Akademia Górniczo- Hutnicza

im. Stanisława Staszica w Krakowie

PROJEKT INSTALACJE BUDOWLANE I

ELEKTRYCZNE

Bernatek Karol

Budownictwo III

RA 2012/2013

Grupa I

Część I

Instalacja Wodociągowa

OPIS TECHNICZNY

Projekt instalacji wodociągowej wody zimnej i ciepłej został opracowany dla budynku

jednorodzinnego z częściowym podpiwniczeniem oraz poddaszem użytkowym usytuowanego w

Krakowie (strefa klimatyczna III).

Dane ogólne budynku

Dany obiekt został wykonany w technologii murowanej z betonu komórkowego.

Stropy zostały wykonane z płyty żelbetowej. Ściany zewnętrzne zostały wykonane z

bloczków YTONG (gr. 36,5 cm) i ocieplone styropianem (gr. 10cm) a ściany wewnętrzne

konstrukcyjne z bloczków silikatowych SILKA (gr. 24 cm). Ściany wewnętrzne działowe

wykonano z bloczków silikatowych SILKA (gr. 12 oraz 8 cm). Podłoga na gruncie – beton

ocieplony wełną mineralną.

Budynek posiada dwie kondygnacje o wysokości 3,06 m, natomiast wysokość

kondygnacji piwnicy wynosi 2,55 m (w świetle 2,30 m). Fundamenty budynku usytuowane są

powyżej poziomu wody gruntowej. W budynku znajdują się pomieszczenia z

zapotrzebowaniem na wodę, którymi są: kuchnia i łazienka na parterze, łazienka na

poddaszu oraz kotłownia i pralnia w piwnicy.

Dla potrzeb projektowania przyjęto również:

- rzędna terenu wokół budynku

+ 230,00 [m]

- rzędna posadzki parteru

+ 230,33 [m]

- rzędna podłogi

poddasza

+

233,39

[m]

- rzędna posadowienia ławy fundamentowej

+ 227,03 [m]

- głębokość przemarzania gruntu

h

z

=1,00 [m]

- rzędna poziomu rur instalacyjnych

+ 228,40 [m]

Źródło zaopatrzenia budynku w wodę

Budynek posiada centralne zaopatrzenie w wodę pochodzące z przewodu miejskiej

sieci wodociągowej o średnicy Ø150 mm, ułożonego w odległości 10 m od ściany budynku na

głębokości 1,60 m pod powierzchnią terenu (poniżej głębokości przemarzania gruntu).

Przyjęto dyspozycyjną wysokość ciśnienia wody - H = 30 m (0,3 MPa).

Instalacja wodociągowa

Instalację wodociągową stanowi sieć przewodów z dolnym rozdziałem wody,

zasilanych bezpośrednio z przewodu wodociągowego za pomocą przyłącza wodociągowego o

długości 10 m i średnicy Ø32 mm.

W piwnicy instalacja wyposażona będzie w zawory odcinające dopływ wody,

wodomierz skrzydełkowy DN25, filtr z osadnikiem i izolator przepływów zwrotnych.

Woda ciepła będzie przygotowywana centralnie w węźle cieplnym (kocioł

dwufunkcyjny wolnostojący: JUNKERS Ceraclass Excellence ZWC 28-3 MFA) znajdującym się

w kotłowni w piwnicy (pomieszczenie 0.3).

Rys.1. Kocioł JUNKERS Ceraclass Excellence ZWC 28-3 MFA

Przewody instalacje wykonane będą z polipropylenu klasy PN 20 (ciepłe) i klasy PN

10 (zimne) o średnicach Ø16, Ø20, Ø25 i Ø32. Układ pomieszczeń pozwala na zasilenie

całego budynku za pomocą jednego wody ciepłej i jednego pionu wody zimnej.

Wyposażenie poszczególnych pomieszczeń obejmuje następujące przybory sanitarne i

urządzenia:

Tabela 1. Urządzenia i przybory sanitarne

Urządzenie Ilość [szt.]

Umywalka 2

Wanna 1

Natrysk 1

Pralka automatyczna

1

Zmywarka do naczyń

1

Zlewozmywak

2

Miska ustępowa 2

Wyposażenie poszczególnych pomieszczeń i rozmieszczenie pionów wodociągowych

zostało pokazane na rysunkach dołączonych do projektu (rys.: 1.1, 1.2, 1.3)

Przewody podłączeń instalacji wodociągowej prowadzone będą z odpowiednim

spadkiem od zaworów czerpalnych w kierunku pionu wodociągowego, natomiast w piwnicy z

takim samym spadkiem w kierunku przewodu sieci wodociągowej w celu umożliwienia

odpowietrzenia instalacji.

Obliczenie instalacji wodociągowej

Do wykonania obliczeń instalacji sporządzono rysunki aksonometryczne (rys.: 1.4, 1.5

i 1.6) oraz schematy obliczeniowe (rys.: 1.7, 1.8).

1.

Przepływ obliczeniowy wody ustalono ze wzoru:

 



















s

dm

q

q

n

3

45

,

0

14

,

0

682

,

0

gdzie:

q – przepływ obliczeniowy, [dm

3

/s];

Σq

n

– suma normatywnych wpływów.

2.

Wysokość strat ciśnienia w sieci wewnętrznej ustalono z tablic dla rur z PP.

3.

Wysokość strat ciśnienia w obrębie wodomierza skrzydełkowego obliczono ze

wzoru:

 

m

q

q

h

h

2

max

max















gdzie:

q – przepływ obliczeniowy wody, [m³/h];

q

max

- maksymalny strumień objętości, [m³/h];

h

max

- wysokość straty ciśnienia przy przepływie q

max

W wyniku szczegółowych obliczeń zestawionych w tabelach (tabela 2 i tabela 3)

przedstawionych poniżej, ustalono, że wymagana wysokość ciśnienia wody wynosi 26,31 m

i jest ona mniejsza od wysokości ciśnienia dyspozycyjnego sieci wodociągowej, która to

wynosi 30 m. Zatem ciśnienie dyspozycyjne jest wystarczające do tego, aby budynek był

zasilany bezpośrednio z sieci wodociągowej bez użycia pomp.

Tabela 2. Zestawienie danych hydraulicznego obliczania przewodów wody zimnej

Odcinek

[-]

Długość

odcinka

L

[m]

Suma q

n

na

odcinku

Σ q

n

(odc.)

[-]

Suma q

n

od

początku

przewodu

Σ q

n

[dm

3

/s]

Przepływ

obliczeniowy

q

[dm

3

/s]

Średnica
przewodu

Dz x s
[mm]

Obliczeniowa
prędkość
przepływu
V
[m/s]

Jednostkowa
strata
ciśnienia
R
[daP/m]

Wysokość
straty
ciśnienia
h

t

L x R
[m]

Suma

współczynników

oporów miejscowych

Σζ
[-]

Wysokość

miejscowych

strat ciśnienia

Z

[m]

Razem

wysokość

strat

ciśnienia

(L x R) + Z

[m]

