ABC Fotografowania

ABC FOTOGRAFOWANIA

Niewiele rzeczy przybli

ża świat tak, jak czyni to fotografia. Dzięki niej odległe miejsca i ludzie stają się

bliscy, a nasze

życie bogatsze. Często tym, co nas najbardziej porusza, jest niepowtarzalny punkt

widzenia, w

łaściwy każdemu autorowi zdjęć. W niniejszym poradniku zamieszczony został zbiór

przyk

ładowych fotografii, których przestudiowanie pozwoli pobudzić wyobraźnię i pomoże każdemu

odkry

ć własny, wyjątkowy sposób patrzenia na świat.

Wst

ęp do świata doskonałej fotografii.

Co decyduje o wspania

łości zdjęcia?

Chyba ka

żdy z nas miał kiedyś okazję oglądać w galerii lub czasopiśmie jakieś zdjęcie, zastanawiając

ę jednocześnie, co takiego przyciąga w nim naszą uwagę. Bo zdjęcie było po prostu dobre. Miało w

sobie co

ś, co zostało zrobione wyjątkowo dobrze, jednak w przypadku fotografii różnica pomiędzy

dzie

łem wystarczająco dobrym a wybitnym jest trudna do zdefiniowania. Tymczasem w dzisiejszych

czasach tak wielu ludzi robi zdj

ęcia, że sama czynność wydaje się wręcz banalna. Co więcej,

wspó

łczesne aparaty fotograficzne są tak łatwe w użyciu, że wykonanie dobrego, prawidłowo

świetlonego zdjęcia nie jest niczym nadzwyczajnym. W rezultacie widzimy wokół siebie mnóstwo

fotografii, które, cho

ć na ogół poprawne, często nie wyróżniają się niczym szczególnym. Ale przecież

zdarzaj

ą się i takie, które przykuwają uwagę swoją wyjątkowością. Niniejszy poradnik jest

przeznaczony dla ka

żdego, kto pragnie zgłębić tajniki fotografii i doskonalić swój warsztat tak, by

wykonywa

ć zdjęcia dorównujące jakością pracom podziwianym przez siebie. W kolejnych rozdziałach

ędziemy zamieszczać opisy podstawowych i bardziej zaawansowanych technik, które pomogą

ństwu w zrozumieniu reguł rządzących fotografią. Znajdziecie Państwo przykładowe zdjęcia i

porównania pomi

ędzy zdjęciami udanymi i nieudanymi. Jeśli poświęci się odrobinę czasu na lekturę

tego poradnika i zastosuje zawart

ą w nim wiedzę we własnej praktyce fotograficznej, to na efekty nie

trzeba b

ędzie długo czekać.

ĘŚĆ PIERWSZA - Podstawowe techniki

Dobre zrozumienie trzech podstawowych czynników maj

ących wpływ na jakość zdjęć prowadzi do

znakomitych rezultatów.

Ostro

ść, ekspozycja i kompozycja

Nowoczesne lustrzanki jednoobiektywowe s

ą bardzo łatwe w użyciu. Najnowsze osiągnięcia

technologiczne, takie jak niezawodny system automatycznej ekspozycji i precyzyjne, automatyczne
ustawianie ostro

ści, działające nawet przy słabym oświetleniu, sprawiają, że dosłownie każdy może

robi

ć dobre zdjęcia, niezależnie od warunków zewnętrznych. Dostępne na rynku wysokiej klasy

obiektywy o zmiennej ogniskowej tak

że znacznie ułatwiają kompozycję wspaniałych kadrów i to

bezpo

średnio w celowniku. Ponieważ trzy podstawowe czynniki warunkujące powstanie udanej

fotografii - ostro

ść, ekspozycja i kompozycja - są teraz całkowicie pod kontrolą, możemy się

zastanowi

ć, dlaczego niektóre z naszych fotografii nadal nie są doskonałe. Chodzi o to, że nawet

najbardziej zaawansowane technicznie aparaty musz

ą być umiejętnie obsługiwane.

•

Podstawowe techniki 1

- Lustrzanka jednoobiektywowa.

•

Podstawowe techniki 2

- Autofocus - system automatycznego ustawiania ostro

ści.

•

Podstawowe techniki 3

- Czasy otwarcia migawki.

•

Podstawowe techniki 4

- Przys

łona.

•

Podstawowe techniki 5

- Ogniskowa i k

ąt widzenia.

•

Podstawowe techniki 6

- Czas otwarcia migawki, liczba przys

łony i czułość filmu.

•

Podstawowe techniki 7

- Wprowadzenie kompozycji i kadrowania.

Podstawowe techniki: Lustrzanka jednoobiektywowa

Lustrzanka jednoobiektywowa jest najbardziej wyrafinowanym narz

ędziem do robienia zdjęć

dost

ępnym w dzisiejszych czasach.

Ze wszystkich rodzajów aparatów dost

ępnych obecnie na rynku, lustrzanki jednoobiektywowe na film

o szeroko

ści 35 mm są sprzętem niewątpliwie najbardziej popularnym wśród osób traktujących

sharing >> a u d i o k s i a z k i.org

i.o

fotografi

ę poważnie. Łącząc wyrafinowane możliwości ze zwartą i lekką konstrukcją. lustrzanki są

doskona

łymi aparatami do fotografii reporterskiej, sportowej, turystycznej, a także do robienia zdjęć

niepozowanych. Niewielkie rozmiary i wszechstronno

ść to dwie główne zalety, dzięki którym na

lustrzankach mo

żna polegać w każdej sytuacji. Możliwość zmiany obiektywu sprawia, że możemy

robi

ć właśnie takie zdjęcia, o jakie nam chodzi. W obecnych czasach komputerowe "mózgi" lustrzanek

jednoobiektywowych najwy

ższej klasy, takich jak te z serii EOS, zautomatyzowały proces

fotografowania do tego stopnia,

że fotograf może skupić się wyłącznie na treści zdjęcia. Można

dos

łownie zaprogramować aparat tak, aby dopasował się do panujących warunków ekspozycji. To

naprawd

ę duże ułatwienie, bo przecież wysublimowane piękno krajobrazu wymaga innych ustawień

ż szybkość i dynamika sportowych wydarzeń. Co więcej, polegając na nowoczesnej i precyzyjnej

technologii systemu automatycznego ustawienia ostro

ści, możemy uchwycić na zdjęciu te szczególne,

niepowtarzalne momenty, które najprawdopodobniej umkn

ęłyby przy ręcznym ustawieniu.

Zrozumienie kilku podstawowych zasad fotografii pomo

że nam cieszyć się wyrafinowanymi

żliwościami naszego aparatu, a co najważniejsze, robić lepsze zdjęcia.

Lustrzanka jednoobiektywowa a kompaktowy aparat fotograficzny

Wielkim udogodnieniem oferowanym przez lustrzanki jednoobiektywowe
jest ich konstrukcja, oparta o system TTL, dzi

ęki któremu fotografująca

osoba widzi dok

ładnie to, co będzie utrwalone na klatce filmu. Zastosowanie

konstrukcji tego typu sprawia,

że używanie obiektywów o różnych

ogniskowych jest bardzo praktyczne. Kompaktowy aparat fotograficzny ma
osobny wizjer celownika do ustawiania kadru, wi

ęc tylko w przybliżeniu

pokazuje obraz obejmowany przez obiektyw. Poza tym, jedynym sposobem
na fotografowanie z innym obiektywem jest dodanie specjalnego celownika.

Podstawowe techniki: Autofocus - system automatycznego ustawiania ostro

ści

żywanie autofocusu jest łatwe, jednak należy pamiętać o jego właściwej obsłudze.

Po prostu naprowadzamy ramk

ę autofocusu na

fotografowany obiekt.
Autofocus jest jednym z wielkich udogodnie

nowoczesnych lustrzanek jednoobiektywowych. Po
prostu naprowadzamy ramk

ę autofocusu na ten

element obrazu, który ma by

ć ostry i naciskamy

spust migawki do po

łowy.

Obiektyw

automatycznie nastawi ostro

ść wybranego przedmiotu. Autofocus jest prawie zawsze szybszy i

bardziej niezawodny ni

ż ręczne ustawianie ostrości. Ważne jest zrozumienie zasad prawidłowej

obs

ługi tej funkcji. Po pierwsze należy zdecydować, który element obrazu ma być ostry, a jest to

czasami trudny wybór.Poza tym, poruszenie aparatu mo

że spowodować przesunięcie ramki

autofocusu z wybranego obiektu. Mo

że temu zapobiec włączenie blokady ostrości, jednak ważne jest,

śmy zawsze pamiętali o obecności ramki.

Potwierdzenie wska

źnikiem ostrości

Przed naci

śnięciem spustu migawki dobrze jest upewnić się, czy zdjęcie będzie ostre. Widać to, rzecz

jasna, w celowniku. Czasami jednak, kiedy fotografujemy przy s

łabym oświetleniu, trudno mieć

pewno

ść co do właściwego ustawienia ostrości. System automatycznego ustawiania ostrości okaże

ę pomocny i w tej sytuacji. Warto przyzwyczaić się do sprawdzenia przed każdym zdjęciem, czy

świeci się zielona lampka wskaźnika ostrości widoczna w celowniku. To zajmie tylko chwilę, a może
oszcz

ędzić wielu rozczarowań. Jeśli stwierdzimy, że przydałaby się nam odrobina praktyki w używaniu

systemu autofocusu, mo

żemy poćwiczyć z aparatem bez filmu, dopóki prawidłowa obsługa stanie się

tylko kwesti

ą intuicji.

życie blokady ostrości może znacznie poprawić jakość naszych zdjęć.

Blokada ostro

ści pomaga skomponować ujęcie.

żeli główny obiekt na zdjęciu ma być w samym

centrum kadru, mo

żemy w prosty sposób ustawić

ostro

ść, używając systemu automatycznego

ustawienia ostro

ści. Jednak co zrobić, gdy nie

chcemy aby wybrany przez nas motyw by

ł w samym

środku zdjęcia? Na przykład, jeśli na fotografii mają
by

ć dwie stojące obok siebie osoby, ramka

autofocusu najprawdopodobniej znajdzie si

pomi

ędzy nimi i ostrość zostanie ustawiona

wzgl

ędem tła.

Prosta funkcja zwana "blokad

ą ostrości" rozwiązuje

ten problem. Po prostu naprowadzamy ramk

autofocusu na fotografowany obiekt, uruchamiamy
system autofocusu naciskaj

ąc spust migawki do

łowy i komponujemy ujęcie przesuwając aparat i

trzymaj

ąc spust migawki. Autofocus będzie pamiętał

prawid

łowe ustawienie, dopóki spust migawki nie

zostanie zwolniony.
Funkcja blokady ostro

ści ułatwia również wyostrzenie obrazu przy fotografowaniu obiektów, takich jak

puste

ściany lub błyszczące powierzchnie, które mogą sprawić kłopoty przy automatycznym

ustawianiu ostro

ści. W takim przypadku wybieramy po prostu jakiś inny przedmiot znajdujący się mniej

ęcej w tej samej odległości co fotografowany obiekt, ustawiamy ostrość przy pomocy autofocusu i

trzymaj

ąc spust migawki wciśnięty do połowy, wracamy do wybranego wcześniej ujęcia.

Tryby pracy One Shot i Al Servo AF
Podczas robienia zdj

ęć w trybie One Shot AF, migawka nie może być zwolniona dopóki ustawianie

ostro

ści nie zostanie zakończone. Ten tryb fotografowania stosuje się w połączeniu z blokadą ostrości.

Naci

śnięcie spustu migawki do połowy zachowuje parametry ustawienia ostrości odpowiadające

wybranej odleg

łości. Kiedy jednak fotografujemy ruchome obiekty w trybie Al Servo AF, po naciśnięciu

spustu migawki do po

łowy autofocus śledzi poruszający się obiekt i w sposób ciągły dopasowuje

ostro

ść do zmieniającej się odległości. Funkcja ta jest funkcją odwrotną do funkcji blokady ostrości.

Podstawowe techniki: Czasy otwarcia migawki

Dysponuj

ąc różnymi czasami otwarcia migawki możemy kontrolować przedział czasu, w

którym

światło wpada do aparatu.

Co to jest czas otwarcia migawki?

Mówi

ąc w skrócie, czas otwarcia migawki to czas naświetlenia

klatki filmu. Krótki czas otwarcia migawki, 1/2000 s, 1/4000 s itd,.
oznacza,

że migawka pozostanie otwarta tylko przez tę krótką

chwil

ę. I na odwrót - dłuższy czas otwarcia migawki znaczy, że

ekspozycja b

ędzie trwała odpowiednio dłużej. Nie dajmy się zmylić

liczbom umieszczonym na aparacie. Czas otwarcia migawki
opisany symbolem "2000" to w rzeczywisto

ści 1/2000 sekundy -

bardzo krótko. Oznaczenie u

łamka 1/ zostało dla uproszczenia

pomini

ęte; mówimy o robieniu zdjęć z migawką "dwa tysiące" mając

na my

śli czas otwarcia migawki równy "jednej dwutysięcznej

sekundy".

Dlaczego czasy otwarcia migawki s

ą takie ważne?

Kiedy fotografujemy obiekty w ruchu przy d

ługim czasie otwarcia

migawki, zdj

ęcie najprawdopodobniej wyjdzie nieostre. Nie można

jednak fotografowa

ć wszystkiego przy krótkim czasie otwarcia

migawki, gdy

ż wówczas ekspozycja musiałaby trwać krócej, co nie

zawsze jest mo

żliwe ze względu na czułość filmu. Jeśli czas

otwarcia migawki jest za krótki w danych warunkach, zbyt ma

ło

światła dotrze do filmu i zdjęcie będzie niedoświetlone. Robiąc
zdj

ęcia należy zawsze pamiętać o zrównoważeniu trzech

nast

ępujących czynników: czasu otwarcia migawki (jak długo światło pada na klatkę filmu), liczby

przys

łony (ile światła pada na klatkę filmu) i czułość filmu (ile światła potrzebuje dany film do

prawid

łowej ekspozycji).

