43. Globalizacja i jej znaczenie !

Globalizacja jest pojęciem używanym do opisywania zmian w społeczeństwach i gospodarce
ś

wiatowej, które wynikają z gwałtownego wzrostu międzynarodowej wymiany handlowej i

kulturowej. Opisuje zwiększenie wymiany informacyjnej, przyspieszenie i spadek cen
transportu, a także wzrost handlu międzynarodowego oraz inwestycji zagranicznych
spowodowanych znoszeniem barier oraz rosnących współzależności między państwami. W
szerszym znaczeniu odnosi się do rosnącej integracji i współzależności między jednostkami
działającymi globalnie na platformie społecznej, politycznej czy ekonomicznej.

Globalizacja gospodarki jest to tworzenie

gospodarki

światowej, czyli możliwości

swobodnego przepływu produktów oraz czynników pomiędzy wszystkimi krajami świata.

Proces

globalizacji

gospodarki przejawia się w postaci struktur integracji gospodarczej,

rozwoju międzynarodowych

przedsiębiorstw

i instytucji, oraz w tworzeniu i umacnianiu

organizacji tworzących ład gospodarczy w skali światowej.

Znaczenie globalizacji dla współczesnego człowieka

Pod koniec XX wieku na coraz większą skalę zaczęły zaznaczać się tendencje globalizacyjne.
Pod tym pojęciem rozumie się cały szereg procesów przejawiających się w światowej
gospodarce, polityce, kulturze oraz życiu społecznym narodów. Zasadniczym elementem
globalizacji jest upowszechnianie się na masową skalę pewnych zjawisk, zachowań,
tendencji. Prowadzi to do zacierania regionalnych różnic pomiędzy poszczególnymi
państwami, do silnej integracji gospodarczej krajów, które jeszcze do niedawna
funkcjonowały jako zupełnie odrębne organizmy. Dla globalizacji bardzo znamienne jest
upowszechnianie się konsumpcyjnego stylu życia, który jeszcze do niedawna
charakteryzował niemal wyłącznie kraje Zachodu. Wskutek zachodzących przemian świat
staje się coraz bardziej homogeniczny, tracą na znaczeniu odrębności kulturowe
poszczególnych narodów. Z globalizacją wiąże się także coraz większa liberalizacja życia; na
dalszy

plan

spycha się różnice religijne, ponieważ te mogłyby w pewien sposób hamować

postępujące rozprzestrzenianie się tych samych wzorców zachowań.

Globalizacja gospodarki

"Globalizacja stanowi wyższy, bardziej zaawansowany, i złożony etap procesu
umiędzynarodowienia działalności gospodarczej."

Anna Zorska

("Ku globalizacji?...", PWN,

Warszawa

1998)

Globalizacja gospodarki oznacza umiędzynarodowienie (internacjonalizację) gospodarki, tzn.
powstanie jednolitej gospodarki światowej, opartej na swobodnym przepływie wszelkich
dóbr,

usług

i kapitału.

Główne cechy globalizacji:

•

rosnąca mobilność kapitału, dóbr i usług,

•

dynamiczny postęp techniczny i szybkie rozprzestrzenianie się innowacji,

•

rozwój sieci światowego systemu transportowego, a co za tym idzie spadek kosztów

transportu

,

•

utworzenie światowego systemu informacyjnego i spadek cen łączności,

•

liberalizacja wielu sfer działalności gospodarczej,

•

otwieranie się gospodarek na

handel

międzynarodowy,

•

wzrost inwestycji zagranicznych,

•

powstawanie regionalnych organizacji integracyjnych, w postaci: stref wolnego
handlu, unii celnych, czy wspólnych rynków (np. Unia Europejska),

•

standaryzacja i masowość

produkcji

przemysłowej i wzrost jednostkowej wydajności

pracy,

•

dekoncentracja procesów produkcji i wytwarzania,

•

koncentracja kapitału i zarządzania, m. in. na skutek łączenia się (fuzji)
przedsiębiorstw, zawierania porozumień (aliansów) dla wspólnego prowadzenia
określonej działalności, tworzenie się tzw. miast globalnych, m. in.: Nowy Jork,
Londyn, Frankfurt, Tokio,

Hongkong

, Amsterdam.

•

wzrost konkurencyjności i innowacyjności podmiotów gospodarczych,

•

wzrost mobilności ludności (migracje).

44. Nieruchomości – pojęcia, funkcje i rodzaje !

Nieruchomość

to jeden z rodzajów rzeczy w rozumieniu prawa cywilnego.

W prawie polskim wyróżnia się trzy rodzaje nieruchomości :

•

gruntowe

•

budynkowe

•

części budynków (nazywane też lokalowymi)

zdefiniowane w przepisach art. 46 §1 Kodeksu cywilnego.

Podstawowym rodzajem nieruchomości są nieruchomości gruntowe, którymi są części
powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty). Znajdujące się na
nich i trwale z nimi związane budynki, inne urządzenia i rośliny, jak również prawa związane
z własnością nieruchomości są częściami składowymi danej nieruchomości gruntowej.
Wobec tego nie mogą być przedmiotem odrębnej własności (łac. superficies solo cedit).

Od zasady tej istnieją wyjątki. Jako osobne od gruntu nieruchomości mogą zostać
wyodrębnione budynki (nieruchomość budynkowa) lub części takich budynków (lokale -
nieruchomość lokalowa) - w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Wtedy stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z nieruchomościami budynkowymi
i lokalowymi jest związana przymusowa współwłasność nieruchomości gruntowej, na której
są posadowione właściwe budynki.

Definicja nieruchomości :

grunt działka budowlana, gospodarstwo rolne, całe budynki.

W myśl prawa Rzymskiego -

rzeczy fizyczne które nie można przenieść z miejsca na miejsce.

Pewien wycinek ziemi i wszystko to co jest z nim trwale związane. Cała reszta to ruchomości.

Art. 191. kodeksu cywilnego -

Własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która

została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Kodeks Napoleona -

ziemie Polski od 1808r. – nieruchomość to grunt , obiekty trwale

związane z tym gruntem oraz obiekty sztuczne będące dziełem człowieka oraz minerały
znajdujące się w ziemi ora przestrzeń nad. Zasada ta uchylona w 1934r.

Obecnie w Polsce art. 46 rozdział I kodeks cywilny :
Art. 46. § 1. Nieruchomościami są części

powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny

przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części
takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu
przedmiot własności.

3 rodzaje nieruchomości :

gruntowe, budynkowe, lokalowe

Rodzaje nieruchomości ze względu na funkcje :

mieszkaniowa lub lokalowa; handlowo –

usługowa; przemysłowa; rolna i grunty leśne; rekreacyjne; instytucjonalne (szkoły, urzędy
itp.) o przeznaczeniu specjalnym ( cmentarze, poligony ) inne.
w/w funkcje mogą występować na obszarach zurbanizowanych i niezurbanizowanych.
Nieruchomość może być zabudowana lub niezabudowana.
Grunt jest zawsze nieruchomością.

45. Wartość nieruchomości i metody jej określania !

Wartość nieruchomości -

najbardziej prawdopodobna cena, możliwa do uzyskania na rynku,

przy założeniu, że strony transakcji są od siebie niezależne, i upłynął odpowiedni czas do
wyeksponowania nieruchomości. Wartość nieruchomości określana jest przez
rzeczoznawców majątkowych, którzy dokonują jej oszacowania w procesie wyceny
nieruchomości.

W potocznym rozumieniu, wartość nieruchomości to cena, jaką nabywca jest w stanie
zapłacić za nieruchomość.

Podstawowym rodzajem nieruchomości są

nieruchomości gruntowe, którymi są części

powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty). Znajdujące się na
nich i trwale z nimi związane budynki, inne urządzenia i rośliny, jak również prawa związane
z własnością nieruchomości są częściami składowymi danej nieruchomości gruntowej.
Wobec tego nie mogą być przedmiotem odrębnej własności (łac. superficies solo cedit).

Wartość rynkowa nieruchomości - pojęcie prawne używane przez organy kontrolujące
obrót nieruchomościami. Według założeń ma odwzorowywać

cenę

konkretnej

nieruchomości

,

możliwą do uzyskania na konkretnie oznaczonym (co do czasu i miejsca) rynku. Z natury
rzeczy urzędowo ustalona "wartość rynkowa nieruchomości" jest tylko pewnym
przybliżeniem, o ile nawet nie

fikcją

.

Sądy

i

organy administracji

ustalają wartość rynkową nieruchomości na podstawie

dowodów

z

opinii

biegłych

, zwanych

rzeczoznawcami majątkowymi

.

Najważniejsza definicja wartości rynkowej nieruchomości jest zawarta w art. 151 ust. 1
ustawy z 21 sierpnia

1997

o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity w Dz.U. z 2004 Nr

261, poz. 2603 z późniejszymi zmianami):
"Wartość rynkową nieruchomości stanowi najbardziej prawdopodobna jej cena, możliwa do
uzyskania na rynku, określona z uwzględnieniem cen transakcyjnych przy przyjęciu
następujących założeń:

1.

strony umowy były od siebie niezależne, nie działały w sytuacji przymusowej oraz
miały stanowczy zamiar zawarcia umowy,

2.

upłynął czas niezbędny do wyeksponowania nieruchomości na rynku i do
wynegocjowania warunków umowy."

Z kolei "Standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych", uchwalone przez Polską
Federację Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych, w standardzie II tak definiują
wartość rynkową:
"1.1. Wartość rynkowa nieruchomości stanowi najbardziej prawdopodobną jej cenę możliwą
do uzyskania na rynku przy przyjęciu następujących założeń:

1.

strony umowy są od siebie niezależne i działają w sposób racjonalny, nie kierując się
szczególnymi motywami,

2.

mają stanowczy zamiar zawarcia umowy,

3.

są świadome współistniejących okoliczności mających wpływ na wartość
nieruchomości,

4.

nie działają w sytuacji przymusowej,

5.

upłynął okres niezbędnego wyeksponowania nieruchomości na rynku, przy
zastosowaniu odpowiedniej reklamy, oraz czas potrzebny do wynegocjowania
warunków umowy, biorąc pod uwagę charakter nieruchomości i stan rynku."

Inaczej definiują wartość rynkową rzeczy (w tym nieruchomości) przepisy

prawa

finansowego

, szczególnie

prawa podatkowego

:

•

art. 8 pkt 3 ustawy z 28 lipca 1993 o podatku od spadków i darowizn (tekst jednolity
w Dz.U. z 1997 Nr 16, poz. 89 z późniejszymi zmianami) określa wartość rynkową
następująco:

"Wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych
cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i
gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami
majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku podatkowego."

•

podobne określenie wartości rynkowej są zawarte w ustawie z 26 lipca 1991 o
podatku dochodowym od osób fizycznych i w ustawie z 15 lutego 1992 o podatku
dochodowym od osób prawnych. Art. 19 ust. 2 tej pierwszej ustawy zawiera
następującą definicję:

"Wartość rynkową nieruchomości i praw majątkowych oraz innych rzeczy określa się
na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami
tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia, oraz w
obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia zawarcia umowy
sprzedaży."

46. Formy własności i inne prawa do nieruchomości !

Formy własności i inne prawa do nieruchomości :

a) prywatna (osoby fizyczne i prawne)
b) publiczna (państwowa, Skarbu państwa, komunalna, JST)

Posiadanie -

wszystkie formy korzystania z nieruchomości , jest faktycznym władaniem

nieruchomością własna lub cudzą. Posiadacz samoistny to osoba faktycznie władająca
nieruchomością jak właściciel, posiadacz w dobrej wierze, posiadacz w złej wierze, posiadacz
zależny.

