Tezy

1. Organizacja zarządzania kryzysowego w

 Polsce

2. Narodowy System Pogotowia Kryzysowego
3. Organizacja zarządzania kryzysowego na

 szczeblu wojewódzkim i powiatowym

4. Zasady zarządzania bezpieczeństwem w

warunkach kryzysu wewnętrznego

5. Centrum Powiadamiania Ratunkowego jako

element nowoczesnego zarządzania i

koordynacji działań w sytuacjach

kryzysowych

Literatura

Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku,

Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa, 2006

(praca zbiorowa);

Obrona narodowa w tworzeniu bezpieczeństwa

III RP, Podręcznik dla studentek i studentów,

Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa, 2003

(praca zbiorowa);

Strategia bezpieczeństwa narodowego RP, 2007

r.

Wiśniewski B., Obronność państwa a obszar

odpowiedzialności resortu spraw

wewnętrznych i administracji, MSWiA,

Warszawa, 2005,

Wolanin J., Zarys teorii bezpieczeństwa

obywateli, Ochrona ludności na czas pokoju,

Warszawa, 2005;

Zaspokajanie potrzeb wojennych resortu spraw

wewnętrznych i administracji, Materiały

pokonferencyjne, MSWiA, Warszawa, 2005.

Dawidczyk A., zarządzanie strategiczne

bezpieczeństwem: teoria, praktyka,

dydaktyka, Wyd. WSH-E, Łódź, 2006;

Koziej S., Między piekłem a rajem: szare

bezpieczeństwo na progu XXI wieku, Wyd.

Adam Marszałek, Toruń, 2006;

Tyrała P., Zarządzanie kryzysowe: ryzyko,

bezpieczeństwo, obronność, Wyd. Adam

Marszałek, Toruń, 2003;

Dąbrowski M., Działania Policji podczas

niebezpiecznego zbiorowego naruszenia

porządku publicznego, Wyd. WSPol.,

Szczytn, 2004;

Procedury postępowania Policji w zakresie

taktyki działania i dowodzenia Oddziałami

Policji w przypadku zagrożeń naruszenia

porządku publicznego lub zbiorowego

zakłócenia porządku, KGP, Warszawa 2000;

Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa

narodowego, AON, Warszawa, 2002;

Ura E., Ura E., Prawo administracyjne, Wyd.

Prawnicze LexisNexis, Warszawa, 2004 i

nowsze;

Zarządzanie bezpieczeństwem na poziomie

lokalnym, Edura (SGSP), Warszawa, 2002;

Kitler W. [red.], Obrona Cywilna

(niemilitarna) w obronie narodowej III RP,

Wyd. AON, Warszawa, 2001;

Samoorganizacja społeczeństwa na

rzecz bezpieczeństwa powszechnego,
Wyd. AON, Warszawa, 2000;

Skoczylas J.J., Prawo ratownicze,

LexisNexis, Warszawa, 2007;

Zarządzanie bezpieczeństwem na

poziomie lokalnym, Edura (SGSP),
Warszawa, 2002;

Akty prawne

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2

kwietnia 1997 r.

Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o

zarządzaniu kryzysowym, Dz.U. 07.89.590;

Ustawa z dnia 18. 04.2002 r. o stanie klęski

żywiołowej, Dz.U. 02.62.558 ze zmianami;

Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o

powszechnym obowiązku obrony

Rzeczypospolitej Polskiej, Dz.U.04.241.2416

ze zmianami;

Ustawa z dnia 05.06.1998 r. o administracji

rządowej w województwie, Dz.U. 98.91.577

ze zmianami;

Ustawa z dnia 05.06.1998 r. o samorządzie

województwa, tekst jednolity Dz.U.

01.142.1590 ze zmianami;

Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989r. Prawo o

stowarzyszeniach, tekst jednolity

Dz.U.01.79.855 ze zmianami;

Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o

działalności pożytku publicznego i o

wolontariacie.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia

2004 roku w sprawie przygotowania systemu

kierowania bezpieczeństwem narodowym,

Dz.U.04.98.978;

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 września

2004 r. w sprawie gotowości obronnej państwa,

Dz.U.04.219.2218;

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 stycznia

2004 r. w sprawie ogólnych zasad wykonywania

zadań w ramach powszechnego obowiązku

obrony, Dz.U.04.16.152;

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 września

1993 r. w sprawie powszechnej samoobrony

ludności, Dz.U.93.91.421;

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca

2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania

szefa obrony cywilnej kraju, szefów obrony cywilnej

województw, powiatów i gmin, Dz.U.02.96.850;

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu

z dnia 27 czerwca 2002 r. w sprawie rodzajów szkół,

których uczniowie podlegają obowiązkowi odbywania

przysposobienia obronnego oraz organizacji jego

odbywania, Dz.U.02.113.987;

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 października

2004 r. w sprawie świadczeń osobistych na rzecz

obrony w czasie pokoju, Dz.U.04.229.2307.

• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i

Administracji z dnia 26 września 2002 r. w sprawie

odbywania służby w obronie cywilnej, Dz.U.02.169.1391;

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu oraz

Ministra Zdrowia z dnia 2 października 2003 r. w sprawie

sposobu przeprowadzania przysposobienia obronnego

studentów i studentek, Dz.U.03.174.1686;

• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i

Administracji z 29 grudnia 1999r. w sprawie szczegółowych

zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo –

gaśniczego, Dz.U.99.111.1311 ze zmianami;

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20.02.2003 r. w

sprawie szczegółowych zasad udziału pododdziałów i

oddziałów SZ RP w zapobieganiu skutkom klęski żywiołowej

lub ich usuwaniu, Dz.U. nr 41, poz. 347

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i

Sportu z dnia 27 czerwca 2002 r. w sprawie

rodzajów szkół, których uczniowie podlegają

obowiązkowi odbywania przysposobienia obronnego

oraz organizacji jego odbywania, Dz.U.02.113.987;

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5

października 2004 r. w sprawie świadczeń

osobistych na rzecz obrony w czasie pokoju,

Dz.U.04.229.2307.

• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i

Administracji z dnia 26 września 2002 r. w sprawie

odbywania służby w obronie cywilnej,

Dz.U.02.169.1391;

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu

oraz Ministra Zdrowia z dnia 2 października 2003 r. w

sprawie sposobu przeprowadzania przysposobienia

obronnego studentów i studentek, Dz.U.03.174.1686;

• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i

Administracji z 29 grudnia 1999r. w sprawie

szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu

ratowniczo – gaśniczego, Dz.U.99.111.1311 ze

zmianami;

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20.02.2003 r. w

sprawie szczegółowych zasad udziału pododdziałów i

oddziałów SZ RP w zapobieganiu skutkom klęski

żywiołowej lub ich usuwaniu, Dz.U. nr 41, poz. 347

Podstawowe pojęcia

SYTUACJA KRYZYSOWA

Sytuacja będąca następstwem zagrożenia i

prowadząca w konsekwencji do zerwania

lub

znacznego

osłabienia

więzów

społecznych przy równoczesnym poważnym

zakłóceniu w funkcjonowaniu instytucji

publicznych, jednak w takim stopniu, ze

użyte środki niezbędne do zapewnienia lub

utrzymania bezpieczeństwa nie uzasadniają

wprowadzenia

żadnego

ze

stanów

nadzwyczajnych

3

3

Ustawa o zarządzaniu kryzysowym

Podstawowe pojęcia

ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE

Działalność organów administracji publicznej
będąca elementem kierowania
bezpieczeństwem narodowym, która polega
na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym,
przygotowaniu do przejmowania nad nimi
kontroli w drodze zaplanowanych działań,
reagowaniu w przypadku wystąpienia
sytuacji kryzysowych oraz na odtwarzaniu
infrastruktury lub przywróceniu jej
pierwotnego charakteru.

Podstawowe pojęcia

NARODOWY SYSTEM POGOTOWIA

KRYZYSOWEGO

Realizowane przez organy administracji
rządowej oraz siły Zbrojne RP zadania i
procedury mające na celu zapobieganie
sytuacjom kryzysowym, przygotowanie do
przejmowania nad nimi kontroli w drodze
zaplanowanych działań oraz reagowanie w
przypadku

wystąpienia

sytuacji

kryzysowych

System zarządzania kryzysowego

System zarządzania kryzysowego w
Polsce

zapewnia

utrzymanie

gotowości i podejmowanie działań
organów administracji publicznej do
przeciwdziałania

zagrożeniom

kryzysowym w czasie pokoju, w
stanach nadzwyczajnych, w czasie
wojny.

Ustawa o zarządzaniu kryzysowym

z dnia 26 kwietnia 2007 r.

Rada Ministrów

terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej

w przypadkach niecierpiących

zwłoki minister właściwy do

spraw wewnętrznych

(z powiadomieniem prezesa RM)

Rządowy Zespól

Reagowania

Kryzysowego

►

Organ opiniodawczo-doradczy

właściwy w sprawach:

- inicjowania;
- koordynowania działań –

w zakresie zarządzania

kryzysowego

Ustawa o zarządzaniu kryzysowym

z dnia 26 kwietnia 2007 r.

Wojewoda

Terytorium

województwa

Zadania wykonywane

są przy pomocy urzędu

wojewódzkiego oraz

zespolonych służb,

inspekcji i straży

Wojewódzki Zespół
Zarządzania Kryzysowego

►

- ocena występujących zagrożeń
- ocena potencjalnych zagrożeń
- przygotowanie propozycji działań
- przekazywanie informacji
- opiniowanie planu reagowania
kryzysowego
- opiniowanie wojewódzkiego
planu ochrony infrastruktury
krytycznej

Ustawa o zarządzaniu kryzysowym

z dnia 26 kwietnia 2007 r.

