Naci od Bolcia

str.-298

Są na świecie wielkie cuda,

Więc je ludzie podziwiają,

Satysfakcję dużą mają,

Choć to wszystko tylko złuda,

Patrzcie jakie zbiegowisko,

Ze wszech stron się tu zbierają,

Portret dziwny oglądają,

Z niego śmiechem życie tryska.

Mona Lisa nieodgadła,

I jej uśmiech tajemniczy,

Któż powaby wszystkie zliczy,

Godne największego barda.

Niech się dalej zabawiają,

Niech im płonie wzrok zachwytem,

Nad snem złotym czy nad mitem,

Niech w oczarowaniu trwają.

Och! I ach! Wokoło słychać,

Zazdrość podziw uwielbienie,

Ekstatyczne uniesienie…

Nie przestaje gawiedź wzdychać.

Widok ten ich oszałamia,

I w pogoni za cudami,

Niech ich Lisy uśmiech mami,

Niech ich zwodzi i omamia.

Uśmiech Lisy- jakże dziwny,

Poprzez wieki wciąż, czaruje,

I wzrok poi i raduje,

Uśmiech słodki i naiwny.

Lisa, Lisa zawsze ona,

Tym uśmiechem wszystkich darzy,

Ogień w oczach jej się jarzy,

Piękna , tajemnicza mona.

Ja piękniejszy uśmiech znałem,

Taki szczery , słodki , skromny,

T

ak namiętny , bezprzytomny

I o takim wciąż myślałem.

Lecz w sekrecie powiem ja ci,

Między nami niech zostanie,

Takie to jest moje zdanie,

Najpiękniejsze usta Naci. Str.299