Własność -

właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze

społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać
pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Prawa i ograniczenia właściciela -

Właściciel nie może się sprzeciwić użyciu a nawet

uszkodzeniu lub zniszczeniu rzeczy przez inną osobę, jeżeli to jest konieczne do odwrócenia
niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio dobrom osobistym tej osoby lub osoby trzeciej.
Może jednak żądać naprawienia wynikłej stąd szkody.
Przepis powyższy stosuje się także w razie niebezpieczeństwa grożącego dobrom
majątkowym, chyba że grożąca szkoda jest oczywiście i niewspółmiernie mniejsza aniżeli
uszczerbek, który mógłby ponieść właściciel wskutek użycia, uszkodzenia lub zniszczenia
rzeczy. Właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać
się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną
miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków
miejscowych. Właścicielowi nie wolno dokonywać robót ziemnych w taki sposób, żeby to
groziło nieruchomościom sąsiednim utratą oparcia

Współwłasność -

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom

(współwłasność). Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo
współwłasnością łączną

Zniesienie współwłasności -

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia

współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie
dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu
dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić. Każdy
ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział
rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-
gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub
znaczne zmniejszenie jej wartości

Użytkowanie wieczyste -

specyficzne dla polskiego prawa cywilnego prawo podmiotowe

dotyczące nieruchomości gruntowej, jeden z trzech rodzajów praw rzeczowych, obok
własności i praw rzeczowych ograniczonych. Polega na oddaniu w użytkowanie
nieruchomości gruntowej będącej własnością państwa, gminy lub związku gmin osobie

fizycznej lub prawnej na czas określony 99 lat (wyjątkowo krócej, lecz nie mniej niż 40 lat).
Dotyczy głównie gruntów położonych w granicach administracyjnych miast.

47. Rynek nieruchomości – jego cechy, rodzaje, uczestnicy. Czynniki kształtujące ceny
nieruchomości !

Rynek nieruchomości -

jest to ogół warunków, w których odbywa się transfer praw do

nieruchomości oraz są zawierane umowy, które stwarzają wzajemne prawa i obowiązki,
połączone z władaniem nieruchomościami. Rynek ten jest rynkiem nieformalnym, tzn. nie ma
stałej siedziby i statusu.

Na rynku nieruchomości działa wiele podmiotów gospodarczych.

Do najważniejszych należą

:

inwestorzy, kredytodawcy, przedsiębiorcy, maklerzy oraz obsługa techniczna rynku.

Rynek :

- czynniki konsumpcyjne - podobne zwyczaje i nawyki konsumpcyjne, sposoby spędzania
wolnego czasu
- czynniki ekonomiczne - podobna struktura zawodowa i gospodarcza społeczeństwa, poziom
zamożności
- czynniki transportowe - podobna gęstość sieci drogowej, sieci połączeń komunikacyjnych.

W zależności od wielkości obszaru będącego przedmiotem porównań wymienionych

czynników można wyodrębnić :

rynek lokalny, regionalny, makroregionalny, krajowy,

międzynarodowy

W ujęciu cybernetycznym rynek to -

celowo określony zbiór elementów i relacji

zachodzących między nimi w wyniku czego zachodzą procesy sterowania

W ujęciu ekonomicznym rynek to :

a) ogół pozornych powiązań podmiotów ,
b) proces przy pomocy którego kupujący i sprzedający określają co maja kupować i
sprzedawać i na jakich warunkach,
c) ogół transakcji kupna – sprzedaży
d) ogół stosunków wymiennych między sprzedającymi oferującymi towary i usługi –
reprezentującymi podaż a kupującymi zgłaszającymi zapotrzebowanie na określone towary i
usługi – reprezentującymi popyt

W ujęciu ogólnoekonomicznym jest kategorią abstrakcyjną

Cechami charakterystycznymi rynku i procesów rynkowych są :

ich żywiołowość ,

nieograniczoność oraz samoregulacyjne działanie.

Dwa podstawowe segmenty klasyfikacji rynku :

a) przestrzenny (geograficzny)
b) branżowy (sektorowy)

Najczęściej z tego względu wyróżnia się :

a) rynki dóbr i usług
b) rynki dóbr i usług konsumpcyjnych oraz inwestycyjnych

c) rynki dóbr i usług częstego zakupu oraz okresowego zakupu
d) rynki towarowe, finansowe, pracy, nieruchomości

Rynek nieruchomości -

należy do podmiotowych, sektorowych segmentów rynku

wyodrębnionych ze względu na specyficzne cechy . Wielu autorów definicję rynku traktuje
jako sumę transakcji dotyczących nieruchomości w skali kraju lub odpowiedniej jednostki
terytorialnej.

Rynek nieruchomości -

pewna struktura obejmująca ukształtowany zbiór wzajemnie ze sobą

powiązanych uczestników procesów oferowania i wymiany nieruchomości.
Podstawową w skali makro charakterystyką rynku nieruchomości lub jego części jest jego
wielkość. Określa ją suma wartości wszystkich transakcji kupna – sprzedaży nieruchomości
zawartych w skali roku na określonym obszarze

Zakres rynku nieruchomościami -

łączna liczba zawartych transakcji kupna – sprzedaży w

ramach określonej jednostki przestrzeni administracyjnych. Określa liczbę : podmiotów
sprzedających i kupujących, aktów prawnych, zapisów hipotecznych, obiektów.

Chłonność rynku nieruchomościami –

stan natężenia potrzeb w odniesieniu do nieruchomości

w porównaniu z aktualnym stanem ich zaspokojenia. Z punktu ilościowego chłonność jest
relacją między popytem nie zaspokojonym na nieruchomości a popytem zaspokojonym . Inną
formą określającą chłonność jest iloraz popytu niezaspokojonego do sumy popytu
zaspokojonego i niezaspokojonego.

Rodzaje rynku nieruchomości :

mieszkaniowy, gruntowy, komercyjny, rekreacyjny,

przemysłowy itp.

Ź

ródło podaży rynku nieruchomości gruntowych

jest stały zasób ziemi podzielonej na działki

Ź

ródło podaży rynku nieruchomości obiektowych

może być istniejący już zasób obiektów ,

ale także proces powstawania obiektów nowych na gruntach niezabudowanych oraz
rozbudowę obiektów istniejących.

Przejrzystość rynku nieruchomości -

pełna przejrzystość rynku nieruchomości następuje gdy

zarówno sprzedający i kupujący posiadają dostateczne informacje o sobie, o warunkach
cenowych i innych ważnych charakterystykach wpływających na ich decyzje.

