1 2 CAAKI NIEOZNACZONE CAAKA OZNACZONA 2 FunkcjÄ… pierwotnÄ… funkcji f (x) w przedziale a d" x d" b nazywamy każdÄ… funkcjÄ™ F(x) takÄ…, że F (x) = f (x) b dla każdego x z przedziaÅ‚u a d" x d" b . CaÅ‚kÄ™ oznaczonÄ… funkcji f w przedziale [a,b] oznaczamy symbolem : f (x)dx . +" a Dwie funkcje majÄ…ce w danym przedziale tÄ™ samÄ… skoÅ„czonÄ… pochodnÄ… mogÄ… siÄ™ różnić co najwyżej o staÅ‚Ä…. INTERPRETACJA GEOMETRYCZNA CAAKI OZNACZONEJ CaÅ‚kÄ… nieoznaczonÄ… funkcji f (x) oznaczanÄ… symbolem f (x)dx, nazywamy wyrażenie F(x) + C , gdzie +" Jeżeli w przedziale [a,b] jest f (x) e" 0 to pole obszaru ograniczonego krzywÄ… y = f ((x) , odcinkiem osi Ox oraz F(x) jest funkcjÄ… pierwotnÄ… funkcji f (x) , a C jest dowolnÄ… staÅ‚Ä…. Mamy wiÄ™c b prostymi x = a , x = b równa siÄ™ caÅ‚ce oznaczonej f (x)dx . Jeżeli zaÅ› w przedziale [a,b] jest f (x) d" 0 , to 2 f (x)dx = F(x) + C , gdzie F (x) = f (x). +" +" a Zapis f (x)dx jest wiÄ™c skrótem pytania: jakiej to funkcji pochodnÄ… jest funkcja f(x), a dx w zapisie informuje o b +" analogiczne pole równa siÄ™ - f (x)dx . zmiennej, wzglÄ™dem której caÅ‚kujemy. +" a Podstawowe wzory rachunku caÅ‚kowego ZwiÄ…zek miÄ™dzy caÅ‚kÄ… oznaczonÄ… i nieoznaczonÄ…. (Twierdzenie Newtona-Leibniza) xa+1 dx Jeżeli F jest funkcjÄ… pierwotnÄ… funkcji f , ciÄ…gÅ‚ej w przedziale [a,b], tzn. jeÅ›li F'(x) = f (x) , to zachodzi wzór: 1. xadx = + C, a `" -1. 2. = ln x + C, x `" 0 +" +" a +1 x b Kilka szczególnych przypadków z różnym a to: f (x)dx = F(b) - F(a) =[F(x)]b . a +" a " dla a = 0 : = x + C ; +"dx DAUGOŚĆ AUKU KRZYWEJ 1 dx " dla a = - : = 2 x + C x > 0 ; Jeżeli krzywa wyznaczona jest równaniem postaci y = f (x) , przy czym funkcja f ma w przedziale a d" x d" b ciÄ…gÅ‚Ä… +" 2 x pochodnÄ…, to dÅ‚ugość Å‚uku w tym przedziale wyraża siÄ™ wzorem: dx 1 b " dla a = -2 : = - + C x `" 0 . +" L = 1+ [ f '(x)]2 dx . x2 x +" x a a x x 3. dx = ex + C. 4. dx = + C, a > 0, a `" 1. 5. xdx = sin x + C. OBJTOŚĆ I POLE POWIERZCHNI BRYA OBROTOWYCH +"e +"a ln a +"cos Niech dany bÄ™dzie Å‚uk AB krzywej o równaniu y = f (x) gdzie f jest funkcjÄ… ciÄ…gÅ‚Ä… i nieujemnÄ… w przedziale dx dx 6. xdx = - cos x + C. 7. = tgx + C cos x `" 0. 