PRZYGOTOWANIE DANYCH DO OBLICZEŃ STATYCZNYCH

UKŁADU KONSTRUKCYJNEGO

ANALIZA WYNIKÓW OBLICZEŃ

1 Budowa schematu statycznego

1. Poszczególne poziomy określające końce prętów i rzędne przyłożenia obciążenia odpowiadają rzeczywistym. Dotyczy to w szczególności

· Podpór prętów (słupów) – zamocowanie w górnym poziomie stóp fundamentowych

· Oparcie dźwigarów – górny poziom wsporników

· Oparcie belek podsuwnicowych – j.w.

· Poziom przyłożenia sił hamowania suwnic – górny poziom belek podsuwnicowych

· Wysokość ściany: od poz. –0,15 m do rzędnej dachu przy okapie. Dla ścian pomiędzy nawami na różnej wysokości: różnica poziomów sąsiadujących okapów.

2. Dla prętów modelujących odcinki poszczególnych słupów należy przyjmować:

· Osie pionowe w środku ciężkości przekrojów poszczególnych odcinków słupów, na całej ich długości, pomijając wsporniki.

· Wierzchołkowe odcinki słupów - od poziomu wspornika dźwigara do rzędnej okapu dachu

· Sztywność prętów pionowych należy ustalać na podstawie przekroju odpowiednich odcinków słupów

· Poziome pręty zastępcze modelujące wsporniki i łączące poszczególne pręty pionowe należy lokalizować w górnych poziomach wsporników, a ich długość powinna wynikać z położenia osi pionowych prętów lub miejsca przyłożenia obciążenia (środek długości oparcia dźwigarów i belek podsuwnicowych)

· Poziome pręty zastępcze modelujące dźwigary lokalizować j.w.

· Sztywność poziomych prętów zastępczych powinna być min. 10 razy większa niż słupów (teoretycznie dążąca do +¥)

3. Węzły konstrukcyjne należy przyjmować:

· Podporowe – całkowite utwierdzenie

· Łączące słupy z dźwigarami – przeguby nieprzesuwne

· Wewnętrzne, łączące poszczególne odcinki słupów z poziomymi prętami zastępczymi –

całkowite zamocowanie

2 Przygotowanie schematów obciążeń

2.1 Obciążenia stałe

· Dach – obciążenie skupione (z jednej połaci) przyłożone w węzłach dźwigara, zebrane z szerokości 6 m

· Ściany – zewnętrzne obciążają tylko fundament (przez belkę podwalinową); pomiędzy nawami

– obciążają przyległy węzeł dolnego dźwigara

· Belki podsuwnicowe z szynami – reakcje na wspornik

· Słupy - obciążenie liniowe na długości poszczególnych odcinków. Wartość ustalać dzieląc ciężar poszczególnych odcinków (wraz ze wspornikami) przez długość pręta 2.2 Wiatr

· Rozpatrywać dwa schematy działania wiatru w płaszczyźnie układu poprzecznego: wiatr z lewej, wiatr z prawej

· W poszczególnych schematach uwzględnić działanie także na ścianę pomiędzy nawami.

Pominąć działanie na dach (także przy pochyleniu połaci).

· Obciążenie zebrane z 6 m przykładać jako obciążenie liniowe do poszczególnych docinków słupów, od poziomu –0,15 m do poziomu okapu (wierzchołek pręta słupa) 2.3 Śnieg

· Rozpatrywać działania śniegu (z 6 m) na poszczególne nawy. Zestawiać jako reakcje w węzłach dźwigarów. Pominąć worki śnieżne

2.4 Reakcje suwnic

· Ponieważ rozpatrujemy działanie (reakcje) na słupy, zredukować wartość współczynnika dynamicznego b

· Dla naw z dwoma suwnicami, uwzględnić łączne działanie dwóch suwnic

· Dla każdej nawy wyznaczyć 4 schematy obciążenia:

H

V

V

min

max

Suwnica z lewej, hamowanie w prawo

H

V

V

min

max

Suwnica z lewej, hamowanie w lewo

H

Vmin

Vmax

Suwnica z prawej, hamowanie w prawo

H

Vmin

Vmax

Suwnica z prawej, hamowanie w lewo

· Reakcje pionowe:

druga suwnica

6JE 4

4

ŚE 7

Ś_ 2a + 4

4R8

<L

P

P

P

P

L - R

L - a

2

L - a

2 - R

R

2a

R

V = P + P

+ P

+ P

L

1 L 4

4

4

4

2

L 4

4

4

4

3

DLA _ DWÓCH _ SUWNIC

R+2a<L

P = Pmax albo Pmin

· Reakcje poziome przyłożone do słupa w górnym poziomie belki podsuwnicowej: druga suwnica

H

-

1

H2

L

a

2

2a

H = H +

H

;

1

2

L

4

1 4

2 3

DLA _ DWÓCH _ SUWNIC

H = kP ,

H

= ,

0 P

1

1

max

2

max

3 Zestawianie schematów obciążeń – kombinatoryka

· Obciążenia należy zestawiać w grupach. Proponuje się następujące grupy:

-

A – obciążenia stałe

-

B – wiatr z lewej

-

C – wiatr z prawej

-

D – śnieg nawa I

-

E – śnieg nawa II

-

F ¸ I nawa I, cztery ustawienia suwnic

-

J ¸ M nawa II, cztery ustawienia suwnic

· Należy uwzględnić możliwość jednoczesności występowania obciążeń:

-

A – działa zawsze

-

B i C wzajemnie się wykluczają, mogą, ale nie muszą działać

-

D i E działają wzajemnie niezależnie, mogą ale nie muszą działać

-

F i G i H i I wzajemnie się wykluczają, mogą, ale nie muszą działać

-

J i K i L i M wzajemnie się wykluczają, mogą, ale nie muszą działać

· Obliczenia należy przeprowadzić w trzech wariantach:

-

Dla obliczeniowych wartości obciążeń – wariant podstawowy

-

Dla charakterystycznych wartości obciążeń i dla długotrwałych wartości obciążeń ( bez grup B ¸ E) – warianty uzupełniające

4 Analiza wyników obliczeń

· Wyniki zebrać dla pionowych prętów słupów: wewnętrznego i jednego z zewnętrznych

· Ponieważ na poszczególnych odcinkach (prętach modelu) słupy będą miały stałe zbrojenie, łącznie analizować wszystkie punkty (węzły) danych odcinków

· Do wymiarowania słupów należy wybrać wyniki dla których:

-

M = Mmax, rejestrując także N i V

-

M = Mmin, rejestrując także N i V

-

N = Nmax, rejestrując także M i V

W niektórych przypadkach będzie można zrezygnować z obliczeń dla N = Nmax

· Do wymiarowania stopy fundamentowej należy wybrać w analogiczny sposób wyniki dla węzła podporowego: