1
Szkoła Policji w Katowicach
Wyszkolenie Specjalne
Postępowanie w przypadku uzyskania informacji
o mo\
liwości wystąpienia aktu o cechach terrorystycznych
Opracowanie:
podinsp. mgr Waldemar Michoń
podinsp. mgr Robert Perek
kom. mgr Przemysław Cichoń
Zakład Wyszkolenia Specjalnego
Wydawnictwo
Szkoły Policji w Katowicach
2008
S
P
A
O
A

L
O
I
C
K
J
Z
I
2
© Wszelkie prawa zastrze\
one  Szkoła Policji w Katowicach 2008
KsiÄ…\
ki nie wolno reprodukować (adaptować) ani w całości, ani w części, niezale\
nie od
zastosowanej techniki (druk, fotografia, komputer, kserograf, fonografia itd.), bez pisemnej zgody
Wydawcy.
Druk i oprawa: Szkoła Policji w Katowicach
3
SPIS TREÅšCI
Wstęp
Rozdział I
Podstawowe pojęcia 5
Rozdział II
Historia terroryzmu 7
Rozdział III
Rodzaje terroryzmu 9
Rozdział IV
Rola sił policyjnych w zwalczaniu terroryzmu 22
Rozdział V
Postępowanie Policji na wypadek aktu terrorystycznego 25
Rozdział VI
Aktualny stan zagro\
eń terrorystycznych dla RP 41
Rozdział VII
Charakterystyka istniejących grup terrorystycznych na świecie 44
Rozdział VIII
Najbardziej znani terroryści świata 53
Rozdział IX
Słowniczek określeń terrorystów 55
Literatura do tematu 57
4
5
ROZDZIAA
I
Podstawowe pojęcia
Terror (strach, groza) - stosowanie przemocy, gwałtu, ucisku, okrucieństwa w celu
zastraszenia, zniszczenia przeciwnika; okrutne, krwawe rzÄ…dy.
Terror indywidualny - taktyka stosowana przez narodników, eserowców i anarchistów
w walce z caratem i ustrojem bur\
uazyjnym, polegająca na organizowaniu zabójstw ludzi,
zajmujÄ…cych najwy\
sze stanowiska w aparacie władzy państwowej.
Terroryzm jest najczęściej definiowany jako u\
ycie siły lub przemocy przeciwko osobom
lub własności z pogwałceniem prawa, mające na celu zastraszenie i w ten sposób
wymuszenie na danej grupie ludzi realizacji określonych celów. Działania terrorystyczne
mogą dotyczyć całej populacji, jednak najczęściej są one uderzeniem w jej niewielką część,
aby pozostałych zmusić do odpowiednich zachowań.
Terroryzm niepaństwowy mo\
na zdefiniować jako  nieuzasadnione lub bezprawne u\
ycie
siły bądz
przemocy wobec osób lub mienia, aby zastraszyć lub wywrzeć przymus na rząd,
ludność cywilną lub ich część, co zmierza do promocji celów politycznych, społecznych lub
finansowych . IstotÄ… terroryzmu jest to, \
e przedmiotem działania terrorystycznego są osoby,
które nie mają bezpośredniego wpływu na realizację celów jakie chcą osiągnąć organizacje
terrorystyczne. Zatem działania terrorystyczne muszą się charakteryzować znacznym efektem
psychologicznym i potencjalnie du\
ym  efektem społecznym i medialnym, aby mogły być
skuteczne.
Akt terrorystyczny - czyn zabroniony, zagro\
ony karą pozbawienia wolności, popełniony
w celu wywołania paniki wielu osób lub zmuszenia organu administracji publicznej, innego
organu państwowego lub samorządu terytorialnego Rzeczypospolitej Polskiej lub innego
państwa albo organu organizacji międzynarodowej do podjęcia lub zaniechania określonych
czynności albo w celu wywołania powa\
nych zakłóceń w ustroju lub gospodarce
Rzeczypospolitej Polskiej, innego państwa lub organizacji międzynarodowej, a tak\
e
bezprawna groz
ba popełnienia takiego czynu.
6
Zamach - działanie polityczno-przestępcze mające zwykle na celu osiągnięcie pewnego celu
politycznego w sposób nielegalny np. obalenie aktualnej władzy przy u\
yciu siły militarnej,
czy te\
wyeliminowanie osoby (zwykle osobistości zajmującej wa\
ne stanowisko państwowe
lub w innych organach politycznych np. instytucji międzynarodowej), bądz
grupy ludzi
poprzez morderstwo. Jeden z głównych elementów walki stosowany przez organizacje
terrorystyczne.
Materiał wybuchowy - to pojedynczy związek chemiczny lub mieszanina kilku związków
chemicznych, która jest zdolna w odpowiednich warunkach do gwałtownej reakcji
chemicznej o charakterze egzotermicznym, której towarzyszy wydzielenie wielkiej ilości
produktów gazowych w postaci wybuchu (detonacji lub deflagracji).
Materiał promieniotwórczy (z
ródło promieniotwórcze) - przygotowany do wykorzystywania
jego promieniowania jonizującego w przemyśle, medycynie, rolnictwie, nauce.
Nieprzestrzeganie wymagań dla bezpiecznej pracy ze z
ródłami promieniowania jonizującego
lub niewłaściwe zabezpieczenie takich z
ródeł mo\
e prowadzić do trwałych uszkodzeń ciała,
utraty zdrowia a nawet \
ycia oraz ska\
eń środowiska.
Suspected RENEGADE - oznacza statek powietrzny o nieokreślonych intencjach lub
uprowadzony.
Probable RENEGADE - oznacza statek powietrzny, a z pozyskanych informacji wynika,
\
e mo\
e być on u\
yty do działań sprzecznych z prawem lub do ataku terrorystycznego.
Confirmed RENEGADE - oznacza statek powietrzny, w stosunku do którego posiadane
(pozyskane) informacje potwierdzajÄ… bez \
adnych wątpliwości, \
e statek powietrzny ma być
u\
yty jako narzędzie ataku terrorystycznego.
7
ROZDZIAA
II
Historia terroryzmu
O stosowaniu terroryzmu mo\
na mówić ju\
w przypadku antycznej Grecji, gdzie
zabójca tyrana w staro\
ytnej Grecji cieszył się mianem bohatera. Wtedy te\
Platon,
Arystoteles i inni myśliciele pisali na temat terroryzmu. Rządy tyranów nazywali
przestępstwami, a ich zabójstwo uznawali za usprawiedliwione. Seneka wprost stwierdził, i\

dla bogów nie ma milszej ofiary, ni\
krew tyrana. W okresie od XI do XIII wieku na Bliskim
Wschodzie przera\
enie wywoływali asasyni - doskonale zorganizowana szyicka sekta
specjalizująca się w skrytobójczych zamachach. Cały świat islamski i wielu Europejczyków
\
yło w strachu przed tymi zamachowcami.
W średniowieczu powszechna była akceptacja zabójstwa złego władcy. Nawet
w kręgach katolickich zdarzali się zwolennicy takich rozwiązań. Jednym z nich był Tomasz
z Akwinu, który dzielił rządzących na tyranów legalnych i nielegalnych. Tych drugich mógł
zabić ka\
dy, pierwszych mo\
na było zgładzić jedynie na podstawie wyroku sądowego.
Z kolei Jan z Salisbury stworzył pierwszą średniowieczną teorię uzasadniającą zabójstwo
tyrana. Pogląd ten ewoluował, a\
w XVI wieku został zaakceptowany równie\
przez kręgi
kościelne z zastrze\
eniem, i\
zabić mo\
na władcę, którego rządy sprzeczne są z prawem
boskim. Podczas rewolucji francuskiej najstraszliwszy okres rządów Komitetu
Bezpieczeństwa Publicznego, został nazwany "Terrorem", a zasiadających w komitecie
jakobinów zwano terrorystami.
Zamachowcy z XIX wieku podczas prób dokonania zamachów brali pod uwagę
postronne ofiary. Właśnie z obawy przed zabiciem lub zranieniem osób niewinnych rosyjscy
radykałowie kilka razy odwołali zamachy na cara Aleksandra II (ostatecznie zginął
w zamachu od bomby rzuconej przez Polaka, Ignacego Hryniewieckiego w 1881 roku).
Jednak z czasem celem terrorystów przestali być indywidualni politycy, a stało się nim
społeczeństwo lub określone jego grupy (urzędnicy państwowi, kapitaliści, itp.). Celem
ataków na społeczeństwo miało być wywołanie niechęci do rządu.
Przełom XIX/XX wieku to okres, w którym jeszcze prym wiedli zamachowcy
celujący w głowy państwa. W 1903 roku anarchista zastrzelił prezydenta USA McKinleya.
Zamach na \
ycie następcy tronu Austro-Węgier arcyksięcia Franciszka Ferdynanda stał się
bezpośrednim powodem wybuchu I wojny światowej. W trakcie jej trwania powstała te\

najstarsza z organizacji określanych współcześnie jako terrorystyczne - IRA.
8
Lata 30. i 40. XX wieku to okres rozwoju państw, które są najczęściej przytaczane
jako kraje, w których rządzono terrorem: hitlerowskie Niemcy i stalinowski ZSRR.
Po II wojnie światowej zjawisko terroryzmu zaczęło osiągać kształty obecne. W roku 1959
powstała ETA. W latach 60. pojawiło się zjawisko określane mianem islamskiego terroryzmu.
Dnia 5 września 1972 roku podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium doszło do jednego
z najgłośniejszych ataków określanych jako terrorystyczne. Grupa uzbrojonych
Palestyńczyków z organizacji "Czarny Wrzesień", uprowadziła sportowców ekipy Izraela.
Podczas nieudolnej próby odbicia, zakładnicy zginęli. Lata 70. i 80. to rozwój skrajnie
lewicowych organizacji w Europie Zachodniej (RAF, Baader-Meinhoff, Czerwone Brygady).
Intensyfikacji uległa działalność ETA i IRA. W tym okresie pojawiło się te\
zjawisko
sponsorowania terroryzmu przez niektóre państwa, jako swego rodzaju ersatz (zastępnik)
wojny. Lata 60. i 70. to okres największej aktywności organizacji skrajnie prawicowych np.
OAS.
W latach 80. pojawił się nowy rodzaj zamachowców - samobójcy. Ich ataki w Bejrucie
i na Sri Lance wstrząsnęły światem. Na początku lat 90. przez krótki czas wydawało się,
\
e terroryzm jest w odwrocie. Jednak intensyfikacja konfliktu palestyńsko-izraelskiego oraz
rozpoczęcie przez Al Kaidę walki przeciwko USA rozbiło te złudzenia. Dnia 11 września
2001 roku doszło do określonego największym w dziejach ataku terrorystycznego - zamachu
na World Trade Center i Pentagon. Jednym z najbardziej tragicznych w skutkach ataków był
atak terrorystyczny w Biesłanie, w Północnej Osetii, 1 września 2004 roku, który został
przeprowadzony przez komando czeczeńskich i (prawdopodobnie) arabskich terrorystów.
9
ROZDZIAA
III
Rodzaje terroryzmu
" Terroryzm Międzynarodowy
Zjawisko rozpowszechnione od lat siedemdziesiątych, będące efektem rozszerzania się
terroryzmu poza granice poszczególnych państw. Terroryzm międzynarodowy charakteryzuje
się: stosowaniem systematycznej przemocy przez państwo lub grupę polityczną przeciwko
innemu państwu lub grupie politycznej, sięganiem po wszelkie metody i środki - morderstwa,
porwania, środki wybuchowe i trujące, stawianiem sobie za cel wywołanie powszechnego
strachu i stanu terroru. O umiędzynarodowieniu terroryzmu świadczyło te\
zacieśnianie
współpracy i systemu wzajemnych usług przez terrorystów, nieraz o odmiennych orientacjach
politycznych i celach, pochodzących z ró\
nych państw. Odbywali oni wspólne szkolenia na
wojskowych obozach, tworzyli Międzynarodówki - Czarną (faszystowską) oraz Czerwoną
(lewacką i zło\
oną z nurtu narodowowyzwoleńczego ETA, IRA, Palestyńczyków). Obie te
Międzynarodówki współpracowały równie\
ze sobą, a wspólnym elementem była walka
z Izraelem. Raport CIA z 1976 wskazywał na powiązania 140 ugrupowań z 50 krajów.
W latach 80. jednym z nowych zało\
eń terrorystów było uderzenie nie tylko w państwa, ale
te\
w struktury międzynarodowe, jak NATO. O ich międzynarodowym charakterze
decydował równie\
fakt uzyskania pomocy ze strony niektórych państw, w tym ZSRR
i krajów jego bloku, Korei Północnej, Libii, Syrii, Iraku, Algierii. Odpowiedzią na terroryzm
międzynarodowy było tworzenie aktów prawnych, obowiązujących większość państw,
wspólne akcje ze strony społeczności międzynarodowej, współpraca słu\
b
antyterrorystycznych. Działania terrorystów wywołały te\
państwowy terroryzm wewnętrzny
i międzynarodowy, charakteryzujący się równie nielegalnymi i brutalnymi metodami,
skierowany przeciw grupom terrorystycznym (np. w krajach Ameryki A
acińskiej:
Argentyński Alians Antykomunistyczny, akcja komandosów izraelskich w Ugandzie
przeciwko Palestyńczykom, atak lotniczy USA na obiekty wojskowe w Libii, Izraela na
siedzibę OWP w Tunezji). Legalne metody walki z terroryzmem międzynarodowym regulują
m.in. Konwencja o zwalczaniu bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa
cywilnego (1971), Konwencja w sprawie zapobiegania i karania przestępstw przeciwko
osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej (1973), Konwencja europejska
o zwalczaniu terroryzmu (1976). W 1998 r. pierwszy pakt przeciwko terrorystom podpisały
w Kairze 22 kraje arabskie, zobowiÄ…zujÄ…c siÄ™ do nieudzielania azylu, jakiejkolwiek pomocy
10
grupom atakującym inne narody arabskie. Była to inicjatywa krajów borykających się
z fundamentalizmem islamskim, jednak na wniosek Libanu nie objęto umową
terrorystycznych akcji narodowowyzwoleńczych, skierowanych przeciw Izraelowi i jego
okupacji ziem arabskich.
" Terroryzm Krajowy
Istnieje tak\
e zjawisko zdefiniowane jako terroryzm krajowy, a więc akty
terrorystyczne, które są wynikiem działania grup wywodzących się z danego kraju na jego
własnym terenie. Oto jedna z definicji tego zjawiska: Terroryzm krajowy są to akcje
podejmowane przez osoby, które dą\
Ä… do przekonania  do czegoÅ›" albo zakazania  czegoÅ›"
rządowi lub ludziom z ich własnego kraju poprzez u\
ywanie brutalnych środków mających na
celu wystraszenie lub wymuszenie, począwszy od gróz
b do bezprawnych aktów przemocy
takich jak porwania, pobicia czy zabójstwo. Najbardziej znany trend w Stanach
Zjednoczonych w zakresie terroryzmu krajowego to tzw. milicje. Rodowód tych organizacji
mo\
na wyprowadzić od ruchu Posse Comitatus (łacińskie  władza dla okręgu") zało\
onych
w latach 70-tych i jego odgałęzienia z lat 80-tych Patriotów Arizony. Grupy te odrzucają
wszelkie formy organizacji władzy powy\
ej szczebla okręgowego, a w szczególności
sprzeciwiajÄ… siÄ™ podatkom stanowym i federalnym, istnieniu banku federalnego i supremacji
sądów federalnych nad sądami lokalnymi. W ciągu ostatnich dwudziestu lat ruch Posse
Comitatus zało\
ył swe placówki we wszystkich stanach. Grupa ta coraz częściej zaczęła
uciekać się do stosowania przemocy. Jej członkowie atakowali przedstawicieli władzy
lokalnej, stanowej i federalnej egzekwującej przestrzeganie prawa. W 1983 roku próbowano
wręczyć wezwanie do sądu Gordonowi Kahlowi, członkowi Poose Comitatus z Północnej
Dakoty, co zakończyło się strzelaniną. Kahl zabił dwóch agentów policji federalnej zanim
został zastrzelony. Ogólnie mo\
na stwierdzić, \
e milicja to grupy o charakterze
antyrządowym. Określenie milicja będzie do końca adekwatne względem wszystkich grup
o charakterze antyrzÄ…dowym, bo sÄ… to organizacje majÄ…ce taki charakter a niestosujÄ…ce metod
działania milicji.