1-2 3,68

0,15 0,15

0,15

16x2,7

1,73

342,63 1,261

2,7

0,4040415

1,665

2-3 1,03

0,13 0,28 0,24

20x1,9

1,78

276,04 0,284

1,2

0,190104

0,474

3-5 0,15

0,07 0,35

0,29

20x1,9

1,46

181,23 0,027

3

0,31974

0,347

4-5 0,64

0,07 0,07

0,07

16x2,7

0,81

85,68 0,055

2,7

0,0885735

0,144

5-6 3,09

-

0,42 0,32

25x2,3

1,50

151,62 0,469

2,1

0,23625

0,705

9-10 0,46

0,07 0,07

0,07

16x2,7

0,81

85,68 0,039

0,9

0,0295245

0,069

8-9 1,05

0,07 0,14

0,14

16x2,7

1,61

301,79 0,317

1,2

0,155526

0,473

7-8 2,61

0,15 0,29 0,25

20x1,9

1,86

297,35 0,776

2,1

0,363258

1,139

11-12 1,21

0,07 0,07

0,07

16x2,7

0,81

85,68 0,104

0,9

0,0295245

0,134

7-11 0,08

0,15 0,22

0,21

20x1,9

1,56

215,85 0,017

2,4

0,292032

0,309

6-7 0,30

-

0,51 0,36

25x2,3

1,69

188,35 0,057

2,1

0,2998905

0,357

6-13 0,88

0,13 0,13

0,13

16x2,7

1,50

263,42 0,232

1,4

0,1575

0,390

6-14 2,63

-

1,06 0,56

32x3,0

1,61

127,56 0,335

2,1

0,2721705

0,607

17-18 0,42

0,07 0,07

0,07

16x2,7

0,81

85,68 0,036

0,9

0,0295245

0,066

15-17 0,36

0,07 0,14

0,14

16x2,7

1,61

301,79 0,109

2,7

0,3499335

0,459

15-16 0,43

0,25 0,25

0,23

20x1,9

1,71

255,20 0,110

2,7

0,3947535

0,505

14-15 2,91

-

0,39 0,31

25x2,3

1,22

99,61 0,290

1,8

0,133956

0,424

19-20 1,65

-

0,79 0,47

32x3,0

0,94

46,13 0,076

2,1

0,092778

0,169

14-19 0,59

-

1,45 0,67

32x3,0

1,32

84,00 0,050

1,8

0,156816

0,207

19-21 1,72

-

2,24 0,84

32x3,0

1,70

131,86 0,227

0,9

0,13005

0,357

Σ L 25,89

Σ h

t

4,871

Σ h

m

4,1259465

-

Σ h

t

+ Σ h

m

8,977

Wysokość strat ciśnienia dla wodomierza h

w

1,95

Wysokość ciśnienia przed baterią czerpalną h

z

10,00

Wysokość geometryczna h

g

5,36

Σ

26,31

Wymagana wysokość ciśnienia wody

27

Tabela 3. Zestawienie danych hydraulicznego obliczania przewodów wody ciepłej

Odcinek

[-]

Długość

odcinka

L

[m]

Suma q

n

na

odcinku

Σ q

n

(odc.)

[-]

Suma q

n

od

początku

przewodu

Σ q

n

[dm

3

/s]

Przepływ

obliczeniowy

q

[dm

3

/s]

Średnica
przewodu

Dz x s
[mm]

Obliczeniowa
prędkość
przepływu
V
[m/s]

Jednostkowa
strata
ciśnienia
R
[daP/m]

Wysokość
straty ciśnienia
h

t

L x R
[m]

Suma współczynników

oporów miejscowych

Σζ
[-]

Wysokość

miejscowych

strat

ciśnienia

Z

[m]

Razem

wysokość

strat

ciśnienia

(L x R) + Z

[m]

1-2 4,75

0,15 0,15 0,15

20x3,4

1,11

116,69 0,554

2,7

0,1663335

0,720

2-4 0,20

0,07 0,22 0,21

20x3,4

1,56

215,85 0,043

2,7

0,328536

0,372

3-4 0,60

0,07 0,07 0,07

16x2,7

0,81

85,68 0,051

2,7

0,0885735

0,140

4-5 3,09

- 0,29 0,25

25x4,2

1,17

96,47 0,298

2,1

0,1437345

0,442

7-8 0,46

0,07 0,07 0,07

16x2,7

0,81

85,68 0,039

0,9

0,0295245

0,069

6-7 3,35

0,07 0,14 0,14

20x3,4

1,04

102,94 0,345

2,1

0,113568

0,459

9-10 1,21

0,07 0,07 0,07

16x2,7

0,81

85,68 0,104

0,9

0,0295245

0,134

6-9 0,26

0,15 0,22 0,21

20x3,4

1,56

215,85 0,056

2,1

0,255528

0,312

5-6 0,21

- 0,36 0,29

25x4,2

1,36

126,55 0,027

0,9

0,083232

0,110

5-11 2,56

- 0,65 0,42

25x4,2

1,97

250,49 0,641

2,1

0,4074945

1,048

12-13 0,42

0,07 0,07 0,07

16x2,7

0,81

85,68 0,036

0,9

0,0295245

0,066

11-12 3,62

0,07 0,14 0,14

20x3,4

1,04

102,94 0,373

1,8

0,097344

0,470

11-14 1,89

- 0,79 0,47

32x5,4

1,38

98,05 0,185

1,8

0,171396

0,356

Σ L 22,62

Σ h

t

2,752

Σ h

m

1,9443135

-

Σ h

t

+ Σ h

m

4,696

Wysokość strat ciśnienia dla wodomierza h

w

0,61

Wysokość ciśnienia przed baterią czerpalną h

z

10,00

Wysokość geometryczna h

g

5,36

Σ

20,67

Wymagana wysokość ciśnienia wody

21

Część II

Instalacja Kanalizacyjna

OPIS TECHNICZNY

Projekt instalacji kanalizacyjnej został opracowany dla budynku mieszkalnego,

jednorodzinnego z częściowym podpiwniczeniem oraz poddaszem użytkowym usytuowanego w

Krakowie.

Dane ogólne budynku

Wysokość kondygnacji przyjęto tak samo jak dla instalacji wodociągowej (część I

projektu).

Ponadto dla potrzeb projektowych przyjęto również:

- rzędna terenu wokół budynku

+ 230,00 [m]

- rzędna posadzki parteru

+ 230,33 [m]

- rzędna podłogi I kondygnacji

+ 233,39 [m]

- rzędna posadowienia ławy fundamentowej

+ 227,03 [m]

- głębokość przemarzania gruntu

h

z

=1,00 [m]

Instalacja kanalizacyjna

Instalacja kanalizacyjna obejmująca jeden pion będzie odprowadzać ścieki bytowo –

gospodarcze z budynku poprzez przykanalik do kanału sieci kanalizacyjnej ogólnospławnej.

Średnica kanału jest równa Ø0,5 m, a rzędna dna kanału w miejscu połączenia przykanalika

wynosi + 226,26 m

Przykanalik wykonany będzie z rur PVC o średnicy Ø0,15 m ze spadkiem 7 %. Na

przykanaliku zaprojektowano studzienkę rewizyjną z kręgów betonowych o średnicy

Ø1 m. Instalacja wykonana będzie z przewodów PCV o średnicach Ø0,05 m, Ø,1 m

i Ø0,125 m, łączonych kielichowo z uszczelnieniem w postaci uszczelki gumowej. Piony

kanalizacyjne o średnicy Ø0,1 m wychodzić będą ponad dach z zakończeniem w postaci rury

wywiewnej o średnicy Ø0,15 m.

Wyposażenie poszczególnych pomieszczeń obejmuje następujące przybory:

Tabela 4. Urządzenia i przybory sanitarne

Urządzenie Ilość [szt.]

Umywalka 2

Wanna 1

Natrysk 1

Pralka automatyczna

1

Zmywarka do naczyń

1

Zlewozmywak

2

Miska ustępowa 2

Rozmieszczenie poszczególnych przyborów sanitarnych i pionu kanalizacyjnego

w pomieszczeniach zostało pokazane na rysunkach dołączonych do projektu (rys.: 2.1, 2.2, 2.3)

Poziome przewody kanalizacyjne prowadzone będą z odpowiednim spadkiem w

podłogach budynku oraz poniżej podłogi w piwnicy. Instalację kanalizacyjną zaprojektowano

zgodnie z obowiązującymi normami i wiedzą techniczną dotyczącą projektowania instalacji

budowlanych.

Obliczenia instalacji kanalizacyjnej

Tabela 5. Zestawienie spadków głównego przewodu odpływowego i przykanalika

Punkt odcinka

Długość

odcinka

L [m]

Spadek

i [%]

Różnica

wysokości

[m]

Rzędna punktu

Średnica

D [m]

początkowy końcowy początkowego końcowego

1 2

2,99

2

0,0598

227,03

226,9702 0,100

2 3

2,12

2

0,0424

226,9702

226,9278 0,100

3 4

4,39

2

0,0878

226,9278

226,84 0,125

4 5

8,31

7

0,5817

226,84

226,2583 0,150

W celu wyznaczenia średnic przewodów odpływowych pod budyniem oraz średnicy

przykanalika wyznaczono przepływ obliczeniowy ścieków:

















s

dm

AW

K

q

s

s

3

*

gdzie:

K – odpływ charakterystyczny, zależny od przeznaczenia; dla budynków

mieszkalnych K=0,5 [dm

3

/s];

AW

s

– równoważnik odpływu, zależny od rodzaju podłączonego

przyboru.

