Dziecięctwo Jezusa 1 [w] Siedem Niebios i Ziemia  Antologia
dawnej prozy Bułgarskiej, Warszawa 1983
Ja, Tomasz z ziemi izraelskiej, opowiem wam, bracia, abyście z moich ust usłyszeli, jaki cud
uczynił Pan nasz, Jezus Chrystus, narodzony w mieście Betlejem.
Gdy Jezus miał pięć lat, igrał w mieście Nazaret ze swymi rówieśnikami, dziećmi
żydowskimi. A płynęła tam mała rzeczka. I zebrał Jezus gałązki, i mimo dziecięcego wieku w jednej
chwili uczynił rzecz taką: wziął muł z rzeczki i ulepił z mułu dwanaście ptaszków. Zaś dzień, w
którym ulepił ptaszki, był dniem sobotnim i z nim razem bawiła się dziatwa żydowska. Ujrzawszy,
co uczynił Jezus w sobotę, jeden z Żydów poszedł do jego ojca Józefa i oznajmił mu o tym,
mówiąc: Twój syn, który igra nad rzeczką, wziął muł i ulepił dwanaście małych ptaszków, przez co
naruszył sabat. Zaś Jezus klasnął w dłonie i rzekł ptaszkom: Fruńcie i śpiewajcie, pomnąc, iż byłem
pośród żyjących! Ptaszki od razu pofrunęły i leciały śpiewając. I ludzie, którzy to widzieli, zdjęci
zgrozą odeszli, żeby rozpowiadać o cudzie, jaki uczynił Jezus.
A wtedy z Józefem był syn uczonego doktora, Ananiasz. I wziąwszy kij wierzbowy zburzył
małą groblę, którą wzniósł na rzeczce Jezus, i woda wyciekła. Na widok zburzonej grobli Jezus
rozgniewał się i rzekł doń: Występny i nierozumny Sodomito, cóż ci uczyniła moja grobla i rzeczka?
Uschniesz za to jako drzewo, co nigdy nie okryje się owocem ni liśćmi. I od razu uschnął, i
opadłego z sił zawiedziono do domu rodziców, a oni lejąc łzy nad jego młodością, rzekli do Józefa:
Jakież to ty masz dziecko!
Drugiego razu szedł sobie Jezus, a pewne pacholę dopadło go i wskoczyło mu na barki. I
rozgniewany rzekł doń Jezus: Obyś umarł pierwej, niz
li dojdziesz do domu! I pacholę od razu padło
bez ducha i zapłakali jego rodzice, mówiąc: Skądże wzięło się to dziecko, które wszystko zdolne
jest uczynić? I napotkawszy rodziców Jezusa, rzekli do Józefa: Mając takiego syna, nie możesz
przebywać w naszym mieście - jeśli chcesz tu z nami zamieszkiwać, naucz go, żeby nie przeklinał
naszych dzieci, lecz je błogosławił!
Przywołał tedy Józef do siebie Jezusa i pouczał go, mówiąc: Dlaczego przeklinasz cudze
dzieci i sprowadzasz na nie chorobę, aby nam złorzeczyli? Wygnają nas z tego miasta. A Jezus
odparł: Acz wiem, iż nie są to słowa moje, gwoli tobie, ojcze, zamilczę, a oni niechaj otrzymają
wedle uczynków swoich. I widzący od razu zaniewidzieli, i padł na nich wielki strach, ł nie śmieli już
zagniewać Jezusa, gdyż wszystko, co rzekł - dobre i złe - się spełniało. Widząc, co czyni, Józef
wpadł w złość i wytargał dziecię za ucho. Na to obruszył się Jezus, mówiąc: Winieneś zabiegać o
moje przywiązanie, okrutniku! Czyż zaprawdę wiesz, że twoim jestem synem? Nie znieważaj mnie,
twój bowiem jestem jeno dlatego, że w twoim domu przebywam.
A stał tam pewien nauczyciel imieniem Zacheusz, który słuchając, co rzecze Jezus do ojca, wielce
się zdumiał, że małe chłopię przemawia w takie słowa. Przystąpił tedy do Józefa i rzekł doń: Mądre
masz dziecię, Józefie! Daj mi je, a nauczę twego syna czytania ksiąg i wszelkiej mądrości, aby
słuchał starszych, miłował swych druhów i pomnąc pradziadów darzył czcią rodziców, a wtedy
zasłuży sobie na poważanie i miłość własnej dziatwy. A Józef rozgniewany odparł nauczycielowi:
Któż zdoła go nauczyć? I rzekł Jezus: Dlaczegoż tak powiadacie? Znam was i wiem, kiedyście się
narodzili. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, nauczycielu, ja byłem, kiedyś ty się rodził, i znałem
cię pierwej, niz
liś się narodził. I jeśli chcesz być doskonałym, słuchaj słowa mojego, a nauczę cię
mądrości, jakiej nie zna nikt poza mną i Tym, który mnie posłał, abym was nauczał. Ja jestem
nauczycielem, a ty nazwiesz się moim uczniem, albowiem wiem, ile lat przeżyłeś i ile żyć będziesz.
