PIELĘGNIARSTWO INTERNISTYCZNE
WYKŁAD 1 część 2/2
TEMAT:
ZADANIA PIELĘGNIARKI WOBEC CHOREGO Z PRZEWLEKŁĄ NIEWYDOLNOŚCIĄ KRĄŻENIA
Sylwetka psychofizyczna pacjenta z przewlekłą niewydolnością zastoinową
występuje najczęściej i mężczyzn w wieku poniżej 65 roku życia,
u kobiet po 75 roku życia,
są to osoby, u których pierwotnie wystąpiła choroba układu krążenia (zawał mięśnia sercowego, nadciśnienie tętnicze, kardiopatie, wada serca),
wyraźnie widoczny zastój żylny (żyły szyjne),
przyrost masy ciała i obrzęki odpowiednich partii ciała: grzbietu, stóp, przedniej strony podudzi, u pacjentów leżących - w okolicy krzyżowej, początkowo tylko wieczorem, później stale, w cięższych przypadkach obrzęki na tułowiu (anasarca),
zastoinowa wątroba i powiększona, ew. bolesna, ew. żółtaczka, zwiększenie stężenia bilirubiny i aminotransferaz,
nieżyt żołądka zastoinowy: utrata łaknienia, uczucie pełności,
zastoinowe nerki: z białkomoczem,
powikłania: zakrzepy (spowodowane zwolnieniem przepływu krwi, unieruchomienie), zaburzenia rytmu,
skóra zimna, wilgotna, blada, na obwodowych częściach ciała sinica (nos, palce, wargi, uszy),
choroba wpływa niekorzystnie na stan psychiczny pacjentów (apatia, brak zainteresowania otoczeniem, depresja...)
Zadania diagnostyczne:
Obejmują czynności dotyczące postawienia diagnozy wstępnej, uściślonej, prognostycznej.
Szczegółowe działania diagnozy wstępnej.
Rozpoznanie ciężkości stanu:
ocena bezpośredniego zagrożenia życia - kontrola podstawowych funkcji życiowych,
Skala Nycha:
I brak dolegliwości, pełna wydolność wysiłkowa,
II występowanie dolegliwości w czasie znacznego wysiłku fizycznego,
III występowanie dolegliwości w czasie niewielkiego wysiłku fizycznego,
IV występowanie dolegliwości w czasie spoczynku.
Chory w okresie III i IV charakteryzuje się złym rokowaniem (w ciągu roku umiera 20-40%
chorych).
Wystąpienie rozpoznania objawów przewlekłej niewydolności krążenia,
Określenie pewnej reakcji emocjonalnej na fakt hospitalizacji,
Rozpoznanie pewnych potrzeb pacjenta.
Dalsze czynności podejmowane są po wykonaniu niezbędnych zaleceń lekarskich oraz rozpoznaniu pierwszych problemów pielęgniarskich.
Diagnoza uściślona
1.Systematyczna ocena podstawowych parametrów życiowych:
pomiar tętna przed podaniem każdej dawki glikozydów,
stała obserwacja czynności elektrolitycznej serca (kardiomonitor) lub wykonanie EKG i interpretacja pracy serca,
ocena częstości i charakteru oddechów,
kontrola stanu świadomości.
2.Uzyskanie szczegółowych informacji dotyczących zaburzeń wynikających z rozwoju przewlekłej niewydolności krążenia:
ocena funkcjonowania wątroby:
badanie palpacyjne,
bóle wątroby, charakter, czas trwania,
analiza badań labolatoryjnych,
systematyczna kontrola funkcji nerek:
inf. o obrzękach i umiejscowieniu, czas występowania, codzienny pomiar,
codzienny pomiar masy ciała,
prowadzenie bilansu płynów,
obserwacja objawów mogących świadczyć o obecności płynu przesiękowego w jamach ciała,
śledzenie wyników ogólnego badania moczu,
ocena sinicy:
umiejscowienie, nasilenie i czas występowania (stale, okresowo),
określenie nasilenia objawów dyseptycz.,
określenie wypróżnień,
ocena rytmu snu,
3. Obserwacja w kierunku powikłań.
4. Systematyczna ocena deficytu w samoopiece.
5. Ocena funkcjonowania pacjenta w sferze psychicznej:
rozpoznanie stanu emocjonalnego,
ocena stopnia przystosowania do warunków szpitalnych, zespołu terapeutycznego,
ocena stopnia akceptacji choroby, metod leczenia i pielęgnowania,
określenie możliwości intelektualnych pacjenta (rozumienie, zapamiętywanie, logiczne myślenie, orientacja w czasie i przestrzeni),
6. Rozpoznanie sytuacji społecznej:
sytuacji rodzinnej,
sytuacji zawodowej,
warunków mieszkaniowych,
sytuacji materialnej,
7. Określenie potrzeb edukacyjnych chorego i jego rodziny w zakresie:
wiedzy o istocie choroby oraz jej objawów,
wiedzy dotyczącej leczenia i znajomości zasad przyjmowania leków,
umiejętności samoopieki,
znajomości diety zalecanej,
wiedzy dotyczącej aktywności fizycznej,
znajomości zasad oraz umiejętności sprawowania opieki nad chorym przez rodzinę.