" Terroryzm Polityczny
Współczesny terroryzm polityczny sam w sobie jest zjawiskiem wielce ró\
norodnym
i o wiele bardziej skomplikowanym ni\
sto czy dwieście lat temu. Jako jeden z aspektów
11
walki politycznej jest wciÄ…\
aktualną formą osiągania własnych celów. W epoce coraz
większego i szybszego rozwoju technologii, a co za tym idzie udoskonalania środków
i sposobów masowego zabijania, sprawcy aktów terroryzmu mogą coraz silniej ingerować
w politykę wewnętrzną i zewnętrzną państw. Ostatnia dekada XX wieku zapoczątkowała
zmiany środowiska międzynarodowego. Rozpad ZSRR i upadek systemu bipolarnego
przyczyniły się do wzrostu aktywności etnicznych i nacjonalistycznych ruchów społecznych,
które wyra\
ajÄ…c swoje dÄ…\
enia separatystyczne sięgnęły po brutalną przemoc (republiki
kaukaskie, była Jugosławia). Tego typu walka polityczna umo\
liwia gwałtowny wzrost
przestępczości zorganizowanej oraz przerodzenie się konfliktu w wojnę domową. Z drugiej
strony dynamiczny rozwój technologii, globalizacja systemów informacyjnych powodują
zmiany technologiczno-operacyjne terroryzmu oraz zmiany w motywacjach i celach
terrorystów. Wzrost konfliktów i napięć na tle etnicznym, religijnym, ideologicznym bądz

społecznym sprawił, \
e terroryzm zaczął przybierać nowe formy i stał się sposobem na
rozwiązanie zaistniałych problemów na skalę globalną. Spirala agresji narasta i mimo
malejącej liczby ataków wzrasta liczba ofiar śmiertelnych (w 1998 r. miały miejsce 273 ataki
terrorystyczne, podczas których zginęło 741 osób, a 5952 zostały ranne. Dla porównania:
w 1997 r. podczas 304 ataków zginęło 221 osób, a 695 zostało rannych).
Czy coÅ› jest, czy te\
nie jest terroryzmem nie zale\
y od słuszności, czy niesłuszności
sprawy, ani od tego, czy osoby występujące w jej imię mają mo\
liwość przedstawienia swych
\
ądań w sposób demokratyczny, czy te\
nie majÄ… takiej mo\
liwości. Terroryzm jako swoiście
rozumiana polityka nie mo\
e być rozwa\
any w kategoriach moralno-etycznych, nie mo\
e być
te\
uznawany za słuszny. Jest to przemoc, która z zasady uderza w najmniej winnych.
Terroryzm jako pewien rodzaj walki jest sposobem, po który sięgają ró\
ni jego
wykonawcy: począwszy od przedstawicieli środowisk kryminalnych, poprzez ekstremistów
motywowanych ró\
norodnymi problemami socjalno-społecznymi (np. ekologiczni
i antyaborcyjni ekstremiści), uczestników etnicznych konfliktów czy tradycyjnych walk
politycznych, a skończywszy na powstaniach przeciwko władzy. Relatywnie do innych form
przemocy politycznej, terroryzm pozostaje sposobem osiągania celów przy niskim ryzyku dla
sprawcy.
Kooperatywne zwalczanie międzynarodowego terroryzmu politycznego zaczyna
zatem odgrywać coraz większą rolę w polityce zagranicznej państw. Pojawienie się nowych
regionalnych sił, dla których terroryzm jest najłatwiejszym sposobem na osiągnięcie własnych
korzyści mo\
e zachwiać strukturą międzynarodowego bezpieczeństwa. Dlatego te\

wzmo\
enie współpracy w wymiarze regionalnym jak i globalnym nabiera coraz istotniejszego
12
znaczenia. W sferze militarno - politycznej problem terroryzmu został uwzględniony
w Dokumencie Podstawowym Euroatlantyckiej Rady Partnerstwa (EAPC) przyjętym na sesji
ministerialnej NATO 29 maja 1997 roku w Sintrze. Zgodnie z realizowanym obecnie Planem
Pracy na lata 1998-2000 (Action Plan for 1998-2000) przewidziano problematykÄ™ konsultacji
związaną m.in. z zapobieganiem konfliktom, problematyką bezpieczeństwa regionalnego,
kontrolą zbrojeń i nieproliferacją, międzynarodowym terroryzmem. W paz
dzierniku 1997 r.
miało miejsce posiedzenie Specjalnego Komitetu NATO, na którym dyskutowano o zakresie
konsultacji z państwami uczestniczącymi w PdP na temat problematyki terroryzmu
i sabota\
u.
W Comprehensive Progress Report on PfP Enhancement and Implementation of the
EAPC Basic Document z maja 1998 roku, przeznaczonym dla państw wstępujących do
NATO, do priorytetowych obszarów konsultacji w wymiarze politycznym związanym
z problematyką bezpieczeństwa jak i praktyczną współpracą zaliczono m.in. sytuację w Bośni
i Hercegowinie, proliferację broni masowej destrukcji oraz międzynarodowy terroryzm.
W porozumieniach bilateralnych w Madrycie, 9 lipca 1997 roku, podpisano KartÄ™
o szczególnym partnerstwie między Organizacją Traktatu Północnoatlantyckiego i Ukrainą,
w której do obszarów konsultacji i współpracy pomiędzy NATO i Ukrainą zaliczono m.in.
eksport broni i związane z tym transfery technologii oraz zwalczanie przemytu narkotyków
i terroryzmu.
W Akcie podstawowym o stosunkach dwustronnych, współpracy i bezpieczeństwie
między NATO i Federacją Rosyjską podpisanym w Pary\
u 27 maja 1997 roku, zwalczanie
terroryzmu i przemytu narkotyków, zapobieganie rozprzestrzenianiu broni jądrowej,
biologicznej i chemicznej oraz środków ich przenoszenia, zwalczanie przemytu nuklearnego
i utrwalanie współpracy w konkretnych obszarach kontroli zbrojeń, z uwzględnieniem
politycznych i obronnych aspektów tego rozprzestrzeniania zaliczono m.in. do dziedziny
konsultacji i współpracy między państwami NATO i FR.
W 1999 r. podczas Szczytu Waszyngtońskiego Szefowie Państw i Rządów NATO
w Deklaracji Waszyngtońskiej i Komunikacie ze Szczytu Waszyngtońskiego potępili
terroryzm i potwierdzili kontynuowanie działań mających na celu zwalczanie terroryzmu
w oparciu o zobowiązania międzynarodowe i prawo własne państwa. Groz
ba
terrorystycznego ataku na rozmieszczone siły wojskowe i infrastrukturę NATO wymaga
umacniania właściwych środków zaradczych, mających na celu ochronę oraz
przeciwdziałanie tego typu atakom.
13
" Cyberterroryzm
Cyberterroryzm (zwany czasem soft terrorism)  definiowany jest jako działania
blokujące, niszczące lub zniekształcające w stosunku do informacji przetwarzanej,
przechowywanej i przekazywanej w systemach teleinformatycznych oraz niszczÄ…ce
(obezwładniające) te systemy. W pojęciu tym mieści się tak\
e wykorzystywanie systemów
teleinformatycznych do dezinformacji, walki psychologicznej itp. Celem ataku jest
najczęściej informacja przetwarzana, a nie system jako taki.
Pojawia siÄ™ te\
czasem określenie cyberterroryzmu jako nowego rodzaju broni
masowego ra\
enia (WMD  Weapon of Mass Destruction). Jak jednak zauwa\
ono
w amerykańskim raporcie  President s Commissions on Critical Infrastructure jest to raczej
broń  masowych zakłóceń (Mass Disruption), w tym przypadku w stosunku do  Systemu
Systemów jakim jest według autorów tego raportu współczesna Ameryka. Równie\
NATO
(i inne wielkie organizacje międzynarodowe) są bez mała całkowicie uzale\
nione od
niezawodnych i bezpiecznych systemów przekazywania, przetwarzania
i przechowywania informacji. A więc cyberterroryzm mo\
e okazać się bardzo groz
nym dla
NATO.
Zdecydowana większość ataków na systemy teleinformatyczne prowadzona jest przez
hobbystów lub nastoletnich hakerów sprawdzających swoje mo\
liwości jak najgłębszego
spenetrowania wra\
liwych systemów oraz przez nielojalnych pracowników mających legalny
dostęp do części systemu. Zdarzają się jednak i takie, które prowadzone są przez terrorystów.
Czym one się ró\
niÄ…?
Cyberterroryzm  jako specyficzna kategoria zagro\
eń obejmuje działania w stosunku
do systemów teleinformatycznych podejmowane dla osiągnięcia konkretnych celów
terrorystycznych. Organizacje terrorystyczne są z reguły powiązane z jakimś państwem, jego
słu\
bami specjalnymi lub grupami przestępczymi lub mogą funkcjonować po prostu dla
zdobycia popularności i zaistnienia na scenie międzynarodowej (lub krajowej), dla
osiągnięcia specyficznych celów lub uzyskania wpływu na decyzje socjalne, polityczne lub
militarne. Powszechnie znane sÄ… organizacje terrorystyczne wysuwajÄ…ce \
Ä…dania dotyczÄ…ce
ich regionu lub sekt i regularnie prowadzące działania terrorystyczne.
Terroryści poszukują popularności i dą\
Ä… do uzyskania korzystnych dla nich zmian
politycznych poprzez wprowadzanie zamieszania, rozległych zniszczeń lub stanu realnego
zagro\
enia motywowanego ideologią lub poglądami. Terroryści najczęściej uciekają się do
brutalnych ataków destrukcyjnych, bardzo dokuczliwych i dobrze widocznych dla
14
społeczeństwa. Aczkolwiek eksperci uwa\
ajÄ…, \
e ataki na systemy teleinformatyczne nie
zastąpią bardziej efektywnych fizycznych akcji terrorystycznych, to ataki te mogą być
prowadzone jako  wspomagajÄ…ce dla uzyskania wy\
szej skuteczności typowej akcji
terrorystycznej poprzez utrudnienie działań ratowniczych i koordynowania reakcji na atak
fizyczny. Dodatkowo ataki na sieci i systemy teleinformatyczne mogą obezwładnić niektóre
środki ochrony fizycznej, co równie\
mo\
e pogłębić skutki ataku. Bezpośrednio po ataku
fizycznym terroryści mogą te\
atakować systemy teleinformatyczne w celu zdobycia
informacji o planowanych i wdra\
anych działaniach antyterrorystycznych, co pozwoliłoby im
pokrzy\
ować plany takiej akcji.
Grupy terrorystyczne mogą stanowić niewielkie, kilkuosobowe zespoły amatorów (lub
nawet pojedyncze osoby), a\
do du\
ych struktur quasi-militarnych doskonale wyszkolonych
i wyposa\
onych. Znane sÄ… przypadki sponsorowania takich grup oraz szkolenia i wyposa\
ania
ich zarówno przez sekty i grupy wyznaniowe, jak i niektóre państwa nazywane obecnie
 bandyckimi .
Systemy teleinformatyczne nie stanowią jednak szczególnie atrakcyjnego celu dla
terrorystów w porównaniu z obiektami tradycyjnych ataków. Mogą natomiast stanowić cel
pośredni lub wspomagający. Dotyczy to szczególnie systemów słabo zabezpieczonych,
mo\
liwych do  złamania bez większych nakładów sił i środków.
Typowe umiejętności techniczne terrorystów sprowadzają się zasadniczo do
mo\
liwości produkowania ró\
norodnych bomb itp. oraz organizowania i prowadzenia
fizycznych operacji - ataków. Jednak\
e niektóre grupy terrorystyczne dysponują sporymi
środkami finansowymi pochodzącymi m.in. z produkcji pirackiego oprogramowania,
hakerstwa i nielegalnej produkcji np. skanerów i dekoderów TV. A więc dysponują
znaczącymi umiejętnościami technicznymi. Wielu studentów wybitnych technicznych uczelni
europejskich i amerykańskich wraca do swoich macierzystych krajów stanowiąc potencjalne
z
ródło specjalistycznej wiedzy i umiejętności dla prowadzenia cyberterroryzmu. Podobnie jak
większość innych organizacji przestępczych, stosują bez skrupułów i z powodzeniem
podsłuchy linii telekomunikacyjnych, transmisji internetowych itp. Grupy terrorystyczne
wykorzystują równie\
w swojej działalności najnowsze zdobycze w dziedzinie systemów
łączności i informatyki  np. telefonię komórkową (wraz z WAP) i technologie szyfrowania.
Stosują równie\
broadcasting poprzez Internet, TV i inne powszechnie dostępne techniczne
środki rozpowszechniania typowo propagandowych informacji.1
1
z
ródło: Encyklopedia Multimedialna Wiem 2003.
15
" Narkoterroryzm
Narkoterroryzm - terrorystyczne działania podejmowane przez kartele narkotykowe
wobec państwa w celu ochrony swych interesów. Są to: morderstwa polityków,
funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości wypowiadających walkę narkomanii, produkcji
czy sprzeda\
y narkotyków, porwanie, zastraszanie, przekupstwo, dezorganizowanie struktur
państwowych. Szczególnie zjawisko to uwidoczniło się w Azji i Ameryce A
acińskiej, gdzie
narkobiznes splótł się z interesami politycznymi, konfliktami zbrojnymi, a skala korupcji jest
wyjÄ…tkowo wielka.
" Bioterroryzm
Terroryzm określany jest przez niektórych mianem znaku obecnych czasów. Mówi się
tak\
e, \
e obecna epoka to epoka tak zwanego super-terroryzmu, terroryzmu, który odchodzi
od posługiwania się bronią konwencjonalną, który zmierza w kierunku nie tylko zastraszania
społeczeństw, ale tak\
e w kierunku eksterminacji jak największej ilości osób w wyniku
przeprowadzanych ataków.
Ten terroryzm niekonwencjonalny, terroryzm broni masowego ra\
enia, staje siÄ™ coraz
powa\
niejszym zagro\
eniem. U\
ycie broni chemicznej czy materiałów rozszczepialnych,
które w wielkiej obfitości pozostawiła po sobie epoka zimnej wojny, staje się przedmiotem
troski coraz większej ilości osób odpowiedzialnych za bezpieczeństwo państw. W kategorii
zagro\
eń terrorystycznych nowego wieku szczególną troskę zaczyna budzić bio-terroryzm.
WiÄ…\
e siÄ™ to z dwoma zasadniczymi powodami. Pierwszy z nich to fakt, i\
niebezpieczne
czynniki biologiczne, bakterie i patogeny to organizmy \
ywe, zdolne do samodzielnej
reprodukcji i mutacji, które raz uwolnione trudno powstrzymać. Drugi z nich to fakt, i\
nie
mo\
na po prostu w imię bezpieczeństwa zablokować postępu biotechnologii i badań
w pokrewnych dziedzinach. Nie ulega wątpliwości, \
e są to badania przyszłości.
Bio-technologia mo\
e stanowić o przyszłości rozwoju przemysłu na ziemi, a inwestycje w tę
dziedzinę będą prawdopodobnie stanowić oparcie rozwoju wielu gospodarek narodowych
w nadchodzących dekadach. Z tych względów, a tak\
e ze względów bezpieczeństwa, warto
szczególną uwagę poświęcać zagro\
eniom, które mo\
e przynieść rozwój bio-technologii
i sposobom zapobiegania im.
W wypadku zagro\
eń biologicznych trzeba pamiętać przede wszystkim o tej ich cesze,
która stanowi największą groz
bÄ™, czyli o mo\
liwości mno\
enia siÄ™ i mutowania swobodnie,
16
niezale\
nie od intencji organizacji / ugrupowania przypuszczającego atak. Broń biologiczna
jest niezmiernie trudna do kontrolowania, dlatego tak istotne jest, aby w ogóle nie dopuścić
do jej u\
ycia.
Osoby zajmujące się prowadzeniem badań nad terroryzmem wiedzą, \
e jednÄ…
z największych przewag, jakie mają nad państwami ugrupowania terrorystyczne, jest
mo\
liwość działania ponad prawem. Terroryści w swoich działaniach nie muszą brać pod
uwagę konieczności respektowania cudzej suwerenności, konieczności poszanowania praw
człowieka i obywatela, konieczności legalnego podró\
owania. Ta przewaga, w znacznie
większym stopniu, przysługuje bakteriom i patogenom. Nikt nie opracował sposobu na
zmuszenie ich do przestrzegania prawa. Nadaje to szczególny wymiar trans-narodowości
zagro\
enia bio-terrorystycznego. Zagro\
enie to zmienia wymiar i percepcję takich pojęć, jak
 suwerenność ,  granice czy  wyłączna kompetencja państwa . W dobie zagro\
eń
terrorystycznych, a zwłaszcza w kontekście bio-terroryzmu, \
adne państwo nie mo\
e czuć się
w pełni bezpieczne, jeśli w pełni bezpieczni nie są jego sąsiedzi. W dobie globalnego
transportu, połączeń lotniczych, które umo\
liwiajÄ… przemieszczanie siÄ™ ludzi, a tym samym
przenoszonenie przez nich drobnoustrojów, z coraz większą łatwością, konsekwentne
i realizowane przez wszystkie państwa wdra\
anie efektywnych systemów bio-bezpieczeństwa
staje się warunkiem sine qua non zapewnienia bezpieczeństwa narodowego
i międzynarodowego.
Nale\
y pamiętać, \
e terroryzm biologiczny ma jednÄ… bardzo charakterystycznÄ… cechÄ™,
którą nale\
y uwzględnić podczas planowania taktyki u\
ycia bio-czynników w celu
zrealizowania zamierzonego ataku. Skutki przeprowadzenia ataku mogÄ…, jak ju\
wspomniano,
bardzo łatwo wymknąć się atakującym spod kontroli. Co więcej, bio-czynniki, jako
organizmy \
ywe, obdarzone zdolnością reprodukcji, mogą rozpocząć fazę drugą bio-ataku,
która będzie całkowicie spontaniczna. Ze względu na to, i\
czynniki biologiczne, raz
uwolnione, mogą doprowadzić do katastrofy na skalę globalną, ze szczególną uwagą nale\
y
przyjrzeć się sposobom unikania takiego zagro\
enia, nie tylko w kontekście zagro\
eń bio-
terrorystycznych, ale tak\
e zagro\
eń, które mogą wynikać z niewłaściwego zabezpieczenia
laboratoriów, nadzoru nad badaniami i innych powiązanych zagadnień, które mogą
doprowadzić do przeprowadzenia ataku terrorystycznego z u\
yciem broni biologicznej.
Kwestie takie, jak: bezpieczeństwo laboratoriów, zabezpieczanie przechowywania
i transportu patogenów, bezpieczeństwo  autoryzacja sprzętu, bezpieczeństwo badań,
kontrola osób zaanga\
owanych w badania zwiÄ…zane z biotechnologiÄ… (sprawdzanie
17
przeszłości oraz badania psychologiczne), to zagadnienia, którym państwa powinny
poświęcać coraz większą uwagę.
Wydaje siÄ™, i\
nawet bez sporządzania konkretnych dogłębnych analiz nietrudno
dostrzec, i\
potencjalne konsekwencje spowodowania globalnej epidemii mogą być
nieobliczalne. Jeśli nie uda się zapobiec wybuchowi takiej epidemii, jeśli nie uda się zapobiec
takiemu atakowi, pod znakiem zapytania mo\
e stanąć system zasad, na których opierają się
współczesne stosunki między państwami. W obliczu epidemii ospy nie będzie mowy
o swobodnym przepływie osób i towarów. Epoka bio-terroryzmu mo\
e stać się jednocześnie
epoką izolacjonizmu, epoką barier, które zniszczą współczesny model stosunków
międzynarodowych.
Bio-terroryzm w chwili obecnej wydaje się niebezpieczeństwem, które nie dotyka nas
bezpośrednio, epidemie kojarzone są raczej z krajami rozwijającymi się i wyniszczonymi
wojnami. Trzeba jednak zacząć brać pod uwagę fakt, \
e aby zachować bezpieczne i stabilne
status quo i nienaruszoną filozofię funkcjonowania naszego świata, trzeba zacząć traktować
go jako niebezpieczeństwo bliskie i realne. W przeciwnym razie ryzykujemy powtórne
stanięcie do walki z mikrobami. Poprzednią bitwę udało się ludzkości wygrać, poniewa\

mikroby mając swoje niezwykłe zdolności reprodukcji i zdolności przystosowawcze, nie
miały jednego argumentu, który przechylił szalę na stronę człowieka, czyli umiejętności
myślenia i planowania. Współcześnie ta przewaga zmalała, a terroryści posługujący się bio-
czynnikami w celu przeprowadzenia ataku terrorystycznego, mogą zapewnić im wyrównanie
szans pod tym względem. Wbrew pozorom nie jest ani o dzień za wcześnie na planowanie
sposobów zapobie\
enia takiemu rozwojowi wydarzeń.2
" Terroryzm w sektach
Czy istnieje terroryzm w sektach? Nad takim problemem zastanawiali siÄ™ 14 czerwca
br. uczestnicy międzynarodowego sympozjum, które zorganizowane zostało w Rudzie
Śląskiej. Z pięciu referatów, jakie mo\
na było usłyszeć w czasie spotkania, dwa wygłoszone
zostały przez gości z zagranicy: Henri Pierre'a Debord (Francja) oraz Borisa Rakowsky'ego
(Słowacja). Podstawową myślą, jaka łączyła wszystkie wystąpienia było stwierdzenie,
i\
dotychczas powszechnie sÄ…dzono, i\
akty przemocy w sektach czy innych ugrupowaniach
były kierowane do wewnątrz tj. stosowane wobec własnych członków.
2
Artykuł Podinspektora Krzysztoaf Liedela, który jest wykładowcą w Collegium Civitas, pełni tak\
e funkcjÄ™
naczelnika Wydziału ds. Terroryzmu. y
ródło: http://www.terroryzm.com/.
18
Znane są bowiem na całym świecie takie wydarzenia, jak:
- zbiorowe samobójstwo w roku 1978 członków Świątyni Ludu Jima Jonesa, kiedy to 900
osób wypiło podczas makabrycznej ceremonii napój z cyjankiem potasu;
- we wrześniu 1985 r. na Filipinach 80 członków sekty Datu Mangayanona otruło się na
polecenie kapłana,  aby zobaczyć wizerunek Boga ;
- w 1993 roku członkowie ukraińskiej sekty Białe Bractwo usiłowali popełnić masowe
samobójstwo - tragedii udało się zapobiec dzięki interwencji policji;
- w kwietniu 1993 roku ponad 80 członków Szczepu Dawidowego Davida Koresha zginęło
po wysadzeniu w powietrze i podpaleniu farmy Waco w Teksasie podczas szturmu sił
policyjnych i FBI;
- w grudniu 1995 r. w okolicach Grenoble (Francja) popełniło rytualne samobójstwo 16
członków sekty Zakon Świątynia Słońca. Dwa lata póz
niej w ich ślady poszło jeszcze 5
osób, związanych z tą grupą w Kanadzie;
- w marcu 1997 roku 39 wyznawców sekty Wrota Niebios w Kalifornii popełniło zbiorowe
samobójstwo, za\
ywając środki nasenne i dusząc się dla pewności foliowymi workami;
- w marcu 2000 roku 500 wyznawców ugandyjskiej skrajnie chrześcijańskiej sekty Ruch
na Rzecz Przywrócenia Dziesięciu Bo\
ych Przykazań popełniło zbiorowe samobójstwo -
śpiewając i modląc się podpalili budynek.
Wszystkie wymienione tragedie popełniane były w imię Boga i najwznioślejszych ideałów.
Tym niemniej wydarzenia dotyczyły jedynie członków sekt, nie zagra\
ając ogółowi
społeczeństwa.
Rok 1995 radykalnie zmienił tę perspektywę, bowiem w marcu tego roku 12 osób
zginęło i ponad 5000 zostało rannych w wyniku zamachu z u\
yciem gazu sarin, który miał
miejsce w tokijskim metrze. Do zamachu przyznała się japońska sekta Najwy\
sza Prawda.
Okazało się więc, \
e sekty mogą stanowić zagro\
enie nie tylko dla swoich członków, ale
równie\
dla całego otoczenia.
Tego rodzaju działalność mo\
na określić mianem terroryzmu religijnego, który
wyró\
nia się od innych form terroryzmu (państwowego, kryminalnego, etnicznego)
szczególnym motywem religijnym (zbawieniem, połączeniem z istotą najwy\
szą, zło\
eniem
ofiary) oraz specyficzną strategią i taktyką działania, a tak\
e strukturą wewnętrzną
organizacji. W zwiÄ…zku z powy\
szym mo\
na wyró\
nić następujące odmiany terroryzmu
religijnego:
19
- terroryzm millenarystyczny (apokaliptyczny)
kiedy to fanatycy religijni, przepowiadajÄ…c zbli\
ający się koniec świata dopuszczają się aktów
terroru w imię wzniosłych i irrealnych celów;
- terroryzm etnoreligijny
kiedy to terroryści dokonują działań niezrozumiałych dla ogółu, twierdząc, i\
kieruje nimi
sam Bóg; celem ich jest zwycięstwo na ziemi dobra (rozumianego według zasad danej religii)
przy pomocy wszystkich mo\
liwych środków;
- terroryzm  jednej sprawy
gdzie chodzi o wykonanie jednego ściśle określonego zadania.
W Polsce nie odnotowano przykładów zbiorowych samobójstw na du\
Ä… skalÄ™. Znane
są jednak wypadki zabójstw, samobójstw, uprowadzeń i innych przestępstw związanych
z działalnością sekt. Do grup, co do których istnieje podejrzenie o stosowanie przemocy
w realizacji zało\
onych celów nale\
y Bractwo Zakonne Himawanti. Ruchowi odmówiono
oficjalnej rejestracji i obecnie funkcjonuje w formie ró\
nych lokalnych organizacji np.
klubów czy stowarzyszeń psychotronicznych, organizujących praktyczne warsztaty. Od kilku
lat obserwowana jest te\
działalność sekty Najwy\
sza Prawda, która nie stworzyła, co prawda
w naszym kraju znaczÄ…cych struktur, jednak\
e ze względu na doktrynę nale\
y zachować
daleko idące środki ostro\
ności. Polska jest te\
penetrowana przez członków Kościoła
Scjentologicznego, która to grupa oskar\
ana jest o stosowanie terroru psychicznego zarówno
wobec członków, jak i ich bliskich.
Terroryzm religijny, to jedno z wielkich zagro\
eń współczesności. W epoce internetu,
kiedy to ró\
ne idee i poglądy są rozpowszechniane na cały świat bez najmniejszych
przeszkód, \
adne państwo, w tym równie\
Polska, nie mo\
e z pewnością powiedzieć, \
e to
zagro\
enie go nie dotyczy.3
Terroryzm fundamentalistów islamskich
Obserwowany w ostatnich latach kryzys to\
samości w społeczeństwach
muzułmańskich, związany m.in. z pewnym zagubieniem powstałym na skutek nienadą\
enia
za zbyt szybkim unowocześnieniem niektórych państw arabskich czy załamaniem się tzw.
3
Joanna Jarzębińska-Szczebiot, Marek Szczebiot, http://www.opoka.org.pl/.
20
doktryny socjalizmu arabskiego, doprowadził do powrotu do "kultury i wiary przodków".
Sytuacja ta istotnie wpłynęła na rozwój fundamentalizmu islamskiego, przyczyniając się
jednocześnie do wzrostu liczby i znaczenia ekstremistycznych ugrupowań islamskich
(niekoniecznie stosujÄ…cych przemoc).
Fundamentalizm jest m.in. wyrazem buntu części społeczeństw islamskich przeciwko
wszechobecnym zachodnim wartościom i wzorcom. Niektóre radykalne odłamy
fundamentalizmu islamskiego nie sÄ… przy tym wolne od idei totalitarnych, a do realizacji
swych celów wykorzystują właśnie terroryzm. Według skrajnych ideologów tego ruchu,
Zachód uznawany jest za bezbo\
ny i zagra\
ajÄ…cy islamowi, dlatego te\
nale\
y zwalczać go
równie\
przy u\
yciu siły. Obiektem szczególnej wrogości ze strony radykalnych
fundamentalistów są Stany Zjednoczone uto\
samiane jako centrum "pogaństwa
i bezbo\
ności" świata zachodniego.
Terroryzm islamski motywowany względami religijnymi oparty jest na zupełnie
innym systemie wartości ni\
ten dominujący jeszcze do niedawna. W przeciwieństwie do
"świeckich" terrorystów, fundamentaliści islamscy w znacznie mniejszym stopniu kierują się
względami politycznymi. Dą\
ą oni przede wszystkim do zburzenia zachodnich systemów
politycznych i wzorców kulturowych, a nie jak terroryści "polityczni" do zmiany stosunków
politycznych (z wyjątkiem grup o zabarwieniu anarchistycznym). Sam akt terroru jest według
fundamentalistów islamskich wypełnieniem obowiązku religijnego i obroną przed
sekularyzacją ze strony świata zachodniego.
Fundamentalizm islamski staje się na niektórych obszarach swoistą alternatywą
państwowotwórczą i czynnikiem integrującym społeczeństwa muzułmańskie, odrzucające
przejmowanie wzorców kulturalnych i politycznych świata zachodniego. Niemały wpływ na
ekspansję fundamentalizmu islamskiego i jego radykalnych odłamów miały ogromne dotacje
rządowe ze strony bogatych państw arabskich i prywatne przeznaczane na rozwój tej religii
i pozyskiwanie nowych wyznawców - szczególnie na terenach "misyjnych". Islamskie grupy
fundamentalistów potrafią wykorzystywać tę sytuację funkcjonując pod płaszczem ośrodków
islamskich i oddziałując na współwyznawców przez odpowiednio dobranych nauczycieli
islamu. Przykładem ilustrującym ten sposób działania jest historia organizacji Mud\
ahedini
Kumpulan (KMM) z Malezji, gdzie dwóch przyjezdnych radykalnych imamów, szerząc
ortodoksyjną wersję islamu, doprowadziło do utworzenia na bazie części członków KMM
nowej - sprzymierzonej z Al-KaidÄ… - islamskiej organizacji o nazwie D\
imah Islamija.
Na rozwój fundamentalizmu islamskiego rzutuje tak\
e postrzeganie przez świat
muzułmański konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Jest on coraz częściej oceniany
21
w kategoriach ideologiczno-religijnych i przedstawiany jako nakaz walki
z judeochrześcijaństwem i zsekularyzowanym światem Zachodu. W perspektywie sytuacja ta
mo\
e doprowadzić równie\
do konfliktów etniczno-religijnych na terenie niektórych państw
europejskich.
Do nadrzędnych celów islamskich fundamentalistów mo\
na zaliczyć:
- obalenie świeckich, prozachodnich rządów w krajach muzułmańskich (w tym m. in.
Egipcie, Algierii, Indonezji) i upowszechnienie islamu oraz modelu państwa religijnego;
- zniszczenie głównych wrogów islamu, za których uwa\
a siÄ™ Stany Zjednoczone i Izrael;
- zjednoczenie muzułmanów oraz wspieranie ich w przypadku konfliktu
z "niewiernymi" w ka\
dym miejscu świata.
W tym kontekście warte jest podkreślenia to, i\
hasła formułowane przez aktywistów tego
ruchu budzą równie\
niepokój wśród części samej społeczności muzułmańskiej, jak i wielu
państw arabskich (np. Algierii, Arabii Saudyjskiej, Maroka). Sytuacja ta świadczy
o zło\
oności świata islamu.4
4
z
ródło: www.abw.gov.pl
22
ROZDZIAA
IV
Rola sił policyjnych w zwalczaniu terroryzmu
Pisząc o siłach policyjnych warto teraz zastanowić się nad odpowiedzią na pytanie
czym są siły policyjne. Są to formacje uzbrojone, działające w imieniu państwa, zwalczające
i zapobiegające przestępczości, biorące udział w procesie egzekwowania odpowiedzialności
karnej sprawców czynów zabronionych. W Polsce istnieje wiele formacji tego typu,
poczÄ…wszy od Policji i Stra\
y Granicznej poprzez SÅ‚u\
bę Więzienną i Inspekcję Celną po
Biuro Ochrony RzÄ…du. Generalnie, ka\
da z tych będzie zwalczać terroryzm w ramach swoich
ustawowych obowiązków.
Pierwszym rodzajem działań Policji jest zapobieganie aktom terrorystycznym.
Jest to istotne zagadnienie - zawsze łatwiej jest zapobiegać ni\
zwalczać, unika się w ten
sposób niepotrzebnych ofiar i terroryści mają małe szanse na zaistnienie w mediach.
- działania prewencyjne - są to typowe działania Policji i innych słu\
b polegajÄ…ce na
patrolowaniu, legitymowaniu, obserwacji, czynnościach kontrolnych. Taka działalność jest
nakierowana na zapobieganie szerokiej gamie przestępstw, a nie tylko terroryzmowi.
W zwiÄ…zku z tym zapobieganie terroryzmowi ogranicza siÄ™ tu tylko do jednej sytuacji -
przypadkowego ujawnienia osób i ich zamiarów np. w trakcie kontroli drogowej patrol policji
ujawni w pojez
dzie przewo\
oną broń palną lub materiały wybuchowe. Trzeba jednak
pamiętać, \
e terroryści - zwłaszcza ci dobrze przygotowani - będą się starali za wszelką cenę
uniknąć takich sytuacji, będą starali wtopić się w tłum, nie zwracać na siebie niczyjej uwagi -
a więc będą to sytuacje rzeczywiście przypadkowe. Niemniej jednak na taką sytuację
funkcjonariusze powinni być przygotowani - niekoniecznie na spotkanie terrorystów, ale na
prawdopodobieństwo natknięcia się na uzbrojonego przestępcę - co oznacza, \
e policjanci
muszą być odpowiednio wyszkoleni i uzbrojeni.
- ochrona wa\
nych obiektów - jest z reguły prowadzona przez wyspecjalizowane słu\
by.
Obiekty rzÄ…dowe chroni Biuro Ochrony RzÄ…du, inne wa\
ne obiekty (poza wojskowymi) -
wyspecjalizowane w tym słu\
by (Stra\
e Portowe, Przemysłowe, koncesjonowane agencje
ochrony). Ochrona tych obiektów powinna opierać się zarówno na systemach technicznych
jak i na personelu - oczywiście odpowiednio przygotowanym do swoich zadań. Niezbędne
jest ścisłe współdziałanie ze słu\
bami policyjnymi i ratowniczymi.
- ochrona wa\
nych osób - Biuro Ochrony Rządu obecnie chroni prezydenta, premiera,
ministrów i marszałków parlamentu - są to osoby "atrakcyjne" dla terrorystów jako cele
23
ataków - istnieje jednak mo\
liwość, \
e zamachowcy zdecydują się zaatakować osoby wa\
ne
(popularne), ale nie objęte stałą ochroną. W związku z tym, jeśli wystąpi mo\
liwe zagro\
enie
dla takich osób (np. listy z pogró\
kami) - nale\
y objąć je czasową ochroną. Siły i środki do
tych działań mo\
e wydzielić BOR lub Policja.
- stan zwiększonej gotowości - jest to sytuacja, gdy terroryści przeprowadzili ju\
atak
i istnieje groz
ba jego powtórzenia, lub te\
gdy taka groz
ba istnieje mimo, \
e jeszcze nie
doszło do aktów terroru. Wówczas nale\
y zwiększyć liczbę patroli (operacyjnych
i mundurowych) w pobli\
u wa\
nych obiektów, miejsc du\
ych zgromadzeń ludności, węzłów
komunikacyjnych. Do takich działań nale\
y skierować policjantów z wydziałów prewencji,
zmobilizować grupy rozpoznania pirotechnicznego, siły Stra\
y Granicznej, ochronÄ™ wa\
nych
obiektów (patrole mundurowe). Do patrolowania po cywilnemu nale\
y skierować głównie
policjantów z pionów wywiadowczych i kryminalnych, funkcjonariuszy operacyjnych Stra\
y
Granicznej i Inspekcji Celnej. Zasadniczo, patrole mundurowe pozytywnie wpływają na
poczucie bezpieczeństwa obywateli, natomiast patrolowanie po cywilnemu jest skuteczniejsze
w tym znaczeniu, \
e terroryści będą unikać obiektów wyglądających na silnie chronione,
natomiast mogą zostać zidentyfikowani przez wywiadowców działających "po cywilnemu".
- ochrona granicy państwowej RP  jest szczególnym typem działań prewencyjnych. Jest
to wa\
ny odcinek działań, zwłaszcza w obliczu międzynarodowych powiązań wielu grup
terrorystycznych. Istnieje uzasadniona obawa, \
e członkowie istniejących grup będą
próbowali wykorzystać terytorium Polski jako kanał przerzutowy broni i ludzi w celu
dokonywania zamachów przeciwko RP jak i innym państwom. Istnieją 2 sposoby
przedostania się do Polski - legalny i nielegalny. Pierwszy z nich to wjazd przez przejścia
graniczne - najpewniej przy pomocy sfałszowanych dokumentów, być mo\
e nawet w bardzo
wyrafinowany sposób (np. zało\
enie w Polsce fasadowej firmy handlowej, aby móc w ten
sposób wwiez
ć do Polski broń i ludzi). Sposób nielegalny - to po prostu przemyt ludzi
i sprzętu w sposób omijający kontrolę graniczną (np. przez "zieloną granicę"). W obydwu
przypadkach, nale\
y dÄ…\
yć do jak najlepszej i najszczelniejszej kontroli, zarówno na
przejściach granicznych, jak i linii granicznej - poprzez rozwój zarówno czynnika ludzkiego
jak i technicznego. Warto organizować kontrole "kaskadowe" i stosować metody operacyjne -
poprawi to skuteczność zwalczania terroryzmu, jak i zwalczania "zwykłych" przestępstw
granicznych.
- działania operacyjne - rozpoznanie operacyjne samych grup jest prowadzone przez słu\
by
specjalne, ale istnieje mo\
liwość, \
e równie\
Policja , zwłaszcza Centralne Biuro Śledcze
podejmie takie działania. Jest to prawdopodobne w razie nawiązania współpracy terrorystów
24
i grup z kręgów zorganizowanej przestępczości - np. podczas zakupu broni, przerzutu ludzi
przez granicę, gdy CBŚ będzie dysponowało informatorami w takiej grupie.
Drugim rodzajem działań przeciwterrorystycznych są działania mające na celu
zwalczanie terroryzmu (likwidacyjne). PierwszoplanowÄ… rolÄ™ odgrywajÄ… w tym zakresie
jednostki antyterrorystyczne, którymi dysponuje Policja. Jednostki tego typu istnieją od 1978
roku i dysponujÄ… du\
ym doświadczeniem i potencjałem bojowym. Obecne zadania tych
jednostek skupiają się przede wszystkim na zatrzymywaniu niebezpiecznych przestępców,
konwojowaniu ich, ochronnie procesów sądowych, odbijaniu osób porwanych dla okupu,
rozbrajaniu ładunków wybuchowych. W momencie pojawienia się zagro\
enia terroryzmem
politycznym, pojawiÄ… siÄ™ nowe zagro\
enia - podkładanie bomb w miejscach publicznych,
branie zakładników w budynkach i środkach transportu. Jednostki AT Policji wykazują
wysoką skuteczność w zwalczaniu terroru kryminalnego.
25
ROZDZIAA
V
Postępowanie Policji na wypadek aktu terrorystycznego
1. Atak terrorystyczny na:
- obiekty dyplomatyczne i rezydencje wszystkich krajów, w zale\
ności od stopnia
zagro\
enia, oraz siedzib firm amerykańskich i zachodnich, z uwzględnieniem
obiektów i terenów przylegających,
- porty lotnicze z uwzględnieniem portów cargo oraz lotnisk lotnictwa cywilnego,
- obiekty rzÄ…dowe,
- centra handlowe, multikina, du\
e dworce kolejowe i autobusowe,
- wa\
ne dla bezpieczeństwa społecznego obiekty i urządzenia (np. ujęcia wody pitnej,
przepompownie, filtry, zapory, zbiorniki wody, du\
e mosty, anteny
telekomunikacyjne),
- zakłady produkujące materiały niebezpieczne lub firmy je dystrybuujące,
- transporty z substancjami niebezpiecznymi,
- świątynie,
- obiekty sportowe w trakcie trwania imprez masowych (koncerty).
Mo\
liwe zagro\
enia z punktu widzenia Policji:
1. Spowodowanie masowych strat materialnych (zniszczenia obiektów).
2. Zagro\
enie \
ycia i zdrowia ludzi na terenie objętym atakiem terrorystycznym.
3. Zakłócenie infrastruktury w sieciach (rtv, energia, łączność itp.).
4. Wymuszanie określonego działania, np. wypuszczenie więzionych terrorystów,
wypłacenie okupu, poprzez wzięcie zakładników, podło\
enie bomb.
5. Wzrost liczby przestępstw przeciwko \
yciu, zdrowiu i mieniu.
6. Zabójstwa osób objętych szczególną ochroną.
7. Podpalenia obiektów.
8. Zamachy przy u\
yciu materiałów wybuchowych.
9. Napady rabunkowe (zdobycie środków finansowych na działalność terrorystyczną).
10. Terror internetowy (cyberterror).
11. Porwania osób (kidnaping).
12. Porwania środków transportu (pociągi, autokary, samoloty itp.) wraz z pasa\
erami.
26
13. Atak z u\
yciem środków chemicznych, biologicznych i radiologicznych.
14. Zmniejszenie skuteczności organów ścigania.
15. Totalna negacja obowiÄ…zujÄ…cego prawa spowodowana walkÄ… o przetrwanie.
16. Powodowanie katastrof drogowych, kolejowych, lotniczych, morskich, wodnych,
których zadaniem jest spowodowanie totalnego parali\
u komunikacyjnego.
17. Nasilenie zgonów i zachorowań spowodowanych atakiem terrorystycznym.
18. Zmniejszenie skuteczności słu\
b medyczno-ratowniczych z uwagi na wzrost liczby
ofiar (brak miejsc w szpitalach, środków, leków).
19. Totalny chaos na miejscu zdarzenia.
Zadania (przedsięwzięcia, czynności) realizowane w jednostce Policji
W zakresie czynności operacyjno-rozpoznawczych:
1. Prowadzić rozpoznanie operacyjne dotyczące obywateli polskich oraz cudzoziemców
zamieszkałych na stałe lub przebywających czasowo na terenie podległym słu\
bowo,
co do których zachodzi podejrzenie działalności o charakterze terrorystycznym,
uczestniczenie w grupach, organizacjach lub związkach podejrzewanych o działalność
terrorystycznÄ… lub jej wspieranie.
2. Prowadzić rozpoznanie operacyjne grup, organizacji i związków, co do których
istnieje podejrzenie o działalność terrorystyczną oraz finansowanie takiej działalności
w kraju lub poza jego granicami.
3. Pozyskiwać poufne osobowe z
ródła informacji wywodzące się z wcześniej
wymienionych struktur przestępczych lub umo\
liwiające bezpośrednie dotarcie do
środowisk posiadających wiedzę o nich lub których kontakt z ww. jest podyktowany
wykonywaniem zawodu (np. obsługa hoteli, schronisk, noclegowni, restauracji,
instruktorów tzw. szkół przetrwania, agencji towarzyskich).
4. Prowadzić rozpoznanie operacyjne środowisk wywodzących się z państw tzw.
wysokiego ryzyka (Afganistan, Algieria, Egipt, Irak, Iran, Jordania, Liban, Libia,
Pakistan, Palestyna, Sudan, Syria, państw muzułmańskich Wspólnoty Niepodległych
Państw i republik kaukaskich wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej) celem
uzyskiwania informacji o osobach wywodzących się z tych środowisk,
a w szczególności:
- o ich liczebności, legalności pobytu i zamiarach,
- o ich ewentualnej przestępczej działalności,
27
- o istniejących grupach przestępczych.
5. Rozpoznanie osób posiadających zaburzenia psychiczne, które pod wpływem
aktualnej sytuacji na świecie mogą być zdolne do podjęcia czynów o charakterze
terrorystycznym.
W zakresie przedsięwzięć porządkowo-ochronnych:
1. Dokonać analizy zagro\
eń rejonów i obiektów, ze szczególnym uwzględnieniem
miejsc newralgicznych, w tym placówek dyplomatycznych i obiektów u\
ytkowanych
przez przedstawicielstwa USA, Izraela, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Hiszpanii,
Turcji i Włoch (państwa, które w przeszłości były obiektem zamachów
terrorystycznych) .
2. Rejony nara\
one, zwłaszcza miejsca przebywania du\
ej liczby ludności (dworce
kolejowe i autobusowe i inne obiekty komunikacji, centra handlowe, rejony urzędów
administracji publicznej, miejsc organizowania imprez masowych itp.) objąć
wzmocnioną słu\
bÄ… patrolowÄ….
3. Zintensyfikować działania prewencyjne w rejonach lotnisk, w tym prywatnych, oraz
portów lotniczych, zwiększając słu\
bę patrolową i częstotliwość kontroli. Nawiązać
kontakt z osobami odpowiedzialnymi za zapewnienie bezpieczeństwa tych obiektów
w celu określenia stanu ich zabezpieczenia i uzgodnienia sposobu powiadamiania
w przypadku zagro\
enia.
4. Utrzymywać ścisły nadzór nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami
ochronnymi, zwłaszcza wykonującymi zadania ochronne w obiektach produkcji
i przechowywania niebezpiecznych substancji chemicznych, środków uzbrojenia
i materiałów wybuchowych poprzez:
5. Wzmóc nadzór nad konwojowaniem osób, dokumentów i przedmiotów
o szczególnym nadzorze.
6. Objąć szczególną ochroną prewencyjną osoby i obiekty podlegaje ochronie.
7. Wdro\
yć kontrolę bezpieczeństwa: samolotów, pasa\
erów, baga\
u w komunikacji
lotniczej krajowej i międzynarodowej.
a) sprawdzić, czy wszystkie obszary, obiekty i urządzenia podlegające
obowiÄ…zkowej ochronie posiadajÄ… uzgodnione plany ochrony oraz czy ochrona
wykonywana jest według przygotowanych planów,
b) nawiązać kontakt z osobami odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo,
poinformować je o mo\
liwych zagro\
eniach, przedstawić rozwiązania
28
dotyczące: - zwiększenia rygorów pełnienia słu\
by i stawiania zadań, -
wzmo\
enia nadzoru nad tymi słu\
bami w zakresie prawidłowości
podejmowanych przez nich działań,
c) wystąpić do organów samorządowych, na terenie których działają stra\
e
gminne, o objęcie przez te stra\
e ochroną obiektów komunalnych.
W zakresie przygotowania sił i środków do działań:
1. Zapewnić natychmiastowe, w trybie alarmowym, skierowanie do interwencji
zespołów minersko-pirotechnicznych, oddziału prewencji i negocjatorów policyjnych.
2. Zwiększyć mobilność pododdziałów antyterrorystycznych poprzez zwiększenie liczby
policjantów pełniących dy\
ury domowe i przeprowadzenie szkoleń w zakresie
alarmowego uruchamiania tych pododdziałów.
3. Dokonać przeglądu, aktualizacji i uzgodnień z właściwymi słu\
bami pozapolicyjnymi
procedur postępowania w przypadku wystąpienia zdarzeń z u\
yciem niebezpiecznych
środków chemicznych, biologicznych lub radiacyjnych.
4. Dokonać przeglądu i rozdziału dla policjantów indywidualnych środków ochrony
przed zagro\
eniami chemicznymi, biologicznymi i radiologicznymi.
W zakresie wymiany informacji i współdziałania:
1. Zapewnić sprawny obieg informacji o mo\
liwych zagro\
eniach i zdarzeniach
w systemie funkcjonowania słu\
b dy\
urnych podległych jednostek.
2. Utrzymywać ścisłą wymianę informacji z innymi słu\
bami o zagro\
eniach.
3. Uzgadniać wspólne działania w ramach wojewódzkich i powiatowych (miejskich)
zespołów reagowania kryzysowego celem zapewnienia ochrony wytypowanych
obiektów infrastruktury (ujęć wody, stacji przekaz
nikowych urządzeń energetycznych
i telekomunikacyjnych, miejsc składowania substancji niebezpiecznych itp.).
W zakresie działań w chwili wystąpienia ataku:
Powołać sztab kryzysowy, w którego skład będą wchodziły siły policyjne i pozapolicyjne.
Zadaniem tego sztabu będzie między innymi:
1. Analiza sytuacji zagro\
enia.
2. Skierowanie sił i środków na miejsce zdarzenia.
3. Monitoring sytuacji.
29
4. Zabezpieczenie logistycznego zaplecza.
5. Prowadzenie czynności procesowych.
6. DÄ…\
enie do opanowania kryzysowej sytuacji w jak najkrótszym czasie.
7. Zapewnienie sprawnego obiegu informacji.
Współdziałanie z podmiotami pozapolicyjnymi
Współpraca z:
1. Państwową Stra\
Ä… Po\
arnÄ… oraz Stra\
Ä… Ochrony Kolei celem monitorowania
transportów oraz miejsc składowania substancji szkodliwych stanowiących zagro\
enie
dla bezpieczeństwa powszechnego.
2. Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego; Wojskowymi Słu\
bami Informacyjnymi,
śandarmerią Wojskową i Stra\
Ä… GranicznÄ… w celu wymiany posiadanej wiedzy
na temat przestępczości związanej z terroryzmem oraz z
ródeł jej finansowania.
3. Międzynarodową grupą PWGT w zakresie rozpoznawania i zwalczania terroryzmu.
4. Europolem i Interpolem.
5. Biurem Ochrony RzÄ…du.
6. Ministerstwem Zdrowia.
7. Ościennymi państwami w ramach współdziałania i współpracy transgranicznej.
8. Mediami.
Bie\
ące współdziałanie w zakresie wymiany informacji o przekraczaniu granicy
i migracji przez osoby podejrzewane o działalność terrorystyczną z właściwymi miejscowo
placówkami Stra\
y Granicznej. Analiza wszystkich uzyskanych informacji na temat
mo\
liwości zagro\
enia terrorystycznego i wymiana ich z ABW, WSI, BOR, śW, SG oraz
innymi jednostkami Policji i innymi słu\
bami porzÄ…dkowymi.
2. Podło\
enie Å‚adunku wybuchowego.
Mo\
liwe zagro\
enia z punktu widzenia Policji
1. Spowodowanie znacznych strat materialnych w strefie zagro\
enia.
2. Zagro\
enie \
ycia i zdrowia obywateli objętych atakiem terrorystycznym z u\
yciem
materiałów wybuchowych.
3. Przerwanie szlaków komunikacyjnych drogowych, kolejowych, lotniczych.
30
4. Przerwanie dostaw energii elektrycznej, ciepłowniczej, a tak\
e ograniczenie bÄ…dz

całkowita utrata łączności radiowej i telefonicznej.
5. Próba wymuszenia określonego działania na organach władzy państwowej
i samorzÄ…dowej.
6. Niechęć do opuszczenia miejsc zamieszkania czy te\
przebywania ludności w strefie
zagro\
onej i potrzeba podejmowania działań porządkowych przez Policję w celu
wsparcia organu samorzÄ…dowego.
7. Dewastacja i grabie\
mienia prywatnego i publicznego pozostawionego na czas
ewakuacji ludności z terenu potencjalnie zagro\
onego wybuchem (bomby).
8. Powstanie chaosu w miejscu prowadzonych działań ratowniczych oraz zakłócenie
bezpieczeństwa i porządku publicznego w czasie prowadzonej akcji.