Podatność na zachowania spekulacyjne rynku nieruchomości -

nieruchomości mogą stanowić

relatywnie bezpieczną formę w lokowaniu kapitału ( zabezpieczenie przed inflacją, nie
można jej stracić przez kradzież)

48. Składniki rynku nieruchomości !

Składniki rynku nieruchomości :

a) przedmioty – grunty orne, sady, działka budowlana
b) podmioty – jednostki gospodarcze, jednostki nie będące pomiotami gospodarczymi .
Podmioty charakteryzują się określoną indywidualnością, zróżnicowaniem ról w procesie
obrotu. Podmiotem mogą być osoby fizyczne, przedsiębiorstwa produkcyjne, instytucje
samorządowe , państwa ( Skarb Państwa)
c) zbywający i nabywający – najliczniejsza grupa
d) instytucje – biura pośrednictwa, jednostki prawne, jednostki administracji państwowej,
banki, instytucje doradztwa, wyceny nieruchomości

Deweloper -

podmiot gospodarczy podejmujący jakąś działalność rozwojową. Jest

właścicielem zarówno terenu jak i powstających obiektów – model klasyczny. Model
pośredni – sprzedaje działki już w trakcie realizacji inwestycji, najczęściej na etapie stanu
surowego budynku.

Rzeczoznawca majątkowy -

osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe z zakresu

szacowania nieruchomości oraz maszyn i urządzeń trwale związanych z gruntem .

49. Przyrodnicze i pozaprzyrodnicze czynniki wpływające na rynek nieruchomości !

50. Kataster – pojęcia i jego znaczenie w gospodarce nieruchomościami, podatek katastralny i
jego zalety !

Katastrem -

usystematyzowany spis, rejestr gruntów aktualizowany na bieżąco, zbiorem

informacji o nieruchomościach gruntowych, obiektowych ich właścicielach oraz innych
osobach fizycznych lub prawnych władających tymi nieruchomościami.

Składa się z 2 części :
a) ewidencja gruntów i budynków -

część kartograficzna i opisowa. Część kartograficzna to

mapy geodezyjno – ewidencyjne które określają kształt , granice i zakres zabudowy
nieruchomości. Treść tych map zawiera punkty i mapy osnowy geodezyjnej , granice
podziałów administracyjnych, położenie urządzeń infrastruktury technicznej. Część opisowa
– zawarte są informacje dotyczące gruntów ich położenia , granic , powierzchni, klasy
gruntów, oraz informacje dotyczące budynków ich położenia , przeznaczenia, funkcji
użytkowych i ogólnych danych technicznych.

b) ewidencja sieci uzbrojenia terenu -

gromadzi informacje o sieci technicznego uzbrojenia

terenu i jej zmianach. Sieć uzbrojenia obejmuje wszelkie nadziemne, naziemne i podziemne
przewody oraz urządzenia telekomunikacyjne, wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne,
elektroenergetyczne oraz inne z wyłączeniem urządzeń melioracyjnych i także budowli
podziemnych ; tuneli, przejścia, parkingi , zbiorniki.
Dane z ewidencji gruntów są podstawą do planowania przestrzennego i gospodarczego,
wymiaru podatków i świadczeń , wpisów do ksiąg wieczystych i statystyki państwowej. Stan
ewidencji gruntów i budynków ma istotne znaczenie dla bezpiecznego rynku
nieruchomościami. Bezpieczeństwo rynku nieruchomościami a także relatywna łatwość
zawierania na nim transakcji uwarunkowane są właściwą organizacją i sprawnym
funkcjonowaniem instytucji ksiąg wieczystych.

Kataster -

publiczny rejestr danych o gruntach i

budynkach (przedmioty katastru) oraz o ich właścicielach
i władających (podmioty katastru).

Podatek katastralny i jego walory :
Podatek katastralny -

jeden ze sposobów

opodatkowania nieruchomości, w którym wysokość
podatku jest uzależniona od wartości katastralnej
nieruchomości.
Znikną puste mieszkania, niewykorzystane działki
budowlane, gminy zaczną uważniej rozmieszczać

uciążliwe inwestycje, aby nie obniżać wartości
budynków dookoła bo z ich opodatkowania czerpią
swój główny dochód, uporządkowany zostanie
rynek nieruchomości, opodatkuje się
rezydencje sfinansowane z niejasnych źródeł.

Podatek katastralny należy czynić podatkiem
rodzinnym wg Święcickiego :

- podatek wymienia się stosując określoną stawkę np. 1°
od wartości nieruchomości
- na każdego współwłaściciela kwotę wartości wolną od
podatku
- jeden właściciel jedna kwota wolna
- osoby powyżej 65 lat mogłyby korzystać z ulg np.
przez określenie dodatkowej kwoty wolnej

Podatek katastralny zastąpiłby 3 dotychczasowe podatki :

- powierzchniowy
- rolny
- leśny

Podatek katastralny -

jeden ze sposobów opodatkowania nieruchomości, w którym wysokość

podatku jest uzależniona od wartości katastralnej nieruchomości.

Zalety podatku katastralnego:

•

sprawiedliwość podatkowa - podatek uzależniony od wartości nieruchomości;

•

zachęca do sprzedaży nieużywanych nieruchomości - w konsekwencji obniża ich ceny
i zwiększa dostępność nieruchomości, koszt podatku jest co najmniej w części
równoważony niższą kwotą i kosztem kredytu hipotecznego.

51. Gospodarka przestrzenna a rynek nieruchomości !

Gospodarka przestrzenna -

to całokształt działań biernych i czynnych dotyczących

podmiotów i przedmiotów związanych z organizacją użytkowania przestrzeni. Celem
gospodarki przestrzennej jest zarówno ochrona określonych wartości przestrzeni, jak i
racjonalne kształtowanie przestrzeni przez stymulowanie procesów gospodarczych. Działania
ochronne obejmują dążenie do zachowania równowagi pomiędzy elementami naturalnymi
ś

rodowiska, a wytworami działalności ludzkiej. Natomiast kształtowanie przestrzeni to

działanie przekształceniowe związane z nowymi kierunkami rozwoju społeczno-
gospodarczego.

Rynek nieruchomości -

jest to ogół warunków, w których odbywa się transfer praw do

nieruchomości oraz są zawierane umowy, które stwarzają wzajemne prawa i obowiązki,
połączone z władaniem nieruchomościami. Rynek ten jest rynkiem nieformalnym, tzn. nie ma
stałej siedziby i statusu.

Na rynku nieruchomości działa wiele podmiotów gospodarczych. Do najważniejszych należą:
inwestorzy, kredytodawcy, przedsiębiorcy, maklerzy oraz obsługa techniczna rynku.

