9733773957

cci. tab. 12

(8). Cirsium a ca ule (12). Cirsium pannonicum (6), Corallorhiza trifida (37). Corydalis intermedia (16). Cy-pripediiun calceolus (37). Draba nemorosa (6). Drosera rotundifolia (26), Dryopteris affinis (2). Dryopteris cristata (7). Epipactis palustris (25). Ecjuisetum ramosissimum (3). Eriophorum latifolium (18). Eriophorum raginamm (11). Gagea minima (11), Galiom rotundifoUum (6). Gentianella arna rei la (15), Gypsophilajasti-giata (11). Isolepis setacea (13). Juncus capitatus (28). Ledum palustre (24). Malaxis mortophyllos (22), Na-sturtium ofjicinale (10). Oreopteris limbosperma (11). Oxycoccus palustris (26). Pedicularis syhatica (22). Phyteuma orbiculare (16). Platantbera bifolia (40), Rosa micrantha (4). Rosa pendulina (5). Sah ia glutinosa (10). *Salvia nemorosa (4). Scabiosa columbaria (15). Silaum silaus (5), Silene chlorantba (8). Staphylea pinnata (13). Thelypteris palustris (9), Vaccinium uliginosom (29). Verbascum chaixii ssp. austriacum (26). Vicia pisiformis (8)

Po nazwach gatunków podano liczby stanowisk. • Antropofity.

Aftcr name of species the numbers of localities were given. * Antropophytcs.

□ Ex □ EW HO E □ V ■ R

Ryc. 75. Liczba i udział procentowy gatunków należących do wyróżnionych kategorii zagrożenia na badanym terenie: Ex — wymarłe. EW — wymarłe na stanowiskach naturalnych. E — wymierające. V — narażone, R — rzadkie

Fig. 75. Number and percentage share of species belong-ing to individual categories of threat identified in the study area: Ex — extinct. EW — extinct at natural localities. E — critically endangered, V — vulnerable, R — rare

nują natyfily (206), występujące najczęściej na siedliskach murawowych, łąkowych, wodnych i torfowiskowych. Sporo jest również roślin se-getalnych (archeofitów), które ze względu na przemiany, jakie nastąpiły w gospodarce rolnej, pojawiają się obecnie coraz rzadziej, a niektóre z nich możemy nawet uznać na badanym obszarze za całkowicie wymarłe, np.: Camel i na alys-surn, Gagea anensis, Linaria arrensis, Lolinm remotum czy Yaccaria hispanica.

Do prawdopodobnie wymarłych na badanym terenie zaliczono 47 gatunków, co stanowi 3,3% trwale zadomowionej flory (tabela 12). W innych regionach przykładowe udziały procentowe gatunków wymarłych przedstawiają się następująco: Górnośląski Okręg Przemysłowy (Sln-74 dek 1981) — 14,9%, Poznań (Jackowiak 1990)

—    11,6%, Pojezierze Gnieźnieńskie (Chmiel 1993) — 8,9%, Doły Jasielsko-Sanockie (Okle-JEWIGZ 1996) — 2,3%.

Najwyższą koncentrację stanowisk roślin ustępujących (ryc. 76) odnotowano na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego (DF4844 — 76 gat., DF4843 — 35 gat., DF4822 — 33 gal., DF5804 — 31 gat., DF4834 — 28 gat., DF5910

—    27 gat.), a nieco mniejsze ich zagęszczenie stwierdzono w okolicach: rezerwatu ,Parkowe” (DF9620 — 32 gat.), Olsztyna (DF8444 — 26 gat.), Lasu Wolskiego (DF6930 — 24 gat.) i rezerwatu „Zielona Góra” (DE8433 — 23 gat.). W znacznej mierze duża koncentracja gatunków ustępujących wynika z faktu, że są to dane historyczne nieraz sprzed kilkudziesięciu lal lub nawet jeszcze starsze.

5.2.2. Gatunki inwazyjne

Na temat gatunków inwazyjnych ukazało się w ostatnich latach bardzo wiele różnego rodzaju opracowań, poświęconych ich klasyfikacji, historii rozprzestrzeniania się oraz wpływowi na rodzimą szatę roślinną (CoLAurri, MacIsaac 2004; Dark 2004; Gckjdwin i in. 1999; IIierro i in. 2005; Jackowiak 1999; Jakobs i in. 2004; Lambdon, Hulme 2(X)6; Liu i in. 2005; Pyśek i in. 2002, 2004; Rejmanek 1996, 2(XK); Richardson i in. 2000; Tokarska-Guzik 2(X)5; Weber 1998; Williamson, Fittlr 1996).

Gatunki inwazyjne zostały zdefiniowane jako rośliny obcego pochodzenia wytwarzające płodne potomstwo, często bardzo liczne, rozprzestrzeniające się na znaczne odległości od form rodzicielskich i mające właściwości, które umożliwiają im zajmowanie obszarów o dużej