Diagnoza prognostyczna
rozpoznanie, czy pacjent będzie wymagał stałej opieki ze strony rodziny,
mógł nadal być czynny zawodowo,
wymagał kontynuowania leczenia.
Zadania lecznicze:
1. Udział w leczeniu spoczynkowym:
Ograniczenie fizycznej i psychicznej aktywności chorego stosuje się w celu zmniejszenia zapotrzebowania energetycznego mięśnia sercowego. Leczenie spoczynkowe trwa zazwyczaj 2 do 6 tygodni i polega na zwiększaniu liczby godzin przebywania w łóżku na przemian z korzystaniem z fotela i krótkimi spacerami.
Rola pielęgniarki polega na:
pomocy w akceptacji sposobu leczenia,
zapewnienia właściwych warunków do wypoczynku,
zapobieganiu powikłaniom (przy długotrwałym unieruchomieniu),
pomocy w codziennych czynnościach.
Chory musi unikać długotrwałych wysiłków.
2. Uczestnictwo w leczeniu dietetycznym:
Dieta małosolna, łatwostrawna, posiłki częste w małych porcjach. Skład diety przeciwmiażdżycowej. Chorym z nadwagom dieta niskokaloryczna. Istotna jest podaż płynów w korelacji z ilością wydalanych.
Rola pielęgniarki polega na:
wyjaśnieniu zasad dietetycznych,
poinformowaniu rodziny o zmianie żywienia (dieta bogatopotasowa),
normalizacja masy ciała,
kontrola elektrolitów (K+ i Mg2+),
regulacja wypróżnień.
Udział w farmakoterapii:
glikozydy nasercowe,
leki moczopędne,
leki rozszerzające naczynia
glikozydy - zwiększenie siły skurczowej serca,
leki moczopędne - zmniejszają główne obciążenie wstępne,
leki rozszerzające naczynia - zmniejszają powrót żylny oraz naczyniowy opór obwodowy.
Udział pielęgniarki:
podawanie leków wyłącznie na zlecenie lekarza,
podawanie leków pod kontrolą podstawowych parametrów życiowych,
obserwacja efektów leczenia farmakologicznego.
Zadania opiekuńczo-piel.:
Celem działań jest pomoc w zaspokajaniu potrzeb biologicznych, zapobieganie niepożądanym skutkom leczenia spoczynkowego oraz wsparcie psychiczne.
Szczegółowe zadania:
1) Zapewnienie higieny osobistej,
2) Pomoc w zaspokajaniu potrzeb fizjologicznych,
3) Pomoc w zaspokajaniu potrzeb odżywienia, bilansu wodnego,
4) Zapewnienie prawidłowego oddychania,
5) Zagwarantowanie bezpieczeństwa fizycznego,
6) Zapewnienie warunków do snu i wypoczynku.
Zapobieganie niepożądanym skutkom leczenia spoczynkowego.
odleżyny,
powikłania zatorowo-zakrzepowe,
przeciwdziałanie powstawaniu zaparć,
zapobieganie przykurczom i zanikom mięśniowym,
zapobieganie zapaleniu płuc.
Wsparcie psychiczne:
długotrwała hospitalizacja,
uciążliwe leczenie.
Zadania edukacyjne:
Edukacja bieżąca:
szczegółowe wyjaśnienia w zakresie czynności wykonywanych przy chorym,
działania związane z przygotowaniem chorego do dalszego życia z chorobą:
wyposażenie w wiedzę o istocie choroby, jej objawach, powikłaniach,
udzielenie informacji o stosowanych lekach,
przedstawienie zasad diety stosowanej u pacjentów,
poinformowanie o konieczności zrezygnowania z używek: papierosów, alkoholu, mocnej kawy,
zaznajomienie z zaleceniami dotyczącymi aktywności fizycznej. Ważne jest, aby wysiłek fizyczny był dostosowany do aktualnej wydolności serca,
nauka prowadzenia samokontroli:
omówienie zasad samokontroli,
nauczenie pomiaru tętna, masy ciała, obrzęków, prowadzenia bilansu płynów,
nauka samoobserwacji pod kątem skutków ubocznych leczenia farmakologicznego.
PIELĘGNIARSTWO INTERNISTYCZNE WYKŁAD NR 1
Kamila Nowak 2006 r. 1