I kiedy ujrzysz mój krzyż, uwierzysz, że prawdą jest, co rzecze Ojciec mój, i poznasz, że nie wy,
lecz ja jestem panem wszelkiej rzeczy. A dziatwa tam stojąca zdumiewała się słuchając i jęła w
głos wołać: Oto nowy cud! Chłopię, co nie ma jeszcze lat pięciu, przemawia takimi słowy?
Nigdyśmy nie słyszeli, aby kto spośród archijerejów, nauczycieli zakonu, doktorów lub faryzeuszów
przemawiał jako to dziecię. I rzekł Jezus: Zdumiewacie się, lecz w prawdę nie wierzycie; a oto ja
wiem, kiedy narodzeni są wasi ojcowie, i powiadam wam: pierwej niz
li stworzony był świat, znałem
prawdę ja i Ten, który mnie do was posłał.
Usłyszawszy, co rzecze, Żydzi zlękli się i nie śmieli się przeciwstawić. A dziecię Jezus poszło
się bawić, igrało i wyprawiało skoki. I gromiło ich, mówiąc: Widzę, żeście nierozumni i nie
poznaliście, że we mnie objawiła się chwała. I rzekł nauczyciel do ojca jego, Józefa: Przyprowadz

do mnie swe dziecię, a nauczę je czytać księgi. Józef wziął Jezusa za rączkę i zawiódł do
1
Dziecięctwo Jezusa - apokryf z kręgu ,,ewangelii dzieciństwa", nazywany też Ewangelią Tomasza, znany już
ok. II w., być może najwcześniej w wersji syryjskiej, w Bułgarii przerobiony z greckiego miedzy X a XII w.
wszedł do literatury bogomilskiej.
[[ ksawery.atspace.com  literatura bułgarska on-line ]]
nauczyciela. I ten począł go uczyć, napisał alfabet i wielokrotnie powtarzał mu litery. Dziecię
słuchając milczało, a wtedy nauczyciel uniósł się gniewem i uderzył je w głowę. Na to rzekł mu
Jezus: y
le uczyniłeś. Chcę odkryć ci rzeczy o wiele doskonalsze, a nie uczyć się od ciebie. Znam
księgi, z których cię nauczę, albowiem są we mnie; a są jako miedz
dzwoniące i dz
więczne jako
cymbały. Wy zaś nie macie głosu ani mądrości, ani jasnego rozumu duszy.
I zamilkł na chwilę Jezus, po czym z wielkim staraniem wymówił nazwy wszystkich liter
alfabetu. I wejrzawszy na nauczyciela Zacheusza, rzekł doń: Obłudniku, chcesz uczyć litery beta, a
nie wiesz, czym jest alfa; pierwej ją musisz poznać, abym dał ci wiarę, iż znasz literę beta. I wobec
wszystkich, którzy ich słuchali, jął objaśniać Zacheuszowi znaczenie pierwszej litery mówiąc:
Słuchaj tedy, nauczycielu, ażebyś pojął jej budowę. Złożona jest z dwu prostych linii i jednej
pośrodku, które, widzisz oto, złączone ostrymi wierzchołkami, wznoszą się ku górze, trojgiem ust w
jednej postaci radując się i wielbiąc zakon. A imię tej litery jest alfa (A).