Do obliczeń wykorzystano następujące wartości równoważników:

Tabela 6. Wartości równoważników odpływu dla urządzeń

Urządzenie Wartość AW

s

Zlewozmywak 1

Zmywarka 1

Miska ustępowa 2,5

Wanna 1

Natrysk 1

Pralka automatyczna

1

Umywalka 0,5

Wyniki Hydraulicznego obliczenia przewodu odpływowego i przykanalika zestawiono w tabeli 7.

Tabela 7. Wyniki hydraulicznych obliczeń przewodu odpływowego i przykanalika

Odcinek

Suma AW

s

na odcinku

Σ AW

s

Suma AW

s

od początku

przewodu

Σ AW

s

Przepływ

obliczeniowy

q

[dm

3

/s]

Średnica

przewodu

D

[m]

Spadek

przewodu

i

[%]

przewodu

odpływowego

przykanalika

1-2

10 10 1,58

0,100 2

2-3

2 12 1,73

0,100 2

3-4

- 12 8,084

0,125 2

4-5

-

12

8,084

0,150 7

Przepływ obliczeniowy dla odcinka ścieków bytowo-gospodarczych q = 1,72 [dm

3

/s] nie

przekracza dopuszczalnej wartości q

dop

= 4 [dm

3

/s]. W związku z tym zaprojektowano średnicę

pionów oraz kanału odpływowego D = 0,1 [m]. Odcinek ten przechodzi następnie w kanalizację

ogólnospławną, dla której przepływ obliczeniowy q = 8,084 [dm

3

/s] powoduje iż średnica

kanału odpływowego musi zostać zwiększona do D = 0,125 [m] a średnica przykanalika

zgodnie z normą wynosić będzie D = 0,15 [m].

Odprowadzenie ścieków opadowych

W projekcie wykorzystano rynny oraz rury spustowe systemu odwodnieniowego

RHEINZINK wykonane z tworzywa sztucznego. Rynny zamocowane będą pod okapem połaci

dachowej, ze spadkiem ok. 0,5 % w kierunku rur spustowych mocowanych przy ścianie

budynku.

Ścieki opadowe spływają za pośrednictwem rur spustowych wyposażonych w rewizję

przesuwną do kanalizacji ogólnospławnej. W projekcie przyjęto rynny o średnicy Ø0,125 m

oraz piony o średnicy Ø0,07 m rozstawione na rogach ścian budynku.

Przepływ obliczeniowy ścieków deszczowych ustalono ze wzoru:

















s

dm

I

A

q

d

3

10000

*

*

gdzie:

Ψ – współczynnik spływu; dla dachu o nachyleni powyżej 15

0

Ψ = 1,0;

A – powierzchnia odwadniania, [m

2

]; A = 211,8 [m

2

];

I – miarodajne natężenie deszczu, [dm

3

/(s*ha)]; I = 300 [dm

3

/(s*ha)];.

















s

dm

q

d

3

354

,

6

10000

300

*

8

,

211

*

0

,

1

Przepływ obliczeniowy w przewodach odpływowych i podłączeniach kanalizacji ogólnospławnej:

















s

dm

q

q

q

d

s

og

3



















s

dm

q

og

3

084

,

8

354

,

6

73

,

1

Część III

Instalacja Gazowa

OPIS TECHNICZNY

Instalacja gazowa została zaprojektowana dla domu jednorodzinnego z częściowym

podpiwniczeniem zlokalizowanego w Krakowie. Instalacja gazu ma być zasilana przez przyłącze

o średnicy Ø32 mm z gazociągu ulicznego niskoprężnego o średnicy Ø150 mm, ułożonego na

głębokości 1,50 m znajdującego się w odległości 10 m od budynku.

Główny kurek gazowy oraz gazomierz znajdują się w szafce gazowej o wymiarach

50×55×25 cm na zewnętrznej ścianie budynku. Szafka usytuowana jest na wysokości 1,0 m nad

poziomem terenu oraz w odległości 0,86 m i 1,38 m od najbliższych okien. Schemat

doprowadzenia przewodów gazu oraz jego rozprowadzenie po poszczególnych pomieszczeniach

budynku pokazano na rysunkach załączonych do projektu (rys nr: 3.1, 3.2)

Prowadzenie przewodów

Przewody zaprojektowano w postaci rur stalowych bez szwu o średnicach: 15 mm

i 20 mm. Przewody należy prowadzić po wierzchu ściany w odległości 2 cm od ściany ze

spadkiem 4

0

/

00

w kierunku dopływu gazu. Umocowane są na uchwytach rozmieszczonych w

odległości 2,0 m. Poszczególne odcinki należy łączyć przez spawanie acetylenowo-tlenowe i

zabezpieczyć przed korozją malowaniem farbami antykorozyjnymi nawierzchniowymi

dopuszczonymi do malowania stali. Przewody gazowe należy układać nad przewodami wody

oraz prądu przy zachowaniu odległości:

1)

10 cm od pionowych przewodów wodno - kanalizacyjnych i centralnego ogrzewania;

2)

15 cm od poziomych przewodów wodno-kanalizacyjnych i centralnego ogrzewania (

nad tymi przewodami);

3)

10 cm od nie uszczelnionych puszek instalacji elektrycznej;

4)

20 cm od równoległych przewodów telekomunikacyjnych;

5)

60 cm od urządzeń iskrzących się.

Przy przejściach przez przegrody konstrukcyjne (ściany, stropy) przewody należy

prowadzić w rurkach ochronnych, które powinny wystawać po 10 mm z każdej strony

przegrody. Przewodów nie wolno prowadzić pod podłogami.

Odbiorniki gazowe

Projekt przewiduje montaż następujących odbiorników gazu:

Tabela 8. Urządzenia podłączone do instalacji gazowej

Rodzaj aparatu gazowego

Ilość sztuk

Kuchenka gazowa czteropalnikowa

z gazowym piekarnikiem

1

Kocioł dwufunkcyjny gazowy

1

Warunki wentylacji pomieszczeń i odprowadzenia spalin

Pomieszczenie kotłowni, w której montowany będzie kocioł gazowy posiada dwa

przewody kominowe: spalinowy oraz kanał wentylacji grawitacyjnej 14 x 14 cm wyprowadzane

bezpośrednio na zewnątrz budynku (wlot zakończony kratką wentylacyjną zewnętrzną, a

wylot doprowadzony w okolice kotła z zakończeniem kratką wentylacyjną wewnętrzną).

Część IV

Instalacja Centralnego

Ogrzewania

OPIS TECHNICZNY

Projekt instalacji centralnego ogrzewania został opracowany dla budynku mieszkalnego
jednorodzinnego z podpiwniczeniem usytuowanego w Krakowie. W piwnicy budynku jedno z
pomieszczeń (pomieszczenie nr 0.3) zostało przeznaczone na kotłownię. W
pomieszczeniu tym znajduje się kocioł grzewczy, dwufunkcyjny, stojący, firmy JUNKERS o
mocy cieplnej równej 28 kW do instalacji centralnego ogrzewania. Paliwem zasilającym dany
kocioł jest gaz ziemny z miejskiej instalacji gazowej. Na wyposażenie kotła składa się
pompa obiegowa c.o. i c.w.u. oraz zbiorcze naczynie przeponowe.

Instalacja c.o wykonana zostanie z rur i łączników z PP-3 Hydro-Plast oraz wodnych

grzejników konwekcyjnych firmy CONVECTOR z zasilaniem dolnym.

Parametry obliczeniowe środowiska

Budynek jest zlokalizowany w III strefie klimatycznej (Kraków), co odpowiada w/g

normy PN-82/B-02403 zewnętrznej temperaturze obliczeniowej –20

o

C.

