Posługiwanie się drugim językiem obcym w realizacji zadań logistycznych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Emilia Agnieszka Zamkowska

Posługiwanie się drugim językiem obcym w realizacji
zadań logistycznych 342[04].Z4.02

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:
dr hab. Halina Stasiak
mgr Ewa Chybicka

Opracowanie redakcyjne:
mgr Emilia Agnieszka Zamkowska

Konsultacja:
mgr inż. Halina Śledziona

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 342[04].Z4.02
Posługiwanie się drugim językiem obcym w realizacji zadań logistycznych zawartego
w modułowym programie nauczania dla zawodu technik logistyk.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Wymagania wstępne

Cele kształcenia

Materiał nauczania

4.1.

Informacja o niemieckich centrach gospodarczych oraz podstawowe
pojęcia z zakresu logistyki

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2.

Słownictwo oraz dokumenty z zakresu logistyki

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3.

Rodzaje środków transportu oraz składowanie towarów

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

Sprawdzian osiągnięć

Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o rachunku kosztów zadań

logistycznych z zakresu gospodarki magazynowej.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć już ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,

−

materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści jednostki
modułowej,

−

zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy już opanowałeś określone treści,

−

wiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować

umiejętności praktyczne,

−

sprawdzian postępów,

−

sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań. Zaliczenie testu potwierdzi
opanowanie materiału całej jednostki modułowej,

−

literaturę.

Schemat układu jednostek modułowych

742[04].Z4.

Język obcy zawodowy

742[04].Z4. 01

Posługiwanie się językiem

obcym w realizacji zadań

logistycznych

742[04].Z4. 02

Posługiwanie się drugim

językiem obcym w realizacji

zadań logistycznych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

określać podstawowe środki transportu,

−

określać podstawowe jednostki miar i wag,

−

korzystać z map,

−

przyjmować, redagować i wysyłać korespondencję,

−

nawiązywać kontakty z pracodawcą, klientem,

−

posługiwać się językiem obcym zawodowym w kontaktach z klientami i pracodawcą,

−

nawiązywać współpracę z przedsiębiorstwami w kraju i za granicą,

−

posługiwać się właściwymi strukturami gramatycznymi w języku obcym zawodowym
pisanym i mówionym,

−

korzystać z komputera i jego oprogramowania,

−

posługiwać się słownikami dwujęzycznymi i branżowymi,

−

organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii,

−

korzystać z różnych źródeł informacji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

udzielić informacji o działalności logistycznej,

−

określić zadania zawodowe logistyka,

−

posłużyć się aktami prawnymi dotyczącymi działań z zakresu logistyki,

−

opisać zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce
elektronicznej,

−

przeprowadzić negocjacje z klientem w zakresie zadań logistycznych,

−

przygotować dokumenty związane z zaopatrzeniem materiałowym w przedsiębiorstwie,

−

przygotować pisemna ofertę dla klienta

−

opisać proces technologiczny produktów,

−

opisać zapasy magazynowe,

−

opisać zapas cykliczny i bezpieczeństwa

−

opisać regały magazynowe wysokiego składowania i znakowanie towaru,

−

opisać zasady dobierania opakowania i przygotowania towaru do dystrybucji,

−

opisać środki transportu wewnętrznego,

−

opisać stan techniczno-eksploatacyjny miejskich usług infrastrukturalnych,

−

opisać organizację przewozu osób w komunikacji publicznej,

−

opisać dobór środków transportu do realizacji konkretnego zadania,

−

sporządzić oferty cenowe na usługi logistyczne,

−

sporządzić korespondencję realizowanego zadania logistycznego,

−

wystawić fakturę,

−

skorzystać z ofert i innych informacji prezentowanych w Internecie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Informacja o niemieckich centrach gospodarczych

oraz

podstawowe pojęcia z zakresu logistyki

4.1.1. Materiał nauczania

Centra gospodarcze w Niemczech

Państwo Niemieckie jest federacją, składającą się z 16 landów. Stolicą federacji jest

Berlin. Republika Federalna Niemiec jest członkiem – założycielem Unii Europejskiej.
Zamieszkuje ją 82 miliony mieszkańców. Niemcy rozciągają się 850 km na długości
południkowej (od Sylt do Oberstdorf) i ponad 600 km szerokości równoleżnikowej (od
Aachen do Görlitz – Zgorzelec). Centralne położenie Niemiec w Unii Europejskiej i bardzo
dobrze rozwinięty system komunikacji przyczynia się do tego, że Republice Federalnej
Niemiec przysługuje znacząca rola w systemie międzynarodowego transportu.

W Berlinie znajduje się duże skupisko ludności. Obszar miasta cechuje się gęstą

zabudową terenu. Stolica Niemiec, szczególnie po zjednoczeniu nabrała dużego znaczenia
w systemie komunikacji. W Berlinie krzyżują się dwie duże europejskie osie komunikacji
drogowej. Z jednej strony linia Sztokholm – Praga – Wiedeń – Budapeszt w kierunku
północno – południowym, a w kierunku zachodnio – wschodnim linia Paryż – Warszawa –
Moskwa. W Berlinie znajduje się również centralny węzeł kolejowy. Znajdujące się tam
dworce kolejowe, obsługują wiele międzynarodowych linii. Także w żegludze śródlądowej
Berlin jest ważnym węzłem komunikacyjnym. Rzeki Havel i Spree stanowią ważne środki
komunikacji wodnej. Poprzez kanały mają połączenie z rzekami Elbe (Łaba) i Oder (Odra).
Drogami wodnymi można bez problemu dotrzeć do portów morskich. W aglomeracji Berlina
znajdują się trzy lotniska: Berlin-Schönenfeld, Berlin-Tegel i Berlin-Tempelhof.

Kolejnym wielkim ośrodkiem administracyjnym i gospodarczym jest Hamburg. Ważną

rolę w tym mieście spełnia port. Ale Hamburg nie oferuje tylko usług w dziedzinie transportu
morskiego. Jest tam również rozwinięty ośrodek przemysłu maszynowego, chemicznego
i metalurgicznego. Ponadto miasto to jest ważnym węzłem komunikacyjnym w transporcie
drogowym i kolejowym. Transport powietrzny korzysta z lotniska Fuhlsbüttel.

Port w Bremie, podobnie jak port w Hamburgu odgrywa równie ważną rolę zarówno

w żegludze śródlądowej, jak i morskiej. W Bremie znajduje się wiele firm importujących
towary z całego świata.

Zagłębie Rury (Ruhrgebiet) to znany region przemysłu ciężkiego, gdzie wydobywa się

węgiel i produkuje stal. Zagłębie obejmuje jedenaście wielkich miast i wyróżnia się dobrze
rozwiniętą siecią autostrad, trakcji kolejowych, a także śródlądowymi drogami wodnymi. Port
Reński (Reihnhafen) „Duisburg-Ruhrort”, należy do jednego z większych portów rzecznych
w Europie. Zagłębie Ruhry poprzez system rzeczny i sieć kanałów jest połączone
z międzynarodową żeglugą śródlądową i morską.

W kierunku południowym od Zagłębia Ruhry rozwinął się duży rejon gospodarczy

Rheinschiene, gdzie znajduje się wiele przedsiębiorstw usługowych.

Frankfurt leży w rejonie gospodarczym Ren-Men (Rhein-Main). Znajduję się tam wiele

głównych siedzib banków, przedsiębiorstw handlowych i zakładów przemysłowych. Lotnisko
Ren-Men (Rhein-Men) jest najważniejszym lotniskiem w Niemczech, zarówno pod
względem liczby pasażerów, jak pod względem obrotów. Centralne położenie w Europie,
bardzo dobre połączenia drogowe i kolejowe, bliska odległość do portów śródlądowych nad
Renem (Rhein) i Menem (Main) i wielkie lotnisko sprawiają, że rejon Ren-Men jest bardzo
ważnym centrum gospodarczym i transportowym w Niemczech.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Miasta Ludwigshafen, Heidelberg i Mannheim znajdują się w regionie Rhein-Neckar-

Dreieck. Szczególną rolę w tym regionie odgrywa działalność spedycyjno-transportowa.
Saargebiet (terytorium Saar) jest punktem centralnym niemieckiego przemysłu ciężkiego.

Ponieważ terytorium Saar jest położone przy zachodniej granicy, jest tam wzmożony

ruch tranzytowy. Istotną rolę w komunikacji spełnia także kanał Saar (Saarkanal). W regionie
„Mittlere Neckar” są produkowane wyroby zaawansowane technologicznie (np. samochody,
artykuły elektryczne). Wiele z tych wyrobów jest eksportowanych.

W Bawarii (Bayern) znajduje się centrum przemysłowe Nürnberg-Fürth-Erlangen.

Region ten ma spełnia szczególną rolę w odniesieniu do wschodnioeuropejskich państw,
dzięki centralnemu położeniu w sieci autostrad. Towary nie nadające się do transportu są
przewożone transportem kolejowym i rzecznym do Norymbergii (Nürnberg) i stamtąd
dopiero rozwożone w różnych kierunkach.

Monachium (München) wraz z okolicznymi terenami stanowi centrum przemysłowe na

południu Niemiec. Jest to centrum również istotne dla południowych sąsiadów Niemiec
(Austrii, Włoch). Dobre połączenia drogowe, sprawnie funkcjonujący węzeł kolejowy oraz
duży port lotniczy „Franz-Joseph-Strauß” gwarantują, że to milionowe miasto również
w przyszłości będzie pełnić istotną rolę centrum przemysłowo-usługowego.

Rys. 1. Niemieckie centra gospodarcze [www.germanok.boo.pl]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Kolejnym dużym centrum administracyjnym i targowym jest Hannover. Miasto jest

stolicą Dolnej Saksonii (Niedersachsen). Do tego regionu należą także miasta Wolfsburg
i Braunschweig. W Wolfsburgu znajduje się główna siedziba wielkiego producenta
samochodów, jakim jest firma Volkswagen. Kanał wodny pomiędzy rzekami Ems i Elbe
(Mittellandkanal), sprzyja gospodarczej dostawie surowców i różnorodnych produktów
statkami śródlądowymi. Znajduje się tam gęsta sieć autostrad i połączeń kolejowych.
Transport lotniczy może korzystać z położonego w Hanowerze lotniska Hannover-
Langenhagen.

W Saksońskim Okręgu Przemysłowym (Sächsischer Industrierevier) istnieją dobre

połączenia kolejowe i drogowe pomiędzy miastami Chemnitz, Zwickau i Dresden.

Miasta Halle i Leipzig (Lipsk) tworzą jeden z największych węzłów kolejowych

w Europie [tłumaczenie własne].

Deutschland ist ein Bundesstaat, der aus 16 Ländern besteht. Bundeshauptstadt ist Berlin.

Die Bundesrepublik Deutschland ist Gründungsmitglied der Europäischen Union und mit
über 82 Millionen Einwohnern deren bevölkerungsreichster Staat. Herauszuheben ist die
Tatsache, dass die Lage Deutschlands im Zentrum der Europäischen Union mit über 850 km
Nord-Süd-Ausdehnung (gemessen von Sylt bis Oberstdorf) und mehr als 600 km West-Ost-
Ausdehnung (gemessen von Aachen bis Görlitz) dazu führt, dass der Bundesrepublik eine
herausragende Rolle in Bezug auf Verbindungen zu den anderen europäischen
Wirtschaftszentren zukommt.

Das Ballungsgebiet Berlin hat nach der Wiedervereinigung eine überragende Bedeutung

im Verkehrswesen erreicht. Durch Berlin führen zwei große europäischen Achsen des
Straßenverkehrs: Zum einen die Strecke von Stockholm-Prag-Wien-Budapest in Nord-Süd-
Richtung, zum anderen in West-Ost-Richtung die Strecke von Paris-Warschau-Moskau. Als
zentraler Eisenbahnknotenpunkt finden sich in Berlin selbstverständlich spezielle
Güterbahnhöfe, mit denen viele internationale Linien bedient werden können. Auch im
Binnenschiffsverkehr ist Berlin ein wichtiger Verkehrsknotenpunkt. Havel und Spree bilden
wichtige Zubringer zu den Kanälen, die die Verbindung zu Elbe und Oder und damit den
Seehäfen herstellen. Im Ballungsgebiet stehen drei Flughäfen für die Beförderung per
Flugzeug zur Verfügung: Berlin-Schönefeld, Berlin-Tegel, Berlin-Tempelhof.

Der

Großraum

Hamburg

ist

eines

der

wichtigsten

Dienstleistungs-

und

Verwaltungszentren Deutschlands. Der Hafen mit seinen speziellen Arbeitsplätzen ist ein
bedeutender Wirtschaftszweig. Nicht nur Dienstleistungen rund um den Seetransport werden
geboten, sondern auch in Industriebetrieben, die Produkte zur Versorgung der Seeschifffahrt
herstellen (z.B. Maschinen, Aluminium, Chemieprodukte), sind mehr Mitarbeiter beschäftigt
als mit der eigentlichen Hafenarbeit. Außerdem stellt diese Stadt für den Straßen- und
Schienenverkehr den wichtigsten Knotenpunkt im Norden dar. Für Transporte per Flugzeug
steht der Flughafen Fuhlsbüttel zur Verfügung.

Ähnlich wie in Hamburg spielen die Bremischen Häfen eine sehr große Rolle sowohl im

Binnenschifffahrts- als auch im Seeschifffahrtsverkehr. Zumeist beschränken sich die
Aufgaben auf den Dienstleistungsbereich, wie z.B. den Handel mit importieren Gütern.

Das Ruhrgebiet, die bekannteste Region der Schwerindustrie (Kohle, Eisen, Stahl) in

Deutschland umfasst elf Großstädte und zeichnet sich durch seine sehr gute
Verkehrsanbindung an Autobahnen, Schienennetz und vor allem Binnenwasserstraßen aus.
Über den Rheinhafen „Duisburg-Ruhrort”, einem der größten in Europa, ist das Ruhrgebiet
mit der internationalen Binnenschifffahrt und damit auch der Seeschifffahrt verbunden.

An das Ruhrgebiet anschließend hat sich in südlicher Richtung der Wirtschaftsraum, die

Rheinschiene entwickelt. Dieser Wirtschaftsraum zeichnet sich durch einen hohen Anteil von
Dienstleistungsunternehmen aus.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

In Frankfurt, der Metropole des Wirtschaftsraums Rhein-Main, finden sich viele

Hauptsitze von Banken, Handels- und Industriebetrieben. Der Rhein-Main-Flughafen
(FRAPORT) ist der größte Arbeitgeber und sowohl nach Passagierzahlen als auch nach
Frachtaufkommen bislang der bedeutendste Flughafen in Deutschland. Die zentrale Lage in
Europa, die sehr guten Verkehrsanbindungen über Straße und Schiene, kurze
Verbindungswege zu den Binnenhäfen an Rhein und Main und der Flughafen machen diese
Region auch zu einem Zentrum der Wirtschaft und des Verkehrs in Deutschland.

Die Städte Ludwigshafen, Heidelberg und Mannheim grenzen regional das Rhein-

Neckar-Dreieck ab, in dem das Speditions- und Transportgewerbe eine überragende Rolle
einnimmt.

Das Saargebiet stellt einen weiteren Standort der deutschen Schwergüterindustrie dar.

Aufgrund seiner westlichen Randlage fallen dem Saargebiet viele Aufgaben im
Transitverkehr zu. Dabei bildet der Saarkanal neben den Eisenbahnverbindungen den
wichtigsten Verkehrsweg.

Das Gebiet „Mittlere Neckar” ist hauptsächlich wegen der Herstellung hochwertiger

Produkte (z.B. Kfz, Maschinen, Elektroartikel) sehr stark auf den Export angewiesen.

Nürnberg-Fürth-Erlangen ist wichtigstes Zentrum in Bayern. Diese Region nimmt vor

allem in Bezug auf die osteuropäischen Staaten eine herausragende Stellung ein. Durch seine
zentrale Lage im deutschen Autobahnnetz werden Güter, die sich nicht für den
Eisenbahntransport eignen oder nicht über den Main-Donau-Kanal verschifft werden können,
häufig den Weg nach Nürnberg nehmen und erst dort in die verschiedenen Richtungen verteilt
werden.

München und Umland stellen die Drehscheibe zu den südlichen Nachbarländern (z.B.

Österreich, Italien) dar. Gute Straßenanbindungen, ein leistungsfähiger Rangier- und
Umschlagbahnhof und der Flughafen „Franz-Joseph-Strauß” als Umschlagplatz auch für
Frachtgüter stellen sicher, dass die Millionenstadt in Zukunft weiter für Industrie- und
Dienstleistungsbetriebe als Standort in Frage kommt.

Die Städte Braunschweig, Hannover und Wolfsburg grenzen ein Gebiet ab, in dem

Hannover als Hauptstadt des Landes Niedersachsen das Verwaltungs- und Messezentrum im
Norden Deutschlands darstellt. Wolfsburg als Hauptsitz eines Automobilherstellers ist an den
Mittellandkanal angebunden, was die wirtschaftliche Lieferung von Rohstoffen, Ersatzteilen,
usw. über Binnenschiffe begünstigt. Sowohl Autobahnen als auch der Schienenverkehr
bedienen dieses Gebiet in ausreichendem Maße. Flughäfen, z.B. Hannover-Langenhagen,
stehen für Luftfracht zur Verfügung.

Im Sächsischen Industrierevier bestehen Verkehrsverbindungen von und nach Chemnitz,

Zwickau und Dresden mittels Schienenverkehr und Straßen.

Die

Städte

Halle

und

Leipzig

zusammen

bilden

einen

der

größten

Eisenbahnknotenpunkte Europas und haben Anschluss an internationale Autobahnen
[1, s. 294, 295, 296, 297].

Definicja logistyki

Znaczenie słowa logistyka wywodzi się z terminologii wojskowej, od greckiego słowa

logos (rozum, rachunkowość), a także z germańsko-francuskiego słowa loger (zaopatrzyć,
wspierać). Termin „maréchal de logis” wprowadził szwajcarski generał Jomini (1779 - 1869).
Określenie logistyka zastosowano we francuskich służbach dla określenia zaopatrzenia
wojska i rozmieszczenia sił zbrojnych.

Wprowadzone przez generała Jomini pojęcie zostało także wykorzystane w siłach

zbrojnych USA. Problemy zaopatrzenia armii amerykańskiej w czasie drugiej wojny
ś

wiatowej, przyczyniły się do szerszego zainteresowania się problematyką dotyczącą

transportu, przeładunku, magazynowania. W celu rozwiązania problemu zastosowano

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

rozwiązania matematyczne. Ten sposób planowania został w latach 50-siątych przeniesiony
na cywilny obszar funkcjonowania transportu i podróży.

