TERAPIA STRATEGICZNA.

IDEE

KONSTRUKTYWIZMU

Wykład 7

ZABURZENIA RODZINY

dr hab. Barbara Tryjarska

TERAPIA STRATEGICZNA

PRZEDSTAWICIELE

J. Haley, C. Madanes, P. Watzlawick, Fish,

Bodin

M. Selvini-Palazzoli, L. Boscolo, G. Cicchin, G.

Prata

PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA



Akceptacja założeń systemowych



Przeszłość, procesy intrapsychiczne członków
rodziny nie mają znaczenia dla zrozumienia
bieżących interakcji.



Interakcjami rodzinnymi rządzą reguły



W rodzinach zdrowych reguły są jasne, elastyczne,
jawne.



Reguły ustanawiają dorośli członkowie rodziny

ZABURZENIE RODZINY



Patologiczne są sekwencje wydarzeń w rodzinie i
reguły rządzące transakcjami rodzinnymi.



Zachowania objawowe włączone są w patologiczną
sekwencję zdarzeń w rodzinie.



Reguły rządzące transakcjami są niejasne, sztywne,
niejawne.



Dorośli członkowie rodziny nie są w stanie ich
modyfikować.

CEL TERAPII



Rozwiązanie bieżącego problemu rodziny

ZAŁOŻENIA DOTYCZĄCE

ZMINAY



W terapii istotna jest szybkość i skuteczność
interwencji.



Do wprowadzenia zmiany w rodzinie nie jest
potrzebny wgląd – zmiana na poziomie świadomości
członków rodziny.



Możliwe są oddziaływania pośrednie terapeuty
wprowadzające zmianę.



Terapeuta jest w pełni odpowiedzialny za dokonanie
zmiany w rodzinie.

STRATEGIE I TECHNIKI



STRATEGIE BEZPOŚREDNIE

Pozytywna konotacja

Pytania cyrkularne

Zadania

STRATEGIE I TECHNIKI



STRATEGIE POŚREDNIE

Zastosowanie paradoksu w terapii

1.

Strategia pozycyjna

2.

Strategia powstrzymywania

3.

Strategia zalecania symptomu

IDEE KONSTRUKTYWIZMU I
KONSTRUKCJONIZMU SPOŁECZNEGO

PRZEDSTAWICIELE

T. Andersen, H. Anderson, H. A. Goolishian

Założenia ogólna



Człowiek nie jest zdolny do poznania i
opisania rzeczywistości obiektywnie. Potrafi
jedynie konstruować modele.



Każda wypowiedź o rzeczywistości jest
przede wszystkim wypowiedzią obserwatora
o nim samym.



Człowiek obserwując kreuje własną
rzeczywistość, a nie odkrywa ją.

Tezy szczegółowe



Terapeuta nie opisuje obiektywnie rzeczywistości

rodzinnej. On ją tworzy zgodnie z własną

epistemologią. Rodzina ma własną epistemologię.



Jakiekolwiek fakty byłyby zgromadzone na temat

rodziny, mówią one raczej o naturze konwersacji z

rodziną, a nie o niej samej.



„Rodzina” jako jednostką istnieje jedynie w umyśle

osoby „konstruktora”. Istnieje tyle „rodzin”, ile osób

konstruujących.

Tezy szczegółowe



Wszystko, co jest mówione, pochodzi z jakiejś tradycji i ma

znaczenie tylko w jej obrębie.



Język jest środkiem, dzięki któremu dokonuje się najbardziej

przejrzystych uogólnień i wypracowanych uzgodnień.



„Cokolwiek istnieje, może być skonstruowane na nowo.”

Oznacza to, że wszyscy ludzie mogą popatrzeć na świat
poprzez inne koncepcje.



O życiu ludzkim należy mówić jak o rozmowach. Terapia jest

wyspecjalizowaną formą rozmowy

Tezy szczegółowe



W dialogu terapeutycznym konieczne jest określenie

zobowiązań i wzięcie odpowiedzialności za nie.



Dialog jest przedsięwzięciem opartym na

współpracy. W jego trakcie negocjowane są różne

światy z ich znaczeniami i możliwościami.



Wszyscy uczestnicy dialogu są ekspertami: klienci –

od własnego problemu, terapeuci – w zakresie

funkcji moderatorów.

Tezy szczegółowe



Zadanie terapeuty polega na utrzymaniu
płynności rozmowy. Decyzje co do treści i
formy rozmowy podejmowane są wspólnie.



Celem dialogu terapeutycznego jest otwarcie
na różnorodność znaczeń i na wszelkie
możliwe formy działania.

Tezy szczegółowe



„Problemy”, ich znaczenia i możliwości

traktowane są jako wytwory rozmowy. Są w

trakcie dialogu negocjowane, rozwiązywane i
likwidowane.



Nie planuje się już i nie przeprowadza
interwencji wobec rodziny. Terapia nie jest

czymś, co terapeuta „robi” rodzinie.