Instrukcja montażu i obsługi

wkładów kominkowych z płaszczem wodnym ETNA

1. Informacje ogólne

PRZED KAŻDORAZOWYM ROZPALANIEM NALEŻY SIĘ UPEWNIĆ, CZY W KOTLE ZOSTAŁO

ZAPEWNIONE PRAWIDŁOWE KRĄŻENIE WODY, gdyż jego brak grozi nieodwracalnymi

odkształceniami.

Komora spalania jest w całości zbudowana z podwójnej ścianki, w której krąży woda grzewcza: prawy

i lewy bok, tył, deflektor oraz czopuch.

1

Pozwala to na użycie całości wyzwolonej energii. Szyba

dodatkowo ogrzewa pomieszczenia przez promieniowanie. W większości przypadków nie jest

potrzebne umieszczanie kaloryfera w pomieszczeniu, gdzie stoi kominek. Tym bardziej, gdy bilans

termiczny dla tego pomieszczenia nie wymaga więcej niż 4 KW).

2. Wskazówki dla instalatorów

a. Przed instalacją należy sprawdzić:

- przepustowość, czystość i dobry stan przewodu kominowego: w razie potrzeby wykonać

czyszczenie;

- przekrój komina musi wynosić co najmniej 3,5 dm

2

;

- komin musi być szczelny i nie wychładzać się łatwo ;

- nie może być za wysoki lub za szeroki ;

- jego przekrój musi być stały ;

- jego wysokość nie może być mniejsza niż 5 m a szczyt musi przewyższać szczyt dachu i być

odsłonięty ;

- w razie potrzeby wykonania oszalowania rurowego używać produktów dopuszczonych dla paliwa

stałego o Ø 180 mm do wysokości 7 m. Dla wyższych przewodów kominowych używać oszalowania

rurowego o Ø 200 mm identycznej jakości ;

- ciąg komina nie może w żadnym wypadku zejść poniżej 1,2 mm SW;

- komin musi zaczynać się w pomieszczeniu, w którym zainstalowane jest urządzenie.

b. Łączenie z przewodem kominowym

Zasady instalacji urządzenia opisane w obowiązujących normach muszą być skrupulatnie

przestrzegane. Podane niżej schematy przedstawiają przykładową instalację bez uwzględnienia

opisywanego modelu.

1

We wkładach wodnych z szybą „vis-a-vis” płaszcz wodny znajduje się również w dnie paleniska.

Zwiększa to dodatkowo powierzchnię wymiany oraz zapewnia cyrkulację wody grzewczej między
bokami paleniska.

- rury spalinowe muszą być zawsze wystarczająco oddalone od wszelkich materiałów palnych. Żaden

materiał palny nie może znajdować się w okapie;

- urządzenie pobiera znaczne ilości powietrza i należy przewidzieć ujęcie zewnętrzne zdolne do

dostarczania właściwej jego ilości. Przy biegu maksymalnym zapotrzebowanie na powietrze sięga 80

m

3

/h.

c. Moderator ciągu

W przypadku, gdy ciąg jest za duży (np. często w kominach wyższych niż 6 m) polecamy założenie

moderatora ciągu w celu zoptymalizowania wydajności i autonomii instalacji. Moderator powinien być

przyłączony na odcinku łączącym wkład z przewodem kominowym i zainstalowany w pomieszczeniu,

gdzie znajduje się kocioł. Jeśli znajduje się on wewnątrz okapu, musi być widoczny i dostępny, aby

umożliwić łatwą regulację i utrzymanie (patrz: instrukcja do moderatora).

d. Przepływ powietrza konwekcyjnego wewnątrz kominka

W obudowie kominka należy wykonać otwory zapewniające cyrkulację powietrza chłodzącego wkład i

rurę spalinową. Wlot powietrza powinien znajdować się w dolnej części obudowy, zaś wylot u góry.

e. Instalacja centralnego ogrzewania

Należy przewidzieć wnękę dającą dostęp do łączenia hydraulicznego z instalacją centralnego

ogrzewania, dostępną np. przez klapę w obudowie. Należy się upewnić, czy moc wody z kotła jest

dostosowana do całkowitej mocy kaloryferów. Zalecamy instalacje proste, działające częściowo na

zasadzie termosyfonu, z rozprowadzaniem typu "parasolowego" przy użyciu rur o przekrojach

odpowiadających stratom ciśnienia w instalacji. W praktyce taki typ instalacji pozwala na zwolnienie

przegrzewanie się wody w kotle w razie awarii pompy lub fragmentu instalacji. Instalacje działające

wyłącznie na zasadzie termosyfonu praktycznie już wyszły z użycia - zwykle przyłącza się do nich

pompę wymuszającą cyrkulację wody grzewczej.

f. Instalacja autonomiczna

W razie instalacji autonomicznej, gdy kocioł jest jedynym źródłem ciepła, jako urządzenia

zabezpieczającego należy używać otwartego naczynia wzbiorczego. Biorąc pod uwagę dużą

bezwładność cieplną wkładu kominkowego, pojemność naczynia wzbiorczego nie może być niższa niż

20% objętości wody zawartej w instalacji. Naczynie wzbiorcze musi znajdować się w najwyższym

punkcie instalacji. Ze względu na położenie naczynia wzbiorczego, należy go dokładnie odizolować od

mrozu. Dodatkowy środek bezpieczeństwa polega na połączeniu go do instalacji jak kaloryfera, rurami

o średnicy 3/4' (20.27) wyposażonymi w regulację natężenia przepływu. Taką instalację zwykle

stosuje się, gdy instalacja nie wymaga mocy większej niż 15 KW i gdy dysponuje się wystarczającymi

zapasami drewna.

Przykład schematu zasady działania instalacji autonomicznej:

rys. 1

g. Rura bezpieczeństwa (kanał wzbiorczy)

Rura bezpieczeństwa łącząca kocioł z otwartym naczyniem wzbiorczym musi mieć przekrój co

najmniej 1' (26.34). Zalecamy 1'1/4 (33.42)

h. Zawór czterodrogowy

Zalecamy użycie czterodrogowego zaworu mieszającego. Ma on następujące zalety:

- możliwe jest uzyskanie w zbiorniku wody o temperaturze wyższej niż woda w kaloryferach;

- pozwala na utrzymanie w kotle temperatury wody około 50˚C przez co ogranicza się ryzyko

skraplania.

Jeśli instalacja nie jest wyposażona w zbiornik ciepłej wody użytkowej, umieszczony między

urządzeniem a zaworem czterodrogowym, należy przewidzieć ogranicznik dla zamontowania zaworu

bezpieczeństwa.

Zalecany sposób instalacji:

rys. 2

i. Podłączenie do instalacji zasilanej przez inne urządzenie wytwarzające ciepło

Połączenie takie musi być zawsze przedmiotem szczegółowego studium; należy dopilnować m.in.

tego, by obiegi w obu urządzeniach nie były sobie przeciwne. Jest to sytuacja, gdzie odpowiednio do

danego przypadku musi być zastosowana pompa cyrkulacyjna. Często potrzebne będą zawory

zwrotne by nie wytworzył się obieg zamknięty między jednym urządzeniem a drugim. Podłączyć

należy naczynie wzbiorcze tego samego typu co w istniejącej instalacji (otwarte). Jego objętość należy

dobrać w zależności od instalacji przyłączonej. Przewód wyjściowy i przewód powrotny urządzenia,

które ma być podłączone, muszą być dołączone między istniejącym kotłem a pierwszym kaloryferem.

Jednakże połączenie poniżej tego punktu może być dopuszczalne jeśli przekrój rur w miejscu łączenia

na to pozwala i jeśli za podłączonym urządzeniem pozostaje wystarczająca ilość kaloryferów aby

przyjąć energię wytworzoną przez przeznaczony dla nich kocioł. W tym przypadku zainstalowana musi

być pompa cyrkulacyjna i zawory zwrotne w celu zharmonizowania obiegu między kaloryferami i

oboma kotłami. Zwracamy uwagę na niebezpieczeństwo pojawiające się w przypadku przyłączenia w

jakimś miejscu czegokolwiek do instalacji. Może wytworzyć się obieg nie pozwalający na krążenie

wody w kotle. Jeśli kalorie wytworzone przez urządzenie nie są przenoszone przez wystarczającą

ilość wody, w kotle może szybko dojść do wrzenia.

j. Pompa cyrkulacyjna

Zalecamy montaż pompy (na zasadzie przepływu bezpośredniego przy instalacji działającej na

zasadzie wspomaganego termosyfonu). Pompa podłączona do rury wychodzącej powinna mieć

wydajność co najmniej 800 l/h.

k. Kaloryfery

Rury wchodzące i wychodzące nie mogą zawierać żadnego urządzenia mogącego blokować albo

ograniczać przepływ wody (zawór, ogranicznik przepływu itp.) .

Aby zapobiec problemowi

przegrzewania się kotła należy pozostawić co najmniej 30% wolnej mocy w zainstalowanych

kaloryferach (nie używać ani kurków ani zaworów termostatycznych). Moc całkowita zainstalowanych

kaloryferów musi przekraczać moc kotła wyłącznie w razie łączenia go z innymi urządzeniami)

l. Zawór bezpieczeństwa

Oprócz zaworu bezpieczeństwa zamontowanego fabrycznie, dodatkowy zawór bezpieczeństwa, 3

barowy, zgodny z normami i wyposażony w manometr musi być obowiązkowo umieszczony na górnej

części kotła tak, aby między tymi dwoma zaworami nie było żadnego elementu zamykającego

całkowicie lub częściowo przepływ. Jego średnica powinna wynosić 3/4' (20.27). Powinien mieć lejek i

ujście o tej samej średnicy. Zawsze należy zapewnić dostęp do tych dwóch zaworów.

m. Układ przewodów

Rury mają być zainstalowane zgodnie z regułami sztuki i normami. Ich przekroje należy obliczyć tak,

by straty ciśnienia były jak najmniejsze i by nie zachwiać równowagi instalacji. Zasadniczo zalecamy

nie używać rur wchodzących i wychodzących z kotła o średnicy niższej niż 1' (26.34)

n. Zawór termiczny

Jest dodatkowym środkiem bezpieczeństwa, którego zadaniem jest kontrolowanie niespodziewanych

skoków temperatury w źródłach ciepła. Zawór termiczny rozwiązuje problem przegrzewania się

kotłów: jest to urządzenie, które łączy w sobie zawór odciążający termicznie i urządzenie

dostarczające wodę . Oba te urządzenia działają równolegle i są sterowane czujnikiem termicznym.

Gdy temperatura graniczna jest osiągnięta, zawór tworzy obieg zimnej wody w urządzeniach

generujących ciepło do czasu, gdy temperatura nie spadnie poniżej wartości zwalniającej bulwę

zaworu. Czujnik zawsze umieszczać na rurze wychodzącej, najbliżej kotła jak to możliwe.

rys. 3

o. Instalacja

Według ogólnej zasady, moc urządzenia musi być dokładnie dostosowana do potrzeb instalacji, przy

wzięciu pod uwagę wskazówek technicznych danych przez projektanta. Wszelkie systemy

niekontrolowanego automatycznego napełniania instalacji są zabronione.

Wkład kominkowy jest w całości wykonany ze stali chromo-niklowej (nierdzewnej). Dzięki temu

jest całkowicie odporny na korozję, którą mogła by spowodować woda w płaszczu grzewczym.

Również wymiennik ciepła używany do połączenia wkładu kominkowego z zamkniętym

systemem ogrzewania jest całkowicie odporny na korozję.