W przedsiębiorstwie wyróżnia się następujące sfery logistyki:

−

logistyka nabywania – optymalne nabycie środków produkcyjnych (w tym materiałów,
energii, informacji) u dostawców do własnych magazynów i własnej produkcji,

−

logistyka magazynowania – optymalny wybór siedziby, organizacji magazynu, techniki
magazynowania,

−

logistyka produkcji – optymalne ukształtowanie procesu produkcji od przyjęcia materiału
do wydania wyprodukowanego produktu do dystrybucji,

−

logistyka

transportu

–

optymalne

ukształtowanie

wewnątrzzakładowego

i zewnątrzzakładowego transportu w dziedzinie wyboru dróg i środków transportu oraz
sposobów załadunku i rozładunku,

−

logistyka części zapasowych – optymalne nabycie części zapasowych i zapewnienie
ciągłości produkcji,

−

logistyka konserwacji – gwarancja stałej gotowości przedsiębiorstwa i urządzeń
produkcyjnych (maszyny, narzędzia, środki transportu, pojazdy),

−

logistyka dystrybucji – optymalne przejęcie produktów z produkcji lub z magazynu i ich
przekazanie klientom,

−

logistyka usuwania odpadów – usuwanie niepotrzebnych materiałów po niskich kosztach
i w sposób przyjazny środowisku naturalnemu,

−

logistyka informacji – kształtowanie sprawnego przepływu informacji i budowa systemu
informacji z pomocą EPD (elektroniczne przetwarzanie danych).
Celem logistycznego planu w przedsiębiorstwie jest wzajemne rzeczowe i czasowe

współdziałanie logistycznych sfer i zespolenie ich w jeden łańcuch planowania. Proces
logistyczny nie dotyczy jedynie przedsiębiorstwa, ale stopniowo włączani są do niego
dostawcy i klienci. Mówi się wówczas o tworzeniu łańcucha zaopatrzenia (Supply Chain)
[tłumaczenie własne].

Logistik als Begriff

Der Begriff der Logistik geht zurück auf den Sprachgebrauch im Militärwesen. Er leitet

sich her sowohl aus dem griechischen Wortstamm logos (Verstand, Rechenkunst) als auch
aus dem germanischen-französischen Wortstamm loger (versorgen, unterstützen). Der
Schweizer General Jomini (1779 bis 1869) in französischen Diensten führte die Bezeichnung
Logistik für die Versorgung und räumliche Verteilung von Streitkräften auf den Wortstamm
„maréchal de logis” (loger) zurück.

Das Gedankengut von Jomini fand seine Anwendung in den US-Streitkräften.

Insbesondere die Nachschubprobleme der amerikanischen Armee während des Zweiten
Weltkrieges führten zur verstärkten Hinwendung zu mathematischen Lösungen für Transport-
Umschlags-, und Lagerungsprozesse. In den 50er Jahren wurden die dabei gewonnenen
mathematischen Planungsmodelle für Transport- und Tourenplanung auf den zivilen Bereich
übertragen [3, s. 430].

Im Unternehmen gibt es folgende Logistikbereiche:

−

Beschaffungslogistik – zur optimalen Beschaffung der Objekte (Material, Energie,
Information) bei den Lieferanten bis in die eigenen Lager und die eigene Produktion

−

Lagerlogistik – zur optimalen Standortwahl, Lagerorganisation und Lagertechnik

−

Produktionslogistik – zur optimalen Gestaltung des Fertigungsprozesses von der
Übernahme des bereitgestellten Materials bis zur Abgabe der hergestellten Produkte an
die Distribution

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Transportlogistik

–

zur

optimalen

Gestaltung

des

innerbetrieblichen

und

außerbetrieblichen Transports hinsichtlich Transportwege, Transportmittel, Be- und
Entladung

−

Ersatzteillogistik – zur optimalen Beschaffung und Bereithaltung von Ersatzteilen

−

Instandhaltungslogistik – zur Gewährleistung der ständigen Betriebsbereitschaft der
Anlagen (Maschinen, Werkzeuge, Fördermittel, Fahrzeuge)

−

Distributionslogistik – zur optimalen Übernahme der Produkte aus der Fertigung oder
dem Lager und deren Weiterleitung zum Kunden

−

Entsorgungslogistik – zur kostengünstigen und umweltfreundlichen Entsorgung nicht
mehr benötigter Materialien

−

Informationslogistik zur Gestaltung zur reibungslosen Informationsflusses und zum
Aufbau eines betriebsinternen wie betriebsübergreifenden Informationssystems mithilfe
der EDV
Ziel des Logistikkonzepts eines Unternehmens muss sein, die logistischen Aktivitäten

sachlich und zeitlich aufeinander abzustimmen und zu einer Konzeptkette zu verknüpfen. Die
Logistikkette beginnt und endet nicht an den Toren des Unternehmens, zunehmend werden
Lieferanten und Kunden in die Kette mit einbezogen. Man spricht in diesem Zusammenhang
von Supply Chain (Versorgungskette) [1, s. 472]

Podstawowe pojęcia logistyki
Wysyłający/nadawca

Przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją, dalszą obróbką towaru (przetwarzaniem) i ich

handlem wysyłają towar do miejsca zapotrzebowania. Nazywa się ich wysyłającymi, czyli
inaczej nadawcami.
Przewoźnik

Wysyłający, jeśli nie przewozi towaru własnymi środkami komunikacji, zleca przewóz

innym przedsiębiorstwom. Przedsiębiorstwa te dokonują transportu w ramach działalności
gospodarczej. Są one nazywane przewoźnikami. Przewoźnikami są przedsiębiorstwa
komunikacji kolejowej, samochodowej oraz żeglugi śródlądowej, a także komunikacji
lotniczej.

Ekspedytor

W umowie przewozu partnerem przewoźnika jest ekspedytor. Przekazuje on

przewoźnikowi towar o odpowiedniej jakości i jest zobowiązany do zapłaty frachtu.
Umowa przewozu (HGB §§ 407-452 – HGB – Handelsgesetzbuch – kodeks handlowy).

Transport towaru dokonywany jest po zawarciu umowy przewozowej. W umowie

przewozowej uczestniczą ekspedytor, przewoźnik oraz odbiorca. Ekspedytor zawiera
z przewoźnikiem umowę przewozu i przekazuje mu przesyłkę do transportu. Przesyłka
obejmuję wszystkie towary, które wydane zostają z listem przewozowym lub innymi
podobnymi dokumentami. Odbiorca ma wobec przewoźnika prawo otrzymania przesyłki
(umowa na rzecz osoby trzeciej).

Rys. 2. Łańcuch spedycyjny w umowie przewozu

ekspedytor

przewoźnik

odbiorca

umowa przewozu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Umowa frachtowa na transport statkiem

Na podstawie przepisów czwartej książki kodeksu prawnego (HGB §§ 476-905) na

transport statkiem obowiązują inne przepisy. Umowa frachtowa na transport statkiem
zawierana jest pomiędzy frachtującym i przewoźnikiem (armatorem). Frachtujący przekazuje
przewoźnikowi odpowiednio opakowany do transportu morskiego towar i do momentu
dostarczenia go do odbiorcy; przewoźnik ma prawo do morskiego frachtu. Jeśli frachtujący
nie dostarcza sam towaru do portu załadowania statku, zleca on dostawę przedsiębiorcy, który
działa jako spedytor portu morskiego i dostarcza towar na statek.
Spedytor.

Aby transport prawidłowo przebiegał, wysyłający/nadawca powinien posiadać

odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Tylko wtedy może on uniknąć ponoszenia dużego
ryzyka i niepotrzebnych kosztów. Mogą one zaistnieć przy nieodpowiednim wyborze
ś

rodków transportowych, przedsiębiorstw transportowych i przy niedostatecznej znajomości

warunków transportu, przepisów dotyczących relacji gospodarczych z zagranicą oraz
przepisów celnych. Dlatego przez wysyłającego najchętniej zatrudniany jest specjalista, który
profesjonalnie organizuje transport towarów, i swoją wiedzą oraz doświadczeniem sprawnie
przyczyni się do pokonania trudności w przeważeniu towarów. Takim specjalistą jest firma
spedycyjna. Pomaga ona sprawnie zrealizować zarówno krajową, jak i międzynarodową,
wymianę towarów. Swoją pracę realizuje poprzez przedsiębiorstwo spedycyjne.
Przedsiębiorstwa spedycyjne wspólnie tworzą działalność spedycyjną.
Umowa spedycji (HGB §§ 453 – 466)

Spedytor wykonuje swoja działalność, jeśli pomiędzy nim a wysyłającym/nadawca

zostanie zawarta umowa spedycyjna. Wysyłający/nadawca jest zleceniodawcą lub klientem
spedytora. Zleceniodawca wnosi poszczególne przepisy o transporcie towarów do umowy
kupna-sprzedaży i zestawia je w pisemnym zamówieniu, które przesyła spedytorowi. Jeśli
spedytor przyjmie umowę, umowa spedycyjna jest zawarta. Następnie spedytor załatwia
przewóz towarów, zawierając umowę przewozu z przewoźnikiem i wywiązuje się z dalszych
zadań. Jako partner umowy z przewoźnikiem spedytor staje się wysyłającym/nadawcą. Jako
wynagrodzenie spedytor otrzymuje prowizje za wykonanie przewozu.

Rys. 3. Umowa kupna w transporcie towarów

Rys. 4. Umowa spedycji i frachtowa w transporcie towarów

sprzedający

kupujący

wysyłający/nadawca

umowa kupna

odbiorca

umowa spedycji

umowa frachtowa

(załatwianie transportu)

(wykonanie transportu)

wysyłający/nadawca

zleceniodawca

spedytor

przewoźnik

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Spedytor zleca przewóz towarów przedsiębiorstwu transportowemu (spedycja

wysyłkowa) lub odbiera towar od przedsiębiorstwa transportowego (spedycja odbioru).
W każdym przypadku działa on we własnym imieniu. Spedycja nie jest wiec transportem
towarów.

Rys. 5. Spedytor w transporcie towarów

Umowa spedycyjna obowiązuje jako umowa cywilnoprawna na określoną pracę (BGB §§

631 bis 630 – BGB – Bürgerlichesgesetz – Kodeks Cywilny). Spedytor jest zobowiązany do
ś

wiadczenia usługi, a mianowicie zorganizowania transportu.

Umowa przewozu obowiązuje jako umowa o dzieło (BGB §§ 631 bis 651). Przewoźnik

jest zobowiązany do wykonania określonej w umowie pracy, a mianowicie wykonanie usługi
transportowej, która polega na zrealizowaniu przewozu towarów. Spedytor nie może być
odpowiedzialny za prawidłowość przewozu. Odpowiada tylko za wykonanie zlecenia.
Umowa składu (HGB §§ 467 – 475 h)

Towary muszą być często magazynowane. Tym zajmuje się spedytor lub niezależny

przedsiębiorca składowy (posiadacz składu), który dysponuje własnym lub wynajętym
pomieszczeniem składowym. Magazynowanie objęte jest warunkami umowy składu, która
zawierana jest pomiędzy składującym/magazynującym, a przedsiębiorcą składowym
(posiadaczem składu). Posiadacz składu otrzymuje umówione wynagrodzenie (składowe)
[tłumaczenie własne].

Grundbegriffe
Versender

Die Unternehmen der Urerzeugung, der Weiterverarbeitung und des Handels senden ihre

Güter nach den Orten des Bedarfs. Sie sind die Versender in der Wirtschaft.
Frachtführer

Befördern die Versender ihre Güter nicht mit eigenen Verkehrsmitteln, so beauftragen sie

andere Unternehmen mit der Beförderung. Diese Unternehmen führen die Beförderung
gewerbsmäßig durch. Sie heißen Frachtführer. Frachtführer sind die Unternehmen des
Eisenbahnverkehrs, des Güterkraftverkehrs, der Binnenschifffahrt und außerdem der
Luftfahrt.

Absender

Der Absender ist der Frachtvertragspartner des Frachtführers. Er übergibt dem

Frachtführer das Gut in geeigneter Beschaffenheit und ist zur Zahlung der Fracht verpflichtet.
Frachtvertrag (HGB §§ 407-452).

Die Güterbeförderung wird nach Abschluss eines Frachtvertrages ausführt. Am

Frachtvertrag sind der Absender, der Frachtführer und der Empfänger beteiligt. Der Absender
schließt mit dem Frachtführer den Frachtvertrag und übergibt ihm die Sendung zur
Beförderung. Eine Sendung umfasst alle Güter, die mit einem Frachtbrief oder einem
ähnlichen Dokument bei einem Beförderungsbetrieb aufgeliefert werden. Der Empfänger hat
gegen den Frachtführer das Recht auf Auslieferung der Sendung. (Vertrag zugunsten eines
Dritten).

wysyłający

spedytor

przedsiębiorstwo
transportowe

spedytor

odbiorca

spedycja wysyłkowa

spedycja odbioru

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys 6. Speditionskette im Frachtvertrag

Seefrachtvertrag.

Es gelten die abweichenden Vorschriften des vierten Buches HGB §§ 476-905. Beim

Seefrachtvertrag wird der Frachtvertrag zwischen dem Befrachter und dem Verfrachter, dem
Reeder, geschlossen. Der Befrachter übergibt das seetransportgerecht verpackte Gut dem
Verfrachter zum Seetransport und zur Ablieferung an den Empfänger; der Verfrachter hat
Anspruch auf die Seefracht. Liefert der Befrachter das Gut im Verschiffungshafen nicht selbst
an, so beauftragt er mit der Anlieferung einen Ablader, der als Seehafenspediteur tätig ist.
Spediteur.

Ein Versender muss umfangreiche Kenntnisse und Erfahrungen haben, wenn die

Beförderung richtig durchgeführt werden soll. Nur dann kann er die Risiken und Kosten
vermeiden, die durch falsche Auswahl von Verkehrsmitteln oder –betrieben, durch
Unkenntnis von Beförderungsbedingungen, Außenwirtschafts- oder Zollvorschriften
zusätzlich entstehen können. Von den Versendern wird daher gerne ein Fachmann
eingeschaltet, der den Güterverkehr organisiert und der mit seinen Kenntnissen und
Erfahrungen dazu beiträgt, die Schwierigkeiten im Güterverkehr zu überwinden. Dieser
Fachmann ist Spediteur. Er hilft den Versendern, den nationalen und den internationalen
Warenaustausch reibungslos abzuwickeln. Seine Tätigkeit übt er gewerbsmäßig in den
Speditionsunternehmen aus. Die Speditionsunternehmen bilden zusammenbetrachtet das
Speditionsgewerbe.

Speditionsvertrag (HGB §§ 453 – 466)

Der Spediteur wird tätig, wenn zwischen ihm und dem Versender ein Speditionsvertrag

abgeschlossen ist. Der Versender ist der Auftraggeber oder Kunde des Spediteurs. Der
Auftraggeber entnimmt die einzelnen Vorschriften über die Güterbeförderung dem
Kaufvertrag und stellt sie in seinem schriftlichen Auftrag, den er dem Spediteur übersendet,
zusammen. Nimmt der Spediteur diesen Vertrag an, ist der Speditionsvertrag geschlossen.
Jetzt besorgt der Spediteur die Güterbeförderung, indem er einen Frachtvertrag mit einem
Frachtführer abschließt und alle weiteren Aufgaben erledigt. Als Vertragspartner des
Frachtführers wird der Spediteur zum Absender. Der Spediteur bekommt als Entgelt für die
Besorgung der Beförderung die vereinbarte Vergütung (Provision).

Rys. 7. Kaufvertrag im Güterverkehr

Absender

Frachtführer

Empfänger

Frachtvertrag

Verkäufer

Käufer

Versender

Kaufvertrag

Empfänger

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 8. Speditionsvertrag und Frachtvertrag im Güterverkehr

Der Spediteur veranlasst die Güterbeförderung durch ein Beförderungsunternehmen

(Versandspedition) oder nimmt die Güter von einem Beförderungsunternehmen in Empfang
(Empfangsspedition). Er wird in eigenem Namen tätig. Spedition ist also nicht gleich
Güterbeförderung.

Versandspedition

Empfangsspedition

Rys. 9. Der Spediteur im Güterverkehr

Der Speditionsvertrag gilt als Dienstvertrag (BGB §§ 631 bis 630); der Spediteur

schuldet die Leistung eines Dienstes, und zwar die Besorgung der Güterbeförderung. Der
Frachtvertrag gilt als Werkvertrag (BGB §§ 631 bis 651); der Frachtführer ist zur Herstellung
des versprochenen Werkes verpflichtet und zwar zur Erstellung der Beförderungsleistung, die
in der Durchführung der Beförderung liegt. So kann ein Spediteur nicht für die
Ordnungsmäßigkeit der Beförderung verantwortlich gemacht werden, er haftet nur für seine
Besorgertätigkeit (vgl. aber HGB § 462).

Lagervertrag (HGB §§ 467 – 475 h)

Oft müssen Güter eingelagert werden. Das übernehmen Spediteur oder selbständige

Lagerhalter, die über eigene oder gemietete Lagerräume verfügen. Für die Einlagerung gelten
die Bedingungen des Lagervertrages, der zwischen dem Einlagerer und dem Lagerhalter
geschlossen wird. Der Lagerhalter bekommt als Entgelt für die Lagerung die vereinbarte
Vergütung (Lagergeld) [3, s. 25, 26, 27].

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Jakie są największe centra gospodarcze Niemiec?

Jaka jest infrastruktura największych ośrodków przemysłowych w Niemczech?

Jak definiujemy znaczenie słowa logistyka?

Jakie są sfery logistyki w przedsiębiorstwie?

Jaki jest cel logistycznego planu w przedsiębiorstwie?

Kim są w znaczeniu logistycznym wysyłający/nadawca, przewoźnik, ekspedytor,
spedytor?

Czym jest umowa przewozu, spedycji, składu oraz umowa frachtowa na transport
statkiem?

Speditionsvertrag

Frachtvertrag

(Besorgen der Beförderung)

(Durchführen der Beförderung)

Auftraggeber

Spediteur

Frachtführer

Versender

Spediteur

Beförderungs-
betrieb

Spediteur

Empfänger

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Uzupełnij luki w zdaniach podanym słownictwem.

Ich hätte gern eine ............................ .

Würden Sie mir eine Auskunft .................. .

Wäre es Ihnen am Vormittag ..................... .

Würden Ihnen der Januar oder Februar ............. .

.............. es um 14 Uhr?

Wir wären Ihnen dankbar, wenn Sie uns Ihren Katalog/ Ihre Preislist .................. würden.

Wir würden uns freuen, wenn Sie unser .................. berücksichtigen würden.

Ich würde mich freuen, mit Ihnen in ..................................... treten zu können.

Bitte liefern Sie mir zu den vereinbarten ............................ die Ware.

10)

Verpackung, Porto und Versicherung gehen zu unseren ............ .

passen

Geschäftsbeziehungen

zusenden

sehen

lieber

Information

Angebot

Bedingungen

Lasten

Ginge

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

zapoznać się z materiałem nauczania ,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

uzupełnić luki w ćwiczeniu,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim na forum klasy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

gramatyka języka niemieckiego,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Dopasuj do form niemieckich odpowiednie formy polskie.