9. Wystąpienie zakłóceń na ciągach komunikacyjnych tras przewidzianych do ewakuacji
ludności, dojazdów słu\
b policyjno-ratowniczych przez gromadzÄ…cych siÄ™ tzw.
gapiów i pozostawiane przez nich środki lokomocji.
10. Ograniczona mo\
liwość działania słu\
b medycznych związana z przepełnieniem
szpitali, punktów medycznych i niewystarczającymi ilościami środków
opatrunkowych i farmakologicznych.
Zadania (przedsięwzięcia, czynności) realizowane w jednostce Policji
1. Przyjęcie w komisariacie zgłoszenia o zagro\
eniu bombowym.
2. Wysłanie na miejsce incydentu bombowego funkcjonariuszy nieetatowej grupy
rozpoznania minersko-pirotechnicznego (NGRMP).
3. Dokonanie przeszukania lub rozpoznania stanu zagro\
enia i oceny sytuacji przez
funkcjonariusza NGRMP.
4. Wydanie decyzji przez komendanta wojewódzkiego Policji (Stołecznego) o u\
yciu
sekcji, zespołu minersko-pirotechnicznego Policji i wyznaczenie dowódcy akcji,
operacji.
5. Nawiązanie współpracy ze stanowiskami dowodzenia słu\
b ratowniczych, inspekcji,
słu\
b miejskich -wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za obieg informacji.
6. Zebranie wszelkich informacji na temat miejsca zdarzenia (specyfika terenu, trasy
dojazdu i odjazdu, infrastruktura mediów miejskich - wodociągi, energetyka,
gazownictwo) - schemat graficzny, plany budynków, mapy topograficzne.
7. Wyznaczenie miejsc koncentracji sił odwodu oraz przysłanych z innych jednostek
(siły prewencyjne).
31
8. Praktyczne wprowadzenie procedur, algorytmu postępowania.
9. Zbilansowanie dostępnych sił i środków pod kątem niezbędnych potrzeb do
prawidłowego zabezpieczenia miejsca zdarzenia, ewakuacji ludności, zabezpieczenia
dróg dojazdu, pilotowania pojazdów słu\
b medycznych i ratowniczych - określenie
potrzeb w zakresie uzupełnienia stanów osobowych, sprzętu transportowego
i łączności z innych jednostek.
10. RozwiÄ…zanie sytuacji kryzysowej przez neutralizacjÄ™ urzÄ…dzenia wybuchowego
(rozbrojenie) lub usunięcie go przez transport na miejsce neutralizacji (poligon).
11. Zebranie materiałów dowodowych.
Współdziałanie z podmiotami pozapolicyjnymi
1. Jednostki ratowniczo-gaśnicze Państwowej Stra\
y Po\
arnej.
2. SÅ‚u\
by medyczne.
3. Stra\
miejska.
4. Dy\
urny techniczny miasta.
5. Pogotowie energetyczne.
6. Pogotowie wodno-kanalizacyjne.
7. Pogotowie gazowe.
8. Państwowa Agencja Atomistyki.
9. Sanepid.
3. Podło\
enie ładunku wybuchowego z zastosowaniem materiału promieniotwórczego.
Mo\
liwe zagro\
enia z punktu widzenia Policji
1. Zagro\
enie \
ycia i zdrowia obywateli objętych atakiem i mo\
liwość szybkiego
rozprzestrzeniania siÄ™ zagro\
enia na tereny jeszcze niezagro\
one.
2. Próba wymuszenia określonego działania na organach władzy i administracji
rzÄ…dowej.
3. Spowodowanie znacznych strat w obiektach u\
yteczności publicznej, infrastruktury
drogowej i kolejowej.
4. Przerwanie dostaw energii elektrycznej.
5. Wzrost zachorowań i zgonów związanych ze ska\
eniem promieniotwórczym.
32
6. Niechęć do opuszczenia miejsc zamieszkania czy te\
przebywanie ludności w strefie
zagro\
onej.
7. Dewastacja i grabie\
mienia prywatnego i publicznego pozostawionego na czas
ewakuacji ludności z terenu objętego ska\
eniem promieniotwórczym.
8. Powstanie chaosu w miejscu prowadzonych działań ratowniczych oraz zakłócenie
bezpieczeństwa i porządku publicznego w czasie prowadzonej akcji ratowniczej.
9. Wystąpienie zakłóceń na ciągach komunikacyjnych tras przewidzianych do ewakuacji
ludności, dojazdów słu\
b policyjnych i ratowniczych.
10. Mo\
liwy wzrost zachorowań i zgonów wśród funkcjonariuszy Policji i innych osób
biorących udział w działaniach ratowniczych.
11. Ograniczona mo\
liwość działania słu\
b medycznych, związana z przepełnieniem
szpitali, punktów medycznych i niewystarczającymi ilościami środków
opatrunkowych i farmakologicznych.
Zadania (przedsięwzięcia, czynności) realizowane w jednostce Policji
1. W przypadku otrzymania sygnału o zdarzeniu radiacyjnym spowodowanym przez
nieznanego sprawcę powiadomić natychmiast Wojewódzkiego Inspektora Oddziału
Radiologicznego funkcjonującego na terenie danego województwa (zazwyczaj jego
siedzibą jest Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna).
2. Powołać sztab kryzysowy.
3. Dokonać analizy zdarzenia, w tym: oceny zagro\
enia, prognozy jego dalszego
rozwoju, sposobu pozyskiwania, gromadzenia, analizowania i wymiany informacji na
potrzeby dowodzenia i współdziałania i na tej podstawie wypracować koncepcję
działania.
4. Włączyć się do działań związanych z informowaniem i ostrzeganiem zagro\
onej
ludności.
5. Ustalić warianty współdziałania ze słu\
bami ratowniczymi w związku z zaistniałym
zdarzeniem.
6. Zabezpieczyć mo\
liwość swobodnego działania podmiotów pozapolicyjnych
biorących udział w akcji ratunkowej poprzez m.in.: izolację terenu, umo\
liwienie
swobody dojazdu i wyjazdu ekip ratowniczych, niedopuszczanie do zjawisk paniki,
ochronę pozostawionego mienia oraz miejsc składowanego mienia porzuconego.
33
7. Na bie\
ąco opracowywać plany działania wynikające z rozwoju zagro\
enia i potrzeby
zabezpieczenia bezpieczeństwa i porządku w miejscu prowadzenia działań
ratowniczych.
8. Na bie\
ąco analizować siły i środki niezbędne do zabezpieczenia akcji ratowniczej,
w tym: siły i środki własne oraz siły wsparcia, a tak\
e mo\
liwości ich przemieszczania
i wyposa\
enia w sprzęt ochronny niezbędny do prowadzenia działań.
9. Zapewnić bazę leczniczą dla funkcjonariuszy Policji.
10. Policjantów, którzy zetknęli się z substancją promieniotwórczą, skierować
na obowiÄ…zkowe badania lekarskie.
11. Zapewnić funkcjonowanie systemów łączności w zakresie współdziałania sił
własnych oraz z podmiotami pozapolicyjnymi biorącymi udział w akcji ratowniczej.
12. Zapewnić logistycznie zabezpieczenie sił policyjnych biorących udział w działaniach.
13. Ochraniać punkty medyczne i miejsca zbiórek poszkodowanych, a tak\
e punkty
pomocy humanitarnej.
14. Egzekwować zalecenia zawarte w ogłoszeniach i komunikatach kierującego
działaniami ratowniczymi, a tak\
e przepisy aktów prawnych z tym związane wydane
przez władze państwowe i lokalne.
15. Prowadzić czynności procesowe w miarę mo\
liwości przy udziale prokuratury.
16. Zapewnić obieg informacji o zdarzeniu i podejmowanych działaniach Policji i innych
słu\
b.
Współdziałanie z podmiotami pozapolicyjnymi
1. W przypadku wystÄ…pienia zdarzenia zwiÄ…zanego z Å‚adunkiem wybuchowym
i rozprzestrzenianiem się materiału promieniotwórczego podmiotem wiodącym jest
Prezes Państwowej Agencji Atomistyki i jego przedstawiciele na terenie województw
(Wojewódzki Inspektor Oddziału Radiologicznego).
2. Podmiotami wspierajÄ…cymi sÄ…: Centralne Laboratorium Ochrony Radiologicznej,
Państwowa Inspekcja Sanitarno-Epidemiologiczna, Państwowa Inspekcja Ochrony
Środowiska, Państwowa Stra\
Po\
arna, Wojsko Polskie, Instytut Meteorologii
i Gospodarki Wodnej, pogotowie ratunkowe, Agencja Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Stra\
Miejska, Stra\
Graniczna.
34
3. Odpowiedzialny za bezpieczeństwo i porządek jest, w zale\
ności od skali zagro\
enia,
wojewoda na terenie województwa, minister właściwy do spraw wewnętrznych
na terenie kraju.
4. Podło\
enie ładunku wybuchowego z zastosowaniem środka mikrobiologicznego.
Mo\
liwe zagro\
enia z punktu widzenia Policji
1. Zagro\
enie \
ycia i zdrowia ludzi.
2. Wystąpienie objawów paniki wśród ludności, brak reakcji na wydawane polecenia,
nieprzestrzeganie obowiÄ…zujÄ…cego porzÄ…dku prawnego.
3. Wzrost przestępczości o charakterze kryminalnym. Zwiększona liczba przestępstw
i wykroczeń pospolitych (kradzie\
e z włamaniem, kradzie\
e, rozboje, niszczenie
mienia).
4. Du\
e zainteresowanie osób postronnych i środków masowego przekazu.
Zadania (przedsięwzięcia, czynności) realizowane w jednostce Policji
1. Powołać sztab kryzysowy.
2. Dokonać analizy zdarzenia, w tym: oceny zagro\
enia, prognozy jego dalszego
rozwoju, sposobu pozyskiwania, gromadzenia, analizowania i wymiany informacji na
potrzeby dowodzenia i współdziałania, na tej podstawie wypracować koncepcje
działania.
3. Powiadomić Inspektora Sanitarnego MSWiA na terenie województwa o stwierdzonym
przypadku zachorowań i przygotować bazę leczniczą dla funkcjonariuszy Policji.
4. Zabezpieczyć jednostki w środki dezynfekcyjne i ochrony osobistej wskazane przez
Inspektora Sanitarnego MSWiA.
5. Zorganizować punkty dezynfekcji, dezynsekcji, deratyzacji dla sił i środków
własnych.
6. Zabezpieczyć bazę leczniczą dla funkcjonariuszy Policji.
7. Zlecić identyfikację osób pierwotnie nara\
onych na kontakt z czynnikiem
biologicznym i ich dalszych kontaktów z innymi osobami.
8. Prowadzić intensywne rozpoznanie w celu zidentyfikowania miejsca i sposobu
uwolnienia czynnika biologicznego oraz ustalenia i zatrzymania sprawcy.
35
9. Włączyć się do działań związanych z informowaniem i ostrzeganiem zagro\
onej
ludności.
10. Ustalić warianty współdziałania ze słu\
bami ratowniczymi w związku z zaistniałym
zdarzeniem.
11. Na bie\
ąco opracowywać plany działania wynikające z rozwoju zagro\
enia i potrzeby
zabezpieczenia bezpieczeństwa i porządku w miejscu prowadzenia działań
ratowniczych.
12. Zapewnić funkcjonowanie systemów łączności w zakresie współdziałania sił
własnych oraz z podmiotami pozapolicyjnymi biorącymi udział w akcji ratowniczej.
13. Zapewnić logistycznie zabezpieczenie sił policyjnych biorących udział w działaniach.
14. Zabezpieczyć mo\
liwość swobodnego działania podmiotów pozapolicyjnych
biorących udział w akcji ratunkowej poprzez m.in.: izolację terenu, umo\
liwienie
swobody dojazdu i wyjazdu ekip ratowniczych, niedopuszczanie do zjawisk paniki,
ochronę pozostawionego mienia oraz miejsc składowanego mienia porzuconego.
15. Ochraniać punkty medyczne i miejsca zbiórek poszkodowanych, a tak\
e punkty
pomocy humanitarnej.
16. Egzekwować zalecenia zawarte w ogłoszeniach i komunikatach kierującego
działaniami ratowniczymi, a tak\
e przepisy aktów prawnych z tym związanych
wydane przez władze państwowe i lokalne.
17. Prowadzić czynności procesowe w miarę mo\
liwości przy udziale prokuratury.
18. Zapewnić obieg informacji o zdarzeniu i podejmowanych działaniach Policji i innych
słu\
b.
Współdziałanie z podmiotami pozapolicyjnymi
1. W przypadku wystÄ…pienia epidemii podmiotami wiodÄ…cymi sÄ… Inspektor Sanitarny,
Inspektor Ochrony Åšrodowiska, Inspektor Weterynarii.
2. Podmiotami wspierającymi są: Państwowa Stra\
Po\
arna, Stra\
Miejska, Agencja
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Wojsko Polskie, Stra\
Graniczna, Instytut
Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
3. Odpowiedzialny za bezpieczeństwo i porządek jest, w zale\
ności od skali zagro\
enia,
wójt na terenie gminy, starosta na terenie powiatu, wojewoda na terenie województwa,
Prezes Rady Ministrów na terenie kraju.
36
5. Podło\
enie ładunku wybuchowego z zastosowaniem środka chemicznego.
Mo\
liwe zagro\
enia z punktu widzenia Policji
1. Zagro\
enie \
ycia i zdrowia obywateli objętych atakiem i mo\
liwość szybkiego
rozprzestrzeniania siÄ™ zagro\
enia na tereny jeszcze niezagro\
one.
2. Wzrost zachorowań i zgonów związanych z zatruciem i ska\
eniem chemicznym.
3. Konieczność hospitalizacji du\
ej liczby pacjentów w przypadku zatrucia środkiem
chemicznym.
4. Powstanie katastrofy ekologicznej, budowlanej.
5. Niechęć do opuszczenia miejsc zamieszkania czy te\
przebywanie ludności w strefie
zagro\
onej.
6. Dewastacja i grabie\
mienia prywatnego i publicznego pozostawionego na czas
ewakuacji ludności z terenu potencjalnie zagro\
onego ska\
eniem chemicznym.
7. Wprowadzenie do sprzeda\
y ska\
onej \
ywności.
8. Powstanie chaosu w miejscu prowadzonych działań ratowniczych oraz zakłócenie
bezpieczeństwa i porządku publicznego w czasie prowadzonej akcji ratowniczej.
9. Wystąpienie zakłóceń na ciągach komunikacyjnych tras przewidzianych do ewakuacji
ludności, dojazdów słu\
b policyjnych i ratowniczych przez pozostawiane środki
lokomocji.
10. Mo\
liwy wzrost zachorowań i zgonów wśród funkcjonariuszy Policji i innych osób
biorących udział w działaniach ratowniczych.
11. Ograniczona mo\
liwość działania słu\
b medycznych, związana z przepełnieniem
szpitali, punktów medycznych i niewystarczającymi ilościami środków
opatrunkowych i farmakologicznych.
Zadania (przedsięwzięcia, czynności) realizowane w jednostce Policji
1. Powołać sztab kryzysowy.
2. Dokonać analizy zdarzenia, w tym: oceny zagro\
enia, prognozy jego dalszego
rozwoju, sposobu pozyskiwania, gromadzenia, analizowania i wymiany informacji na
potrzeby dowodzenia i współdziałania, na tej podstawie wypracować koncepcję
działania.
3. Włączyć się do działań związanych z informowaniem i ostrzeganiem zagro\
onej
ludności.
37
4. Ustalić warianty współdziałania ze słu\
bami ratowniczymi w związku z zaistniałym
zdarzeniem.
5. Na bie\
ąco opracowywać plany działania wynikające z rozwoju zagro\
enia i potrzeby
zabezpieczenia bezpieczeństwa i porządku w miejscu prowadzenia działań
ratowniczych.
6. Na bie\
ąco analizować siły i środki niezbędne do zabezpieczenia akcji ratowniczej,
w tym siły i środki własne oraz siły wsparcia, a tak\
e mo\
liwości ich przemieszczania
i wyposa\
enia w sprzęt ochronny niezbędny do prowadzenia działań.
7. Utrzymywać bie\
ącą współpracę z instytucjami pozapolicyjnymi biorącymi udział
w akcji ratowniczej.
8. Zapewnić funkcjonowanie systemów łączności w zakresie współdziałania sił
własnych oraz z podmiotami pozapolicyjnymi biorącymi udział w akcji ratowniczej.
9. Zorganizować punkty dezynfekcji, dezynsekcji, deratyzacji dla sił i środków
własnych.
10. Zapewnić logistycznie zabezpieczenie sił policyjnych biorących udział w działaniach.
11. Zapewnić bazę leczniczą dla funkcjonariuszy Policji.
12. Zabezpieczyć mo\
liwość swobodnego działania podmiotów pozapolicyjnych
biorących udział w akcji ratunkowej poprzez m.in.: izolację terenu, umo\
liwienie
swobody dojazdu i wyjazdu ekip ratowniczych, niedopuszczanie do zjawisk paniki,
ochronę pozostawionego mienia oraz miejsc składowanego mienia porzuconego.
