RODZINA JAKO SYSTEM

Założenia podejścia

systemowego

Podejście komunikacyjne



System jest uporządkowaną całością
składającą się z elementów
pozostających w interakcjach ze sobą.



System nie jest prostą sumą
składających się nań elementów.



System można scharakteryzować
przez związki między jego
elementami.



Elementy tworzące całość wzajemnie
na siebie działają pozostając w
dynamicznej równowadze. Elementy
wraz z relacjami między nimi
stanowią strukturę systemu.



Systemy mogą być otwarte i zamknięte.
Systemy otwarte wymieniają
informacje, energię, materię z
otoczeniem. Systemy zamknięte
działają w obrębie swoich granic, nie
przekazują informacji, energii. Systemy
żywe są otwarte.



Występują dwa rodzaje sprzężeń:
dodatnie i ujemne.



Pętle sprzężenia zwrotnego tworzą
model przyczynowości kołowej. W
przypadku systemów żywych
zakładanie przyczynowości liniowej jest
błędne.



Systemy żywe maja tendencję do
entropii ujemnej - negantropii, co
wyraża

się

w

tendencji

do

podtrzymywania uporządkowania.



Systemy mają tendencję do oscylacji
między

stałością

i

zmiennością.

System, aby zachować tożsamość,
musi zachować określoną stałość
struktury.



Właściwościami systemów otwartych
są - ekwifinalność i ekwipotencjalność.



Systemy zawsze istnieją w otoczeniu.

AKSJOMATY KOMUNIKACJI



Nie można nie porozumiewać się.



Każdy komunikat zawiera aspekt
treściowy i aspekt relacyjny.



Komunikacja ma charakter werbalny
i niewerbalny.



W długotrwały relacjach występuje
nieprzerwana sekwencja wymiany
komunikatów. Ludzie mają skłonność
do arbitralnej punktacji wydarzeń.



Każda relacja jest symetryczna lub
komplementarna.

Cele terapii



Poprawa komunikacji między
członkami rodziny. Komunikacja -
jasna, bezpośrednia, spójna,
potwierdzająca perspektywę
partnera

Metody terapeutyczne



Oddziaływania bezpośrednie –
uczenie poprawnej komunikacji



Oddziaływania pośrednie –
pozytywne konotacje objawów,
zastosowanie terapeutycznego
przeciwparadoksu