WYKŁAD – 26.

„ PRAWO GOSPODARCZE”

Prawo gospodarcze (ujęcie szerokie) obejmuje całokształt norm regulujących
zagadnienia gospodarcze. Wyróżnić można kilka części prawa gospodarczego:
cywilne prawo gospodarcze i prawo handlowe, administracyjne prawo
gospodarcze, proceduralne prawo gospodarcze, karne prawo gospodarcze,
międzynarodowe prawo gospodarcze itd.
Prawo gospodarcze dzieli się na prawo gospodarcze publiczne oraz prawo
gospodarcze prywatne. Czynnikiem różnicującym są stosunki majątkowe i
niemajątkowe, interesy ogólne i indywidualne.

PRAWO GOSPODARCZE PUBLICZNE:
to prawo interwencji państwa i jego organów oraz aparatów w sferę

gospodarczą

forma normatywnie uregulowanej dopuszczalności ingerencji państwa w sferę
stosunków gospodarczych
to wyraz władztwa państwa w gospodarce

to prawo, które odzwierciedla powinność państwa wobec gospodarki, która wyraża
się w formie norm prawnych ma zabezpieczyć funkcjonowanie gospodarki, ale
jednocześnie określa granice polityki gospodarczej państwa, wywodzące się z
podstawowych zasad konstytucyjnych.
Prawo gospodarcze publiczne reguluje tylko część stosunków społecznych
związanych z działalnością gospodarczą. Pod względem przedmiotowym regulacja
ta obejmuje:
określenie ustroju gospodarczego państwa
określenie zasad funkcjonowania ustroju gospodarczego
ochrona ustroju gospodarczego.
stosunki własnościowe, będące podstawą gospodarowania i przedmiotem ochrony

ze strony państwa

zasady gospodarowania I formy prawne prowadzenia działalności gospodarczej
zakres i formy państwowej ochrony prawnej mechanizmów gospodarczych i praw

ekonomicznych

organizację i formy prawne ingerencji prawnej państwa w stosunki gospodarcze

Działalność państwa w sferze gospodarczej, związana z realizacją

polityki gospodarczej, przyjmuje postać działań:

organizatorskich, koordynacyjnych, reglamentacyjnych,

ekonomiczno-finansowych, nadzorczych, kontrolnych i

ochronnych.

Podział ten opiera się na przedmiocie i narzędziach realizacji

polityki gospodarczej. Działania te mają charakter zarówno

czynności prawnych jak i czynności faktycznych.

Zasady prawa gospodarczego publicznego :
zasada wolności gospodarczej
zasada równości przedsiębiorców
zasada uczciwej konkurencji
zasada ochrony słusznych praw konsumentów
zasada poszanowania dobrych obyczajów
zasada społecznej gospodarki rynkowej

DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ według ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej z dnia 02.07.2004 roku to :

Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza,
budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie
I wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa,
wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

RODZAJE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ:
- wytwórcza - pojęcie szersze od działalności produkcyjnej.
Działalność wytwórcza to nie tylko produkcja, ale także wytwarzanie.

Pojęcie

działalności wytwórczej nie zostało zdefiniowane w ustawie o swobodzie
działalności gospodarczej. Jest dookreślone w rozporządzeniu o polskiej
klasyfikacji działalności gospodarczej

- budowlana - nie ma definicji w ustawie o swobodzie działalności
gospodarczej, tylko w ustawie prawo budowlane. Aby taką działalność
prowadzić należy mieć określone kwalifikacje i uprawnienia.
Polega na budowaniu, przebudowywaniu, modernizacji itp.
- handlowa - została zdefiniowana w polskiej klasyfikacji działalności
gospodarczej, w której wyodrębniono wiele podziałów na np. hurtowa,
detaliczna, krajowa, zagraniczna itd.
- usługowa - rozumiana jest bardzo szeroko, a definicja znajduje się
w polskiej Klasyfikacji Działalności Gospodarczej.
Zgodnie z ustawą, działalnością gospodarczą nie jest –
działalność wytwórcza w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu
i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa
śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży
posiłków domowych oraz świadczenia w gospodarstwach rolnych innych

usług

związanych z pobytem turystów.

PRZEDSIĘBIORCA WG. USTAWY O SWOBODZIE DZIALALNOŚCI

GOSPODARCZEJ: jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka

organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa

przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu

działalność gospodarczą.

Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w

zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

PRZEDSIĘBIORCA WG. KODEKSU CYWILNEGO: jest osoba fizyczna, osoba

prawna i jednostka organizacyjna, niebędąca osobą prawną, której

ustawa przyznaje zdolność prawną, prowadząca we własnym imieniu

działalność gospodarczą lub zawodową.

Prowadzenie działalności we własnym imieniu oznacza, że działalność

prowadzona jest na własny rachunek; oznacza to, że dana osoba

prowadząca działalność gospodarczą staje się podmiotem praw i

obowiązków w stosunkach prawnych wynikających z danej

działalności..

Zgodnie z art. 551 KC - Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem

składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia

działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części

(nazwa przedsiębiorstwa)

własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów

i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości

prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości

oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z

innych stosunków prawnych

wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne
koncesje, licencje i zezwolenia
patenty i inne prawa własności przemysłowej
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne
tajemnice przedsiębiorstwa
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

formy prowadzenia działalności gospodarczej przez
przedsiębiorców zagranicznych w Polsce.
SPOSÓB BEZPOŚREDNI
Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw

członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), stron

umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - mogą podejmować i

wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak

przedsiębiorcy polscy

Cudzoziemcy, obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy:
posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej: zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie

na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, zezwolenie

na zamieszkanie na czas oznaczony, zgodę na pobyt tolerowany, status

uchodźcy,

korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej
- mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium RP na

takich samych

zasadach jak obywatele polscy – dot. tylko osób fizycznych.

SPOSÓB POŚREDNI
Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1 i 2 mają prawo do

podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w

formie spółki:

komandytowej,
komandytowo-akcyjnej,
z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej,
a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź

nabywania ich udziałów lub akcji,

- o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej
TRZECIM SPOSOBEM - na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej

przez osoby zagraniczne JEST UTWORZENIE ODDZIAŁU



 zasada wzajemności – takie same prawa, jakie dane państwo daje nam



 zasada doprecyzowania – między danym państwem a Polską została

podpisana szczegółowa umowa regulująca zasady podejmowania i

prowadzenia działalności gospodarczej.