OBIEG OTTO
Nicolaus August Otto (1832 Holzhausen - 1891 Kolonia) – samouk, syn rolnika,
przeszedł przeszkolenie na sprzedawcę. Wynalazca silnika o zapłonie iskrowym.
W 1864 założył razem z inżynierem Eugenem Langenem pierwszą na świecie
fabrykę silników, dzisiejsze DEUTZ AG. Na Paryskiej Wystawie w roku 1867 po raz
pierwszy zaprezentowali publiczności własną wersję silnika benzynowego w którym
tłoki przekazywały energię przez zębatkę a nie mechanizm korbowy. Ta nowa
konstrukcja silnika zużywała jedną trzecią paliwa w porównaniu do ówcześnie
znanych silników. Wynalazcy zostali wyróżnieni złotym medalem w kategorii:
ekonomiczne silniki dla małych przedsiębiorstw. Wybudowano prawie 5.000 sztuk
takich silników.
W 1876 (patent 1877) Otto udało się opracować silnik czterosuwowy ze sprężoną
mieszanką paliwową, częściowo bazujący na silniku Lenoira. Ten typ silników do
dzisiejszego dnia jest podwaliną pod budowę silników spalinowych o zapłonie
iskrowym (dlatego wszystkie silniki benzynowe z zapłonem iskrowym i posuwisto-
zwrotnym ruchem tłoka, gdzie energia z nich jest przenoszona przez wał korbowy
są nazywane silnikami Otto).
Silnik z 1895 roku
o mocy 21 KM i
prędkości obrotowej
240 obr/min
http://www.ohtm.org/eng_otto.html
Obieg Otto
- jest obiegiem porównawczym dla silników
spalinowych tłokowych o zapłonie iskrowym (ZI), spalających
mieszaninę paliwowo powietrzną, charakteryzujących się
szybkim procesem spalania. Cechą charakterystyczną obiegu
Otto jest doprowadzanie ciepła przy stałej objętości.
1
2
3
4
v
p
q
d
q
w
DM
P
GM
P
v
1
v
2
V
S
V
K
Przemiany politropowe składające się na obieg
Otto:
1-2 – adiabata (izentropa) sprężania,
2-3 – izochora doprowadzania ciepła,
3-4 – adiabata (izentropa) rozprężania,
4-1 – izochora odprowadzania ciepła.
1
1
1
OTTO
stopień
sprężania:
2
1
v
v
κ – wykładnik adiabaty,
p [kPa] – ciśnienie,
v [m
3
/kg] – objętość
właściwa.
OBIEG DIESLA
http://peswiki.com/index.php/PowerPedia:Diesel_engine
Rudolf Diesel (1858 - 1913) - niemiecki konstruktor,
twórca silnika wysokoprężnego, nazywanego od jego
nazwiska silnikiem Diesla.
Urodził się w Paryżu.
Ukończył studia na politechnice w Monachium w
1880 r. z najlepszym wynikiem w dotychczasowej historii
uczelni.
Swój projekt silnika ogłosił w lutym 1892 i opatentował
28 lutego 1893, natomiast pierwszy w pełni udany silnik
wysokoprężny zbudował w roku 1897, pracując w
zakładach MAN AG w Augsburgu. Silnik prezentowany w
1897 r. na wystawie w Paryżu otrzymał nagrodę Grand
Prix.
Parametry silnika Diesla zbudowanego w firmie MAN
w Augsburgu 17 lutego 1897 r.
1 cylinder,
Średnica cylindra 260 mm,
Skok tłoka 410 mm
Moc efektywna 15 kW (20 KM),
Prędkość obrotowa 160 obr/min,
Ciśnienie spalania: 3 MPa,
Sprawność ogólna 25 % (silniki benzynowe w tym
czasie ok. 13 %)
Ciśnienie powietrza w układzie wtryskowym 5 – 6
MPa.
Z kolei w kwietniu 1900 roku Diesel przedstawił na
wystawie światowej w Paryżu silnik swojej konstrukcji
napędzany olejem arachidowym z orzeszków ziemnych.
Silnik z 1906 roku o mocy
12 KM
Obieg Diesla
- jest obiegiem porównawczym dla silników
spalinowych, tłokowych, wysokoprężnych o zapłonie samoczynnym
(ZS), w których paliwo wtryskiwano za pomocą sprężonego
powietrza (klasyczny silnik Diesla, silnik sprężarkowy). Spalanie
odbywało się w tych silnikach relatywnie wolno. Cechą
charakterystyczną obiegu Diesla jest doprowadzanie ciepła przy
stałym ciśnieniu.
1
2
3
4
v
p
q
d
q
w
DM
P
GM
P
v
1
v
2
V
S
V
K
v
3
Przemiany politropowe składające się na obieg
Diesla
1-2 – adiabata (izentropa) sprężania,
2-3 – izobara doprowadzania ciepła,
3-4 – adiabata (izentropa) rozprężania,
4-1 – izochora odprowadzania ciepła.
