PRZYGOTOWANIE DANYCH DO OBLICZEŃ STATYCZNYCH

UKŁADU KONSTRUKCYJNEGO

ANALIZA WYNIKÓW OBLICZEŃ

1 Budowa schematu statycznego

1. Poszczególne poziomy określające końce prętów i rzędne przyłożenia obciążenia odpowiadają

rzeczywistym. Dotyczy to w szczególności
· Podpór prętów (słupów) – zamocowanie w górnym poziomie stóp fundamentowych

· Oparcie dźwigarów – górny poziom wsporników

· Oparcie belek podsuwnicowych – j.w.
· Poziom przyłożenia sił hamowania suwnic – górny poziom belek podsuwnicowych

· Wysokość ściany: od poz. –0,15 m do rzędnej dachu przy okapie. Dla ścian pomiędzy nawami

na różnej wysokości: różnica poziomów sąsiadujących okapów.

2. Dla prętów modelujących odcinki poszczególnych słupów należy przyjmować:

· Osie pionowe w środku ciężkości przekrojów poszczególnych odcinków słupów, na całej ich

długości, pomijając wsporniki.

· Wierzchołkowe odcinki słupów - od poziomu wspornika dźwigara do rzędnej okapu dachu

· Sztywność prętów pionowych należy ustalać na podstawie przekroju odpowiednich odcinków

słupów

· Poziome pręty zastępcze modelujące wsporniki i łączące poszczególne pręty pionowe należy

lokalizować w górnych poziomach wsporników, a ich długość powinna wynikać z położenia osi
pionowych prętów lub miejsca przyłożenia obciążenia (środek długości oparcia dźwigarów i
belek podsuwnicowych)

· Poziome pręty zastępcze modelujące dźwigary lokalizować j.w.
· Sztywność poziomych prętów zastępczych powinna być min. 10 razy większa niż słupów

(teoretycznie dążąca do +

¥)

3. Węzły konstrukcyjne należy przyjmować:

· Podporowe – całkowite utwierdzenie

· Łączące słupy z dźwigarami – przeguby nieprzesuwne
· Wewnętrzne, łączące poszczególne odcinki słupów z poziomymi prętami zastępczymi –

całkowite zamocowanie

2 Przygotowanie schematów obciążeń

2.1 Obciążenia stałe

· Dach – obciążenie skupione (z jednej połaci) przyłożone w węzłach dźwigara, zebrane z

szerokości 6 m

· Ściany – zewnętrzne obciążają tylko fundament (przez belkę podwalinową); pomiędzy nawami

– obciążają przyległy węzeł dolnego dźwigara

· Belki podsuwnicowe z szynami – reakcje na wspornik

· Słupy - obciążenie liniowe na długości poszczególnych odcinków. Wartość ustalać dzieląc

ciężar poszczególnych odcinków (wraz ze wspornikami) przez długość pręta

2.2 Wiatr

· Rozpatrywać dwa schematy działania wiatru w płaszczyźnie układu poprzecznego: wiatr z

lewej, wiatr z prawej

· W poszczególnych schematach uwzględnić działanie także na ścianę pomiędzy nawami.

Pominąć działanie na dach (także przy pochyleniu połaci).

· Obciążenie zebrane z 6 m przykładać jako obciążenie liniowe do poszczególnych docinków

słupów, od poziomu –0,15 m do poziomu okapu (wierzchołek pręta słupa)

2.3 Śnieg

· Rozpatrywać działania śniegu (z 6 m) na poszczególne nawy. Zestawiać jako reakcje w

węzłach dźwigarów. Pominąć worki śnieżne

2.4 Reakcje suwnic

· Ponieważ rozpatrujemy działanie (reakcje) na słupy, zredukować wartość współczynnika

dynamicznego

b

· Dla naw z dwoma suwnicami, uwzględnić łączne działanie dwóch suwnic
· Dla każdej nawy wyznaczyć 4 schematy obciążenia:

Suwnica z lewej, hamowanie w prawo

V

max

H

V

min

Suwnica z lewej, hamowanie w lewo

V

max

H

V

min

Suwnica z prawej, hamowanie w prawo

V

max

H

V

min

Suwnica z prawej, hamowanie w lewo

V

max

H

V

min

· Reakcje pionowe:

P

P

P

P

R

2a

R

R+2a<L

druga suwnica

4

4

4

4

3

4

4

4

4

2

1

4

48

4

47

6

SUWNIC

DWÓCH

DLA

L

R

a

2

JEŚEŚ

L

R

a

2

L

P

L

a

2

L

P

L

R

L

P

P

V

_

_

_

<

+

-

-

+

-

+

-

+

=

P = P

max

albo P

min

· Reakcje poziome przyłożone do słupa w górnym poziomie belki podsuwnicowej:

H

2

H

1

2a

druga suwnica

max

max

_

_

,

,

;

P

1

0

H

kP

H

L

a

2

L

H

H

H

2

1

SUWNIC

DWÓCH

DLA

2

1

=

=

-

+

=

43

42

1

3 Zestawianie schematów obciążeń – kombinatoryka

· Obciążenia należy zestawiać w grupach. Proponuje się następujące grupy:

-

A – obciążenia stałe

-

B – wiatr z lewej

-

C – wiatr z prawej

-

D – śnieg nawa I

-

E – śnieg nawa II

-

F

¸ I nawa I, cztery ustawienia suwnic

-

J

¸ M nawa II, cztery ustawienia suwnic

· Należy uwzględnić możliwość jednoczesności występowania obciążeń:

-

A – działa zawsze

-

B i C wzajemnie się wykluczają, mogą, ale nie muszą działać

-

D i E działają wzajemnie niezależnie, mogą ale nie muszą działać

-

F i G i H i I wzajemnie się wykluczają, mogą, ale nie muszą działać

-

J i K i L i M wzajemnie się wykluczają, mogą, ale nie muszą działać

· Obliczenia należy przeprowadzić w trzech wariantach:

-

Dla obliczeniowych wartości obciążeń – wariant podstawowy

-

Dla charakterystycznych wartości obciążeń i dla długotrwałych wartości obciążeń ( bez
grup B

¸ E) – warianty uzupełniające

4 Analiza wyników obliczeń

· Wyniki zebrać dla pionowych prętów słupów: wewnętrznego i jednego z zewnętrznych

· Ponieważ na poszczególnych odcinkach (prętach modelu) słupy będą miały stałe zbrojenie,

łącznie analizować wszystkie punkty (węzły) danych odcinków

· Do wymiarowania słupów należy wybrać wyniki dla których:

-

M = M

max

, rejestrując także N i V

-

M = M

min

, rejestrując także N i V

-

N = N

max

, rejestrując także M i V

W niektórych przypadkach będzie można zrezygnować z obliczeń dla N = N

max

· Do wymiarowania stopy fundamentowej należy wybrać w analogiczny sposób wyniki dla węzła

podporowego: