Konstruktywistyczny
model nauczania w
edukacji
elementarnej

Kształcenie w konstruktywistycznym modelu następuje
zgodnie z następującymi fazami, których kolejność jest
ściśle określona:

1. Faza orientacji i rozpoznania wiedzy wyjściowej.
2. Faza ujawniania wstępnych pomysłów i idei

związanych z tematem zajęć.

3. Faza restrukturyzacji wiedzy.
4. Faza aplikacji nowej wiedzy.
5. Faza przęglądu zmian w uczniowskim rozumieniu

zagadnień.

1. Faza orientacji i rozpoznania wiedzy
wyjściowej

- wprowadzenie ucznia w zagadnienie

- wzbudzanie jego zainteresowania i ciekawości poznawczej
-> motywacja wewnętrzna do uczenia się -> zmiany w
psychice ucznia (wiedza, umiejętności, system wartości)

- aby nauczyciel osiągnął swój cel musi wzbudzić i
podtrzymać motywy uczenia się

Aby rozwinąć w dziecku zainteresowaniem tym, czego ma
się uczyć należy:

- wyrabiać w uczniu poczucia dokonywania odkryć,

- zwiększenie naturalnego zaintresowania materiałem
nauczania,

- dostosowanie tego co nauczyciel chce przekazać, do
właściwych dziecku form myślenia.

2. Faza ujawniania wstępnych pomysłów i idei

związanych z tematem zajęć

-ujawnianie wstępnych pomysłów, wiedzy i doświadczeń
ucznia (wie, zna i potrafi)

- dostrzeganie przez ucznia rozbieżności, konfliktu między
osobistą wiedzą a bodźcami do niego napływającymi

- diagnoza sfery aktualnego rozwoju ucznia oraz funkcji
dopiero dojrzewających

Na tym etapie ważne jest, aby uczniowie podejmowali
zróżnicowane formy aktywności, ponieważ aktywne
doświadczenie jest podstawowym czynnikime wozwoju
poznawczego dzieci.

* Istota tego etapu zajęć zawiera się zatem w przyciąganiu i
podtrzymaniu uwagi i zainteresowania ucznia, tak aby
pozytywne nastawienie towrzyszyło mu przez całe zajęcia.

3. Faza restrukturyzacji wiedzy

W tej fazie następuje włączanie nowych informacji do
uprzedniej wiedzy i tworzenie jej nowej struktury
Nauczyciel wprowadza ucznia w nowe doświdczenia,
modyfikując jego dotychczasową wiedzę, przez
różnorodne działania badawcze, takie jak :

- obserwacja zjawisk,

- eksploracja,

- wykonywanie prostych eksperymentów,

- dokonanie pomiarów,

- stawianie hipotez,

- interpretowanie rezultatów uzyskanych podczas badania

- poszukiwanie informacji z różnych źródeł.

* Tę fazę można określić jako osiągnięcie, zdobycie strefy
nabliższego rozwoju określonych kompetencji przez
dziecko.

4. Faza aplikacji nowej wiedzy.

W fazie zastosowania nowej wiedzy i umiejętności uczeń powinien
mieć możliwość rozwijania i stosowania ich w różnych sytuacjach
i kontekstach.
W tej fazie zastosowanie mogą znaleźć :

- problemy eksperymentalne,

- kreatywne opisy zjawisk,

- projekty,

- dyskusje.

* Im bardziej różnorodny będzie kontekst stosowania nowych
kompetencji przez ucznia, w tym większym stopniu będzie on
potrafił w przyszłości skorzystać z osobistych zasobów swej
wiedzy.

5. Faza przeglądu zmian w uczniowskim
rozumieniu zagadnień.

Uczeń powinien samodzielnie zauważyć zmiany w swojej
dotychczasowej wiedzy. Etap przeglądu pomysłów i poglądów
ucznia zdobytych w wyniku podejmowanych podczas całego
procesu kształcenia działań, w kontekście wiedzy wyjściowej.
Na tym etapie zachodzi sporzężenie zwrotne między wiedzą
wyjściową a wiedzą nową, samodzielnie budowaną przez
ucznia na zajęciach, w wyniku czego uświadamia on sobie
zmianę w spostrzeganiu problemu.

Nauczyciel :

-rozpoznaje, co dziecko ciekawi, zadziwia, interesuje, co
zaburza jego równowagę poznawczą

- sprawdzenie jak wykorzystać to we właściwy sposób

- doprowadzenie ucznia do przeżycia konfliktu
poznawczego, wtedy gdy go nie ma,

- diagnoza aktualnego poziomu rozwoju kompetencji ,
funkcji, których zdobycie lub rozwinięcie zakłąda w celach

- rozpoznaje stopień gotowości dziecka do pokonania
własnych możliwości