13. Ochraniać punkty medyczne i miejsca zbiórek poszkodowanych, a tak\
e punkty
pomocy humanitarnej.
14. Egzekwować zalecenia zawarte w ogłoszeniach i komunikatach kierującego
działaniami ratowniczymi, a tak\
e przepisy aktów prawnych z tym związane wydane
przez władze państwowe i lokalne.
15. Prowadzić czynności procesowe w miarę mo\
liwości przy udziale prokuratury.
16. Zapewnić obieg informacji o zdarzeniu i podejmowanych działaniach Policji i innych
słu\
b.
Współdziałanie z podmiotami pozapolicyjnymi
1. W przypadku wystÄ…pienia zdarzenia z u\
yciem środka chemicznego podmiotami
wiodącymi są Państwowa Stra\
Po\
arna, Inspektor Ochrony Åšrodowiska, Inspektor
Sanitarny.
38
2. Podmiotami wspierajÄ…cymi sÄ…: Stra\
Miejska, Agencja Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Siły Zbrojne RP, Stra\
Graniczna, Instytut Meteorologii i Gospodarki
Wodnej.
3. Odpowiedzialnym za bezpieczeństwo i porządek jest, w zale\
ności od skali
zagro\
enia, wójt na terenie gminy, starosta na terenie powiatu, wojewoda na terenie
województwa, Prezes Rady Ministrów na terenie kraju.
6. Zagro\
enie atakiem terrorystycznym z powietrza typu "Renegade".
- zidentyfikowanie cywilnego statku powietrznego, który zachowuje się w taki sposób,
\
e powstaje podejrzenie, i\
mo\
e być u\
yty do wykonania ataku terrorystycznego
z powietrza (określany jako samolot typu "Renegade"),
- lądowanie samolotu określanego jako samolot typu "Renegade" na lotnisku
interwencyjnym,
- lądowanie awaryjne samolotu określanego jako samolot typu "Renegade" poza
lotniskiem interwencyjnym.
Mo\
liwe zagro\
enia z punktu widzenia Policji
1. Zagro\
enie \
ycia oraz zdrowia osób przemieszczających się samolotem określanym
jako samolot typu "Renegade".
2. Mo\
liwość staranowania przez uprowadzony środek transportu komunikacji lotniczej
(z u\
yciem materiałów wybuchowych lub posiadanego zapasu paliwa) wa\
nego
obiektu gospodarczego lub obiektu u\
yteczności publicznej.
3. Zagro\
enie \
ycia i zdrowia współuczestników przemieszczających się innymi
środkami komunikacji lotniczej.
4. śądania wobec rządów obcych państw, których obywatele są pasa\
erami środków
transportu w komunikacji lotniczej.
5. Zagro\
enie \
ycia, zdrowia i mienia osób mieszkających na trasie przelotu samolotu
określanego jako samolot typu "Renegade" oraz w pobli\
u lotniska interwencyjnego.
6. Blokada lotniska poprzez unieruchomienie środka transportu komunikacji lotniczej.
7. Występowanie nielegalnych zgromadzeń publicznych popierających (lub się
przeciwstawiających) zaistniałemu aktowi terroru.
39
8. Mo\
liwość uwolnienia przewo\
onych niebezpiecznych substancji (środków
toksycznych, promieniotwórczych, paliw płynnych).
9. Uprowadzenie środka komunikacji lotniczej poza granice RP.
Zadania (przedsięwzięcia, czynności) realizowane w jednostce Policji
1. Przyjęcie informacji o zaistniałym zdarzeniu przez słu\
bÄ™ dy\
urnÄ…, dokonanie jej
oceny i podjęcie wstępnych czynności zgodnie z algorytmem postępowania.
2. Przejęcie dowodzenia akcją (operacją) przez funkcjonariusza wyznaczonego przez
kierownika jednostki.
3. Powiadomienie o zdarzeniu właściwego miejscowo kierownika Zespołu/Grupy
ds. Aktów Terroru Kryminalnego (ATK).
4. Zapewnienie sprawnego obiegu informacji.
5. Powołanie Sztabu KWP w celu rozwiązania zaistniałego problemu.
6. Wydanie decyzji przez komendanta wojewódzkiego Policji (Stołecznego/miejskiego
/powiatowego) do stosownych działań.
7. Skierowanie SPAP oraz sił ruchu drogowego w rejon zaistniałego zdarzenia (je\
eli
porwany samolot znajduje się na płycie lotniska lub przewidywane jest lądowanie
uprowadzonego statku powietrznego na wskazanym lotnisku).
8. W przypadku wystąpienia takiej konieczności - wnioskowanie do Komendanta
Głównego Policji o skierowanie dodatkowych sił i środków.
9. U\
ycie policyjnego śmigłowca celem bie\
Ä…cego monitorowania sytuacji.
10. Powołanie i skierowanie w nakazany rejon Policyjnego Zespołu Negocjatorów do
dyspozycji Dowódcy Operacji (Akcji) w razie mo\
liwości udaremnienia startu
opanowanego przez terrorystów statku powietrznego.
11. Opracowanie planu obezwładnienia sprawców uprowadzenia środka transportu przez
siły SPAP, zapewnienie bazy logistycznej dla sił biorących udział w działaniach
(śmigłowiec policyjny, inne), zapewnienie zaplecza medycznego.
12. Współdziałanie z innymi podmiotami biorącymi udział w działaniach
antyterrorystycznych.
13. Współudział w ewakuacji zagro\
onej ludności, szczególnie z rejonów bezpośrednio
przylegajÄ…cych do lotniska.
14. Zorganizowanie systemów objazdów dla ruchu kołowego, zapewnienie
bezkolizyjnego dojazdu na teren lotniska wyspecjalizowanych sił ratowniczych.
40
15. Prowadzenie czynności procesowych przy udziale prokuratury (prokuratury
wojskowej).
16. Współpraca i koordynacja działań z dowódcą jednostki, na terenie której znajduje się
lotnisko interwencyjne, i śandarmerią Wojskową.
Współdziałanie z instytucjami pozapolicyjnymi
1. Wydział Zarządzania Kryzysowego właściwego Urzędu Wojewódzkiego.
2. Dowództwo jednostki, na terenie której znajduje się lotnisko interwencyjne.
3. Armator (właściciel) statku powietrznego.
4. SÅ‚u\
by lotniskowe z miejsca startu statku powietrznego (np. obcych państw).
5. Władze aeroklubów.
6. Inne podmioty zajmujące się działalnością związaną z lotnictwem.
7. śandarmeria Wojskowa.
8. Państwowa Stra\
Po\
arna (w tym jednostki stacjonujÄ…ce na lotnisku).
9. Właściwy terytorialnie oddział Stra\
y Granicznej.
10. Wojewódzki Sztab Wojskowy.
11. SÅ‚u\
ba zdrowia.
12. Zarząd dróg (miejskich, powiatowych, wojewódzkich) celem organizacji objazdów.
13. SÅ‚u\
by ratownictwa technicznego, wyspecjalizowane jednostki ratownictwa
chemicznego.
41
ROZDZIAA
VI
Aktualny stan zagro\
eń terrorystycznych dla RP
Z aktualnego rozpoznania Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wynika,
\
e zagro\
enie podjęciem na terytorium naszego kraju bezpośrednich działań terrorystycznych
jest niskie i ma raczej charakter potencjalny. Jak dotąd nie odnotowano próby ataku
terrorystycznego, skierowanego przeciwko obiektom rzÄ…du polskiego, polskim instytucjom
państwowym i prywatnym, czy te\
obiektom nale\
ącym do rządu USA oraz państw
zrzeszonych w NATO i Unii Europejskiej.
Jak dotąd do jedynego incydentu doszło w Turcji, gdzie 1.10.2003 r. pod polskim konsulatem
w Istambule eksplodował ładunek wybuchowy, nie powodując jednak \
adnych strat i ofiar.
Tło tego zamachu nie jest jeszcze do końca znane.
Nadmierny optymizm w kontekście zagro\
eń terrorystycznych jest niewskazany.
Nasza słu\
ba ma świadomość, jak wiele jeszcze pozostaje w tej dziedzinie do zrobienia. Nie
mo\
na ani na chwilę zapominać, \
e jako członek NATO i bliski sojusznik USA, Polska,
która jest te\
militarnie zaanga\
owana w stabilizacjÄ™ sytuacji w Iraku, potencjalnie mo\
e stać
się w przyszłości celem ataków terrorystycznych. Normalizacja stosunków polsko-
izraelskich, poparcie pierwszej wojny w Zatoce Perskiej z 1991 r., udział Polski w koalicji
antyterrorystycznej i militarne wsparcie procesu stabilizacji sytuacji w Iraku powodujÄ…,
\
e nasz kraj jest adresatem wielu gróz
b ze strony arabskich terrorystów. W ten kontekst
wpisują się równie\
oświadczenia cyklicznie formułowane przez szefa Al-Kaidy.
OstatniÄ… przypisywanÄ… bin Ladenowi wypowiedz
wyemitowała 18.10.2003 r. katarska
telewizja Al-D\
azira. Nasz kraj wymieniony został, obok USA, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii,
Australii, Japonii i Włoch, jako miejsce potencjalnego ataku terrorystów w odwecie
za wspieranie interwencji w Iraku.
W chwili obecnej nic jednak nie wskazuje na mo\
liwość przeprowadzenia aktów
terroru, zarówno przez radykalne ugrupowania arabskie, jak i inne ugrupowania, np. skrajnie
prawicowe czy lewackie. Fakt aktywnego członkostwa Polski w międzynarodowej koalicji
antyterrorystycznej (w tym udziału polskich \
ołnierzy w procesie stabilizacyjnym) oraz
42
wzrost napięcia na Bliskim Wschodzie nie wpłynął w widoczny sposób na wzrost zagro\
enia
terrorystycznego dla naszego terytorium.
Dotychczas nie stwierdzono \
adnych związków ani kontaktów funkcjonujących
w Polsce ugrupowań i środowisk o charakterze ekstremistycznym z organizacjami
terrorystycznymi. Bezpośrednio po zamachach z 11 września, wśród przedstawicieli
faszyzujących subkultur młodzie\
owych, zaobserwowano sporadyczne działania lub
inicjatywy wyra\
ające solidarność z ich organizatorami. Przejawy werbalnej kontestacji
widoczne były tak\
e ze strony grup skrajnie lewicowych i członków ruchów
antyglobalistycznych. Środowiska te były m.in. organizatorem kilku demonstracji pod
antyamerykańskimi i antywojennymi hasłami (m.in. w okresie trwania operacji militarnej
w Iraku). Aktywność grup ekstremistycznych w Polsce nie nosi, jak dotychczas, znamion
wskazujÄ…cych na mo\
liwość podjęcia przez nie działań o charakterze terrorystycznym.
Du\
o bardziej realne wydajÄ… siÄ™ natomiast zagro\
enia zwiÄ…zane z mo\
liwością
wykorzystania terytorium naszego kraju do działań o charakterze logistycznym
i wspomagającym działalność terrorystyczną. Jako czynniki, które w ocenie przywódców
siatek terrorystycznych spod znaku Al-Kaidy mogą predestynować Polskę do pełnienia roli
zaplecza logistycznego wymienić mo\
na: tranzytowy charakter naszego kraju, członkostwo
w Unii Europejskiej, w miarÄ™ dobrÄ… infrastrukturÄ™ komunikacyjnÄ…, kompatybilny
z zachodnim system bankowy, stosunkowo liberalnÄ… politykÄ™ wizowÄ…, du\
e zapotrzebowanie
na zagraniczne inwestycje kapitałowe, czy łatwość zakupu broni i materiałów wybuchowych.
Ekspansji terrorystów na terytoria krajów, które - podobnie jak Polska - pozostają
obecnie na peryferiach międzynarodowego terroryzmu, sprzyjać będzie jednak postępująca
globalizacja procesów gospodarczych. W jej efekcie powstają dodatkowe czynniki
sprzyjające aktywności terrorystów na naszym terytorium takie, jak:
- szersze otwarcie granic;
- znoszenie barier w komunikowaniu i podró\
owaniu;
- istotny wzrost liczby cudzoziemców stale i okresowo przebywających w naszym
kraju;
- niewystarczająca skuteczność kontroli administracyjnej i polityki państwa wobec
obywateli innych krajów przybywających do Polski i legalizujących tu swój pobyt.
Potencjalnymi zagro\
eniami są równie\
:
- traktowanie obszaru RP przez międzynarodowe organizacje terrorystyczne jako
potencjalnego zaplecza logistyczno-wypadowego do działań w innych krajach;
43
- wykorzystanie terytorium Polski do zamachów na obiekty (w tym obywateli) państw
sprzymierzonych, bÄ…dz
sojuszniczych wobec RP, ale traktowanych wrogo przez
fundamentalistów;
- wykorzystywanie polskich instytucji finansowych przez międzynarodowe organizacje
fundamentalistyczne i terrorystyczne do procederu prania pieniędzy;
- powiązanie przedstawicieli środowisk terrorystycznych np. muzułmańskich ze
światem przestępczym i związany z tym udział w działaniach przestępczych m. in.
handlu broniÄ…, narkotykami, przemytem ludzi itp.
W kontekście potencjalnych zagro\
eń dla bezpieczeństwa wewnętrznego państwa
wa\
ną kwestią pozostaje równie\
problem napływu do Polski uchodz
ców z regionu Zatoki
Perskiej, Afganistanu czy Pakistanu, wśród których znajdować się mogą równie\
terroryści
i osoby związane z radykalnymi organizacjami islamskimi. Kontrola napływu do RP
uchodz
ców z tych państw pozostaje jednym z priorytetowych zadań ABW, prowadzonych
we współpracy z innymi słu\
bami odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo wewnętrzne kraju.
Biorąc pod uwagę dynamikę rozwoju fundamentalizmu muzułmańskiego w Europie,
jest bardzo prawdopodobne, \
e w ciÄ…gu kilku najbli\
szych lat nastÄ…pi wzrost liczby
przyjazdów osób związanych z tą ideologią do Polski. W wielu wypadkach mogą to być
osoby, które kończyły polskie wy\
sze uczelnie oraz posiadajÄ… w Polsce krewnych bÄ…dz

przyjaciół, zajmujących się prowadzeniem działalności gospodarczej. W tej sytuacji nie
mo\
na wykluczyć te\
prób przenikania aktywistów islamskich z organizacji
ekstremistycznych do legalnie działających w Polsce związków społeczności arabskiej, jak
równie\
wykorzystywania działających w naszym kraju firm prowadzonych przez obywateli
państw z regionu Bliskiego Wschodu.
44
ROZDZIAA
VII
Charakterystyka istniejących grup terrorystycznych na świecie
1. Organizacje terroryzmu krajowego
" National Alliance
Grupa została zało\
ona przez Williama Pierce a z Hillsboro z Zachodniej Wirginii.
Pierce napisał dwie ksią\
ki na temat grup nienawiści, które to mają niezmiernie szerokie
grono czytelników. Pierwszą  The Turner Diaries" napisał pod pseudonimem Andrew
MacDonald. Jest ona cytowana jako Biblia Chrześcijańskich Patriotów i podawana jako
główna inspiracja dla McVeigha w planowaniu ataku na Oklahoma City. Ksią\
ka opisuje
łańcuch wydarzeń od rewolucji białych suprematystów5 w 1991 roku, do kulminacji tych
wydarzeń w 1993 roku podczas  wojny wszystkich ras" kończącej się nuklearną destrukcją.
KsiÄ…\
ka zawiera opis bezwzględnej kampanii przemocy, obejmującej morderstwa osób
publicznych i znanych śydów, zestrzeliwanie samolotów pasa\
erskich, zatruwanie
zbiorników wody i wysadzanie w powietrze budynków u\
yteczności publicznej. Wydarzenia
w niej opisane, chocia\
brzmią jak fikcja literacka, miały odniesienie do rzeczywistości.
W latach 1983-84 organizacja terrorystyczna  PorzÄ…dek pod przewodnictwem Roberta
Matthewsa (nazwa  PorzÄ…dek" to tak\
e nazwa organizacji terrorystycznej w ksiÄ…\
ce, która
tam podejmuje swe działania) toczyła kampanię przemocy, która w całości opierała się na
planie batalii przedstawionej w ksiÄ…\
ce. Druga ksiÄ…\
ka to  The Hunter" bazujÄ…ca luz
no na
losach skazanego snajpera Josepha Paula Franklina, który zamordował kilka par, tworzących
zwiÄ…zki, gdzie ka\
de z dwojga było przedstawicielem innej rasy. Grupa ta jest tak\
e bardzo
aktywna w Internecie.
" Washington Militia
Typowa grupa antyrządowa, która w swym programie ucieka się do przemocy dla
atakowania rządu Stanów Zjednoczonych. Czterech jej członków zostało skazanych pod
zarzutami przemocy przy u\
ycia broni, konspiracji majÄ…cej na celu wysadzenie wie\
y
radiowej i pociągu w tunelu oraz za produkcję materiałów wybuchowych.
5
Człowiek o poglądach rasistowskich.
