TERAPIA

STRATEGICZNA.

IDEE

KONSTRUKTYWIZMU

TERAPIA

STRATEGICZNA

PRZEDSTAWICIELE

J. Haley, C. Madanes, P. Watzlawick,

Fish, Bodin

M. Selvini-Palazzoli, L. Boscolo, G.

Cicchin, G. Prata

PODSTAWOWE
ZAŁOŻENIA



Akceptacja założeń systemowych



Przeszłość, procesy intrapsychiczne
członków rodziny nie mają znaczenia dla
zrozumienia bieżących interakcji.



Interakcjami rodzinnymi rządzą reguły



W rodzinach zdrowych reguły są jasne,
elastyczne, jawne.



Reguły ustanawiają dorośli członkowie
rodziny

ZABURZENIE RODZINY



Patologiczne są sekwencje wydarzeń w
rodzinie i reguły rządzące transakcjami
rodzinnymi.



Zachowania objawowe włączone są w
patologiczną sekwencję zdarzeń w rodzinie.



Reguły rządzące transakcjami są niejasne,
sztywne, niejawne.



Dorośli członkowie rodziny nie są w stanie
ich modyfikować.

CEL TERAPII



Rozwiązanie bieżącego problemu
rodziny

ZAŁOŻENIA DOTYCZĄCE

ZMINAY



W terapii istotna jest szybkość i
skuteczność interwencji.



Do wprowadzenia zmiany w rodzinie nie
jest potrzebny wgląd – zmiana na
poziomie świadomości członków rodziny.



Możliwe są oddziaływania pośrednie
terapeuty wprowadzające zmianę.



Terapeuta jest w pełni odpowiedzialny za
dokonanie zmiany w rodzinie.

STRATEGIE I TECHNIKI



STRATEGIE BEZPOŚREDNIE

Pozytywna konotacja
Pytania cyrkularne
Zadania

STRATEGIE I TECHNIKI



STRATEGIE POŚREDNIE
Zastosowanie paradoksu w terapii

1.

Strategia pozycyjna

2.

Strategia powstrzymywania

3.

Strategia zalecania symptomu

IDEE KONSTRUKTYWIZMU I
KONSTRUKCJONIZMU
SPOŁECZNEGO

PRZEDSTAWICIELE

T. Andersen, H. Anderson, H. A.

Goolishian

Założenia ogólna



Człowiek nie jest zdolny do poznania i
opisania rzeczywistości obiektywnie.
Potrafi jedynie konstruować modele.



Każda wypowiedź o rzeczywistości
jest przede wszystkim wypowiedzią
obserwatora o nim samym.



Człowiek obserwując kreuje własną
rzeczywistość, a nie odkrywa ją.

Tezy szczegółowe



Terapeuta nie opisuje obiektywnie

rzeczywistości rodzinnej. On ją tworzy

zgodnie z własną epistemologią. Rodzina

ma własną epistemologię.



Jakiekolwiek fakty byłyby zgromadzone na

temat rodziny, mówią one raczej o naturze

konwersacji z rodziną, a nie o niej samej.



„Rodzina” jako jednostką istnieje jedynie w

umyśle osoby „konstruktora”. Istnieje tyle

„rodzin”, ile osób konstruujących.

Tezy szczegółowe



Wszystko, co jest mówione, pochodzi z jakiejś

tradycji i ma znaczenie tylko w jej obrębie.



Język jest środkiem, dzięki któremu dokonuje się

najbardziej przejrzystych uogólnień i

wypracowanych uzgodnień.



„Cokolwiek istnieje, może być skonstruowane na

nowo.” Oznacza to, że wszyscy ludzie mogą

popatrzeć na świat poprzez inne koncepcje.



O życiu ludzkim należy mówić jak o rozmowach.

Terapia jest wyspecjalizowaną formą rozmowy

Tezy szczegółowe



W dialogu terapeutycznym konieczne jest

określenie zobowiązań i wzięcie

odpowiedzialności za nie.



Dialog jest przedsięwzięciem opartym na

współpracy. W jego trakcie negocjowane

są różne światy z ich znaczeniami i

możliwościami.



Wszyscy uczestnicy dialogu są ekspertami:

klienci – od własnego problemu, terapeuci

– w zakresie funkcji moderatorów.

Tezy szczegółowe



Zadanie terapeuty polega na
utrzymaniu płynności rozmowy.
Decyzje co do treści i formy
rozmowy podejmowane są wspólnie.



Celem dialogu terapeutycznego jest
otwarcie na różnorodność znaczeń i
na wszelkie możliwe formy
działania.

Tezy szczegółowe



„Problemy”, ich znaczenia i

możliwości traktowane są jako

wytwory rozmowy. Są w trakcie

dialogu negocjowane, rozwiązywane

i likwidowane.



Nie planuje się już i nie

przeprowadza interwencji wobec

rodziny. Terapia nie jest czymś, co

terapeuta „robi” rodzinie.