Geld von der Bank abheben

das Geld bei einer Bank einzahlen

Geld bei der Bank anlegen

Geld auf das Konto einzahlen

Geld auf das Konto überweisen

Geld vom Konto abheben

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

einen Scheck ausstellen

mit einem Scheck zahlen

die Scheckkarte vorzeigen

10)

mit der Kreditkarte bezahlen

11)

in jeder Währung zahlen

12)

bar bezahlen

13)

zum Tageskurs umrechnen

a) płacić czekiem
b) podjąć pieniądze z konta
c) przekazać (przelać) pieniądze na konto
d) płacić w każdej walucie
e) podjąć pieniądze z banku
f) ulokować pieniądze w banku
g) płacić gotówką
h) wpłacić pieniądze do banku
i) wystawić czek
j) przeliczyć po kursie dnia
k) przedłożyć bankową kartę gwarancyjną dołączoną do czeku
l) płacić kartą kredytową
m) wpłacić pieniądze na konto

1

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

znać słownictwo z zakresu form płatności,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

dopasować do form niemieckich odpowiednie formy polskie,

nanieść rozwiązania do tabelki,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 3

Zredaguj mini słownik ze słownictwem zawodowym dla technika logistyki.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

przeczytać wybrane fragmenty z materiału nauczania,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać tekst ze zrozumieniem w języku niemieckim,

wyszukać w tekście zwroty i słownictwo zawodowe w języku niemieckim,

przetłumaczyć słownictwo i zwroty korzystając ze słowników i Internetu,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ułożyć słownictwo w kolejności alfabetycznej,

wydrukować słownik,

zaprezentować efekt pracy w grupie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiały informacyjne,

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu i drukarką,

−

papier formatu A4,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branżowe,

−

obowiązujące podręczniki zawodowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 4

Określ pisemnie i ustnie zadania logistyka w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.1.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

obejrzeć film niemieckojęzyczny o pracy logistyka,

obejrzeć foldery, broszury, prospekty o pracy logistyka w języku niemieckim,

przetłumaczyć na język polski niezrozumiałe fragmenty filmu, folderów, broszur,
prospektów,

dokonać selekcji materiału,

określić pisemnie i ustnie zadania logistyka,

przedstawić efekt pracy w grupie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

film w języku niemieckim o pracy logistyka,

−

telewizor i odtwarzacz VHS lub DVD,

−

foldery, broszury, prospekty o pracy logistyka w języku niemieckim,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branżowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 5

Udziel ustnej informacji o działalności logistycznej w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.1.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

obejrzeć film niemieckojęzyczny o działalności logistycznej,

obejrzeć foldery, broszury, prospekty o działalności logistycznej w języku niemieckim,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

przetłumaczyć na język polski niezrozumiałe fragmenty filmu, folderów, broszur,
prospektów,

dokonać selekcji materiału,

określić ustnie elementy działalności logistycznej,

udzielić ustnej informacji o działalności logistycznej w języku niemieckim grupie
uczniów.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

film w języku angielskim o działalności logistycznej,

−

telewizor i odtwarzacz VHS lub DVD,

−

foldery, broszury, prospekty o działalności logistycznej w języku niemieckim,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branżowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 6

Opisz w języku niemieckim stan techniczno – eksploatacyjny miejskich usług

infrastrukturalnych w Twoim mieście.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie usług infrastrukturalnych swojego miasta,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

zebrać materiały o stanie techniczno – eksploatacyjnym usług infrastrukturalnych miasta,

dokonać selekcji materiału,

opisać stan techniczno – eksploatacyjny miejskich usług infrastrukturalnych w języku
niemieckim,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiały informacyjne,

−

mapy miast,

−

foldery, broszury, przewodniki turystyczne o miastach,

−

aktualne podręczniki,

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

przybory do pisania.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

wymienić centra gospodarcze państwa niemieckiego
i scharakteryzować ich infrastrukturę?

opisać stan infrastrukturalny swojego miasta?

zdefiniować znaczenie słowa logistyka?

określić sfery logistyki w przedsiębiorstwie?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

wyjaśnić na czym polega cel logistycznego planu w przedsiębiorstwie?

zdefiniować podstawowe pojęcia logistyczne takie jak:
wysyłający/nadawca, przewoźnik, ekspedytor, spedytor?

określić umowę przewozu, spedycji, składu oraz umowę frachtową na
transport statkiem?

opracować w języku niemieckim mini słownik ze słownictwem
zawodowym dla technika logistyki?

określić w mowie i piśmie zadania logistyka?

10)

udzielić informacji o działalności logistycznej?

11)

opisać w języku niemieckim stan techniczno – eksploatacyjny
miejskich usług infrastrukturalnych swojego miasta?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Słownictwo oraz dokumenty z zakresu logistyki

4.2.1. Materiał nauczania

List handlowy

Jako list handlowy określana jest forma listu pomiędzy partnerami handlowymi

(przedsiębiorstwo – przedsiębiorstwo, ale także osoba prywatna – przedsiębiorstwo
i odwrotnie). W liście obowiązuje odpowiednia forma i styl. Forma listów handlowych jest
w Niemczech ujednolicona przez Niemiecki Komitet Normalizacji (DIN) w normach DIN
5008 i w DIN 676. Jako przykład listu handlowego wybrany został stosowany wzór E.6
według wytycznej DIN 5008 [własne tłumaczenie].

Rys.10. Wzór listu handlowego według wytycznej DIN 5008 [10]

gdzie:
A – dane nadawcy,
B – data,
C – dane odbiorcy,
D – dotyczy (formuła pism urzędowych),
E – zwrot grzecznościowy,
F – tekst,
G – pozdrowienie,
H – podpis,
I – informacja o załącznikach,
J – informacja „do wiadomości“,
K – postskriptum.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys.11. Wzór listu handlowego według DIN 5008 bez nadruku firmy [tłumaczenie własne]

Felix Kostner

Hagen, 14.05. 2007

Glaswerke GmbH
Sachsenstraße 3
58226 Hagen

Doręczenie przyśpieszone

Kropf & Krampe OHG
Herrn Andreas Hoppe
Steilgasse 5

A – 5640 BADGASTEIN

Pana zapytanie z dnia 8. 05. 2007

Szanowny Panie Hoppe,

dziękujemy za Pana zapytanie i zainteresowanie naszymi szklanymi produktami.
Niniejszym otrzymuje pan nasz katalog z najnowszym cennikiem.

Jeżeli Pana zamówienie przekroczy określony obrót, otrzyma Pan na koniec roku rabat
w wysokości 3%.

Nasz przedstawiciel, pan Heinz Hopfer, odwiedzi Pana w najbliższych dniach i przedstawi
Panu kilka nowości.

Mamy nadzieję, że nasze warunki będą Panu odpowiadały i wkrótce złoży Pan zamówienie.
Z poważaniem

Kropf & Krampe OHG

Berger

ppa. A. Berger – kierownik działu

Załącznik
1 katalog

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyjaśnienia:

−

die Straße – ulica,

−

OHG – Offene Handelsgesellschaft – jawna spółka handlowa,

−

ppa. – per procura w zastępstwie, na podstawie pełnomocnictwa.

Geschäftsbrief

Als Geschäftsbrief wird die Briefform zwischen „Geschäftspartnern” (Geschäft –

Geschäft, aber auch Privatperson – Geschäft und umgekehrt) bezeichnet. Dabei gelten
spezielle Stilformen und –vorlagen. Die Gestaltung von Geschäftsbriefen wird in Deutschland
durch das Deutsche Institut für Normung (DIN) in DIN 5008 und in DIN 676 geregelt. Als
Beispiel für einen Geschäftsbrief wird hier das Anwendungsbeispiel E.6 aus den Richtlinien
der DIN 5008 gewählt [6].
Gestaltung eines offiziellen Schreibens mit Bausteinen:

Rys. 12. Muster eines Geschäftsbriefes nach DIN 5008 [10]

A – Absenderangaben
B – Datum
C – Empfängerdaten
D – Betreff
E – Anrede
F – Text
G – Gruß
H – Unterschrift
I – Anlagevermerk
J – Verteilervermerk
K – das Postskriptum

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 13. Muster eines Geschäftsbriefes nach DIN 5008 ohne Briefkopf [2, s. 159]

Felix Kostner

Hagen, den 14.05.2007

Glaswerke GmbH
Sachsenstraße 3
58226 Hagen

Eilzustellung

Kropf & Krampe OHG
Herrn Andreas Hoppe
Steilgasse 5

A – 5640 BADGASTEIN

Ihre Anfrage vom 8. 05. 2007

Sehr geehrter Herr Hoppe,

vielen Dank für Ihre Anfrage und Ihre Interesse an unsere Glaserzeugnissen. Sie erhalten
hiermit unseren Katalog mit der neuesten Preisliste.

Für den Fall, dass Sie mit unseren Erzeugnissen einen noch zu definierenden Umsatz
überschreiten, bekommen Sie am Jahresende einen Rabatt von 3%.

Unser Vertreter, Herr Heinz Hopfer, wird Sie in den nächsten Tagen besuchen und Ihnen
einige Neuheiten vorstellen.

Wir hoffen, dass unsere Bedingungen Ihren Wünschen entsprechen und Sie uns bald einen
Auftrag erteilen.

Mit freundlichen Grüßen

Kropf & Krampe OHG

Berger

ppa. A. Berger – Abteilungsleiter

Anlage
1 Katalog

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Oferta

Oferta jest oświadczeniem woli sprzedającego, wobec danej osoby. Sprzedający jest

związany ofertą i musi zgodnie z ofertą dostarczyć towar. Przez klauzurę ograniczającą
odpowiedzialność cywilną, sprzedawca zwalnia się z obowiązku dostawy (np.: „Jak długo
wystarczy zapas”, „Niezobowiązująca”, „Cena bez zobowiązań oferenta” itp.)

Oferta powinna zawierać następujące informacje:

−−−−

określony gatunek, jakość, ilość i cena towaru,

−−−−

warunki dostawy i płatności,

−−−−

koszty opakowania,

−−−−

termin dostawy,

−−−−

miejsce wykonania zobowiązania i właściwość miejscowa sądu,

−−−−

ewentualne zastrzeżenia własności rzeczy sprzedanej,

−−−−

warunki gwarancji [tłumaczenie własne].

Das Angebot

Das Angebot ist eine Willenerklärung des Verkäufers an eine bestimmte Person. Der

Verkäufer ist an dieses Angebot gebunden und muss entsprechend dem Angebot liefern.
Durch eine Freizeichnungsklausel („Solange Vorrat reicht”, „Unverbindlich”, „Preis
freibleibend” usw.) entbindet sich der Verkäufer von seiner Lieferpflicht.

Das Angebot sollte Angaben enthalten über:

−

Art, Güte, Menge und Preis der Ware,

−

die Liefer- und Zahlungsbedingungen,

−

die Verpackungskosten,

−

die Lieferzeit,

−

den Erfüllungsort und Gerichtsstand,

−

einen evtl. Eigentumsvorbehalt sowie

−

Gewährleistungspflichten [1, s. 501, 502].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 14. Wzór oferty [tłumaczenie własne]

Weserstraße 25-29

28279 Bremen

Lampenwelt AG

Lampenwelt AG || Weserstraße 25 || 28279 Bremen

Emder Elektrogroßhandels GmbH
Dollartstraße 33
26723 Emden

OFERTA
12. styczeń 2007

Szanowna Pani Janssen,

na targach Lichterwelten w Bremen na koniec roku mogliśmy Pani przedstawić nasze produkty.
Szczególnie zainteresowana była Pani naszymi lampami sufitowymi Luxor DLL/99 i prosiła
nas Pani o stosowną ofertę. Oferujemy Pani lampę według poniższych warunków:

Cena za sztukę 45,90 EUR łącznie z opakowaniem. Przy zakupie co najmniej 400 sztuk
udzielamy rabat w wysokości 12,5%. Warunki płatności: płatne w ciągu 8 dni z odliczeniem
2% skonto lub w ciągu 14 dni bez odliczenia. Dostawa następuje loco zakład w ciągu 10 dni.

Szczegółowy opis produktu, jak również ogólne warunki handlowe przedstawiamy
w załączniku. Oferta jest ważna do końca lutego.

Będziemy zadowoleni, jeśli nasza oferta sprosta Pani oczekiwaniom i złoży Pani zamówienie.

Z poważaniem

Załączniki

Lampenwelt AG

prospekt lamp sufitowych

R. Wilhelms

AGB

katalog

ppa. Robert Wilhelms

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 15.

Muster eines Angebots [1, s. 504]

Weserstraße 25-29

28279 Bremen

Lampenwelt AG

Lampenwelt AG || Weserstraße 25 || 28279 Bremen

Emder Elektrogroßhandels GmbH
Dollartstraße 33
26723 Emden

ANGEBOT

12. Januar 2007

Sehr geehrte Frau Janssen,

auf der Messe Lichterwelten in Bremen Ende letzten Jahres konnten wir Ihnen unsere
Produkte vorstellen.
Sie interessierten sich besonders für unsere Deckenleuchte Luxor DLL/99 und baten um
ein entsprechendes Angebot. Wir bieten Ihnen diese Lampe zu folgenden Bedingungen
an:

Preis je Stück 45,90 EUR einschließlich Verpackung, bei Abnahme
von mindestens 400 Stück gewähren wir einen Preisnachlass von 12,5%.
Die Zahlungsbedingung lautet: zahlbar innerhalb 8 Tagen unter Abzug
von 2% Skonto oder innerhalb von 14 Tagen ohne Abzug.
Die Lieferung erfolgt ab Werk innerhalb 10 Tagen.

Eine ausführliche Produktbeschreibung ist wie auch unsere Allgemeinen
Geschäftsbedingungen der Anlage beigefügt. Das Angebot gilt bis Ende Februar.

Wir wurden uns freuen, wenn Ihnen unser Angebot zusagt und sehen Ihrer Bestellung
gerne entgegen.

Mit freundlichen Grüßen

Anlagen

Lampenwelt AG

Prospekt Deckenleuchten

R. Wilhelms

AGB

Katalog

ppa. Robert Wilhelms

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przesyłka międzynarodowa

Cło jest podatkiem, który pobierany jest za towar przy przekraczaniu granicy. Rozróżnia

się import (przywóz), eksport (wywóz), jak również tranzyt przez obszar celny. Import
(przywóz) jest to przywiezienie towarów do obszaru celnego Wspólnoty (UE), natomiast
eksport to wywóz towarów z obszaru celnego. Według kodeksu celnego, obszar celny to
suwerenne terytorium Wspólnoty, w obrębie którego przemieszczanie towarów nie wiąże się
z koniecznością ponoszenia opłat celnych. Obszar celny objęty jest granicą celną.

Państwa objęte cłem, są to zagraniczne terytoria, które zostały przyłączone do obszaru

celnego Wspólnoty Europejskiej. Państwa wyłączone spod cła są to terytoria, które nie
zostały włączone do obszaru celnego Wspólnoty. Według artykułu 166 kodeksu cywilnego
wolne strefy i przestrzenie są to części obszaru celnego Wspólnoty lub obszaru celnego, które
od pozostałego obszaru celnego są oddzielone i w których towary niepochodzące ze
Wspólnoty są składowane bez opłat importowych (cła importowego) np. port w Hamburgu,
lotniska, prywatne magazyny (składy), które otrzymały pozwolenie z punktu odprawy celnej.

Rozróżnia się dwa rodzaje cła: cło od wartości i cło preferencyjne. W wielu przypadkach

pobierane jest cło od wartości. Wartość towaru w granicach UE (cena fakturowa łącznie
z kosztami przewozowymi i ubezpieczeniem) obowiązuje w zasadzie jako podstawa do
obliczenia wartości celnej, z której według uzgodnionych stawek (taryf) zostaje pobrane. Cła
preferencyjne są wyjątkowymi taryfami opłat, które zostały uzgodnione przez wiele krajów.
Szczególnie dla towarów z krajów rozwijających się obowiązują wyjątkowe taryfy opłat.
Także dla towarów z obecnych krajów EFTA (European Frez Trade Association –
Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu) – Szwajcarii, Islandii, Norwegii – jak również
krajów, z którymi Unia Europejska zawarła umowy preferencyjne.

Dla obiegu towarowego z krajów trzecich (będących poza Unia Europejską) stworzono

jednolity formularz celny. Jest to znormalizowany dokument, który jest zgłoszeniem do
odprawy celnej. Zastępuje on wszystkie dotąd używane formularze celne. Z wprowadzeniem
tego dokumentu został zastosowany „Harmonijny System Znakowania i Kodowania
Towarów” (HS – skrót w języku niemieckim). Jest to międzynarodowy system służący
klasyfikacji towarów. Towar Wspólnoty Europejskiej, który pozostaje na terenie Unii
Europejskiej jest dobrem Wspólnoty, a handel jest wewnętrzny – (INTRA) –jest
niedozorowany celnie. Handel z krajami trzecimi (będącymi poza Unia Europejską) określany
jest jako EXTRA – handel (handel zewnętrzny, do którego należy również handel z krajami
EFTA (Europejska Strefa Wolnego Handlu) Islandia, Norwegia, Szwajcaria.

Oprócz znormalizowanego formularza zgłoszeniowego do odprawy celnej nadal

niezbędne są na określone towary zezwolenia na import i eksport lub świadectwa
pochodzenia z poszczególnych krajów. Ponadto wymagane są często jeszcze inne dokumenty
jak np. potwierdzenia preferencyjne (ulgi celne przez zaświadczenie obrotu towarowego),
faktura handlowa, deklaracja celna zawartości przesyłki, lis przewozowy itd.

W transgranicznym europejskim transporcie towarów stosowane są często:

−

CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym (CMR: Umowa Przewozu
w Międzynarodowym Transporcie Drogowym)

−

CIM – list przewozowy stosowany w kolejowym transporcie towarowym (CIM: Umowa
Przewozu w Kolejowym transporcie Przewozowym)

−

list przewozowy stosowany przy wysyłce towarów żeglugą

−

Air Waybill - lotniczy list przewozowy [tłumaczenie własne].
Wskazówka: Instrukcję do wypełnienia znormalizowanego dokumentu celnego można

otrzymać z serwera pod adresem www.zoll.de

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 16. Świadectwo pochodzenia (Ursprungszeugnis)

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 17. Zgłoszenie eksportowe (Ausfuhranmeldung)

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 18. Kopia zgłoszenia eksportowego (Durchschrift der Ausfuhranmeldung)

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 19. CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym (CMR-Frachtbrief) [1, s. 389]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Internationaler Versand

Der Zoll ist eine Steuer, die beim Grenzübertritt für eine Ware erhoben wird. Man

unterscheidet zwischen Einfuhr und Ausfuhr sowie Durchfuhr durch das Zollgebiet. Einfuhr
ist das Verbringen von Waren in das Zollgebiet der Gemeinschaft, während als Ausfuhr das
Verbringen von Waren aus dem Zollgebiet bezeichnet wird. Unter Zollgebiet versteht der
Zollkodex (ZK) das Hoheitsgebiet der Gemeinschaft mit den Zollanschlüssen, aber ohne die
Zollausschlüsse. Das Zollgebiet wird von der Zollgrenze umschlossen. Zollanschlüsse sind
ausländische Staatsgebiete, die dem Zollgebiet der Europäischen Gemeinschaft angeschlossen
sind. Zollausschlüsse sind Hoheitsgebiete, die einem Nicht-EU-Zollgebiet angeschlossen
sind. Freizonen und Freiläger nach Artikel 166 des Zollkodex sind Teile des Zollgebietes der
Gemeinschaft oder in diesem Zollgebiet gelegene Räumlichkeit, die vom übrigen Zollgebiet
getrennt sind und in denen nicht Gemeinschaftswaren ohne Erhebung der Eingangsabgaben
gelagert werden, z.B. im Hamburger Hafen, auf Flughäfen oder in privaten Lagerhäusern, die
von der Zollstelle eine Genehmigung erhalten haben.

Bei den Zollarten unterscheidet man zwischen dem Wertzoll und Präferenzzoll. In den

meisten Fällen wird der Wertzoll erhoben, d.h. der Warenwert frei EU-Grenze
(Rechnungspreis zuzüglich Frachtkosten und Versicherung) gilt in der Regel als Grundlage
für den Zollwert, von dem nach bestimmten festgelegten Sätzen der Zoll erhoben wird.
Präferenzzölle sind Ausnahmetarife, die mit vielen Ländern vereinbart worden sind.
Besonders für Waren aus den Entwicklungsländern gelten diese Ausnahmetarife. Auch für
Waren aus den Rest-EFTA-Ländern (Europäische Freihandelszone) – Schweiz, Island,
Norwegen – sowie den Ländern, mit denen die EU Präferenzabkommen abgeschlossen hat,
werden keine oder nur geringere Zölle erhoben, sofern der Ursprung der Waren durch
Präferenzpapiere nachgewiesen wird.

Für den Warenverkehr mit Drittländern hat man einen einheitlichen Zollvordruck

geschaffen, das Einheitspapier (EP). Das Einheitspapier (Zollanmeldung) ersetzt alle bisher
verwendeten Zollvordrucke. Mit der Einführung des Einheitspapiers wurde ein
„Harmonisiertes System zur Bezeichnung und Codierung der Waren (HS)” angewendet. Das
HS ist ein internationales System zur Klassifizierung von Waren. Die Güter aus der
Europäischen Gemeinschaft, die innerhalb der EU bleiben, sind Gemeinschaftsgut, der
Handel wird INTRA-Handel genannt und zollamtlich nicht überwacht. Der Handel mit
Drittländern wird als EXTRA-Handel bezeichnet, dazu gehört auch Handel mit den EFTA-
Ländern (Europäische Freihandelszone) Island, Norwegen und Schweiz. Neben dem
Einheitspapier sind aber für bestimmte Waren nach wie vor Einfuhrgenehmigungen,
Ausfuhrgenehmigungen oder Ursprungszeugnisse für einzelne Staaten erforderlich.

Außerdem sind oftmals weitere Dokumente erforderlich wie z.B. Präferenznachweisen

(Zollvergünstigungen

durch

Warenverkehrsbescheinigungen)

Handelsfaktura,

Zollinhaltserklärung, Frachtbrief usw.

Im grenzüberschreitenden europäischen Güterverkehr wird häufig verwendet:

−

der CMR-Frachtbrief (CMR: Übereinkommen über den Beförderungsvertrag im
internationalen Straßengüter-Verkehr) beim Güterverkehr

−

der CIM-Frachtbrief (CIM- Übereinkommen über den Eisenbahnfrachtverkehr) beim
Schienengüterverkehr

−

der Frachtbrief beim Güterversand mit dem Binnenschiff

−

Luftfrachtbrief (Air Waybill = AWB) verwendet [1, s. 458, 459, 460]
Tipp: Das „Merkblatt” zum Ausfüllen des Einheitspapiers kannst du unter

www.zoll.de/downloaden.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób dostarczenia towaru

W obecności przewoźnika (kierowcy) odbiorca kontroluje,

−

czy towar jest przeznaczony dla niego (jeśli nie, towaru nie przyjmuje),

−

czy liczba opakowań zgadza się z danymi w załączonym dokumencie,

−

czy towary lub opakowania są widocznie uszkodzone.
Dokumentami kontrolnymi są poświadczenie dostawy, adres pomocniczy na paczce

pocztowej lub list przewozowy. Ponadto w dziale zakupów lub przy pomocy dowodów
zakupów (zamówienia, oferty, potwierdzenia zlecenia) sprawdza się, czy towar został
właściwie zamówiony i czy termin dostawy został zachowany.

Przy rozładunku używane są urządzenia transportowe. Jeśli towar jest bez usterek, kupiec

potwierdza odbiór podpisując się na dokumencie kontrolnym. Jeśli opakowanie wykazuje
uszkodzenia, które powstały w czasie transportu lub liczba opakowań z odnotowanymi na
dokumencie kontrolnym nie zgadza się, doręczyciel zobowiązany jest do potwierdzenia
uszkodzeń lub braku opakowań. Może to być wykonane na dokumentach załączonych do
przesyłki lub na formularzu specjalnie do tego celu przeznaczonym (tzw. ustalenie stanu
faktycznego). Jeśli towar zostanie przyjęty, zostaje wystawione poświadczenie nadejścia
towaru w elektronicznym systemie przetwarzania danych.

Każdy egzemplarz jest odnotowany w następujących działach:

−

zakupu,

−

księgowości,

−

magazynie [tłumaczenie własne].

Rys. 20. Formularz tzw. ustalenie stanu faktycznego

(Tatbestandsaufnahme) [1, s. 18]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 21. Formularz tzw. poświadczenie nadejścia towaru

(Wareneingangsschein) [1, s. 20]

Wege der Warenanlieferung

In Anwesenheit des Frachtführers (Fahrers) kontrolliert der Empfänger,

−

ob die Ware für ihn bestimmt ist, wenn nicht, wird die Ware nicht angenommen,

−

ob die Anzahl der Packstücke mit den Angaben auf den Begleitpapieren übereinstimmt,

−

ob Beschädigungen an der Ware oder Verpackungen feststellbar sind.
Als Kontrollpapiere dienen vor allem Lieferschein, Paketkarte oder Frachtbrief.

Außerdem wird in der Einkaufsabteilung bzw. mithilfe der Einkaufsunterlagen (Bestellung,
Angebot, Auftragsbestätigung) geprüft,

−

ob die Waren überhaupt von uns bestellt wurden

−

und ob die Lieferzeit eingehalten worden ist.
Beim Entladen kommen Fördermittel in Frage. Bei einwandfreier Lieferung bestätigt der

Käufer den Empfang auf dem Begleitpapier durch seine Unterschrift. Weist die Verpackung
Schäden auf, die auf den Transport zurückzuführen sind oder stimmt die Anzahl der
Packstücke nicht mit denen auf den Begleitpapieren überein, wird der Überbringer
aufgefordert, den Schaden oder die Mindermenge zu bestätigen. Dies kann ebenfalls auf den
Begleitpapieren erfolgen oder auf einem eigens dafür entwickelten Vordruck, der sog.
Tatbestandsaufnahme. Ist die Ware übernommen, stellt die Warenannahme in vielen
Betrieben über EDV einen Wareneingangsschein aus. Je ein Exemplar wird in folgende
Abteilungen geleitet: Einkaufsabteilung, Buchhaltung und Lagerbestandsverwaltung
[1, s. 16, 17].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Technika kodowania

Zastosowanie kodów kreskowych sprawdziło się w gospodarce magazynowej. Dzięki

temu identyfikowanie towarów następuje bez najmniejszej wątpliwości. Możliwe jest także
łatwe i bezbłędne przekazywanie danych. Dzięki kodom kreskowym możliwe jest podanie
informacji uzupełniających o towarze, takich jak: data produkcji, data ważności, dane
ilościowe, daty wysyłki oraz odbioru. Wraz z rozwojem kodów, rozwinęła się także technika
czytników. Do odczytu matrix-kodów stosuje się odpowiednie matrix-kamery, albo systemy
szybkiego przetwarzania obrazu. Stosowane są także przenośne czytniki kodów (np.
przenośne terminale) oraz nieprzenośne (skanery lub CCD-liniowe kamery).

Całkowicie nowe możliwości oferuje technologia oznaczania ładunków przy pomocy

częstotliwości radiowej (zespół odbiornik-nadajnik). W tym przypadku można mówić o
„elektronicznych etykietach”. Transmisja danych przebiega na drodze radiowej. Możliwy jest
zapis dużej ilości danych, np. temperatur wskazanych podczas transportu mrożonek
spożywczych. W tej technologii każdą przerwę w chłodzeniu można łatwo udowodnić
[tłumaczenie własne].

Rys. 22. Code 128 [www.ruoss-kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm ]

Rys. 23. PDF 417 – wariant kodu kreskowego, który ma swoja własną strukture kodu (PDF 417 ist eine Variante

der

gestapelten

Strichcodes

basierend

auf

einer

eigenen

Codestruktur)

[www.ruoss-

kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm ]

Rys. 24. Maxi Code – wariant Matrix Codes (Maxi Code ist eine Variante der Matrix Codes) [www.ruoss-

kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm

Codiertechniken

Der Einsatz von Strichcodes in der Lagerwirtschaft hat sich bewährt. Die Ware kann

eindeutig identifiziert werden, eine einfache und fehlerfreie Weiterleitung der Daten ist
möglich. Es sind Zusatzinformationen wie Herstellungs- und Verfalldatum, Mengenangaben,
Versender- oder Empfängerdaten gefragt. Entsprechend der Weiterentwicklung der Codes ist
auch die Technik der Lesegeräte weiterentwickelt worden. So sind z.B. für die Matrixcodes
entsprechende Matrix-Kameras oder schnelle Bildverarbeitungssysteme notwendig.
Lesegeräte werden sowohl mobil (z.B. Lesestifte, tragbare Terminals) als auch stationär (z.B.
Scanner oder CCD-Zeilen-Kameras) eingesetzt.

Völlig

neue

Möglichkeiten

bietet

die

RFID-Technik

(radiofrequente

Transpondertechnik). Man könnte von „elektronischen Etiketten” sprechen. Die
Datenübertragung erfolgt auf elektromagnetischem Weg. Außerdem lässt sich eine Fülle von

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Daten speichern. So wäre es möglich, bei Tiefkühlkost die Temperaturen während des
Transports zu speichern, so das eine unterbrochene Kühlung nachgewiesen werden kann
[1, s. 21, 22].

Inwentaryzacja

Inwentaryzacja, jest oszacowaniem na określony dzień, wszystkich istniejących wartości

majątkowych oraz długów przedsiębiorstwa. Każdy kupiec (kupcem w rozumieniu kodeksu
handlowego jest ten, kto prowadzi działalność handlową jako działalność gospodarczą) jest
zobowiązany stosownie do § 240 HGB (Handlesgesetzbuch – kodeks handlowy) i §§ 140,
141 AO (Abgabenordnung – podstawowa ustawa podatkowa, zawierająca podstawowe
zasady prawa podatkowego i przepisy postępowania prawnego) w ramach prawidłowej
księgowości do inwentaryzacji. W szczególności, kiedy zakłada lub przejmuje
przedsiębiorstwo, zamyka je, a także na koniec roku gospodarczego. Rezultatem
inwentaryzacji jest spis inwetaryzacyjny, czyli to, co ukazuje wszystkie składniki majątkowe
i długi, według jakości, ilości oraz wartości.

Rodzaje inwentaryzacji

−

Inwentaryzacja fizyczna powstaje wówczas, gdy fizyczne przedmioty majątkowe są
spisywane na podstawie liczenia, mierzenia lub ważenia. Oszacowanie jest dozwolone,
jeśli dokładne spisanie (pod względem ekonomicznym) jest niemożliwe (np. zasoby
węgla na hałdzie).

−

Inwentaryzacja książkowa obejmuje pod względem wartości wszystkie przedmioty nie
fizyczne

i długi, na przykład wierzytelności, zobowiązania, lub pieniądze posiadane na

koncie w banku, na podstawie zapisów rachunkowych (dowodów księgowych) lub
innych dokumentów.

−

Inwentaryzacja urządzeń środków trwałych zastępuje w księgowości, fizyczną
inwentaryzację ruchomego majątku trwałego. Fizyczna inwentaryzacja zastępowana jest
inwentaryzacją urządzeń dóbr ruchomego majątku trwałego (np. pojazdy samochodowe,
maszyny, wyposażenie firmy, czyli wartościowe dobra gospodarcze).
W spisie urządzeń musi być prowadzona dla każdego przedmiotu karta z następującymi

danymi:

−

dokładne oznakowanie/określenie przedmiotu,

−

wartość bilansowa w dniu ostatecznym bilansu,

−

dzień nabycia lub produkcji,

−

wysokość kosztów nabycia lub produkcji,

−

okres użytkowania,

−

dzień sprzedaży/zbytu.

Termin inwentaryzacji

Zasadniczo inwentaryzację przeprowadza się w ostatnim dniu bilansu, czyli 31 grudnia

każdego roku kalendarzowego, albo ostatnim dniu roku handlowego. Ponieważ spisanie
przedmiotów wiąże się ze znacznym nakładem czasowym i personalnym, dlatego też są
dopuszczalne tak zwane uproszczone postępowania z elastycznymi terminami dla dóbr
majątku obrotowego [tłumaczenie własne].

Die Inventur

Die Inventur ist die Bestandsaufnahme aller vorhandenen Vermögenswerte und Schulden

eines Unternehmens zu einem bestimmten Stichtag. Jeder Kaufmann ist gemäß § 240 HGB
und §§ 140, 141 AO im Rahmen der ordnungsmäßigen Buchführung zur Inwentur
verpflichtet, und zwar wenn er ein Unternehmen gründet oder übernimmt, wenn er es schließt,
sowie zum Schluss eines jeden Geschäftsjahres. Das Ergebnis einer Inventur ist das Inventar,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ein Bestandsverzeichnis, das alle Vermögensteile und Schulden nach Art, Menge und Wert
aufführt.

Arten der Inventur

−

Körperliche Inwentur. Die körperlichen Vermögensgegenstände werden durch Zählen,
Messen oder Wiegen aufgenommen. Eine Schätzung mit anschließender Bewertung ist
ebenfalls erlaubt, wenn eine exakte Aufnahme wirtschaftlich unzumutbar oder unmöglich
ist (zum Beispiel Kohlevorräte auf Halde).

−

Buchinventur. Die Buchinventur erfasst wertmäßig alle nicht körperlichen Gegenstände
und Schulden, zum Beispiel Forderungen, Verbindlichkeiten oder Bankguthaben, anhand
von buchhalterischen Aufzeichnungen (Belegen) oder anderen Unterlagen.

−

Anlageninventur. In der Anlagenbuchhaltung ersetzt die Anlageninventur die körperliche
Bestandsaufnahme für Güter des beweglichen Anlagevermögens (Kraftfahrzeuge,
Maschinen,

Büro-

und

Geschäftsausstattungen,

nicht

aber

geringwertige

Wirtschaftsgüter).
Im Anlagenverzeichnis muss für jeden Gegenstand eine Anlagenkarte mit folgenden

Angaben geführt werden:

−

genaue Bezeichnung des Gegenstandes:

−

Bilanzwert am Bilanzstichtag

−

Tag der Anschaffung oder Herstellung

−

Höhe der Anschaffungs- oder Herstellungskosten

−

Nutzungsdauer

−

jährliche Abschreibung

−

Tag des Abgangs

−

Zeitpunkt der Inventur.
Grundsätzlich ist die Inventur zum Bilanzstichtag durchzuführen, also am 31.12. eines

Kalenderjahres oder am letzten Tag des Geschäftsjahres. Da die Aufnahme der Bestände aber
mit einem erheblichen zeitlichen und personellen Aufwand verbunden sein kann, sind für
Güter des Umlaufvermögens so genannte Vereinfachungsverfahren mit flexibleren Terminen
zulässig [7].

Waluta UE

Euro jest walutą Europejskiej Unii Walutowej i obok amerykańskiego dolara jest jedną

z ważniejszych walut w światowym systemie walutowym. Euro jest kontrolowane
w Europejskim Banku Centralnym (EBC) we Frankfurcie nad Menem. Jest on wspólnym
organem walutowym państw członkowskich Europejskiej Unii Walutowej i tworzy
z Narodowymi Bankami Centralnymi poszczególnych krajów UE (w Polsce NBP) Europejski
System Banków Centralnych (ESBC). EBC jest w ramach Unii Europejskiej organem sui
generis (łac., swego rodzaju; w swoim (własnym) rodzaju). Jest to instytucja ponadnarodowa
z podmiotowością prawną, która została założona 1988 w ramach Europejskiej Unii
Gospodarczej i Walutowej. Swoją siedzibę ma w Eurotower we Frankfurcie nad Menem.
Praca i zadania Europejskiego Banku Centralnego zostały uregulowane w umowie zawartej w
1992 o Unii Europejskiej w Maastricht (w Holandii), jak również w różnych innych
protokołach. Europejski Bank Centralny powinien funkcjonować niezależnie od wszelkich
politycznych wpływów, co jest jednak nieustannie poddawane krytyce [tłumaczenie własne].

Die Währung der Europäischen Union

Der Euro ist die Währung der Europäischen Währungsunion und neben dem US-Dollar

die wichtigste im Weltwährungssystem. Er wird von der Europäischen Zentralbank in
Frankfurt am Main kontrolliert. Die Europäische Zentralbank (EZB) ist die gemeinsame
Währungsbehörde der Mitgliedstaaten der Europäischen Währungsunion und bildet mit den

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

nationalen Zentralbanken (NZB) der EU-Staaten das Europäische System der Zentralbanken
(ESZB). Sie ist im Rahmen der Europäischen Union ein Organ sui generis. Sie ist eine
supranationale Institution mit Rechtspersönlichkeit, die 1998 im Rahmen der Europäischen
Wirtschafts- und Währungsunion gegründet wurde und ihren Sitz im Eurotower in Frankfurt
am Main hat. Die Arbeit und die Aufgaben der EZB werden im 1992 in Maastricht
geschlossenen Vertrag über die Europäische Union sowie in verschiedenen Protokollen
geregelt. Die EZB soll unabhängig von politischer Einflussnahme sein, was jedoch von
Kritikern immer wieder bezweifelt wird [4, 5].

Formy grzecznościowe

Aby wyrazić w sposób uprzejmy życzenie, prośbę albo zgodę, stosuje się w języku

niemieckim formy trybu przypuszczającego II (Konjunktiv II). Przykłady:

Uprzejme życzenia:

−

Chciałbym/Chciałaby państwa aktualny prospekt.

−

Złożyłbym/Złożyłabym z chęcią zamówienie.

−

Czy mógłbym/mogłabym rozmawiać z kompetentnym współpracownikiem?
Uprzejme prośby:

−

Czy mógłby Pan/mogłaby Pani udzielić mi informacji?

−

Mógłby Pan/Mogłaby Pani powiedzieć mi, czy mogę jeszcze cofnąć zamówienie?

−

Mógłby Pan/Mogłaby Pani połączyć mnie z panem Müller?
Uprzejme propozycje:

−

Czy będzie Panu/Pani pasować ósmego?

−

Może być o 8 godzinie?

