Kurs CorelDRAW 12

Cz

ęść

3 - Okna dokowane

Corel DRAW 12 to potężne narzędzie do edycji grafiki wektorowej, które może z
powodzeniem służyć zarówno profesjonalnym grafikom, jak i amatorom pragnącym
spędzić czas przy kreatywnym zajęciu. Przed Państwem trzeci artykuł z cyklu
poświęconego Corel DRAW 12. Tym razem przedstawię cztery podstawowe okna
dokowane, korzystanie z których uprości i przyspieszy pracę z grafiką.

Wprowadzenie

Oknom dokowanym postanowiłem poświęcić osobny artykuł, jako że stanowią olbrzymi
zestaw funkcjonalności programu. Ponadto są one wygodnym i intuicyjnym sposobem
grupowania specyficznych funkcji Corel DRAW. Okna te, zwane też roletami, stanowią w
istocie zwijane panele udostępniające głównie opcje edycji i modyfikacji obiektów. Corel
DRAW 12 udostępnia 23 rolety, z których wybrałem cztery moim zdaniem najbardziej
przydatne w początkach pracy z Corel DRAW. Wszystkie rolety można aktywować
(domyślnie "przyklejają się" do prawej krawędzi obszaru roboczego) w menu Okno | Okno
dokowane (Windows | Dockers). Nazwy wybranych rolet widoczne są na poniższej ilustracji.

Wła

ś

ciwo

ś

ci obiektu

Pierwszą omawianą roletą są Właściwości obiektu (Object Properties). Jest to okno dokowane,
na które składa się kilka zakładek zależnych od aktualnie wybranego obiektu. Dwie pierwsze,
najbardziej standardowe zakładki to Wypełnienie (Fill) i Kontur (Outline).

Zakładka wypełnienia pozwala na bardzo kompleksowe (znacznie bardziej rozbudowane niż z
wykorzystaniem samej palety) wypełnianie obiektów. Domyślnie obiekty nie są wypełnione,
co reprezentuje ostatni z przycisków. Wybierając pozostałe uzyskujemy odpowiednio dostęp
do:

•

jednolitego wypełnienia kolorem (Uniform Fill)

•

wypełnienia tonalnego (Gradient Fill)

•

wypełnienia gradientem (Pattern Fill)

•

wypełnienia teksturą (Texture Fill)

•

wypełnienia wzorem postscript (Postscript Fill)

•

wspomnianego wcześniej braku wypełnienia (No Fill)

Przykładowe efekty działania każdego z wypełnień widać na poniższej ilustracji.

Kliknij na jednym z typów wypełnień na ilustracji powyżej

Zakładka konturu pozwala na zdefiniowanie właściwości krawędzi obiektu. Dostępne są na
niej następujące pola edycyjne:

•

szerokość (określa grubość krawędzi lub jej brak; grubość włosowa reprezentowana
jest jako kontur o minimalnej grubości, bez względu na powiększenie obrazu)

•

kolor

•

styl (linia ciągła, przerywana, etc.)

•

zakończenia (dla krzywych otwartych czasem warto wybrać strzałki lub kropki na
zakończeniach, jeśli tylko wymaga tego ilustracja)

•

modyfikatory: krawędzie pod obiektem oraz skalowanie krawędzi wraz z obiektem.

Przykłady różnych kombinacji stylu, koloru i szerokości prezentuje poniższa ilustracja.
Zwracam uwagę na różnice między drugim i czwartym jabłkiem uzyskane przez manipulację
zaznaczeniem "Krawędzie pod obiektem" (Behind fill).

Dzięki powyższym opcjom możliwe jest dokładne zdefiniowanie konturu oraz co jest tu
dobrze wyeksponowane - umożliwia włączenie dynamicznej zmiany grubości konturu przy
skalowaniu obiektu. Ilustruje to poniższy schemat.

Jak już wspomniałem pozostałe zakładki są całkowicie zależne od zaznaczonego obiektu. I
tak zaznaczenie prostokąta pozwoli na wybór stopnia zaokrąglenia narożników (zakładka
Prostokąt), wybór elipsy pozwoli na sterowanie jej wycinkiem (zakładka Elipsa) a brak

zaznaczenia (czy też raczej zaznaczenie strony) pozwoli na określenie informacji
charakterystycznych strony (nazwiska autora i opisu treści).

Mened

ż

er obiektów

Drugim niezwykle istotnym oknem dokującym jest Menedżer obiektów. Przy jego pomocy
mamy bezpośredni wgląd w strukturę i wzajemne zależności obiektów na ekranie. Część
dostępnych tutaj opcji wymaga zrozumienia idei warstw, umiejętności wykorzystania
prowadnic i innych nie opisanych dotąd przeze mnie funkcjonalności, dlatego ograniczę się
do wybiórczego opisu tej rolety.

Podstawową funkcjonalnością tego okna jest wgląd w zależności i grupy obiektów na
poszczególnych stronach edytowanego dokumentu. Dla uproszczenia nie będziemy wnikać w
ideę warstw i założymy istnienie jednej warstwy na każdą stronę dokumentu. Podrzędne do
tejże warstwy są wszystkie obiekty znajdujące się na stronie. Każdy z nich reprezentowany
jest ikoną oraz nazwą i opcjonalnym opisem. Ten opis to właściwości obiektu - w większości
przypadków wypełnienie i kontur. Włączyć i wyłączyć tą funkcję można znajdującym się
ponad drzewem reprezentującym strukturę dokumentu przyciskiem Pokaż właściwości
obiektów (Show Object Properties).

Kliknij przycisk w lewym górnym rogu okna

Jak wspomniałem wcześniej - każda grupa obiektów znajduje swoją reprezentację właśnie
tutaj. Poniższa ilustracja prezentuje dwie grupy w ramach jednej strony złożone odpowiednio
z prostokątów i elips.

Bardzo przydatną funkcją tego okna jest możliwość sprawnego i wygodnego modyfikowania
zawartości grup za pomocą techniki przeciągnij i upuść oraz natychmiastowe zaznaczanie
wybranych w menedżerze obiektów bezpośrednio na stronie.

Kształtowanie

Role Kształtowanie jest w sposób unikalny reprezentowana w menu Okno | Okna dokowane,
możliwy jest bowiem bezpośredni wybór jednej z realizowanych przez nią funkcjonalności.
Najważniejsze z nich to spawanie (łączenie dwóch kształtów w jeden), przycinanie

(odkrawane jednego kształtu od drugiego) oraz część wspólna. Wszystkie omawiane działania
na obiektach będą wykonywane na prostokącie i elipsie widocznych poniżej.

Spawanie pozwala na stworzenie nowego obiektu określonego konturami innych, wcześniej
utworzonych. Przykładowe działanie spawania widoczne jest poniżej.

Sposób wykonania spawania można opisać w trzech krokach. Pierwszym jest zaznaczenie
jednego z obiektów, które mają zostać połączone, drugim krokiem jest wciśnięcie przycisku
Spawaj z (Weld To) w oknie dokowanym a trzecim jest kliknięcie drugiego z łączonych
obiektów. Nie ma najmniejszych przeszkód, by w pierwszym kroku wybrać więcej niż jeden
obiekt. Warto zauważyć, że możliwe jest zarówno automatyczne pozbycie się starych
kształtów jak i zachowanie ich. Kształty zaznaczone w pierwszym kroku można zachować
zaznaczając opcję Obiekty źródłowe (Source Object(s)), obiekt klikany w ostatnim kroku
może zostać zachowany dzięki opcji Obiekty docelowe (Target Object(s)).

Przycinanie to nic innego jak odejmowanie jednego kształtu od drugiego. Podobnie jak
poprzednio w pierwszym kroku wybieramy obiekt lub obiekty, którymi będziemy w tym
wypadku modyfikować kształt zaznaczany w kroku ostatnim. Oznacza to, że jeśli w
pierwszym kroku zaznaczymy elipsę znajdującą się w centrum kwadratu, na który klikamy w
ostatnim kroku, utworzymy Kwadrat z wydrążonym otworem. Działanie przycinania ilustruje
poniższy schemat.

W podobny sposób działają dwie ostatnie funkcje dostępne w tej rolecie: Przód bez tyłu
(Front Minus Back) i Tył bez przodu (Back Minus Front). W tym wypadku o sposobie

wykrawania decyduje wzajemna kolejność obiektów na papierze (lub w grupie). Obie funkcje
ilustrują poniższe ilustracje.

Operacje te wymagają tylko dwóch kroków: zaznaczenia obiektów i kliknięcia w przycisk
zastosuj.

Część wspólna pozwala na stworzenie obiektu odpowiadającego kształtem powierzchni
pokrywanej przez wszystkie uczestniczące w operacji obiekty. Ilustruje to poniższy schemat.

Transformacja

Dzięki transformacjom możliwe jest precyzyjne modyfikowanie obiektów w sposób podobny
do uzyskiwanego przy użyciu narzędzia Wskaźnika. Oznacza to, że mamy dostęp do zmiany
położenia, obrotu, skalowania czy pochylania.

Kliknij na jednym z typów transformacji na ilustracji powyżej

Położenie, jak sama nazwa wskazuje, pozwala na przemieszczanie obiektów. Istnieje
możliwość relatywnego przesuwania obiektu jak również bezwzględnego pozycjonowania go
na stronie (możliwy jest wybór jego punktu odniesienia spośród centrum, środków boków
zaznaczenia i narożników).

Obrót podobnie jak położenie realizuje jedną z funkcji realizowanych przez Wskaźnik. W
trybie okna dokowanego możliwe jest jednak precyzyjne określenie kąta obrotu oraz punktu
wokół którego obrót dokonywany jest. Podobnie jak w przypadku zmiany położenia można
określić punkt obrotu będący punktem charakterystycznym obiektu (środek, itd.).

Skalowanie realizowane jest w istocie przez dwie zakładki: Skala i lustrzane odbicie oraz
Rozmiar. Wybór sposobu skalowania zależy od tego, czy chcemy określić wartości szerokości
i wysokości po zmianie rozmiaru, czy też chcemy dokonać modyfikacji podając wartość w
procentach. Podobnie jak poprzednio możemy wybrać punkt odniesienia przy skalowaniu (w
tym wypadku jest to punkt „przyklejony” do kartki, który jako jedyny nie przemieszcza się
przy transformacji).

Pochylanie to już ostatnia dostępna transformacja. Dzięki niej możliwe jest określenie kąta
nachylenia brzegu zaznaczonych obiektów. Bardziej obrazowo można to postrzegać jako
pochylenie otaczającego zaznaczenie prostokąta do kształtu równoległoboku.

Wszystkie transformacje można zastosować zarówno do samego obiektu jak i wykonać je na
jego kopii. Do wyboru sposobu aplikowania transformacji służą dwa przyciski pojawiające
się na każdej zakładce: Zastosuj (Apply) i Zastosuj do duplikatu (Apply To Duplicate).
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ŹRÓDŁO:

http://dobreprogramy.pl