43. Globalizacja i jej znaczenie !

Globalizacja jest pojęciem używanym do opisywania zmian w społeczeństwach i gospodarce
ś

wiatowej, które wynikają z gwałtownego wzrostu międzynarodowej wymiany handlowej i

kulturowej. Opisuje zwiększenie wymiany informacyjnej, przyspieszenie i spadek cen
transportu, a także wzrost handlu międzynarodowego oraz inwestycji zagranicznych
spowodowanych znoszeniem barier oraz rosnących współzależności między państwami. W
szerszym znaczeniu odnosi się do rosnącej integracji i współzależności między jednostkami
działającymi globalnie na platformie społecznej, politycznej czy ekonomicznej.

Globalizacja gospodarki jest to tworzenie

gospodarki

światowej, czyli możliwości

swobodnego przepływu produktów oraz czynników pomiędzy wszystkimi krajami świata.

Proces

globalizacji

gospodarki przejawia się w postaci struktur integracji gospodarczej,

rozwoju międzynarodowych

przedsiębiorstw

i instytucji, oraz w tworzeniu i umacnianiu

organizacji tworzących ład gospodarczy w skali światowej.

Znaczenie globalizacji dla współczesnego człowieka

Pod koniec XX wieku na coraz większą skalę zaczęły zaznaczać się tendencje globalizacyjne.
Pod tym pojęciem rozumie się cały szereg procesów przejawiających się w światowej
gospodarce, polityce, kulturze oraz życiu społecznym narodów. Zasadniczym elementem
globalizacji jest upowszechnianie się na masową skalę pewnych zjawisk, zachowań,
tendencji. Prowadzi to do zacierania regionalnych różnic pomiędzy poszczególnymi
państwami, do silnej integracji gospodarczej krajów, które jeszcze do niedawna
funkcjonowały jako zupełnie odrębne organizmy. Dla globalizacji bardzo znamienne jest
upowszechnianie się konsumpcyjnego stylu życia, który jeszcze do niedawna
charakteryzował niemal wyłącznie kraje Zachodu. Wskutek zachodzących przemian świat
staje się coraz bardziej homogeniczny, tracą na znaczeniu odrębności kulturowe
poszczególnych narodów. Z globalizacją wiąże się także coraz większa liberalizacja życia; na
dalszy

plan

spycha się różnice religijne, ponieważ te mogłyby w pewien sposób hamować

postępujące rozprzestrzenianie się tych samych wzorców zachowań.

Globalizacja gospodarki

"Globalizacja stanowi wyższy, bardziej zaawansowany, i złożony etap procesu
umiędzynarodowienia działalności gospodarczej."

Anna Zorska

("Ku globalizacji?...", PWN,

Warszawa

1998)

Globalizacja gospodarki oznacza umiędzynarodowienie (internacjonalizację) gospodarki, tzn.
powstanie jednolitej gospodarki światowej, opartej na swobodnym przepływie wszelkich
dóbr,

usług

i kapitału.

Główne cechy globalizacji:

•

rosnąca mobilność kapitału, dóbr i usług,

•

dynamiczny postęp techniczny i szybkie rozprzestrzenianie się innowacji,

•

rozwój sieci światowego systemu transportowego, a co za tym idzie spadek kosztów

transportu

,

•

utworzenie światowego systemu informacyjnego i spadek cen łączności,

•

liberalizacja wielu sfer działalności gospodarczej,

•

otwieranie się gospodarek na

handel

międzynarodowy,

•

wzrost inwestycji zagranicznych,

•

powstawanie regionalnych organizacji integracyjnych, w postaci: stref wolnego
handlu, unii celnych, czy wspólnych rynków (np. Unia Europejska),

•

standaryzacja i masowość

produkcji

przemysłowej i wzrost jednostkowej wydajności

pracy,

•

dekoncentracja procesów produkcji i wytwarzania,

•

koncentracja kapitału i zarządzania, m. in. na skutek łączenia się (fuzji)
przedsiębiorstw, zawierania porozumień (aliansów) dla wspólnego prowadzenia
określonej działalności, tworzenie się tzw. miast globalnych, m. in.: Nowy Jork,
Londyn, Frankfurt, Tokio,

Hongkong

, Amsterdam.

•

wzrost konkurencyjności i innowacyjności podmiotów gospodarczych,

•

wzrost mobilności ludności (migracje).

44. Nieruchomości – pojęcia, funkcje i rodzaje !

Nieruchomość

to jeden z rodzajów rzeczy w rozumieniu prawa cywilnego.

W prawie polskim wyróżnia się trzy rodzaje nieruchomości :

•

gruntowe

•

budynkowe

•

części budynków (nazywane też lokalowymi)

zdefiniowane w przepisach art. 46 §1 Kodeksu cywilnego.

Podstawowym rodzajem nieruchomości są nieruchomości gruntowe, którymi są części
powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty). Znajdujące się na
nich i trwale z nimi związane budynki, inne urządzenia i rośliny, jak również prawa związane
z własnością nieruchomości są częściami składowymi danej nieruchomości gruntowej.
Wobec tego nie mogą być przedmiotem odrębnej własności (łac. superficies solo cedit).

Od zasady tej istnieją wyjątki. Jako osobne od gruntu nieruchomości mogą zostać
wyodrębnione budynki (nieruchomość budynkowa) lub części takich budynków (lokale -
nieruchomość lokalowa) - w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Wtedy stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z nieruchomościami budynkowymi
i lokalowymi jest związana przymusowa współwłasność nieruchomości gruntowej, na której
są posadowione właściwe budynki.

Definicja nieruchomości :

grunt działka budowlana, gospodarstwo rolne, całe budynki.

W myśl prawa Rzymskiego -

rzeczy fizyczne które nie można przenieść z miejsca na miejsce.

Pewien wycinek ziemi i wszystko to co jest z nim trwale związane. Cała reszta to ruchomości.

Art. 191. kodeksu cywilnego -

Własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która

została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Kodeks Napoleona -

ziemie Polski od 1808r. – nieruchomość to grunt , obiekty trwale

związane z tym gruntem oraz obiekty sztuczne będące dziełem człowieka oraz minerały
znajdujące się w ziemi ora przestrzeń nad. Zasada ta uchylona w 1934r.