Parametry obliczeniowe powietrza wewnętrznego

Obliczeniowe wartości temperatury powietrza wewnętrznego przyjmowane do obliczeń

zapotrzebowania na moc cieplną zostały przyjęte w/g PN-82/B-02402 i zaznaczone są na

poszczególnych rysunkach załączonych do projektu, na których przedstawione jest również

rozmieszczenie grzejników w pomieszczeniach budynku (rys nr: 4.1, 4.2, 4.3). Rozwinięcie

instalacji całego budynku pokazane zostało na rysunku nr 4.4.

Dobór obudowy budynku i jej obliczenia ciepłotechniczne

Dla projektowanego budynku wybrano następujące materiały budowlane:

1)

Ściany zewnętrzne dwuwarstwowe z bloczków betonu komórkowego YTONG

PP2/0,4 S+GT gr. 36,5 cm ocieplone styropianem EPS 70;

2)

Ściany wewnętrzne konstrukcyjne bloczków silikatowych SILKA E24 gr. 24cm;

3)

Ściany wewnętrzne konstrukcyjne bloczków silikatowych SILKA E24 gr. 24cm;

4)

Ściany wewnętrzne działowe z bloczków silikatowych SILKA E12 i E8 gr. 12

i 8 cm;

5)

Podłoga na gruncie z betonu gr. 15cm ocieplona wełną mineralną STROPROCK;

6)

Strop wykonany z płyty żelbetowej o gr. 15 cm ocieplony polistyrenem

ekstrudowanym ROOFMATE SL-A;

7)

Dach dwuspadowy konstrukcji drewnianej jętkowej pokryty dachówką cementową

Braas.

Obliczanie strat ciepła budynku

Zapotrzebowanie na moc cieplną dla ogrzewanych pomieszczeń oblicza się zgodnie z

normą PN-EN ISO 6946:2008 „Komponenty budowlane i elementy budynku - Opór cieplny i

współczynnik przenikania ciepła – Metoda obliczania” oraz PN-B-03406:1994 „Ogrzewnictwo –

Obliczanie zapotrzebowania na ciepło pomieszczeń o kubaturze do 600 m

3

”. Obliczenie

zapotrzebowania na ciepło składa się z obliczenia strat ciepła przez przenikanie, obliczenia

strat ciepła na wentylację oraz z obliczenia ciepła na ogrzewanie powietrza zewnętrznego

dopływającego do pomieszczeń.

Zapotrzebowanie na moc cieplną dla ogrzewania pomieszczenia:

Zapotrzebowanie na moc cieplną dla pomieszczenia określa się zależnością:

w

p

Q

d

d

Q

Q











)

1

(

2

1

[W]

gdzie:

Q

p

– straty ciepła przez przenikanie, [W];

Q

w

– zapotrzebowanie na ciepło do wentylacji, [W];

d

1

– dodatek do strat ciepła przez przenikanie dla wyrównania wpływu

niskich temperatur powierzchni przegród chłodzących pomieszczenia;

d

2

– dodatek do strat ciepła przez przenikanie uwzględniający skutki

nasłonecznienia przegród i pomieszczeń.

1.

Straty ciepła przez przenikanie przez przegrodę budowlaną wyznacza się ze wzoru:







n

i

pi

p

Q

Q

1

[W]

Q

p

- straty ciepła poszczególnych przegród lub ich części, dla

których obliczeniowy współczynnik przenikania ciepła ma jednakową

wartość, [W].

i

i

pi

A

t

t

U

Q

*

)

(

*

0





[W]

gdzie:

U - współczynnik przenikania ciepła przez i-tą przegrodę, [W/(m

2

*K)];

t

i

- obliczeniowa temperatura powietrza w pomieszczeniu, [ºC];

t

o

-obliczeniowa temperatura w przestrzeni przyległej do danej

przegrody, [ºC];

A

i

- pole powierzchni przegrody lub jej części, [m

2

].

2.

Zapotrzebowanie na ciepło do wentylacji wyznacza się ze wzoru:





V

t

t

Q

e

i

w

*

9

)

(

*

34

,

0







gdzie:

V – kubatura pomieszczenia, [m

3

];

t

i

– obliczeniowa temperatura w pomieszczeniu, [

0

C];

t

e

– obliczeniowa temperatura powietrza zewnętrznego, [

0

C].

Obliczanie współczynnika przewodzenia ciepła przegrody

1.

Opór cieplny przegrody:



d

R



[m²*K/W]

gdzie:

d – grubość warstwy, [m];

λ – obliczeniowa wartość współczynnika przewodzenia ciepła materiału

przegrody, [W/(m*K)].

2.

Współczynnik przenikania ciepła bez uwzględnienia mostków cieplnych:

e

i

R

R

R

U







1

[W/(m²*K)]

gdzie:

R

i

, R

e

- jednostkowe opory przejmowania ciepła zależne od kierunku

strumienia cieplnego (odczytane z PN-EN ISO 6946:2008), [m²*K/W];

R – jednostkowy opór przewodzenia ciepła przez przegrodę.

3.

Współczynnik przenikania ciepła z uwzględnieniem mostków cieplnych:

U

U

U

calkowite







[W/(m²*K)]

U = 0,05 – ściany zewnętrzne z otworami okiennymi i drzwiowymi.

Współczynnik przewodzenia ciepła dla przegród w projekcie:

I.

Ściana zewnętrzna

R = 5,358 [m²K/W]

R

i

= 0,12 [m²K/W]

R

e

= 0,04 [m²K/W]

U = 0,181 [W/m²K]

Tabela 9. Ściana zewnętrzna

L.p. Materiał przegrody

λ

[W/mK]

Grubość

warstwy

d [m]

Opór

przewodzenia

ciepła

R [m²K/W]

Współczynnik

przenikania

ciepła

U [W/m

2

K]

1

Tynk wapienny wewnętrzny

0,700 0,015

0,021

0,181

2

Bloczek YTONG

PP2/0.4S+GT

0,110 0,365

3,318

3

Styropian EPS 70

0,040

0,080

2,000

5 Tynk

cementowo-wapienny 0,820 0,015

0,018

Całkowita gr. ściany 0,475

Σ = 5,358

II.

Ściana wewnętrzna konstrukcyjna

R = 0,360 [m²K/W]

R

i

= 0,12 [m²K/W]

R

e

= 0,04 [m²K/W]

U = 1,924 [W/m²K]

Tabela 10. Ściana wewnętrzna konstrukcyjna

L.p. Materiał przegrody

λ

[W/mK]

Grubość

warstwy

d [m]

Opór

przewodzenia

ciepła

R [m²K/W]

Współczynnik

przenikania

ciepła

U [W/m

2

K]

1

Tynk wapienny wewnętrzny 0,70 0,015

0,021

1,924

2

Bloczek SILKA E24

0,75

0,240

0,320

3 Tynk

cementowo-wapienny 0,82 0,015

0,018

Całkowita gr. Ściany 0,270

Σ = 0,360

III.

Ściana wewnętrzna działowa

R = 0,200 [m²K/W]

R

i

= 0,12 [m²K/W]

R

e

= 0,04 [m²K/W]

U = 2,780 [W/m²K]

Tabela 11. Ściana wewnętrzna działowa

L.p. Materiał przegrody

λ

[W/mK]

Grubość

warstwy

d [m]

Opór

przewodzenia

ciepła

R [m²K/W]

Współczynnik

przenikania

ciepła

U [W/m

2

K]

1

Tynk wapienny wewnętrzny 0,70 0,015

0,021

2,780

2

Bloczek SILKA E12

0,75

0,120

0,160

3 Tynk

cementowo-wapienny 0,82 0,015

0,018

Całkowita gr. ściany 0,15

Σ = 0,200

IV.

Strop

R = 0,987 [m²K/W]

R

i

= 0,17 [m²K/W]

R

e

= 0,04 [m²K/W]

U = 0,835 [W/m²K]

Tabela 12. Strop międzypiętrowy

L.p. Materiał przegrody

λ

[W/mK]

Grubość

warstwy

d [m]

Opór

przewodzeni

a ciepła

R [m²K/W]

Współczynnik

przenikania

ciepła

U [W/m

2

K]

1 Parkiet

mozaikowy 0,220

0,020

0,091

0,835

2 Płyta żelbetowa + wyrównanie

1,700

0,170

0,100

4 Polistyren

ekstrudowany 0,045

0,035 0,778

5 Tynk

cementowo-wapienny 0,820 0,015 0,018

Całkowita gr. stropu

0,24

Σ = 0,987

V.

Posadzka na gruncie

R = 0,869 [m²K/W]

R

i

= 0,17 [m²K/W]

R

e

= 0,04 [m²K/W]

U = 0,927 [W/m²K]

Tabela 13. Posadzka na gruncie

L.p. Materiał przegrody

λ

[W/mK]

Grubość

warstwy

d [m]

Opór

przewodzeni

a ciepła

R [m²K/W]

Współczynnik

przenikania

ciepła

U [W/m

2

K]

1 Gładź cementowa

0,820

0,030

0,037

0,927

2 Wełna Mineralna Stroprock

0,041

0,030

0,732

3

Izolacja przeciwwodna i

przeciwwilgociowa

0,400 0,005

0,013

4 Płyta żelbetowa

1,70

0,150

0,088

Całkowita gr. posadzki

0,215

Σ = 0,869

VI.

Dach

R = 4,360 [m²K/W]

R

i

= 0,17 [m²K/W]

R

e

= 0,04 [m²K/W]

U = 0,219 [W/m²K]

Tabela 14. Dach

L.p.

Materiał przegrody

λ

[W/mK]

Grubość

warstwy

d [m]

Opór

przewodzeni

a ciepła

R [m²K/W]

Współczynnik

przenikania

ciepła

U [W/m

2

K]

1 Dachówka

cementowa 0,750

0,020

0,027

0,219

2 Folia

dachowa 0,180

0,005

0,028

3 Wełna Mineralna Granrock

0,0430

0,180

4,186

4 Paroizolacja 0,180

0,002

0,011

5 Płyta gipsowo kartonowa 0,230 0,025 0,109

Całkowita gr. dachu

0,24

Σ = 4,360

VII.

Stolarka

Tabela 15. Stolarka

Lp. Nazwa

Współczynnik

przenikania ciepła

U [W/m

2

K]

1 Drzwi

wewnętrzne

2,5

2 Drzwi

zewnętrzne

2

3 Okno

2

Straty przez przenikanie dla wybranego pomieszczenia

Straty przenikania ciepła obliczono w pomieszczeniu nr 1.4 - pokój znajdujący się na
parterze budynku.

Tabela 16. Dane pomieszczenia

Położenie budynku

Kraków – III strefa klimatyczna

0

t = -20˚C

Przeznaczenie pomieszczenia

Pokój

i

t = 20˚C

Wysokość pomieszczenia

2,81 m

Powierzchnia pomieszczenia

12,3 m²

Kubatura pomieszczenia

V = 34,563 m

3

Działanie instalacji grzewczej

bez przerwy

Okno 1,5×1

m

Drzwi

0,9×2,0 m

Straty ciepła pomiędzy pokojem, holem i pokojem dziennym wynoszą 0 gdyż są to

pomieszczenia o tej samej temperaturze obliczeniowej.

Na poddaszu znajduje się sypialnia, której temperatura obliczeniowa równa jest 20

0

C

dlatego różnica temperatur równa jest 0 a w związku z tym nie występuje przepływ ciepła

przez strop nad pokojem.

Strata ciepła występuje natomiast przez podłogę na gruncie w związku z tym

pomieszczenie należy podzielić na dwie strefy i straty obliczyć oddzielnie dla każdej strefy.

Strefę pierwszą stanowi pas gruntu o szerokości 1 m przyległy do ścian

zewnętrznych (przy czym obszary nakładania się pasów, w narożach, należy liczyć podwójnie).

Strefę drugą stanowi pozostała powierzchnia podłogi.

Straty ciepła strefy pierwszej oblicza się wg wzoru:

A

t

t

U

Q

i

*

)

(

*

0

0





[W]

gdzie:

U - współczynnik przenikania ciepła przez przegrodę, [W/(m

2

*K)];

t

i

- obliczeniowa temperatura powietrza w pomieszczeniu, [ºC];

t

o

-obliczeniowa temperatura w przestrzeni przyległej do danej

przegrody, [ºC];

A

- pole powierzchni pierwszej strefy, [m

2

].

Straty ciepła strefy drugiej oblicza się ze wzoru:

i

g

i

A

t

t

U

Q

*

)

(

*

0





[W]

gdzie:

U - współczynnik przenikania ciepła przez i-tą przegrodę, [W/(m

2

*K)];

t

i

- obliczeniowa temperatura powietrza w pomieszczeniu, [ºC];

t

g

– obliczeniowa, dla drugiej strefy podłogi, temperatura gruntu równa

8°C dla wszystkich stref klimatycznych Polski, [ºC];

A

- pole powierzchni drugiej strefy, [m

2

].

1.

Straty ciepła przez przenikanie:

Tabela 17. Zestawienie strat ciepła przez przenikanie dla pokoju.

L.p. Rodzaj

przegrody

U

[W/(m

2

K)]

A

[m

2

]

t

i

[

0

C]

t

e

[

0

C]

Q

0

[W]

1

Ściana zewnętrzna północna

0,181

7,96

20

-20

57,5989

2

Ściana zewnętrzna zachodnia

0,181

3,92

20

-20

28,3804

3

Ściana wewnętrzna zachodnia

1,924

8,70

20

16

66,9317

4 Okno

2

1,5

20

-20

120

5 Podłoga na gruncie strefa I

0,927

3,83

20

-20

141,972

6 Podłoga na gruncie strefa II

0,927

8,47

20

8

94,2336

Q

p

=

Q

0

509,117

2.

Dodatki do strat ciepła przez przegrodę:

d

1

= 0,15

d

2

= 0

3.

Zapotrzebowanie na ciepło wentylacji:













 

W

Q

w

99

,

158

563

,

34

*

9

20

20

*

34

,

0











4.

Obliczeniowe zapotrzebowanie pomieszczenia na ciepło:

 

W

Q

257

,

669

99

,

158

)

15

,

0

1

(

117

,

509











W tabeli poniżej zestawiono obliczeniowe zapotrzebowanie pomieszczenia na ciepło dla
wszystkich pomieszczeń w budynku:

Tabela 18

Lp. Rodzaj

pomieszczenia T

[°C]

Q[W]

0.1 Klatka

schodowa

16

346,61

0.2 Komunikacja

16

141,33

0.3 Kotłownia

16

428,68

0.4 Pralnia

16

273,58

0.5 Sala

sportowa

20

2456,21

1.1 Wiatrołap 12

-14,11

1.2 Klatka

schodowa

16

151,19

1.3 Garaż 16

1371,09

1.4 Pokój

20

669,26

1.5 Pokój

dzienny

20

1805,68

1.6 Hol

20

167,70

1.7 Kuchnia

20

568,01

1.8 Spiżarka 16

-28,99

1.9

Łazienka 25

359,20

2.1 Klatka

schodowa

16

151,19

2.2 Pokój

I

20

1242,33

2.3 Pokój

II

20

858,04

2.4 Pokój

III

20

1253,73

2.5 Pokój

IV

20

819,22

2.6

Łazienka 25

1120,80

2.7 Przedpokój

20

210,58

Dobór grzejnika

1.

Powierzchnia ogrzewalna grzejnika konwekcyjnego obliczana jest ze wzoru:

 

2

*

*

m

t

U

Q

A

g

g







gdzie:

Q

g

– obliczeniowa wydajność cieplna, [W];

U – współczynnik przenikania ciepła przez ściankę grzejnika,

[W/(m

2

*K)];

∆t

g

– średnia arytmetyczna różnica temperatur, [K];

ε – współczynnik korygujący.

 

W

Q

Q

s

o

p

u

t

g











*

*

*

*

*



gdzie:

Q – obliczeniowe zapotrzebowanie na moc cieplną pomieszczenia
β

t

– współczynnik uwzględniający zastosowanie zaworu

termostatycznego;

β

u

– współczynnik uwzględniający wpływ usytuowania grzejnika;

β

p

– współczynnik uwzględniający sposób włączenia grzejnika;

β

o

– współczynnik uwzględniający wpływ obudowy.