45
" Aryan Nation
Są to biali suprematyści nawiązujący do grupy Branch Davidians, która została
zlikwidowana w Waco w Teksasie. Grupa zało\
ona przez wielebnego Richarda Grinta
Butlera w połowie lat 70-tych. Jest ona bardzo aktywna w latach 90-tych. Od stycznia 1994
do grudnia 1995 grupa obrabowała 22 banki w siedmiu stanach na łączną kwotę powy\
ej 250
tys. $. W lutym 1997 Peter Longan członek tej\
e grupy został uznanym winnym pięciu
napadów na banki i nielegalnego posiadania materiałów wybuchowych. Scott Stedford
otrzymał w styczniu 1997 r. wyrok 10 lat więzienia za podobne akcje w Des Moines w stanie
Idaho. Bracia Chevie i Cheyne Kehoe dwukrotnie wdawali siÄ™ w strzelaniny z policjÄ… w stanie
Ohio. Chevie Kehoe został póz
niej skazany za morderstwo handlarza broniÄ… w Arkansas.
W sierpniu 1999 r. Buford Furrow wszedł do \
ydowskiego centrum rodzinnego i otworzył
ogień zabijając pięcioro dzieci, a póz
niej dziewięcioma strzałami zabił na ulicy listonosza
filipińskiego pochodzenia Ishmaela Ileto.
" Colorado First Light Infantry
Grupa ta publicznie wspierała Timothy-ego McVeigha po jego zamachu 19 kwietnia
1995 roku na budynek federalny w Oklahoma City. Trzech jej członków Ronald D. Cole,
Wallace Stanley Kennett i Kevin I. Terry zostało oskar\
onych o nielegalne posiadanie
i produkcjÄ™ broni palnej.
" Southern California Minuteman
Grupa ta u\
ywa snajperów do kontrolowania napływu nielegalnych cudzoziemców
z terytorium Meksyku. Wielu jej członków dokonujących tych akcji zostało oskar\
onych
w marcu 1998 r. o nielegalne posiadanie broni.
" Viper Militia
Paramilitarna organizacja, skrajnie antyrzÄ…dowa. Wiadomo, \
e posiada du\
e składy
broni i materiałów wybuchowych. Prowadzi nielegalne próby produkcji broni, m.in. przerabia
broń półautomatyczną na w pełni automatyczną, do tego produkuje i detonuje bomby
nawozowe. Właśnie taką bombę u\
ył Timothy McVeigh w Oklahoma City - podejrzewa się tę
grupÄ™ o du\
e powiÄ…zania z jego osobÄ…. W lipcu 1997 roku stojÄ…cy na trzecim miejscu
w hierarchii tej organizacji Charles Knight został skazany za akty przemocy przy u\
yciu broni
46
i materiałów wybuchowych, a tak\
e postawiono mu zarzuty konspiracji w celu popełniania
tych\
e czynów. Zdaniem prokuratury aresztowanie Knighta wraz z dziewięcioma innymi
członkami Viper Militia zapobiegło znaczącym atakom terrorystycznym.
" World Church of the Creator
Biali suprematyści, których lider Matt Hale twierdzi, \
e  biali powinni rządzić
światem, ale przy pomocy legalnych środków". Uwa\
ajÄ… oni, \
e nadejdzie rasowa święta
wojna. W jej wyniku mo\
a dopiero zbudować  bielszy i jaśniejszy świat". Członek tej
organizacji Benjamin N. Smith w trwającym trzy dni szaleństwie zabił Koreańczyka,
czarnego i dziewięciu białych, po czym popełnił samobójstwo.
" Mountaineer Militia
Antyrządowa grupa paramilitarna, konstytucjonaliści, a do tego zagorzali obrońcy
prywatności. Ich lider został skazany w sierpniu 1997 roku za konspirację przeciwko
strukturom federalnym. Prokuratorzy federalni twierdzili, \
e chciał zaatakować biuro FBI,
gdzie przetrzymywane są dane o odciskach palców.
" The New Order
Biali suprematyści, którzy postrzegają rząd jako siłę, która powstrzymuje ich przed
oczyszczeniem kraju z jego wrogów. The New Order jest odłamem grupy The Order
zało\
onej przez Roberta Mathewsa. Jego czołowi członkowie to m.in. Dennis McGiffen,
Glenn Lavelle Lowtharp, Wallace Weichending. Działalność grupy monitorowana jest przez
komórkę FBI odpowiedzialną za terroryzm. Członkowie The New Order potępiają śydów,
czarnych i inne nie białe rasy. Świat ma być  biały". Agenci FBI podejrzewają, \
e grupa ta
planowała kradzie\
uzbrojonego pojazdu w St. Louis, a tak\
e ataki na budynki u\
yteczności
publicznej. Odpowiedzialna jest za kradzie\
e w bankach, ataki na homoseksualistów, zabicie
gospodarza programu z cyklu talk show, w którym głównie brali udział czarni. Lista innych
morderstw i ataków jest długa.
" Michigan Militia
Grupa ta uchodzi za najbardziej licznÄ… w Stanach Zjednoczonych. Szacuje siÄ™, \
e w jej
szeregach jest 12 tys. Członków. Została utworzona w kwietniu 1994 roku przez właściciela
47
sklepu z bronią Normana Olsona i Raya Southwella. Do dziś dnia nie ma śladów ich większej
aktywności.
" Patriot's Council
Wojownicza grupa antyrzÄ…dowa, protestujÄ…ca te\
przeciw podatkom. Czterej jej
członkowie zostali aresztowani za produkcję broni masowego ra\
enia. Po ich aresztowaniu
odkryto, \
e grupa istotnie pracowała nad wyrobem toksyny z fasoli, która atakowała system
nerwowy.
" Freeman
Grupa, która utworzyła wewnętrzny rząd, separatystyczny wobec rządu Stanów
Zjednoczonych wydając między innymi własne papiery płatnicze jako realny na ich terenie
środek płatniczy. Poza tym wydali zbiór zasad pod tytułem  Citizen's Rule Book", który
mówi, i\
legalny system rządu Stanów Zjednoczonych nie jest wszechobowiązujący
i obywatele nie muszą się jemu podporządkowywać. Nie jest to pierwsza tego typu
inicjatywa. Podobnie działa grupa znana jako Citizens of the Republic of Idaho, która
stworzyła własny system sądowniczy i rząd. Dziewięciu liderów grupy Freeman zostało
skazanych w listopadzie 1998 roku za oszustwa podatkowe i uczestnictwo w napadach na
banki.
" Ku Klux Klan
Biali suprematyści, ugrupowanie powstało jeszcze za czasów wojny domowej i było
związane z grupą, łapiącą niewolników, którzy zdecydowali się na ucieczkę. Występowali
przeciwko równouprawnieniu czarnych, a tak\
e wzroście praw czarnych na południu
i przeciw popierającym to białym. Jest to jedna z najlepiej opisanych grup
w Stanach Zjednoczonych, dlatego te\
nie zostanie im w tym miejscu poświęcona większa
uwaga. W latach 90-tych wykazują oni małą aktywność, jeśli brać pod uwagę doniosłe ataki
o charakterze terrorystycznym.
" Sword and Arm of the Lord Covenant
Grupa białych suprematystów, którzy pragną by nie było  nie białych" w rządzie
Stanów Zjednoczonych. Są bardzo blisko powiązani z Ku-Klux-Klanem. Członek tej grupy
48
Richard Wayne Snell zabił czarnego policjanta stanowego Lewisa Bryanta. W kwietniu 1995
roku wykonano na nim za ten czyn egzekucjÄ™.
Międzynarodowe Organizacje Terrorystyczne
" Al-Kaida
Znana te\
jako al Qaida lub al Qeada, Siły Islamskie, Islamski Front Wyzwolenia
Miejsc Świętych, Organizacja Osamy bin Ladena, Międzynarodowy Front Islamski na Rzecz
Świętej Wojny z śydami i Krzy\
owcami. Wielonarodowa grupa terrorystyczna działająca na
całym świecie. Zało\
ona przez Osama bin Ladena po zakończeniu wojny afgańskiej, około
1990 w celu zjednoczenia walczących na niej Arabów. Grupa wspiera organizacje walczące
z prozachodnimi - jej zdaniem - władzami islamskimi (Kuwejt, Arabia Saudyjska). Pomaga
bojownikom w krajach represjonujących islam (Bośnia, Kosowo, Indie, Indonezja) oraz
walczy o ustanowienie krajów islamskich (Dagestan, Czeczenia, Palestyna). Prowadzi
równie\
działalność charytatywną i związaną z opieką społeczną w wielu krajach
muzułmańskich.
W 1998 wydała oświadczenie stwierdzające, \
e obowiÄ…zkiem ka\
dego muzułmanina
jest zabijanie obywateli Stanów Zjednoczonych i ich sojuszników na całym świecie. Jest
odpowiedzialna m.in. za:
7 sierpień 1998 - Nairobi, Kenia. W wyniku zamachu na ambasadę amerykańską giną
254 osoby, ponad 5 tys. zostaje rannych.
7 sierpień 1998 - Dar es Sala'am, Tanzania. Zamach na ambasadę amerykańską. Ginie
10 osób, 77 zostaje rannych.
12 paz
dziernik 2000 - Aden Harbor, Jemen. Atak na amerykański okręt USS Cole (ginie
15 marynarzy, 33 zostaje rannych).
11 wrzesień 2001 - Nowy Jork, Waszyngton, USA. W wyniku porwania czterech
samolotów pasa\
erskich ginie 3 600 osób, 250 zostaje rannych.
17 marzec 2002 - Islamabad, Pakistan. W wyniku eksplozji granatów ręcznych
w kościele ginie 5 osób, a 40 zostaje rannych.
11 kwiecień 2002 - Djerba, Tunezja. W wyniku samobójczego zamachu ginie 19 osób
a 15 zostaje rannych.
8 maj 2002 - Karaczi, Pakistan. W wyniku zamachu bombowego ginie 15 osób, w tym 11
francuskich in\
ynierów - specjalistów w dziedzinie budowy okrętów wojennych, 23
osoby zostajÄ… ranne.
49
14 czerwiec 2002 - Karaczi, Pakistan. Eksplozja samochodu pułapki w pobli\
u
amerykańskiego konsulatu, 11 osób zostaje zabitych, 40 rannych.
5 sierpień 2002 - Pakistan. W ataku na szkołę dla dzieci zagranicznych misjonarzy ginie
6 osób, 2 zostają ranne.
12 paz
dziernik 2002 - Bali, Indonezja. Seria zamachów bombowych na nocne kluby, giną
182 osoby, 250 zostaje rannych.
28 listopad 2002 - Mombassa, Kenia. 13 osób (trzech Izraelczyków i dziesięciu
Kenijczyków) zostaje zabitych, a około 80 rannych w wyniku wybuchy bomby.
Organizacja planowała równie\
zamachy m.in. na papie\
a Jana Pawła II i prezydenta
USA Billa Clintona. Przywódcą bazy al Kaida jest Osama bin Laden, jego zastępcą Ayman
al-Zawahri. W skład bazy wchodzą cztery komitety: ds. religijnych, finansowych,
wojskowych i mediów. Najni\
szym stopniem organizacyjnym są rozsiane po całym świecie
komórki. Liczebność grupy ocenia się na kilka tysięcy. Jej członkowie tworzą dobrze
zorganizowaną, rozlokowaną po całym świecie sieć. Często wchodzą w skład innych
organizacji terrorystycznych np. Egipskiego Islamskiego D\
ihadu, Islamskiego Ruchu
Uzbekistanu. Osama bin Laden przez wiele lat rezydował w Chartunie. Jednak w 1996 r.
władze Sudanu, pod presją Stanów Zjednoczonych, poprosiły go o opuszczenie kraju.
Schronił się wraz ze współpracownikami w Afganistanie, gdzie powstały obozy szkoleniowe
dla terrorystów. Rozpoczęte w 2001 r. ataki koalicji Stanów Zjednoczonych znacznie osłabiły
potencjał udzielających im poparcia talibów. Mimo to organizacja zapowiada dalsze ataki
skierowane przeciw interesom USA. Szacuje siÄ™, \
e Bin Laden pochodzÄ…cy z saudyjskiej
rodziny multimilionerów odziedziczył około 300 mln dolarów, którymi finansuje działalność
grupy. W posiadaniu Al Kaidy znajduje się równie\
wiele przedsiębiorstw. Otrzymuje te\

datki od sympatyków z całego świata.
" Sekta Najwy\
sza Prawda
Znana tak\
e jako Aum Shinrikyo, A.I.C. Sogo Kenkyusho, Aleph.
Sekta zało\
ona w 1987 r. przez Shoko Asahara. Rozpoczęła działalność najpierw w Japonii,
potem rozszerzyła ją na inne kraje na całym świecie. W 1989 została zalegalizowana
w Japonii jako ugrupowanie religijne. W 1990 wystawiła własnych kandydatów w wyborach
parlamentarnych. Po zamachach w tokijskim metrze, rząd japoński uchwalił ustawę
o organizacjach religijnych, która poło\
yła kres swobodzie jej działania.
50
Władze uznały jednak, \
e środki, które wystarczą w przypadku zwykłych grup
wyznaniowych, sÄ… zbyt liberalne w odniesieniu do Najwy\
szej Prawdy, która zagroziła
bezpieczeństwu ludzi i dą\
yła do zniszczenia państwa. Dlatego sięgnęły po bezprecedensowe
narzędzie: obowiązującą od 1952 roku, ale nigdy nie wykorzystaną, ustawę o zapobieganiu
działalności wywrotowej. W oparciu o nią rozpoczęto postępowanie w sprawie delegalizacji
Aum. Niezale\
nie od tego odbyły się procesy członków sekty i zapadły pierwsze, kilkuletnie
wyroki. W ciągu roku za kratkami znalazło się niemal całe ścisłe kierownictwo Aum, tak\
e
Shoko Asahara. CiÄ…\
y na nich długa lista najcię\
szych zarzutów: morderstwa z premedytacją,
pod\
eganie do zabójstw, porwania i przetrzymywanie ludzi, nielegalne posiadanie broni,
produkcja trujących środków chemicznych i handel narkotykami. Shoko Asahara po
trwającym osiem lat procesie, w lutym 2004 został uznany winnym i skazany na karę śmierci
przez powieszenie. Obrońcy Asahary zło\
yli apelacjÄ™ od wyroku. Obserwatorzy nie
wykluczajÄ…, \
e odwołania takie mogą zająć całe dziesięciolecia.
W 2000 r. pod kierownictwem Fumihiro Joyu Aum zmieniło nazwę na Aleph
i ogłosiło rezygnację z apokaliptycznych nauk jej zało\
yciela.
Do najsłynniejszych akcji przeprowadzonych przez sektę nale\
y:
27 czerwiec 1994 - Matsumoto, Japonia. W wyniku rozproszenia gazu sarin w dzielnicy
mieszkaniowej zginęło 7 osób, a 270 zostało rannych.
20 marzec 1995 - Tokio, Japonia. Rozproszenie w metrze gazu sarin. W wyniku ataku
zmarło 12 osób a 6 tys. odniosło obra\
enia.
Grupa przeprowadziła tak\
e co najmniej dziesięć innych ataków biologicznych na
ró\
ne cele w Japonii m.in. Parlament, Pałac Cesarski i bazę amerykańską na Jokosuka.
W \
adnym z tych przypadków nie było jednak ofiar śmiertelnych. W 2001 władze rosyjskie
aresztowały grupę Rosjan nale\
ących do Aum, którzy planowali zorganizowanie w Tokio
zamachu w celu uwolnienia Shoko Asahary i przetransportowania go do Rosji. W momencie
ataku na metro w Tokio grupa liczyła około 9 000 członków w Japonii i 40 000 za granicą.
Obecnie jest to około 1650 członków w Japonii. Sekta działa głównie w Japonii oraz w Rosji.
" Kraj Basków i Wolność (ETA)
Znana jako ETA - Euzkadi Ta Askatasuna. ETA zało\
ona została w 1958 r.,
działalność rozpoczęła w 1959. Jest to separatystyczna organizacja działająca na północy
Hiszpanii i w południowo-zachodnich prowincjach Francji. Za cel stawia sobie stworzenie
niepodległego państwa Basków. Baskowie to naród mieszkający po obu stronach Pirenejów
51
nad Zatoką Biskajską: w Hiszpanii w Baskonii (ok. 1,9 mln mieszkańców) oraz we Francji,
w departamencie PyrÚnÚes-Atlantiques (ok. 200 tys.).
Działalność ETA sprowadza się do zamachów, egzekucji, pobierania "podatków
rewolucyjnych" od właścicieli przedsiębiorstw, porwań dla okupu, eliminowania byłych
członków organizacji lub jej współpracowników uznanych za zdrajców. Ataki ETA
koncentrują się głównie na hiszpańskich funkcjonariuszach i instytucjach państwowych.
W odpowiedzi na francuskie operacje skierowane przeciwko ETA, atakowane są równie\
cele
francuskie. Dotychczas w zamachach ETA zginęło ponad 850 osób. Ostatniego ataku
z ofiarami śmiertelnymi ETA dokonała w maju 2003 r.
