PRAWO CYWILNE – ZAGADNIENIA EGZAMINACYJNE

Zobowiązania – część ogólna i szczegółowa

II Rok Prawo niestacjonarne

1. Źródła zobowiązań (wskazanie i krótka charakterystyka)

Źródła zobowiązań:

1) Umowy (rodzaje umów- per analogiam jak czynności prawnych)

2) Jednostronne czynności prawne

3) Bezpodstawne wzbogacenie

4) Czyny niedozwolone

5) Decyzje administracyjne

6) Orzeczenia sądu

2. Wyjaśnij pojęcia: zobowiązanie, dług, odpowiedzialność

Zobowiązanie- stosunek prawny między podmiotami prawa cywilnego powstający ze zdarzeń

prawnych, który polega na tym, że "wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia,

a dłużnik powinien świadczenie spełnić" (art. 351 § 1 k.c.)

Dług- obowiązek dłużnika zgodny z treścią zobowiązania i polegający na zadość uczynieniu

godnemu ochrony interesowi wierzyciela.

Odpowiedzialność- pokrycie długu związane z przymusową realizacją świadczenia.

3. Odpowiedzialność

– wyjaśnij pojęcie; rodzaje odpowiedzialności,

ograniczenia odpowiedzialności osobistej

Odpowiedzialność- pokrycie długu związane z przymusową realizacją świadczenia.

Rodzaje odpowiedzialności:



Odpowiedzialność osobista

- nieograniczona, dłużnik odpowiada wobec wierzyciela całym swym majątkiem

teraźniejszym i przyszłym

a) wierzycielowi służy wybór pomiędzy przedmiotami majątkowymi

należącymi do dłużnika, z których chce uzyskać zaspokojenie oraz wybór

przymusowego zaspokojenia

b) w przypadku zbiegu wierzycieli, gdy majątek dłużnika nie wystarcza na

zaspokojenie wszystkich pretensji, każdy z wierzycieli zaspokajany jest

częściowo wg stosunku wartości wierzytelności

- ograniczona

a) odpowiedzialność dłużnika sprowadza się do pewnej wyodrębnionej masy

majątkowej dłużnika traktowanej w jego majątku jako osobną całość- nie

dotyczy tego za co dłużnik odpowiada w razie skierowania poszukiwań

wierzyciela skierowanych do majątku dłużnika poszukiwania te mogą jednak

dotyczyć tylko składnika wspomnianej masy lub masy majątkowej

b) dłużnik odpowiada wprawdzie całym swym majątkiem (bez względu na

istnienie lub nie w tym majątku pewnych mas) jednak odpowiada tylko do

pewnej wysokości ograniczonej liczbowo- niezależnie od wysokości długu-

ograniczenie dotyczy tylko tego za co dłużnik odpowiada, a nie tego czym

dłużnik odpowiada



Odpowiedzialność rzeczowa (należy do czynności prawnych normowanych

przez prawo rzeczowe)

GWARANCJĘ ZASPOKOJENIE WIERZYCIELA PRZY ODPOWIEDZIALNOŚCI

RZECZOWEJ DAJĘ NIE MAJĄTEK DŁUŻNIKA, LECZ OZNACZONY

PRZEDMIOT MAJĄTKOWY (rzecz ruchoma lub nieruchoma), ALE KTÓRYM

ZABEZPIECZONO WIERZYTELNOŚĆ.

Wierzyciel skutecznie (prawo rzeczowe- erga omens) i bezpośrednio zaspokaja się z

przedmiotu w tym zakresie jego władzy.

Cechy odróżniające odpowiedzialność rzeczową od osobistej:

- uprawnienie wierzyciela może być realizowane w zasadzie niezależnie od

tego, czyją własność stanowi przedmiot, na którym ciąży odpowiedzialność

rzeczowa, mogą być ustanowione od samego początku na zabezpieczenie

długu

- obowiązek właściciela rzeczy, który nie jest dłużnikiem osobistym

uprawionego (wierzyciela), gdy chodzi o zastaw i hipotekę nie polega na

obowiązku świadczenia, a jedynie na obowiązku znoszenie tego, że wierzyciel,

dążąc do zaspokojenia sią z rzeczy, może przeprowadzić jej sprzedaż i z

uzyskanej sumy ściągnąć swoją pretensję

- uprawnienie wierzyciela w razie zbiegu w toku egzekucji z wierzytelnościami

osobistymi innych wierzycieli uzyska przywilej pierwszeństwa co do

zaspokajania się z przedmiotu obciążonego

ODPOWIEDZIALNOŚĆ OSOBISTA MOŻE WYSTĘPOWAĆ PARALELNIE Z

ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ RZECZOWĄ.

Porównanie odpowiedzialności osobistej (nieograniczonej) z odpowiedzialnością rzeczową:

- odpowiedzialność osobista jest odpowiedzialnością o szerszej skali, niż

odpowiedzialność rzeczowa- ciąży nie na jednym przedmiocie, lecz na całym

majątku jako zespole prawa należących do dłużnika

- mimo szerszej skali daje ona niekiedy mniejszą pewność zaspokojenia

roszczeń uprawnionego, gdyż zaspokojenie to jest zależne od stanu

majątkowego, dłużnika, który może się zmienić

- odpowiedzialność osobista nie uznaje w zasadzie przywileju na korzyść

jednych wierzycieli przeciwko innym. Ryzyko stąd wynikające ponosi

wierzyciel

Odpowiedzialność osobista za dług nie ogranicza dłużnika w dysponowaniu swoim

majątkiem, aż do chwili skierowania przez wierzyciela egzekucji świadczenia!

Wierzyciel nie ma skutecznego środka obrony przed pogarszaniem przez dłużnika jego stanu

majątkowego w drodze zaciągania nowych długów.

4. Jakie relacje zachodzą między długiem a odpowiedzialnością

Brak dowolnego wykonania świadczenia= przymus w postaci egzekucji

Dług nie jest tożsamy odpowiedzialności

Pokrycie długu związane z przymusową realizacją świadczenia

Obowiązek świadczenia dłużnika

5. Zobowiązania naturalne (istota, wyraz normatywny w KC – przykłady)

Zobowiązanie naturalne inaczej niezupełne- obligationes naturales

Istotą zobowiązań naturalnych jest pozbawienie wierzyciela możliwości przymusowego

dochodzenia świadczenia.

Dwie cechy charakterystyczne dla grupy zobowiązań niezupełnych:

- mniej lub bardziej stanowczo orzeczona przez ustawę niezaskarżalność

- przyznanie spełnienie mocy prawnej tego zobowiązania przez dłużnika

Są to:

1)

Zobowiązanie, w których roszczenie wierzyciela uległo przedawnienie i mimo

to nie wygasło (art. 117 § 2 k.c.)

2)

Zobowiązanie pochodzące z gier lub zakładów nie zarządzonych lub nie

stwierdzonych przez państwo- np. prywatne loterie fantowe

3)

Zobowiązania, w których obowiązek świadczenie czyni zadość zasadom

współżycia społecznego- np. zapłacenie nienależnych alimentów na osobę najbliższą

Świadczenie

Wierzytelność

Dług

6. Elementy

stosunku zobowiązaniowego (podmioty, przedmiot, treść;

przedmiot zobowiązania a przedmiot świadczenia)

Na podstawie wykładni art. 353 k.c.:



Podmioty (strony)



Przedmiot

Świadczenie- zachowanie się (czynne lub bierne) dłużnika zgodne z treścią zobowiązania i

polegające na zadość uczynieniu godnemu ochrony interesowi wierzyciela.

Za interes wierzyciela uznaje się jako korzyść jaką wierzyciel ma odnieść w wyniku

spełnienia zobowiązania.

Brak korzyści= zobowiązanie nie powstaje, a powstałe wygasa. Np. zaspokojenie wierzyciela

przez osobę trzecią, zbieg roszczeń.

Świadczenie powinno być oznaczone w momencie powstania zobowiązania; jeżeli tak nie jest

wówczas muszą przynajmniej być wskazane kryteria umożliwiające jego oznaczenie

najpóźniej w chwili wykonania zobowiązania.