−

Odpowiadałby Panu/Pani bardziej poniedziałek, czy wtorek?
Aby wyrazić żądanie w języku niemieckim, używa się form trybu rozkazującego:

−

Proszę przysłać mi dokumenty!

−

Proszę dostarczyć mi jak uzgodniliśmy następujące artykuły: …………… !

−

Proszę potwierdzić zamówienie!

Höflichkeitsformeln

Um einen höflichen Wunsch, eine höfliche Bitte, einen höflichen Vorschlag oder höfliche

Zustimmung auszudrücken, verwendet man im Deutschen Formen des Konjunktivs II.

Höfliche Wünsche:

−

Ich hätte gern Ihren aktuellen Prospekt.

−

Ich würde gern Bestellung aufgeben.

−

Könnte ich bitte mit dem zuständigen Mitarbeiter sprechen?
Höfliche Bitten:

−

Würden Sie mir bitte eine Auskunft geben?

−

Könnten Sie mir bitte sagen, ob ich noch die Bestellung ablehnen kann?

−

Würden Sie mich bitte mit Herrn Müller verbinden?

Höfliche Vorschläge:

−

Würde es Ihnen am neunten passen?

−

Ginge es um 8 Uhr?

−

Wäre Ihnen der Montag oder der Dienstag lieber?

Um eine Aufforderung auszudrücken, verwendet man Formen des Imperativs.

−

Schicken Sie mir bitte die Unterlagen zu!

−

Liefern Sie mir bitte wie abgesprochen folgende Artikel: …………..!

−

Bestätigen Sie bitte den Auftrag!

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki językowe stosowane w negocjacjach

Jednym z najważniejszych założeń skutecznych negocjacji jest przemyślane

zastosowanie środków językowych. Wybór sformułowań dostosowany jest do przedmiotu,
charakteru dyskusji, partnera oraz zamiaru.

Krótkie zestawienia środków językowych, które należą do stylu dyskusji w języku

niemieckim, nastawionego na sukces.

−

Składanie propozycji: wyrażenia takie jak: „Myślę …", „Sądzę …”, „Moim zdaniem”
nadają propozycjom osobista nutę i sygnalizują gotowość akceptacji innych poglądów.

−

Stosowanie pytań: kto pyta, dowiaduję się szybciej, co jego rozmówcy myślą.
Sformułowanie typu „Jestem zdania” lub „Proponuję …” można zastąpić zręcznymi
sformułowaniami „Nie sądzi Pan/ Pani/ Państwo, że …”, „Nie powinniśmy …”. Forma
pytającą podkreśla respektowanie czyjegoś odmiennego zdania. Innym środkiem
językowym jest pytanie retoryczne. Pytanie takie jak np. „Jaką rolę odgrywa …” zachęca
słuchacza do myślenia.

−

Zastosowanie trybu przypuszczającego: Należy stosować w miarę możliwości tryb
przypuszczający, dzięki temu rozmowa staje się milsza. Należy jednak uważać, aby
argumenty przez to nie zostały osłabione np.: „Sprzeciwiam się niechętnie Panu/ Pani/
Państwu …”, „Powinien Pan/ Pani/ Państwo ewentualnie rozważyć …”.

−

Wyrażanie ubolewania: Frazy wprowadzające, jak np.: „Niestety nie mogę …”, „Ku
mojemu ubolewaniu …” osłabiają ostrą negatywną wypowiedź [tłumaczenie własne].

Sprachliche Mittel in Verhandlungen

Eine der wichtigsten Voraussetzungen für erfolgreiche Verhandlungen ist der überlegte

Einsatz von Sprachmitteln. Die Auswahl von Formulierungen richtet sich nach dem
Gegenstand der Diskussion, dem Charakter des Gesprächs, den Partnern in der Verhandlung
und der persönlichen verfolgten Absicht.

Eine kurze Zusammenstellung jener Sprachmittel, die zu einem erfolgversprechenden

Diskussionsstil in der deutschen Sprache gehören:

−

Personalisierung von Vorschlägen: Ausdrücke wie „ich denke", „ich glaube", „meiner
Meinung/Ansicht nach" verleihen den Vorschlägen eine persönliche Note und zeigen
ausdrücklich Ihre Bereitschaft, auch andere Auffassungen zu akzeptieren.

−

Nutzung der Frageform: Wer Fragen stellt, erfährt schneller, was seine Gesprächpartner
denken. Formulierungen wie „Ich bin der Meinung" oder „Ich schlage vor, dass ..." lassen
sich durch geschickte Fragekonstruktionen wie „Denken Sie nicht auch, dass ..." oder
„Sollten wir nicht ...?" ersetzen. Die Frageform betont Ihre Bereitschaft, auch andere
Meinungen zu respektieren. Ein weiteres Stilmittel ist die rhetorische Frage. Fragesatz
wie z.B.: „Welche Rolle spielt das nun für uns?" regt den Zuhörer zum Mitdeneken an.

−

Gebrauch von Konjunktiv: Benutzen Sie nach Möglichkeit den Konjunktiv, wodurch Sie
eine freundlichere Gesprächsituationen schaffen können. Beachten Sie dabei, dass
dadurch Argumente abgeschwächt werden können, z.B.: „Ich möchte Ihnen ungern
widersprechen, aber ...", „Sie sollten eventuell bedenken, dass ..."

−

Ausdrücke des Bedauerns: Einleitungsfloskeln wie „Leider kann ich ...", „Zu meinem
Bedauern kann ich ..." schwächen eine scharfe negative Stellungnahme ab. [2, s.325,326]

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Z czego składa się list handlowy?

Jak redaguje się pisemna ofertę w języku niemieckim?

Jak zdefiniujesz w języku niemieckim cło, cło od wartości, cło preferencyjne?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jak zdefiniujesz w języku niemieckim obszar celny, wolne strefy i przestrzenie?

Czym jest import, eksport, tranzyt przez obszar celny?

Czym jest handel wewnętrzny i zewnętrzny?

Jak zdefiniujesz w języku niemieckim formularz celny?

Jakie są rodzaje listów przewozowych w transgranicznym europejskim transporcie
towarów?

Jakie informacje zawarte są w dokumentacji typu świadectwo pochodzenia, zgłoszenie
eksportowe, CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym?

10.

Jakie są etapy dostarczania towaru?

11.

Jak należy wypełniać dokumenty związane zaopatrzeniem materiałowym w
przedsiębiorstwie – formularze tzw. ustalenie stanu faktycznego oraz poświadczenie
nadejścia towaru?

12.

Na czym polega technika kodowania?

13.

Jakie znasz rodzaje inwentaryzacji?

14.

Czym jest Europejski Bank Centralny?

15.

W jaki sposób wyraża się życzenia, prośby, propozycje i żądania w języku niemieckim?

16.

Jakie środki językowe stosowane w negocjacjach?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przyporządkuj fragmenty listu do odpowiednich numerków cegiełek wzoru listu

handlowego.

1 2 3 4 5 6 7 8

A. Unsere Bestellung vom 15.05.2007

B. Mit freundlichen Grüßen
Andreas Hoppe

C. Kropf & Krampe OHG
Herrn Andreas Hoppe
Steilgasse 5

D. Sehr geehrter Herr Kostner,

E. Felix Kostner
Glaswerk GmbH
Sachsenstraße 3
58226 Hagen

F. Anlagen
1 Kopie der Bestellung

G. leider müßen wir Ihnen mitteilen, dass die von uns
mit Schreiben vom 15.05.2007 bestellten Gläser
immer noch nicht eingetroffen sind. Bitte klären
Sie diese Angelegenheit. Unserem Schreiben legen
wir eine Kopie der Bestellung bei.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

zapoznać się z materiałem nauczania (pkt 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przyporządkować fragmenty listów do odpowiednich numerków cegiełek wzoru listu
handlowego,

nanieść rozwiązania do tabelki,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim na forum klasy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Pracując w parach przeprowadźcie korespondencję zawodową realizowanego zadania

logistycznego w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać ze zrozumieniem wzory korespondencji handlowej,

wypisać potrzebne zwroty z wzorów korespondencji,

zastosować zasady prowadzenia korespondencji zawodowej w języku niemieckim,

zredagować wybrany dokument dotyczący realizowanego zadania logistycznego
w języku niemieckim, np. list handlowy,

przeprowadzić korespondencję zawodową w języku niemieckim przy użyciu internetu,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe z drukarkami i dostępem do internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branżowe,

−

obowiązujące podręczniki zawodowe,

−

wzory korespondencji handlowej,

−

pakiety multimedialne,

−

literatura z rozdziału 6,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 3

Przeprowadź w języku niemieckim negocjacje handlowe z wybranym partnerem, które

kończą się zawarciem kontraktu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

zapoznać się z materiałem nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

znać zasady prowadzenia negocjacji w języku niemieckim,

potrafić prowadzić negocjacje w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branżowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 4

Wyszukaj w Internecie oferty i inne informacje w języku niemieckim związane

z działalnością logistyczną, a następnie wykorzystaj je w pracy logistyka.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał nauczania (pkt 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wyszukać w Internecie oferty i inne informacje w języku niemieckim związane
z działalnością logistyczną,

dokonać analizy i selekcji materiałów,

odpowiedzieć na wybrana ofertę przy użyciu Internetu,

wykorzystać wybrane informacje w pracy logistyka,

przedstawić rezultat swej pracy w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 5

Sporządź w języku niemieckim dokumentację związaną z działalnością logistyczną.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać ze zrozumieniem wzory dokumentacji,

dokonać analizy wzorcowej dokumentacji,

zastosować zasady redagowania dokumentacji w języku niemieckim,

sporządzić wybraną dokumentację związaną z działalnością logistyczną w języku
niemieckim,

wydrukować zredagowaną dokumentację,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe z drukarkami,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

wzory dokumentów, umów, listów handlowych, ofert,

−

obowiązujące podręczniki zawodowe,

−

pakiety multimedialne,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 6

Wypełnij w języku niemieckim formularze związane z działalnością logistyczną takie

jak: faktura, firmowy druk zamówienia, deklaracja celna.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać ze zrozumieniem druki formularzy w języku niemieckim,

zgromadzić odpowiednie zwroty i słownictwo,

wypełnić formularze w języku niemieckim,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

formularze faktur, firmowych druków zamówienia, deklaracji celnej w języku
niemieckim,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

obowiązujące podręczniki zawodowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 7

Przeprowadź rozliczenie finansowe z partnerem niemieckojęzycznym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wysłuchać nagrania z konwersacją na temat rozliczenia finansowego w języku
niemieckim,

wynotować potrzebne zwroty z nagrania,

dokonać analizy wzorcowych formularzy z rozliczeniami finansowymi,

opracowywać rozliczenie finansowe w języku niemieckim,

opracować scenariusz konwersacji,

przeprowadzić rozliczenie finansowe z partnerem niemieckojęzycznym,

zastosować zwroty grzecznościowe używane w rozmowie w języku niemieckim.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

nagranie z konwersacją na temat rozliczenia finansowego w języku niemieckim,

−

magnetofon,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

wzory rozliczeń finansowych,

−

obowiązujące podręczniki zawodowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

określić w języku niemieckim pojęcia takie jak: cło, cło od wartości,
cło preferencyjne, obszar celny, wolne strefy i przestrzenie, eksport,
tranzyt przez obszar celny, handel wewnętrzny i zewnętrzny?

redagować korespondencję zawodową w języku niemieckim?

prowadzić korespondencje zawodową w języku niemieckim?

przeprowadzić negocjacje w języku niemieckim?

wyszukiwać w Internecie oferty i informacje związane z działalnością
logistyczna i wyszukiwać je w pracy logistyka?

sporządzić dokumentację zawodową w języku niemiecki?

wypełnić w języku niemieckim formularze związane z działalnością
logistyczną?

przeprowadzić w języku niemieckim rozliczenie finansowe
z partnerem niemieckojęzycznym?

wymienić środki płatnicze w języku niemieckim?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Rodzaje środków transportu oraz składowanie towarów

4.3.1. Materiał nauczania

Wewnątrzzakładowe urządzenia transportowe

Wewnątrzzakładowe urządzenia transportowe służą do przemieszczania materiału

wewnątrz zakładu.

Rys. 25. Środki transportu wewnątrzzakładowego

Przenośniki transportu ciągłego mają stałą drogę transportu. Przemieszczany towar może

być umieszczany na przenośniku ręcznie lub automatycznie, w ten sam sposób może być
z niego zdejmowany.

Rys.26. Podział przenośników transportu ciągłego

Przenośniki transportu ciągłego bez styczności z podłożem transportują towary na szynie,

która przymocowana jest do sufitu. Natomiast przenośniki transportu mające styczność
z podłożem mają zazwyczaj stałą trasę transportową. Trasa ta znajduje się albo pod
powierzchnią (np. przenośnik łańcuchowy zgarniakowy) lub nad powierzchnią (np.
przenośnik rolkowy, wałkowy, taśmowy, łańcuchowy).

rodki transportu wewnątrzzakładowego

przenośnik transportu ciągłego

(ta sama droga transportowa;

realizowany jest transport ciągły)

przenośnik o ruchu okresowym

(zmienna droga transportowa;

transport realizowany w miarę

potrzeby)

przenośniki transportu ciągłego

bez styczności z podłożem
transport podwieszony np.:
–

obwodowy przenośnik łańcuchowy

–

przenośnik Power-and-Free

–

elektryczna kolejka podwieszana

mające styczność z podłożem
transport na nawierzchni np.:

−

przenośnik łańcuchowy

−

przenośnik taśmowy

−

przenośnik rolkowy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 27. Podział przenośników transportu okresowego

Przenośniki o ruchu okresowym są używane tylko w razie potrzeby. Dźwigi mogą być

stałe lub przewoźne. Do dźwigów stałych zalicza się windy i dźwigi bramowe (dźwigi
mechaniczne stałe). Windy znajdują zastosowanie w wielopiętrowych budynkach i służą do
transportu osób i materiałów w kierunku pionowym. Urządzenia do transportu poziomego
transportują materiały na powierzchniach hal produkcyjnych.
Samojezdne wózki widłowe są najczęściej używanymi urządzeniami do transportu
poziomego.

Rys. 28 Podział przenośników sterowanych automatycznie

Automatyczne systemy transportowe składają się z trasy, która służy do przemieszczania

ładunku i sterowania samego pojazdu. Indukcyjnie sterowane pojazdy (teletraksy) są
sterowane przez umieszczone tuż pod powierzchnią pętle indukcyjne. Sterowanie
nowoczesnych automatycznych systemów transportowych może odbywać się przez nawigację
laserową. Jako pojazdy głownie wykorzystuje się ciągniki, które ciągną jedną lub więcej
przyczep.

We współczesnych czasach automatyzacji, mają dalej zastosowanie manualnie

obsługiwane środki transportu np. wózki paletowe, wózki transportowe, wózki rolkowe,
wózki piętrowe, rolkowa taczka schodowa, czterokołowy wózek do transportu ciężkiego,
dwukołowa taczka z możliwością doczepienia do haka pociągowego.

przenośniki o ruchu okresowym

dźwigi,
transport pionowy

−

windy,

−

pomosty podnoszące - dźwigi
mechaniczne stałe

−

urawie

urządzenia do transportu mające
styczność z podłożem,
nie poruszające się po szynach:

−

wózek wysokiego podnoszenia,

−

wózek niskiego podnoszenia,

−

podnośnik łańcuchowo –
zgrzebłowy,

−

ręcznie obsługiwane transportowe
urządzenia pomocnicze np.
dwukołowa taczka

automatyczne systemy transportowe

sterowane

induktywnie

sterowane

laserowo

sterowane

magnetycznie

sterowane

optycznie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 29. Podział urządzeń do obsługi regałów

Urządzenia do obsługi regałów służą do układania i wydawania towarów

przechowywanych w regałach. Są to np. wózki wysokiego podnoszenia oraz wózki do obsługi
regałów wysokiego składowania. W zależności od rodzaju regałów, urządzenia do ich
obsługi:

−

poruszają się wyłącznie po szynach wzdłuż regałów, co oznacza że dla obsługi jednego
regału potrzebne jest jedno urządzenie,

−

poruszają się niezależne od regałów i poprzez zwrotnice kierunkowe mogą
przemieszczać się i obsługiwać wiele regałów [tłumaczenie własne].

Rys. 30. Wózek widłowy z napędem elektrycznym (Elektro-Deichsel-Gabelhubwagen) [1, s. 160]

Rys. 31. Wózek widłowy z platformą dla operatora - napęd elektryczny (Elektro-Deichselstapler mit

Fahrerstandplattform, radunterstützt) [1, s. 160]

urządzenia do obsługi regałów

zależne od regałów

niezależne od regałów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 32. Wózek widłowy samobieżny (Dieselstapler, freitragend) [1, s. 160]

Rys. 33. Ręczny wózek widłowy (Handgabelhubwagen) [1, s. 160]

Fördermittel

Unter Fördermitteln versteht man alle Transportmittel für den innerbetrieblichen

Materialfluss.

Rys. 28.

Rys. 34. Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport

Stetigförderer haben einen linienförmigen, gleichbleibenden Förderweg, auf dem die

Güter ständig transportiert werden. Das Fördergut wird manuell oder automatisch auf den sich
bewegenden Stetigförderer gelegt bzw. von diesem entnommen.

Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport

Stetigförderer

gleicher Transportweg

ständiger Transport

Unstetigförderer

unterschiedlicher Transportweg

Transport bei Bedarf

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 35. Stetigförderer

Flurfreie Stetigförderer befördern die Güter an einer von der Decke abgehängten Schiene.

Flurgebundene Stetigförderer haben eine feste Förderstrecke. Die Förderstrecke dieser
Stetigförderer befindet sich entweder im Boden, z.B. bei den Unterflurschleppkettenförderer
oder über dem Boden z.B. Rollenbahnen, Gurtförderer oder Kettenförderer.

Rys. 36. Unstetigförderer

Unstetige Fördermittel werden nur bei Bedarf eingesetzt. Hebezeuge können ortsfest und

fahrbar sein. Zu den ortfesten Hebezeugen zählen Aufzüge und bestimmte Hebebühnen. Sie
werden in mehrgeschossigen Gebäuden eingesetzt und dienen der Beförderung von Personen
und Gütern in vertikaler Richtung. Flurförderzeuge befördern bei Bedarf die Güter auf dem
Hallenboden. Gabelstapler sind wegen ihrer vielfältigen Einsatzmöglichkeiten die am
häufigsten eingesetzten Flurförderzeuge.

Stetigförderer

flurfrei

Beförderung an der Decke z.B.

–

Kreiskettenförderer

–

Power-and-Free-Förderer

–

Elektrohängebahn

flurgebunden

Beförderung am Boden z.B.