1
1
1
1
1
1
DIESEL
stopień
sprężania:
2
1
v
v
stopień przyrostu
objętości:
2
3
v
v
OBIEG SABATHE -
SEILIGERA
Obieg Sabathe – Seiligera jest obiegiem
porównawczym
dla
silników
spalinowych,
tłokowych,
wysokoprężnych
o
zapłonie
samoczynnym (ZS), w których paliwo wtryskiwane
jest za pomocą wtryskiwaczy.
Spalanie odbywa się w tych silnikach szybciej niż
w klasycznych silnikach Diesla lecz wolniej niż w
silnikach o zapłonie iskrowym.
Cechą
charakterystyczną
obiegu
jest
doprowadzanie ciepła częściowo przy stałej
objętości i częściowo przy stałym ciśnieniu.
2
3
p
q
d
DMP
GMP
v
1
v
2
V
S
V
K
4
q
d
v
4
1
5
q
w
v
Obieg Sabathe w układzie p - v
Przemiany politropowe
składające się na obieg
Sabathe:
1-2 – adiabata (izentropa)
sprężania,
2-3 – izchora doprowadzania
ciepła,
3-4 – izobara doprowadzania
ciepła,
4-5 – adiabata (izentropa)
rozprężania,
5-1 – izochora odprowadzania
ciepła.
Obieg Sabathe w układzie T - s
Przemiany politropowe
składające się na obieg
Sabathe:
1-2 – adiabata (izentropa)
sprężania,
2-3 – izchora doprowadzania
ciepła,
3-4 – izobara doprowadzania
ciepła,
4-5 – adiabata (izentropa)
rozprężania,
5-1 – izochora odprowadzania
ciepła.
T
s
1
2
4
5
p = idem
v = idem
3
Sprawność obiegu Sabathe
2
3
p
q
d
DMP
GMP
v
1
v
2
V
S
V
K
4
q
d
v
4
1
5
q
w
v
Stopień
sprężania:
K
S
K
K
C
V
V
V
V
V
2
1
v
v
Stopień przyrostu
ciśnienia:
2
4
2
3
p
p
p
p
Stopień przyrostu
objętości
(stopień obciążenia):
2
4
3
4
v
v
v
v
)
1
(
1
1
1
1
1
SABATHE
Wykładnik adiabaty:
v
p
c
c
Uwagi do sprawności obiegu Sabathe
)
1
(
1
1
1
1
1
SABATHE
Sprawność obiegu Sabathe przy tym samym stopniu
sprężania ε jest niższa niż obiegu Otto, lecz wyższa niż
obiegu Diesla.
W praktyce sprawność obiegu Sabathe jest wyższa niż
obiegu Otto, ponieważ wyższe są wartości ε stosowane w
silnikach o ZS (np. ε = 14 do 20 niekiedy nawet 35).
Jeżeli do wzoru na sprawność obiegu Sabathe podstawimy
stopień przyrostu objętości ρ=1, to otrzymamy wzór na
sprawność obiegu Otto.
Jeżeli do wzoru na sprawność obiegu Sabathe podstawimy
stopień przyrostu ciśnienia φ=1, to otrzymamy wzór na
sprawność obiegu Diesla.
Wyprowadzanie wzoru na sprawność
obiegu Sabathe
)
(
1
)
(
)
(
)
(
1
1
3
4
2
3
1
5
3
4
2
3
1
5
T
T
T
T
T
T
T
T
c
T
T
c
T
T
c
q
q
q
q
q
q
l
p
v
v
d
w
d
w
d
d
ob
SABATHE
znane
T
1
2
2
1
1
v
p
v
p
v
RT
p
RT
pv
2
2
2
1
1
1
v
v
RT
v
v
RT
1
2
2
1
1
1
v
T
v
T
1
1
1
2
1
1
2
T
v
v
T
T
3
2
v
v
p
RT
v
RT
pv
3
3
2
2
p
RT
p
RT
3
3
2
2
p
T
p
T
1
1
2
2
3
2
3
T
T
p
p
T
T
4
3
p
p
v
RT
p
RT
pv
4
4
3
3
v
RT
v
RT
4
4
3
3
v
T
v
T
1
1
3
3
4
3
4
T
T
v
v
T
T
5
1
v
v
p
RT
v
RT
pv
5
5
1
1
p
RT
p
RT
5
5
1
1
p
T
p
T
1
5
1
5
p
p
T
T
1
2
2
1
2
2
1
1
v
v
p
p
v
p
v
p
5
4
4
5
4
4
5
5
v
v
p
p
v
p
v
p
1
2
4
2
4
1
5
2
2
1
4
4
1
1
5
1
5
T
v
v
p
p
T
v
v
p
v
v
p
T
p
p
T
T
Wyprowadzanie wzoru na sprawność
obiegu Sabathe c.d.
)
(
1
)
(
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
3
4
2
3
1
5
T
T
T
T
T
T
T
T
T
T
T
T
SABATHE
D zie lim y lic zn ik i m ia n o w n ik u ła m ka p r ze z T
1
)
(
1
1
1
1
1
1
SABATHE
W y c ią g a m y p r z e d n a w ia s w y r a że n ie
1
1
)
1
(
1
1
1
1
1
SABATHE
Przykład obliczeniowy dla obiegu
Sabathe