Obecnie w Polsce art. 46 rozdział I kodeks cywilny :
Art. 46. § 1. Nieruchomościami są części

powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny

przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części
takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu
przedmiot własności.

3 rodzaje nieruchomości :

gruntowe, budynkowe, lokalowe

Rodzaje nieruchomości ze względu na funkcje :

mieszkaniowa lub lokalowa; handlowo –

usługowa; przemysłowa; rolna i grunty leśne; rekreacyjne; instytucjonalne (szkoły, urzędy
itp.) o przeznaczeniu specjalnym ( cmentarze, poligony ) inne.
w/w funkcje mogą występować na obszarach zurbanizowanych i niezurbanizowanych.
Nieruchomość może być zabudowana lub niezabudowana.
Grunt jest zawsze nieruchomością.

45. Wartość nieruchomości i metody jej określania !

Wartość nieruchomości -

najbardziej prawdopodobna cena, możliwa do uzyskania na rynku,

przy założeniu, że strony transakcji są od siebie niezależne, i upłynął odpowiedni czas do
wyeksponowania nieruchomości. Wartość nieruchomości określana jest przez
rzeczoznawców majątkowych, którzy dokonują jej oszacowania w procesie wyceny
nieruchomości.

W potocznym rozumieniu, wartość nieruchomości to cena, jaką nabywca jest w stanie
zapłacić za nieruchomość.

Podstawowym rodzajem nieruchomości są

nieruchomości gruntowe, którymi są części

powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty). Znajdujące się na
nich i trwale z nimi związane budynki, inne urządzenia i rośliny, jak również prawa związane
z własnością nieruchomości są częściami składowymi danej nieruchomości gruntowej.
Wobec tego nie mogą być przedmiotem odrębnej własności (łac. superficies solo cedit).

Wartość rynkowa nieruchomości - pojęcie prawne używane przez organy kontrolujące
obrót nieruchomościami. Według założeń ma odwzorowywać

cenę

konkretnej

nieruchomości

,

możliwą do uzyskania na konkretnie oznaczonym (co do czasu i miejsca) rynku. Z natury
rzeczy urzędowo ustalona "wartość rynkowa nieruchomości" jest tylko pewnym
przybliżeniem, o ile nawet nie

fikcją

.

Sądy

i

organy administracji

ustalają wartość rynkową nieruchomości na podstawie

dowodów

z

opinii

biegłych

, zwanych

rzeczoznawcami majątkowymi

.

Najważniejsza definicja wartości rynkowej nieruchomości jest zawarta w art. 151 ust. 1
ustawy z 21 sierpnia

1997

o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity w Dz.U. z 2004 Nr

261, poz. 2603 z późniejszymi zmianami):
"Wartość rynkową nieruchomości stanowi najbardziej prawdopodobna jej cena, możliwa do
uzyskania na rynku, określona z uwzględnieniem cen transakcyjnych przy przyjęciu
następujących założeń:

3.

strony umowy były od siebie niezależne, nie działały w sytuacji przymusowej oraz
miały stanowczy zamiar zawarcia umowy,

4.

upłynął czas niezbędny do wyeksponowania nieruchomości na rynku i do
wynegocjowania warunków umowy."

Z kolei "Standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych", uchwalone przez Polską
Federację Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych, w standardzie II tak definiują
wartość rynkową:
"1.1. Wartość rynkowa nieruchomości stanowi najbardziej prawdopodobną jej cenę możliwą
do uzyskania na rynku przy przyjęciu następujących założeń:

6.

strony umowy są od siebie niezależne i działają w sposób racjonalny, nie kierując się
szczególnymi motywami,

7.

mają stanowczy zamiar zawarcia umowy,

8.

są świadome współistniejących okoliczności mających wpływ na wartość
nieruchomości,

9.

nie działają w sytuacji przymusowej,

10.

upłynął okres niezbędnego wyeksponowania nieruchomości na rynku, przy
zastosowaniu odpowiedniej reklamy, oraz czas potrzebny do wynegocjowania
warunków umowy, biorąc pod uwagę charakter nieruchomości i stan rynku."

Inaczej definiują wartość rynkową rzeczy (w tym nieruchomości) przepisy

prawa

finansowego

, szczególnie

prawa podatkowego

:

•

art. 8 pkt 3 ustawy z 28 lipca 1993 o podatku od spadków i darowizn (tekst jednolity
w Dz.U. z 1997 Nr 16, poz. 89 z późniejszymi zmianami) określa wartość rynkową
następująco:

"Wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych
cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i
gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami
majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku podatkowego."

•

podobne określenie wartości rynkowej są zawarte w ustawie z 26 lipca 1991 o
podatku dochodowym od osób fizycznych i w ustawie z 15 lutego 1992 o podatku
dochodowym od osób prawnych. Art. 19 ust. 2 tej pierwszej ustawy zawiera
następującą definicję:

"Wartość rynkową nieruchomości i praw majątkowych oraz innych rzeczy określa się
na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami
tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia, oraz w
obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia zawarcia umowy
sprzedaży."

46. Formy własności i inne prawa do nieruchomości !

Formy własności i inne prawa do nieruchomości :

a) prywatna (osoby fizyczne i prawne)
b) publiczna (państwowa, Skarbu państwa, komunalna, JST)

Posiadanie -

wszystkie formy korzystania z nieruchomości , jest faktycznym władaniem

nieruchomością własna lub cudzą. Posiadacz samoistny to osoba faktycznie władająca
nieruchomością jak właściciel, posiadacz w dobrej wierze, posiadacz w złej wierze, posiadacz
zależny.

