Wyniki wyszukiwana dla hasla 0929DRUK00001707 0929DRUK00001721 PARALAKSA 309 to jest tanjfe(£ — q) = — n sin [SIO0 — (M + ą) T— n cos[90° — i we0929DRUK00001722 310 IłOZDZIAŁ VI, UST. 67 Ponieważ dla księżyca X wynosi około 16V, a ms(X —X) i c0929DRUK00001724 312 KO ODZIAŁ VI, łlST. 68 Punkty Z i Tl leżą na południku astronomicznym miejsca 0929DRUK00001725 PARALAIySA m wzoru (136) można drugi wyraz opuścić i przy jąć z dostateczną dokład0929DRUK00001726 314 ROZDZIAŁ VI, UST. 68 Dalej jest według wzorów (132 ) i (135") z dostatecz0929DRUK00001727 SIO TAKALAKSA Kąty tc°(£ i 710© noszą nazwę stałych paralaksy księżyca i słońca. W0929DRUK00001728 316 EOZDZIAŁ VI. UST. 69 69. Wpływ paralaksy dziennej na spółrzędne godzinne i rów0929DRUK00001729 PAHALAICSA 317 ■< oznaczając sin jt = — p’sin tc coś■? cjr>s7sć^8,0929DRUK00001730 318 ROZDZIAŁ VI, TjST. 69 § — c== — ^tc°q (sin o ct>3 3 — ,c.bs 9 sin 3-_cois0929DRUK00001731 PAliALAKSA 319 ułatwiają one obliczenie redukcji na środek ziemi spostrzeżeń, wyko0929DRUK00001732 320 ROZDZIAŁ VI, (;£T. 70 w odległości od tych punktów odwrotnie proporcjonalnej d0929DRUK00001733 321 PARALAKSA niu MC = a£. Kierunek geocentryozny ku gwieździe G, t. j. prosta CG,0929DRUK00001734 322 ROZDZIAŁ VI,; tJST. 70 pada na wielkiem kole, okreśłonem przez geocentryozne p0929DRUK00001735 325 PAKALAkSA Weźmy pod uwagę kilka specjalnych przypadków. Gdy położymy a = ag, 50929DRUK00001736 324 ROZDZIAŁ VI, UST. 71 i wAflftfi powyższe podstawimy we wzorach (158 ) to otrzy0929DRUK00001737 £35 PAKALAKSA stałych praktycznie równa się zeru. W punkcie G znajduje się gwiazda0929DRUK00001738 32 G ROZDZIAŁ VI, UST. 71 Ponieważ -- jest zawsze małym ułamkiem, wiec możemy przy0929DRUK00001739 327 PAKALAKSA tern kole, to jest SG = o. Heljocentryezne położenie gwiazdy (i prz0929DRUK00001740 328 ROZDZIAŁ VI, UST. 71 się zeru, więsj oznscfcwb jeszcze długość słońca przez O 0929DRUK00001741 PARALAKSA . 3291 które] środkiem jest heljoeentryczne miejsce gwiazdy, której oś. Wybierz strone: [
18 ] [
20 ]