8. = -ctgx + C, sin x `" 0. a d" x d" b . Wówczas objÄ™tość bryÅ‚y obrotowej ograniczonej powierzchniÄ… powstaÅ‚Ä… w wyniku obrotu Å‚uku AB +"sin +" +" 2 cos2 x sin x b b dx dx dookoÅ‚a osi Ox wyraża siÄ™ wzorem:V = Ä„ f (x)]2 dx , gdy obrót wokół osi Oy: V = 2Ä„ xf (x)dx 9. = arcsin x + C = - arccos x + C', -1 < x < 1. 10. = arctgx + C = -arcctgx + C'. +"[ +" +" +"1+ x2 a a 1- x2 Pole powierzchni obrotowej powstaÅ‚ej przez obrót Å‚uku AB wokół osi Ox obliczamy wedÅ‚ug wzoru: b WÅ‚asnoÅ›ci caÅ‚ek nieoznaczonych: S = 2Ä„ f (x) | 1+ [ f '(x)]2 dx . +"| a 1. StaÅ‚y czynnik można wynieść przed znak caÅ‚ki, tzn.: .CAAKI NIEWAAÅšCIWE f (x)dx, k `" 0. +"kf (x)dx = k+" CAAKI FUNKCJI NIEOGRANICZONYCH 2. CaÅ‚ka sumy równa siÄ™ sumie caÅ‚ek, (addytywność caÅ‚ki wzglÄ™dem sumy podcaÅ‚kowej) tzn. Jeżeli funkcja f jest ograniczona i caÅ‚kowalna w każdym przedziale a d" x d" c - h , h > 0 oraz w każdym przedziale c-h b f (x)dx + g(x)dx. +"( f (x) + g(x))dx = +" +" c + k d" x d" b, k > 0 i jeżeli istniejÄ… granice: lim f (x)dx oraz lim f (x)dx , +" +" h0 k0 (podobnie jest z różnicÄ… na podstawie punktu 1) a c+k b Metody caÅ‚kowania to sumÄ™ tych granic nazywamy caÅ‚kÄ… niewÅ‚aÅ›ciwÄ… funkcji f w przedziale [a,b] i oznaczamy symbolem f (x)dx . +" a 1. (CaÅ‚kowanie przez części ) Jeżeli u,v sÄ… funkcjami zmiennej x majÄ…cymi ciÄ…gÅ‚Ä… pochodnÄ…, to Jeżeli któraÅ› z powyższych granic nie istnieje, to mówimy, że caÅ‚ka niewÅ‚aÅ›ciwa jest rozbieżna. +"u'Å"v = u Å" v - +"u Å" v' CAAKI OZNACZONE W PRZEDZIALE NIESKOCCZONYM. 2. (CaÅ‚kowanie przez podstawienie) Jeżeli dla a d" x d" b, g(x) = u jest funkcjÄ… majÄ…cÄ… ciÄ…gÅ‚Ä… pochodnÄ… oraz Jeżeli funkcja f jest ograniczona i caÅ‚kowalna w każdym przedziale skoÅ„czonym a d" x d" v , ( a - ustalone, v - A d" g(x) d" B , a funkcja f (u) jest ciÄ…gÅ‚a w przedziale [A, B], to v dowolne ) oraz istnieje granica lim f (x)dx , to granicÄ™ tÄ™ nazywamy caÅ‚kÄ… niewÅ‚aÅ›ciwÄ… funkcji f w przedziale 2 +" f (g(x))g (x)dx = f (u)du, v" +" +" a przy czym po scaÅ‚kowaniu prawej strony należy w otrzymanym wyniku podstawić u = g(x) . +" a d" x d" +" i oznaczamy symbolem f (x)dx . +" a WÅ‚asność ogólna b b JeÅ›li f (x)dx = F(x) + C to f (x + a)dx = F(x + a) + C +" +" Analogicznie okreÅ›la siÄ™ znaczenie symbolu : f (x)dx jako granicÄ™ lim f (x)dx . +" +" u-" -" u