Konta księgowe

Rachunkowość jest najstarszym , ściśle ukształtowanym i

sprawdzonym systemem ewidencji gospodarczej oraz przetwarzania

danych liczbowych dotyczących szeroko pojętej działalności podmiotów

gospodarczych. Ma ona wytyczony podstawowy cel, którym jest

dostarczenie prawdziwego i rzetelnego obrazu sytuacji majątkowej i

finansowej podmiotu gospodarczego.

Do bieżącej ewidencji operacji gospodarczych mogą służyć specjalne

tabele, których kolumny oznaczają identyfikatory operacji gospodarczych,

zaś wiersze – chronologicznie zapisane kolejne operacje. W rachunkowości

takie tabele noszą nazwę konta księgowego. Konto księgowe jest

urządzeniem księgowym służącym do grupowania jednorodnych operacji

gospodarczych w celu odzwierciedlenia stanu i zmian określonego

składnika aktywów, pasywów lub wyników (kosztów, przychodów, strat i

zysków nadzwyczajnych). Każde konto ma swoją nazwę dostosowaną do

istoty ujmowanych na nim składników lub zjawisk gospodarczych. Zapisy

na kontach dokonywane są najczęściej w mierniku pieniężnym. W praktyce

każde konto księgowe posiada symbol cyfrowy , ułatwiający jego

identyfikację. Konto ma dwie przeciwstawne strony:

-

stronę lewą nazywaną „Winien”(Wn) lub z łaciny „Debet”(Dt)

-

stronę prawą określaną jako „Ma” lub „Credit”(Ct)

Konto księgowe zawiera następujące elementy:

1. symbol i nazwę konta

2. dwie przeciwstawne części (strony) konta

3. saldo początkowe (debetowe lub kredytowe)

4. zapisy operacji gospodarczych (obroty debetowe lub kredytowe)

5. saldo końcowe

Etapy funkcjonowania konta księgowego obejmują następujące

czynności:

1. założenie konta – wpisanie jego nazwy oraz symbolu cyfrowego z

planu kont. Nazwa określa jego treść ekonomiczną

2. otwarcie konta – zaksięgowanie stanu początkowego z bilansu

otwarcia, a jeżeli dany składnik nie występuje w bilansie otwarcia, to

zaksięgowanie pierwszej związanej z nim operacji gospodarczej. W

zależności od charakteru konta , stan początkowy, nazywany te z

saldem początkowym, może być naniesiony po stronie Wn lub Ma.

3.

księgowanie operacji gospodarczych – dokonywanie zapisów operacji

gospodarczych, które uwzględniają: datę operacji gospodarczej,

numer i symbol dowodu księgowego dokumentującego daną

operację gospodarczą, krótką treść charakteryzującą daną operację i

wartość tej operacji gospodarczej. Operacje gospodarcze

zaksięgowane po stronie Wn noszą nazwę obrotów debetowych, a po

stronie Ma – obrotów kredytowych. Księgowanie operacji

gospodarczych nie może powodować naruszenia równowagi

bilansowej. W związku z tym w ewidencji księgowej stosuje się

zasadę podwójnego zapisu, zgodnie z którą każda operacja musi

być ujęta:

-

na co najmniej dwóch kontach (podwójny zapis)

-

na jednym koncie po stronie Wn, a na drugim po stronie Ma,

czyli po przeciwnych stronach (dwustronny zapis)

-

w identycznej wysokości na obu kontach (jednakowy zapis)

Stosowanie zasady podwójnego zapisu prowadzi do relacji między

kontami określanej mianem korespondencji kont. Może ona

przyjmować postać:

a)zapisów prostych – tylko na dwóch kontach

Wn

X

Ma

Wn

Y

Ma

3000

3000

b)zapisów złożonych – na więcej niż dwóch kontach

Wn

X1

Ma

Wn

Y

Ma

800

Wn

X2

Ma

3000

http://notatek.pl/konta-ksiegowe?notatka