Zrozumienie zasad post

ępowanie z tymi trzema

parametrami jest najwa

żniejszym krokiem ku

udanym fotografiom.
Mo

żna by sądzić, że wiedza dotycząca

wspomnianych parametrów oka

że się zbędna, jeśli

tylko b

ędziemy unikać fotografowania obiektów w

ruchu. Ale nawet ograniczenie si

ę do robienia zdjęć

nieruchomych przedmiotów nie zwalnia nas z
konieczno

ści pamiętania o czasie otwarcia migawki.

Wszystko dlatego,

że aparat może się poruszyć,

śli nie jest zamocowany na statywie. Jeżeli w

momencie ekspozycji aparat ulegnie jakimkolwiek
wstrz

ąsom, to obraz na zdjęciu będzie rozmazany.

Mówimy wtedy o "poruszeniu" aparatu. Jednak je

śli

dobierze si

ę wystarczająco krótki czas otwarcia migawki, to w większości przypadków zdjęcie wyjdzie

doskonale, nawet je

śli robiła je osoba niedoświadczona.

Mechanizm migawki w aparatach EOS

Aparaty EOS posiadaj

ą pionową migawkę szczelinową z

elektromagnetycznym mechanizmem wyzwalania. Czas migawki
kontrolowany jest elektronicznie. W konstrukcji migawki wykorzystano
mechanizm z dwiema kurtynami. W stanie spoczynku (przed naci

śnięciem

spustu), pierwsza kurtyna zas

łania klatkę filmu, a druga jest otwarta. W

momencie naci

śnięcia spustu pierwsza kurtyna otwiera się tworząc

szczelin

ę, przez którą światło pada na klatkę filmu. W czasie ekspozycji

druga kurtyna zaczyna pod

ążać za pierwszą, przez co szczelina przesuwa

ę naświetlając resztę klatki. Następnie pierwsza kurtyna zatrzymuje się, a

druga kurtyna zamyka si

ę zaraz za nią kończąc ekspozycję.

Problemy wynikaj

ące z poruszenia aparatem są powszechne wśród początkujących - łatwo

jednak mo

żna temu zaradzić.

ąd wiadomo, przy jakich czasach otwarcia migawki możemy fotografować "z ręki"?

Fotografowie zazwyczaj staraj

ą się mieć na uwadze czasy otwarcia migawki, przy których można robić

zdj

ęcia bez statywu. Ogólna zasada mówi, że używając obiektywu o ogniskowej 50 mm większość

ludzi mo

że fotografować z ręki przy czasie otwarcia migawki równym 1/60 sekundy i krótszym. Jak

wida

ć, istotna jest tu ogniskowa obiektywu. O parametrze tym należy pamiętać, gdyż przy dłuższych

obiektywach - teleobiektywach - konsekwencje poruszenia aparatu s

ą bardziej widoczne. Dlatego też

osoby zajmuj

ące się fotografią zawodowo zawsze używają solidnych, wytrzymałych statywów, kiedy

fotografuj

ą przez olbrzymie teleobiektywy. Jednym ze sposobów określenia najkrótszego czasu

otwarcia migawki przy którym mo

żemy zrobić zdjęcia z ręki, jest wyznaczenia odwrotności ogniskowej

aparatu. Oznacza to,

że obiektywem o ogniskowej 50 mm możemy bezpiecznie fotografować bez

statywu ustawiaj

ąc czas otwarcia migawki na 1/60 s (ponieważ w aparatach nie istnieje wartość 1/50

s), ale ju

ż 1/30 s może być czasem za długim.

Z kolei 1/30 s mo

że w zupełności wystarczyć przy szerokokątnym obiektywie o ogniskowej 28 mm,

trzeba jednak pami

ętać o tym, że jest to prawdopodobnie najdłuższy czas przy jakim można robić

zdj

ęcia z ręki, nawet jeśli używa się superszerokokątnego obiektywu o ogniskowej 15 mm. Z drugiej

ś strony, teleobiektywy o ogniskowej 300 mm raczej nie powinien być używany bez statywu przy

czasie otwarcia migawki krótszym ni

ż 1/500 s jeśli nie chcemy, by zdjęcie było nieostre. Natomiast

życie czasu 1/250 s powinno wystarczyć dla obiektywów o ogniskowej 135 mm lub 200 mm.

Pocz

ątkowo może się to wydawać skomplikowane, ale pamiętając o zależności pomiędzy ogniskową

obiektywu a czasem otwarcia migawki osi

ągniemy efekty w postaci większej liczby ostrych zdjęć.

Krótki czas otwarcia migawki pomo

że zarejestrować niedostrzegalne dotąd aspekty

fotografowanych tematów.
Zrozumienie zasad doboru czasu migawki przyniesie owoce w postaci lepszych zdj

ęć. To jednak nie

wszystko. Aparaty z serii EOS umo

żliwiają zmiany czasu otwarcia migawki w niezmiernie szerokim

czasie, co w bardziej zaawansowanych modelach oznacza czas rz

ędu 1/4000 a nawet 1/8000

sekundy. Przy tak krótkich czasach aparaty serii EOS mog

ą sfotografować rzeczy niedostrzegalne

łym okiem. Czasy te pozwalają na uchwycenie strzały lecącej do tarczy lub na zatrzymanie kolibra

w locie.
Przy tak krótkim czasie na

świetlania wyczucie właściwego momentu wymaga dobrego refleksu i

odrobiny praktyki. Aparaty serii EOS oferuj

ą również możliwość ustawienia bardzo długich czasów

świetlania, włącznie z ustawieniem "B" ("bulb", zwanym także "na czas"), które umożliwia

fotografowanie z dowolnie d

ługim czasem naświetlania. Również i w tym przypadku możliwe jest

łkiem nowe spojrzenie na otaczający nas świat. Nocne światła wielkiego miasta, autostrada jako

smuga p

ędzących samochodów, rozgwieżdżone niebo - to wspaniałe tematy na zdjęcia wymagające

ługiego czasu ekspozycji.

Podstawowe techniki: Przys

łona

Regulacja przys

łony to zmiana natężenia światła wpadającego

do aparatu podczas ekspozycji.

Znaczenie liczby przys

łony

Parametr czasu otwarcia migawki informuje o d

ługości padania

światła na klatkę filmu. Z kolei liczba przysłony jest miarą wielkości
otworu, przez który przechodzi

światło, wpadając do aparatu. Jeśli

ekspozycja ma pozosta

ć niezmienna, to im dłuższy będzie czas

otwarcia migawki, tym mniejszy powinien by

ć otwór przysłony. Jeśli

czas ekspozycji musi by

ć krótszy, wówczas przysłona powinna być

otwarta szerzej, aby ta sama ilo

ść światła została wpuszczona do aparatu. Wielkość otworu przesłony

wyra

żamy jednostkami zwanymi liczbami przysłony. Mały otwór to duża liczba (lub wartość) przysłony,

na przyk

ład f/22 oznacza otwór o średnicy niewiele większej od średnicy szpilki. Duże otwory, np.

f.1.4, oznacza si

ę małą liczbą. Liczby umieszczone na pierścieniu przysłony każdego obiektywu to

łaśnie liczby przysłony. Każda z nich opisuje otwór, którego wielkość jest dwa razy większa lub dwa

razy mniejsza od otworu odpowiadaj

ącego sąsiedniej liczbie przysłony. I tak, przysłona o liczbie f/5.6

wpuszcza dwa razy wi

ęcej światła niż przysłona oznaczona liczbą f/8 i o połowę mniej, niż przysłona o

liczbie f/4. Ró

żnica pomiędzy dwiema liczbami przysłony, sąsiadującymi ze sobą w tak powstałym

szeregu, to stopie

ń przysłony. "Otwieranie" przysłony oznacza powiększenie otworu przysłony,

"przymykanie" za

ś - jego zmniejszanie.

Liczby przys

łony i czasy otwarcia migawki

Zarówno przys

łona jak i migawka regulują ilość światła padającego na klatkę filmu. W zakresach

regulacji obu tych parametrów znajduj

ą się ustawienia odległe o jeden stopień. Mając na uwadze ilość

światła wpadającego do aparatu, można powiedzieć, że przysłona o liczbie f/5.6 wpuszcza dwa razy
wi

ęcej światła niż przysłona f/8. Podobnie migawka 1/60s wpuszcza dwa razy więcej światła niż

migawka 1/125 s.
Ustawienie czasu otwarcia migawki i wielko

ści przysłony zawsze musi być wzajemnie skorelowane.

łóżmy przykład, że parametry prawidłowej ekspozycji przy danym ujęciu wynoszą odpowiednio 1/60

s i f/6.6. Chc

ąc w tych samych warunkach oświetlenia sfotografować poruszający się obiekt, skracamy

czas otwarcia migawki do 1/125 s. Wówczas, aby zachowa

ć optymalne zrównoważenie parametrów

ekspozycji, musimy dopasowa

ć przysłonę, zmieniając jej wartość dokładnie o tyle samo, o ile zmienił

ę czas otwarcia migawki. Dlatego też w tym przypadku należy dwukrotnie zwiększyć otwór

przys

łony, zmniejszając jej liczbę na f/4, o jeden stopień. Ponieważ przysłona o liczbie f/4 wpuszcza

dwukrotnie wi

ęcej światła niż przysłona o liczbie f/5.6, optymalne parametry ekspozycji zostaną

zachowane.

łębia ostrości jest jednym z podstawowych pojęć w fotografii. Terminem tym określa się

stref

ę, w której obiekty uwidocznione na zdjęciu są ostre.

łębia ostrości

Poj

ęcie głębi ostrości odnosi się do strefy ostrego

odwzorowania, która rozci

ąga się przed i za

punktem, wzgl

ędem którego ustawiona jest ostrość.

łębia ostrości zmienia się odwrotnie

proporcjonalnie do wielko

ści otworu przysłony.

Znaczy to,

że przy szeroko otwartej przysłonie, np. o

liczbie f/1.8, g

łębia ostrości jest niewielka. Natomiast

przy mocno przymkni

ętej przysłonie, np. f/16, prawie

wszystkie obiekty, widoczne czy to na pierwszym,
czy na dalszych planach, b

ędą ostro odwzorowane.

Tak jak przy wyborze czasu otwarcia migawki
bierzemy pod uwag

ę prędkość poruszających się

obiektów, tak przy ustawianiu przys

łony kierujemy

ę głębią ostrości, którą chcemy uzyskać. Rzecz

jasna, warunki uj

ęcia nie zawsze umożliwiają duży

wybór ustawie

ń. Fotografując mecz koszykówki

musimy ustawi

ć krótki czas otwarcia migawki - i

zadowoli

ć się niewielką głębią ostrości. Ale przy

fotografowaniu ogrodu pe

łnego kwiatów duża głębia

ostro

ści na pewno będzie ważniejsza. Należy

pami

ętać, że strefa głębi ostrości nie jest

równomiernie roz

łożona wokół punktu, na który

ustawiamy ostro

ść aparatu. Mniej więcej jedna

trzecia obszaru g

łębi ostrości przypada na

przestrze

ń przed tym punktem, a pozostałe dwie

trzecie na stref

ę znajdującą się za nim. Może się

zdarzy

ć, że nie wszystkie elementy kadru zmieszczą

ę w strefie objętej głębią ostrości. Można wtedy ustawić ostrość na odległość trochę większą, niż ta,

w której znajduje si

ę fotografowany obiekt. Wówczas prawdopodobnie głębia ostrości obejmie

wszystko.

Podstawowe techniki: Ogniskowa i k

ąt widzenia

W ka

żdej sytuacji mamy do wyboru wiele różnych ujęć.

łębia ostrości i obiektywy

życie obiektywu o długiej ogniskowej zmniejsza

łębię ostrości. Korzystając więc z teleobiektywów

nale

ży dokładnie ustawiać ostrość. Obiektywy

szerokok

ątne zaś mają bardzo dużą głębię ostrości.

Precyzyjne ustawienie ostro

ści nie jest więc aż takie

istotne je

śli używamy obiektywu szerokokątnego.

Prawie wszystkie elementy kadru fotografowane
obiektywem o ogniskowej 28 mm w jasny, s

łoneczny

dzie

ń, będą ostro i wyraźnie odzwierciedlone. Jeśli

jednak u

żywamy teleobiektywu przy słabym

świetleniu, może to już wymagać zwiększonej

ostro

żności i precyzji.

łębia ostrości i odległość od fotografowanego

obiektu
G

łębia ostrości zmienia się wraz ze zmianą

odleg

łości z jakiej robimy zdjęcie. Oznacza to, że

przy niezmiennych parametrach ekspozycji obiekty
znajduj

ące się w oddaleniu będą miały

porównywalnie wi

ększą głębię ostrości niż elementy

znajduj

ące się bliżej aparatu. Wyjaśnia to, dlaczego

na fotografii krajobrazu wykonanej z ostro

ścią

ustawion

ą na nieskończoność, pola, drzewa, odległe

góry, a nawet ob

łoki są wyraźnie widoczne. Dlatego

ż głębia ostrości, którą dysponujemy robiąc

zbli

żenia, jest zazwyczaj o wiele mniejsza niż można

przypuszcza

ć.

Najwa

żniejsza decyzja

Najwa

żniejsze w fotografii jest zrozumienie

zale

żności pomiędzy czasem otwarcia migawki a

wielko

ścią przysłony. W danych warunkach

świetleniowych prawie zawsze mamy do wyboru

kilka ró

żnych kombinacji tych dwóch zmiennych.

Wybranie krótszego czasu ekspozycji poci

ągnie za

sob

ą nastawienie większego otworu przysłony, a

zarazem zmniejszenie g

łębi ostrości. Czasem o to

nam w

łaśnie chodzi, często jednak nie tego

oczekujemy. Dlatego te

ż robiąc zdjęcia zawsze

powinni

śmy pamiętać o tych dwóch parametrach.

