ZAGOSPODAROWANIE TURYSTYCZNE : obejmuje takie elementy naturalne środowiska geograficznego które przeznaczone są do zaspokajania potrzeb tur.
ZAGOSPODAROWANIE TURYSTYCZNE STANOWI składnik zagospodarowania przestrzennego; miejscowości regionu kraju.
ZAKRES RZECZOWY ZAGOSP. TUR. Ma charakter historyczny i stąd jest otwarty zmienia się i zależy od wielu czynników jak: - rozwój potrzeb społecznych - potrzeb turystycznych - możliwości ekonomicznych - proces możliwości kształtowania środowiska. Zakres zagosp. Tur. Uzależniony jest od położenia geograficznego miejscowości, regionu itp. M. BAND BOLY (1966) nie podaje def. Zagosp. Tur. Lecz wymienia jego składniki : - dostępność komunikacyjna - infrastruktura ogólna - urządzenia administracyjne, kulturalne , socjalne. OLAF ROGALEWSKI (1986) def. Zagosp. Tur. Nazywamy wyposażenie określonego regionu, miejscowości lub obszaru w zespół urządzeń do obsługi ruchu tur.. (1974) Zagosp. Tur. Stanowi działalność mającą na celu przystosowanie środowiska geograficznego dla potrzeb turystyki. LECH ANDRZEJ DĘBISK (1978) - z.t. jest to działalność mająca na celu przystosowanie środowiska geog. Dla - potrzeb ruchu tur. - zapewnienie dojazdu do miejscowości turysty. - wyposażenie w odpowiednią bazę podstawową i towarzyszącą JADWIGA WARSZYŃSKA ANTONI JACHOWSKI zag. Tur. Rozumie się wyniki działalności mającej na celu przystosowania przestrzeni do potrzeb ruchu tur. W działalności tej znajdują się 3 tendencje. - zapewnienie dostępności komunikacyjnej obszaru, miejscowości i obiektów stanowiących cele wyjazdów turyst. - ochrona i przystosowanie dla potrzeb turystów walorów turystycznych - zapewnienie turystom niezbędnych warunków egzystencji w miejscu lub na szlaku , będącym celem podróży poprzez wyposażenie ich w odpowiednie urządzenia obsługujące
ZAGOSP. TUR. OKREŚLA SIĘ MIANEM INFRASTRUKTURY TURYSTYCZNEJ INFRASTRUKTURA TUR to zespół obiektów i urządzeń stanowiących wyposażenie określonego obszaru szlaku lub miejscowości umożliwiających zaspokojenie potrzeb ruchu tur. INFRAK. TUR. - komunikacyjna - noclegowa - żywieniowa - towarzysząca.
INFRASTRUKT. KOMOUNIKACYJNA - sieć oraz stan techniczny urządzeń komunikacyjnych ( t. Lądowy-drogowy -kolejowy, t. Wodny - śródlądowy - morski t. Lotniczy) - wyposażenie urządzeń komunikacyjnych w środki transportu - organizacje ruchu komunikacyjnego - stan zaplecza techniczno usługowego transportu.
INFRASTRUKTURA NOCLEGOWA TUR. - charakter wytworzenia bazy ( stala, sezonowa ) - dostępność bazy ( otwarta, zamknięta ) - stan warunki materialno techniczne ( trwała , lekka )
INFARSTRUKTURA TOWARZYSZĄCA - urządzenia umożliwiające korzystanie z walorów turystycznych np. szlak turystyczny - urządzenia rozrywkowe ( kawiarnie, dyskoteki ) - urządzenia usługowe ( fryzjer, gab. Kosmetyczny ) - urządzenia ułatwiające uprawianie turystom turystyki i sportu. MAREK ŁABAJ(1997) zagt. Tur. To zaplanowanie dynamiczne kształtowanie układów przestrzennych poprzez uzasadnienie ekologiczne, ekonomiczne i społeczne działania inwestycyjne na obszarach atrakcyjnych turystycznie w celu utworzenia zrównoważonej ze środowiskiem i harmonijnej z krajobrazem infrastruktury zapewniającej odpowiednim segmentom ruchu turystycznego interesujący produkt.
TURYSTYCZNE JEDNOSTKI PRZESTRZENNE - region turystyczny - obszar turystyczny - rejon turystyczny - miejscowość tur. - zespół jednostek krajobrazowych - zespół obiektów tur. - obiekt turystyczny - szlak turystyczny.
REGION TURYSTYCZNY - obszar o wysokich walorach turystycznych na których koncentruje się ruch turystyczny - obszar charakteryzujący się jednolitością cech środowiska geog. Oraz wewnętrznymi powiązaniami usługowymi - jednostka administracyjna nawiązująca do tradycyjnych krain historycznych albo wyróżniająca się krainą fizjogeograficzną albo wyraźnie ukształtowania pod względem pełnienia funkcji turystycznej jednostka przestrzenna - wprowadzono dwustopniową regionalizację obszaru polski nazywając regionami obszary o jednakowym typie środowiska geograficznego - wydzielono 7 regionów turystycznych ( jeden nadmorski -wybrzeże , dwa górskie Sudety Karpaty - jeden wyżynny - wyżyna Małopolska - trzy pojezierza - pomorskie mazurskie wielkopolskie ) W ich obrębie 44 mniejsze jednostki - rejony turystyczne.
KLASYFIKACJA UWZGLĘDNIA -zagosp. Turystyczne - rzeczywisty rozkład ruchy turystycznego - warunki środowiskowe.
REJON TURYSTYCZNY Zespół miejscowości turystycznej posiadające określone walory turystyczne: - wypoczynkowe - krajobrazowe - lecznicze - specjalistyczne itp. powiązane ze sobą wspólnym więzłem rozrządowym ruchu turystycznego i bazą zaopatrzeniową.
OBSZAR TURYSTYCZNY jednostka przestrzenna o jednakowym typie kompletów walorów i jednakowej randze walorów mająca dobre potencjalne warunki do rozwoju turystyki. MIEJSCOWOŚĆ TURYSTYCZNA - Jednostka osadnicza , która ze wzg. Na walory tur., zagosp. Tur., dostępność transportową stanowi produkt docelowy lub etap podróży turystycznej. Miejscowości turystyczne dzielą się na typy zróżnicowania ze wzg na istotne dla planowania zagospodarowania turystycznego cechy: - wielkość miejscowości - walory poznawcze - czas pobytu turystów .
TYPOLOGIA MIEJSCOWOŚCI TURYSTYCZNYCH . Miejscowości Wypoczynkowe- miejscowości z atrakcjami turystycznymi. Kurorty - centra rozrywki. Miejscowości wypoczynkowe lub urlopowe - miejscowości ze szczególnymi placówkami. Miejscowości wypoczynku podmiejskiego z wypoczynkiem dziennym i weekendowym.
TYPOLOGIA MIEJSCOWOŚCI TURYSTYCZNYCH: CENTRA KOMUNIKACJI -żeglugowe - kolejowe - samochodowe - lotnicze.
CENTRA KSZTAŁCENIA - placówki naukowe i oświatowe - miejsca kongresowe.
CENTRA ADMINISTRACJI - stolice i główne miasta - miejscowości szczególnych imprez placówki polityczne .
CENTRA GOSPODARCZE - centra przemysłu lub handlu - miejscowości szczególnych imprez placówki gospodarcze.
SZLAK TURYSTYCZNY droga lub ścieżka prowadząca przez atrakcyjne obszary , miejscowości obiekty turystyczne, przystosowanie do potrzeb określających formy urządzeń turystycznych.
RODZAJE SZLAKÓW TURYSTYCZNYCH piesze- wodne - narciarskie - drogi turystyczne kołowe ( motorowe rowerowe ).
STRUKTURA JEDNOSTEK PRZESTRZENNYCH . W STRUKTURZE TEJ WYRÓŻNIA SIĘ : - obiekt - zespół.
CELEM PODÓŻY MOŻE BYĆ -obiekt zabytkowy - obiekt przyrodniczy - hotel - schronisko - zakład gastronomiczny - biuro podróży - informacja turystyczna.
ATRAKCYJNOŚĆ TUR.-OKREŚLENIE TUR. ----OBLICZANIE CHŁONNOŚCI I POJ TURYSTYCZNEJ
ATRAKCYJNOŚĆ TURYSTYCZNA walory przyrodnicze ( ukształtowanie terenu , wody powierzchniowe , lesistość , klimat ) - walory antropogeniczne ( walory antropogeniczne materialne, niematerialne ).
METODY OCENY ATRAKCYJNOŚCI ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO - metody opisowe - metody bonitacji punktowej ( mapa terenu, sporządzanie 4 matryce na kalce technicznej 1 bok tej siatki - 1 km w terenie, oceniamy 3 komponenty środowiska przyrodniczego rzeźba terenu, wody powierzchniowe lesistość) - metody modelowe USTALANIE FUNKCJI TURYSTYCZNEJ OBSZARU . FUNKCJA TURYSTYCZNA
OBSZARU OKREŚLA: udział dominujacej formy ruchu turystycznego w rekreacyjnym użytkowaniu terenu. Kryterium dla tych ustaleń stanowi najpełniejsze wykorzystanie walorów turystycznych obszaru. Miarą wykorzystania walorów turystycznych jest możliwie największa frekwencja turystów w ciągu roku oraz możliwie najmniejsze nakłady inwestycyjne zapewniające pożądaną frekwencję.
W WYZNACZANIU FUNKCJI TURYSTYCZNEJ WYRÓZNIĆ MOŻNA NASTĘPUJĄCE ETAPY: 1) wytypowanie formy dominującej w użytkowaniu obszaru 2) wskazanie form ruchu grawitujących do obszaru ze wskazaniem rodzaju walorów stanowiących wartości podstawowe dla poszczególnych form 3) Wyznaczenie pozostałych form ruchu które bez wzajemnych zakłóceń mogą użytkować obszar 4) Określenie nasilania frekwencji wybranych segmentów turystów w różnych fazach roku 5) Określenie przybliżonego udziału procentowego wytypowanych form ruchu.
SYSTEM REALIZACYJNY TSR Funkcje 1) lecznicza podtypy - klimatyczny - zdrojowy - borowinowy - inne 2) profilaktyczny , kąpielowo - plażowy - spacerowy inny 3) zawodniczy - sportowy - turystyczny - inny 4) poznawczy , - przyrodnicza - kulturowy - inny 5) rozrywkowy - muzyczny - plastyczny - obrzędowy - inny 6) utylitarna - faunistyczny - florystyczny - mineralistyczny - archeologiczny - inny.
CZYNNIKI WYZNACZAJĄCE STREFY: Do czynników , które wyznaczją zasięg i rozmieszczenie sfer i urządzeń wypoczynkowych zalicza się - częstotliwość zapotrzebowania na określone rodzaje wypoczynku - czas wolny jakim dysponuje mieszkaniec - rodzaj środowiska komunikacyjnego będącego do dyspozycji - racjonalny czas jaki można przeznaczyć na dojazd do miejsca wypoczynku. Przyjmując że czas przeznaczony na dojazd w obie strony nie powinien przekraczać 20% czasu przeznaczonego na wypoczynek otrzymuje się następujące wyznaczniki dla określenia poszczególnych ofert wypoczynkowych.
CHŁONNOŚĆ I POJEMNOŚĆ TURYSTYCZNA Naturalną granicą korzystania ze środowiska przyrodniczego WYZNACZAJĄ 2 WSKAŹNIKI : 1) Wskaźniki naturalnej chłonności terenu 2) Wskaźniki pjemności turystycznej terenu. Oba pojęcia są stosowane zamiennie chłonność to optymalna liczba turystów, którzy mogą równocześnie przebywać na danym obszarze realizując programy rekreacyjne nie powodując zniszczenia i degradacji środowiska przyrodniczego. Pojemność turystyczna ( obiektu, miejscowości, regionu, przestrzeni ) to pojemność - bazy noclegowej ( l. Miejsc noclegowych ) - bazy gastronomicznej ( liczba miejsc konsumcyjnych, wydawanych posiłków ) - bazy towarzyszącej ( liczba miejsc lub powierzchnia) . Określająca maksymalną liczbę turystów mogących równocześnie korzystać z poszczególnych urządzeń nie przyczyniając się do zmniejszenia .........poziomu podaży usług turystycznych oraz dezorganizacji życia społecznego.
CHŁONNOŚĆ TURYSTYCZNA jest to zdolność środowiska przyrodniczego do przyjęcia określonej wielkości obciażenia celem turystycznym , którego wielkość maksymalna wyrażona będzie wskaźnikiem chłonności.
WSKAŹNIKI CHŁONNOŚCI W WIELKOŚCI: obciążenia na jednostkę powierzchni która: - zapewni optymalne warunki wypoczynku turystom - stanowi górną granicą dopuszczalnego obciążenia środowiska.
POJEMNOŚĆ FIZYCZNA - określa granicę maksymalnego otwarcia terenu na turystę ze względu na stojące do dyspozycji zasoby przyrodnicze . GRANICA TA OKREŚLONA JEST PRZEZ KRYTERIA - ekologiczne - ekonomiczne - społeczne. POJEMNOŚĆ
EKOLOGICZNA określa granicę użytkowania rekreacyjnego terenu przez ; -turystów- podmioty gosp.
POJEMNOŚĆ EKOLOGICZNA STANOWI GRANICĘ - turystycznego otwarcia trenu - przyjmowanie ruchu turystycznego . Aby rozmiar szkód ekologicznych wynikających z tego użytkowania nie groził utratą atrakcyjności turystycznej.
POJEMNOŚĆ PSYCHOLOGICZNA -jest granicą poza którą rozpoczyna się spadek liczby przyjeżdżających gości w przeliczeniu na jednostkę powierzchni
POJEMNOŚĆ SOCJOPSYCHOLOGICZA w odniesieniu do turysty jest subiektywnym odczuciem spadku atrakcyjności pobytu na danym terenie , połączono z rezygnacją odwiedzenia tego terenu.- ludności miejscowej jest subiektywnym poczuciem uciążliwości wynikających z różnych rodzajów aktywności uprawianych przez przyjeżdżających gości , a także niedogodności i obciążenia poziomu życia , wynikającą przekształceniu terenu w obiekt , urządzenia turystyczne.
POJEMNOŚĆ WYNIKOWA - zależna jest od wydajności infrastruktury techniczno - ekonomicznej , a zwłaszcza sieci zaopatrzonej w :- wodę- energię - gas - urządzenia czyszczące - - inf. Transportową - inne. Pojemność wynikowa zależy także od uwarunkowań przyrodniczych - klimat , który może nie pozwalać na rozwój określonych form turystyki zależy od - rezerw siły roboczej , które mogą być wykorzystane w dalszej ekspansji turystyki .
METODY OBLICZANIA POJEMNOŚCI TURYSTYCZNEJ TERENU- wskaźnikowa - intuicyjne - fitosocjologiczne - prognozowanie liniowe Na podstawie analizy planowania systemów rekreacyjnych, pojemności terenu MOŻNA OKRESLIĆ TRZEMA POPDZIŁOWYMI KRYTERIAMI: - bioekologicznym, opierającym się na wytrzymałości biotopu obszaru. - technicznym ( funkcjonalnym ) wynikającym z fizycznych i higienicznych wymagań w odniesieniu do krajobrazu poszczególnych rodzajów działalności rekreacyjnej i przystosowania - psychologicznym opartym na potrzebach zajęć rekreacyjnych opartym na potrzebach zajęć rekreacyjnych dla psychologicznego komfortu
OCENE POJEMNOŚCI REKREACYJNEJ PRZEDSTAWIŁ BOHART - określając ją liczbą osób które mogą jednocześnie przebywać w wyznaczonej strefie. Proponuje on zastosowanie następującego wyboru OKP = (RE x al. x a) + (RE x Al. x A)- ilość pobytów RE - pojemność rekreacyjna al. - procent pojemności wykorzystywanej w dni robocze a - ilość dni roboczych w sezonie A l - procent pojemności wykorzystywanej w dni wolne A - ilosć dni wolnych w sezonie.
METODA KOSTROWIECKIEGO - jego właściwości przyrodnicze opierały się na analizach fitosjologicznych .
WYMAGANIA STOSOWANE URZĄDZENIOM REKREACYJNYM DLA DZIECI: Urządzeniom stosowanym na terenach zabaw stawia się wiele roznych wymagan: - z punktu widzenia rodzicow sprzet powinien być przede wszystkim bezpieczny, dostosowany do potrzeb dzieci, zawierac walory kształtujące, a także mieć przyjemny estetyczny wygląd,- administracja placow zabaw zwraca uwage, aby urzadzenia były tanie, trwale i latwe do konserwacji, - dla producentow urządzeń rekreacyjnych najważniejsze SA: nieskomplikowana konstrukcja oraz dostępność materiałów z których zaprojektowano wyposażenie, - dla bezpośrednich użytkowników terenow rekreacyjnych dzieci, jedynym naprawde waznym kryterium jest atrakcyjność wyposażenia
ATRAKCYJNOŚĆ URZĄDZEŃ: Badacze, zarówno teoretycy, jak empiryści zajmuja się problematyka projektowania terenow, zasobow, zgodnie wymieniaja następujące atrybuty atrakcyjnych urządzeń: -zlozonosc (Z) - - nowość (N) - kameralność (K) - tematyczność (T) barwność (B) lokalizacja (L) antropometycznosc (A) ekologicznosc (E)
ZAGOSPODAROWANIE SFERY GÓRSKIEJ - Obszar gór i pogórza jest najbardziej atrakcyjny pod względem - zdrowotnym - krajobrazowym - możliwość uprawiania sportów zimowych . Obszar ten posiada największe zróżnicowanie środowiska przyrodniczego w zakresie - wysokości względnej - klimatu- szaty roślinnej - świata zwierzęcego - dysponuje największymi zasobami mineralnymi surowców leczniczych.
STAN ŚRODOWISKA GEOGRAF. DLA POTRZEB ZAGOSP. TUR. Strefa górska obejmuje 2 odrębne regiony - karpaty - sudety .
REGION KARPACKI - większa powierzchnia , w zagospodarowaniu regionu karpackiego dostrzega się układ pasmowy , nieco zniekształcony w zachodniej części Beskid Śląski , makowski, mały, żywiecki . Możliwe dla kompleksowej działalności inwestycyjnej w zakresie infrastruktury turystycznej pozostają tereny głównie : B. Wysokiego i Bieszczad . Na pozostałym obszarze Karpat zachodnich tereny przydatne dla celów budownictwa turystycznego posiadają charakter małych np. w rejonie babiej góry w beskidzie żywieckim wrejonie gorców i pienin . W najwartościowszym rejonie tatr niekontrolowane są procesy urbanizacyjne , zaszły już tak daleko że dalsze inwestowanie będzie się łączyć ze stratą.
REGIN SUDECKI - znacznie mniejszy i mniej atrakcyjny turystycznie do rejonu karpackiego . Posiada korzystmiejsze usytuowanie względem emisji i ruchu turystycznego . Region ten posida lepsze zgospodarowanie infrastrukturę . Duże uprzemysłowienie i zurbanizowanie.
IDEALNY UKŁAD INFRASTRUKTURY TURYSTYCZNEJ . Układem sieciowym infrastruktury turystycznej w strefie górskiej w pełni rozwiniętym jest układ o konfiguracji rozproszonej gniazdowej. W regionie alpejskim układy tego typu występują na poziomie 1500 - 2000 m. n . p m. Podobne warunki śniegowe spotkać można na poziomie 1300 m n p m - tatry - Beskidy zachodnie - Rejon śnieżka - część karkonoszy . Układ programowo - funkcjonalny jest trójstopniowy .
OŚRODEK ROZRZĄDOWO ZAOPATRZENIOWY Podstawą sieci jest położony najniżej ośrodek r-z . Do tego ośrodka powinna docierać szybka komunikacja . Ośrodek z - r stanowić powinny : osiedla mieszkaniowe dla zatrudnionego w aglomeracji personelu - zaopatrzenie i dystrybucja artykułów żywnościowych paliw i wyposażenia dla podporządkowanych obiektów turystycznych - stacja elektroenergetyczna - ujecie wody - oczyszczalnie ścieków - zakład utylizacji odpadów - inne.
OŚRODEK ROZRZADOWO - CENTRALNY powinien być powiązany z drogami kolowymi wyżej położonymi w górach ośrodkami turystycznymi Ośrodki turystyczne uzależnione od ośrodka centralnego , grupować powinny na swym terenie :- budownictwo hotelarskie - budownictwo drugich domów - zespoły urządzeń rekreacyjnych. Połączenia między ośrodkami schroniskami wysokogórskimi powinny być realizowane drogą budowy wyciągów nadpowietrznych typu krzesełkowego i gondolowego.
SCHRONISKA WYSOKOGÓRSKIE Schroniska są trzecim elementem składowym sieci W krajowych warunkach przyjmuja funkcje alpejskich stacji narciarskich. Obiekt noclegowy napełniaja takie urzadzenia jak - górskie stacje wyciągów - tereny narciarskie - obiekty gastronomiczne . Schroniska stanowia takie punkty etapowe na górskich szlakach pieszych. W przypadku lintensyfikacji sieciowej infrastruktury technicznej terenowych urządzeń sportowo rekreacyjnych, układ sieciowy zabudowy turystycznej przeradza się w aglomerację rozproszoną typu gniazdowego.
GÓRSKIE AGLOMERACJE ............... Przykładem układu zabudowy turystycznej bardziej zintegrowanej w stosunku do aglomeracji rozproszonej jest układ tworzący aglomerację łańcuchową .
W ZALEŻNOŚCI OD WIODĄCEJ FUNKCJI WYRÓŻNIC MOŻNA : - aglomerację wypoczynkową - aglomerację uzdrowiskową.
ŁAŃCUCHOWE AGLOMERACJE WYPOCZYNKOWE są to zespoły ośrodków preferujących wypoczynek letni względnie traktując teren wypoczynku jako równorzędne z zimowym .Mają mniejsze wymagania w zakresie - zróżnicowania terenu - zaleganie pokrywy śnieżnej. W Karpatach najodpowiedniejszą lokalizacja są B. Niski Bieszczady W Sudetach G. Izerskie, Kaczowskie, Stołowe, Bystrzyckie. Wymienione tereny mogą służyć do realizacji aglomeracji łańcuchowych o funkcjach mieszanych osadnictwo turystyczne + uzdrowiskowe +tradycyjne osadnictwo górskie. Wyrazem przestrzennych aglomeracji półzwartych jest łańcuch - osiedli wypoczynkowych - o. Uzdrowiskowych - o. Ludności miejscowej. Przylegających do ruchu kołowego. Jedno lub dwa osiedla mają charakter usługowo - zaopatrzeniowy , a pozostałe mieszany.
REPREZENTOWANYM W PEŁNI UKŁADEM OSADNICZYM TWORZĄCYM AGLOMERACJĘ PÓŁZWARTĄ jest łańcuch osiedli o zróżnicowanych funkcjach wypoczynkowych i leczniczych rejonu WISŁA - USTROŃ - JASZOWIEC.
AGLOMERACJA TYPU ZWARTEGO powstaje w wyniku sukcesywnego narastania substancji hotelowych, rekreacyjnych uzdrowiskowych oraz mieszkalnej wokół starej osady najczęściej alpejskiego charakteru. Stara osada położona jest centralnie na terenie aglomeracji i zmienia charakter stając się ośrodkiem usługowym - usługi handlowe - administracyjne - komunikacyjne.
MIASTECZKO WCZASOWE jest to układ wyraźnie przestrzennie wyodrębnionym zespole obiektów ogólno usługowych umożliwiających świadczenie usług w ilości większej od liczby przebywających w ośrodku turystów. W układach tego typu występuje także funkcja - administracyjna mieszkalna .
UKŁAD PRZESTRZENNY MIASTECZKA można podzielić na mniejsze części funkcjonalne o pojemności turystycznej 5 - 7 tys.
DOMINACJA OKRESLONYCH FUNKCJI POZWALA NA PODZIAŁ - miasteczka sportów zimowych - ,. Wczasowe - m. uzdrowiskowe.
MIASTECZKA SPORTÓW ZIMOWYCH to miasteczka o charakterze stacji narciarskich stanowią zespoły funkcjonalno - przestrzenne obiektów hotelowych i towarzyszących im urządzeń rekreacji zimowej. - nie są jednakowe w wyrazie architektoniczno - urbanistycznym
WYSTĘPYJA 3 UKŁĄDY PRZESTZRENNE -u. Amfiteatralny - u. Pasmowy - Rozczlonkowany
UKŁAD AMFITEATRALNY miejsce centralne tworzy recepcja narciarzy - obszar położony u stóp wzgórza stanowiący a) miejsce lokalizacji dolnych stacji gwieździście ku górze wybiegających wyciągów b) ,miejsce kończące trasy zjeżdżalne - otacza ten obszar amfiteatralna zabudowa hotelarska różnego typu .
UKŁAD PASMOWY Posiada ośrodek zlokalizowany na terenie najwyższym w stosunku do reszty zabudowy stanowiący rozgraniczenie pomiędzy niżej trasowo rozbudowaną zabudowa hotelową i terenem kończącym zjazdy narciarskie.
UKŁAD ROZCZŁONOWANY Posiada linearnie w dolinie ukształtowane centrum , od którego po stokach zlokalizowane są na przemian pasma zabudowy noclegowej i pasma terenów zjazdowych wyposażonych w wyciągi.
ZAGOSPODAROWANIE TURYSTYCZNE STREFY NADMORSKIEJ Strefa nadmorska jest najmniejszą obszarowo geograficzną strefą lokalizacji urządzeń turystycznych. Zainteresowanie inwestycją w tej strefie wzrasta.
TENDENCJE AGLOMERACYJNE W PASIE NADMORSKIM Obserwuje się tworzenie wielkich aglomeracji wczasowych . Tendencja dalszego rozwoju przestrzennego typu aglomeracji jest - wytwarzanie się układów większych od dotychczasowych - dalsza intensyfikacja zabudowy - przedłożenie sezonu wczasowego - wzbogacenie oferty - poprawienie dostępności komunikacyjnej.
TRADYCYJNE OSRODKI WCZASOWE - ośrodki tego typu stanowią aglomeracje domów wczasowych - ośrodki te to pozostałości dawnego systemu prowadzenia działalności socjalnej przez zakłady pracy - ośrodki te są aglomeracjami wczasowymi obiektów mieszkalnych i gastronomicznych o zróżnicowanym standardzie - zwykłe obiekty stałe - brak miejsca na urządzenia rekreacyjne
IDEALNY UKŁAD ZAINWESTOWANIE STREFY POMORZA TRADYCJA : - zagęszczenie zabudowy w miarę zbliżania się do morza - intensyfikacja zabudowy w regionie obszaru morskiego - wzrost powierzchni zabudowanej SKUTKIEM TAKIEGO ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO JEST - stworzenie przegrody pionowej odcinającej teren w głębi lądu od korzystnego wpływu mikroklimatu morskiego - zmniejszenie otwartej przestrzeni rekreacyjnej - zanieczyszczenie pyłami gazowe powietrza - zanieczyszczenie wód wybrzeża - zakłócanie hałasem .
ZMODYFIKOWANY UKŁAD STREFOWY - strefa I ( 0 - 500 m od brzegu ) użytkowanie turystyczne bez trwałej bazy noclegowej a) plaże piaszczyste naturalne i sztuczne b) zbiorniki podgrzanej wody morskiej c) plaże trawiaste i zieleń plażowa z urządzeniami służącymi grą rekreacyjnym na wolnym powietrzu
- strefa II ( 500 - 1000 m od brzegu ) użytkowana bod zabudowę turystyczną ekstensywną o największym standardzie a ) indywidualne domy wypoczynkowe w sprzyjających warunkach fizjogeograficznych tzw. rybackie b) obiekty służące żegludze c) sklepy i obiekty handlu detalicznego
- strefa III ( 1000 - 2000 m od brzegu ) użytkowana pod zabudowę turystyczną średniej wielkości intensywności i średniego standardu a ) obiekty 3-4 kondygnacyjne typu bungalow b) parkingi i urządzenia rekreacyjne z zielenią towarzysząca na wyodrębnionych parcelach poszczególnych gastorów
- STREFA IV ( 2000 - 5000 m od brzegu ) użytkowana pod zabudowę inwestycyjną a) obiekty o wysokości 5-10 kondygnacyjne i średnio niskim standardzie b) wspólne obiekty usługowe w formie przestrzennej funkcje gastronomiczne , handlowe , rozrywkowe, rekreacyjne.
- STREFA V ( 5000 - 1000 m od brzegu ) użytkowana na cele zieleni leśnej rekreacyjnej a) punktowe rozmieszczenie obozowiska b) obiekty -gospodarcze - mieszkalne ( dla personelu ) c) powinien odbywać się ruch kołowy zbierający ruch lokalny z poszczególnych ośrodków turystycznych.
ZAGOSPODAROWANIE TUR. STREFY POJEZIERZY. REJONY I REGIONY PREFEROWANE DO KOMPLEKSOWEGO ZAGOSP. TUR. 1) Region krainy wielkich jezior a) Rejon Ruciane - Nicola , Mikołajki b) Rejon Giżycko -Wilkasy - Węgorzewo 2) Rejon Suwalsko - Augustowski a) Rejon Augustowa b) Rejon Suwałk 3) Rejon Iławsko - Ostródzki 4) Rejon Wschodnio - Pomorski a) Rejon Kartuz b) Rejon Kościerzyny, Borska c) Rejon Charzykowski d) Rejon Zaleu Koronowskiego e) Rejon Miejscowości tleń 5) Rejon zachodnio - wielkopolski a) Rejon miedzychodu i siarkowa b) Rejon Lubniewie Kolgowa Niskie c) Rejon Boszkowa i Słochy 6) Rejon Kujawski a) Rejon Powidza b) Rejon Ślesina Kruszwicy c) Rejon miejscowości Przyjezierze d) Rejon Żnina 7) Region Poznański ( wsch. - wielkopolski ) a) Rejony Stszęszewa Mosiny Różnika b) Rejon Centralny c) Rejon Węgrowa, Skoków Pobjedziska 8) Rejon Ełcki 9) Rejon Brodnicki 10) Rejon Olsztyński 11) Rejon Płocki. Wyodrębnienie regionów z obszaru strefy powinno być realizowane w oparciu o kryteria krajobrazwo - przyrodnicze wyodrębnienie rejonów w oparciu o kryteria funkcjonalno - programowe. Wyznaczanie granic rejonu ma znaczenie dla potrzeb planowania przestrzennego , wyznacza terytorialny zasięg obsługi określonej formy ruchu turystycznego . Pozwala na konstrukcję modelu programowo - funkcjonalnego.
TRADYCYJNY UKŁAD PRZESTRZENNEJ INFRASTRUKTURY 1. Strefa ........... a) Obszar wód otwartych b) pas płytkich wód przybrzeżnych ( pływające baseny kąpielowe itp. ) 2. Strefa zieleni urządzonej a) pas plaż piaszczystych i trawiastych urządzenia: przebieralnie, kioski z napojami , kosze na śmieci b) pas zieleni trawiastej z enklawami zieleni średniej i wysokiej urządzenia: place zabaw dla dzieci boiska do gier rekreacyjnych. 3) Strefa zabudowy noclegowej a) Pas zabudowy noclegowej ( 1-2 kondygnacyjne pawilony mieszkalne ) grupowe w zespoły o różnym układzie przestronnym oraz indywidualne domy wczasowe. B) Pas zabudowy ogólnousługowej wraz z zapleczem gosp. Parkingiem dla turystów. 4) Strefa zieleni leśnej lub łąkowej wtórnie jest objęta indywidualnym sposobem użytkowania. A) Pas zieleni izolacyjnej ( tereny zabudowy od tras ruchu krajowego ) b) Droga dojazdowa biegnąca stycznie do terenów użytkowanych turystycznie c) Obszar zieleni leśnej okalającej przystosowanej do penetracji ruchu turystycznego . WADY : - utrudniony dostęp do akwenu turystow .spoza ośrodka - brak atrakcyjnych nadjeziornych terenów spacerowych - nieracjonalne użytkowanie obrzeży ZALETY - dostrzeganie przez grupy wybranych turystów
ZMODERNIZOWANY UKŁAD TRADYCYJNEJ PRZYWODNEJ INFRASTRUKTURY TURYSTYCZNEJ 1) Strefa akwenu a) Pas wód przybrzeżnych b) obszar wód otwartych 2) Strefa zieleni urzędowej a) Pas plaż piaszczystych i trawiastych b) pas zieleni trawiastej 3) Strefa ogólnodostępnej komunikacji pieszej w zieleni a) Aleja spacerowa na skarpie trasowana wzdłuż terenów o największych wartościach widokowych b) Zieleń okalająca 4) Strefa zabudowy noclegowej a) Pas zabudowy noclegowej b) Pas zabudowy ogólnodostępnej wraz z zapleczem gospodarczym parkingiem 5) Strefa ogólnie użytkowanej zieleni leśnej a) pas zieleni izolacyjnej ( małe ogólnodostępne parkingi dla samochodów osób korzystających ze spacerów po skarpie ) b) Droga dojazdowa c) Zieleń leśna przystosowana do penetracji przez turystów POZYTYWNY : Przeprowadzenie alei spacerowej na górnym trasie wzdłuż krawędzi spadku i przy zachowaniu odpowiednio szerokich pasów dwustronnie
ZALECANY UKŁAD PRZESTRONNY PRZYWODNEJ INFRASTRUKTURY TURYSTYCZNEJ RÓŻNI SIĘ POSIADANIEM OGÓLNODOSTĘPNYCH TERENÓW OKALAJĄCYCH akwen 1) Strefa akwenu a) Obszar wód otwartych b) pas wód przybrzeżnych ( różnica - wspólne kompleksy przestrzenne kompensacja urządzeń służących kąpieli w rekreacji ) 2) Strefa urządzonej zieleni ogólnodostepnej a) Plaże piaszczyste i trawy b ) Aleje spacerowe w otoczeniu zieleni 3) Strefa urządzonej zieleni zamkniętej i terenów zieleni trawiastej z elementami zieleni parterowej i wysokiej . 4) Strefa zabudowy noclegowej a) Pas zabudowy wczasowo - hotelowej b) Pas zabudowy ogólnousługowej z zapleczem gospodarczym i parkingowym dla gości. 5) Strefa zieleni leśnej a) Pas zieleni izolacyjnej z parkingami dal turystów b) Droga dojazdowa c) Zieleń okalająca przystosowanie do penetracji ruchu pieszego UWAGI! - przedstawione warianty stanowią uporządkowane przestrzennie i funkcjonalnie wersje układów stosowanych w praktyce - układy można poprawić drogą eliminacji niektórych obiektów urządzeń zaplecza gospodarczego technicznego jak magazyny , ośrodki itp..