wyk 07


ROZDZIAA 8
Równania liniowe
8.1. Wstęp
(V, F, +, ), (W, F, +, ) - przestrzenie wektorowe
T " L(V, W), Y0 " W.
(8.1.1) T (X) = Y0
równanie liniowe
X - niewiadoma
Rozwiązanie - każdy wektor
X0 " V taki, że T (X0) = Y0
(8.1.2) T (X) = Ś
równanie jednorodne stowarzyszone z równaniem8.1.1 (Y0 = )
KerT - zbiór rozwiazań równania jednorodnego8.1.2.
baza KerT - fundamentalny układ rozwiązań
rozwiązanie ogólne - dowolne rozwiązanie
Równanie8.1.1 jest niesprzeczne (istnieje rozwiązanie) wtw gdy Y0 "
ImT .
TWIERDZENIE 8.1.1. Zbiór wszystkich rozwiązań równania8.1.1
jest warstwą
X0 + KerT = [X0]KerT ,
gdzie X0 jest dowolnie wybranym, szczególnym rozwiązaniem.
T - epim ! "Y0 " W " rozwiązanie
T - monom ! "Y0 " W " co najwyżej jedno rozwiązanie
T - izom ! "Y0 " W " dokładnie jedno rozwiązanie
95
(V, F, +, ) - przestrzeń wektorowa
w " V", b " F
w, X = b
równanie skalarne,
ńł
ł
w1, X = b1
ł
(8.1.3) . . . . . . . . . . . . . . .
ł
ół
wm, X = bm
układ równań skalarnych (liniowych).
T : V - Fm
(8.1.4) T (X)=( w1,X , .., wm,X )
X-rozwiązanie układu 8.1.3 ! X-rozwiązanie równania 8.1.4
dim V = n,
X1, . . . , Xn - baza V,
v1, . . . , vn - baza V"- dualna
dla i = 1, . . . , m
n n

X = xjXj, wi = aijvj
j=1 j=1
n

wi, X = aijxj
j=1
Układ 8.1.3 możemy zapisać jako układ równań
a11x1 + + a1nxn = b1
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
am1x1 + + amnxn = bm
x1, . . . , xn - niewiadome
b1, . . . , bm - wyrazy wolne
A = (aij) " M(m, n) - reprezentacja macierzowa układu rów-
nań (macierz układu) - względem bazy X1, . . . , Xn.
dim V = n, dim W = m,
T " L(V, W)
X1, . . . , Xn-baza V
Y1, . . . , Ym-baza W
T ! A
T (X) = B
AX = B
ł łł ł łł ł łł
a11 a1n x1 b1
ł śł ł śł ł śł
. . . .
ł śł ł śł ł śł
. . . .
=
. . . .
ł ł ł ł ł ł
amn amn xn bm
TWIERDZENIE 8.1.2. Kroneckera-Capellego
Układ równań liniowych AX = B posiada co najmniej jedno roz-
wiązanie (jest niesprzeczny) wtw gdy

rzA = rzA

gdzie A = [A, B].
TWIERDZENIE 8.1.3. Niech A " M(m, n).
m
Układ równań liniowych AX = B posiada dla dowolnego B " F
co najmniej jedno rozwiązanie wtw n m = rzA.
Układ
(8.1.5) AX = B
jest układem Cramera, jeśli A " Mo(n).
n
TWIERDZENIE 8.1.4. Jeśli A " Mo(n), to dla każdego B " F
istnieje dokładnie jedno rozwiązanie równania8.1.5
X = A-1B
8.2. Układ jednorodny
(8.2.1) AX = Ś
Istnieje co najmniej jedno rozwiazanie - wektor Ś.