Przedmiot zobowiązania to świadczenia, a przedmiotem świadczenia jest określona korzyść

(koncepcja wysnuta).



Treść

(1)Uprawnienia wierzyciela (prawo podmiotowe)= Obowiązek dłużnika(2)

1)

Zasadnicze (główne)

Pomocnicze (pomocnicze)

a)

do uzyskania świadczenia

Mają charakter uzupełniający wobec

Dłużnik

(podmiot zobowiązany)

Dłużnik

(podmiot zobowiązany)

Wierzyciel

(podmiot uprawniony)

b)

odszkodowanie zamiast lub

obok świadczenia, które było

przewidziane w treści stosunku

obligacyjnego.

Służą bezpośrednio do zaspokojenia

podstawowego interesu wierzyciela.

uprawnień zasadniczych. Wpływają

pośrednio na uzyskane przez wierzyciela

świadczenie od dłużnika.

Np. odsetki, informacje o przedmiocie

świadczenia, rachunek z zarządu mieniem,

uprawnienie do zabezpieczenia roszczenia

głównego.

UPRAWNIENIA

UBOCZNE

NIE

MOGĄ

POWSTAĆ

BEZ

UPRAWNIEŃ

ZASADNICZYCH.

2)

Obowiązkiem dłużnika w rozumieniu sensu stricto jest zachowanie się zgodne z treścią

stosunku zobowiązaniowego (spełnienie świadczenia). (art. 354 k.c.)

7. Względny charakter więzi prawnej a rozszerzona skuteczność wierzytelności

Stosunek obligacyjny ma charakter więzi prawnej inter partes (względny). Rozumie się

przez to, iż co do zasady wierzyciel ma prawo żądać spełnienia świadczenia tylko i wyłącznie

od dłużnika. Wszelkie ustalenia między stronami obowiązują tylko w relacjach między nimi.

Rozszerzona skuteczność wierzytelności- przełamanie względnego charakteru zobowiązań.

W niektórych przypadkach ustawodawca zdecydował o rozszerzeniu skuteczności

wierzytelności poza ścisły stosunek względny łączący pierwotnie wierzyciela i dłużnika.

Są to:

a)

Actio paulina zwana też ochroną wierzyciela w razie niewypłacalności

dłużnika (art. 527 – 534 k.c.)

b)

Bezskuteczność względna (art. 59 k.c.

c)

Przepisy o czynach niedozwolonych

d)

[kontrowersyjna klasyfikacja] Roszczenie ochrony najemcy lokalu (art. 690

k.c.)

8. Pojęcie i rodzaje świadczenia,

Świadczenie- zachowanie się (czynne lub bierne) dłużnika zgodne z treścią zobowiązania i

polegające na zadość uczynieniu godnemu ochrony interesowi wierzyciela.

Za interes wierzyciela uznaje się jako korzyść jaką wierzyciel ma odnieść w wyniku

spełnienia zobowiązania.

Brak korzyści= zobowiązanie nie powstaje, a powstałe wygasa. Np. zaspokojenie wierzyciela

przez osobę trzecią, zbieg roszczeń.

Określenie charakteru świadczenia wynika z reguły z przepisów ustawy oraz- gdy

zobowiązanie powstaje z umowy stron- z porozumień między nimi czy to modyfikujących

przepisy ustawowe, czy to konkretyzujących treść świadczenia według potrzeb stron i celu

umowy.

Bierzemy pod uwagę I księgę KC

Świadczenie może polegać na:

a)

Działaniu

b)

Zaniechaniu, czyli powstrzymaniu się od jakiegoś działania

ŚWIADCZENIE MUSI BYĆ OZNACZONE (NAJPÓŹNIJE W CHWILI POWSTANIA)

Wierzyciel musi wiedzieć czego może domagać się od dłużnika, a dłużnik jak ma się

zachować, aby zaspokoić chroniony przez prawo interes wierzyciela.

Świadczenie stanowiące przedmiot stosunku zobowiązaniowego musi być możliwy do

spełnienia.