Jak du

żą głębię ostrości zamierzamy osiągnąć? Jaki

czas otwarcia migawki b

ędzie potrzebny, aby

uzyska

ć ostre zdjęcie? Znajomość odpowiedzi na te

pytania na pewno pomo

że nam poprawić jakość

naszych fotografii.

Czas otwarcia migawki, liczba przys

łony i

ogniskowa
Ogniskowa obiektywu ma niew

ątpliwie wpływ na

rodzaj wykonywanego zdj

ęcia. Od niej zależy też kąt

widzenia oraz g

łębia ostrości. Powyższe przykłady

pokazuj

ą to samo ujęcie sfotografowane różnymi obiektywami. Odległość modelki była różna, aby

zachowa

ć wielkość fotografowanych obiektów. Możemy tu przede wszystkim zauważyć różnice w tle,

jednak zmiany w perspektywie tak

że są widoczne.

Podstawowe techniki: Czas otwarcia migawki, liczba przys

łony i czułość filmu

Czu

łość filmu jest trzecią najważniejszą wielkością, która ma wpływ na ekspozycję.

Nowoczesny filmy o wysokiej czu

łości ułatwiają dobór filmu w zależności od warunków.

Co to znaczy,

że film jest wysokoczuły?

Zale

żność pomiędzy czasem otwarcia migawki a wielkością przysłony została już wyjaśniona.

Pozostaje jednak jeszcze jeden parametr, o którym nale

ży pamiętać: czułość filmu. Wielkość ta

odzwierciedla wra

żliwość filmu fotograficznego na światło.

Nawet je

śli znajdziemy się w sytuacji, w której wybrana przez nas kombinacja czasu otwarcia migawki

i liczby przys

łony jest nieprawidłowa ze względu na warunki oświetleniowe, nie oznacza to, że

wszystko stracone. Mo

żemy rozwiązać ten problem używając filmu o większej czułości. Jak już

wspomniano, s

ąsiadujące wartości czasu otwarcia migawki i liczby przysłony różnią się od siebie o

jeden stopie

ń. Ekspozycja z czasem 1/250 s jest dwukrotnie krótsza od ekspozycji 1/125 s, a

przys

łona o liczbie f/5.6 wpuszcza do aparatu dwa razy więcej światła, niż przysłona oznaczona jako

f/8. W obu przypadkach mo

żemy mówić o różnicy jednego stopnia. Filmy różnią się od siebie w ten

sam sposób. Przy takich samych parametrach ekspozycji, film ISO 100 wymaga dwukrotnie wi

ęcej

światła niż film ISO 200 - jest to różnica jednego stopnia. Dlatego też używając filmu ISO 200 możemy
osi

ągnąć trochę większą głębię ostrości lub też nastawić trochę krótszy czas otwarcia migawki niż w

przypadku filmu o mniejszej czu

łości.

Rodzaje i czu

łość filmów

Rodzaj filmu i jego czu

łość są oczywiście bardzo ważne w fotografii. Filmy dzielimy na czarno-białe i

barwne, a tak

że na negatywowe (do odbitek) i pozytywowe (do przezroczy). Pozytywowe filmy

fotograficzne mog

ą dać trochę lepsze efekty, choć z drugiej strony filmy negatywowe są zazwyczaj

mniej wra

żliwe na błędy, gdyż w procesie wywoływania odbitek można jeszcze wpłynąć na ich

ńcową jakość, nawet jeśli powstają z niedoskonałego negatywu. Jeśli chodzi o filmy do przezroczy

(pozytywowe), kontrola nad zdj

ęciem kończy się w momencie naciśnięcia spustu migawki.

Czu

łość filmu jest kolejną wielkością, z którą należy się zapoznać. Filmy o czułości z zakresu od ISO

64 do ISO 400 s

ą szeroko dostępne, a filmy o wyższej czułości można znaleźć w specjalistycznych

sklepach fotograficznych. Jednostki ISO okre

ślają standardową skalę światłoczułości. ISO 64 oznacza

stosunkowo nisk

ą czułość, ISO 400 to czułość dość wysoka. Wysokoczuły film wymaga mniej światła

podczas ekspozycji, wi

ęc umożliwia większą tolerancję naświetlania w różnych sytuacjach.

Wysokoczu

łe filmy mają jednak tendencję do większej "ziarnistości". Odwzorowany przy ich użyciu

obraz jest mniej ostry, zw

łaszcza jeśli odbitkę powiększono

Wszystkie poni

ższe kombinacje dają taką samą ekspozycję.

Czas otwarcia migawki (w sek.)

1/1500 1/250 1/125 1/60 1/30 1/15 1/8

Liczba przys

łony (f/stopień)

2.8

5.6

Produkowane obecnie filmy, równie

ż te o wyższej czułości, charakteryzują się tak wysoką jakością, że

ększość robiących zdjęcia wybiera film ISO 200, nie martwiąc się o uzyskanie dobrej jakości zdjęć.

Maj

ąc jednak na uwadze jakość zdjęć, zawsze powinniśmy wybierać filmy o możliwie najniższej

czu

łości dopuszczalnej w danych warunkach oświetlenia.

Porównajmy prze

źrocza wykonane na filmach pozytywowych o czułości ISO 64 i ISO 400. Barwy na

niskoczu

łym filmie są bardziej intensywne, a szczegóły wyraźniejsze. Jak widać, dobór czułości filmu,

jak zreszt

ą wszystko w fotografii, jest sprawą kompromisu. Istnieją dwa podstawowe typy filmów

barwnych: do

światła dziennego oraz do światła sztucznego (kompensujący niedostatek barwy

niebieskiej). Film do

światła dziennego nadaje się do robienia zwykłych zdjęć w każdych warunkach.

żyty w pomieszczeniach może spowodować nieznaczną dominantę barwy czerwonej. Film do

światła sztucznego został opracowany z myślą o profesjonalnej fotografii w warunkach oświetlenia
studyjnego, mo

że być jednak z powodzeniem używany przy zwykłym (żarowym) sztucznym świetle.

Natomiast efektem u

życia filmu do światła dziennego we wnętrzach z oświetleniem jarzeniowym jest

lekko zielonkawe zabarwienie obrazu. Mo

żna temu zapobiec zakładając na obiektyw specjalny

fioletowy filtr.

Kombinacje czasu otwarcia migawki oraz liczby przys

łony z czułością filmu.</TD< tr>

Liczba przys

łony

Czas otwarcia migawki

125

250

5.6

125

250

500

250

500

1000

2.8

500

100

2000

ISO

100

200

400

Czas otwarcia migawki

Liczba przys

łony

2000

1.4

2.8

1000

2.8

500

2.8

5.6

250

5.6

125

5.6

Podstawowe techniki: Wprowadzenie do kompozycji i kadrowania

Prawdziwa zabawa zaczyna si

ę, gdy zrozumiemy podstawowe zasady fotografowania.

Nie róbmy zdj

ęcia ot tak, skomponujmy je

Oprócz ostro

ści i parametrów ekspozycji, najważniejsza w fotografii jest kompozycja. Jest to jednak

czynnik wymykaj

ący się jednoznacznym, wiążącym regułom. W rzeczywistości każdą scenę można

przedstawi

ć na różnych, ale jednakowo dobranych kadrach. Można jednak zgodzić się co do jednej

zasady: kompozycja jest dobra, je

żeli zawiera całą "informację" potrzebną do przedstawienia tematu

zdj

ęcia - i nic poza tym. Zasada ta jest niezwykle istotna. Wiedza o tym, co należy opuścić, jest jedną

z najwa

żniejszych w każdej formie sztuki. Używając lustrzanki jednoobiektywowej bardzo łatwo jest

zaw

ęzić scenę jedynie do pożądanych elementów. Aparat jest przenośny, a dzięki wymiennym

obiektywom, zw

łaszcza tym o zmiennej ogniskowej, wybór kąta widzenia nie sprawia najmniejszych

problemów. B

ądźmy więc bardziej elastyczni i kreatywni, eksperymentujmy z różnymi położeniami

aparatu i ogniskowymi obiektywów.

Pami

ętajmy o świetle

Do tworzenia wspania

łych kompozycji fotograficznych niezbędne jest uprzednie zrozumienie natury

światła. Nasz aparat jest prawdopodobnie bardziej wyczulony na obecność źródeł światła i ich wpływ
na obraz fotografowanych obiektów, ni

ż my sami. Na przykład, pragniemy zrobić zdjęcie komuś

stoj

ącemu w promieniach słońca. Umieszczamy fotografowaną osobę tak, aby słońce padało na jej

twarz, gdy

ż chcemy, by była ona dobrze oświetlona. Niestety, po odebraniu wywołanych odbitek efekt

okazuje si

ę niezadowalający, gdyż osoba na zdjęciu mruży oczy, a jej twarz jest pełna nieprzyjemnych

cieni. Nie by

ło to widoczne podczas robienia zdjęcia, ale aparat wszystko wiernie zarejestrował.

Prawdopodobnie najlepszym sposobem na unikni

ęcie podobnych problemów jest zdobywanie

świadczenia na podstawie wcześniejszych prób fotografowania w różnych sytuacjach. Jeśli zdarza

ę rzadka okazja wykonania niepowtarzalnej fotografii, warto jest zrobić serię zdjęć, wypróbowując

ró

żne odległości i obiektywy.

Trzymanie aparatu

ększość ludzi przyzwyczaja się do fotografowania w jednej pozycji - na

stoj

ąco. Warto jednak wypróbować ujęcia z różnych pozycji. Bardzo ważne

jest stabilne trzymanie aparatu, zw

łaszcza z teleobiektywem, ponieważ

najl

żejsze nawet poruszenie spowoduje rozmazanie obrazu. Jeżeli nie

dysponujemy statywem to szczególnie przy d

ługich czasach otwarcia

migawki, nale

ży tak ustawić aparat, aby nie poruszył się w momencie

ekspozycji. Fotografuj

ąc na siedząco możemy zapewnić lepszą stabilność

opieraj

ąc łokcie o nogi lub kolana. Znalezienie pewnego, mocnego oparcia

przed naci

śnięciem spustu migawki jest bardzo istotne. Pozycja leżąca

równie

ż zapewnia stabilne podparcie, ponieważ ramiona tworzą naturalny

"statyw". Jest to cz

ęsto najlepszy sposób fotografowania zwierząt żyjących

na wolno

ści. Czasami wsparcie się o płot lub trzymanie aparatu opartego o

ścianę zapewni stabilność wystarczającą do fotografowania, także i przy
d

łuższym czasie otwarcia migawki. Kolejny sposób na uniknięcie

poruszenia to u

życie samowyzwalacza po uprzednim ustawieniu wszystkich

parametrów zdj

ęcia i wycelowaniu aparatu. Pozwala to skoncentrować

uwag

ę jedynie na zapewnieniu stabilnej pozycji. Jak zawsze w fotografii,

wszystko polega na zrozumieniu co nale

ży zrobić, aby osiągnąć zamierzone

efekty.

ĘŚĆ DRUGA - Programowane tryby pracy

Dzi

ęki trybom programowej kontroli parametrów ekspozycji rozpoczęcie pracy z aparatem EOS jest

równie

łatwe co przyjemne.

Programowa kontrola zdj

ęcia upraszcza wiele

spraw
Wi

ększość zdjęć daje się sklasyfikować do wyraźnie

wyodr

ębnionych grup, z których najczęściej

spotykanymi s

ą portrety, krajobrazy, zbliżenia oraz

zdj

ęcia obiektów ruchomych. Myślą przewodnią

systemu programowej kontroli zdj

ęcia w aparatach

EOS jest to, by w ka

żdym z tych typowych rodzajów

ęć można było w prosty sposób dokonać

automatycznego ustawienia parametrów ekspozycji.
Jest tak

że program uniwersalny, służący do

łkowicie automatycznego wykonywania zwykłych

zdj

ęć. Wystarczy tylko wybrać odpowiedni symbol

za pomoc

ą pokrętła zmiany trybów pracy, a aparat

samodzielnie dopasuje najwa

żniejsze ustawienia do sytuacji. Bez zastanowienia można się wtedy

skupi

ć na twórczej stronie zdjęcia, wiedząc że parametry ekspozycji dobrane są poprawnie.

Programowane tryby pracy: Tryb pe

łnej automatyki

Tryb pe

łnej automatyki pozwala skupić się wyłącznie na kompozycji zdjęcia.

Aby ca

łkowicie zautomatyzować wykonywanie zdjęć

ustawiamy pokr

ętło wyboru trybów pracy w aparacie

na zielony symbol. Jest to równoznaczne z
wybraniem trybu pe

łnej automatyki, co oznacza, że

fotografuj

ącemu pozostaje już tylko wycelować

obiektyw i nacisn

ąć spust. To dobry punkt wyjścia

dla osób zaczynaj

ących przygodę z fotografią.

Ustawienie nadaje si

ę do różnych typowych

sytuacji, takich jak przyj

ęcia, podróże, zdjęcia

zwierz

ąt domowych i dzieci - do sytuacji, które

po prostu chcieliby

śmy zachować w pamięci.

Tryb ten ybierzemy tak

że,gdy zetkniemy się z

niepowtarzalnym tematem na zdj

ęcie, lecz nie

wystarczy nam czasu na samodzielne wybranie w

łaściwych ustawień. Wystarczy wtedy tylko wybrać

zielony symbol i nacisn

ąć spust!.

Jakie s

ą ustawienia aparatu EOS w trybie pełnej automatyki?

Ustawienie ostro

ści jest przełączane automatycznie między trybem One Shot a trybem Al Servo,

zale

żnie od dynamiki ruchu obiektu. Film przesuwany jest po jednej klatce. Ewaluacyjny pomiar

świetlenia wykonywany jest względem głównego obiektu. Program automatycznej ekspozycji zajmuje

ę obsługą obiektów o różnych ogniskowych. Przy słabym oświetleniu lub przy świetle padającym w

stron

ę obiektywu można posłużyć się lampą błyskową.

Programowane tryby pracy: Wykonywanie portretów

Korzystanie z trybu portretowego wejdzie w krew ka

żdemu,

kto nauczy si

ę z niego korzystać.