2.

Współczynnik przenikania ciepła dla grzejnika wyznacza się ze wzoru:

a

g

m

t

c

U

*

*





gdzie:

c, m, a – parametry stałe dla danego typu grzejnika;

∆t

g

– średnia arytmetyczna różnic temperatur, [

0

C];

m – strumień masy czynnika grzejnego, [kg/h].

i

p

z

g

t

t

t

t









2

gdzie:

t

z

– obliczeniowa temperatura wody zasilającej grzejnik, [

0

C];

t

p

– obliczeniowa temperatura wody powrotnej z grzejnika, [

0

C];

t

i

– obliczeniowa temperatura w pomieszczeniu, [

0

C].

3.

Współczynnik krygujący ε w funkcji ilorazu końcowej i początkowej różnicy temperatur

oraz wykładnika charakterystyki cieplnej grzejnika m wyznaczany jest na podstawie

i

z

i

p

t

t

t

t

t

t

X













1

2





m

m

x

x

x

m













 



















1

2

1

*

1

1

1

*



Do doboru grzejników dla pomieszczeń w projekcje wykorzystano program dostępny na

stronie producenta zastosowanych grzejników CONVECTOR.

W danym pomieszczeniu nr 1.4 należy zainstalować grzejnik CONVECTOR GC 4/7 o

łącznej mocy cieplnej równej 834 W i wymiarach 700 x 400 x 110 mm.

Łączne zapotrzebowanie na ciepło dla wszystkich pomieszczeń w budynku wyniosło

12128,4906 W. Należy jednak wziąć pod uwagę również potrzebę podgrzania wody użytkowej.

Dlatego biorąc pod uwagę te czynniki w budynku zastosowano kocioł o mocy cieplnej 28 kW.

Kocioł c.o. (opalany paliwem gazowym) należy wyposażyć w pełnoskokowy zawór

bezpieczeństwa bezpośredniego działania. Dobrano przedstawiony poniżej kocioł grzewczy

dwufunkcyjny, stojący, firmy JUNKERS model: Ceraclass Excellence ZWC 28-3 MFA o mocy

cieplnej równej 28 kW z wbudowanym zasobnikiem ze stali nierdzewnej.

Tabela 19. Dane techniczne kotła

Moc grzewcza [kW]

28

Wymiary (wys. x szer. x głęb.) [mm]

850 x 440 x 370

Maksymalna moc dla c.w.u. [kW]

28,1

Zakres regulacji temperatury c.w.u. [C]

40-60

Maksymalne ciśnienie c.o. [bar]

3,0

Maksymalne ciśnienie c.w.u. [bar]

10,0

Minimalne ciśnienie przepływu [bar]

0,2

Zapłon elektroniczny

tak

Część V

Instalacja Wentylacyjna

OPIS TECHNICZNY

Projekt instalacji wentylacyjnej został opracowany dla domku jednorodzinnego z

częściowym podpiwniczeniem znajdującego się w Krakowie (III strefa klimatyczna). W domu

zastosowano wentylację grawitacyjną regulowaną.

System wentylacji

Układ funkcjonalny pomieszczeń w budynku wymaga zastosowania trzech kominów, do

których podłączone zostanie siedem przewodów wentylacyjnych, dwa kanały spalinowy oraz

jeden kanał dymowy. Rozmieszczenie pionów wentylacyjnych, przekroje i rzuty bloków

kanałów: wentylacyjnych, spalinowego i dymowego przedstawione zostały na rysunkach

załączonych do projektu (rys. nr: 5.1, 5.2, 5.3, 5.4).

Układ wentylacji mieszkania powinien zapewniać co najmniej:

1)

doprowadzanie powietrza zewnętrznego do pokojów mieszkalnych oraz kuchni z oknem

zewnętrznym;

2)

usuwanie powietrza zużytego z kuchni, łazienki oraz ewentualnego pomocniczego

pomieszczenia bezokiennego (składzik, garderoba).

Natomiast pomieszczenia, w których przewiduje się zainstalowanie aparatów gazowych

musza spełniać następujące warunki:

1)

ciągła wymiana powietrza przez zainstalowanie kratek wentylacyjnych na czynnym

kanale;

2)

wysokość pomieszczenia nie powinna być mniejsza niż 2,2 m;

Pomieszczenie z zainstalowanym kotłem gazowym powinno:

1)

posiadać wentylację zapewniająca przynajmniej trzykrotną wymianę powietrza w ciągu

godziny;

2)

posiadać czynną powierzchnię otworów nawiewnych 4,3 cm

2

/kW zainstalowanej mocy

lecz nie mniej niż 150 cm

2

dla kotłów o mocy do 15 kW;

3)

otwór wentylacji nawiewnej powinien być umieszczony nie wyżej niż 0,5 m nad

posadzką;

4)

czynna powierzchnia otworów wywiewnych powinna odpowiadać połowie powierzchni

otworów nawiewnych;

5)

przewody wentylacyjne nie mogą mieć poza kotłownią żadnych otworów oprócz

właściwego wylotu.

Ponadto w/g PN-89/B-10425:

1)

Przewody dymowe należy prowadzić od otworów wycierowych do wylotów komina lub

nasady kominowej. Dolna krawędź otworu wycierowego przewodów z palenisk

usytuowanych w pomieszczeniach, w których znajduje się wlot, powinna znajdować się

na wysokości 0,3 m od podłogi. Otwory wycierowe powinny być łatwo dostępne, mieć

osadnik na sadze i być zamknięte szczelnymi drzwiczkami;

2)

Przewody spalinowe należy prowadzić od otworów rewizyjnych do wylotu komina lub

nasady kominowej. Otwory rewizyjne powinny znajdować się na poziomie 0,4 m poniżej

wlotu do przewodu;

3)

Przewody wentylacyjne należy prowadzić od wlotu do wylotu komina. W kominach

powinny być wykonane boczne otwory wylotowe. Dopuszcza się wykonywanie górnych

otworów wylotowych, pod warunkiem stosowania nasad blaszanych nad wylotem.

Obliczenie systemu wentylacji dla wybranego pomieszczenia

Obliczenia wentylacyjne łazienki (pomieszczenie nr 1.9) znajdującej się na parterze.

Dopływ powietrza wewnętrznego do łazienki jest zapewniony przez otwory w dolnych

częściach drzwi oraz szczeliny pomiędzy dolną krawędzią drzwi a podłogą lub progiem,

których sumaryczny przekrój netto wynosić 200 cm

2

.

Odpływ powietrza z łazienki został zapewniony przez otwory wywiewne, usytuowane

w górnej części ściany i przyłączone do pionowych przewodów wentylacji grawitacyjnej.

1.

Strumień powietrza dla łazienki przyjęto zgodnie z normą PN-83/B-03430

„Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności

publicznej – Wymagania”:















h

m

L

3

50

2.

Wysokość kanału jest równa :

 

m

h

2

,

4



3.

Kubatura pomieszczenia (powierzchnia – 2,2 m

2

, wysokość w świetle – 2,81 m)

 

3

522

,

5

2

,

2

*

81

,

2

m

V





4.

Gęstość powietrza wyliczono ze wzoru:













3

273

353

m

kg

t



dla:

t

z

– -20, [

0

C ] (III strefa klimatyczna);

t

w

– +25, [

0

C] (PN-82/B-02402 – łazienka).

Ostatecznie:

























3

3953

,

1

20

273

353

273

353

m

kg

t

z

z





















3

1846

,

1

25

273

353

273

353

m

kg

t

w

w



5.

Nadciśnienie wyliczono ze wzoru:





 

Pa

g

h

p

w

z

zp

*

*















 

Pa

p

zp

68

,

8

81

,

9

*

1846

,

1

3953

,

1

*

2

,

4









Przyjęto przekrój przewodu 14 x 14 cm

Pole powierzchni:

 

 

2

2

0196

,

0

196

14

*

14

m

cm

A







6.

