Erich von Stroheim doc


ERICH VON STROHEIM
Erich von Stroheim:,
Właściwie Erich Oswald Stroheim
1885-1957
Amerykański reżyser, scenarzysta i aktor urodzony w Wiedniu.
Po krótkiej służbie wojskowej w Austrii emigrował ok. 1908 do Ameryki.
1914-1916 współpracował z D.W. Griffithem jako asystent i aktor w filmach
Narodziny narodu i Nietolerancja
Kino dla niego w porównaniu z życiem było tylko blagą, iluzją i nędznym trikiem, a
JEGO KINO miało być prawdziwym życiem, odbiciem świata i ludzi  bez żadnych
trików.
Wykształcił się na Griffithcie, ale stworzył kino antygriffithowskie:
Ostrość widzenia
Śmiałość obyczajowa
Psychologiczne demaskatorstwo skupione na ludzkich namiętnościach i
charakterach
Obsesyjność pod względem formy i realizmu
Był królem sugestywnej mistyfikacji.
Ambiwalentny stosunek Stroheima do Hollywood i vice versa.
Nie rozumieli go krytycy i producenci; lubili widzowie.
Był reżyserem 9 filmów, których krytyczna wymowa powodowała liczne
kontrowersje.
Do klasyki filmowej weszły dzieła Stroheima:

Nie pożądaj żony blizniego twego (1919)

Diabelski paszport (1920)

Szalone żony (1922)

Marsz weselny (1928)

Chciwość (znany też jako Złoto, 1925)
Odsunięty przez producentów od reżyserii, zarabiał na życie jako aktor.
Wystąpił w niektórych własnych filmach, ponadto grał w filmach amerykańskich
i francuskich:

Wielki Gabbo J. Cruze a (1929)

Jaką mnie pragniesz G. Fitzmaurice a (1931)

Towarzysze broni J. Renoira (1937)

Bulwar Zachodzącego Słońca B. Wildera (1950, nominacja do Oscara)
NIE POŻDAJ ŻONY BLIyNIEGO SWEGO(ŚLEPI
MŻOWIE):
Reżyseria: Erich von Stroheim
Scenariusz: Erich von Stroheim
Zdjęcia: Ben Reynolds
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1918
Obsada: Erich von Stroheim, Sam de Grasse, Francilla Billington
Trójkąt miłosny: amerykański lekarz  pasjonat alpinizmu, jego
nieusatysfakcjonowana seksualnie żona i uwodzący ją Lejtant austriacki
Finał: zazdrosny mąż mści się na kochanku żony by potem przekonać się, że był on
niewinny
Akcja w dolomitach na granicy włosko-austriackiej.
Narastanie napięcia, jawna gra namiętności
Wielki sukces
Przeciwstawienie Starego i Nowego Świta
SZALONE ŻONY:
Reżyseria: Erich von Stroheim
Scenariusz: Erich von Stroheim, Walter Anthony , Marian Ainslee
Zdjęcia: Ben Reynolds, William Daniels
Scenografia: Richard Day ,E. Sheeley
Produkcja: USA, Universal
Rok produkcji: 1922
Obsada: Dale Fuller, Miss DuPont, Maude George, Al Edmundsen, Rudolph Christians, Mae
Busch, Erich von Stroheim (Hrabia Sergius Karamzin)
Przepych scenerii Monte Carlo jako tło rozprawy z moralnością elity burżuazyjnej.
Oto szakal na forum bezmyślnej próżności: rzekomy carski oficer-emigrant,
przebywający w Monaco w towarzystwie swoich dwóch fałszywych kuzynek, krąży
pomiędzy kasynem gry, a sypialniami dam z wyższych sfer, nie przepuszczając żadnej
okazji do kolejnego łajdactwa, którym mógłby posiąść pieniądze lub kobietę. Zostaje
wyeliminowany ze społeczeństwa dopiero wówczas, gdy gwałci niedorozwiniętą
córkę swojego wspólnika- fałszerza pieniędzy: zabity, znajduje grób w otworze wlotu
kanalizacyjnego.
Oszust podający się za rosyjskiego księcia w mundurze carskiego oficera grasuje w
Monte Carlo po salonach gry i deprawuje po kolei napotkane kobiety  od pokojówki
po żonę ambasadora, plus wyłudza od nich pieniądze.
Kosztowe dekoracje
Oburzenie cenzury i recenzentów
Chwalony za realizm, dokładność dekoracji, sugestywność i talent artystyczny
CHCIWOŚĆ:
Reżyseria: Erich von Stroheim
Scenariusz: Erich von Stroheim, June Mathis
Zdjęcia: William Daniels
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1924
Obsada: Zasu Pitts, Erich von Stroheim
Film zrealizowany przez jednego z najbardziej utalentowanych, a zarazem
kontrowersyjnych reżyserów Hollywood, którego z czasem fabryka snów ostatecznie
zniszczyła.
Erich von Stroheim nakręcił dziesięciogodzinną wersję Chciwości, zredukowaną przez
producentów do mniej niż jednej czwartej pierwotnego metrażu dzieła.
Praktykujący bez uprawnień dentysta, Mc Teague, żeni się z Triną Sieppe, niegdyś
związaną z jego kolegą Markusem. Wzbudza tym zazdrość, zwłaszcza, że Trina
wygrywa na loterii znaczną sumę. Dosnos zawistnika pozbawia Mc Teague'a
możności wykonywania zawodu, a Trina zazdrośnie strzeże swych pieniędzy.
Mc Treague rozpija się, urazy istniejące między nim a żoną, przekształcają się w
nienawiść. Mc Treague zabija żonę i ucieka na pustynię. Ściga go Markus i tam, w
Dolinie Śmierci, staczają ostateczną walkę. Markus ginie, a Mc Teague pozostaje
wśród bezmiaru piasku, przykuty kajdankami do trupa swego wroga.
Reżyser przywiązywał ogromną wagę do ukazania prawdy psychologicznej postaci,
ukazując historie upadku moralnego, analizę skąpstwa i przemianę wiernej przyjazni
w nienawiść.
Arcydzieło realizmu
Wierność szczegółów
Subtelna gra aktorska
Szczegółowy rysunek charakterologiczny postaci
WESOAA WDOWA:
Reżyseria: Erich von Stroheim
Scenariusz: Erich von Stroheim, Benjamin Glazer, Marian Ainslee
Zdjęcia: Ben F. Reynolds, William Daniels
Muzyka: William Axt, David Mendoza
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1925
Obsada: D'Arcy Corrigan ,Edward Connelly, Tully Marshall, Roy D'Arcy, George Fawcett,
Oscar Rudolph ,Zack Williams, Mae Murray ,John Gilbert
Książę Danilo (w tej roli John Gilbert) i Książę Mirko (Roy D'Arcy) są braćmi.
Kiedy pewnego dnia do ich królestwa przybywa tancerka z Ameryki Sally O'Hara
(Mae Murray) obaj zakochują się w niej. Jej wdziękom ulega również Baron Sadoja
(Tulmy Marshall). Wszyscy zaczynają snuć plany jak ją uwieść. Przybywają na
jej przedstawienie, ale każdemu z nich podoba się coś innego w Sally. Danilo
zakochuję się w jej twarzy i oczach, Mirko w figurze, natomiast Sadoja w stopach.
Po przedstawieniu Danilo przedstawia się kobiecie, zaprasza na obiad a pózniej
oświadcza się jej. Jednak Król Nikita I (George Fawcett) i Królowa Milena (Josephine
Crowell), sprzeciwiają się temu związkowi. Kobieta czuje się porzucona, dlatego też
poślubia innego mężczyznę, bogatego barona Sadowa. Ten nagle umiera w ich noc
poślubną, kiedy to widzi kolekcję butów kobiety. Sally odziedzicza jego majątek i po
kilku latach znowu spotyka Danilo, który wciąż jest w niej zakochany.


Wyszukiwarka