–

Kettenförderer

–

Gurtförderer

–

Rollenbahn

Unstetigförderer

Hebezeuge
vertikaler Transport

−

Aufzüge,

−

Hebebühnen,

−

Krane

Flurförderzeuge
bodengebundenen, nicht
auf Schienen fahrend

−

Stapler,

−

Hubwagen,

−

Schlepper,

−

Wagen,

−

manuell bedienbare
Transporthelfer,

−

z. B.: Sackkarre

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 37. fahrerlose Transportsysteme

Fahrerlose Transportsysteme (FTS) bestehen aus der Förderstrecke, die zur Steuerung des

Fahrzeuges dient und dem Fahrzeug selbst. Induktiv gesteuerte Fahrzeuge (Teletraks) werden
durch die im Boden verlegten Induktionsschleifen zum jeweiligen Empfangsort geleitet.
Die Steuerung neuer FTS-Anlagen erfolgt durch Lasernnavigation. Als Fahrzeuge werden
hauptsachlich Schleppfahrzeuge, die einen oder mehrere Wagen ziehen, oder Fahrzeuge mit
eigener Tragfähigkeit, vergleichbar den Gabelhubwagen, eingesetzt.

Auch in der heutigen Zeit der Automatisierung werden noch rein manuell Fördermittel

eingesetzt

z.B.

Paletten-

Transportwagen,

Rollwagen,

Etagen-Transportwagen,

Treppenrollende Karre, Viereckroller, Sackkarre mit Anhängemöglichkeit an Kranhaken.

Rys. 38. Regalbediengeräte

Regalbediengeräte dienen der rationellen Einlagerung und Auslagerung der Güter in den

Regalen z.B. Schubmaststapler, Hochregalstapler. Regalabhängige Regalbediengeräte fahren
schienengeführt in Längsrichtung durch den Regalgang und sind nicht frei verfahrbar. Dies
bedeutet, dass für jeden Regalgang ein eigenes Fahrzeug erforderlich ist. Regalunabhängige
Regalbediengeräte können über Weichen oder mithilfe von Umsetzwagen zwischen den
einzelnen Regalen verfahren werden und mehrere Regalgänge bedienen [1, s. 155,156, 157,
158, 159,161, 162, 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170].

Pomocnicze środki transportu

Do pomocniczych środków transportu należą opakowania transportowe, których

zadaniem jest ochrona przewożonego produktu oraz ułatwienie manipulacji przy załadunku
i rozładunku oraz składowaniu.

Opakowania dzieli ze względu na:

−

rodzaj opakowania (skrzynia, pudło, paleta, kontener, zbiornik itd.),

−

zastosowany materiał (drewno, karton, szkło, metal, tworzywo sztuczne, tekstylia),

−

częstotliwość użycia (opakowanie bezzwrotne - jednorazowego użytku, opakowanie
zwrotne - wielokrotnego użytku).
Opakowania papierowe mogą być wykonane z: kartonu, tektury litej (sklejanej) i tektury

falistej.

fahrerlose Transportsysteme

induktiv

gesteuert

Laser-

navigation

magnetische

Navigation

optische

Navigation

Regalbediengeräte

regalabhängig

regalunabhängig

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Opakowania wykonane z tworzywa sztucznego lub metalu (boksy, zbiorniki, skrzynie)

mogą być:

−

składowane w stosach,

−

poukładane na europaletach,

−

składane,

−

wstawiane w jedno w drugie.
Palety ze względu na budowę dzieli się na:

−

palety płaskie,

−

palety skrzyniowe,

−

palety słupkowe,

−

palety z pełnymi ściankami.
Palety ze względu na sposób wykorzystania dzieli się na:

−

palety bezzwrotne,

−

palety zwrotne.
Palety ze względu na ich wymiary dzieli się na:

−

europalety (znormalizowane),

−

firmowe lub przemysłowe palety (nieznormalizowane).
Palety ze względu na możliwość ich podjęcia dzieli się na:

−

czterowejściowe (z 4 stron możliwe podniesienie)

−

dwuwejściowe (możliwość podniesienia tylko z 2 stron).

Wymiary europalety płaskiej są następujące: 1200×800×144 mm (długość × szerokość ×

wysokość). Paleta skrzyniowa wewnątrz posiada wymiary: 1200×800×800 mm, a na zewnątrz
1240×835×970 mm.

Wymiary kontenerów podawane są w stopach (1’= 1 stopa = 30,48 cm). W użytkowaniu

znajdują się kontenery o wymiarach 20’ i 40’. Według norm ISO („Międzynarodowa
Organizacja Standaryzacji”) wyróżnia się: kontenery międzykontynentalne i kontenery
kontynentalne. Ze względu na budowę wyróżnia się:

−

kontener standartowy (przeznaczony na zamkniętą drobnicę),

−

hardtop – kontener,

−

oraz opentop-kontener (z otwieranym dachem),

−

cysterny (dla przewozu cieczy),

−

kontenery na ładunek masowy (dla materiału sypkiego) [tłumaczenie własne].

Förderhilfsmittel

Unter Fördermitteln werden alle Packmittel verstanden, die das Fördergut schützen, lade-,

transportier- und lagerfähig machen.
Packmittel lassen sich unterteilen nach:

−

Art des Packmittels: Kiste, Schachtel, Palette, Container, Behälter usw.;

−

verwendetem Material: Holz, Karton/Pappe, Glas, Metall, Kunststoff, Textilien;

−

Häufigkeit der Verwendung: Einwegverpackung, Mehrwegpackung.
Zu Packstoffen aus dem Grundstoff Papier zählen: Karton, Vollpappe und Wellpappe.
Packmittel aus Kunststoff oder Metall (Boxen, Behälter, Kisten) können:

−

gestapelt werden (Stapelboxen)

−

auf EUR-Paletten abgestimmt sein (Euro-Boxen)

−

falt- und klappbar sein

−

nestbar sein (ineinander stellen).
Paletten kann man unterscheiden nach:

−

Aufbau: Flachpalette (ohne Aufbau) und Gitterbox-, Rungen-, Vollwandpalette

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Verwendung: Einwegpalette und Mehrwegpalette (EUR-Palette)

−

Abmessung: EUR-Palette (genormt) und Firmen-, Industriepaletten (nicht genormt).

−

Unterfahrbarkeit: Vierwegpaletten (von 4 Seiten unterfahrbar) und Zweiwegpaletten (nur
von Längsseiten unterfahrbar).
EUR-Paletten haben folgende Maße (L × B × H):

−

Flachpalette: 1200 × 800 × 144 mm.

−

Gitterboxpaletten: Innen: 1200 × 800 × 800 mm und Außen: 1240 × 835 × 970 mm.
Container gibt es u.a.

−

nach Länge vor allem als 20’- und 40’-Container (1’ = 1 Fuß = 30,48 cm)

−

nach

Transporteinsatz:

Überseecontainer/ISO-Container

(ISO – „international

Organization for Standardization”) und Binnencontainer bzw. Wechselbrücken.

−

nach Bauweise: Standard-Container (geschlossen für Stückgut), Hardtop- und Opentop-
Container (Dach zu öffnen), Tank-Container (für Flüssigkeiten) und Bulk-Container (für
Schüttgut) [1, s. 153, 252].

Wybór rodzaju komunikacji

Wybór środka komunikacji zależny jest od:

−

rodzaju transportowanego towaru,

−

kosztów transportu,

−

szybkości transportu,

−

pewności transportu,

−

zanieczyszczenia środowiska przez środki transportu.
Należy pamiętać o federalnej ustawie dotyczącej ochrony przed emisjami

zanieczyszczeń. Celem ustawy jest ochrona ludzi, zwierząt, roślin, gleby, wody, atmosfery
i pozostałych dóbr przed szkodliwymi wpływami środowiska, a także zapobieganie ich
powstawaniu. Zakłady, maszyny, sprzęt, pojazdy mechaniczne, nieruchomości gruntowe,
które mają szkodliwy wpływ na środowisko, są takim rodzajem obiektów, na których
posiadanie i użytkowanie jest wymagane zezwolenie. Ustawa dotycząca bezpiecznego
użytkowania sprzętów i produktów obowiązuje producentów, osoby importujące
i handlowców. Mogą oni wprowadzić do obrotu jedynie takie środki techniczne i produkty
konsumpcyjne, które spełniają wymogi ustawy o bezpieczeństwie i zdrowiu.

W krajach Unii Europejskiej mogą być wprowadzane do obrotu tylko maszyny i sprzęty,

które maja oznaczenie CE. Umieszczenie na wyrobie znaku CE oznacza, że produkt spełnia
wymagania dyrektywy dotyczącej maszyn w UE oraz spełnia odpowiednie normy. Zgodnie
z rozporządzeniem o niebezpiecznych materiałach, ich opakowania muszą być tak wykonane,
by zawartość nie wydostała się przez przypadek na zewnątrz. Niebezpieczne materiały są
odpowiednio oznakowane i opakowane.

Zgodnie z ustawą o transporcie materiałów niebezpiecznych zostały one podzielone na

9 klas (częściowo z podklasami). Każda klasa, a także podklasa ma własne oznaczenie
(z widocznym symbolem o różnych kolorach). Dzięki ich umieszczeniu, wszystkie osoby
stykające się z tym towarem są poinformowane o możliwym niebezpieczeństwie. Transport
drogowy materiałów niebezpiecznych regulowany jest w przepisach GGVSE (rozporządzenie
dotyczące transportu drogowego i kolejowego niebezpiecznych materiałów) oraz w ADR
(europejskiej umowie dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów
niebezpiecznych) [tłumaczenie własne].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Die Wahl der Verkehrsmittel hängt z.B. ab von:

−

der Art des beförderten Gutes,

−

den Kosten des Transports,

−

der Schnelligkeit des Transports,

−

der Sicherheit des Transports,

−

der Umweltbelastung durch die Verkehrsmittel.
An dieser Stelle muss Bundesimmissionsschutzgesetz erwähnt werden. Zweck des

Gesetzes ist es, Menschen, Tiere, Pflanzen, den Boden, das Wasser, die Atmosphäre und
sonstige Kulturgüter vor schädlichen Umwelteinwirkungen zu schützen und ihrem Entstehen
vorzubeugen. Betriebsstätten, Maschinen, Geräte, Fahrzeuge und Grundstücke, von denen
schädliche Umwelteinwirkungen ausgehen, sind genehmigungspflichtige Anlagen. Die
Errichtung und der Betrieb dieser Anlage sind genehmigungspflichtig. Dagegen verpflichtet
Geräte- und Produktsicherungsgesetz Hersteller, Importeur und Händler, nur solche
technischen Arbeitsmittel und Verbraucherprodukte in den Verkehr zu bringen, die die
Anforderungen des Gesetzes an die Sicherheit und Gesundheit erfüllen.

In den Ländern der Europäischen Union dürfen nur noch Maschinen und Geräte in den

Verkehr gebracht werden, die die CE-Kennzeichnung (CE = Communauté Européenne)
tragen. Bringt ein Hersteller an seinem Produkt die CE-Kennzeichnung an, erklärt er hiermit,
dass das Produkt den Vorschriften der EU-Maschinen-Richtlinie entspricht und den
vorgeschriebenen Konformitätsbewertungsverfahren (Konformität = Übereinstimmung)
unterzogen wurde. Nach Gefahrstoffverordnung müssen die Verpackungen gefährlicher
Stoffe so beschaffen sein, dass vom Inhalt nichts ungewollt nach außen gelangen kann.
Gefährliche Stoffe sind entsprechend zu kennzeichnen und zu verpacken. Übrigens werden
Gefahrgüter nach Gefahrgutbeförderungsgesetz in 9 Klassen (teilweise mit Unterklassen)
eingeteilt. Für jede Klasse bzw. Unterklasse von gefährlichen Gütern gibt es ein eigenes
Kenzeichnen (mit einem aussagekräftigen Symbol und in unterschiedlichen Farben), sodass
durch das Anbringen dieses Kennzeichnens jeder Sachkundige über die verbundene Gefahr
informiert wird. Die Beförderung von gefährlichen Gütern auf der Straße ist in der GGVSE
(Gefahrgutverordnung Straße/Eisenbahn) und im ADR (Europäisches Übereinkommen über die
internationale Beförderung gefährlicher Güter auf Straßen) geregelt [1, s. 96, 274, 308, 347].

Przesyłki kurierskie, ekspresowe i pocztowe (KEP)

Branża KEP obejmuje przesyłki kurierskie, ekspresowe i pocztowe. Cechą

charakterystyczną przesyłek kurierskich jest ich osobiste dostarczenie przez kuriera. Przesyłki
ekspresowe są dostarczane za pośrednictwem centrów przeładunkowych. Usługa gwarantuje
określony termin dostawy. Przesyłki pocztowe są dostarczane również przez centra
przeładunkowe z określonym czasem oczekiwania. Graniczna wielkość i waga przesyłek jest
określona. Szczególną formą branży kurierskiej są przesyłki realizowane przy pomocy
pociągów. Przesyłki kurierskie są wówczas przewożone pociągami ICE, EC lub IC. W branży
KEP stosuje się technikę RFID. Jest to technika posługująca się częstotliwościami radiowymi,
która służy do identyfikacji przesyłek, opakowań transportowych, a także aktualizacji
inwentaryzacyjnej przy przyjęciu i wydaniu towarów i przechowywania danych w pamięci
podczas transportu [tłumaczenie własne].

Niemiecka Poczta Word Net

Niemiecka Poczta Word Net jest przedsiębiorstwem, które realizuje usługi branży

pocztowej przy pomocy innowacyjnych rozwiązań w transporcie i logistyce. Branża przesyłek
ekspresowych Niemieckiej Poczty Word Net stała się w roku 2002 głównym udziałowcem
przedsiębiorstwa DHL. Nazwa DHL pochodzi od trzech założycieli przedsiębiorstwa. Są
nimi: Adrian Dalsey, Larry Hillblom i Robert Lynn. Zapoczątkowali oni w 1969 roku,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

w USA realizowanie usług kurierskich w celu przekazywania przesyłek. Przesyłka pocztowa
posiada specjalne miejsce przeznaczone na jej oznakowanie (adres, rodzaj, zawartość itp.),
kody kreskowe identcode i leitcode. Identcode oznacza przesyłkę jako pakiet pocztowy
i zawiera informacje o nadawcy. Leitcode zawiera informacje o produkcie i odbiorcy. Dzięki
systemowi przetwarzania informacji INFRA i systemowi śledzenia przesyłki Track and Track
(T&T) możliwe jest śledzenie i dokumentowanie przebiegu transportu przesyłki, pomiędzy
poszczególnymi punktami odbioru. Przy wysyłaniu za granicę uwzględnia się postanowienia
importowe i przepisy celne danego kraju. Przesyłki listowe Poczty Niemieckiej obejmują listy
i wszelkie podobne do listów przesyłki, na przykład: drobne towary, książki, broszury
informacyjne oraz druki reklamowe [tłumaczenie własne].

Kurier-, Express- und Paketdienste (KEP-Dienste)

KEP-Dienste umfassen; Kurierdienste, Expressdienste und Paketdienste. Kurierdienste

sind gekennzeichnet durch die permanente, persönliche Begleitung und Zustellung der
Sendung durch einen Kurier. Expressdienste befördern nicht direkt und persönlich, sondern
über Umschlagzentren. Sie garantieren einen festen Ausliefertermin. Paketdienste befördern
ebenfalls über Umschlagzentren mit bestimmten Laufzeiterwartungen. Pakete sind meist in
Größe und Gewicht beschränkt. Eine besondere Form des Kurierdienstes ist IC-Kurierdienst.
Die Sendungen werden mit ICE-, EC- und IC-Zügen befördert. In der KEP-Branche findet die
RFID-Technologie Anwendung zur Identifikation von Sendungen und Transportbehältern,
zur Bestandsfortschreibung im Wareneingang und Warenausgang, zur mobilen
Datenspeicherung während des Transports [1, s. 404].

Deutsche Post World Net

Die Deutsche Post Net ist ein Unternehmen, das traditionelle Erfahrungen in

Postdienstleistungen mit innovativen technischen und organisatorischen Lösungen in
Transport und Logistikvereint. Paket- und Expressdienst der Deutschen Post World Net
werden von Unternehmensbereich DHL erbracht. DHL steht übrigens für die drei
Unternehmensgründer Adrian Dalsey, Larry Hillblom und Robert Lynn, die 1969 in den USA
mit Kurierdienstleistungen für Reedereien angefangen haben. Ein Postpaket wird mit einem
Aufschriftfeld, Identcode und Leitcode versehen. Der Identcode kennzeichnet die Sendung als
Postpaket und enthält wichtige Absenderangaben. Der Leitcode enthält Informationen über
das Produkt und den Empfänger. Mit dem Informationsverarbeitungssystem INFRA und dem
Sendungsverfolgungssystem Track and Track (T&T) ist es somit möglich, den Laufweg einer
Sendung zu verfolgen und dokumentieren. Beim Versand ins Ausland sind in jedem Fall die
Einfuhr- und Zollbestimmungen des jeweiligen Landes zu beachten. Briefsendungen der
Deutschen Post umfassen Briefprodukte, und briefähnliche Sendungen, beispielsweise
Warensendungen, Büchersendungen, Infopost und Postwurfsendungen [1, s. 405, 417].

Samochodowy transport towarów

W samochodowym transporcie towarów przeważają pojazdy, których dopuszczalna waga

całkowita wraz z przyczepą wynosi 3,5 tony. Ponieważ Niemcy zajmują centralne położenie
w Europie, niemieckie drogi, a w szczególności autostrady należą do najbardziej
użytkowanych dróg europejskich. Ustawa z 19 kwietnia 2002 roku, dotycząca ponoszenia
opłat na określonych odcinkach autostrad federalnych na terenie Niemiec, za użytkowanie
tych dróg przez ciężkie pojazdy użytkowe wprowadza cło drogowego (tzw. myto).
Obowiązuje ono tylko samochody ciężarowe. Cłem na autostradach niemieckich są objęte
wszystkie niemieckie i zagraniczne samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej
12 ton. Wszystkie samochody poruszające się po drogach publicznych podlegają

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

odpowiednim przepisom, o dopuszczeniu osób i pojazdów do ruchu (StVZO). W przepisach
tych uwzględniono rodzaju budowy pojazdów, ich wymiary, nacisk na oś i całkowitą wagę.

Aby realizować transport samochodowy w Niemczech wykonywany w ramach

działalności gospodarczej, konieczne jest uzyskanie pozwolenia (licencji). W przypadku gdy
jakaś firma produkcyjna realizuje transport samochodowy własnym pojazdem, pozwolenie
nie jest wymagane. Jeżeli transport w ramach działalności gospodarczej odbywa się
samochodem o ciężarze ponad 3,5 tony, przedsiębiorca musi posiadać pozwolenie. Licencja
na transport dla niemieckiego przedsiębiorcy, który ma siedzibę firmy na terenie Niemiec, jest
przyznawana na okres 5 lat. Przedsiębiorca otrzymuje jedno pozwolenie oddzielnie na każdy
używany pojazd. Pozwolenie to kierowca musi wozić ze sobą.

W międzynarodowym towarowym transporcie samochodowym obowiązują kierowców

oficjalne pozwolenia: licencja Wspólnoty (licencja UE), zezwolenie EKMT oraz obustronne
umowy.

