 | Pobierz cały dokument orto.dysplazja.i.luksacja.w.stawie.biodrowym.doc Rozmiar 51 KB |
Postępowanie rehabilitacyjne w dysplazji (dysplasia coxae congenita) i zwichnięciu stawu biodrowego (luxatio coxae congenita)
Dysplazja i zwichnięcie stawu biodrowego oznacza kolejno:
- zaburzenia w kształtowaniu i rozwoju stawu biodrowego oraz jego następcza niestabilność:
niedorozwój panewki stawowej (spłycenie i wydłużenie panewki spowodowane przerostem chrząstki stawowej oraz zwiększenie stromości dachu panewki),
deformacja głowy kości udowej (zmniejszenie chrzęstnej nasady głowy kości udowej),
deformacja bliższego końca kości udowej (nadmierna koślawość i przodoskręcenie szyjki kości udowej),
zwyrodnienie części miękkich stawu (rozciągnięcie i w konsekwencji zwiotczenie torebki stawowej i więzadeł stawu biodrowego), oraz:
- wysunięcie się głowy kości udowej z panewki tego stawu.
Dysplazja stawu biodrowego stwarza warunki do jego zwichnięcia, dlatego też często określana jest mianem stanu „przedzwichnięciowego”.
Przyczyną powstania dysplazji może być:
w okresie płodowym -
- nadmierne zgięcie bioder dziecka w okresie życia płodowego, które usposabia do przesunięcia się głowy kości udowej względem panewki (tzw. ultrafizjologiczne pozycje w życiu płodowym),
- wpływ estrogenów i relaksyny - hormonów matki , które wywołują zwiotczenie torebki stawowej,
- patogenne działanie mięśni biodrowo-udowych i biodrowo-goleniowych, które przy gwałtownym wyproście biodra mogą wyważać głowę kości udowej z płytkiej panewki (naprzemienne działanie tych mięśni powoduje posuwisto-zwrotny ruch głowy),
w okresie okołoporodowym -
- nagłe lub długotrwałe prostowanie bioder, występujące czasami podczas akcji porodowej (dzieci, które podczas porodu były ułożone miednicowo - w czasie skurczów nóżki dziecka są stale wyprostowane i silnie przyginane do tułowia (jak przy skłonie), co może doprowadzić do rozciągnięcia
i uszkodzenia elementów stawu),
w okresie poporodowym -
- nagłe lub długotrwałe prostowanie bioder podczas zabiegów reanimacyjnych noworodka (sztuczne oddychanie poprzez zginanie i prostowanie nóg),
- niewłaściwa pielęgnacja niemowlęcia (polegająca na trzymaniu za wyprostowane nóżki lub nóżkę podczas przewijania, nieprawidłowe noszenie z przyciskaniem do siebie pośladków dziecka, niefizjologiczne unoszenie podczas zabiegów pielęgnacyjnych, czy krępowanie nóżek powijakami),
- pewną rolę przypisuje się także czynnikom genetycznym i zaburzeniom hormonalnym matki.
Częstość występowania dysplazji określa się na około 5% żywo urodzonych płodów. Dziewczynki chorują 4 do 7 razy częściej niż chłopcy. Dysplazja występuje zazwyczaj w obydwóch stawach biodrowych i dotyczy głównie dzieci z pierwszego porodu, a także dzieci z porodów pośladkowych i nóżkowych.
Charakterystycznymi objawami dysplazji są:
- obustronne lub jednostronne ograniczenie odwodzenia w stawie biodrowym spowodowane skróceniem i przykurczem mięśni przywodzicieli,
- „przeskakiwanie” w stawie podczas wykonywania tego ruchu (objaw Ortolaniego, Barlowa),
- względne skrócenie kończyny po stronie dysplazji, a w jego wyniku -asymetria fałdów udowych,
- układanie nóżki po stronie dysplazji w większym zgięciu w biodrze,
- ewentualne spłaszczenie i poszerzenie pośladka po stronie dysplastycznej.
 | Pobierz cały dokument orto.dysplazja.i.luksacja.w.stawie.biodrowym.doc rozmiar 51 KB |