W ostatnim czasie policja hiszpańska w walce z ETA odniosła wiele znaczących
sukcesów. Hiszpania mo\
e ponadto liczyć na pomoc międzynarodową. Jeszcze do niedawna
ETA uwa\
ana była za jej wewnętrzny problem. Zwrot nastąpił po 11 września. Walka
z terroryzmem stała się problemem globalnym. Stany Zjednoczone po latach wahań uznały
ETA za organizację terrorystyczną. Francja rozpoczęła walkę z organizacją na swoim
terytorium (m. in. aresztowała 20 terrorystów, zlokalizowała cztery kryjówki i trzy obozy
treningowe). Działa głównie w Północnej Hiszpanii i południowo-zachodniej Francji, lecz
atakuje tak\
e cele hiszpańskie i francuskie poza granicami tych państw. Organizacja ma
swoich zwolenników w Algierii, Argentynie, Belgii, na Kubie, w Republice Dominikany,
Ekwadorze, Niemczech, Holandii, WÅ‚oszech, Meksyku, Panamie, Urugwaju i Wenezueli.
Obozy szkoleniowe ETA znajdują w Libii, Libanie i Nikaragui. Przypuszczalnie niektórzy
członkowie ETA znalez
li schronienie na Kubie, w Meksyku i innych krajach Ameryki
Południowej. Część członków ETA schroniła się równie\
w Europie, m.in. Belgii, Holandii
i Niemczech. Kraj Basków i Wolność uznana została przez Unię Europejską i Stany
Zjednoczone za organizacjÄ™ terrorystycznÄ….
" Hezbollah - Partia Boga
Znany te\
jako Jihad Islamski - Islamska Święta Wojna, Organizacja Sprawiedliwości
Rewolucyjnej, Jihad Islamski na Rzecz Wyzwolenia Palestyny, Rewolucyjna Organizacja
w Obronie Sprawiedliwości, Islamski Opór. Największa, prawdopodobnie równie\

najsilniejsza organizacja terrorystyczna na świecie. Skupia wiele radykalnych organizacji
szyickich. Zało\
ona po inwazji izraelskiej na Liban w 1982 roku. DÄ…\
y do utworzenia
republiki islamskiej na wzór irańskiej w Libanie oraz wyeliminowania wszystkich wpływów
nie islamskich w strefie. Skrajnie anty-zachodnia i anty-izraelska. Od momentu powstania
52
utrzymywała ścisłe związki z Iranem, który finansował i szkolił jej bojowników. W 1985 r.
ogłosiła deklarację lojalności wobec ajatollaha Chomeiniego. Stosuje ataki terrorystyczne
skierowane przeciwko cywilnym i wojskowym celom izraelskim, które nasilają się kiedy
prowadzone są jakiekolwiek negocjacje pokojowe. Liczba ataków dochodzi nawet do kilkuset
rocznie. Hezbollah prowadzi zakrojoną na szeroką skalę działalność propagandową, m. in.
posiada własną stację telewizyjną al Manar. Zorganizował równie\
doskonale działający
system opieki społecznej, obejmujący szkoły i szpitale. Hezbollah liczy kilka tysięcy
bojowników. Jego zdolność mobilizacyjna jest jednak znacznie większa. Działa głównie
w Libanie i Izraelu. Posiada zagraniczne komórki w Azji, Europie, Afryce, Ameryce
Północnej i Południowej. Otrzymuje znaczącą pomoc od Iranu i Syrii, która obejmuje
zarówno wsparcie finansowe, szkoleniowe, dostarczanie broni i materiałów wybuchowych
oraz poparcie polityczne, dyplomatyczne i administracyjne. Hezbollah uznany został przez
Stany Zjednoczone za organizacjÄ™ terrorystycznÄ….
" Egipski Islamski D\
ihad
Znany te\
jako al-Jihad, Grupa Jihad, Jihad Islamski
Organizacja ekstremistów islamskich, działająca od końca lat 70-tych w Egipcie.
Podobnie jak Grupa Islamska, Islamski D\
ihad uwa\
a za swojego duchowego przywódcę
szejka Omara abdel Rahmana, osadzonego w więzieniu w Stanach Zjednoczonych. Za cel
stawia sobie ustanowienie w Egipcie islamskiego państwa wyznaniowego. Za głównego
wroga organizacja poczytuje rząd egipski. Silnie anty-amerykańska i anty-izraelska. Islamski
D\
ihad jest odpowiedzialny m.in. za:
18 sierpień 1993 - Kair, Egipt. Nieudany zamach na ministra spraw wewnętrznych
Hassana al-Alfi, który został lekko ranny. Zginęło 5 osób a 15 zostało rannych.
25 listopad 1993 - Kair, Egipt. W pobli\
u samochodu premiera Atefa Sedky
eksplodowała bomba. Premier nie odniósł obra\
eń, zginął przypadkowy świadek a 18
osób zostało rannych.
17 listopad 1996 - Istambuł, Turcja. Podpalenie hotelu. Zginęło 17 obywateli Ukrainy,
rannych zostało ponad 40 osób.
Nie jest znana dokładna liczba członków organizacji, prawdopodobnie jest to około
kilkuset osób. Grupa działa głównie w Kairze, a poza Egiptem równie\
w Jemenie,
Afganistanie, Pakistanie, Libanie i Wielkiej Brytanii. Grupa utrzymuje zwiÄ…zki z siatkÄ… Bin
53
Ladena oraz ró\
nymi islamskimi organizacjami pozarzÄ…dowymi. Islamski D\
ihad uznany
został przez Stany Zjednoczone za organizację terrorystyczną.
ROZDZIAA
VIII
Najbardziej znani terroryści świata
FBI opublikowało listę 22 terrorystów. Są to ludzie, którzy zamieszani byli
w powa\
ne terrorystyczne przestępstwa, gdzie zginęły tysiące ludzi na całym świecie. Osoby
te posiadają broń i są niebezpieczni.
Usama ibn Ladin #3'E) (F D'/F, Saudyjski milioner, przywódca Al-
Kaidy. Urodził się 10 marca 1957 roku. Dzięki swoim organizacyjnym
zdolnościom stworzył z arabskich ochotników (tzw. arabskich
Afganów) sprawną organizację - Al Kaidę (baza), która w tamtym
okresie korzystała z hojnego wsparcia USA, Arabii Saudyjskiej
i Pakistanu. Po zajęciu Kuwejtu przez Irak zaproponował Saudom
utworzenie armii ochotników do obrony Arabii Saudyjskiej. Władcy
Arabii odrzucili jednak jego ofertÄ™ i poprosili o pomoc Stany
Zjednoczone. W 1991 roku został wydalony z Arabii Saudyjskiej.
Kolejne lata spędził w Sudanie, gdzie wspierał miejscowy islamski
rząd. W tym czasie za swoich głównych wrogów uznał Saudów i USA.
Al Kaida zaczęła nawiązywać ścisłą współpracę z licznymi
ugrupowaniami islamskich fundamentalistów.
Ajman az-Zawahiri (arab. #JEF 'D8H' 1J) - członek Al-Kaidy
uznawany za najbli\
szego współpracownika i osobistego lekarza
Osamy bin Ladena i człowieka numer dwa al-Kaidy, chirurg i poeta.
W latach sześćdziesiątych XX wieku dołączył do Bractwa
Muzułmańskiego  najstarszego arabskiego ugrupowania
islamistycznego. Były szef Egipskiego Islamskiego D\
ihadu. Zasłynął
m. in. dzięki wystąpieniom publikowanym w Internecie oraz
emitowanym przez katarskÄ… telewizjÄ™ al-D\
azira.
54
Abdelkarim Husajn Mohamed al Nasser - członek al Kaidy
oskar\
any o zorganizowanie w 1998 r. zamachu na wojskowy kompleks
mieszkalny w Dahranie w Arabii Saudyjskiej. Zginęło 19 osób,
a kilkaset zostało rannych. Al Nasser jest obywatelem Arabii
Saudyjskiej.
Abdullah Ahmed Abdullah - członek al Kaidy oskar\
any
o przygotowywanie zamachów na amerykańskie ambasady w Kenii
i Tanzanii w 1998 r. Zdaniem amerykańskiego wywiadu ten obywatel
Egiptu przebywa obecnie na pograniczu afgańsko-pakistańskim.
Muszin Musa Matwali Atwah (Egipcjanin) - członek al Kaidy.
Podejrzewany o uczestnictwo i przygotowanie kilku antyamerykańskich
zamachów - przede wszystkim na amerykańskie ambasady w Kenii
i Tanzanii w 1998 r. Jest gdzieÅ› w Afganistanie.
Ali Atwa - członek libańskiego Hezbollahu, który zdaniem
Amerykanów przebywa wcią\
w Libanie, korzystając z przychylności
Syrii, która kontroluje ten kraj. Ali Atwa jest oskar\
any
o przygotowywanie i szkolenie ludzi do porwań samolotów
pasa\
erskich. W czasie jednej z takich akcji zginął jeden amerykański
cywil.
Anas al-Liby (libijczyk)  członek Al-Kaidy. Szef ds. technicznych
organizacji; ur. w 1964 r. w Trypolisie; specjalista od techniki
dywersyjnej (ukryte kamery, podsłuchy, fałszowanie dokumentów);
prawdopodobnie kieruje równie\
wywiadem Al-Kaidy.
55
ROZDZIAA
IX
Słowniczek określeń terrorystów
Amaljiat al-istiszhadijja  męczeńska operacja, samobójczy zamach.
Apokaliptyczny zestaw  zrób to sam  poradnik terrorystycznej grupy Militia of Montana,
działającej w USA. Na wypadek zbli\
ającego się konfliktu z władzami federalnymi zaleca
wybudowanie niewielkiego schronu atomowego, zgromadzenia zapasów \
ywności na rok
i uzbrojenia, przynajmniej w jeden karabinek AR-15 z 600 sztukami amunicji.
Atomowa bomba islamu  tytuł oświadczenia Sama ibn Ladina z maja 1998 roku
wzywającego do gromadzenia sił na wojnę z niewiernymi
D\
ihad al-Binaa  Święta Wojna Murarzy, organizacja, która w Libanie naprawia ka\
dy dom
zburzony podczas izraelskich ataków. Powa\
ne przedsiębiorstwo, stawiające równie\
wiele
budynków pod wynajem, zwykle jedno piętro zostawiając dla Hezbollahu.
Etarras  terroryści ETA.
Farah al-ibtissam  uśmiech radości, który ma towarzyszyć samobójcom w chwili zamachu.
Raczej bajka dla początkujących fanatyków.
GAL  dobra ilustracja państwowego terroryzmu. GAL, czyli Grupos Antiterroristas de
Liberacion  Antyterrorystyczne Grupy Wyzwolenia powstały w Hiszpanii w 1983 r.
i stosowały te same metody, co baskijscy terroryści. Do 1987 r. szwadrony śmierci GAL
zamordowały 28 osób.
Gran Euzkadi  Wielki Kraj Basków, najwa\
niejszy cel ETA, niepodległe państwo,
składające się tak\
e z Nawarry i Gaskonii.
Impuesto revolucionario  ściągany przez ETA dwa razy w roku podatek rewolucyjny,
obejmujący przedsiębiorców działających w Kraju Basków.
Manar TV  stacja telewizyjna Hezbollahu. Przed południem programy dla dzieci, po
południu sport, wieczorem trupy izraelskich \
ołnierzy i wylatujące w powietrze czołgi.
56
Prawie ka\
dy oddział Hezbollahu posiada własną ekipę filmową, ponadto korespondentów
w Rosji, Iranie, Egipcie, Francji i nawet w Stanach Zjednoczonych. Bardzo często transmisji
przemówień sekretarza generalnego Hezbollahu towarzyszy ście\
ka dz
więkowa z Titanica.
makhtab al khidamat (MAK)  biura rekrutacyjne afgańskich wojowników, dały początek
al-Kaidzie. MAK miał biuro rekrutacyjne m.in. na Brooklynie w Nowym Jorku w Alkifah
Refugee Center.
Produkty antybur\
uazyjne  tak francuscy anarchiści w XIX wieku określali bomby
wszelkiej konstrukcji, trucizny, broń palną, wszystko, co nadawało się do rewolucyjnej pracy.
Wywłaszczenie  popularne wśród terrorystów na całym świecie określenie oznaczające
napad na bank. U\
ywane m.in. przez rewolucjonistów z PPS na początku XX wieku,
terrorystów z IRA czy Frakcji Czerwonej Armii.
Pesca milagrosa  cudowny połów. Partyzanci Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kolumbii
(FARC) otaczają drogę, zatrzymują samochody, następnie rzucają kośćmi losując ten, którego
pasa\
erowie zostajÄ… uprowadzeni dla okupu.
Tirofijo  celny strzał, pseudonim dowódcy Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kolumbii (FARC)
Manuela Merulandy Veleza.
D\
ihad International, Inc  termin autorstwa pakistańskiego pisarza Eqbala Ahmada.
Określił w ten sposób interesy bogatych Arabów z Zatoki Perskiej  terror, handel bronią i
narkotykami.
Dirty Kuffar  Brudny Niewierny, utwór w konwencji hip-hop nagrany przez młodych
arabskich fundamentalistów sympatyzujących z Al-Kaidą.
Kasam  rakieta domowej roboty, wystrzeliwana z Gazy w stronÄ™ izraelskich osiedli.
57
LITERATURA
1. Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. nr 7, poz. 58 z póz
n. zm.).
2. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpo\
arowej (Dz. U. z 2002 r.
nr 147, poz. 1229 z póz
n. zm.).
3. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Stra\
y Po\
arnej (Dz. U. z 2002 r.
nr 147, poz. 1230 z póz
n. zm.).
4. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. nr 88, poz. 553 z póz
n. zm.).
5. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. nr 89, poz.
555 z póz
n. zm.).
6. Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. nr 58,
poz. 515 z póz
n. zm.).
7. Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe (Dz. U. z 2004 r. nr 161,
poz. 1689 z póz
n. zm.).
8. Ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o stanie wyjÄ…tkowym (Dz. U. nr 113, poz. 985
z póz
n. zm.).
9. Ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski \
ywiołowej (Dz. U. nr 62, poz. 558,
nr 74, poz. 676).
10. Dekret z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk
\
ywiołowych (Dz. U. nr 23, poz. 93 z póz
n. zm.).
11. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 kwietnia
1998 r. w sprawie zasad współpracy Policji ze stra\
ami gminnymi oraz zakresu,
w jakim Komendant Główny Policji sprawuje fachowy nadzór nad stra\
ami i udziela
im pomocy (Dz. U. nr 49, poz. 303).
12. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu
tworzenia gminnego zespołu reagowania, powiatowego i wojewódzkiego zespołu
reagowania kryzysowego oraz Rządowego Zespołu Koordynacji Kryzysowej i ich
funkcjonowania (Dz. U. nr 215, poz. 1818 z póz
n. zm.).
13. Zarządzenie nr 24 Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r.
w sprawie realizacji przez Policję zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii
technicznych (Dz. Urz. KGP z 1999 r. nr 7, poz. 136).
58
14. Zarządzenie nr 21 pf Komendanta Głównego Policji z dnia 13 grudnia 2000 r.
w sprawie stanów gotowości do działań i alarmowania w jednostkach organizacyjnych
Policji.
15. Zarządzenie nr 6 pf Komendanta Głównego Policji z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie
form i metod działania pododdziałów antyterrorystycznych Policji oraz komórek
minersko-pirotechnicznych.
16. Zarządzenie nr 4 Komendanta Głównego Policji z dnia 26 marca 2003 r. w sprawie
form i metod wykonywania negocjacji policyjnych (Dz. Urz. KGP nr 5, poz. 25).
17. Zarządzenie nr 419 Komendanta Głównego Policji z dnia 5 sierpnia 2003 r. w sprawie
określenia norm wyposa\
enia jednostek i komórek organizacyjnych Policji oraz
policjantów w sprzęt łączności i informatyki oraz zasad jego przyznawania
i u\
ytkowania (Dz. Urz. KGP nr 17, poz. 85).
18. Zarządzenie nr 715 Komendanta Głównego Policji z dnia 22 grudnia 2003 r.
w sprawie szczegółowych zasad organizacji i zakresu działania nieetatowych
pododdziałów i oddziałów prewencji Policji (Dz. Urz. KGPnr 22, poz. 127).
19. Zarządzenie nr 833 Komendanta Głównego Policji z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie
organizowania i prowadzenia przez Policję działań pościgowych (Dz. Urz. KGP nr 17,
poz. 107).
20. Zarządzenie nr 845 pf Komendanta Głównego Policji z dnia 29 lipca 2004 r.
w sprawie organizacji pracy i zasad działania Policji w przypadku zaistnienia aktu
terroru z u\
yciem materiałów wybuchowych oraz innych zdarzeń o charakterze
terrorystycznym i ekstremistycznym.
21. Wytyczne nr 3 Komendanta Głównego Policji z dnia 16 czerwca 2000 r. w sprawie
postępowania Policji w warunkach katastrofy naturalnej i awarii technicznej oraz
w czasie innych zdarzeń zagra\
ających bezpieczeństwu ludzi i środowiska.
22. Europejska Konwencja o. zwalczaniu terroryzmu, sporzÄ…dzona w Strasburgu w dniu
27 listopada 1977 r.