Szlifowanie - jest obróbką ze skrawaniem przeprowadzaną za pomocą narzędzi ściernych. Naddatek w procesie szlifowania usuwany jest drobnych wiórów. W procesie szlifowania mogą wystąpić następujące ruchy: - ruch gł obrotowy, który wykonuje ściernica, - ruch pomocniczy obrotowy, który wykonuje przedmiot obrotowy, - ruch posuwowy prostoliniowy lub obrotowy który może wykonywać ściernica lub przedmiot obrabiany. Rodzaje szlifierek - ogólnego przeznaczenia: kłowe wzdłużne, bezkłowe, do otworów, do płaszczyzn - specjalizowane: szlifierki-toczarki, taśmowe, wahadłowe, zgrubne, wygładzarki, dogładzarki, szlifierki-docieraczki, przecinarki, - branżowe: narzędziowe, ostrzarki, do wałów korbowych, cylindrów, tłoków, pierścieni. Rodzaje materiałów ściernych - narzędzia ścierne zbudowane są z ziaren pochodzenia naturalnego lub sztucznego oznacza się je symbolami literowymi: diament D, węglik boru BC, węglik krzemu zielony SZ, w k czarny S.C. elektrorund szlachetny EA, elektrorund zwykły EB, korund naturalny KN, szmergiel N, krzemień KM, kwarc KR. Ściernice tarczowe - płaska, pł z jednostronnym wybraniem, pł z dwust wybraniem, do ciecia. Ściernice tarczowe - garnkowa, garnkowa zbieżna, stożkowa, talerzowa, tarczowa jednostronnie i dwustronnie stożkowa, tarczowa z obrzeżami, pierścieniowa. Ściernice trzpieniowe - tarczowa płaska, walcowa, walcowa stożkowa, stożkowa ścięta, kulista. Twardość narzędzia ściernego: bardzo miękkie E, F, G, miękkie H, I, J, K, średnie L,M,N,O twarde P, Q,R,S bardzo twarde T,U,W,Z
Ostrzenie narzędzia stanowi celowo ukształtowaną bryłę która ma zapewnić przydatność narzędzia do procesów skrawania. Ostrzenie narzędzia można charakteryzować pewnymi powierzchniami krawędziami i kątami: kąt przyłożenia, natarcia, ostrza, wierzchołkowy przystawienia gł krawędzi skrawania, pomocniczy kąt przystawienia. Stępieniem ostrza nazywa się utratę zdolności skrawnych ostrza, którego wynikiem jest utrata żądanych wyników obróbki (gładkości dokładności) Ostrzenie przeprowadza się na szlifierkach w których narzędziem ścierającym jest ściernica. Dokładne szlifowanie możliwe jest na ostrzałkach z tarczami garnkowymi zaopatrzonymi w nastawne stoliki i listwy prowadzące. W czasie ostrzenia noża tokarskiego powinien on spoczywać na stoliku swą postawą i nie może być trzymany jedynie w ręku, powierzchnia przyłożenia nie powinna być wklęsła. Kolejność szlifowania n t: powierzchnia natarcia, pow przyłożenia, pomocnicza pow przyłożenia, promień zaokrąglenia wierzchołka ostrza. Narzędzia ślusarskie muszą posiadać np. odpowiedni kąt ostrza przecinaka zależy od twardości metalu i powinien wynosić 700 do obróbki żeliwa i brązu, 600 do obróbki stali, 450 do obróbki mosiądzu i miedzi, 350 do cynku i aluminium. Ostrzenie wiertła krętego wymaga koordynacji ruchów obrotowego i wahadłowego. Kąt wierzchołkowy 2 i kąt pochylenia rowka wiórowego maja duży wpływ na pracę wiertła, kąt przyłożenia powinien rosnąc zbliżając się do wiertła na obwodzie i powinien wynosić 8 - 140 w pobliżu osi 20-250 kąt wierzchołkowy 2 nalerzy do mat obrabianego wynosi dla stali 1180 , stali stopowej 1300