Grzyby dimorficzne

Ewa Powałowska i Katarzyna
Rospęk

Dimorfizm



zdolność niektórych gatunków grzybów do

wzrostu w dwóch postaciach w zależności od

warunków środowiska:

- jako pleśniaki, gdy wzrastają w temp. Od 25

do 30

O

C

- jako drożdżaki gdy temp. wynosi od 35 do

37

O

C

Grzyby dimorficzne charakteryzują się

powolnym wzrostem na podłożach sztucznych.

Kolonie mają konsystencję podobną do włosów i

wywołują choroby, których nazwy pochodzą od

nazwy rodzajowej.

Zakażenia spowodowane
przez grzyby dimorficzne

Blastomyces dermatitidis



Wywołuje blastomikozę (drożdżyca
północnoamerykańska)



W tkankach i hodowli w temp. 37

O

C

występuje w postaci drożdżakowej



W warunkach naturalnych lub w
hodowli na podłożu Sabourauda w
temp. pokojowej występuje w
postaci białej pleśni

Epidemiologia



Występowanie: wschodnia część
Ameryki Północnej



Rezerwuar : ziemia - gnijące
drzewa, odchody zwierząt,
materiał roślinny



Wrotami zakażenia są płuca

Objawy kliniczne



Blastomikoza głównie występuje w

postaci płucnej lub skórnej, może również

obejmować kości , stercz i inne narządy



Wywołuja ronie i odczyny ziarniniakowe



Wyróżniamy:

- zmiany skórne – pierwotne lub wtórne
- postać płucna – nieswoiste objawy ze

strony układu oddechowego, spadek masy

ciała, gorączka, kaszel z wykrztuszaniem,

nocne poty

Rozpoznanie



Materiał do badań : skrawki skóry lub ropa ze zmian

skórnych, plwocina, biopsja tkankowa zmiany,mocz



Badanie mikroskopowe :

- preparat w KOH
- badanie histologiczne



Hodowla

- inkubacja w 27 i 37

O

C, B.dermatitidis w temp.

Pokojowej przechodzi w formę micelialną, a w temp. 37

O

forma ta przechodzi w drożdżakową

Identyfikacja organizmu
w hodowli:



Badanie mikroskopowe



Test na egzoantygen



Sondy z kwasów nukleinowych

Badania serologiczne



Test immunodyfuzyjny



Odczyn wiązania dopełniacza

Leczenie



Lekiem z wyboru jest
amfoterycyna B



W łagodnej postaci choroby
stosuje się ketokonazol

Histoplasma capsulatum



Wywołuje chorobę układu
siateczkowo – śródbłonkowego
zwaną histoplazmozą



W temp. 37

O

C komórki grzyba są

niewielkie i nieco owalne



W temp. Pokojowej rosną w formie
micelialnej, są białe i mają wygląd
kłaczków bawełny

Epidemiologia



Występowanie: na całym świecie



Rezerwuar: wilgotna ziemi



Do zakażenia może dojść przez
kontakt zawodowy



Droga zakażenia: wdychanie
zakażonych mikroorganizmami
cząsteczek

Patogeneza



Po wniknięciu do płuc
wychwytywane przez makrofagi
płucne



Zakażenie może rozprzestrzeniać
się na inne narządy zawierające
układ siateczkowo - śródbłonkowy

Objawy kliniczne



Choroba płuc – najczęściej u
dorosłych



Postać uogólniona – najczęściej
występuje u dzieci



Histoplazmoza oczna-odrębna
jednostka chorobowa

Rozpoznanie



Materiał do badań: plwocina, wycinki tkankowe,

popłuczyny żołądka



Badanie histologiczne:

- próbki krwi i szpiku kostnego
- wycinki tkanki



Hodowla – najbardziej swoista metoda ustalania

rozpoznania



Badania serologiczne

- odczyn aglutynacji lateksu,
- odczyn wiązania dopełniacza
- test immunodyfuzji

Leczenie



Lek z wyboru: amfoterycyna B



Histoplazmoza płucna o łagodnym
przebiegu może być leczona
ketokonazolem

Coccidioides immitis



Wywołuje kokcydioidomikozę



W tkankach grzyb przybiera
formę sferuli,



W temp.pokojowej na podłożu
Sabourauda obecne są białe
przypominające kłaczki bawełny
kolonie formy micelialnej

Epidemiologia



Występowanie: pustynie w południowo –
zachodnich Stanach Zjednoczonych oraz
północny Meksyk



rezerwuar;: ziemia pustynna, zwłaszcza
wyrobiska po pracach archeologicznych i
nory gryzoni



