Instrukcja do laboratorium „Materiały budowlane”

Ćwiczenie 3, 4, 5, 14

IBD sem. 2

- 1 -

ĆWICZENIE 3, 4, 5, 14

CEMENT

3.1. PRZYGOTOWANIE PRÓBEK I PRZYRZĄDÓW DO BADAŃ
WYTRZYMAŁOŚCIOWYCH

Pobieranie i przygotowywanie próbek cementu do badania należy wykonywać na
podstawie PN-EN 196-7:2008. W czasie odmierzania składników jest wymagana następująca
dokładność: ważenie - do 1 g; odmierzanie wody - do 1,0 cm

3

(ml). Średnią próbkę

laboratoryjną przed wykonaniem oznaczania należy zważyć, zanotować masę i przesiać przez
sito o boku oczka kwadratowego 1 mm. Ewentualne grudki cementu rozciera się w palcach.
Należy zważyć pozostałość na sicie, zanotować masę i obliczyć pozostałość w procentach.
Bada się przesiany cement, który należy umieścić w szczelnie zamkniętym naczyniu.

Warunki wykonywania badań. Oznaczania należy wykonywać w pomieszczeniach o
temperaturze 20

 2°C i wilgotności względnej minimum 50. Używane przyrządy i surowce

(cement, woda, piasek) powinny mieć temperaturę pomieszczenia. Do oznaczań należy
stosować naczynia i przyrządy wykonane z materiałów nie reagujących z cementem,
zaczynem cementowym i zaprawą. Wodę do badań pobiera się z sieci wodociągowej.

Wymagane urządzenia i przyrządy. Laboratorium powinno być wyposażone w
odpowiednią aparaturę pomiarowo-badawczą. Wykorzystywane do badań urządzenia i
przyrządy zostaną krótko scharakteryzowane. Kolejno są to:

mieszarka z przystawką programową i urządzeniem do automatycznego lub

ręcznego sterowania szybkością obrotów; zasadnicze elementy mieszarki to: miska z nierdzewnej
stali i pojemności ok. 5 l; obracające się mieszadło wykonane z brązu, dopasowane kształtem do
miski (odległość krawędzi mieszadła od ściany bocznej miski powinna się zawierać w zakresie
3

 1  8  1 mm); obudowa przyrządu wraz z wbudowanym zbiornikiem na piasek

(automatycznie opróżnianym) oraz silnik o regulowanej szybkości; co pewien czas należy
sprawdzać stopień zużycia mieszadła i miski; w tab.6.1 zamieszczono parametry pracy mieszarki;

wstrząsarka z płytą stalową (stolikiem) do mocowania formy; częstotliwość

wstrząsania: 1 wstrząs na sekundę; wysokość podnoszenia płyty: 15

 0,3 mm; po podniesieniu się

na wymaganą wysokość stolik powinien swobodnie opadać; całkowita masa płyty, pustej formy i
nakładki: 20

 0,5 kg; wskazane jest zamontowanie na wstrząsarce licznika; całkowita liczba

wstrząsów powinna wynosić 60 (przyrząd powinien się wyłączyć automatycznie); wymienione
przyrządy (mieszarka z pełnym wyposażeniem oraz wstrząsarka z umieszczoną na niej formą)
zostały przedstawione na rys. 3.1.

Tab. 3.1. Charakterystyka obrotów mieszadła w misce.

Liczba obrotów mieszadła

wokół własnej osi

wokół osi miski

Prędkość

obr/min

Mała 140±5 62

5

Duża

285

10 12510

forma

(rys.3.1) wykonana ze stali nierdzewnej o minimalnej twardości

200

HV, oszlifowana wewnątrz, rozbieralna, tworząca 3 poziome przegródki

do formowania beleczek o przekroju 40

40

mm i długości 160

mm; kąty po-

Instrukcja do laboratorium „Materiały budowlane”

Ćwiczenie 3, 4, 5, 14

IBD sem. 2

- 2 -

między wszystkimi przylegającymi płaszczyznami formy powinny być zbliżone do 90°;
dopuszczalne tolerancje wymiarowe podano na rys. 3.1.b; przegrody powinny mieć grubość
10 mm; wszystkie elementy formy powinny szczelnie przylegać do siebie;

prasa hydrauliczna do 200 kN i dokładności pomiaru

1, z możliwością

regulacji prędkości przyrostu nacisku; można wykorzystać prasę o większej sile nacisku, pod
warunkiem że jeden z zakresów nie przekracza 200 kN;

a) b)