Usłyszawszy, co rzecze dziecię o budowie pierwszej litery, nauczyciel zdumiał się jego
mądrości i zawołał: O, biada mi! Snadz
rozum postradałem, iż okryłem się takim wstydem! Wez
mij
syna, bracie mój Józefie, i odejdz
z nim co rychlej, nie zniosę bowiem myśli, że przezeń
przemawiają bogowie, urąga mi jego wejrzenie i pełne mądrości słowa. To dziecię nie pochodzi z
rodu ludzkiego. Zaiste kim jest, samym Bogiem czy aniołem? W łonie jakiej matki się poczęło i jaka
wykarmiła je niewiasta? O, biada mi, bracia! W swej pysze straciłem rozum i, nieszczęsny, srodze
się zwodziłem: chciałem w nim mieć ucznia, a znalazłem nauczyciela. Dziecię mnie zniesławiło - na
stare lata się zhańbiłem i umrę pełen złości. Nie ścierpię widoku onego dziecięcia, które mnie
pokonało. I nie wiem, co wam rzec, słów niezdolnym związać. Wez
mij syna, Józefie, i odejdz
z nim
do domu! A dziecię Jezus zaśmiało się w głos z Judejczyków, co zebrali się wokół Zacheusza, i
rzekło: Po was nie spodziewam się owoców, a ślepi przejrzą, dotknięci głuchotą będą słyszeć i
nierozumni duchem poznają, że zeszedłem z nieba, żeby was zbawić i wynieść na wysokości, jako
rzecze Ten, który mnie do was posłał. A gdy zamilkło, wszyscy powalili się na ziemię, albowiem byli
przeklęci. I nikt nie śmiał już zagniewać Jezusa, aby nie spadło nań przekleństwo i zło.
W kilka dni póz
niej Jezus bawił się na dachu domu, a gdy w oknie błysnął promień, skoczył
i dosiadł promienia. Ujrzawszy to, drugi chłopiec chciał siąść wraz z Jezusem na promieniu, a wtedy
spadł z dachu i się zabił. Dzieci, które z nim były i to widziały, pobiegły oznajmić rodzicom
zabitego, że ich syn spadł z dachu. Przyszli tedy rodzice do Jezusa, mówiąc: To tyś popchnął
naszego syna! I rzekł Jezus: Nie popchnąłem go, lecz chciał siąść na promieniu i upadł. Oni
wszakże pojmali Jezusa i zawiedli do sądu. I krzyczeli, obwiniając go przed sędzią: Oto ten, który
zabił nasze dziecię i winien jest jego śmierci!
I sędzia zapytał Jezusa: Czyś zabił ich syna? A Jezus odparł: Jego samego zapytajcie! Na to rzekli:
Jakże mamy zapytać skrwawionego trupa o zdruzgotanych kościach? Wtedy Jezus ujął za dłoń
zabitego i rzekł: Ananiaszu - tak bowiem zwał się chłopiec - wstań i powiedz, kto cię popchnął. A on
od razu zerwał się na nogi, mówiąc: Nie popchnął mnie Jezus, jeno sam upadłem. I widząc to,
wszyscy, co byli w sądzie, zdumieli się, a rodzice chłopca oddali chwałę Panu, który cud uczynił, i
pokłonili się Jezusowi.
Kiedy indziej pewien młodzieniec, który rąbał drwa u sąsiadów, zamachnąwszy siekierą rozpłatał
sobie prawą nogę i konał w bólach. Kiedy wieść o tym się rozeszła, zbiegli się ludzie. Przybiegło
także dziecię Jezus i z trudem przecisnąwszy się przez ciżbę, ujęło młodzieńca za okaleczoną nogę,
a noga mu od razu wydobrzała. I rzekło dziecię Jezus: Młodzieńcze, wstań, idz
rąbać drwa i pomnij
Jezusa! A wtedy wszyscy pokłonili mu się mówiąc: Zaprawdę przebywa w nim Bóg.
Kiedy zaś miał sześć lat, pewnego razu posłała go matka po wodę, a Jezus upuścił i rozbił
dzban. Rozpostarł tedy szatkę, w którą był odziany, napełnił ją wodą i przyniósł wodę w szatce. A
matka widząc jego mądrość i cud, jaki uczynił, pochwyciła dziecię w ramiona i jęła całować.
Kiedy indziej w porze żniw wyszedł Jezus z ojcem w pole siać pszenicę. I gdy Józef rzucał
ziarno w ziemię, wziął odeń jeden garniec, posiał, zżął i omłócił. I zebrawszy sto pełnych garnców
zboża, zwołał na gumno biedaków i rozdał im wiele pszenicy, a takoż Józef wziął z tego posiewu i
ostało mu się dwadzieścia garnców zboża.
A gdy Jezus miał osiem lat, jego ojciec ciosał bale na wrota dla pewnego bogacza, który
zwał się Tekton, wszak nie mógł ich wyciosać wedle miary, gdyż jeden z pni był za krótki. I wielce
tym się strapił, a Jezus rzekł: Nie trap się, ojcze, lecz ustaw równo pnie jeden koło drugiego. A gdy
Józef to uczynił, rozciągnął krótsze drzewo, tak iż się zrównały. I rzekł do Józefa: Teraz rób, co
należy. On zaś wziął go w ramiona i całował, mówiąc: Dzięki ci, Panie Boże, żeś dał mi takie
dziecię!
[[ ksawery.atspace.com  literatura bułgarska on-line ]]