Tryb portretowy
Wykonanie dobrego portretu nie jest trudne. Nale

ży

jednak pami

ętać o kilku rzeczach. Jeśli chcemy, by

wygl

ąd modela był możliwie naturalny, nie należy

kaza

ć mu zbyt długo czekać. Nie warto również

stosowa

ć światła padającego wprost na twarz, gdyż

powoduje ono mru

żenie oczu i powstawanie nieładnych cieni. Oświetlenie boczne jest lepsze,

najlepsze natomiast jest o

świetlenie od tyłu. W celu skupienia uwagi na twarzy fotografowanej osoby

dobrze jest rozmy

ć tło, otwierając szeroko przysłonę. Głębia ostrości oczywiście się przy tym

zmniejszy, tote

ż jej centrum powinno znajdować się na oczach modela, a nie z boku głowy. Obiektywy

szerokok

ątne nie dają dobrych wyników; lepsze są krótkie teleobiektywy o ogniskowej 85 lub 135 mm.

łuższa ogniskowa pozwoli także stanąć dalej fotografującemu, co zapewni więcej miejsca modelowi.

Jakie s

ą ustawienia aparatu EOS w trybie portretowym?

W trybie portretowym wybrane s

ą ustawienie ostrości One Shot oraz ewaluacyjny pomiar światła.

Przesuwanie filmu jest ci

ągłe, dzięki czemu można szybko wykonać kilka ujęć, tak by uchwycić ten

najw

łaściwszy moment. Stosuje się dosyć duże otwory przysłony w celu rozmycia tła. Szczególnie

przydatna b

ędzie lampa błyskowa, jako że portrety podświetlane od tyłu są często najpiękniejsze..

ęcej o portretach

że otwory przysłony dają na ogół lepsze portrety.

Trzeba jednak umie

ć przewidzieć najkorzystniejszą

łębię ostrości. W przypadku portretów klasycznych

w polu ostro

ści powinien znajdować się tylko model,

a ca

łe tło powinno być rozmyte. Jeśli jednak na

zdj

ęciu ma znajdować się coś więcej niż głowa i

ramiona modela, by

ć może warto będzie nadać

ostro

ść także pewnym obszarom tła. Najważniejszą

rzecz

ą jest więc sprawdzenie, czy środek i głębia

ostro

ści są odpowiednio dobrane do warunków.

Programowane tryby pracy: Uchwycenie akcji

Tryb pracy, który pozwala zatrzymywa

ć kadry z ruchu obiektów.

Tryb dla obiektów ruchomych
Tryb dla obiektów ruchomych nie s

łuży wyłącznie do

fotografowania sportowców. Nadaje si

ę także do pędzących

samochodów, dzieci na rowerach, zwierz

ąt biegających w

ogrodzie i do wszelkich innych ruchomych obiektów. Po

łączenie

trybu automatycznego ustawiania ostro

ści Al Servo i ciągłego

przesuwania filmu oznacza,

że poruszające się obiekty można

śledzić", wykonując automatycznie zdjęcie za zdjęciem, bez

martwienia si

ę o ostrość obrazu. Wystarczy tylko utrzymywać

ruchomy obiekt o obr

ębie ramki autofocusu. Może to być trudne

w przypadku takich sportów jak pi

łka nożna lub rugby, gdzie

akcja zmienia si

ę bardzo szybko. Gdy chcemy fotografować

ruch, zachowuj

ąc jednocześnie dużą głębię ostrości, pomoże

nam wybór bardziej czu

łego filmu. Najczęściej stosowaną

czu

łością jest w tym przypadku ISO 400, lecz być może warto

wypróbowa

ć superczuły film ISO 1600. Tryb ten jest użyteczny

równie

ż przy korzystaniu z teleobiektywów, ponieważ wymagają

one krótszych czasów ekspozycji, je

śli chcemy uniknąć

poruszania aparatu.

Jakie s

ą ustawienia aparatu EOS w trybie dla obiektów

ruchomych?
Mechanizm nastawiania ostro

ści pracuje w

trybie Al Servo, dzi

ęki czemu może on reagować

na zmiany po

łożenia dzięki czemu może on

reagowa

ć na zmiany położenia obiektu. Film

przesuwany jest w sposób ci

ągły, tak by można

ło wykonać szybką serię ekspozycji, wśród

których przynajmniej jedna powinna by

łaściwa. Ewaluacyjny pomiar oświetlenia

uwypukla g

łówny obiekt zdjęcia. Automatyczne

okre

ślanie warunków ekspozycji przy

narzuconym czasie otwarcia migawki umo

żliwia

dobranie czasu na

świetlania do szybkości akcji.

Wbudowana lampa b

łyskowa zostaje wyłączona.

Programowane tryby pracy: Zdj

ęcia ze zbliżeniami

Zdj

ęcia w zbliżeniu stwarzają szczególne problemy, osiągnięty rezultat jest jednak wyjątkowy.

Tryb zbli

żenia

Obiektywy zmiennoogniskowej (zoom) w aparatach serii EOS
wyposa

żone są w funkcję macro, która umożliwia ustawienie

ostro

ści bardzo blisko aparatu. Wykonywanie zbliżeń może

wydawa

ć się proste, lecz w rzeczywistości wymaga to pewnej

wiedzy. Podstawow

ą trudnością jest ustawienie ustawienie

odpowiedniej g

łębi ostrości, ponieważ im bliżej jesteśmy

fotografowanego przedmiotu, tym p

łytszy jest obszar, w którym

obiekty s

ą ostre. Uzyskanie ostrości na całej powierzchni obrazu

że okazać się prawdziwym problemem. Jednym z rozwiązań jest

takie umieszczenie aparatu, by wszystkie istotne elementy
znajdowa

ły się w jednakowej odległości od obiektywu. Poza tym

żde, zdawałoby się nieznaczne, przesunięcie aparatu może

drastycznie przemie

ścić punkt ostrości na zdjęciu, dlatego też

ęsto niezbędne jest użycie statywu, zwłaszcza przy dużych

zbli

żeniach. Jeśli sam obiekt porusza się choćby w minimalnym

stopniu, jak dajmy na to kwiat muskany delikatnym podmuchem wiatru, rozmycie staje si

ę jeszcze

ększym problemem.

ękno zbliżeń.

Tryb zbli

żenia pozwala na uchwycenie piękna natury w jej najdrobniejszych szczegółach.

Pod

świetlenie od tyłu sprawia, że zdjęcie to jest bardzo udane.

Jakie s

ą ustawienia aparatu EOS w trybie zbliżenia?

Mechanizm ustawiania ostro

ści pracuje w trybie One Shot, a film przesuwany jest po jednej klatce. Do

mierzenia ogólnego o

świetlenia służy tryb pomiaru częściowego. Priorytet otrzymuje głębia ostrości,

gdy

ż w tego rodzaju fotografii jest ona czynnikiem zasadniczym. Zależnie od modelu aparatu może

nast

ąpić automatyczne uruchomienie lampy błyskowej.

ęcej o zbliżeniach

Korzystaj

ąc z automatyki ekspozycji z priorytetem

łębi ostrości możemy określić strefę, w której

obiekty maj

ą być ukazane wyraźnie. Po wskazaniu

przez nas najbli

żej i najdalej położonego obiektu,

aparat automatycznie dobierze odpowiedni

przys

łonę i punkt ustawiania ostrości. Powinniśmy

uwa

żać, by ustawiana strefa głębi ostrości nie była

zbyt szeroka. Wyczucie g

łębi. Jeżeli możemy

ustawi

ć się tak, aby zasadnicze fragmenty

fotografowanego przedmiotu znalaz

ły się mniej

ęcej w jednakowej odległości od aparatu, głębia

ostro

ści staje się mniejszym problemem.

Programowane tryby pracy: Zdj

ęcia krajobrazowe

Wszyscy doceniaj

ą wspaniałe zdjęcia krajobrazów. Zasady osiągania pożądanych rezultatów

ą stosunkowo łatwe do opanowania.

Tryb krajobrazowy
Zdj

ęcia wykonywane w plenerze są jednym z

najwi

ększych uroków fotografii. Niebo, góry, lasy,

ocean - ka

żdy aspekt przyrody wygląda

zach

ęcająco. Także krajobrazy typowo miejskie dają

ęsto wspaniałe zdjęcia. Przy fotografii

krajobrazowej najistotniejszymi czynnikami s

kompozycja i kadrowanie. Funkcja blokady ustawie

ostro

ści pozwala uzyskać nieco więcej kontroli nad

tym, co na danym zdj

ęciu będzie ostre.

Wykonywanie zdj

ęć z dużą głębią ostrości wymaga

odpowiednio du

żych czasów naświetlania.

Nale

ży zachować ostrożność, aby uniknąć poruszenia aparatu. Jeśli światło jest delikatne, możemy

skorzysta

ć ze statywu, by jeszcze wydłużyć czas ekspozycji. Fotografie wykonane wczesnym rankiem

lub pó

źnym popołudniem są często bardziej efektowne z uwagi na specyficzne właściwości światła.

Jakie s

ą ustawienia aparatu w trybie

krajobrazowym?

Autofocus ustawiany jest w tryb One-Shot, a

film jest

przesuwany o jedn

ą klatkę. Ustawiany tryb

pomiaru

ewaluacyjnego pozwala na prac

ę w skrajnie

ró

żnych

warunkach o

świetleniowych. Ponieważ priorytet

ma g

łębia

ostro

ści, możemy ustawiać jej parametry.

Lampa b

łyskowa

jest wy

łączona.

Programowane tryby pracy: Zdj

ęcia z

lamp

łyskową

Przydatno

ść

lampy b

łyskowej nie ogranicza się do zdjęć

nocnych i we wn

ętrzach. Doświetlenie pomaga w

przypadku obiektów o o

świetleniu kontrowym.

Tryb pracy z lamp

ą błyskową

Z lampy b

łyskowej możemy korzystać nie tylko w

nocy. Olbrzymia liczba zdj

ęć wykonanych w pełnym

świetle dnia wyszłaby lepiej, jeśli przy ich wykonaniu
u

żyto by lampy. Stwierdzenie to odnosi się

szczególnie do sytuacji, w których

światło pada zza

modela. Nawet gdy warunki ekspozycji s

prawid

łowe, fotografia może być niezadowalająca

pod wzgl

ędem jakości. Użycie lampy błyskowej w celu doświetlenia obiektu gwarantuje właściwą

ekspozycj

ę bez względu na położenie słońca. Wiedza na temat korzyści płynących z doświetlenia

pomo

że nam podnieść ogólną jakość naszych fotografii. Doświetlanie pozwala osiągnąć

przyjemniejsze dla oka zrównowa

żenie między pierwszym planem a tłem. Musimy jednak pamiętać,

że lampa ma ściśle określony zasięg. Nadaje się ona do przedmiotów znajdujących się blisko
fotografuj

ącego, lecz w przypadku obiektywów w dużym oddaleniu jest bezużyteczna. Poza tym lampa

łyskowa emituje pomocniczą wiązkę światła podczerwonego, która włączana jest automatycznie przy

wykonywaniu zdj

ęć w bardzo słabych warunkach oświetleniowych i wykorzystywana przez system

automatycznego ustawiania ostro

ści.

Jak dzia

ła tryb pracy z lampą błyskową przy świetle dziennym?

W aparatach serii EOS mierzone jest

światło wpadające przez obiektyw (co symbolizuje skrót TTL),

dzi

ęki czemu można użyć lampy błyskowej przy świetle dziennym bez prześwietlania zdjęcia.

Wspó

łczesne lampy Speedlite firmy Canon automatycznie równoważą warunki ekspozycji między

pierwszym planem a t

łem w celu osiągnięcia najbardziej harmonijnego obrazu.

Najlepsze jest o

świetlenie kontrowe. Błysk doświetlający pozwolił prawidłowo wyeksponować twarz

dziewczynki, mimo i

ż światło słoneczne pada od tyłu. Złocista poświata jej włosów nadaje zdjęciu

niepowtarzalny charakter.

Wbudowana lampa b

łyskowa. Niektóre z aparatów serii EOS dysponują wbudowaną lampą

łyskową, która ułatwia fotografowanie przy słabym świetle. W niektórych modelach aparatów lampa

że się uaktywnić po wykryciu niewystarczającego oświetlenia lub oświetlenia od tyłu.

Kompaktowa lampa Speedlite. Lampa 220EX

wspó

łpracuje ze wszystkimi aparatami serii EOS, także z tymi, które są wyposażone we własną lampę

łyskową i w wielopolowy, ewaluacyjny system pomiaru natężenia światła E-TTL. W sytuacji, gdy

wymagane jest dodatkowe o

świetlenie, system ten dokonuje błysku wstępnego, na podstawie którego

okre

ślane są wymagania odnośnie błysku właściwego.

Tworzenie w

łasnych pocztówek

Gdy ju

ż zaczniemy robić lepsze zdjęcia, naturalną koleją

rzeczy pojawi si

ę chęć, by te najbardziej udane wykorzystać

w szczególny sposób. Ka

żdy chyba widział pocztówki ze

zdj

ęciami, sprzedawane we wszystkich popularnych

miejscowo

ściach wypoczynkowych. Dlaczego jednak nie

pokusi

ć się o zrobienie własnych pocztówek, zamiast

kupowania gotowych? Przecie

ż nie są one niczym innym,

jak tylko zdj

ęciami na grubym podłożu, wydrukowanymi w

tysi

ącach egzemplarzy. To samo możemy zrobić z

łasnymi zdjęciami, przycinając je do właściwych

rozmiarów i naklejaj

ąc na czystą pocztówkę lub wręcz na

zwyk

ły karton.

Pomy

ślmy, jaką radość można sprawić krewnym i

znajomym, wysy

łając im taką "osobistą" kartkę pocztową.

Oczywi

ście, poczta stawia pewne wymagania odnośnie

rozmiaru kartek, lecz spe

łnianie ich nie jest niczym trudnym.