Starosta

Terytorium powiatu

Zadania wykonywane są

przy pomocy komórki

organizacyjnej starostwa

powiatowego właściwej w

sprawach zarządzania

kryzysowego

Powiatowy Zespół
Zarządzania
Kryzysowego

- zadania jak zespołu
wojewódzkiego

Ustawa o zarządzaniu kryzysowym

z dnia 26 kwietnia 2007 r.

Wójt, burmistrz,

prezydent miasta

Terytorium gminy

Zadania wykonywane są przy

pomocy komórki

organizacyjnej urzędu

gminy /miasta właściwej w

sprawach zarządzania

kryzysowego

Gminny Zespół
Zarządzania
Kryzysowego

- zadania jak zespołu
wojewódzkiego

Zadania

• Zadania wojewody



• Zadania starosty



• Zadania wójta/burmistrza/prezydenta

miasta



Zespoły Zarządzania

Kryzysowego

ZZK
są organami pomocniczymi
wojewody/starosty/wójta/burmist
rza w zapewnieniu wykonywania
zadań zarządzania kryzysowego

Centrum Zarządzania

Kryzysowego

Centra

spełniają

funkcje

punktów

koordynujących

i

ośrodka

łączności,

scalającego w codziennej działalności służby
ratownicze i komunalne miasta, które zgodnie
z przyjętymi założeniami, ma integrować
działalność podmiotów biorących bezpośredni
i pośredni udział w akcjach ratowniczych.
Zostało ono tak zorganizowane, aby możliwe
było kierowanie działaniami wszystkich służb
ratowniczych.

ORGAN ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ

MINISTER MSWiA

i inni

RZĄDOWE CENTRUM

BEZPIECZEŃSTWA

WOJEWODA

STAROSTA

GMINNE/MIEJSKIE CENTRUM

ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

PREZYDENT MIASTA/

BURMISTRZ/

WÓJT

WOJEWÓDZKIE CENTRUM

ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

POWIATOWE CENTRUM

ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

Istota zarządzania

kryzysowego

Celem

działań

w

przypadku

prowadzenia operacji w sytuacji
kryzysowej jest:

• ratowanie i ochrona ludzi,
• ograniczenia strat w mieniu (w tym w

infrastrukturze),

• ochrona i ratowanie środowiska

naturalnego.

Zasady zarządzania

kryzysowego

- jednoosobowa

odpowiedzialność,

- adekwatność,
- prymat układu terytorialnego,
- powszechność

.

• 17 września 2007 roku - Rozporządzenie

Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
w sprawie szczegółowej organizacji centrów
powiadamiania ratunkowego

W każdym województwie działa jedno centrum w

ramach komórki organizacyjnej urzędu wojewódzkiego
właściwej do spraw zarządzania kryzysowego. Centra są
zlokalizowane w miastach będących siedzibami
wojewodów z wyjątkiem województwa mazowieckiego i
województwa warmińsko-mazurskiego, w których centra
są zlokalizowane, odpowiednio w Radomiu i Elblągu.

Centrum powinno posiadać w szczególności:

• co najmniej jedną salę obsługi zgłoszeń z numeru

alarmowego 112, w skład której wchodzą

stanowiska przyjmowania zgłoszeń;

• pomieszczenia zaplecza technicznego wyposażone

w szczególności: w urządzenia zasilania

awaryjnego, UPS dla urządzeń teleinformatycznych

i innych urządzeń elektrycznych;

• pomieszczenia socjalne, tzn. szatnia dla operatorów

112 pracujących w systemie zmianowym, kuchnia z

jadalnią, pralnią;

• pomieszczenia higieniczno-sanitarne;
• pomieszczenia specjalne: pomieszczenia do

przetwarzania danych osobowych;

• pomieszczenia biurowe (dla Szefa CPR wraz z

sekretariatem, dla 4-5 osobowego zespołu

administracyjnego, dla 2-3 osobowego zespołu

finansowego);

• inne pomieszczenia (sala spotkań personelu i

rekrutacji, dodatkowa sala z zapasowymi

miejscami do pracy operatorów 112, sala spotkań

z mediami z zapewnieniem wizualizacji zdarzeń)

Ponadto CPR powinien posiadać:

• ograniczony dostęp dla osób postronnych;
• monitoring zewnętrzny i wewnętrzny stanu

bezpieczeństwa obiektu;

• możliwość kontroli i zabezpieczenia odpowiedniej

jakości powietrza z zachowaniem jego dodatniego
ciśnienia w obiekcie, w tym w klimatyzację.

Utworzenie Centrów Powiadamiania Ratunkowego

umożliwi:

• zagwarantowanie pełnej elastyczności systemu

(możliwość przejęcia funkcji uszkodzonego CPR przez

dowolny inny CPR w kraju, możliwość obsługi obszaru

niezależnie od następujących zmian administracyjnych

organizacyjnych),

• zapewnienie efektywniejszej współpracy podmiotów

(służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy,

organizacji ratowniczych) zaangażowanych w działania

ratownicze,

• zapewnienie całodobowej obsługi zgłoszeń alarmowych

przez operatorów znających języki obce,

• jednolity poziom wyszkolenia i przygotowania służby

dyżurnej, jednolitość obowiązujących procedur,