Rys. 3.1. Forma do wykonywania normowych beleczek: a) widok ogólny; b) schemat i wymiary.

wkładkę do prasy, w której umieszcza

się

ściskane

beleczki;

wkładka jest złożona z dwóch

prostokątnych płytek, jej zadaniem jest zapewnienie pionowego oddziaływania sił ściskających na
próbkę; płytki wkładki po dociśnięciu powinny idealnie przylegać do siebie, nie tworząc skosów;

klimatyzowane pomieszczenie (lub duży pojemnik do przechowywania form z zaprawą),

zapewniające utrzymanie

dużej

wilgotności

powietrza (pow. 90

) i temperaturze 20,0 ± 1,0

o

C;

pojemnik z wodą do przechowywania rozformowanych beleczek; na dnie powinien być

umieszczony nierdzewny ruszt; orientacyjnie pojemność naczynia powinna być taka, aby na jedną
objętość próbek wyrobów przypadały cztery objętości wody.

Przygotowanie formy przeprowadza się przed każdym kolejnym zaformowaniem beleczek.
Poszczególne części formy powinny zostać dokładnie oczyszczone, a następnie zamontowane
na podstawie i skręcone. Podczas skręcania należy zastosować środek uszczelniający naroża
(np. gorąca mieszanina kalafonii i parafiny w proporcji 1:3). Wewnętrzne powierzchnie formy
należy lekko zwilżyć olejem mineralnym. Tak przygotowaną formę można napełniać
zaprawą.

Normową zaprawę do sporządzania beleczek wykonuje się według następujących proporcji:
1 część cementu, 3 części piasku normowego i pół części wody (współczynnik wodno-
cementowy W/C = 0,5).

Normowy piasek jest z reguły pakowany w worki po 1350 g (jest to ilość

wystarczająca na wykonanie mieszanki na trzy beleczki). W związku z tym normowa zaprawa
do wykonania trzech beleczek (1 forma) składa się:

- z 450 ± 2 g cementu;
- z

1350 ± 5

g

normowego

piasku

według

PN-EN 196-1:2006;

- z 225 ± 1 cm

3

wody.

Kolejność wykonywanych czynności jest następująca: do miski mieszarki wlewa się
wodę, następnie wsypuje cement, a po wymieszaniu stopniowo dozuje piasek. Czynności te,
czas ich trwania i prędkość obrotu mieszadła zestawiono w tab.3.2.

Instrukcja do laboratorium „Materiały budowlane”

Ćwiczenie 3, 4, 5, 14

IBD sem. 2

- 3 -

Tab. 3.2. Czynności i ich czas podczas mieszania zaprawy.

Nazwa czynności

Prędkość obrotowa

mieszadła

Czas trwania

czynności, s

Mieszanie cementu z wodą mała

30

 2

Dozowanie piasku

mała

30

 2

Mieszanie zaprawy

duża

30

 2

Zebranie zaprawy przylepionej do ścianek
miski za pomocą skrobaka do środka miski

bez mieszania

90

 5

Mieszanie zaprawy

duża

60

 5

Przygotowanie beleczek. Przygotowaną według tego opisu formę należy przymocować za
pomocą uchwytów do płyty wstrząsarki. Z przygotowanej zaprawy pobiera się pierwszą z
dwóch porcji (ok. 300 g) i wypełnia się nią poszczególne przegrody formy. Aby ułatwić
napełnianie formy, należy stosować specjalne łopatki. Ułożoną pierwszą warstwę rozgarnia
się łopatką i zagęszcza na wstrząsarce. Po zatrzymaniu wstrząsarki (60 wstrząsów) można
przystąpić do napełniania przegród formy drugą warstwą zaprawy, a następnie ponownie
uruchomić wstrząsarkę. Po zakończeniu tych czynności zdjąć formę z nakładką ze wstrząsarki
i usunąć nadmiar zaprawy ostrą metalową linijką (stalową płytką), poruszaną powoli ruchem
tnącym wzdłuż formy (prostopadle do beleczek), wykonując ruch w obie strony. Następnie
powierzchnię zaprawy wyrównuje się tą samą linijką, trzymaną płasko.

Dojrzewanie beleczek. Formy ze świeżą zaprawą należy umieścić w szafie klimatyzacyjnej.
Formę z zaprawą przechowuje się w pozycji poziomej, tak aby wilgotne powietrze miało
swobodny dostęp do beleczek. Formę należy od góry przykryć płytką szklaną lub stalową
(zapobiegającą wysychaniu).

Rozformowanie beleczek zależy od terminu badania. Beleczki przeznaczone do

badania po 24 h (co zdarza się stosunkowo rzadko) należy rozformowywać na 20 min przed
badaniem. Natomiast beleczki przeznaczone do badania w innych terminach należy
rozformowywać po 20

 24 h.

Rozformowane

wyroby

należy w sposób trwały oznaczyć na górnej powierzchni i

umieścić w kąpieli wodnej o temperaturze 20

 1°C w przygotowanym pojemniku. Beleczki

należy układać na ruszcie oraz w pewnej odległości od siebie tak, aby zapewnić swobodny
dostęp wody (odległości między beleczkami, ścianą naczynia i lustrem wody powinny być
większe od 5 mm). Beleczki powinny przebywać w wodzie do czasu badania.

4.1. BADANIE KONSYSTENCJI NORMOWEJ

Do badania konsystencji normowej wykorzystuje się mieszarkę laboratoryjną. Będą

również stosowane przyrządy:

- waga o dokładności do 1 g;
- cylinder pomiarowy lub biureta do odmierzania objętości wody i dokładności 1 ml;
- pierścień stożkowy wykonany z twardej gumy, tworzywa sztucznego lub mosiądzu;
- szklana

płytka grubości min. 2,5 mm, służąca jako denko do pierścienia;

- aparat Vicata (rys. 4.1) zaopatrzony w bolec.

Opis przyrządów i sposób ich przygotowania. Wyposażenie aparatu

Vicata, oprócz bolca (



10

 0,05 mm), obejmuje również igłę (



1,13

 0,05 mm), stosowaną

do pomiaru czasu wiązania. Bolec i igła mają długość co najmniej 45 mm. Powinny być
wykonane z odpornego na korozję metalu.

Instrukcja do laboratorium „Materiały budowlane”

Ćwiczenie 3, 4, 5, 14

IBD sem. 2

- 4 -

Masa ruchomej części przyrządu powinna wynosić 300 ± 1,0 g. Przygotowanie

aparatu do pomiaru polega na sprawdzeniu, czy trzonek opada swobodnie bez tarcia i
zachowuje pionowy kierunek.
Kolejną czynnością jest wyskalowanie aparatu. Należy opuścić bolec powoli na szklaną
płytkę, która będzie używana do pomiaru. W tym położeniu na skali powinno widnieć
wskazanie zerowe. Jeśli tak nie jest, należy odkręcić skalę dwoma mocującymi śrubami i
odpowiednio ją przesunąć w pionie.
Na

rys. 4.1 przedstawiono schematycznie najważniejsze elementy składowe aparatu

Vicata.

1 - kołnierz bolca; 2 - trzonek; 3 - obejma statywu; 4 - skala; 5 - śruba zaciskowa;

6 - bolec; 7 - igła; 8 - pierścień; 9 - podstawa

Rys. 4.1. Schemat przyrządu Vicata.

Pierścień stożkowy powinien mieć kształt cylindryczny lub, co jest preferowane, kształt
stożka o głębokości (40,0 ± 0,2) mm i wewnętrznej średnicy (75 ± 10) mm..

Przebieg badania. Zaczyn cementowy o konsystencji normowej przygotowuje się z
500

 1 g cementu oraz odpowiedniej ilości wody, wyznaczonej w sposób doświadczalny.

Badania można przykładowo rozpocząć od 125 g (125 cm

3

) wody.

Na

wstępie odważony cement wsypuje się przez 10 s do wody znajdującej się w

misce. W momencie zakończenia wsypywania cementu należy uruchomić stoper lub
odnotować czas.
Miskę należy następnie zamocować w mieszarce i włączyć silnik z małą prędkością na
okres 90 s. Po tym czasie należy mieszarkę zatrzymać na 30 s, zebrać ewentualny zaczyn
przyczepiony do ścianek miski, po czym ponownie uruchomić mieszarkę na małych obrotach
również przez 90 s. Całkowity czas mieszania powinien wynosić 3 min. Można stosować
również inne sposoby mieszania zaczynu, pod warunkiem otrzymania takich samych
wyników jak przy stosowaniu opisanej metody z mieszarką laboratoryjną. Po zakończeniu
mieszania należy niezwłocznie wykonać pomiar na przyrządzie Vicata.

W tym celu umieszczony na płytce pierścień należy napełnić zaczynem

z pewnym nadmiarem, nie wykonując przy tym nadmiernych wstrząsów, ściąć nadmiar
zaczynu ostrym narzędziem, otrzymując w ten sposób gładką powierzchnię. Następnie
pierścień z zaczynem umieszcza się na podstawie przyrządu i ustawia jego trzonek w takim
położeniu, aby koniec bolca dotykał powierzchni zaczynu pośrodku pierścienia.

Instrukcja do laboratorium „Materiały budowlane”

Ćwiczenie 3, 4, 5, 14

IBD sem. 2

- 5 -

Pomiar na aparacie Vicata wykonuje się po upływie 4 min ± 10 s od zakończenia

wsypywania cementu do wody. Polega on na odkręceniu śruby zaciskowej 5 i umożliwieniu
swobodnego pogrążenia się bolca w zaczynie. Odczytu dokonuje się co najmniej po 5 s od
ustania zagłębiania się bolca lub 30 s od rozpoczęcia zagłębiania w zależności od tego, co
nastąpi wcześniej.

W czasie pomiaru przyrząd nie może ulegać wstrząsom. Zaczyn ma normową

konsystencję wówczas, gdy wskazanie na skali (odległość bolca od szklanej płytki) wynosi 6
 2 mm. W przypadku uzyskania innego wyniku badanie należy powtórzyć, zmieniając ilość
wody w przygotowywanym zaczynie.

Wynik badania. W sprawozdaniu podaje się wyniki wszystkich przeprowadzonych prób.
Wynikami tymi są: odczytana odległość bolca od szklanej płytki oraz zawartość wody w
zaczynie cementowym. Zawartość wody należy wyrażać w procentach w stosunku do masy
cementu.

Ostatecznym wynikiem badania jest procentowa zawartość wody w stosunku do masy

cementu zaczynu o normowej konsystencji. Wynik należy zaokrąglić do 0,5

.

5.1. OZNACZANIE KONSYSTENCJI ZAPRAWY

Zasada badania konsystencji zaprawy polega na określeniu głębokości zanurzania

stożka pomiarowego w zaprawie, mierzonej w centymetrach po tworzącej stożka.

Przyrządy pomiarowe. Do pomiaru wykorzystuje się urządzenie (rys. 5.1.) składające się ze
statywu, stożka zagłębiającego się w zaprawie, wyskalowanej tarczy pomiarowej oraz
naczynia stożkowego stanowiącego pojemnik na zaprawę. Wymienione części przyrządu
powinny być wykonane z metalu nie ulegającego korozji. Masa stożka wraz z obciążającym
śrutem i prętem powinna wynosić 300

2 g, a długość jego tworzącej 15 cm (podziałka co

1 cm). Wewnątrz naczynia powinna się znajdować linia określająca właściwy poziom
zaprawy.

Przebieg oznaczania. Naczynie pomiarowe napełnić zaprawą do poziomu linii (ok. 3 cm
poniżej górnej krawędzi) i lekko wstrząsając naczyniem ok. 5 razy, wyrównać powierzchnię
zaprawy. Po wyrównaniu powierzchni można ustawić naczynie pod stożkiem przyrządu,
następnie doprowadzić wierzchołek stożka do zetknięcia się z powierzchnią zaprawy,
przesuwny pręt 7 zetknąć z trzonkiem stożka i unieruchomić go za pomocą zacisku. W tym
położeniu wskazówka skali powinna zostać ustawiona na zerze.
Zwalniając zacisk sprężynowy, należy umożliwić swobodnie zanurzenie

się stożka w zaprawie. Po upływie 10s od chwili zwolnienia zacisku należy
ponownie unieruchomić stożek. Następnie opuszcza się pręt (7) do zetknięcia z prętem stożka
(5) i odczytuje wynik z tarczy pomiarowej z dokładnością 0,1cm.

