•

Około 1% wyładowań

generuje natężenie prądu o
wartości 200 kA, 99% to
wyładowania ponad
3 kA, a 50% przekracza 28 kA.

•

Lawina swobodnych jonów w

piorunie , poruszających się
wzdłuż wzdłuż wąskiego
kanału podnosi temperaturę
otaczającego powietrza do
około 30 000°C .

•

W każdym momencie nad

światem szaleje 1800 burz,
między którymi istnieją związki
powodujące, że jeśli jedna
burza cichnie to druga rodzi
się w odległości 1500 km.

•

Co minutę razi Ziemię 6000

gromów, a każdego dnia co
1sek.
w ziemię uderza do 100
piorunów. Każdy z nich może
być wywołany różnicą
potencjałów równą 100 mln V

Pioruny liniowe to świecący „kanał” na niebie .

Jest skutkiem przepływu ładunków (prądu elektrycznego),

który ma na celu wyrównać potencjały między chmurą, a

ziemią. Błyskawicy towarzyszy efekt dźwiękowy, zwany

grzmotem, który jest powodowany przez rozprężanie się

gazów w kanale piorunowym. Piorun powstaje podczas

burz i może uderzać od chmury w ziemię lub, szczególnie

jeśli jest wysoki obiekt lub wzniesienie, od ziemi do

chmury. Występują także wyładowania między chmurami i

w obrębie jednej chmury, mają one jednak mniejszą

energię niż te zwykłe miedzy chmurą a ziemią. Powietrze

jest złym przewodnikiem prądu, więc piorun szuka
najkrótszej drogi do ziemi, wybiera zatem najwyżej

położone punkty

i dobre przewodniki ( nie jest to jednak zasada ). Ten

czasem nawet poziomy ruch pioruna tłumaczy się tym, że

przeskok iskry następuje kanałem najmniejszego oporu

elektrycznego, a powietrze nie jest jednorodne i w różnych

miejscach przewodzi prąd inaczej .

Pioruny liniowe to świecący „kanał” na niebie .

Jest skutkiem przepływu ładunków (prądu elektrycznego),

który ma na celu wyrównać potencjały między chmurą, a

ziemią. Błyskawicy towarzyszy efekt dźwiękowy, zwany

grzmotem, który jest powodowany przez rozprężanie się

gazów w kanale piorunowym. Piorun powstaje podczas

burz i może uderzać od chmury w ziemię lub, szczególnie

jeśli jest wysoki obiekt lub wzniesienie, od ziemi do

chmury. Występują także wyładowania między chmurami i

w obrębie jednej chmury, mają one jednak mniejszą

energię niż te zwykłe miedzy chmurą a ziemią. Powietrze

jest złym przewodnikiem prądu, więc piorun szuka
najkrótszej drogi do ziemi, wybiera zatem najwyżej

położone punkty

i dobre przewodniki ( nie jest to jednak zasada ). Ten

czasem nawet poziomy ruch pioruna tłumaczy się tym, że

przeskok iskry następuje kanałem najmniejszego oporu

elektrycznego, a powietrze nie jest jednorodne i w różnych

miejscach przewodzi prąd inaczej .

Utrzymuje się, że wyładowania paciorkowe, zwane inaczej łańcuszkowymi,

widoczne są w postaci łańcuszka - oddzielonych punktów lub odcinków świetlnych.

Zazwyczaj powstanie pioruna perełkowego jest zapoczątkowane wyładowaniem liniowym,

które pozostawia po sobie szereg świecących części. Przerywana linia pioruna

łańcuszkowego ma przeważnie większą średnicę niż kanał pioruna liniowego, a jej kolor

oscyluje pomiędzy żółcią,

a czerwienią.

Utrzymuje się, że wyładowania paciorkowe, zwane inaczej łańcuszkowymi,

widoczne są w postaci łańcuszka - oddzielonych punktów lub odcinków świetlnych.

Zazwyczaj powstanie pioruna perełkowego jest zapoczątkowane wyładowaniem liniowym,

które pozostawia po sobie szereg świecących części. Przerywana linia pioruna

łańcuszkowego ma przeważnie większą średnicę niż kanał pioruna liniowego, a jej kolor

oscyluje pomiędzy żółcią,

a czerwienią.

Piorun kulisty

to zjawisko zachodzące w
ziemskiej atmosferze
i charakteryzujące się
kulistym kształtem.
Ciekawą cechą piorunów
kulistych jest ich kształt.
Sama nazwa wskazuje,
że są one kształtu
zbliżonego do kuli, ale nie
jest to do końca prawda.
Są i kulki, ale bardzo
często występują pręty,
owale, elipsy, dyski, krople
oraz inne chaotyczne bryły
o zaokrąglonych
krawędziach. Wielkość
zwykle podawana jako
średnica waha się w
granicach od kilku
centymetrów do kilku
metrów. Ich kolor jest
różny - najczęściej
występują białe, żółte
i bladoniebieskie.

Warunkiem powstania pola elektrycznego chmury jest występowanie

dużych kropel deszczu, gradzin, bryłek lodu, które wędrując w chmurze zderzają
się ,
a rozpadając wytwarzają ładunki elektryczne. Spadający strumień zyskuje ładunek
ujemny podczas gdy unoszący się – ładunek dodatni. Skutkiem tego ładunki ujemne
gromadzą się w dolnej części chmury , ładunki dodatnie zaś – u jej wierzchołka.

Aby zapoczątkować lawinę elektronów, które dadzą początek uderzenia

błyskawicy, potrzebna jest w chmurze burzowej różnica potencjałów około 1 mln
V/m . Ten potencjał chmura burzowa wytwarza w ciągu tylko 30 min. Jest to rezultat
istnienia silnych wstępujących i zstępujących prądów powietrza.