śli się jednak na taki krok zdecydujemy, warto użyć kleju

dobrej jako

ści, docisnąć zdjęcia książką lub innym ciężarem

i da

ć im dostatecznie dużo czasu na wyschnięcie - w

przeciwnym razie mog

ą się odkleić.

ĘŚĆ TRZECIA - Kadrowanie i kompozycja

Zanim zaczniemy samodzielnie robi

ć dobre zdjęcia, musimy dowiedzieć się, dlaczego niektóre metody

daj

ą lepsze rezultaty od innych.

Czym jest dobra fotografia?
Kolejne kroki, po zapoznaniu si

ę ze sposobami

efektywnej obs

ługi aparatu fotograficznego, są już

bardziej subtelne.

Łatwo jest rozpoznać fotografię o

łej jakości technicznej. Dzięki lepszemu

zrozumieniu i odrobinie praktyki mo

żna uniknąć

zdj

ęć prześwietlonych lub rozmazanych. Dużo

trudniej jest rozró

żnić fotografię naprawdę dobrą, od

takiej, która jest po prostu wystarczaj

ąco dobra. A

najtrudniejszym zadaniem mo

że być wyjaśnienie

dlaczego niektóre ze zdj

ęć uważane są za

najlepsze. To w

łaśnie jednak trudności z klasyfikacją

zdj

ęć wyjaśniają, dlaczego oko fotografa jest

odpowiedzialne za jako

ść końcową.

Kadrowanie i kompozycja: Kompozycja zaczyna si

ę od pomysłu.

Wybranie tematu zdj

ęcia jest jedynie pierwszym krokiem. Myślenie nad tym, co chcemy

osi

ągnąć zaowocuje lepszymi zdjęciami.

Dlaczego chcemy zrobi

ć właśnie to zdjęcie?

Jeszcze przed naci

śnięciem spustu migawki

żemy poprawić jakość wykonywanego zdjęcia,

zadaj

ąc sobie jedno proste pytanie: dlaczego to

robi

ę, co chcę osiągnąć? Nasuwającą się

natychmiast odpowiedzi

ą jest, że chcemy utrwalić

pewne wydarzenie lub scen

ę, które uważamy za

ciekawe. Posu

ńmy się nieco dalej. Co tak naprawdę

chcemy w tej scenie utrwali

ć? Dlaczego właśnie ją

uwa

żamy za atrakcyjną? Odpowiadając na takie

pytania mo

żna wyrobić sobie lepszy pogląd co do

oczekiwanych rezultatów. Je

śli naszym celem jest utrwalenie zabawy naszego ukochanego

szczeniaka, trzeba dobra

ć sytuację i ustawienia aparatu w taki sposób, aby jak najlepiej odpowiadały

one tego typu fotografii. Je

śli z kolei zamierzamy na zdjęciu oddać delikatne piękno górskiego

krajobrazu, wszystkie ustalenia b

ędą wyglądały inaczej. Cała tajemnica polega na docenianiu

znaczenia tych rzeczy i na wiedzy, jak si

ę do nich właściwie ustosunkować.

ądź gotów

Zanim zaczniemy utrwala

ć właściwe momenty, musimy nauczyć się je rozpoznawać. Trzeba się

wykaza

ć dobrym instynktem i refleksem. Powinniśmy się nauczyć takiej obserwacji, by umieć

przewidzie

ć, co się wydarzy za chwilę. Zrobienie świetnego zdjęcia to nie tylko szczęście, tu się liczą

umiej

ętności. Na dodatek umiejętności te można udoskonalić przez praktykę.

Nietypowa perspektywa.
Humorystyczne zdj

ęcia wykorzystują także zestawienia elementów. Złudzenie kolizji bawołu z

pojazdem jest efektem zastosowania nietypowej perspektywy.

Kadrowanie i kompozycja: Kompozycje s

ą harmonijne.

Zrozumienie sposobu w jaki poszczególne elementy wspó

łistnieją w fotografii, jest ważnym

krokiem w kierunku tworzenia bardzo dobrych zdj

ęć.

Odkrycie i zrównowa

żenie

elementów.

Temat, który fotografujemy i

sposób w jaki to

robimy niekoniecznie musz

ą być

ze sob

powi

ązane. Dobry fotograf

potrafi poprawnie

wykonywa

ć każdy rodzaj zdjęć.

Sport, krajobrazy,

portrety - wszystkie one wydaj

ę przyjemne dla

oka, je

śli są właściwie

skomponowane.

ększość zaawansowanych

fotografów

najprawdopodobniej intuicyjnie

stosuje

dwuetapowy proces: najpierw

odkrywaj

ą, co jest

łaściwym tematem zdjęcia,

nast

ępnie

okre

ślają, w jaki sposób

zrównowa

żyć

elementy na
planie, aby dawa

ły

przyjemny dla oka

efekt. W pewnych sytuacjach lepiej jest, aby g

łówny motyw zdjęcia

nie by

ł położony centralnie. Nie zawsze chcemy aby wszystkie

obiekty na fotografii wy

ły wyraźne. Także czas i rodzaj ekspozycji

mog

ą na wiele sposobów różnić się od "poprawnego wzorca".

Musimy jednak pami

ętać, aby wszelkie nasze działania były

uzasadnione.

Im mniej tym lepiej
My

śląc, że im więcej umieścimy na zdjęciu, tym lepsze ono będzie,

jeste

śmy w błędzie. Prawdę mówiąc, jest zupełnie na odwrót.

Pozostawiaj

ąc zbędne elementy poza kadrem, możemy osiągnąć dużo lepsze rezultaty. Musimy

pami

ętać, że nie chcemy za jednym razem sfotografować całego świata, a tylko jego konkretną część.

Patrz

ąc na dobrze wykonane zdjęcie sportowe widzimy jak akcja na nim zostaje wyizolowana - i to do

tego stopnia,

że tło fotografii jest celowo rozmazane. Kiedy zadajemy sobie pytanie co chcemy

osi

ągnąć wykonując zdjęcie, musimy nauczyć się eliminować elementy, które nie prowadzą

bezpo

średnio do pożądanego rezultatu. Oczywiście nie musimy się ograniczać do wykonania tylko

jednego zdj

ęcia danej sceny, lecz wstępna korekta przed naciśnięciem spustu migawki sprawi, że

ększość naszych fotografii będzie pierwszorzędna.

Tajniki harmonii.
Kluczem do tworzenia dobrych kompozycji jest harmonia i zrównowa

żenie elementów na planie. Jeśli

łaściwie dobierzemy pozycję, z której wykonamy zdjęcie, silos będzie wyglądał jak rzeźba. Nie

powinni

śmy unikać tematów, które tworzą zadziwiające kształty geometryczne. Efektownie

wygl

ądające czoło ciężarówki symbolizuje masę i moc.

Kadrowanie i kompozycja: Zmieniajmy pozycj

ę, z której wykonujemy zdjęcia;

poszukujmy dynamiki.

Chc

ąc sfotografować określoną scenę musimy zastanowić się nad miejscem, z którego

wykonujemy zdj

ęcie.

ły czy duży kąt?

Jednym ze sposobów planowania kompozycji jest
poruszanie si

ę aparatem. Przesuwając aparat w

inn

ą pozycję, zmieniamy obszar, który kadrujemy.

Ten jeden z najbardziej wyrazistych sposobów
modyfikacji zdj

ęć jest jednocześnie jednym z

najrzadziej zg

łębianych przez początkujących

fotoamatorów. Poprzez przykucni

ęcie i

sfotografowanie tematu od do

łu, czy też wejście na

ś i ujęcie go od góry możemy zobrazować

skrajnie ró

żne nastroje. Nie musimy widzieć

wszystkiego z typowej pozycji stoj

ącej. Prawdą jest,

że robienie zdjęć z poziomu oczu daje bardzo
naturalne efekty, zdarza si

ę jednak, że poprzez

zmian

ę kąta fotografowania możemy dodać zdjęciom nieco ekspresji i dramaturgii. Warto trochę

poeksperymentowa

ć. Nawet niewielkie zmiany w tle lub na pierwszym planie mogą dać imponujące

rezultaty.

Kadrowanie i kompozycja: Elementy

Świat fotografii pełen jest poprawnych rozwiązań. Sztuka polega na tym, aby wybrać najlepsze

z nich.

Poziomo czy pionowo
Stosunek d

ługości boków klatki w aparatach 35 mm wynosi 3:2.

Podczas robienia zdj

ęć mamy tendencję do stosowania ujęcia

poziomego. Dzieje si

ę tak, ponieważ większość obrazów z jakimi się

spotykamy w naszym codziennym

życiu (takich jak np. telewizja,

ekrany kinowe itp.) jest w ten sposób u

łożona. Na dodatek, obrazy,

które s

ą szersze niż wyższe, sprawiają wrażenie bardziej stabilnych.

śli fotografujemy np. krajobraz, wydaje nam się naturalne, że

powinien by

ć on ujęty poziomo. Jeśli chcemy uzyskać lepszą

fotografi

ę, musimy stale myśleć nad tym co robimy. Jeśli

zamierzamy ukaza

ć pewną cechę przyrody, ujęcie pionowe może

pomóc nam usun

ąć z kadru część zbędnych obiektów. Nie istnieją

żadne reguły określające sposób, w jaki powinniśmy ustawiać
aparat. Trzeba eksperymentowa

ć, stać się twórcą. Ostatecznie, to

przecie

ż tylko zabawa.

Kadruj

ąc tworzymy dynamikę zdjęcia.

Jak wspomniano wcze

śniej, naturalnym nawykiem przy fotografowaniu jest umiejscawianie tematu

zdj

ęcia w centrum kadru. Nie jest to oczywiście postępowanie błędne, lecz znacznie ogranicza

żliwości twórcze. Obraz będący wynikiem takiego ujęcia może być zbyt statyczny. Centralnie

umieszczony obiekt wydaje si

ę trwały i stabilny, lecz nie sprawia wrażenia ruchu. Jeśli umiejscowimy

go z boku, w obr

ębie kadru wytworzy się pewna dynamika, która często już sama w sobie jest

interesuj

ąca i może się podobać. W sztuce jaką jest fotografika, podejmowana decyzja nie jest

wyborem pomi

ędzy rozwiązaniem dobrym a złym, lecz raczej służy badaniu potencjalnych możliwości.

Poprzez

świadome planowanie kompozycji w obrębie kadru, możemy tworzyć lepsze fotografie.

Kadrowanie i kompozycja: Dese

ń i barwa

Pami

ętajmy o tym, że możemy wykorzystywać powtarzające się motywy oraz że odpowiedni

kolor mo

że sprawić, że nasze zdjęcia będą doskonałe.

Kolory
Nowoczesne filmy kolorowe pozwalaj

ą tworzyć znakomite wielobarwne fotografie. Zastosowanie

łon kolorowych do tworzenia przezroczy daje szczególnie dobre rezultaty, a same przezrocza

ęsto osiągają ponadprzeciętną jakość. Właściwe postrzeganie barw jest proste. Trudniej jest

rozpozna

ć, czy element o danym kolorze jest w stanie skupić w sobie ciężar fotografii. Oczywiście

przychodz

ą tu na myśl np. kwiaty. Jednak podobnie jak w naturze, w scenach miejskich również

znajdziemy subtelne pi

ękno, której przykuje naszą uwagę.

Dese

ń.

Fotografie oparte na powtarzaj

ących się motywach wywierają bardzo subtelne wrażenie, które na

obrazach olejnych raczej jest nieuchwytne. Soczewki aparatu "widz

ą" powtarzające się konfiguracje w

sposób przyjemny dla naszego oka. Niezale

żnie od tego, czy za pomocą teleobiektywu przedstawimy

zbiór elementów w sp

łaszczonej perspektywie, czy uwypuklamy szczegóły stosując obiektyw

szerokok

ątny, umiejętność rozróżniania i obrazowania powtarzających się motywów daje nam pełną

satysfakcj

ę.

Kadrowanie i kompozycja: Punkt ustawienia ostro

ści.

Nie zawsze chcemy, aby wszystko na zdj

ęciu było wyraźne, lecz wybór właściwych elementów

wymaga przemy

ślenia.

Wie

ża czy most?

Kiedy uzyskamy lepsze rezultaty, czy wtedy gdy ostro

ść ustawimy

na wie

żę, czy na most? Nie powinniśmy unikać rozmazywania

niektórych cz

ęści zdjęcia. Uwaga obserwatora zostaje wtedy

skupiona na tym, co pozosta

ło ostre.

Wybiórcze wyostrzanie elementów
Celowe rozmazanie niektórych cz

ęści fotografii

ęsto daje dobry efekt. Wykonując portrety lub

zdj

ęcia sportowe powinniśmy się starać, by tło

ło rozmazane. Chcąc zrobić poprawne zdjęcie

zza okna lub ekranu, musimy rozmy

ć pierwszy

plan. Zdarza si

ę czasem, że nie jesteśmy w stanie

wykona

ć wystarczająco ostrego zdjęcia (tak jest

ęsto przy fotografowaniu dzikiej przyrody), a

wtedy jedyn

ą rzeczą, którą możemy zrobić, jest

celowe rozmazanie niektórych jego cz

ęści.

Operuj

ąc ostrością możemy także zrealizować bardziej twórcze zamysły. Oko obserwatora zawsze się

skupia na wyra

źnych elementach na zdjęciu, co daje nam możliwość eksperymentowania. Dla

wzmocnienia efektu, mo

żemy celowo ograniczyć ilość ostrych obiektów. Używając aparatów z

autofocusem musimy wiedzie

ć jak korzystać z technik blokowania ostrości. W aparatach serii EOS

jest to bardzo proste.

Kadrowanie i kompozycja: Zdj

ęcia w dzień

łaściwości oświetlenia zmieniają się przez cały dzień, lecz nie warto ograniczać się do

"magicznego" popo

łudniowego słońca.

Wielu fotografów uwa

ża słońce za główne źródło

światła. Korzystanie wyłącznie z oświetlenia
s

łonecznego nie jest złym nawykiem, trzeba jednak

bra

ć pod uwagę różnice w jego jakości. Szczególnie

istotnymi czynnikami s

ą: pora dnia i kąt padania

promieni s

łonecznych.