Drogi zakażenia: wdychanie zarodników
grzybów.Czynnikami sprzyjającymi są silne
wiatry, trzęsienia ziemi i prace
archeologiczne

Cykl życia



Cykl saprofityczny (micelialny)
odbywa się w ziemi



Cykl pasożytniczy (sferuli)
rozpoczyna się po inhalacji
artrokonidów przez zwierzę lub
człowieka

Objawy kliniczne



Kokcydioidomikoza płucna może
być łagodną, podobną do grypy
chorobą układu oddechowego



Kokcydioidomikoza OUN



Kokcydioidomikoza oczna

Rozpoznanie



Materiał do badań: plwocina, ropa ze zmian

skórnych, popłuczyny żołądkowe, płyn

mózgowo – rdzeniowy, bioptaty tkanki skórnej



Bezpośrednie badanie ( identyfikacja sferul)



Hodowla

- podłoże Sabourauda – w temp.pokojowej

rosną przez 2-3 tygodnie i wytwarzają

artrospory

- w temp. 37

O

C powstają sferule

- sondy z kwasów nukleinowych



Badanie histologiczne

- sferule i endospoy znajdujące się w

preparatach tkankowych łatwo barwią się

hematoksyliną i eozyną lub metodą

Gomoriego



Badania serologiczne

- odczyn wiązania dopełniacza
- test aglutynacji lateksu
- immunodyfuzja
- metoda EIA

Leczenie



Lekiem z wyboru jest
amfoterycyna B, ale coraz
częściej są stosowane pochodne
azoli

Paracoccidioides
brasiliensis



Wywołuje
parakokcydioidomikozę(drożdżyc
a południowo-amerykańska)



Wymiary 5-15 mikrometra



Liczne pączki

Epidemiologia



Występowanie-obszar między S
Meksykiem a Ameryką Śr. i
S.najczęściej w Brazylii



Rezerwuar-ziemia

Patogeneza i objawy
kliniczne



Komórki rozsiewają się drogą krwi i
chłonki



Okres inkubacji może trwać do 20 lat



Parakokcydioidomikoza ma postać
przewlekłego ziarninującego zapalenia
błon śluzowych,skóry i płuc



Triada objawów:zmiany
płucne,bezzębne usta,powiększenie
węzłów chłonnych szyjnych

Rozpoznanie



Obraz kliniczny



Diagnostyka laboratoryjna:

-bezpośrednie badanie preparatów

umieszczonych w KOH

-hodowla-na podłożu Sabourauda,w

temp. pok. po 2-3 tyg.-gęste białe kolonie

formy micelialnej

-w temp.37

O

C powoli rozwijają

się białawo-brązowawe,gęste kolonie fazy

drożdżakowej (wygląd koła sterowego)



Badanie histologiczne-
P.brasiliensis łatwo widoczny w
barwieniu hematoksyliną lub
eozyną lub w barwieniu metodą
Gomoriego



Badania serologiczne-najlepszym
testem jest immunodyfuzja,

Leczenie



Lekiem z wyboru jest
amfoterycyna B ale opisywano,że
również są skuteczne pochodne
azoli.

Sporothrix schenckii



Wywołuje sporotrychozę



Postać drożdżakowa zwykle
okrągła,o średnicy 4-8
mikrometra

Epidemiologia



Występuje na całym świecie



Rezerwuar-rozkładająca się
roślinność,ziemia,mech
torfowy,drewno(saprofit)

Patogeneza i objawy
kliniczne



Zakażenie następuje na skutek
otarcia naskórka,najczęściej po
ukłuciu kolcem w rękę dlatego też
jest nazywana chorobą hodowców róż



Jest przewlekłym zakażeniem tkanki
skórnej i podskórnej



Wywołuje również pierwotną chorobę
płuc

Rozpoznanie



Obraz kliniczny, wywiad



Diagnostyka laboratoryjna

-materiał do badań:ropa,materiał z

biopsji,plwocina

-preparat bezpośredni
-badanie histologiczne-łatwo widoczne w

barwieniu metodą Gomoriego(komórki są

okrągłe,owalne lub w kształcie cygara-

czasami widoczna charakterystyczna

reakcja tkankowa tzw. odczyn Splendoriego)

Hodowla



W temp.pokojowej po 3-5 dniach
kolonie początkowo białe i
błoniaste,po 2-3 tyg.stają się
czarne i skórzaste



W badaniach mikroskopowych
widać delikatne cienkie
konidiofory.

Leczenie



Postać skórna sporotrychozy-
preparaty jodowe np.jodek potasu
podawany doustnie.



Postać uogólniona-lek z wyboru
amfoterycyna B,skuteczny
również itrakonazol