Prędkość powietrza w przewodzie:











s

m

f

L

V

k

k

*

3600

gdzie:

L – strumień powietrza, [m

3

/s];

f

k

– przekrój poprzeczny przewodu, A=0,0196 m

2

.













s

m

V

k

71

,

0

0196

,

0

*

3600

50

Otrzymana wartość prędkości mieści się w dopuszczalnym przedziale (0,3÷0,8) [m/s].

Obliczenie strumienia powietrza wentylacyjnego

1.

Strumień powietrza wentylacyjnego w celu usunięcia zanieczyszczeń gazowych może

zostać obliczony z zależności:

















s

g

s

s

V

G

e

max

*

gdzie:

G – ilość substancji obciążającej, [g/s];

V – przepływ objętości powietrza, [m

3

/s];

s

e

– stężenie substancji w powietrzu doprowadzanym do pomieszczenia,

[g/m

3

];

s

max

– stężenie zanieczyszczeń w powietrzu wywiewanym, [g/m

3

].

2.

Strumień powietrza wentylacyjnego w celu ograniczenia zawartości wilgoci może zostać

obliczony z zależności:













h

kg

x

x

w

M

w

3600

*

1

2

gdzie:

w – masa wytworzonej pary wodnej, [kg/s];

x

2

– graniczna zawartość wilgoci, [kg

H2O

/kg];

x

1

– zawartość wilgoci w powietrzu doprowadzonym do pomieszczenia,

[kg

H2O

/kg].

3.

Strumień powietrza wentylacyjnego w celu usunięcia nadmiaru ciepła może zostać

obliczony z zależności:



















h

kg

t

t

C

Q

M

p

sj

p

1

2

*

3600

gdzie:

Q

sj

– sumaryczna moc ciepła do usunięcia, [kW];

c

p

– ciepło właściwe powietrza wilgotnego, [1,0 kJ/(kgK)];

t

2

– maksymalna, dopuszczalna temperatura w pomieszczeniu, [K];

t

1

– temperatura powietrza doprowadzanego, [K].

Dopływ powietrza do pomieszczeń z oknami zewnętrznymi zapewniony zostanie przez

nawiewniki ciśnieniowe samosterujące, w których ilość dostarczanego powietrza zależy od

różnicy ciśnienia na zewnątrz i wewnątrz pomieszczenia. Dzieje się tak do poziomu różnicy

ciśnień, przy którym wydajność nawiewnika osiąga wartość maksymalną. Przy dalszym

wzroście skrzydełka odchylają się ograniczając ilość doprowadzanego powietrza. Taka sytuacja

może być spowodowana, np. podmuchem wiatru. Użytkownik ma możliwość zamknięcia przysłony

ograniczając przepływ powietrza do minimum.

W projekcie zastosowano nawiewniki AMO 100 w ilości 8 szt.

Część VI

Instalacja Klimatyzacyjna

Dobór klimatyzator dla wybranego pomieszczenia

Projekt zakłada, że klimatyzowanym pomieszczeniem w budynku będzie pokój dzienny,

znajdujący się na parterze (pomieszczenie nr 1.5)

Tabela 20. Parametry pomieszczenia

Powierzchnia pokoju

26,3 [m

2

]

Wysokość w świetle

2,81 [m]

Powierzchnia ścian zewnętrznych

25,56 [m

2

]

Powierzchnia stropu

26,3 [m

2

]

Powierzchnia okien

8,50 [m

2

]

Powierzchnia ścian wewnętrznych:

17,12 [m

2

]

Przewidziana liczba osób

4

Obliczenia:

1.

Zewnętrzne obciążenie chłodnicze:

Przenikanie ciepła przez strop:

 

W

Q

s

263

10

*

3

,

26





Przenikanie ciepła przez podłogę:

 

W

Q

p

263

10

*

3

,

26





Przenikanie ciepła przez ścianę zewnętrzną:

 

W

Q

z

2

,

511

20

*

56

,

25





Przenikanie ciepła przez ścianę wewnętrzną :

 

W

Q

w

2

,

171

10

*

12

,

17





Przenikanie ciepła przez okna:

 

W

Q

o

85

10

*

5

,

8





2.

C

3.

Z

chłodnic

W pomie

Charakt













Wewnętrzne

Ciepł

Ciepł

Całkowite o

Określenie c

Wsp

Całk

Z obliczeń w

czej równej

eszczeniu za

erystyka:

Tryb pracy:

Wysokowyda

System filtr

Neutralizacj

Prosta rege

Wysokie ws

e obciążenie

ło od osób:

Q

p

*

4



ło od oświe

Q

p

*

3



bciążenie ch

Q

s

19



całkowitej w

ółczynnik s

7

,

0



s

f

kowita wydaj

f

Q

Q

G



wynika, iż n

3000 W.

ainstalowany

auto, chłod

ajny wentyl

ra PLASMOW

a nieprzyjem

eneracja filt

półczynniki

chłodnicze



400

100

*



etlenia:



300

100

*



hłodnicze w

 

W

4

,

93

wydajności c

prawności u

7

jność chłod

f

Q

s

s

7

,

0

4

,

1993



ależy zains

y zostanie k

dzenie, grza

ator napędz

WEGO– wyso

mnych zapac

tra

EER/COP

:

 

W

 

W

ynosi:

chłodniczej u

urządzenia k

nicza urząd



W

71

,

2847



talować klim

klimatyzato

anie, osusza

zany silnikie

oka skutecz

chów przez

urządzenia

klimatyzacyj

zenia:



W

matyzator o

r ścienny F

anie, wentyl

em DC

zność oczys

jony ujemne

klimatyzacyj

nego:

minimalnej

UJITSU ASY

acja

zczania pow

e

jnego:

wydajności

YB12LD

wietrza



Proste sterowanie kierunkiem wypływu powietrza z pilota



Regulacja siły nawiewu z pilota



Programator czasowy: włącz i wyłącz

Dane techniczne: Tabela 21

Model Jednostka

wewnętrzna

ASYB12LD

Jednostka zewnętrzna

ASYB12LD

Napięcie/Liczba faz/Częstotliwość V/Ø/Hz

230/1/50

Moc cieplna

Chłodzenie

kW

3,50(0,9-4,3)

Grzanie

4,80(0,9-6,7)

Moc elektryczna

Chłodzenie

kW

0,91

Grzanie

1,22

EER – Wskaźnik energetyczny

Chłodzenie

kW

3,85-A

COP – Wskaźnik energetyczny

Grzanie

3,93-A

Pobór prądu Chłodzenie/Grzanie

A

4,3/5,5

Osuszanie l/h

1,8

Poziom głośności j. wewnętrznej Chłodzenie

dB/(A) 41

Poziom głośności j. zewnętrznej Chłodzenie

dB(A) 47

Przepływ powietrza

Wewnętrzna/Zewnętrzna

m

3

/h 595/1830

Wymiary:

Wysokość x Szerokość x Długość

Masa netto

Jednostka wewnętrzna

mm

283 x 790 x 230

kg

9,5

Jednostka zewnętrzna

mm

540 x 790 x 290

kg 36

Instalacja chłodnicza (śr. przyłączy) Gaz/Ciecz

mm

6,35/9,52

Instalacja skroplin (śr. rury)

Wewnętrzna/Zewnętrzna

mm

16/29

Max długość instalacji chłodniczej

m

20

Max różnica poziomów

m

15

Dopuszczalny zakres temperatur

zewnętrznych

Chłodzenie

0

C

-10 – 43

Grzanie

-15 – 24

Czynnik chłodniczy

R410A

Część VII

Instalacja Centralnego

Odkurzania

OPIS INSTALACJI

Instalacja wykonana jest z rur PVC o średnicy 50 mm zakończonych gniazdami ssącymi,

rozprowadzona w podłogach i ścianach, centralnej jednostki ssącej oraz elastycznego węża

ssącego. Z jednego gniazda można za pomocą elastycznego węża o długości od 7,5m

zakończonego rurą teleskopową sprzątać powierzchnię 50m

2

. Maksymalna długość rurociągu

wynosi 25 m. Gniazda ssące przypominają budową gniazda elektryczne i są zamykane klapkami,

zamykającymi je automatycznie gdy się z nich nie korzysta.