Licencja UE uprawnia niemieckiego przewoźnika transportu samochodowego do

przewozu towarów pomiędzy wszystkimi państwami członkowskimi Unii Europejskiej,
a także dodatkowo w krajach nie należących do Unii, ale należących do Europejskiej
Przestrzeni Gospodarczej (dotyczy Norwegii, Islandii, Lichtensteinu). Licencja unijna
uprawnia do transportu w państwach członkowskich UE, to znaczy do kabotażu. Pod
pojęciem kabotażu rozumie się w tym przypadku transport towarów przez przedsiębiorcę,
który nie ma siedziby w kraju, w którym dokonuje transportu. Przykładem może być
francuski przedsiębiorca, który transportuje towar z Hannoveru do Berlina.

W niektórych państwach kierowca realizując w międzynarodowy transport musi posiadać

zezwolenia EKMT. Okaziciel licencji EKMT może świadczyć usługi transportowe pomiędzy
państwami członkowskimi EKMT, przy czym załadunek i rozładunek może mieć miejsce na
terytorium państw członkowskich. Licencja uprawnia do ruchu tranzytowego, ale nie do
kabotażu. Ogólna liczba wydawanych licencji EKMT jest ograniczona. Wydawana jest ona na
okres jednego roku.

Obustronne (dwustronne) zezwolenia potrzebne są dodatkowo do realizowania transportu

w krajach „trzecich” (nie należących do Unii Europejskiej). Są one udzielane
przedsiębiorstwom jako czasowe pozwolenia na jedne lub kilka kursów, jeśli przedsiębiorca
okaże się dokumentem, z którego wynika, że w jego ojczyźnie prowadzi przedsiębiorstwo
transportowe. Przedsiębiorcy transportowi ubezpieczają się od szkód, które mogą powstać
w czasie transportu, załadunku i rozładunku i za które ponoszą odpowiedzialność według
czwartego rozdziału kodeksu handlowego i umowy przewozowej [tłumaczenie własne].

Güterkraftverkehr

Der Güterkraftverkehr ist die geschäftsmäßige oder entgeltliche Beförderung von Gütern

mit Kraftfahrzeugen, die einschließlich Hänger ein höheres zulässiges Gesamtgewicht als 3,5
Tonnen haben. Aufgrund der Zentralen Lage Deutschlands in Mitteleuropa gehören die
deutschen Straßen, insbesondere die Autobahnen, zu den am stärksten befahrenen Strecken
Europas. Mit dem Gesetz vom 12. April 2002 zur Einführung von streckenbezogenen
Gebühren für die Benutzung von Bundesautobahnen mit schweren Nutzfahrzeugen wurde
eine rechtliche Grundlage für die Lkw-Maut geschaffen. Mautpflichtig sind alle in- und
ausländischen Lkw über 12 Tonnen zulässigem Gesamtgewicht auf deutschen Autobahnen.
Kraftwagen, die zum öffentlichen Verkehr zugelassen werden, unterliegen je nach Bauart,
Abmessungen, Achslasten und Gesamtgewichten den Vorschriften der Straßenverkehrs-
Zulassungs-Ordnung (StVZO).

Im Güterkraftverkehr unterscheidet man zwischen gewerblichem Güterkraftverkehr und

Werkverkehr. Der gewerbliche Güterkraftverkehr ist erlaubnispflichtig, der Werkverkehr ist
erlaubnisfrei.Lkw-Unternehmer benötigen zur gewerblichen Güterbeförderung behördliche

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Genehmigungen. Für den gewerblichen Güterkraftverkehr über 3,5 Tonnen benötigt der
Unternehmer eine Erlaubnis. Die Erlaubnisurkunde wird einem Unternehmer mit Sitz im
Inland für die Dauer von fünf Jahren erteilt. Der Unternehmer erhält für jedes eingesetzte
Fahrzeug eine Erlaubnisausfertigung, die vom Fahrer mitgeführt werden muss.

Für den grenzüberschreitenden Güterkraftverkehr gelten als vom Fahrer mitzuführende

behördliche Genehmigungen die Gemeinschaftslizenz (EU-Lizenz), die CEMT-
Genehmigung oder bilaterale Verträge.

Mit der Gemeinschaftslizenz ist z. B. der deutsche Güterkraftverkehrsunternehmer

berechtig zum Gütertransport zwischen allen Mitgliedsstaaten der EU und den zusätzlichen
nicht zur EU gehörenden Staaten des Europäischen Wirtschaftsraumes, d.h. Norwegen,
Island, Lichtenstein. Die Gemeinschaftslizenz berechtigt auch zum Gütertransport in den
Mitgliedsstaaten, d.h. zum Kabotageverkehr. Unter Kabotageverkehr versteht man die
Güterbeförderung durch einen Unternehmer, der seinen Sitz nicht in dem Land hat, in dem er
die Beförderung durchführt z.B. ein französischer Unternehmer befördert Güter von
Hannover nach Berlin.

Für einige Staaten im grenzüberschreitenden Güterkraftverkehr benötigt der Fahrer eine

CEMT-Genehmigung (CEMT: Konferenz der europäische Verkehrsminister). Mit dieser
Genehmigung darf der Inhaber alle Beförderungen im gewerblichen internationalen
Güterverkehr durchführen, bei denen die Be- und Entladeorte im Hoheitsgebiet der CEMT-
Mitgliedsstaaten liegen. Sie berechtigt auch zum Transitverkehr, jedoch nicht zum
Kabotageverkehr. Die Gesamtzahl der auszugebenden CEMT-Genehmigungen ist limitiert
(begrenzt) und wird für ein Jahr erteilt.

Bilaterale (zweiseitige) Genehmigungen benötigt man zusätzlich für das Befahren von

Drittstaaten. Sie werden für eine Fahrt, für mehrere Fahrten oder als Zeitgenehmigung dem
Unternehmer erteilt, wenn er den Nachweis bringt, dass er im Heimatland ein
Güterkraftverkehrsunternehmen betreibt. Die Genehmigung berechtigen zum Transport
zwischen den Vertragsstaaten. Der Lkw-Unternehmer hat sich gegen Schäden zu versichern,
für die er bei Beförderungen mit Be- und Entladeort im Inland nach dem Vierten Abschnitt
des Handelsgesetzbuches in Verbindung mit dem Frachtvertrag haftet (Güterschaden-
Haftpflichtversicherung) [1, s. 381, 382, 383, 387. 388, 395].

Kolejowy przewóz towarów

Głównym przewoźnikiem w kolejowym transporcie towarów jest spółka Railion,

należąca do koncernu Niemieckiej Kolei. Wyspecjalizowała się ona w transporcie towarów
w dużych ilościach oraz ładunków masowych (towary jednego gatunku przewożone bez
opakowania w dużych ilościach np. węgiel, ruda żelaza, zboże). Zamówienia na transport
pojedynczych wagonów przyjmuje centrum obsługi klienta w Dusiburgu. Zamówienie
powinno być złożone, co najmniej 24 godziny przed planowanym załadunkiem. Pociągi
towarowe (bezpośrednie jednogrupowe) są pociągami towarowymi o długości do 700 metrów
i wadze brutto do 5000 ton. Z reguły są one całkowicie załadowywane przez jednego klienta
(ładującego) i kursują z miejsca załadunku do miejsca rozładunku.

W transporcie połączonym, towary przewożone są w różnych środkach transportowych.
Rozróżnia się:

−

połączony transport „towarzyszący”, gdy kierowca jedzie pociągiem, na którym
załadowany jest jego samochód ciężarowy. Po zakończonym transporcie kolejowym
przejmuje on swój pojazd.

−

połączony transport „nietowarzyszący”, gdy naczepy siodłowe, wymienne zbiorniki lub
kontenery przeładunkowe są załadowywane na wagon kolejowy przez przewoźnika
i dalej są transportowane koleją.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

egluga

egluga śródlądowa

egluga morska

egluga

rzeczna

egluga

kanałowa

egluga

przybrzeżna

(kabotażowa)

egluga

pełnomorska

(wielka)

Freightways to europejskie, międzynarodowe trasy kolejowe służące do przewozu

kolejowego towarów na tych samych warunkach, przez wszystkie przedsiębiorstwa
komunikacji kolejowej, które posiadają siedzibę na terenie Unii Europejskiej.
W międzynarodowym kolejowym transporcie towarowym istnieje podczas przewozu
obowiązek posiadania listu przewozowego [tłumaczenie własne].

Schienengebundener Güterverkehr

Träger des Schienengüterverkehrs ist in erster Linie die Railion AG des Konzerns

Deutsche Bahn. Die Deutsche Bahn hat sich im Güterverkehr auf den Transport großer
Transportmengen, auf Massengüter spezialisiert. Aufträge für den Transport von einzelnen
Waggons nimmt das Kundenservicezentrum Duisburg entgegen. Bestellt werden sollte
mindestens 24 Stunden vor der beabsichtigen Beladung. Ganzzüge sind komplette Güterzüge
von bis zu 700 Meter Länge und einer Bruttolast von bis zu 5 000 Tonnen. Sie werden in der
Regel von einem Kunden (Verlader) voll ausgelastet und fahren von der Beladestelle zur
Entladestelle.

Im Kombinierten Verkehr werden die Güter mit unterschiedlichen Verkehrsmitteln

transportiert.

Man unterscheidet:

−

Begleiteter Kombinierter Verkehr: Der Fahrer fährt mit dem Zug, auf dem sein Lkw
verladen ist mit und übernimmt den Lkw nach dem Bahntransport wieder.

−

Unbegleiteter Kombinierter Verkehr: Sattelanhänger, Wechselbehälter oder Container
werden von einem anderen Verkehrträger auf Bahnwagen umgeschlagen und auf dem
Bahnweg weitertransportiert.
Freightways

sind

europäische,

grenzüberschreitende

Fahrbahntrasse

für

den

Schienengüterverkehr, die von allen Eisenbahnverkehrsunternehmen mit Sitz in der EU zu
gleichen Bedingungen benutz werden dürfen. Im internationalen Schienengüterverkehr
besteht Beforderungspflicht und Frachtbriefzwang [1, s. 418, 424, 423, 432].

Wodny transport towarów

Transport wodny jest jednym z ważniejszych przewoźników w Republice Federalnej

Niemiec. Rodzaje żeglugi przedstawiono na rysunku 33.

Rys. 39. Rodzaje żeglugi

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podczas powstania szkód w trakcie transportu morskiego, ich przyczynę i wielkość ustala

specjalny rzeczoznawca (tak zwany komisarz awaryjny). Określana jest wówczas wysokość
szkody dotycząca zarówno statku, jak i ładunku oraz koszty żeglugi [tłumaczenie własne].

Schifffahrt

Einer der wichtigsten Verkehrsträger in der Bundesrepublik Deutschland ist die

Schifffahrt.

Man unterscheidet die Schifffahrt wie folgt:

Rys. 40. Arten der Schifffahrt

Bei Schäden (Havarien) ermitteln Sachverständiger (sog. Havariekommissare) deren

Ursache und die Höhe [1, s. 433, 447].

Lotniczy transport towarów

W ostatnich latach wzrosło znaczenie frachtu lotniczego. Charakterystyczne cechy tego

transportu, takie jak szybkości i pewność, przyczyniły się do tego, że transport lotniczy jest
korzystniejszy przy realizowaniu przesyłek dalekomorskich. Mimo wysokich kosztów
frachtu, transport lotniczy jest niekiedy bardziej korzystny, niż transport statkiem, koleją, czy
też samochodem. Wiele towarzystw lotniczych zjednoczyło się w Międzynarodowe
Zrzeszenie Przewoźników Powietrznych. Organizacja ta powstała w celu stworzenia
jednolitego systemu użytkowania przestrzeni powietrznej. Transport lotniczy jest szczególnie
korzystny w przypadku towarów delikatnych o wysokiej jakości, lub łatwo ulegających
zepsuciu, a także przesyłek pilnych. Przy wysyłce towarów zajmujących dużo miejsca,
objętość równa 6 dm

liczy się jako 1 kg wagi transportowej [tłumaczenie własne].

Luftfrachtverkehr

In den letzten Jahren hat das Frachtaufkommen per Flugzeug ständig zugenommen.

Auch die Schnelligkeit und Sicherheit haben dazu beigetragen, dass das Flugzeug trotz der
höheren Frachtkosten für den Versand nach Übersee oft günstiger ist als der Transport per
Schiff, oft auch noch günstiger als der Transport mit Bahn oder Lkw auf dem Festland. Viele
Luftverkehrsgesellschaften haben sich international zum „Internationalen Verband der
Luftverkehrsgesellschaften”

(IATA

international

Air

Transport

Association)

zusammengeschlossen, um ein einheitlichen System für die Nutzbarmachung des Luftraumes
zu schaffen. Der Versand per Luftfracht eignet sich vor allem für hochwertige, eilbedürftige,
empfindliche oder leicht verderbliche Güter. Beim Versand sperriger Güter werden 6 dm

Rauminhalt als 1 kg Transportgewicht berechnet [1, s. .450,457].

Schifffahrt

Binnenschifffahr

Seeschifffahrt

Flussschifffahrt

Kanalschifffahrt

Küstenschifffahrt

Hochseeschifffahrt

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Składowanie towarów

Pod pojęciem magazyn można rozumieć:

−

pomieszczenie, w którym są przechowywane przedmioty,

−

przedmioty, które zostały zmagazynowane.
Magazyny można rozróżnić w zależności od rodzaju pracy przedsiębiorstwa, lokalizacji

magazynu, typu konstrukcji magazynu lub właściciela magazynu.
Przy przedsiębiorstwach przemysłowych mogą funkcjonować:

−

magazyny surowców, magazyny materiałów pomocniczych lub magazyny surowców
i materiałów. Magazyny te spełniają przede wszystkim funkcję zapewnienia
odpowiednich surowców lub materiałów dla zaopatrzenia produkcji.

−

magazyny przejściowe/buforowe. Tego rodzaju magazyny pojawiają się wówczas, gdy
produkowane materiały przechodzą wiele stopni produkcji (np. element blaszany przy
budowie samochodu: tłocznia→karoseria→lakierowanie→montaż końcowy). W takim
wypadku może pojawić się czas oczekiwania między operacjami, a wiec także
konieczność magazynowania przejściowego.

−

magazyny gotowych produktów/towarów/magazyny sprzedaży. Głównym zadaniem
magazynów gotowych produktów jest ich przechowywanie gotowych wyrobów po
wyprodukowaniu, a przed sprzedażą.

−

magazyny specjalne (np. magazyny narzędziowe, opakowań, części zapasowych itp.)
Biorąc pod uwagę lokalizację, rozróżnia się:

−

magazyny centralne, położone w pobliżu miejsc produkcyjnych,

−

magazyny lokalne. Jeśli odległość miedzy magazynem, a miejscem produkcyjnym jest
duża, zaleca się zakładać w pobliżu obszaru produkcyjnego pojedyncze lokalne
magazyny zakładowe, w celu skrócenia drogi transportowej,

−

magazyny podręczne. Szczególnie w miejscu produkcyjnym na stanowisku pracy
znajdują się magazyny podręczne z takimi akcesoriami jak śruby, uszczelki, nity, kable
itp.
Według typu konstrukcji rozróżnia się magazyny:

−

odkryte,

−

bunkry,

−

silosy,

−

magazyny ze zbiornikami na ciecze,

−

magazyny płaskie,

−

piętrowe magazyny,

−

magazyny z wysokiego składowania,

−

magazyny pneumatyczne.
Magazyny odkryte przeznaczone są do przechowywania towarów odpornych na zmienne

warunki atmosferyczne oraz w niewielkim stopniu narażone na kradzież (np. materiały
sypkie, drewno, materiały budowlane). Bunkry, silosy, zbiorniki na ciecze służą do
magazynowania materiałów sypkich, cieczy lub gazów. Płaskie (jednokondygnacyjne)
magazyny mają około 7 metrów wysokości. Magazyn piętrowy (wielokondygnacyjny) jest
utworzony poprzez umieszczenie kilku magazynów płaskich, na kilku piętrach. Magazyny
wysokiego składowania, to magazyny mające wysokość powyżej 12 metrów. Magazyny
pneumatyczne składają się z pokrycia halowego, które stanowi nieprzepuszczalna
(impregnowana) tkanina, która przyjmuje kształt wypełnionego balona, przy pomocą
dmuchawy.

Biorąc pod uwagę kryterium własności magazynu, rozróżnia się:

−

magazyn własny przedsiębiorstwa,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

magazyn obcy, gdy towary są przekazywane innemu przedsiębiorstwu do
zmagazynowania [tłumaczenie własne].
Urządzeniami magazynowymi są regały stałe i przejezdne. W regałach przechowywane

są towary z wykorzystaniem środków pomocniczych (palety, szuflady itd.) lub bez nich.

W technice magazynowej rozróżnia się:

−

według zastosowania urządzeń magazynowych: magazyny powierzchniowe i regałowe,

−

według wysokości stosu: magazynowanie spiętrzane w stosach lub niespiętrzane,

−

według dostępu do regałów: magazynowanie rzędowe lub blokowe.
Magazynowanie towarów w regałach zwiększa możliwość wykorzystania powierzchni

oraz możliwość dostępu do przechowywanych towarów. Przy statycznym magazynowaniu,
towary są umieszczane w nieruchomych regałach. Przy dynamiczny magazynowaniu towary
w regałach lub nawet regały z towarem mogą się przemieszczać. W zależności od rodzaju
regału możliwe jest magazynowanie blokowe i rzędowe. Powszechnie spotyka się regały
płaskie podłogowe, paletowe oraz długie regały towarowe. W zależności od techniki
magazynowania i stopnia automatyzacji stosowane są następujące rodzaje regałów:
wjazdowe, przejazdowe, wysięgnikowe, komorowe, kasetowe, przesuwne, cyrkulacyjne,
kolumnowe, wsuwane, kanałowe, automatyczne zbiorniki oraz regały wysokiego składowania
[tłumaczenie własne].

Rys. 41. Magazyn odkryty (Freilafer) [1, s. 44]

Rys. 42. Bunkier, silos, magazyn ze zbiornikami na ciecze (Bukner-/ Silo-/ Tanklager) [1, s. 44]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 43. Magazyny płaskie (Flachlager) [1, s. 44]

Rys. 44. Magazyny piętrowe (Etagenlager) [1, s. 44]

Rys. 45. Magazyny z wysokiego składowania (Hochregallager) [1, s. 44]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 46. Magazyny pneumatyczne (Traglufthallenlager) [1, s. 44]

Güter lagern

Unter dem Begriff Lager versteht man zweierlei:

−

den Raum, in dem Güter auf Vorrat aufbewahrt werden,

−

die Gegenstände selbst, die gelagert werden.
Zu den wichtigsten Unterscheidungsmerkmalen zählen: die Betriebsart des

Unternehmens, der Lagerstandort, die Lagerbauweise und der Lagereigentümer.

Zu den Lägern bei Industriebetrieben gehören:

−

Roh-,

Hilfs-,

Betriebsstofflager.

Diese

Lager

erfüllen

vorwiegend

eine

Sicherungsaufgabe, d.h. die reibungslose Versorgung der Produktion mit Roh-, Hilfs-,
und Betriebsstoffen.