Odpowiednia pora?
W

śród fotografów zwykło się mówić o świetle

pó

źnego popołudnia. Istotnie, w promieniach słońca

znajduj

ącego się nisko nad horyzontem

fotografowane obiekty wygl

ądają najładniej.

Podobne wra

żenie można odnieść wczesnym rankiem, kiedy to światło jest bardziej różowe, w

odró

żnieniu od złocistego światła popołudniowego. Nie bez znaczenia są inne czynniki, np. położenie

geograficzne, pogoda, przejrzysto

ść powietrza, itp. Robienie zdjęć w południe często nie przynosi

dobrych efektów.

Światło padające bezpośrednio z

góry jest przyczyn

ą powstawania brzydkich

kontrastów pomi

ędzy elementami jasnymi a

ciemnymi. Ludzie nie wygl

ądają atrakcyjnie z

powodu cieni na ich twarzach. Nie znaczy to,

że

robienie zdj

ęć w środku dnia jest niedopuszczalne.

Powinni

śmy sobie jednak zdawać sprawę z

problemów, które mog

ą przy tym wystąpić.

Niebo.
Ka

żdemu chyba zdarzyło się fotografować piękne,

łękitne niebo i następnie rozczarować widokiem

zdj

ęć przedstawiających bladą, rozmytą

łaszczyznę. Fotografowanie z obiektywem

skierowanym w stron

ę słońca lub ze słońcem z boku

sprawia,

że rezultatem pomiaru światła jest nadmierna ekspozycja nieba. Zdjęcia, przy których słońce

znajduje si

ę za naszymi plecami pozwalają uzyskać głębszy odcień błękitu. Jeśli tylko niebo stanowi

istotny element kompozycji zdj

ęcia, koniecznie trzeba zmierzyć intensywność

Kadrowanie i kompozycja: Zdj

ęcia wieczorem i w nocy

Robienie zdj

ęć wieczorem i nocą stwarza szczególne problemy, lecz dostarcza także wielu

niezwyk

łych możliwości.

Wieczorne

światło

Czasami po zachodzie s

łońca mamy do czynienia z

wyj

ątkowo korzystnymi warunkami oświetleniowymi.

Robienie zdj

ęć o tej porze jest prawdziwym

wyzwaniem.

Świat nabiera mrocznego i

tajemniczego wygl

ądu, który chciałoby się utrwalić

na zdj

ęciu, jednak wymagane o tej porze bardzo

ługie czasy naświetlania mogą znacznie utrudnić

fotografowanie z aparatem trzymanym w r

ęku. W

takich sytuacjach bardzo pomocny mo

że okazać się

statyw. Nie mniej problemów mo

żemy napotkać przy

ustawianiu ostro

ści. Wtedy wyjściem z sytuacji może okazać się zrobienie kilku zdjęć przy różnych

ustawieniach, a nast

ępnie wybranie najlepszego.

Nocne pejza

że

Fotografowanie

świateł w nocy wymaga bardzo długiego czasu ekspozycji. Oczywiście niezbędny jest

statyw. Konieczne mo

że okazać się przybliżone określenie czasu ekspozycji i naświetlenie kilku klatek

przy ró

żnych jego wartościach. Gdy fotografujemy bardzo odległy obiekt w ciemności, mogą wystąpić

problemy w dzia

łaniu autofocusu. Dobrym wyjściem jest wówczas włączenie trybu ręcznego

ustawiania ostro

ści. Podczas długiej ekspozycji kolorowe filmy uzyskują zielonkawe zabarwienie.

Zjawisko to nazywamy rozbalansowaniem barw i nie mo

żna podać dla niego żadnego środka

zaradczego. Zapoznanie si

ę z szerszą gamą filmów pozwala stwierdzić, że niektóre z nich lepiej

nadaj

ą się do długiego czasu ekspozycji niż inne. Wykonanie kilku prób pozwoli wybrać ten najlepszy.

Kadrowanie i kompozycja: Z

łudzenie ruchu

Jak odda

ć ruch? Czasami rozmazane sceny daje lepsze efekty niż utrzymanie ostrości.

Wra

żenie ruchu

Aby sfotografowa

ć poruszające się obiekty, możemy

zastosowa

ć krótki czas otwarcia migawki. Możemy

tak

że wodzić aparatem za głównym obiektem w taki

sposób, by uzyska

ć rozmazane tło, które zdaje się

łynąć". Często to właśnie ruch sprawia, że zdjęcie

staje si

ę interesujące, jednak ustawiczne

stosowanie tej zasady mo

że stać się nudne.

Przyk

ładem niech będzie wybór sposobu

fotografowania wodospadu. Pojawia si

ę pytanie: czy

na zdj

ęciu ma być widoczna dokładnie każda kropla

wody, czy chcemy raczej zobaczy

ć rwący potok?

Jak zwykle w takich przypadkach, nie mo

żna

wskaza

ć dobrego lub złego rozwiązania -należy

dokona

ć wyboru, kierując się własną kreatywnością.

Najazd
Podczas robienia zdj

ęć możemy zastosować

ciekaw

ą technikę, wykorzystującą własności

obiektywów o zmiennej ogniskowej. Polega ona na
zmianie ogniskowej w trakcie ekspozycji. W tym celu
niezb

ędne jest ustawienie bardzo długiego czasu

świetlania oraz zamontowanie aparatu na

statywie, co spowoduje,

że linie przesunięcia będą

jednakowe. Wa

żną kwestią jest wybór

odpowiedniego tematu. Skierowanie na plan wielu
źródeł światła daje zazwyczaj najlepsze rezultaty,
jako

że linie przesunięcia są wtedy bardzo wyraźne.

Zdj

ęcie z poruszonym tłem

Wykonywanie zdj

ęć z poruszonym tłem jest

szczególnie interesuj

ące, kiedy stosujemy różne

czasy otwarcia migawki. Wykonuj

ąc tego typu

fotografie musimy zsynchronizowa

ć ruch aparatu

z ruchem fotografowanego obiektu (kamera
potrafi filmowa

ć scenę statyczną, lecz próba

wykonania tego przy pomocy lustrzanki
jednoobiektywowej zaowocuje niczym innym jak
rozmyciem ca

łego zdjęcia). Dobierając krótki

czas otwarcia migawki, uzyskujemy zdj

ęcie z

rozmytym t

łem i wyraźnym, ostrym tematem.

Przy zastosowaniu d

łuższego czasu główny

obiekt b

ędzie odpowiednio bardziej rozmazany. W tej technice bardzo dużo zależy od samego

fotografa, tote

ż stosowanie jej często prowadzi do uzyskania zdjęć jedynych w swoim rodzaju. Warto

poeksperymentowa

ć.

Kadrowanie i kompozycja: Korzystanie z filtrów

Stosowanie filtrów jest dobrym sposobem na rozwi

ązanie wielu problemów, a przy tym

znacznie poszerza nasze mo

żliwości.

Filtry polaryzacyjne
Filtry polaryzacyjne mog

ą być obracane, aby skutecznie likwidować wpływ światła odbitego. Są one

szczególnie u

żyteczne w sytuacjach, gdy robimy zdjęcia obiektów, które silnie odbijają promienie

łoneczne, np. wody, szkła, gładkich powierzchni metalowych, itp. Dzięki ich użyciu obraz staje się

bardziej wyra

źny. Drugą funkcją filtrów polaryzacyjnych jest wysycanie barw nieba i innych elementów

pejza

żu. Wykonanie zamieszczonego tu zdjęcia wymagało użycia obrotowego filtra polaryzacyjnego,

np. takiego, jaki dostarczany jest prze firm

ę Canon. Działanie efektu polaryzacji najlepiej jest ocenić

przez obserwacj

ę zmian zachodzących w oświetlonych miejscach kadru podczas obracania filtra.

Filtry skylight i UV
Jednym z prostszych sposobów skorygowania wygl

ądu sceny jest umieszczenie na obiektywie filtra.

Zarówno filtry typu skylight, jak i UV zapobiegaj

ą powstawaniu na zdjęciu mgiełki spowodowanej

dzia

łaniem promieni słonecznych, ograniczając dostęp promieni ultrafioletowych do filmu

fotograficznego. Filtry UV s

ą zazwyczaj przezroczyste, podczas gdy typ skylight charakteryzuje się

ró

żowym zabarwieniem, które powoduje większe nasycenie barw w warunkach zacienienia lub

zachmurzenia. Niektórzy fotografowanie na sta

łe zamocowują te filtry na obiektywach, zapobiegając w

ten sposób mechanicznym uszkodzeniom soczewek.

ĘŚĆ CZWARTA - Twórcze techniki fotografowania

Jak za pomoc

ą aparatu EOS uzyskać doskonałe zdjęcia odpowiadające zamierzeniom.

Dzia

łanie trybów automatycznej ekspozycji

Wyczucie, kiedy nale

ży używać różnych trybów

automatycznej ekspozycji (AE), jest istotnym
czynnikiem poprawy jako

ści wykonywanych

fotografii. Tryb programowy jest naj

łatwiejszy dla

pocz

ątkujących, jeśli jednak nie wypróbowaliśmy

innych trybów, cz

ęść prawdziwej mocy drzemiącej w

aparacie EOS pozosta

łby nie wykorzystana. Należy

ążyć do stanu, w którym szybkie i intuicyjne

dobranie odpowiedniej do warunków przys

łony i

czasu ekspozycji nie b

ędzie nam już sprawiało

problemu. Innym wa

żnym czynnikiem jest

umiej

ętność przewidywania efektu wywieranego

przez

światło, tak by dostrzec możliwości płynące z

lekkiego niedo

świetlenia zdjęcia. Aparat EOS w bardzo dużym stopniu upraszcza wykonywanie zdjęć,

jednak niezale

żnie od tego, dobrze byłoby tworzone zdjęcia wzbogacić odrobiną kreatywności.

Twórcze techniki fotografowania: Tryb automatycznej ekspozycji do kontroli

nad ruchem

Automatyczna ekspozycja z preselekcj

ą służy do zdjęć ruchomych.

Automatyczna ekspozycja z preselekcj

migawki
Istot

ą prawidłowej ekspozycji jest dobranie

łaściwej kombinacji czasu naświetlania i

otworu przys

łony. Zmiana jednego z tych

parametrów wp

ływa na drugi. Jeśli czas

świetlania wzrasta, to aby na film padła

jednakowa ilo

ść światła, przysłona musi być

otwarta szerzej. Tryb automatycznej ekspozycji
z preselekcj

ą migawki wybierzemy, gdy tematem

zdj

ęcia ma być obiekt poruszający się. Gdy

obiekt porusza si

ę szybko, należy wybrać, rzecz

jasna, krótszy czas na

świetlania, tak by uniknąć

rozmycia.

Przy trybie z preselekcj

ą migawki samodzielnie wybieramy czas naświetlania, a aparat zajmuje się

dobraniem otworu przys

łony odpowiedniego do panujących warunków. Tryb ten znakomicie

sprawdza si

ę przy fotografowaniu scen związanych ze sportem: po pierwsze dlatego, że akcja

rozwija si

ę bardzo szybko, a po drugie, że często używa się w takich sytuacjach teleobiektywów,

co zwi

ększa ryzyko poruszenia aparatem. Zdjęcia przy krótkim czasie naświetlania umożliwiają

"zamro

żenie" akcji. Taki tryb fotografowania pozwala ujrzeć rzeczy nieuchwytne dla wzroku, gdyż

na zdj

ęciach utrlwalone zostaną momenty dziejące się zbyt szybko dla nieuzbrojonego oka. Trybu

z preselekcj

ą migawki można użyć także do zdjęć z bardzo długim czasem naświetlania, by

celowo rozmy

ć obraz, na przykład płynącej wody lub pędzącego samochodu.

Twórcze techniki fotografowania: Tryb automatycznej ekspozycji z

kontrolowan

ą głębią ostrości

Tryb automatycznej ekspozycji z preselekcj

ą przysłony jest opcja, która daje najlepszą kontrolę

łębi ostrości.

Tryb automatycznej ekspozycji z preselekcj

ą przysłony

Jest to w

łaściwy tryb, gdy naszym podstawowym celem jest uzyskanie określonej głębi ostrości. Tryb

automatycznej ekspozycji z preselekcj

ą przysłony pozwala wybrać przysłonę, do której aparat

automatycznie dopstosowuje czas na

świetlania. Większe otwory przysłony powodują zmniejszenie

obszaru, w którym obiekty znajduj

ą się w polu ostrości. Zmniejszanie otworu przysłony powoduje

zwi

ększanie głębi ostrości. Ogólnie można stwierdzić, że przy największym rozwarciu przysłony - na

przyk

ład przy ustawieniu f/1.8 - w polu ostrości będzie znajdował się wyłącznie główny motyw zdjęcia,

a wszystko za nim i wszystko przed nim b

ędzie rozmyte. Jeśli natomiast przysłona jest przymknięta aż

do ustawienia f/22, prawie wszystko, od kilku metrów od aparatu a

ż do nieskończoności, będzie na

zdj

ęciu ostre.

Musimy pami

ętać, że zmniejszanie otworu przysłony

oznacza,

że przez obiektyw przechodzi mniej

światła i konieczne jest wybranie dłuższego czasu
na

świetlania. Jeżeli zależy nam na bardzo dużej

łębi ostrości, może się okazać, że wymagany czas

świetlania jest zbyt długi dla fotografowania z ręki.

W takim przypadku musimy skorzysta

ć ze statywu

lub zmieni

ć film na bardziej czuły. Warto wiedzieć,

że największa możliwa głębia ostrości nie zawsze
jest czym

ś, o co trzeba walczyć. Czasami celowe

jest rozmycie elementów, które nie maj

ą znaczenia

dla tre

ści zdjęcia. Portrety lub fotografie szybkiej

akcji cz

ęsto wyglądają najlepiej przy nieostrym tle,

poniewa

ż dzięki temu uwaga skupia się na głównym

temacie. Zdj

ęcie każdego typu, w którym zależy nam na izolowaniu motywu głównego, powinno być

wykonywane przy szeroko rozwartej przys

łonie, co daje możliwość najkrótszych czasów ekspozycji.

System autofokusu przejmie na siebie odpowiedzialno

ść za prawidłową ostrość zdjęcia.

Twórcze techniki fotografowania: Wi

ęcej kontroli nad głębią ostrości

Tryb automatycznej ekspozycji z priorytetem g

łębi ostrości jest specjalną metodą zapewnienia

wyra

źnego odwzorowania kluczowych elementów.

Tryb automatycznej ekspozycji z priorytetem g

łębi ostrości

Ten specjalny tryb pracy upraszcza utrzymywanie bardzo
precyzyjnej kontroli nad g

łębią ostrości. System autofokusu służy do

okre

ślania obszaru ostrości. Najpierw wybieramy najbliższy, a

nast

ępnie najdalszy punkt, który ma być ostry. Aparat automatycznie

dobiera optymalne po

łożenie punktu ustawienia ostrości i ustawienie

przys

łony, które dadzą w efekcie wybrany rozmiar głębi ostrości.

Technika ta pozwala tak

że na uzyskanie bardzo płytkiego obszaru

łębi ostrości: jeśli punkt początkowy końcowy znajdą się w tym

samym miejscu, ostra b

ędzie jedynie odpowiadająca im

łaszczyzna.

Twórcze techniki fotografowania: Zaawansowane systemy pomiaru

intensywno

ści światła

Zaawansowane systemy pomiaru intensywno

ści oświetlenia eliminują czynnik przypadkowości

przy wykonywaniu zdj

ęć.

Trudne warunki o

świetleniowe zawsze stanowiły

problem dla fotografów. Na zdj

ęciu wykonanym przy

życiu tradycyjnych technik pomiaru światła,

ężczyzna stojący między dwoma skrzydłami

jaskrawo

żółtych drzwi stanowiłby niedoświetlony

element obrazu.

Uzyskanie prawid

łowej ekspozycji za każdym razem

zawsze by

ło trudnym zadaniem. W normalnych

sytacjach wbudowane w aparat

światłomierze

spisywa

ły się dobrze. Problemy pojawiały się jednak

ż w przypadku scen zawierających bardzo jasne

lub bardzo ciemne elementy lub gdy

światło padało

w stron

ę obiektywu. Fotograf musiał samodzielnie decydować o warunkach ekspozycji w oparciu o

lata do

świadczeń. Teraz jednak nowe systemy pomiaru intensywności oświetlenia w aparatach EOS

pozwoli

ły w dużym stopniu pozbyć się niepewności. Kontrola nad oświetleniem nigdy jeszcze nie była

łatwiejsza.

Pomiar ewaluacyjny
Ten zaawansowany system pomiaru o

świetlenia umożliwia uzyskiwanie prawidłowo naświetlonych

zdj

ęć w bardzo różnorodnych warunkach. System dzieli całą powierzchnię obrazu na obszary.

Najwi

ększą wagę ma obszar środkowy, gdzie najczęściej usytuowany jest główny temat zdjęcia.

Aparat jest w stanie wykry

ć różnice między środkiem a obrzeżami obrazu, co pozwala precyzyjnie

okre

ślić rozmiar głównego obiektu, jak również ocenić jego jasność. To właśnie ta zdolność "ewaluacji'

(oceniania) odpowiedzialna jest za prawid

łowe naświetlenie wszystkich wykonywanych zdjęć.

Jaskrawe t

ło nie spowoduje naświetlenia pierwszego planu, ponieważ ewaluacyjny system pomiarowy

potrafi odró

żnić tło od głównego obiektu. Dzięki temu o wiele łatwiej jest wykonywać zdjęcia obiektów

świetlonych od tyłu oraz fotografować bardzo kontrastowe sceny, uzyskując za każdym razem

wspania

łe rezultaty.

Ciekawski pudel
System ewaluacyjnego pomiaru intensywno

ści oświetlenia potrafi rozpoznać jaskrawe tło i ustawić

warunki ekspozycji w taki sposób, by g

łówny obiekt na zdjęciu został naświetlony prawidłowo.

Zauwa

żmy, jak doskonale widoczny jest pudel, mimo że tło w górnej części zdjęcia jest bardzo jasne.

Twórcze techniki fotografowania: Wybór stosownej do warunków metody

pomiaru

Dost

ępne są inne systemy pomiaru oświetlenia, które można

dobra

ć do panujących warunków.

Udany pomiar punktowy. Pomiar punktowy najlepiej sprawdza si

ę w

sytuacjach, w których model otoczony jest bardzo jasnym lub bardzo
ciemnym t

łem. Pomiar jasności sukienki dziewczyny pozwolił

uzyska

ć zdjęcie naświetlone prawidłowo.

Pomiar cz

ęściowy

W niektórych sytuacjach celowe jest u

życie systemu częściowego

pomiaru

światła. Przy wykonywaniu zdjęć zawierających duże

obszary o jednolitym odcieniu pomiar taki mo

że dać lepszą

ekspozycj

ę całości. Sprawdza się on przy fotografowaniu

zachmurzonego nieba, scen w deszczu, krajobrazów jednorodnym
o

świetleniu, wnętrz oświetlonych światłem słonecznym itp. Pomiar

intensywno

ści światła wykonywany jest tylko w obszarze środkowym

kadru, mo

żna więc wybrać temat główny, odczytać intensywność

światła tego obiektu, po czym użyć funkcji blokady ustawień
ekspozycji do utrzymania nastaw ju

ż po zmianie kompozycji zdjęcia.

Pomiar punktowy
Korzystanie ze

światłomierza punktowego wymaga dobrego wyczucia różnych intensywności światła

w obr

ębie sceny. Jeżeli jednak wiemy, w którym miejscu należy wykonać pomiar, możemy mieć

pewno

ść uzyskania bardzo dokładnych ustawień ekspozycji. Pomiar punktowy jest bardzo precyzyjny,

dobrze wi

ęc nadaje się do fotografowania małych obiektów na bardo jasnym lub bardzo ciemnym tle.

Korzystanie ze

światłomierza punktowego w połączeniu z funkcją blokady nastaw ekspozycji daje

swobod

ę zmiany kompozycji zdjęcia. Podczas samego pomiaru należy jednak pamiętać o

precyzyjnym nakierowaniu celownika na fotografowany obiekt, poniewa

ż margines tolerancji na błędy

jest niezwykle w

ąski.

Twórcze techniki fotografowania: Autobracketing, ekspozycje wielokrotne i

tryby manualne

Istniej

ą specjalne techniki, które można zastosować przy naprawdę trudnych warunkach

świetleniowych.

Autobraketing
Technika autobracketingu (AEB-Auo Expusure Bracketing) jest dobrym sposobem na uzyskanie
po

żądanych rezultatów, nawet jeśli koncepcja zdjęcia nie jest dokładnie przemyślana. Technika ta

polega na automatycznym wykonaniu trzech ekspozycji: jednej z niedo

świetleniem, jednej przy

nastawach okre

ślonych przez światłomierz i jednej z prześwietleniem. Możliwe jest ręczne ustawienie

zakresu odchyle

ń do +3 jednostek skali w odstępach co 1/3 stopnia. Autobracketing jest znakomitym

narz

ędziem wspomagającym kreatywność, jako że pozwala wypróbować efekty różnych warunków

ekspozycji, pozostawiaj

ąc pewność, że jedno ze zdjęć będzie miało zadowalającą jakość. (Funkcja ta

jest niedost

ępna w niektórych modelach).

Technika autobracketingu pozwala ocali

ć zdjęcie.

Bez u

życia autobracketingu fotograf mógł stracić to zdjęcie z powodu bardzo jaskrawego tła.

Wykonanie kilku ekspozycji zwi

ększa szansę, że jedna z nich będzie prawidłowa.

Wielokrotna ekspozycja
Wielokrotne ekspozycje na jednej klatce filmu zawsze mia

ły w sobie coś intrygującego. Niektóre

aparaty z serii EOS umo

żliwiają wykonanie z góry określonej liczby naświetleń - maksymalnie 9 - na

pojedynczej klatce. Poniewa

ż ta sama klatka naświetlana jest wiele razy, konieczne jest skorzystanie

z funkcji kompensacji ekspozycji. Dla dwóch ekspozycji mo

żna wypróbować wartość kompensacji - 1

stopie

ń. Trzy ekspozycje mogą wymagać za każdym razem poziomu - 1,5 stopnia. Najlepiej jest przy

tym zda

ć się na doświadczenie. Warto dążyć do zredukowania liczby elementów na obrazie, tak by

uzyska

ć możliwie puste tło. Jasne obiekty na prostym, ciemym tle zazwyczaj wychodzą najlepiej.

ęczne ustawianie parametrów ekspozycji

Aparaty z serii EOS oferuj

ą pełny zestaw automatycznych funcji, które bardzo ułatwiają czerpanie

rado

ści z fotografowania. Lecz niektóre sytuacje mogą wymagać ręcznego ustawienia parametrów

ekspozycji. Przyk

ładem takiej sytuacji są zdjęcia z bardzo długim czasem naświetlania. Możemy także

spróbowa

ć takiego sposobu pracy ze zwykłej ciekawości, by wypróbować nowe pomysły. Ręczne

nastawianie aparatu nie oznacza,

że jesteśmy zdani jedynie na własne siły. Sygnalizowane są

zalecane czasy migawki, otwory przys

łony, jak również niedoświetlenie i prześwietlenie, co

zdecydowanie u

łatwia ustawianie parametrów. Jak zawsze, warto postępować w pełni świadomie,

sporz

ądzać notatki, po czym konfrontować je z gotowymi odbitkami.

Wielokrotna ekspozycja

Zabawa z wielokrotn

ą ekspozycją może dać wiele radości. Często trudno jest zgadnąć, jaki będzie

wynik ko

ńcowy, a czasami można się wręcz zadziwić jego wspaniałością.

ĘŚĆ PIĄTA - Obiektywy i lampy błyskowe

Szeroki wybór obiektywów i lamp b

łyskowych pozwala odkryć twórcze możliwości tkwiące w temacie

zdj

ęcia.

Zintegrowany system EOS
System EOS oferuje szerok

ą gamę sprzętu fotograficznego, który pozwala osiągnąć najlepsze

żliwe efekty. Obiektywy firmy Canon należące do serii EF spełniają wymagania zawodowych

fotografów, zapewniaj

ąc doskonała jakość odwzorowania barw i wyjątkową przejrzystość obrazu.

Wysokiej jako

ści mechanizmy automatycznego ustawienia ostrości wbudowane w obiektyw pomagają

uchwyci

ć właściwy moment z wielką dokładnością. Lampy błyskowe Canon Speedlite zostały

zaprojektowane z my

śłą o różnych warunkach oświetlenia i od dawna przodują w swojej

dziedzinie.Pe

łna oferta doskonałych obiektywów serii EF i lamp błyskowych Speedlite umożliwia

wzbogacenie naszych twórczych mo

żliwości.

Obiektywy i lampy b

łyskowe: Od rybiego oka do superteleobiektywu

Obiektywy typu rybie oko wydaj

ą się obejmować wszystko, co tylko znajduje się w polu

widzenia, superteleobiektywy natomiast przybli

żają odległe obiekty.

Uwagi wst

ępne

żliwość zmiany obiektywu jest jednym z największych udogodnień lustrzanej jednoobiektywowych.

Ta sama scena fotografowana obiektywem o ogniskowej 28 mm wygl

ąda zupełnie inaczej, niż kiedy

żywamy obiektywu o ogniskowej 200 mm. Teleobiektyw pomaga dostrzec odległe szczegóły, a przy

życiu obiektywu szerokokątnego odkrywamy relacje między przedmiotami widocznymi na zdjęciu.

Makroobiektyw za

ś umożliwia największe zbliżenia. Ogólnie biorąc, korzystanie z różnych obiektywów

pomaga spojrze

ć na świat z różnych perspektyw.

Ogniskowa obiektywu i k

ąt widzenia.

Obiektyw rozró

żniamy za pomocą wielkości zwanej ogniskową. Na "naturalną" ogniskową uważa się

50 mm. Obiektywy o d

łuższej ogniskowej to teleobiektywy, o krótszej zaś - obiektywy szerokokątne.

ługość ogniskowej określa odległość ogniska obiektywu od płaszczyzny filmu.Po ustawieniu ostrości

na niesko

ńczoność przy zastosowaniu obiektywu 50 mm odległość ta wynosi właśnie 50 mm.Wielkość

ąta widzenia jest odwrotnie proporcjonalna do długości ogniskowej aparatu.Obiektyw o ogniskowej

28 mm ma k

ąt widzenia bliski 74 stopni.Teleobiektyw o ogniskowej 200 mm ma bardzo wąski kąt

widzenia, zaledwie 12 stopni. Powi

ększenie jest wprost proporcjonalne do długości ogniskowej. Obraz

przedmiotu ogl

ądanego przez obiektyw o ogniskowej 50 mm jest mniej więcej tej samej wielkości, co

widziany go

łym okiem. Ten sam obiekt obserwowany przez obiektyw o ogniskowej 24 mm wydaje się

mniejszy i bardziej oddalony ni

ż jest w rzeczywistości, natomiast oglądany przez obiektyw 300 mm

robi wra

żenie znacznie większego.

Perspektywa
Poj

ęcie perspektywy odnosi się do względnej wielkości obiektów widzianych w kadrze, przy ich

ró

żnym oddaleniu od aparatu, co sprawia wrażenie trójwymiarowości sceny. Perspektywa, podobnie

jak k

ąt widzenia, jest odwrotnie proporcjonalna do ogniskowej obiektywu. Oznacza to, że przedmioty

widziane przez obiektyw szerokok

ątny będą sprawiały wrażenie bardziej oddalonych od siebie niż

żna to zaobserwować przez zwykły obiektyw. I odwrotnie, teleobiektyw sprawia, że różne

przedmioty wydaj

ą się być bliżej siebie niż są w rzeczywistości. Takie przybliżenie odległych od siebie

obiektów, spowodowane u

życiem teleobiektywu, nazywamy "spłaszczeniem" perspektywy; jest to

jedna z ciekawszych w

łaąciwoąci obiektywów o długiej ogniskowej.

Porównanie ogniskowych ró

żnych obiektywów

Ta sama scena zosta

ła kilkakrotnie sfotografowana z jednakowej odległoąci, zmieniano jedynie

obiektywy. Zauwa

żmy jak wiele różnych ujęć uzyskano w ten sposób. Nie można tu oczywiącie

powiedzie

ć, że tylko jedna z fotografii jest tą "poprawną". W wyniku zastosowania obiektywu

szerokok

ątnego uzyskano zdjęcie krajobrazu; efektem wykorzystania teleobiektywu jest portret.

Obiektywy i lampy b

łyskowe: Obiektywy szerokokątne

Obiektywy o zmiennej ogniskowej przydaj

ą się także w plenerze - nie trzeba wówczas nosić

wielu obiektywów.

żywanie obiektywów szerokokątnych i obiektywów szerokokątnych o zmiennej ogniskowej przynosi

wiele znacz

ących korzyści. Obiektywy tego typu przydają się w sytuacjach, kiedy fotografujemy w

ciasnych pomieszczeniach i ze wzgl

ędu na ograniczoną przestrzeń, nie możemy cofnąć się, by objąć

kadrem wi

ększy wycinek przestrzeni. Poza tym, głębia ostrości obiektywów szerokokątnych jest

bardzo du

ża, więc nadają się one do ujęć, w których zależy nam na ostrym przedstawieniu elementów

łożonych zarówno na pierwszym planie, jak i tych w głębi kadru. Oprócze tego, używając

obiektywów szerokok

ątnych możemy osiągnąć wrażenie głębokiej perspektywy.

Obiektywy i lampy b

łyskowe: Obiektyw standardowy

Zachowuj

ąc kąt widzenia ludzkiego oka, obiektyw standardowy ukazuje świat takim, jaki jest

on w rzeczywisto

ści.

35-80 mm
Obiektyw standardowy o zmiennej ogniskowej jest prawdopodobnie najbardziej popularnym
obiektywem u

żywanym w dzisiejszych czasach. Korzyści wynikające z jego stosowania są oczywiste.

żywając obiektywu tego rodzaju łatwo jest regulować kąt widzenia i powiększenie obrazu obiektu.

Pozwala to dowolnie komponowa

ć kadr w celowniku przez wypróbowanie kilku możliwych ujęć przed

naci

śnięciem spustu migawki. Poza tym, obiektyw standardowy o zmiennej ogniskowej zawsze

dysponuje d

ługością ogniskowej odpowiadającą trzem najczęściej stosowanym obiektywom ?

szerokok

ątnemu, normalnemu oraz krótkiemu teleobiektywowi. Oznacza to, że wystrczy nosić ze sobą

jeden obiektyw zamiast trzech. Zmniejszon

ą wagę sprzętu docenimy, przemiarzając pola lub ulice

miast.

Obiektywy i lampy b

łyskowe: Teleobiektywy

Teleobiektywy doskonale nadaj

ą się do fotografowania odległych obiektów.

80-200 mm
Teleobiektywy oddaj

ą nieocenione usługi przy rejestrowaniu wydarzeń sportowych i są wręcz

nieodzowny podczas ogl

ądania natury. Fotografowanie zwierząt w ich naturalnym środowisku prawie

zawsze wymaga korzystania z teleobiektywu. W

łaściwie zawsze, kiedy nie można zbliżyć się do

fotografowanego obiektu na wystarczaj

ącą odległość, trzeba skorzystać z teleobiektywu. Ze względu

na korzystn

ą perspektywę krótkie teleobiektywy doskonale nadają się do portretów, a większa

odleg

łość od fotografowanej osoby wpływa dodatnio na jej samopoczucie podczas fotografowania.

Teleobiektywy s

ą często bardzo ciężkie, więc użycie teleobiektywu ze zmienną ogniskową, który z

powodzeniem zast

ępuje kilka różnych obiektywów, pozwoli nam uniknąć noszenia zbędnego ciężaru.

Obiektywy i lampy b

łyskowe: Obiektywy specjalne - rybie oko i

makroobiektywy

Obiektywy typu rybie oko i makroobiektywy oferuj

ą niecodzienne spojrzenie na świat.

Obiektyw Fish Eye EF 15 m F/2.8 (rybie oko)
Obiektywy o bardzo szerokim k

ącie widzenia ułatwiają robienie zdjęć na ograniczonej przestrzeni, ale

ich pozosta

łe cechy także są warte zainteresowania. Głębia ostrości obiektywów tego typu jest prawie

niesko

ńczona, lecz wrażenie zaokrąglenia obrazu wywołane zniekształceniami może okazać się

łopotliwe. Wiedza jak się z tym uporać ? a nawet jak wykorzystać zniekształcenia czyniąc z nich

ęść kompozycji ? bardzo się przyda przy fotografowaniu obiektywem typu rybie oko. Poza tym,

wra

żenie głębokiej perspektywy obrazu może zaowocować bardzo intrygującymi zdjęciami.

Makroobiektywy
W serii EF dost

ępne są dwa wysokiej jakości obiektywy do wykonywania zdjęć przy maksymalnych

zbli

żeniach. Obiektyw Compact Macro EF 50 mm f.2.5 ma ten sam kąt widzenia co obiektyw

standardowy o ogniskowej 50 mm i umo

żliwia robienie zbliżeń w zakresie ostrości od nieskończoności

do odleg

łości, w której powiększenie obrazu wynosi 0,5 x. Używany razem pierścieniem pośrednim

(Life-size Converter EF) umo

żliwia fotografowanie w zakresie powiększeń od 0,26x do rzeczywistej

wielko

ści obiektu. Z kolei przy użyciu obiektywu Macro EF 100 mm f/2.8 można fotografować w

szerokim zakresie odleg

łości bez dodatkowych akcesoriów, od nieskończoności aż do uzyskania

obrazu w naturalnych rozmiarach. Ogniskowa w

łaściwa średnim teleobiektywom umożliwia zbliżenia z

niewielk

ą głębią ostrości, co pozwala osiągnąć efekt kontrolowanego rozmazania tła. Między

obiektywem a fotografowanym obiektem pozostaje du

ża przestrzeń, co czyni ten obiekt idealnym

narz

ędziem do wykonywania makrofotografii owadów lub kwiatów.

Obiektywy i lampy b

łyskowe: Obiektywy specjalne - superteleobiektywy

Szybki teleobiektyw jest niezwykle przydatny, kiedy nadarza si

ę okazja wykonania

niepowtarzalnej fotografii.

W sk

ład serii EOS wchodzi cała gama teleobiektywów i superteleobiektywów o bardzo dużej jasności.

Na przyk

ład, obiektyw EF 200 mm F/1.8L jest pierwszym naprawdę szybkim teleobiektywem na

świecie. Najlepiej nadaje się on do fotografowania wydarzeń sportowych w pomieszczeniach lub w
sytuacjach, kiedy u

życie lampy błyskowej jest niemożliwe. Zarówno ten obiektyw jak i obiektywy o

symbolach EF 300 mm F/2.8L i EF 600 mm f/4L s

ą wyposażone w cichobieżne silniczki (USM)

mechanizmu automatycznego nastawiania ostro

ści, które są bezpośrednim źródłem precyzyjnego

nap

ędu o wysokim momencie obrotowym. Dzięki temu system autofocusu odznacza się wyjątkowo

cich

ą pracą i praktycznie zerowym czasem reakcji. Poza tym, specjalna funkcja pozwala na trzy

nastawy pr

ędkości ręcznej regulacji ostrości równe 1/2x, 1x lub 2x wartości prędkości, co ułatwia

dopasowanie szybko

ści regulacji do warunków fotografowania. Oprócz tego, wspomniane obiektywy

wyposa

żone są w funkcję pamiętania nastawień ostrości, która umożliwia szybki powrót do

zapami

ętanych wartości przy użyciu pierścienia odtwarzania.

Obiektywy z serii "L".
Te specjalne obiektywy o bardzo wysokiej jako

ści wyróżniają się znakomitą kompensacją wszelkich

zniekszta

łceń optycznych i mają doskonałe charakterystyki odwzorowania obrazu. Obiektywy z serii

"L" zapewniaj

ą wyjątkową ostrość i wysoki kontrast na całej powierzchni obrazu, nawet przy najszerzej

otwartej przys

łonie. Obiektywy Ultrasonic (USM) wyposażne są w system napędowy wykorzystujący

cichobie

żne silniczki, co wpływa na wyjątkowo precyzyjną i cichą pracę systemu automatycznego

nastawiania ostro

ści.

Obiektywy i lampy b

łyskowe: Specjalne techniki fotografowania z lampą

łyskową

Wiedza jak efektywnie wykorzysta

ć lampę błyskową umożliwia lepszą kontrolę oświetlenia i

zapewnia popraw

ę jakości zdjęć.

świetlenie lampą błyskową.

Fakt,

że robimy zdjęcia w plenerze oświetlonym promieniami słońca nie oznacza jeszcze, że lampę

łyskową powinniśmy zostawić w domu. Warunki oświetleniowe często bywają niedoskonałe.

żywając lampy błyskowej możemy "wypełnić" jej błyskiem niedoświetlone elementy sceny. Jest to

bardzo przydatne, zw

łaszcza kiedy robimy zdjęcia przy tak zwanym oświetleniu kontrowym, czyli pod

światło. Często najlepszym sposobem fotografowania osób jest takie ustawienie, że słońce znajduje
si

ę za modelem. Fotografowane osoby nie mrużą wówczas oczu, a światło za nimi jest wtedy

ękniejsze. Problemem jest tu ekspozycja. Jeśli tło jest właściwie oświetlone, wówczas główny motyw

że być za ciemny. Najlepszym rozwiązaniem jest właśnie doświetlenie lampą błyskową. Lampa

świetla główny motyw, przy niezmienionym, odpowiednim oświetleniu

ła. Efektem jest piękniejszy ogólny wygląd sceny.

Synchronizacja przy d

ługim czasie naświetlania.

Fotografowanie z lamp

ą błyskową w pomieszczeniach lub na nocnym plenerze może prowadzić

do niedostatecznego o

świetlenia tła przy prawidłowym oświetleniu pierwszego planu. Lampy

łyskowe Speedlite 540EZ i 380EX mają tryb synchronizacji wyzwalania błysku przy długim czasie

otwarcia migawki (slow sync), co umo

żliwia robienie zdjęć z lampą błyskową przy długiej ekspozycji,

gwarantuj

ąc w ten sposób prawidłowe naświetlenie tla.

Synchronizacja z drug

ą kurtyną migawki.

Konwencjonalne lampy b

łyskowe wyzwalają błysk w chwili otwarcia pierwszej kurtyny migawki.

Specjalna opcja lamp Speedlite 540EZ i 380EX pozwala na synchronizacj

ę z drugą kurtyną, co

oznacza,

że błysk zostaje wyzwolony tuż przed zamknięciem szczeliny migawki. W efekcie na

zdj

ęciach ruchomych obiektów poruszające się światła zostaną utrwalone w bardziej naturalny

sposób.

Lampa b

łyskowa Speedlite 540EZ

Speedlite 540EZ to zaawansowana lampa b

łyskowa wyposażona we wbudowane pomocnicze światło

systemu automatycznego nastawiania ostro

ści, które umożliwia systemowi EOS nastawienie ostrości

ż przy słabym oświetleniu. Lampa może być używana ze wszystkimi aparatami z serii EOS, choć

zosta

ła zaprojektowana z myślą o modelu EOS 1N, co zapewnia jej szczególnie dobrą współpracę z

ęciopunktową automatyką ustawienia ostrości tego aparatu oraz trzypunktowym pomiarem światla

TTL. System TTL automatycznie optymalizuje intensywno

ść błysku, aby zagwarantować naturalność

świetlenia zarówno tła jak i pierwszego planu. Funkcja stroboskopowa umożliwia wielokrotną

ekspozycj

ę pojedynczej klatki. Lampa 540EZ jest jednym z najlepszych modeli serii Speedlite, o czym

świadczy jej wysoka liczba przewodnia (54 przy czułości ISO 100) i możliwość zmiany ogniskowej aż
do 105 mm. Poza tym wbudowana nasadka rozpraszaj

ąca umożliwia.

Lampa b

łyskowa Speedlite 380EZ

Speedlite 380EX to lampa, która mo

że współpracować ze wszystkimi aparatami serii EOS, nie

łączając tych, które są wyposażone w wielopolowy system ewaluacyjny E-TTL firmy Canon. Jest

ona wyposa

żona we wbudowane pomocnicze światło systemu automatycznego nastawiania ostrości.

Konstrukcja g

łowicy lampy pozwala regulować ogniskową w zakresie od 24 mm do 70 mm, a system

E-TTL automatycznie optymalizuje intensywno

ść błysku. Specjalny tryb FP umożliwia synchronizację

przy wszystkich czasach otwarcia migawki. Odpowiednio do zmiany ogniskowej g

łowicy, liczba

przewodnia lampy zmienia si

ę w zakresie od 21 do 38 (dla firmy o czułości ISO 100).

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ABC fotografii
0 ABC FOTOGRAFOWANIA
ABC fotografii cyfrowej
0 ABC FOTOGRAFOWANIAid 1752 (2)
ABC fotografii cyfrowej(1)
ABC fotografii cyfrowej abcfot
ABC FOTOGRAFOWANIA
ABC Fotografowania (3)
ABC Fotografowania
[PL] ABC Fotografowania
ABC Fotografii cyfrowej
0 ABC FOTOGRAFOWANIA
ABC fotografii cyfrowej abcfot
ABC fotografii bracketing

więcej podobnych podstron