W projekcie instalacja składa się z pięciu sztuk gniazd ssawnych odkurzacza i jednego

gniazda „okruchowego”. Szufelkę automatyczną umieszczoną w podstawie szafki kuchennej z

wylotem powietrza znajdującym się na wysokości 10 cm nad powierzchnią terenu.

Odkurzacz centralny umieszczony został w piwnicy w kotłowni ( pomieszczenie 0.3).

Projektowany system zakłada wykorzystanie systemu Push/pull, który nie wymaga

doprowadzenia instalacji elektrycznej do gniazd, gdyż jest to mechaniczno-ciśnieniowy system

włączania odkurzacza centralnego wykorzystujący wydłużenie i skracanie teleskopowej rączki.

Powietrze, po przepuszczeniu przez system filtrujący jest wyrzucane na zewnątrz budynku.

Dobór odkurzacza

Do projektowanego domu jednorodzinnego wybrano odkurzacz centralny BEAM SC 325 z

zestawem ASPIRA o mocy silnika 1550 W.

Dane techniczne:

Tabela 22. Odkurzacz centralny

Podciśnienie 27,7

kPa

Wydajność 57,6

litrów/sekundę

Moc 1550

W

Siła ssąca 530

AirWat

Poziom hałasu 62

dBa

Zbiornik na śmieci 15

l

Wysokość 89

cm

Średnica 28

cm

Silnik Domel

Turbina 2

stopniowa

W zestawie znajdują się również:

1)

wąż ssący o długości 9 m;

2)

wieszak na wąż i akcesoria;

3)

rurka teleskopowa metalowo – plastikowa;

4)

szczotka do wykładzin i podłóg twardych;

5)

szczotka mała do tapicerki;

6)

szczotka mała do mebli z podświetleniem diodami LED;

7)

szczotka mała do powierzchni delikatnych z podświetleniem diodami LED;

8)

ssawka mała;

9)

uchwyt na ssawki mocowany do rurki.

Część VIII

Instalacja Elektryczna

OPIS TECHNICZNY

Projekt instalacji elektrycznej został opracowany dla budynku jednorodzinnego z

częściowym podpiwniczeniem zlokalizowanego w Krakowie. Zawiera on opis wykonania instalacji

elektrycznej (instalacji oświetlenia podstawowego, gniazd wtyczkowych, sygnalizacji wejściowej

dzwonkowej oraz ochrony od porażeń prądem elektrycznym).

Zasilanie i pomiar energii elektrycznej

Zasilanie budynku w energię elektryczną będzie się odbywać przyłączem kablowym o

napięciu 380/220 V.

Skrzynka licznikowa umieszczona zostanie przy budynku na wysokości 1,5 m.

Rozdzielnica mieszkaniowa

Zaprojektowano rozdzielnicę mieszkaniową typu RBP 2-12 dwurzędową produkcji „FAEL”

z miejscami na 12 zabezpieczeń. W obwodzie zasilającym zainstalowano wyłącznik

przeciwporażeniowy różnicowo-prądowy, bezpośredni, 4-biegunowy, o prądzie znamionowym

40 A i prądzie różnicowym wyłączalnym 30 mA. W rozdzielnicy zainstalowano szynę zerowaną

N i szynę ochronną PE. Obwody odbiorcze zabezpieczono wyłącznikami instalacyjnymi typu S.

Do tablicy rozdzielczej podpięte jest 6 obwodów obejmujących:

1.

Gniazda w piwnicy

2.

Oświetlenie piwnicy

3.

Gniazda na parterze

4.

Oświetlenie parteru

5.

Oświetlenie piętra

6.

Gniazda na piętrze

Osprzęt instalacyjny

Rozkład przewodów instalacyjnych w poszczególnych pomieszczeniach pokazano na

rzutach kondygnacji (rysunki nr: 8.1, 8.2, 8.3).

Instalacje oświetleniowe i gniazd wtyczkowych wykonano przewodami kabelkowymi z

żyłami miedzianymi, układanymi pod tynkiem.

1)

Wszystkie gniazda wtyczkowe z wykonane bolcem ochronnym;

2)

Gniazda wtyczkowe, podwójne, zainstalowano w pokojach nad listwami przypodłogowy;

3)

Gniazda w kuchni, łazienkach, WC, kotłowni zainstalowano na wysokości 1,2 m od

podłogi (w pomieszczeniach wilgotnych zastosowano oprawy szczelne IP-44.);

4)

Dzwonek na napięcie 230 V zasilany jest z obwodu oświetleniowego. Dzwonek

zainstalowano w korytarzu przy wejściu głównym, natomiast przycisk na zewnątrz

budynku przy drzwiach wejściowych;

Ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym

W obwodzie głównym za licznikiem, zainstalowano wyłącznik przeciwporażeniowy

różnicowo-prądowy, 4-biegunowy, bezpośredni

]

[

40 A

I

zn



]

[

30 mA

I

różóżnico



Styki ochronne gniazd wtyczkowych połączono z przewodem ochronnym PE.

Wyznaczenie mocy obliczeniowej odbiorników prądu

Tabela 23. Zestawienie mocy odbiorników pradu

Moc jednostkowa

[W]

liczba

sztuk

Moc całkowita

[W]

Żarówki

75

18

1350

100

9

900

Gniazdka 220

34

7480

Pralka 1500

1

1500

Lodówka 1500

1

1500

Odkurzacz centralny

1550

1

1550

Komputer 300

2

600

TV 400

2

800

Klimatyzator

1220

1

1220

Suma

16900

Stosując współczynnik jednoczesności 0,6 moc obliczeniowa wyniesie:

]

[

10140

16900

*

6

,

0

W

P

obl





Zakładając średni dzienny czas użytkowania odbiorników prądu na 3 godziny:

dni

h

P

P

obl

roczne

365

*

3

*



]

[

300

,

11103

365

*

3

*

10140

kWh

P

roczne





Roczne zużycie prądu wynosi 11103,3 kilowatogodzin.

Piorunochron

Obliczenie zagrożenia piorunowego wg PN-86/E-05003/01, wykonuje się poprzez

ustalenie wskaźnika zagrożenia piorunowego wg wzoru

p

A

N

m

n

W

*

*

*

*



gdzie:

n – współczynnik zależny od liczby osób w budynku na 10m

2

powierzchni;

m – współczynnik zależny od położenia budynku;

N – roczna gęstość powierzchniowa wyładowań piorunowych, [m

2

];

A – powierzchnia równoważna zbierania wyładowań przez obiekt, [m

2

];

p – prawdopodobieństwo wywołania szkody przez piorun.

Wskaźnik zagrożenia piorunowego obiektu budowlanego W ujmuje prawdopodobieństwo

trafienia pioruna w obiekt i wywołania w nim szkody.

Powierzchnię równoważną zbierania wyładowań przez obiekt wyznacza się z

zależności:

2

50

8

*

4

h

l

h

S

A







gdzie:

S – powierzchnia zajmowana przez obiekt, [m

2

];

l –długość poziomego obrysu obiektu, [m];

h – wysokość obiektu, [m].

Dla obiektów o wysokości h mniejszej niż 10 m należy przyjmować h = 10 m.

Prawdopodobieństwo wywołania szkody przez piorun wyznacza się ze wzoru:

)

(

*

K

Z

R

p





gdzie:

R, Z, K - współczynniki uwzględniające rodzaj, zawartość i konstrukcję obiektu

(wartości według normy).

Zestawienie obliczeń zagrożenia piorunowego

Tabela 24. Prawdopodobieństwo wywołania szkody

R Z

K

p

0,10 0,010

0,005

0,0015

Tabela 25. Powierzchnia równoważna

S l

h

A

109,9

56,96 10,0

7388,3

Tabela 26. Wskaźnik zagrożenia piorunowego

n m

N

W

1 1

0,0000018

1,99 * 10

5



Ponieważ otrzymana w wyniku obliczeń wartość wskaźnika zagrożenia piorunowego dla

budynku zlokalizowanego w Krakowie (1,99*10

5



) jest mniejsza od 5*10

-5

, zatem zagrożenie

piorunowe jest małe i instalacja odgromowa jest zbędna.