rzA = rz[A, Ś] = rzA.
a11x1 + . . . + a1nxn = 0
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
am1x1 + . . . + amnxn = 0
rzA = k min{n, m}.
TWIERDZENIE 8.2.1. Istnieje n - k liniowo niezależnych roz-
wiązań układu 8.2.1
(1) Jeśli n > m (ilość niewiadomych jest większa od ilości równań),
to istnieje rozwiązanie niezerowe.
(2) A " M(n) - układ n równan o n niewiadomych posiada tylko
rozwiązanie zerowe wtw A " Mo(n).
n m = k
A1, . . . , Am - liniowo niezależne kolumny macierzy A
x1A1 + . . . + xnAn = Ś
x1A1 + . . . + xmAm = -xm+1Am+1 - . . . - xnAn
D = [A1 . . . Am]
D " Mo(m).
ł łł
x1 ł łł
ł śł
x1
.
ł śł
.
ł śł
.
ł śł .
ł śł
.
X "! ł śł , X "!
.
ł ł
.
ł śł
.
ł . ł
xm
xn
DX = -xm+1Am+1 - . . . - xnAn
Podstawiamy kolejno za xm+1, . . . , xn
1, . . . , 0
. . . . . . . . .
0, . . . , 1
dostajemy n - m układów Cramera:
DX = -Am+i
i = 1, . . . , n - m.
Xi - rozwiązanie i-tego układu.
Oznaczmy
ł łł
x1
1
ł łł
ł śł
.
.
ł śł X1
.
ł śł
ł śł
ł śł
1
ł śł
x1
ł śł
m
ł śł
X1 "! ł śł = ,
.
ł śł
ł śł .
1
ł ł
.
ł śł
ł . śł
.
0
ł ł
.
0
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ł łł
xn-m
1
ł łł
ł śł
.
.
ł śł Xn-m
.
ł śł
ł śł
ł
śł
xn-m śł ł 0
ł śł
m
ł śł
Xn-m "! ł śł =
.
ł śł
ł śł .
0
ł . ł
ł śł
ł . śł
.
1
ł ł
.
1
wektory X1, . . . , Xn-m są:
" rozwiązaniami układu wyjściowego 8.2.1
" układem liniowo niezależnym.
Jest to fundamentalny układ rozwiązań - baza KerT .
Rozwiazanie ogólne :
n-m

X = aiXi
i=1
8.3. Układ niejednorodny
n m = k
(8.3.1) AX = B
Zbiór rozwiązań jest warstwą
X0 + KerT
Wyznaczamy
" fundamentalny układ rozwiązań - bazę KerT dla układu sto-
warzyszonego 8.2.1
" jedno dowolne rozwiązanie X0 układu 8.3.1.
x1A1 + . . . + xnAn = B
x1A1 + . . . + xmAm = B - xm+1Am+1 - . . . - xnAn
DX = B - xm+1Am+1 - . . . - xnAn
Podstawiamy
xm+1 = . . . = xn = 0
dostajemy układ Cramera:
DX = B
ł łł
x0
1
ł śł
.
ł śł
.
Wektor X0 "! jest rozwiązaniem tego układu.
.
ł ł
x0
m
ł łł
x0
1
ł śł
.
.
ł śł
.
ł śł
ł śł
x0
ł śł
m
Wektor X0 "! ł śł jest rozwiązaniem układu 8.3.1.
ł śł
0
ł śł
ł . śł
.
ł ł
.
0
Dowolne rozwiazanie układu 8.3.1 jest wpostaci
n-m

X = X0 + aiXi
i=1
gdzie
n-m

aiXi
i=1
jest rozwiązaniem ogólnym układu stowarzyszonego8.2.1.
Każdy inny przypadek możemy sprowadzić do przypadku
n m = k.
Rozpatrzmy układ równań skalarnych
ńł
ł
v1, X = b1
ł
(8.3.2) . . . . . . . . . . . . . . .
ł
ół
vm, X = bm
Równanie
v0, X = b0
jest kombinacją liniową równań 8.3.2, jeśli
"c1, . . . , cm " F takie, że
m m

v0 = civi, b0 = cibi
i=1 i=1
Równania 8.3.2 nazywamy liniowo niezależnymi, jeśli żadne z nich
nie jest kombinacją pozostałych.
Formy v1, .., vm l.n. to równania 8.3.2 l.n

ilość l.n. równań=ilości l.n. wierszy macierzy uzupełnionej=rzA
ilość l.n. form= ilości l.n. wierszy macierzy A = rzA
Inna forma tw. Kroneckera-Capellego
TWIERDZENIE 8.3.1. Układ równań liniowych AX = B posia-
da co najmniej jedno rozwiązanie (jest niesprzeczny) wtw gdy ilość l.n.

wierszy macierzy uzupełnionej A równa jest ilości l.n wierszy macie-
rzy A.
Dane są dwa układy równań skalarnych:
ńł ńł
ł ł
v1, X = b1 w1, X = c1
ł ł
(A) . . . . . . . . . . . . (B) . . . . . . . . . . . .
ł ł
ół
vm, X = bm ół wp, X = cp
Dwa układy równań (A) i (B) z n niewiadomymi nazywamy rów-
noważnymi gdy każde równanie układu (A) jest kombinacją liniową
równań układu (B) i na odwrót.
TWIERDZENIE 8.3.2. Dwa niesprzeczne układy równań (A) i
(B) z n niewiadomymi są równoważne wtw gdy posiadają te same zbiory
rozwiązań.
TWIERDZENIE 8.3.3. Jeśli układ równań
ńł
ł
v1, X = b1
ł
(8.3.3) . . . . . . . . . . . . . . .
ł
ół
vm, X = bm
jest niesprzeczny i rzA = k, to układ ten jest równoważny układo-
wi k równań odpowiadających k liniowo niezależnym wierszom macie-
rzy A.
ńł
v1, X = b1
ł
ł ńł
ł
ł
ł ł
. . . . . . . . . . . . v1, X = b1
ł ł
(A) vk, X = bk (B) . . . . . . . . . . . .
ł ł
ł ół
ł
. . . . . . . . . . . . vk, X = bk
ł
ł
ół
vm, X = bm
Algorytm rozwiązywania układu równań:





nie



układ sprzeczny
rzA = rzA








tak

D























DX1 = -Dm+1 . . . . . . . . . . . . . . . DXn-m = -Dn DX0 = B












n-m

X0 + aiXi
i=1
8.4. Metoda rugowania
A " M(m, n), rzA = k
AX = B
a11x1 + . . . + a1nxn = b1
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
am1x1 + . . . + amnxn = bm
Układ przekształcamy na równoważny o macierzy C " M(m, n):
ł łł
1 . . . 0 c1k+1 . . . c1n d1
ł śł
. . . .
.
ł . . . . . śł
.
. . . .
ł śł
ł
ł 0 . . . 1 ckk+1 . . . ckn dk śł
śł
ł śł
ł
0 . . . 0 0 . . . . . . 0 dk+1 śł
ł śł
ł śł
0 . . . 0 0 . . . . . . 0 0
ł śł
ł śł
ł . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ł
0 . . . 0 0 . . . . . . 0 0
ńł
ł
v1, X = b1
ł
(A) . . . . . . . . . . . .
ł
ół
vm, X = bm
ńł
ł v1 + a1vj, X = b1 + a1bj
ł
ł
ł
ł
. . . . . . . . . . . . . . .
ł
ł
ł
ł
ł
vj-1 + aj-1vj, X = bj-1 + aj-1bj
ł
(B) ajvj, X = ajbj
ł
ł
ł
vj+1 + aj+1vj, X = bj+1 + aj+1bj
ł
ł
ł
ł
ł
. . . . . . . . . . . . . . .
ł
ł
ół
vm + amvj, X = bm + ambj
"j = 1, . . . , m,
"a1, . . . , am " F , aj = 0

układy (A) i (B) są równoważne.
Algorytm
krok 1-szy: a11 = 0

ai1
j = 1, a1 = a-1, dla i = 2, . . . , m ai = -
11
a11

otrzymujemy układ o macierzy A1:
ł łł
1 a1 . . . a1 b1
12 1n 1
ł śł
. . .
. . .
ł śł
0 . . .
ł śł
ł śł
. . . .
ł . . . . śł
. . . .
ł śł
ł
ł 0 a1 . . . a1 b1 śł
śł
k2 kn k
ł śł
ł . . . . śł
. . . .
ł ł
. . . .
0 a1 . . . a1 b1
m2 mn m
krok j-ty: aj-1 = 0

jj
-1
aj-1
ij
aj = aj-1 , dla i=1, ..., m, i=j ai =-

jj
aj-1
jj

otrzymujemy układ o macierzy Aj:
ł łł
1 . . . 0 aj . . . aj bj
1j+1 1n 1
ł śł
. .
.
ł . . . śł
.
. .
ł śł
ł śł
ł śł
0 . . . 1 aj . . . aj bj
jj+1 jn j
ł śł
ł
0 . . . 0 aj . . . aj bj śł
ł śł
j+1j+1 j+1n j+1
ł śł
. . .
ł śł
. . .
ł . . . ł
0 . . . 0 aj . . . aj bj
mj+1 mn m
Szukana macierz C = Ak.

Jeśli dk+1 = 0, to układ jest sprzeczny-rzC = k + 1.

Jeśli dk+1 = 0, to dla j = 1, ..., m
xj = dj - xk+1cjk+1 - - xncjn
8.5. Metoda eliminacji Gaussa
A " M(m, n), rzA = k
AX = B
a11x1 + . . . + a1nxn = b1
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
am1x1 + . . . + amnxn = bm
Układ przekształcamy na równoważny
c11x1+ . . . +c1kxk + . . . + c1nxn = d1
. . . .
.
. . . . .
.
. . . .
ckkxk + . . . + cknxn = dk

Macierz uzupełniona C utworzonego układu:
ł łł
c11 . . . c1k c1k+1 . . . c1n d1
ł śł
. . . .
.
ł . . . . . śł
.
. . . .
ł śł
ł
ł 0 . . . ckk ckk+1 . . . ckn dk śł
śł
ł śł
ł
0 . . . 0 0 . . . . . . 0 dk+1 śł
ł śł
ł śł
0 . . . 0 0 . . . . . . 0 0
ł śł
ł śł
ł . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ł
0 . . . 0 0 . . . . . . 0 0
Jeśli dk+1 = 0, to


rzC = k < rzC = k + 1- układ jest sprzeczny.
Jeśli dk+1 = 0, to

rzC = rzC = k - istnieje rozwiązanie.


Wyszukiwarka