Wskaźnik hemoglobiny glikowanej (HBA1C)

Rozkład HBA1C został zbadany za pomocą testu W Shapiro-Wilka, wynik na
wykresie 1.

Wykres 1. Wykres zmiennej HBA1C (test W Shapiro- Wilka)

Histogram HBA1C

Dane na cwiczenia dla studentow cw 3 17v*252c

HBA1C = 250*0,44*normal(x; 7,4318; 1,4277)

4,70

5,14

5,58

6,02

6,46

6,90

7,34

7,78

8,22

8,66

9,10

9,54

9,98

10,42

10,86

11,30

11,74

12,18

12,62

13,06

13,50

HBA1C

0

5

10

15

20

25

30

35

40

45

L

ic

z

b

a

o

b

s

.

HBA1C: SW-W = 0,9093; p = 0.0000

Analiza wykresu i wartość współczynnika p wskazuje na to że rozkład zmiennej
HBA1C jest różny od normalnego.

Analiza czynników, które mogą wpływać na HBA1C:

1. Płeć

Za pomocą testu U Manna-Whitney’a określono zależność między zmienna
HBA1C, a płcią badanych dzieci. Wynik w tabeli:

Tabela 1. Wynik testu U- Manna-Whitneya dla porównania zmiennych HBA1C i płci badanych.

Test U Manna-Whitneya w

zględem zmiennej: SEX

Sum.rang

- M

Sum.ran

g - K

U

Z

p

Z -

popraw.

p

N

ważn.

- M

N

ważn.

- K

HBA1

C

17171,50

14203,50

7441,500

-0,479680

0,631455

-0,479898

0,631300

139

111

Wykres 2. Wykres ramka wąsy dla testu U Manna- Whitney’a

Wykr. ramka-wąsy względem grup

Zmienna: HBA1C

Średnia
Średnia±2*Błąd std
Średnia±0,95*Odch.std

M

K

SEX

5,5

6,0

6,5

7,0

7,5

8,0

8,5

9,0

H

B

A

1

C

Przeprowadzony test pozwala stwierdzić, że nie ma istotnej statystycznie
zależności między HBA1C a płcią pacjentów (p>0,05).

2. BMI SDS.

Zależność między HBA1C a BMI SDS zbadano za pomocą korelacji Spearmana.

Tabela 2. Korelacja miedzy HBA1C a BMI SDS.

Korelacja porządku rang Spearmana

N -

Ważnych

R - Spearman

t(N-2)

p

HBA1C & BMI SDS

250

0,124522

1,976361

0,049222

Wykres 3. Korelacja HBA1C i BMI SDS

Wykres rozrzutu BMI SDS względem HBA1C

Dane na cwiczenia dla studentow cw 3 17v*252c

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

HBA1C

-3

-2

-1

0

1

2

3

4

5

6

B

MI

S

D

S

Otrzymane dane wskazują, że pomiędzy zmiennymi HBA1C i BMI SDS występuje
mała, lecz istotna statystycznie korelacja dodatnia.

3. HDL cholesterol

Zależność między HBA1C a HDL cholesterolem zbadano za pomocą korelacji
Spearmana.

Tabela 3. Korelacja miedzy HBA1C a HDL.

Korelacja porządku rang Spearmana

N -

Ważnych

R - Spearman

t(N-2)

p

HBA1C & HDL

234

0,060982

0,930581

0,353038

Dane zawarte w tabeli wskazują na nie istotną statystycznie (p>0,05), bardzo
słabą korelację dodatnią między zmiennymi.

4. Stopień dojrzałości płciowej.

Zależność między zmiennymi HBA1C i stopniem dojrzałości płciowej (Tanner 5
or less) zbadano za pomocą testu U Manna- Whitney’a, ponieważ rozkład
zmiennej HBA1C jest różny od normalnego.

Tabela 4. Wynik testu U- Manna-Whitneya dla porównania zmiennych HBA1C i stopnia dojrzałości
płciowej badanych.

Test U Manna-Whitneya w

zględem zmiennej: Tanner 5 or less

Sum.rang

- Grupa 1

Sum.

rang -

Grupa 2

U

Z

p

Z -

popraw.

p

N ważn.

- Grupa

1

N

ważn.

-

Grupa

2

HBA

1C

14075,00

17300,00

7709,000

0,032537

0,974044

0,032552

0,974032

112

138

Wykres 4. Wykres ramka wąsy dla testu U Manna- Whitney’a

Wykr. ramka-wąsy względem grup

Zmienna: HBA1C

Średnia
Średnia±2*Błąd std
Średnia±0,95*Odch.std

0

1

T anner 5 or less

5,5

6,0

6,5

7,0

7,5

8,0

8,5

9,0

9,5

H

B

A

1

C

Rezultat testu pokazuje, że nie występuję istotna statystycznie zależność
między stopniem dojrzałości płciowej a hemoglobiną glikowaną.

5. Insulinooporność (M-indeks)

Zależność między HBA1C a insulinoopornością zbadano za pomocą korelacji
Spearmana.

Tabela 5. Korelacja miedzy HBA1C a insulinoopornością.

Korelacja porządku rang Spearmana

N -

Ważnych

R - Spearman

t(N-2)

p

HBA1C & M_INDEX

250

-0,313703

-5,20283

0,000000

Wykres 5. Korelacja HBA1C i insulinooporności.

Wykres rozrzutu M_INDEX względem HBA1C

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

HBA1C

0

2

4

6

8

10

12

14

16

18

20

M_

IN

D

E

X

Między insulionoopornością a HBA1C występuję słaba, ujemna korelacja (r=-
0,314) istotna statystycznie ponieważ p<0,05.

Podsumowanie:

Wskaźnik hemoglobiny glikowanej, o rozkładzie różnym od normalnego,
prawdopodobnie zależny jest od wskaźnika BMI SDS oraz insulinooporności.