Just in Time

Dostawy na czas według realnego zapotrzebowania

Just in Time była stosowana w zakładach Toyoty od

czasów powojennych do lat 70.

W latach 80. zaczęto stosować ją w USA i Kanadzie w

przemyśle samochodowym, później także w Ameryce

Płd. i Środkowej.

Geneza Just in Time

Założenia koncepcji Just in Time

Synchronizacja zaopatrzenia z produkcją.

Należy znaleźć przyczynę istnienia zapasów służących

pokryciu krótkoterminowych różnic między dostawą a

zapotrzebowaniem i w następstwie zlikwidować je.

Produkcja jest inicjowana pojawieniem się popytu,

zatem konieczna jest właściwa jej organizacja,

zorientowana logistycznie.

Założenia Just in Time

- zero zapasów

- krótkie cykle realizacji
zamówień

- małe, często uzupełniane ilości

produktów
- zero defektów (wysoka jakość)

Uwarunkowania zastosowania

Just in Time

- stabilne środowisko (punktualne koleje itp.)

- standardowe produkty z niewieloma wariantami

- produkcja wysokonakładowa, automatyczna i ciągła

o ustalonym poziomie

- niezawodne wyposażenie

- elastyczni pracownicy

- krótkie czasy zmian i przestawiania maszyn

- małe partie materiałów

- małe zmiany i niskie koszty dostaw

- niezawodni dostawcy

- stała, wysoka jakość materiałów

- gotowość rozwiązywania wszelkich problemów

- efektywne metody kontroli

Niektóre zasady Just in Time

- do przedsiębiorstwa należy dostarczać tylko to, co

jest potrzebne, wtedy, kiedy jest potrzebne, i

dokładnie tam, gdzie jest potrzebne

- transport powinien być przystosowany do dostaw i

rozładunku bezpośrednio na linię produkcyjną

- pracownicy powinni być przeszkoleni w wielu

dziedzinach

- wskazane jest planowanie wspólnych

długoterminowych inwestycji z dostawcami

- ekspedycja towarów powinna się odbywać z

pominięciem magazynowania

- powinny być stosowane karty Kanban

Wdrożenie Just in Time

Koncepcja Just in Time przynosi rezultaty w

przemyśle o produkcji seryjnej, w szczególności w

montażu na wielką skalę (przemysł samochodowy).

Pełne wdrożenie Just in Time wymaga od 5 do 7 lat.

Toyota potrzebowała 25 lat na osiągnięcie

racjonalnego systemu Just in Time.

Zalety Just in Time

- poprawa jakości produktów

- eliminacja znacznych powierzchni magazynowych

- ograniczenie ilości sprzętu transportowego

wykorzystywanego w magazynach

- zmniejszenie zatrudnienia

- ograniczenie środków finansowych zamrożonych w

zapasach

- ograniczenie zakresu dokumentacji

- stosowanie standardowych wielkości pojemników

Wady Just in Time

- dostawcy powinni być zlokalizowani w niewielkiej

odległości od siedziby firmy

- zamówienia dotyczą zazwyczaj małych wielkości, co

może utrudniać znalezienie odpowiednich dostawców

- dostawy mogą być konieczne często kilka razy

dziennie

- obsługa eksploatacyjna urządzeń musi być

perfekcyjna

- działania eliminujące przesunięcia pracowników,

błędy, przemęczenie oraz stres powinny być

podejmowane w sposób kreatywny

Kanban (jap. kartka papieru)

/źr.:jakosc.biz/

Kanban – metoda zarządzania produkcją. Ma za zadanie

sterowanie zapasami.

Karta Kanban to zlecenie produkcyjne i dokument opisujący

zawartość pojemników; przekazuje ona informacje o potrzebie

przepływu materiału podczas produkcji.

W systemie Kanban zlecenie produkcyjne trafia na sam koniec

linii produkcyjnej. Tam zostaje podjęte zadanie produkcyjne.

Pracownik na końcu linii potrzebuje półproduktu

wytwarzanego na poprzednim stanowisku. Półprodukty

pobierane są z pojemnika ze stanowiska poprzedzającego. W

momencie ich pobrania karta Kanban jest odczepiana i

przekazana na stanowisko, z którego pobrano półprodukt. Jest

to sygnałem do rozpoczęcia produkcji półproduktu.

Obecnie systemy Kanban to systemy zinformatyzowane.

Zasada „siedmiu 0”

Zasada „siedmiu 0”:

zero braków

zero opóźnień

zero zapasów

zero kolejek

zero bezczynności

zero zbędnych operacji technologicznych i

kontrolnych

zero przemieszczeń

Przykłady

Firma Harley-Davidson w 1982 r. wprowadziła Just in

Time:

- w ciągu 5 lat zredukowano o 75% czas nastawiania

maszyn

- koszty gwarancji i odpadów zmniejszono o 60%

Literatura

Bernais J., Ingram J., Kraśnicka T., ABC

współczesnych koncepcji i metod zarządzania,

Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w

Katowicach, Katowice 2007, s. 75-80.