W każdym przypadku należy przewidzieć kontrolę dopływów wody. Przelewy otworów spustowych

muszą być doskonale widoczne. Stałe chłodzenie ścianek kotła jest zapewnione przez obieg wody,

zatem nie wolno nigdy uruchamiać paleniska zanim nie zostanie zapewnione normalne krążenie

wody. I odwrotnie; nie wolno nigdy zamykać obiegu wody przed wygaśnięciem paleniska i zanim

części paleniska nie będą wystarczająco wychłodzone. Maksymalna temperatura wody wychodzącej z

kotła musi być zawsze i w każdej chwili niższa o co najmniej 10

°C od temperatury wrzenia.

p. Podłączenie do układu zamkniętego

Przepisy obowiązujące w Polsce nie zezwalają na podłączenie wkładu kominkowego bezpośrednio do

układu zamkniętego. Takie podłączenie jest możliwe tylko za pomocą wymiennika ciepła. Najprostrzy

schemat takiego podłączenia prezentowany jest na rysunku poniżej.

rys. 4

3. Użytkowanie i utrzymanie

Obowiązkiem instalatora, po sprawdzeniu czy instalacja spełnia wymogi wymienione uprzednio, jest

poinformowanie użytkownika, że nie może on sam wprowadzać zmian ani w projekcie, ani podczas

wykonywania instalacji. Bez względu na rodzaj używanego paliwa, podczas okresu ogrzewania i na

koniec sezonu niezbędne jest wykonanie dwóch czyszczeń przewodu kominowego. Zaleca się nie

opróżniać instalacji, za wyjątkiem przypadku, gdy mogłaby ona zamarznąć nie nadzorowana podczas

przestoju. Można też podczas instalacji użyć produktów przeciw zamarzaniu, które muszą być zgodne

z obowiązującymi normami. W miarę możliwości należy podjąć środki zapobiegające krążeniu w

instalacji powietrza podczas przedłużonego okresu przestoju.

a. Utrzymanie

Aby zapobiec wszelkim wypadkom podczas sezonu grzewczego zalecamy zlecić sprawdzenie

prawidłowego działania montażyście. W ciągu roku należy wykonać dwa czyszczenia mechaniczne, z

czego jedno podczas sezonu grzewczego. Przy okazji tego czyszczenia należy zlecić kontrolę komina

łączenia z przewodem kominowym, aby upewnić się o dobrym stanie całości instalacji. Firma

dokonująca czyszczenia i przeglądu powinna wystawić certyfikat. Należy usunąć sadzę, która może

gromadzić się na deflektorze. Należy sprawdzić poszczególne części urządzenia, jak również jego

szczelność. W razie potrzeby należy wymienić uszczelki na ramie i pod szybą.

Kratką dopływu powietrza należy czyścić regularnie odkurzaczem w celu usunięcia z perforacji kurzu,

który blokowałby przepływ powietrza konwekcyjnego.

Należy regularnie opróżniać popielnik aby nie nagromadził się popiół, który może zatkać i uszkodzić

ruszt paleniska. Należy przy tym uważać na iskry wypadające z żaru, które mogą spowodować pożar.

Czyszczenie szyby: Gdy szyba jest zimna należy przetrzeć ją wilgotną gąbką lub szmatką nasączoną

specjalnym środkiem. Należy stosować się do instrukcji i zaleceń dołączonych do używanego środka.

Poziom wody w instalacji powinien być regularnie sprawdzany.

b. Czym palić?

Kocioł kominkowy firmy ETNA ma sprawność cieplną około 80 %. Te wartości odpowiadają

najlepszym osiągom. Tymczasem nie wolno zapominać , że urządzenie jakie by ono nie było, może

tylko wyzwalać energię zawartą w paliwie, które spala.

Palić tylko suche drewno, co najmniej 2 lata od wyrębu.

Wilgotność używanego drewna nie powinna przekraczać 18 % dla ćwiartek i 20% dla polan okrągłych.

W zasadzie każdy rodzaj drewna ma taką samą moc kaloryczną dla takiej samej wagi. Drewno twarde

będzie korzystniejsze dlatego, że jest gęstrze i często mniej wilgotne.

Wilgotność w drewnie waha się od 15% dla drewna suchego do 50% dla drewna wilgotnego. Trzeba

dużo energii, aby odparować tą wodę.

Jeden kilogram suchego drewna (15 % wilgotności) ma 3600 kalorii. Nie będzie ich więcej niż 1500 na

kilogram drewna o wilgotności 50%.