−

Zwischen-/Pufferlager. Durchlaufen die hergestellten Produkte mehrere Fertigungsstufen
(beim Automobilbau: Presswerk → Karosseriebau → Lackierung → Endmontage), dann
entstehen dazwischen häufig Wartezeiten und somit Zwischenläger.

−

Fertigwaren-/Erzeugnis-/Verkaufslager. Aufgabe des Fertiglagers ist hauptsachlich die
Überbrückung zwischen Produktion und Verkauf.

−

Sonderlager wie z. B. Werkzeug-, Packmittel-, Büromaterial-, Ersatzteillager usw.
Nach dem Lagerstandort unterscheidet man:

−

Zentrale Lager in der Nähe der Produktionsstätten.

−

Dezentrale Lager. Ist die Entfernung zwischen dem Lager und den Produktionsstätten
groß, empfiehlt es sich, in der Nähe des Fertigungsbereichs einzelne dezentrale Lager
anzulegen, um die Transportwege zu verkürzen.

−

Handlager. Besonders im Bereich der industriellen Fertigung befindet sich am jeweiligen
Arbeitsplatz Handlager für Kleinteile wie Schrauben, Dichtungen, Nieten, Kabel usw.
Nach der Lagerbauform unterscheidet man:

−

Freilager,

−

Bunkerlager,

−

Silolager,

−

Tanklager,

−

Flachlager,

−

Etagenlager,

−

Hochregallager,

−

Traglufthallenlager.
Freilager sind für die Lagerung von witterungsunempfindlichen und wenig

diebstahlgefärdeten Gütern geeignet z.B. Schüttgüter, Holz, Baustoffe. Bunker, Silos oder
Tanks sind Speicherbehältnisse zur Lagerung von Schüttgütern, Flüssigkeiten oder Gasen.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Flachlager haben ca. sieben Meter Höhe. Ein Etagenlager ist prinzipiell ein übereinander
angeordnetes Flachlager auf mehreren Stockwerken. Hochregallager sind Lager mit Höhen
über ca. zwölf Meter. Traglufthallenlager bestehen aus einer Hallenhaut eines
luftundurchlässigen Gewebes, welche durch Gebläse ballonartig über einer befestigten
Grundflache aufgespannt wird.

Nach dem Eigentümer unterscheidet man:

−

Eigenlager des Unternehmens

−

Fremdlager. Die Güter werden oftmals einem anderen Unternehmen zur Lagerung
überlassen [1, s. 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46,].

Unter Lagereinrichtungen versteht man ortsfeste und verfahrbare Regale und Schränke

zum Lagern von Gütern. In Regallagern werden die Güter mit oder ohne Lagerhilfsmittel
(Schubladen, Paletten usw.) in Regalen aufbewahrt, die auf dem Boden stehen oder fest mit
dem Boden verbunden sind.

Bei der Lagertechnik kann unterscheiden werden:

−

nach dem Einsatz von Lagereinrichtungen in Boden- oder Regallagerung

−

nach der Stapelhöhe in ungestapelte und gestapelte Lagerung

−

nach dem Zugriff in Reihenlagerung und Blocklagerung.
Zu den Lagereinrichtungen zählen Regale und Schränke. Die Lagerung von Gütern in

Regalen erhöht die Raumausnutzung und die Zugriffsmöglichkeit. Bei der statischen
Regallagerung werden die Güter im Regal während der Lagerung nicht bewegt. Bei der
dynamischen Regallagerung werden entweder die Guter im Regal oder das ganze Regal mit
den Gütern bewegt. Je nach Regalart ist eine Block- oder Reihenlagerung möglich. Zu den
gängigen Regalarten gehören Fachboden-, Paletten- und Langgutregale. Je nach Lagertechnik
und Automatisierungsgrad werden diese Regalarten als Einfahr-, Durchfahr-, Kragarm-,
Waben-, Kassetten-, Verschiebe-, Umlauf-, Turm-, Einschub-, Kanal-, automatisches
Behälter- oder automatisches Hochregal eingesetzt [1, s. 61, 74, 75].

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Jakie znasz urządzenie transportu wewnętrznego?

Jaki jest podział przenośników transportu ciągłego, przenośników o ruchu okresowym,
automatycznych systemów transportowych, urządzeń do obsługi regałów?

Jak należy zdefiniować pomocnicze środki transportu w języku niemieckim?

Jakie są rodzaje opakowań w języku niemieckim?

Od czego zależy wybór rodzaju komunikacji?

Jaki jest główny cel ustawy dotyczącej ochrony przed emisjami zanieczyszczeń?

Czemu służy oznakowanie towarów?

Jakimi przepisami regulowany jest transport drogowy materiałów niebezpiecznych?

Jak określisz w języku niemieckim przesyłki kurierskie, ekspresowe i pocztowe?

10.

Na czym polega technika RFID?

11.

Jak oznaczona jest przesyłka pocztowa?

12.

Jak zdefiniujesz cło drogowe w języku niemieckim?

13.

Czego dotyczą przepisy StVZO w Niemczech?

14.

Jak zdefiniujesz oficjalne pozwolenia w międzynarodowym transporcie samochodowym
takie jak: licencja UE, zezwolenie EKMT oraz obustronne umowy?

15.

Jak są rodzaje kolejowego przewozu towarów?

16.

Czym są Freightways?

17.

Jakie znasz rodzaje żeglugi w języku niemieckim?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18.

Jak opiszesz transport lotniczy w języku niemieckim?

19.

Jakie znasz rodzaje magazynów w języku niemieckim?

20.

Jakie znasz regały magazynowe?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy przepisów prawa dotyczących zadań logistycznych. Wnioski z analizy

zapisz w formie notatki w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie praw dotyczących logistyki w języku
niemieckim,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać tekst ze zrozumieniem w języku niemieckim,

przetłumaczyć niezrozumiałe zwroty na język polski,

zredagować notatkę z lektury tekstu w języku niemieckim,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

kartki z fragmentami aktów prawnych dotyczących logistyki,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Wykonaj w języku niemieckim projekt organizacji przewozu osób w komunikacji

publicznej międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy – Polska.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie przewozu osób w komunikacji publicznej
międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy – Polska,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wysłuchać ze zrozumieniem w języku niemieckim nagrania tekstu o organizacji
przewozu osób w komunikacji publicznej,

opisać środki transportu komunikacji publicznej w języku niemieckim,

określić grupy konsumentów najczęściej korzystających z określonych środków
transportu,

dokonać analizy rozkładów jazdy poszczególnych środków transportu,

dokonać analizy tras poszczególnych środków transportu przy użyciu map,

wykonać projekt organizacji przewozu osób w komunikacji publicznej w języku
niemieckim,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

nagranie tekstu w języku niemieckim o organizacji przewozu osób w komunikacji
publicznej międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy – Polska,

−

magnetofon,

−

rozkłady jazdy,

−

mapy Europy i świata w języku niemieckim,

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

Ćwiczenie 3

Opisz zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce

elektronicznej w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie zarządzanie łańcuchem dostaw towarów
w formie tradycyjnej w gospodarce elektronicznej języku niemieckim,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wypisać słownictwo branżowe w języku niemieckim,

opisać zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce
elektronicznej w języku niemieckim,

przedstawić rezultat swojej pracy w formie pisemnej w języku niemiecki.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

literatura materiału przewodniego,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 4

Zapoznaj

się

ofertami

ubezpieczeń

transportowych

poszczególnych

firm

ubezpieczeniowych i przedstaw najbardziej korzystna ofertę ubezpieczeń transportowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie ubezpieczeń transportowych w języku
niemieckim,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wypisać słownictwo branżowe w języku niemieckim,

dokonać analizy ofert ubezpieczeń transportowych,

przedstawić rezultat swojej pracy w formie pisemnej w języku niemiecki.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

literatura materiału przewodniego,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

przybory do pisania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 5

Opisz w języku niemieckim zapasy magazynowe, cykliczne i bezpieczeństwa.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie zapasów magazynowych cyklicznych
i bezpieczeństwa w języku niemieckim,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać tekst ze zrozumieniem w języku niemieckim o rodzajach zapasów,

wynotować słownictwo zawodowe,

opisać zapasy magazynowe, cykliczne i bezpieczeństwa w języku niemieckim

przedstawić rezultat swojej pracy w formie pisemnej w języku niemiecki.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

literatura materiału przewodniego,

−

tekst o rodzajach zapasów w języku niemieckim,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 6

Zaznajom się z procesem technologicznym wybranego produktu i przedstaw

poszczególne operacje wykonania procesu technologicznego w formie projektu w języku
niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie procesu technologicznego wybranego
produktu w języku niemieckim,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wynotować słownictwo zawodowe,

zaznajomić się z podstawowymi elementami tego procesu

dokonać analizy kosztów zużytych materiałów narzędzi i czasu oraz kosztów eksploatacji
maszyn, kosztów ogólnowarsztatowych itp.

zapoznać się z przyrządzaniem i narzędziami

wykonać projekt procesu technologicznego wybranego produktu,

zaprezentować rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiały informacyjne,

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 7

Opisz w języku niemieckim zasady obierania opakowań i przygotowania towaru do

dystrybucji.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.3.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

obejrzeć film w niemieckiej wersji językowej o doborze opakowań i przygotowaniu
towaru do dystrybucji,

wynotować słownictwo zawodowe,

określić zasady dobierania opakowań i przygotowania towaru do dystrybucji,

opisać zasady dobierania opakowań i przygotowania towaru do dystrybucji,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

film o doborze opakowań i przygotowaniu towaru do dystrybucji,

−

odbiornik telewizyjny,

−

magnetowid lub odtwarzacz płyt DVD,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 8

Opisz w języku niemieckim regały wysokiego składowania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.3.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wyszukać informacje i materiały o regałach wysokiego składowania – literatura, internet,

dokonać selekcji informacji i materiałów,

przetłumaczyć niezrozumiałe zwroty używając słowników,

opisać regały wysokiego składowania,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branżowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 9

Opisz w języku niemieckim zasady znakowania towaru.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.3.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

obejrzeć film w niemieckiej wersji językowej o znakowaniu towaru,

wynotować słownictwo zawodowe,

określić zasady znakowania,

opisać zasady znakowania towaru,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

film o znakowaniu towaru,

−

odbiornik telewizyjny,

−

magnetowid lub odtwarzacz płyt DVD,

−

słowniki dwujęzyczne i branżowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 3.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

opisać w języku niemieckim środki transportu wewnętrznego?

opisać w języku niemieckim pomocnicze środki transportu?

opisać rodzaje środków transportu?

nazwać w języku niemieckim opakowania?

wymienić przepisy i pozwolenia obowiązujące w transporcie
samochodowym krajowym (Niemcy) i międzynarodowym?

określić w języku niemieckim rodzaj magazynu?

określić w języku niemieckim rodzaje regałów magazynowych?

przeczytać ze zrozumieniem akty prawne w języku niemieckim?

dokonać analizy aktów prawnych w języku niemieckim?

10)

wykonać w języku niemieckim projekt organizacji przewozu osób w
komunikacji publicznej międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy
– Polska?

11)

opisać w języku niemieckim zadania logistyczne z zakresu
zarządzania łańcuchem dostaw?

12)

dokonać analizy ofert ubezpieczeń transportowych?

13)

opisać w języku niemieckim zapasy magazynowe, cykliczne
i bezpieczeństwa?

14)

opisać w języku niemieckim proces technologiczny produktów?

15)

opisać w języku niemieckim zasady dobierania opakowań
i przygotowania towaru do dystrybucji?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

Instrukcja dla ucznia

Przeczytaj uważnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

Na rozwiązanie testu masz 60 min.

Powodzenia!

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Zwei große europäische Achsen des Straßenverkehrs: eine Strecke von Stockholm-Prag-
Wien-Budapest in Nord-Süd-Richtung, eine andere Strecke von Paris-Warschau-Moskau
in West-Ost-Richtung führen durch
a)

Frankfurt am Main.

Hannover.

Berlin.

München.

Der Spediteur ist ein Fachmann

der dem Frachtführer das Gut übergibt und zur Zahlung der Fracht verpflichtet ist.

der seine Güter nicht mit eigenen Verkehrsmitteln befördert, nur andereUnternehmen

mit der Beförderung beauftragt.

der seine Güter nach den Orten des Bedarfs sendet.

der den Güterverkehr organisiert und dank seinen Kenntnissen und Erfahrungen die

Schwierigkeiten im Güterverkehr überwindet.

Für die Einlagerung gelten die Bedingungen

des Speditionsvertrages.

des Lagervertrages.

des Frachtvertrages.

des Kaufvertrages.

Der Begriff der Logistik geht zurück auf den Sprachgebrauch in

dem landwirtschaftlichen Betrieb.

der Ökonomie.

dem Schulwesen.

dem Militärwesen.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Skrót „ppa.” oznacza
a)

z poważaniem.

z pozdrowieniami.

na podstawie pełnomocnictwa.

postscriptum.

Nazwę dokumentu „Ursprungzeugnis” należy przetłumaczyć na język polski jako
a)

deklaracja celna.

wiadectwo pochodzenia.

list przewozowy.

zgłoszenie eksportowe.

Freizonen und Freilager sind
a)

Teile des Zollgebietes der Gemeinschaft oder in diesem Zollgebiet gelegene

Räumlichkeit, die vom übrigen Zollgebiet getrennt sind und in denen nicht
Gemeinschaftswaren ohne Erhebung der Eingangsabgaben gelagert werden.

Teile des Zollgebietes der Gemeinschaft oder in diesem Zollgebiet gelegene

Räumlichkeit, die vom übrigen Zollgebiet getrennt sind und in denen nicht
Gemeinschaftswaren mit Erhebung der Eingangsabgaben gelagert werden.

ausländische Staatsgebiete, die dem Zollgebiet der Europäischen Gemeinschaft

angeschlossen sind.

Hohheitsgebiete, die einem Nicht-EU-Zollgebiet angeschlossen sind.

Weist die Verpackung Schäden auf, die auf den Transport zurückzuführen sind oder
stimmt die Anzahl der Packstücke nicht mit denen auf den Begleitpapieren überein, wird
der Überbringer aufgefordert, den Schaden oder die Mindermengen zu bestätigen, auf
einem dafür entwickelten Vordruck, der sog.
a)

Lieferschein.

Wareneingangsschein.

Tatbestandsaufnahme.

Verpackung.

Zwrot „środki transportu wewnątrzzakładowego” w języku niemieckim to

Förderhilfsmittel für den innerbetrieblichen Transport.

Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport.

Fördertuch für den innerbetrieblichen Transport.

Fördermaschine.

10.

Wózek widłowy samobieżny w języku niemieckim to
a)

Dieselstapler, freitragend.

Handgabelhubwagen.

Elektro-Deichsel-Gabelhubwagen.

Elektro-Deichselstapler mit Fahrerstandplattform, randunterstützt.

11.

EUR-Flachpalette hat folgende Maße (L × B × H)

1240 × 835 x 970 mm.

144 × 800 × 1200 mm.

1200 × 800 × 800 mm.

1200 × 800 × 144 mm.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12.

Die CE-Kennzeichnung ist

eine Kennzeichnung nach EU-Recht für bestimmte Produkte in Zusammenhang mit
der Produktsicherheit.

EU-Fahrererlaubnisklasse fur Kraftwagen über 7,5 t zulässiger Gesamtmasse.

eine Kennzeichnung des schnellen Zuges.

eine Genehmigung im grenzüberschreietenden Güterkraftverkehr.

13.

Diese behördliche Genehmigung berechtigt den deutschen
Güterkraftverkehrsunternehmer zum Gütertransport zwischen allen Mitgliedsstaaten der
EU und den zusätzlich nicht zur EU gehörenden Staaten des Europäischen
Wirtschaftsraumes, d.h. Norwegen, Island, Lichtenstein. Es geht um
a)

Erlaubnisurkunde.

Gemeinschaftslizenz.

CEMT-Genehmigung.

Bilaterale Genehmigungen.

14.

Beim Versand sperriger Güter per Flugzeug werden 6 dm

Rauminhalt als

3 kg transportgewicht berechnet.

2 kg Transportgewicht berechnet.

1 kg Transportgewicht berechnet.

1,5 kg Transportgewicht berechnet.

15.

Niemiecki skrót „StVZO” oznacza języku polskim
a)

bezpieczeństwo ruchu drogowego.

kodeks drogowy.

odpowiedzialność cywilną za szkody wyrządzone przez ruch pojazdów drogowych.

przestępstwo ruchu drogowego.

16.

Europäische, grenzüberschreitende Fahrbahnstraße für den Schienengüterverkehr, die von
allen Eisenbahnverkehrsunternehmen mit Sitz in der EU zu gleichen Bedingungen benutz
werden dürfen, heißen
a)

Railway.

Bahnabzweigung.

Bahnfracht.

Freightways.

17.

Zweck dieses Gesetzes ist es, Menschen, Tiere, Pflanzen, den Boden, das Wasser, die
Atmosphäre und sonstige Kulturgüter vor schädlichen Umwelteinwirkungen zu schützen
und ihrem Entstehen vorzubeugen. Betriebsstätten, Maschienen, Geräte, Fahrzeuge und
Grundstücke,

von

denen

schädliche

Umweltwirkungen

ausgehen,

sind

genehmigungspflichtig. Es geht um

Bundesimmissionsschutzgesetz.

Geräte-und Produktsicherungsgesetz.

Gefahrstoffverordnung.

Gefahrgutbeförderungsgesetz.

18.

Der Europäische Zentralbank befindet sich in
a)

in Berlin.

in Frankfurt am Main.

in Hamburg.

in München.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19.

Der Industriebetrieb führt für die benötigten Werkzeuge und das benötigte Büromaterial
eigene Werkzeuglager und Büromateriallager.Es geht um
a)

Roh-, Hilfs-, Betriebsstofflager.

Zwischen-/Pufferlager.

Fertigwaren-/Erzeugnis-/Verkaufslager.

Sonderlager.

20.

Magazyny pneumatyczne w języku niemieckim to

Etagenlager.

Hochregallager.

Traglufthallenlager.

Freilager.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Posługiwanie się drugim językiem obcym w realizacji zadań logistycznych

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

Baumann/ Baumgart/ Geltinger/ Kähler/ Lewerenz/ Schliebner: Logistische Prozesse.
Berufe der Lagerlogistik. Bildungsverlag EINS, Troisdorf 2006

Bęza S./ A. Kleinschmidt: Deutsch im Büro. POLTEXT, Warszawa 2004

Oelke W.: Güterverkehr-Spedition-Logistik. Speditionsbetriebslehre. Verlag Gehlen, Bad
Homburg vor der Höhe 2000

http://de.wikipedia.org/wiki/Euro

http://de.wikipedia.org/wiki/Europ%C3%A4ische_Zentralbank

http://de.wikipedia.org/wiki/Gesch%C3%A4ftsbrief

http://de.wikipedia.org/wiki/Inventur

www.germanok.boo.pl

http://www.ruoss-kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm

10.

http://www.rz.fh-ulm.de/projects/onhelp/2_offz2.htm