Do powtórnego pomiaru należy nałożyć nową porcję zaprawy, zagęścić,

a stożek dokładnie oczyścić.

Instrukcja do laboratorium „Materiały budowlane”

Ćwiczenie 3, 4, 5, 14

IBD sem. 2

- 6 -

Rys. 5.1. Schemat przyrządu pomiarowego do określania konsystencji zaprawy.

Wynik pomiaru. Miarą konsystencji zaprawy jest głębokość zanurzenia stożka, wyrażona w
centymetrach, odczytana z tarczy pomiarowej. Należy wykonać minimum 3 pomiary i
obliczyć średnią arytmetyczną. Różnica pomiędzy wynikami poszczególnych pomiarów nie
może przekraczać 1 cm. Jeżeli jest ona większa, badanie należy powtórzyć na innej próbce
zaprawy.

14.1. OZNACZANIE WYTRZYMAŁOŚCI ZAPRAW CEMENTOWYCH NA
ZGINANIE

Do oznaczania wytrzymałości na zginanie wykorzystuje się dowolny aparat, pod

warunkiem że ma on układ łamiący identyczny z przedstawionym na rys. 14.1. Badaną belkę
umieszcza się na dwóch dolnych podporach (wałkach), natomiast do podpory górnej
przykłada się obciążenie, które powoduje złamanie belki. Przyrząd do oznaczania
wytrzymałości na zginanie powinien dysponować maksymalnym obciążeniem 10 kN i
dokładnością pomiaru siły

1 oraz przyrostem obciążenia (50 ± 10) N/s.

100 ± 0.5

40

~

160

50 ± 0.15

~

30

O10

± 0

.5

O10

± 0

.5

1

3

3

2

~

40

47,5 ± 2,5

1 - wałek obciążający; 2 - próbka; 3 - podpory

Rys.14.1 Schemat układu łamiącego do badania wytrzymałości na zginanie cementu.

1 - statyw; 2;3 -
uchwyty; 4 - zacisk
sprężynowy; 5 - pręt; 6 -
stożek pomiarowy; 7 -
przesuwny pręt; 8 -
tarcza; 9 - naczynie na
zaprawę; 10 - skala
pomiarowa; 11 - korek;
12 - otwór w rurce do
przesypywania
obciążenia; 13 -
obciążenie (śrut)

Instrukcja do laboratorium „Materiały budowlane”

Ćwiczenie 3, 4, 5, 14

IBD sem. 2

- 7 -

Prasa hydrauliczna, maszyna wytrzymałościowa są przyrządami umożliwiającymi
wykonanie oznaczenia wytrzymałości na zginanie pod warunkiem ich odpowiedniego
zaadaptowania, a mianowicie wykorzystania odpowiedniego wyposażenia dodatkowego w
postaci wkładek.
Wytrzymałość na zginanie (R

f

), MPa, oznaczoną z wykorzystaniem wymienionych

przyrządów, oblicza się na podstawie odczytanej siły w momencie zniszczenia beleczki z
zależności:

3

f

f

b

l

F

5

1

R





,

gdzie: F

f

- siła niszcząca, N;

l - odległość między podporami, mm;

b - długość boczna przekroju beleczki, mm.

Stosując uproszczenia, tzn. przyjmując beleczki szerokości i wysokości b = h = 4 cm
oraz odległości między podporami l = 10 cm, wzór powyższy można uprościć do postaci:

R

f

= 2,34

 F

f

 10



3

Wynik końcowy. Z trzech otrzymanych wyników pomiarów (niezależnie od metody badania)
należy obliczyć średnią arytmetyczną z dokładnością do 0,1 MPa.

14.2. OZNACZANIE WYTRZYMAŁOŚCI ZAPRAW CEMENTOWYCH NA
ŚCISKANIE
Badanie

wytrzymałości na ściskanie przeprowadza się na połówkach wykonanych

wcześniej beleczek. Połówki otrzymuje się w wyniku wcześniej przeprowadzonego
oznaczania wytrzymałości na zginanie lub przez przepołowienie beleczek w taki sposób, aby
nie została naruszona ich struktura.

Pomiar w prasie hydraulicznej. Beleczki wyjęte z kąpieli wodnej i osuszone tkaniną należy
umieścić między płytkami ściskającymi wkładki do prasy. Górna płaszczyzna beleczki,
powstała z wyrównania stalową linijką, powinna być ustawiona pionowo. Następnie należy
nastawić przyrost obciążenia na 2,4 ± 0,2 kN/s, włączyć napęd prasy i doprowadzić do
zniszczenia próbek. W chwili zniszczenia odczytuje się na manometrze siłę nacisku (F

c

) za

pomocą wskazówki biernej (maksymalna wartość siły). W przypadku wskaźnika cyfrowego
korzysta się z pamięci urządzenia.
Można stosować aparaty obsługiwane ręcznie, muszą jednak być wyposażone w
regulację kontrolną przyrostu obciążenia. Zarówno aparaty ręczne, jak i automatyczne
powinny zapewniać pomiar siły z granicą błędu nie większą niż 1

.

Podobnie

należy zbadać pozostałe połówki beleczek. Obliczanie wytrzymałości na

ściskanie R

C

przeprowadza się zgodnie z zależnością:

,

A

F

R

c

C



MPa

gdzie: F

c

- siła nacisku powodująca zniszczenie beleczki, N;

A = 1600 mm

2

- pole płytek dociskowych (powierzchnia ściskana), mm

2

.

Wynik końcowy. Wynikiem oznaczania jest średnia arytmetyczna otrzymanych sześciu
wartości pomiarów wykonanych na komplecie trzech beleczek. Jeżeli jedna z sześciu wartości
różni się od średniej o więcej niż 10

, należy ją odrzucić, a z pozostałych pięciu ponownie

obliczyć średnią arytmetyczną. Jeśli kolejna z tych pięciu pojedyncza wartość różni się o

Instrukcja do laboratorium „Materiały budowlane”

Ćwiczenie 3, 4, 5, 14

IBD sem. 2

- 8 -

więcej niż 10

, należy cały wynik badania odrzucić (pomiar należy powtórzyć).Pojedyncze

wyniki oraz wartość końcową wytrzymałości podaje się z dokładnością do 0,1 MPa.

Uwaga dotycząca jednostek. W normach EN i PN-EN (normach europejskich i polskich
normach zgodnych z normami europejskimi) stosowaną jednostką wytrzymałości jest
1 N/mm

2

, natomiast w Polsce przyjęto za jednostkę podstawową 1 MPa. Przelicznik jest

następujący: 1 N/mm

2

= 1 MPa.

Normy przedmiotowe:
PN-EN 196-1:2006, PN-EN 1015-6:2000

Instrukcja do laboratorium „Materiały budowlane”

Ćwiczenie 3, 4, 5, 14

IBD sem. 2

- 9 -

Grupa LP - ………/zespół ………

Data (

ćwicz.3

)………………

1. …………………………

Data (

ćwicz.14

)………………

2. …………………………
3. …………………………
4. …………………………

Ćwiczenie 3 i 14

PRZYGOTOWANIE NORMOWYCH BELECZEK

I

OZNACZANIE WYTRZYMAŁOŚCI CEMENTU

NA ZGINANIE ORAZ ŚCISKANIE

BADANIE WYTRZYMAŁOŚCI NA ZGINANIE

Wartość siły

łamiącej

Wytrzymałość

na zginanie

Wartość średnia

Nr

próbki

N MPa

MPa

1

2

3

………………

BADANIE WYTRZYMAŁOŚCI NA ŚCISKANIE

Powierzchnia

ściskana

Wartość siły

niszczącej

Wytrzymałość

na ściskanie

Wartość średnia

Nr

próbki

mm

2

kN MPa MPa

1

2

3

4

5

6

………………

Wnioski: .…………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………….

Instrukcja do laboratorium „Materiały budowlane”

Ćwiczenie 3, 4, 5, 14

IBD sem. 2

- 10 -

Grupa LP - ………/zespół ………

Data……………

1. …………………………
2. …………………………
3. …………………………
4. …………………………

Ćwiczenie 4

OZNACZANIE KONSYSTENCJI NORMOWEJ

ZACZYNU CEMENTOWEGO

Ilość wody

Ilość cementu Odległość bolca od płytki

Pomiar

cm

3

g

mm

1

2

3

4

5

Ćwiczenie 5

OZNACZANIE KONSYSTENCJI ŚWIEŻEJ ZAPRAWY

Głębokość

zanurzenia stożka

Próbka

cm

Średnia

1

2

3

..........

Uwagi:

……………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………….