2.7. Bazzanio-Piceetum Br.-Bl. et SiSS. 1939 in Br.-Bl. et al. 1939 (tabela 26) Stanowisko systematyczne
W skali Europy omawiany zespół pierwotnie identyfikowano z zespołem o nazwie Mastigobryeto-Piceetum [Braun-Blanquet i in. 1939 za Schmid, Gaisberg 1936] - dobrze udokumentowaną jednostką głównie ze Schwarzwaldu [Bartsch J., Bartsch M. 1940, Oberdorfer 1957, Pott 1995]. Zasięg tego zespołu w Europie obejmuje ponadto górskie obszary Słowacji, Czech, Austrii i Szwajcarii [Tiixen i in. 1983, Seibert 1992].
W Polsce Bazzanio-Piceetum jest zespołem bardzo rzadkim i słabo zbadanym. Jego
dotychczas opisane pojedyncze stanowiska znajdują się w Babiogórskim Parku
/
Narodowym i w Beskidzie Śląskim w rejonie Istebnej [Parusel 2001, Wilczek 2005]. Pierwsze wzmianki o występowaniu Bazzanio-Piceetum w Polsce na Babiej Górze pochodzą z pracy Bujakiewicz [1981], która wspomniane płaty ujęła jako mszysty bór świerkowy. Późniejsze badania Kasprowicza [1996] potwierdziły tę wstępną diagnozę, jednak autor dla badanych płatów przyjął nazwę górska świerczyna na torfie. W czasie badań terenowych w 2003 roku odnaleziono w Beskidzie Małym płaty Bazzanio-Piceetum -jest to zatem nowe lokalizacja tego zespołu w skali kraju [Brzustewicz i in. 2004]. Rozmieszczenie i warunki siedliskowe
Płaty Bazzanio-Piceetum w Beskidzie Małym stwierdzono na terenie lasów Państwowych Nadl. Sucha, Leśn. Targoszów oraz Nadl. Jeleśnia, Leśn. Ślemień, w lasach prywatnych w okolicy Krzeszowa i Targoszowa oraz na granicy Tresnej i Żywca [Brzustewicz, Barć 2005] (ryc. 42 ).
Unikatowość Bazzanio-Piceetum jest związana ze specyficznymi warunkami pedologicznymi i mezoklimatycznymi.
I
i i
i
700-800
i j
E 600 700 ' 1
I |
C ^
■° 500600 I
o
2 400500 i
300400 p 200300
I 1
4—
o
Ryc. 41. Pionowe rozmieszczenie zdjęć Bazzanio-Piceetum w Beskidzie Małym
- 130-