Własność -

właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze

społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać
pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Prawa i ograniczenia właściciela -

Właściciel nie może się sprzeciwić użyciu a nawet

uszkodzeniu lub zniszczeniu rzeczy przez inną osobę, jeżeli to jest konieczne do odwrócenia
niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio dobrom osobistym tej osoby lub osoby trzeciej.
Może jednak żądać naprawienia wynikłej stąd szkody.
Przepis powyższy stosuje się także w razie niebezpieczeństwa grożącego dobrom
majątkowym, chyba że grożąca szkoda jest oczywiście i niewspółmiernie mniejsza aniżeli
uszczerbek, który mógłby ponieść właściciel wskutek użycia, uszkodzenia lub zniszczenia
rzeczy. Właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać
się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną
miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków
miejscowych. Właścicielowi nie wolno dokonywać robót ziemnych w taki sposób, żeby to
groziło nieruchomościom sąsiednim utratą oparcia

Współwłasność -

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom

(współwłasność). Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo
współwłasnością łączną

Zniesienie współwłasności -

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia

współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie
dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu
dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić. Każdy
ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział
rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-
gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub
znaczne zmniejszenie jej wartości

Użytkowanie wieczyste -

specyficzne dla polskiego prawa cywilnego prawo podmiotowe

dotyczące nieruchomości gruntowej, jeden z trzech rodzajów praw rzeczowych, obok
własności i praw rzeczowych ograniczonych. Polega na oddaniu w użytkowanie
nieruchomości gruntowej będącej własnością państwa, gminy lub związku gmin osobie

fizycznej lub prawnej na czas określony 99 lat (wyjątkowo krócej, lecz nie mniej niż 40 lat).
Dotyczy głównie gruntów położonych w granicach administracyjnych miast.

47. Rynek nieruchomości – jego cechy, rodzaje, uczestnicy. Czynniki kształtujące ceny
nieruchomości !

Rynek nieruchomości -

jest to ogół warunków, w których odbywa się transfer praw do

nieruchomości oraz są zawierane umowy, które stwarzają wzajemne prawa i obowiązki,
połączone z władaniem nieruchomościami. Rynek ten jest rynkiem nieformalnym, tzn. nie ma
stałej siedziby i statusu.

Na rynku nieruchomości działa wiele podmiotów gospodarczych.

Do najważniejszych należą

:

inwestorzy, kredytodawcy, przedsiębiorcy, maklerzy oraz obsługa techniczna rynku.

Rynek :

- czynniki konsumpcyjne - podobne zwyczaje i nawyki konsumpcyjne, sposoby spędzania
wolnego czasu
- czynniki ekonomiczne - podobna struktura zawodowa i gospodarcza społeczeństwa, poziom
zamożności
- czynniki transportowe - podobna gęstość sieci drogowej, sieci połączeń komunikacyjnych.

W zależności od wielkości obszaru będącego przedmiotem porównań wymienionych

czynników można wyodrębnić :

rynek lokalny, regionalny, makroregionalny, krajowy,

międzynarodowy

W ujęciu cybernetycznym rynek to -

celowo określony zbiór elementów i relacji

zachodzących między nimi w wyniku czego zachodzą procesy sterowania

W ujęciu ekonomicznym rynek to :

a) ogół pozornych powiązań podmiotów ,
b) proces przy pomocy którego kupujący i sprzedający określają co maja kupować i
sprzedawać i na jakich warunkach,
c) ogół transakcji kupna – sprzedaży
d) ogół stosunków wymiennych między sprzedającymi oferującymi towary i usługi –
reprezentującymi podaż a kupującymi zgłaszającymi zapotrzebowanie na określone towary i
usługi – reprezentującymi popyt

W ujęciu ogólnoekonomicznym jest kategorią abstrakcyjną

Cechami charakterystycznymi rynku i procesów rynkowych są :

ich żywiołowość ,

nieograniczoność oraz samoregulacyjne działanie.

Dwa podstawowe segmenty klasyfikacji rynku :

a) przestrzenny (geograficzny)
b) branżowy (sektorowy)

Najczęściej z tego względu wyróżnia się :

a) rynki dóbr i usług
b) rynki dóbr i usług konsumpcyjnych oraz inwestycyjnych

c) rynki dóbr i usług częstego zakupu oraz okresowego zakupu
d) rynki towarowe, finansowe, pracy, nieruchomości

Rynek nieruchomości -

należy do podmiotowych, sektorowych segmentów rynku

wyodrębnionych ze względu na specyficzne cechy . Wielu autorów definicję rynku traktuje
jako sumę transakcji dotyczących nieruchomości w skali kraju lub odpowiedniej jednostki
terytorialnej.

Rynek nieruchomości -

pewna struktura obejmująca ukształtowany zbiór wzajemnie ze sobą

powiązanych uczestników procesów oferowania i wymiany nieruchomości.
Podstawową w skali makro charakterystyką rynku nieruchomości lub jego części jest jego
wielkość. Określa ją suma wartości wszystkich transakcji kupna – sprzedaży nieruchomości
zawartych w skali roku na określonym obszarze

Zakres rynku nieruchomościami -

łączna liczba zawartych transakcji kupna – sprzedaży w

ramach określonej jednostki przestrzeni administracyjnych. Określa liczbę : podmiotów
sprzedających i kupujących, aktów prawnych, zapisów hipotecznych, obiektów.

Chłonność rynku nieruchomościami –

stan natężenia potrzeb w odniesieniu do nieruchomości

w porównaniu z aktualnym stanem ich zaspokojenia. Z punktu ilościowego chłonność jest
relacją między popytem nie zaspokojonym na nieruchomości a popytem zaspokojonym . Inną
formą określającą chłonność jest iloraz popytu niezaspokojonego do sumy popytu
zaspokojonego i niezaspokojonego.

Rodzaje rynku nieruchomości :

mieszkaniowy, gruntowy, komercyjny, rekreacyjny,

przemysłowy itp.

Ź

ródło podaży rynku nieruchomości gruntowych

jest stały zasób ziemi podzielonej na działki

Ź

ródło podaży rynku nieruchomości obiektowych

może być istniejący już zasób obiektów ,

ale także proces powstawania obiektów nowych na gruntach niezabudowanych oraz
rozbudowę obiektów istniejących.

Przejrzystość rynku nieruchomości -

pełna przejrzystość rynku nieruchomości następuje gdy

zarówno sprzedający i kupujący posiadają dostateczne informacje o sobie, o warunkach
cenowych i innych ważnych charakterystykach wpływających na ich decyzje.

Podatność na zachowania spekulacyjne rynku nieruchomości -

nieruchomości mogą stanowić

relatywnie bezpieczną formę w lokowaniu kapitału ( zabezpieczenie przed inflacją, nie
można jej stracić przez kradzież)

48. Składniki rynku nieruchomości !

Składniki rynku nieruchomości :

a) przedmioty – grunty orne, sady, działka budowlana
b) podmioty – jednostki gospodarcze, jednostki nie będące pomiotami gospodarczymi .
Podmioty charakteryzują się określoną indywidualnością, zróżnicowaniem ról w procesie
obrotu. Podmiotem mogą być osoby fizyczne, przedsiębiorstwa produkcyjne, instytucje
samorządowe , państwa ( Skarb Państwa)
c) zbywający i nabywający – najliczniejsza grupa
d) instytucje – biura pośrednictwa, jednostki prawne, jednostki administracji państwowej,
banki, instytucje doradztwa, wyceny nieruchomości

Deweloper -

podmiot gospodarczy podejmujący jakąś działalność rozwojową. Jest

właścicielem zarówno terenu jak i powstających obiektów – model klasyczny. Model
pośredni – sprzedaje działki już w trakcie realizacji inwestycji, najczęściej na etapie stanu
surowego budynku.

Rzeczoznawca majątkowy -

osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe z zakresu

szacowania nieruchomości oraz maszyn i urządzeń trwale związanych z gruntem .

49. Przyrodnicze i pozaprzyrodnicze czynniki wpływające na rynek nieruchomości !

50. Kataster – pojęcia i jego znaczenie w gospodarce nieruchomościami, podatek katastralny i
jego zalety !

Katastrem -

usystematyzowany spis, rejestr gruntów aktualizowany na bieżąco, zbiorem

informacji o nieruchomościach gruntowych, obiektowych ich właścicielach oraz innych
osobach fizycznych lub prawnych władających tymi nieruchomościami.

Składa się z 2 części :
a) ewidencja gruntów i budynków -

część kartograficzna i opisowa. Część kartograficzna to

mapy geodezyjno – ewidencyjne które określają kształt , granice i zakres zabudowy
nieruchomości. Treść tych map zawiera punkty i mapy osnowy geodezyjnej , granice
podziałów administracyjnych, położenie urządzeń infrastruktury technicznej. Część opisowa
– zawarte są informacje dotyczące gruntów ich położenia , granic , powierzchni, klasy
gruntów, oraz informacje dotyczące budynków ich położenia , przeznaczenia, funkcji
użytkowych i ogólnych danych technicznych.

b) ewidencja sieci uzbrojenia terenu -

gromadzi informacje o sieci technicznego uzbrojenia

terenu i jej zmianach. Sieć uzbrojenia obejmuje wszelkie nadziemne, naziemne i podziemne
przewody oraz urządzenia telekomunikacyjne, wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne,
elektroenergetyczne oraz inne z wyłączeniem urządzeń melioracyjnych i także budowli
podziemnych ; tuneli, przejścia, parkingi , zbiorniki.
Dane z ewidencji gruntów są podstawą do planowania przestrzennego i gospodarczego,
wymiaru podatków i świadczeń , wpisów do ksiąg wieczystych i statystyki państwowej. Stan
ewidencji gruntów i budynków ma istotne znaczenie dla bezpiecznego rynku
nieruchomościami. Bezpieczeństwo rynku nieruchomościami a także relatywna łatwość
zawierania na nim transakcji uwarunkowane są właściwą organizacją i sprawnym
funkcjonowaniem instytucji ksiąg wieczystych.

Kataster -

publiczny rejestr danych o gruntach i

budynkach (przedmioty katastru) oraz o ich właścicielach
i władających (podmioty katastru).

Podatek katastralny i jego walory :
Podatek katastralny -

jeden ze sposobów

opodatkowania nieruchomości, w którym wysokość
podatku jest uzależniona od wartości katastralnej
nieruchomości.
Znikną puste mieszkania, niewykorzystane działki
budowlane, gminy zaczną uważniej rozmieszczać

uciążliwe inwestycje, aby nie obniżać wartości
budynków dookoła bo z ich opodatkowania czerpią
swój główny dochód, uporządkowany zostanie
rynek nieruchomości, opodatkuje się
rezydencje sfinansowane z niejasnych źródeł.

Podatek katastralny należy czynić podatkiem
rodzinnym wg Święcickiego :

- podatek wymienia się stosując określoną stawkę np. 1°
od wartości nieruchomości
- na każdego współwłaściciela kwotę wartości wolną od
podatku
- jeden właściciel jedna kwota wolna
- osoby powyżej 65 lat mogłyby korzystać z ulg np.
przez określenie dodatkowej kwoty wolnej

Podatek katastralny zastąpiłby 3 dotychczasowe podatki :

- powierzchniowy
- rolny
- leśny

Podatek katastralny -

jeden ze sposobów opodatkowania nieruchomości, w którym wysokość

podatku jest uzależniona od wartości katastralnej nieruchomości.

Zalety podatku katastralnego:

•

sprawiedliwość podatkowa - podatek uzależniony od wartości nieruchomości;

•

zachęca do sprzedaży nieużywanych nieruchomości - w konsekwencji obniża ich ceny
i zwiększa dostępność nieruchomości, koszt podatku jest co najmniej w części
równoważony niższą kwotą i kosztem kredytu hipotecznego.

51. Gospodarka przestrzenna a rynek nieruchomości !

Gospodarka przestrzenna -

to całokształt działań biernych i czynnych dotyczących

podmiotów i przedmiotów związanych z organizacją użytkowania przestrzeni. Celem
gospodarki przestrzennej jest zarówno ochrona określonych wartości przestrzeni, jak i
racjonalne kształtowanie przestrzeni przez stymulowanie procesów gospodarczych. Działania
ochronne obejmują dążenie do zachowania równowagi pomiędzy elementami naturalnymi
ś

rodowiska, a wytworami działalności ludzkiej. Natomiast kształtowanie przestrzeni to

działanie przekształceniowe związane z nowymi kierunkami rozwoju społeczno-
gospodarczego.

Rynek nieruchomości -

jest to ogół warunków, w których odbywa się transfer praw do

nieruchomości oraz są zawierane umowy, które stwarzają wzajemne prawa i obowiązki,
połączone z władaniem nieruchomościami. Rynek ten jest rynkiem nieformalnym, tzn. nie ma
stałej siedziby i statusu.

Na rynku nieruchomości działa wiele podmiotów gospodarczych. Do najważniejszych należą:
inwestorzy, kredytodawcy, przedsiębiorcy, maklerzy oraz obsługa techniczna rynku.