Immpossibilium nulla obligatio est- nikt nie jest zobowiązany do rzeczy niemożliwych

Niemożność świadczenia

Pierwotna

Następcza

Jeśli niemożność świadczenia występuje od

samego początku stosunku zobowiązanie nie

powstaje.

Niemożliwe świadczenie już po powstaniu

nie skutkuje nieważnością, lecz wygaśnie lub

utrzyma się w mocy, a dłużnik będzie

obowiązany co do zasady do odszkodowania

w miejsce świadczenia.

Rodzaje świadczeń:

1)

Kryterium czasu:

a)

Jednorazowe- wymaga jednorazowego zachowania się dłużnika. Świadczenie

to, gdy jest podzielne może być spełniane ratami. Zawsze jednak składa sięono na

jedną całość, która może być spełniona jednorazowo (np. zapłata za towar,

odszkodowanie).

b)

Ciągłe- wymaga jakiegoś zachowania się dłużnika przez ciąg czasu i ponadto

wtedy, gdy nie może być spełnione jednorazowo (nie mylić z charakterem

ciągłym)

c)

Okresowe- wymaga spełniania przez dłużnika przez pewien okres świadczeń

jednorazowych, których przedmiotem są najczęściej pieniądze lub rzeczy

oznaczone rodzajowo, a które mogą nie składać się na całość z góry określoną.

Istotą jest powtarzanie się kolejnych świadczeń w regularnych odstępach czasu

(np. czynsz).

2)

Właściwość przedmiotu świadczenia

a)

Podzielne- możliwość spękania częściami, jeżeli przy tego rodzaju

świadczeniu nie następuje zmiana właściwości przedmiotu lub jego wartości (art.

379 § 2 k.c.)

b)

Niepodzielne

3)

W odniesieniu do przedmiotu:

a)

Rzecz oznaczona in species (indywidulanie)- rzecz tą określono przy pomocy

przymiotników tylko jej właściwymi i z tego powodu nie można zastąpić ją inną.

W zobowiązaniach, gdzie świadczenie dotyczy rzeczy oznaczone in species,

zniszczenie takiej rzeczy powoduje niemożliwość świadczenia z tym, że zobowiązanie

najczęściej wygaśnie, a wierzyciel nie zostaje zaspokojony- wierzyciel ponosi

odpowiedzialność- Species perit ei cui debetur- rzecz oznaczona indywidulanie,

przepada temu komu się należy.

b)

Rzecz oznaczona in genus (rodzajowo)- rzecz jest określona przy pomocy

przymiotników rodzajowych, tj. przez wskazanie cech, które określają na ogół

właściwości większej grupy, wydziela się je najczęściej za pomocą liczby, miar,

wagi.

W zobowiązaniach, gdzie świadczenie dotyczy rzeczy oznaczonej in genus,

niebezpieczeństwo zniszczenia się konkretnych przedmiotów, z których dłużnika chce

dokonać świadczenia ciąży na dłużniku- Genus perire noncensetur- uważa się, że

gatunek nie ginie.



Świadczenia pieniężne

Sensus stricto- świadczenie pieniężne występuje jako podstawowe wg treści stosunku

prawnego w zobowiązaniach pieniężnych.

Sensus largo- świadczenie występuje jako surogat i w zobowiązaniach niepieniężnych.

Przedmiotem świadczenia jest określona wartość ekonomiczna pod postacią sumy

pieniężnej wyrażonej w jakiś jednostkach pieniężnych.

Pieniądz wyraża w danym wypadku wartość, której przekazanie ma nastąpić z

majątku dłużnika do majątku wierzyciela.

Pieniądz jako miernik wartości jest instrumentem rozwiniętych stosunków

gospodarczych. Nie zależnie od postaci pod jaką występuje, służy on jako środek

zamiany, będący ekwiwalentem wszelakiego rodzaju dóbr, ponadto jako środek

płatniczy mający moc umarzania zobowiązań, których przedmiotem jest przeniesienie

wartości.

Zasada nominalizmu- wykonanie zobowiązania przez dłużnika następuje przez

zapłatę sumy nominalnej w znakach pieniężnych przez dłużnika, następuje przez

zapłatę sumy nominalnej w znakach pieniężnych, które reprezentują należności

podług wartości przepisów walutowych państwa, w którego walucie następuje zapłata.

Dłużnika może dokonać zapłaty każdym gatunkiem pieniędzy mających obieg prawny

w miejscu i chwili zapłaty.

Odsetki

Jest to wynagrodzenie za korzystanie z pieniędzy lub innych rzeczy oznaczonych in

genus, gdy zostaje ono obliczone według pewnej stopy procentowej, czyli w stosunku

do wartości sumy, od której są pobierane i w stosunku do czasu użycia sumy.

Aby pobierać odsetki należy posiadać szczególny tytuł wynikający z czynności

prawnej, ustawy, orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu.

Odsetki należą się zawsze za samo spóźnienie, a więc niezależnie od tego, czy dłużnik

popadł w zwłokę, a także bez potrzeby wykazywania przez wierzyciela poniesionej

szkody.

Anatocyzm- zapłata odsetek od odsetek- w polskim porządku prawnym zabronione

Dwa wyjątki:

- zaległość z uiszczonych odsetek już powstała, albowiem wówczas strony mogą się

zgodzić na doliczenie odsetek do sumy dłużnej i tak ustaloną całość oporocentują

- możliwość naliczania odsetek od odsetek z chwilą wytoczenia o nie powództwa

Odsetki przedawniają się po 3 latach (art. 118 k.c. in fine)

9. Wielość wierzycieli i dłużników,

[Każda linia to świadczenie, w związku z tym przy założeniu 2 podmiotów po stronie uprawnionej i 3

podmiotów po stronie zobowiązanej mamy 6 świadczeń]

Zobowiązania podzielne i niepodzielne:

1)

Świadczenie rzeczy in spicies jest niepodzielne

Świadczenie rzeczy in genus jest podzielne

Świadczenie pieniężne jest zawsze podzielne

Świadczenie polegające na zaniechaniu jest niepodzielne

Ilekroć świadczenie jest podzielne, a po stronie czy to wierzycieli, czy dłużników

istnieje wielość podmiotów, zarówno wierzytelność jak i dług dzielą się na tyle od

siebie niezależnych części ilu jest dłużników lub wierzycieli (art. 379 § 1 k.c.)

Części na które dzieli się na całość, są według KC równe, jeżeli z okoliczności nic

innego nie wynika (art. 379 § 1 k.c. in fine)

Wierzyciel może żądać tylko tej części jaka przypada na dłużnika- zapłata pro parte.

Wierzyciel 1
Wierzyciel 2

(strona uprawniona)

Dłużnik 1
Dłużnik 2
Dłużnik 3

(strona zobowiązana)

Dłużnik 1

Wierzyciel 1

Dłużnik 2

Dłużnik 3

Dłużnik 1

Wierzyciel 2

Dłużnik 2

Dłużnik 3

z reguły

2)

Ilekroć świadczenie jest niepodzielne, a postronnie czy to wierzycieli czy dłużników

istnieje wielość podmiotów mamy do czynienia z odstępstwem od reguły

podstawowej

Należy odróżnić:

a)

Wielość dłużników

Dłużnicy odpowiadają solidarnie

Każdy z dłużników odpowiada za całość długu, a wierzyciel może żądać całości

świadczenia od wszystkich/niektórych/każdego z osobna. (art. 366 § 1 k.c.)

Zaspokojenie wierzyciela przez jednego z dłużników zwalnia pozostałych. Fakt, iż

świadczenie jest niepodzielne nie przesądza o solidarności dłużników.

Solidarność nie jest cechą tego świadczenia. W zobowiązaniach wzajemnych

świadczenie strony uprawnionej jest niepodzielne, w braku odmiennej umowy

dłużnicy zobowiązani są do świadczenia podzielnego są odpowiedzialni solidarnie.

(art. 380 § 2 k.c.)

b)

Wielość wierzycieli

Wierzyciel może żądać świadczenia całkowitego, w razie sprzeciwu drugiego

wierzyciela dłużnik umieszcza przedmiot świadczenia w depozycie sądowym (art. 381

§ 1 i 2 k.c.)

Upoważnienie do żądania i odebrania świadczenia przez jednego wierzyciela nie

obejmuje jednak uprawnienia do zwolnienia z długu skutkiem dla pozostałych

wierzycieli (art. 382 § 1 k.c.).

Wszelkie czynności podjęte przez jednego z współwierzycieli, które mogą okazać się

niekorzystne dla innych, nie mogą być podjęte bez zgodny innych.

Jednak działania korzystne są skuteczne względem wszystkich (art. 382 § 2 k.c.)

NIEPODZIELNOŚC MUSI ISTNIEĆ JEDNOCZENIE PO OBU STRONACH.

Roszczenie regresywne

Wierzyciel, który otrzymał świadczenie jest odpowiedzialny względem pozostałych w

częściach jakie na nich przypadają, a w braku innych wskazań w częściach równych (art. 383

k.c. w zw. z art. 378 k.c.)

Dłużnik, który wykonywał świadczenie, może ze swojej strony żądać od pozostałych zwrotu

w części świadczenia w wartości, jaką na każdego z nich przypada, a w braku innych

postanowień części te są równe (art. 380 § 3 k.c. w zw. z art. 376 § 1 k.c.

10. Solidarność bierna, solidarność czynna

Solidarność niezależna jest od podzielności czy niepodzielności świadczenia!

Solidarność bierna (dłużników)

Wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie/od

kilku z nich/ od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z

dłużników zwalnia pozostałych (art. 366 § 1 k.c.).

KAŻDY Z DŁUŻNIKÓW ODPOWIADA ZA CAŁOŚC DŁUGU, AŻ DO ZUPEŁNEGO

ZASPOKOJENIA WIERZYCIELA (art. 366 § 2 k.c.)

Solidarność czynna (wierzycieli)

Dłużnik może spełnić całe świadczenie do rąk jednego z nich, a przez zaspokojenie

któregokolwiek z wierzycieli dług wygasa względem wszystkich (art. 367 § 1 k.c.)

Dłużnik może według swojego wyboru spełnić świadczenie któremukolwiek z wierzycieli

solidarnych, dopóki jeden z tych wierzycieli nie wytoczy przeciwko niemu powództwa.

Wytoczenie powództwa przez jednego z wierzycieli oznacza, że świadczenie powinno być

spełnione do rąk tego wierzyciela (art. 367 § 2 k.c.)

Zobowiązanie jest solidarne jedynie wówczas, gdy wynika to z:

a)

Ustawy

Ustawa albo przewiduje solidarność wprost lub dorozumianie (dojście w drodze

wykładni- najczęściej celowościowej lub funkcjonalnej), gdy stronie nie postanowiły

odmiennie.

Iuris dispositivi:



Solidarność bierna ex lege (np.)

- wyrządzenie szkody czynem niedozwolonym, za którą odpowiada kilka osób

- zbycie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego

- odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki



Solidarność czynna ex lege (np.)

-kilka osób zaciągnęło zobowiązanie dotyczące ich majątku współwłaścicieli

- kilka osób dało zlecenie

Zobowiązanie może być solidarne, chociażby każdy z dłużników zobowiązany był w sposób

odmienny wobec każdego wierzyciela (art. 368 k.c.)

Zakres więzi wspólnej wynikającej z solidarności:

1.

Solidarność bierna

Podstawowym przejawem więzi wspólnej między dłużnikami jest to, że zaspokojenie

wierzyciela przez jednego z dłużników zwalnia pozostałych.

Przez zaspokojenie należy rozumieć nie tylko spełnienie świadczenia zgodne z treścią

zobowiązania, lecz i różnego rodzaju świadczenia zastępcze jak np. złożone do depozytu,

świadczenie w miejsce wypełnienia (datio in soltum), potrącenie czy odnowienie.

Reprezentacja między dłużnikami na korzyć dłużników:

a)

Zwłoka wierzyciela względem jednego z dłużników (art. 374 § 2 k.c.)

b)

Wyrok zapadły na korzyść jednego z dłużników solidarnych jeżeli uwzględnia

zarzuty wspólne wszystkich dłużników ( art. 375 § 2 k.c.)

POLEPSZENIE POŁOŻENIA PRAWNEGO JEDNEGO Z DŁUŻNIKÓW JEST WIĘC

SKUTECZNE WBOEC INNYCH

Wzajemna niezależność położenia każdego dłużnika:

a)

Zmiany zachodzące w stosunku między jednym z dłużników a wierzycielem

korzystne dla tego dłużnika (np. zrzeczenie się solidarności wobec jednego z

dłużników lub zwolnienie z długu)

Zmiany te nie mają wpływu na pozostałych dłużników ( art. 373 k.c.)

b)

Zdarzenie dotyczące tylko jednego z dłużników, dla niego niekorzystne (np.

przerwanie lub zawieszenie biegu przedawnienia, wyrok zapadły tylko przeciwko

jednemu dłużnikowi)

Zdarzenia te nie pogarszają położenia pozostałych dłużników (art. 372 k.c. art. 375

k.c.)

c)

Działania i zaniechania jednego z dłużników, które pogarszają jego położenie

względem wierzyciela (np. zwłoka wierzyciela i uznanie przez niego długu)

Brak wpływu na pozostałych dłużników (art. 371 k.c.)

W razie tzw. następczej niemożności świadczenia zastosowanie reguł KC w tej materii

prowadzi do wniosku, że ilekroć niemożliwość ta wynikła z przyczyn, za które odpowiada

tylko jeden z dłużników, zobowiązanie wygasa co do pozostałych, a tylko ten dłużnik jest

obowiązany do naprawienia wynikłej szkody (art. 471 k.c. i art. 475 k.c.)

Jeżeli dłużnik ma zarzut osobisty wobec wierzyciela, tylko on może się nim bronić (art. 375 §

1 k.c.)

2.

Solidarność czynna

Podstawowym przejawem więzi wspólnej między wierzycielami jest to, że każdy wierzyciel

może żądać spełnienia całej wierzytelności, a zaspokojenie jednego z wierzycieli umarza dług

wobec pozostałych (art. 376 § 1 k.c.)

Reprezentacja między wierzycielami wobec dłużnika na ich korzyć, a więc nie tylko c odo

samego zaspokojenia, ale i co do wszystkiego, co to zaspokojenie zapewnia (art. 377 k.c.) Np.

zwłoka dłużnika, przerwanie/zawieszenie biegu przedawnienia- odnosi się do wszystkich

wierzycieli zdarzenia, które pogrążają położenie jednego z nich względem dłużnika.

Zwolnienie z długu, rozłożenie na raty, przesunięcie terminu itp. które dotyczą tylko

tego wierzyciela, który tych czynności dokonał!

Regres



Dłużnikowi, który spełnił świadczenie przysługuje roszczenie o zwrot części

tego świadczenia jakie przypada na pozostałych dłużników solidarnych (art. 376 § 1

k.c.). O powstaniu roszczenia regresowego i jego wysokości rozstrzyga stosunek

wewnętrzny między dłużnikami solidarnymi.

Może się okazać, że roszczenie w ogóle nie powstaje lub powstaje w oznaczonej wysokości.

W razie wątpliwości uznaje się, że roszczenie regresywne powstaje w równe wysokości.

W razie niewypłacalności jednego z dłużników solidarnych część niewypłacalnego dłużnika

rozlicza się, w świetle przepisów KC, między pozostałych dłużników i tego, który dokonał

zapłaty.



O istnieniu i wysokości regresu w solidarności czynnej rozstrzyga stosunek

wewnętrzny (art. 378 k.c.)

W razie wątpliwości wierzyciel solidarny, który otrzymał świadczenie, jest

zobowiązany do zaspokojenia pozostałych wierzycieli w częściach równych.

ROSZCZENIA REGRESOWE MIĘDZY DŁUCZNIKAMI CZY WIERZYCIELAMI

SOLIDARNYMI MAJĄ CHARAKTER ZWROTY I NIE SĄ NIGDY SOLIDARNE!