10.03.2011

made by Paulina

W języku łacioskim są cztery participia: participium praesentis (activi), participium perfecti
(passivi), participium futuri activi i participium futuri passivi, nazywane częściej gerundivum.
Participia łacioskie podlegają deklinacji.

1. Participium Perfecti Passivi przybiera formy tematu supini zakooczone na -a (rodzaj żeoski), -

us (rodzaj męski), -um (rodzaj nijaki), np. laudatus, laudata, laudatum. Podlega deklinacji
według deklinacji I (rodzaj żeoski) lub II (rodzaj męski i nijaki).

temat supinum + „- us”, „- a”, „- um” = PPP

scriptum  scriptus, scripta, scriptum
vistus, a, um
lectus, a, um

liber lectus – przeczytana książka
oppidum victum – miasto wygrane

2. Participium Futuri Activi (przyszły czynny) tworzy się dodając do tematu supini koocówki -

urus, -ura, -urum, np. moniturus, monitura, moniturum. Podlega deklinacji według deklinacji
I (rodzaj żeoski) lub II (rodzaj męski i nijaki).

temat supinum + „- urus”, „- ura", „- urum” = PFA

victorus, victura, victurum – mający zwyciężad

3. Participium Futuri Passivi (przyszły bierny) (gerundivum) tworzy się przez dodanie do tematu

czasownika -nd i koocówki deklinacyjnej. Part. praes. pass. podlega dekilnacji według
deklinacji I (rodzaj żeoski) lub II (rodzaj męski i nijaki).

temat presentis + „- nd" + „ – us”, „- a”, „- um”

labora + nd = laborandus, - a, - um
scribendus, - a, - um – ten, który ma byd pisany
audiendus, - a , - um – ten, który ma byd słuchany