Komutacja pakietów - Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/Komutacja_pakiet%C3%B3w

1 z 3

2008-03-11 08:55

Z Wikipedii

Komutacja pakietów - w telekomunikacji sposób transmisji danych polegający na dzieleniu strumienia
danych na kawałki (pakiety), a następnie wysyłanie ich za pomocą łącz komunikacyjnych pomiędzy węzłami
sieci. Każdy pakiet podlega osobnemu trasowaniu - może podążać do celu ścieżką niezależną od
wcześniejszych pakietów.

Efektem tego jest kilka cech komutacji pakietów:

odporność na uszkodzenia sieci (uszkodzone urządzenia są po prostu omijane)
możliwość docierania pakietów w przypadkowej kolejności (ze względu na różne ścieżki transmisji)
opóźnienia związane z buforowaniem pakietów w routerach
duża przepustowość efektywna sieci

Alternatywą dla komutacji pakietów jest komutacja łączy.

Przykłady sieci wykorzystujących komutację pakietów:

Ethernet
WiFi

Spis treści

1 Komutacja pakietów
2 Podział informacji na pakiety
3 Metoda połączeniowa

3.1 Tymczasowe połączenie wirtualne SVC
3.2 Stałe połączenie wirtualne PVC

4 Metoda bezpołączeniowa

Komutacja pakietów

Technika komutacji pakietów należy do najbardziej elastycznych technik komutacji stosowanych we
współczesnych sieciach. Polega ona na przesyłaniu danych przez sieć w postaci pakietów. W odróżnieniu od
techniki komutacji łączy pozwala użytkownikom nawiązywać połączenia z wieloma innymi użytkownikami
jednocześnie.

Pakiety powstają w wyniku podzielenia informacji użytkownika na części o stałej długości (wyjątkiem jest
ostatnia część, której długość może być mniejsza) i opatrzenie tych "wycinków" w nagłówek N, też o stałej
długości. Nagłówek zawiera informacje, które umożliwiają pakietowi dojście z punktu źródłowego do
docelowego, węzłom sieci sprawdzenie poprawności zawartych w pakiecie danych a w punktom docelowym
właściwie zestawić i odtworzyć podzieloną informację. W nagłówku zatem, w zależności od organizacji
sieci, znajdują się następujące informacje: adresy źródłowy i docelowy, numer pakietu, wskaźnik ostatniego
pakietu a także identyfikator zawartej w pakiecie informacji.

Podział informacji na pakiety

Komutacja pakietów

Komutacja pakietów - Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/Komutacja_pakiet%C3%B3w

2 z 3

2008-03-11 08:55

Transmisja pakietów od użytkownika źródłowego do użytkownika docelowego polega na przesyłaniu ich
kolejno między węzłami sieci występującymi po drodze. Zanim pakiet zostanie nadany do następnego węzła
w sieci musi być odebrany w całości przez dany węzeł i umieszczony w jego pamięci buforowej. Pamięć ta
jest dzielona na części o jednakowej wielkości, równej maksymalnej długości pakietu. Dzięki takiej
konstrukcji zostało znaczny sposób uproszczone zarządzanie pamięcią. Gdy pakiet zostanie odebrany,
sprawdzana jest jego poprawność. Jest to istotna właściwość techniki komutacji pakietów. Gdy pakiet nie
zawiera błędów to, między innymi na podstawie informacji zawartych w nagłówku, kieruje się go do
kolejnego węzła w sieci. Pakiety mogą być przesyłane przez sieć jedną z dwóch niżej opisanych metod:

metodą połączeniową,
metodą bezpołączeniową.

Metoda połączeniowa

Metoda połączeniowa charakteryzuje się tym, że przesyłanie pakietów jest poprzedzone zestawieniem
połączenia wirtualnego, na które składa się sekwencja następujących po sobie węzłów i kanałów. Kanał
logiczny powstały w ten sposób służy do przesyłania nim kolejno pakietów powstałych przez podzielenie
informacji. Połączenie wirtualne, ma przypisany swój unikalny numer, który zastępuje konieczność
stosowania w nagłówku informacji zawierających adres źródłowy i docelowy. W celu jednoznacznej
identyfikacji pakietów w nagłówku musi zostać umieszczona informacja o numerze połączenia wirtualnego.
Aby pakiety należące do jednego połączenia wirtualnego zawsze były kierowane tą samą trasą, w
poszczególnych węzłach sieci musi być zawarta informacja o adresach węzłów występujących w danym
kanale logicznym przypisanych do przebiegających przez ten węzeł aktywnych kanałów wirtualnych. Węzeł
potrafi jednoznacznie określić kolejny punkt, do którego należy przesłać odebrany pakiet.

Połączenia wirtualne mogą być zestawiane na dwa sposoby, jako wirtualne połączenia tymczasowe SVC
(Switched Virtual Circuit) i wirtualne połączenia stałe PVC (Permanent Virtual Circuit).

Tymczasowe połączenie wirtualne SVC

Tymczasowe połączenie wirtualne jest zestawiane na pewien określony czas. Istnieją trzy rozróżnialne fazy
w czasie trwania takiego połączenia:

faza zestawiania połączenia,

Podział pakietu na części

Komutacja pakietów - Wikipedia, wolna encyklopedia

http://pl.wikipedia.org/wiki/Komutacja_pakiet%C3%B3w

3 z 3

2008-03-11 08:55

faza transmisji pakietów zawierających dane,
faza rozłączania.

Do ustanowienia połączenia wirtualnego służy specjalny pakiet służbowy, który wyznacza trasę przechodząc
przez sieć od użytkownika źródłowego do użytkownika docelowego.Każdy węzeł będący na trasie
zapamiętuje odpowiednie dane, w tym między innymi numer ustanawianego połączenia. Po ustanowieniu
połączenia następuje transmisja pakietów z danymi. Pakiety należące do jednego połączenia są
jednoznacznie identyfikowane dzięki jego numerowi zawartemu w nagłówku każdego z pakietów.
Rozłączenie połączenia podobnie jak jego tworzenie odbywa się dzięki specjalnemu pakietowi służbowemu,
który wędrując wzdłuż logicznego kanału powoduje usunięcie z węzłów informacji o numerze zestawionego
wcześniej połączenia.

Stałe połączenie wirtualne PVC

Stałe połączenia wirtualne są ustanawiane na dłuższy czas funkcjonowania sieci przez administratora
między dwoma użytkownikami. Wyeliminowane zatem zostają fazy zestawiania połączenia i jego
rozłączania. Między użytkownikami należącymi do jednego połączenia wirtualnego realizowany jest jedynie
transfer plików. Jest to metoda efektywna ale i kosztowna. Przydatna jest dla procesów działających przez
długi czas lub transmitujących pliki o dużej pojemności.

Metoda bezpołączeniowa

Pakiety przesyłane metodą bezpołączeniową wędrują po sieci samodzielnie, nie będąc związane z żadnym
kanałem wirtualnym. Węzły dobierając trasę dla pakietu korzystają z adresu docelowego zawartego w
nagłówku pakietu. Może się zatem zdarzyć, że poszczególne pakiety składające się na jedną informację,
będą wędrować po sieci różnymi drogami. Możliwa jest sytuacja, że pakiety będą docierać do punktu
docelowego w innej kolejności niż zostały wysłane. Za odtworzenie poprawnej kolejności odpowiada
system użytkownika docelowego, który jest także odpowiedzialny za wykrywanie pakietów zawierających
błędy i pakietów utraconych oraz ewentualne żądanie ich retransmisji. mutacją łączy PSTN.

Ź

ródło: "http://pl.wikipedia.org/wiki/Komutacja_pakiet%C3%B3w"

Kategoria: Podstawy teoretyczne transmisji danych

Tę stronę ostatnio zmodyfikowano 23:58, 30 sty 2008.
Tekst udostępniany na licencji GNU Free Documentation License. (patrz: Prawa autorskie)
Wikipedia® jest zarejestrowanym znakiem towarowym Wikimedia Foundation. Możesz przekazać
dary pieniężne Fundacji Wikimedia.
Zasady ochrony prywatności O Wikipedii Informacje prawne