Trichinella Spiralis.

Włosień Kręty.

Włosień Kręty

• kosmopolityczny nicień. Jest najgroźniejszym

pasożytem człowieka - wywołuje chorobę

włośnicę (trychinozę).

Pasożyt ten w postaci dorosłej występuje w

jelicie cienkim człowieka i innych ssaków, a w

postaci larwalnej w mięśniach prążkowanych

człowieka, zwierząt domowych i dzikich, głównie

świni domowej, dzika, psa, kota, lisa i szczura.

Rozmnażanie form dojrzałych i wydawanie

otorbiających się larw odbywa się w jednym

żywicielu (pasożyt jednodomowy). Włosień jest

nicieniem małym, długość samca wynosi 1, 4 do

1, 6 mm. , a samicy od 3 do 5 mm.

Dorosłe Samice i Samce

Larwy w Skrawku Mięśnia

Morfologia

• ciało obłe, w tylnym odcinku nieco szersze niż w

przednim. Otwór gębowy zlokalizowany jest w
przedniej części i prowadzi do jamy gębowej
wyposażonej w sztylecik, a dalej do gardzieli, jelita
środkowego i jelita tylnego, kończącego się
odbytem. W gardzieli znajdują się gruczoły
ślinowe.

• układ rozrodczy żeński zbudowany jest z jajnika,

jajowodu, macicy i pochwy. Pochwa otwiera się
otworem płciowym. Układ rozrodczy męski
obejmuje jądro i nasieniowód uchodzący do jelita
tylnego. Organem kopulacyjnym są wyrostki z
brodawkami płciowymi.

Cykl Rozwojowy

• zakażenie następuje wskutek spożycia mięsa

zawierającego wapienne cysty parazyta. W
przewodzie pokarmowym żywiciela larwy pod
wpływem soków trawiennych ulegają oswobodzeniu.
W jelicie cienkim larwy dojrzewają płciowo kosztem
żywiciela. Po kopulacji i zapłodnieniu samice rodzą
(po 3-4 dniach od zakażenia) żywe larwy
(jajożyworodność) w ilości około 1500 ( w ciągu 1-3
tygodni). Larwy aktywnie przebijają się do naczyń
krwionośnych i limfatycznych i z prądem krwi lub
chłonki przenoszone są do mięśni oraz węzłów
chłonnych i tkanki łącznej.

Cykl Rozwojowy

• tkanką docelową jest tkanka mięśniowa poprzecznie

prążkowana, w której osiadają, otaczają się błoną i zwijają w
spiralkę (po 30-40 dniach od zakażenia). Błona cysty ulega z

czasem

zwapnieniu. Dalszy rozwój larw możliwy jest w

przewodzie pokarmowym kolejnego żywiciela. U człowieka
rozwój danej generacji praktycznie zostaje zahamowany –
zatrzymany w stadium cysty mięśniowej. U innych żywicieli
natomiast stadia larwalne w cystach mięśniowych oczekują
na zjedzenie przez drapieżnika lub padlinożercę. Cysty mają
długość około 0,4-0,6 mm, szerokość 0,3 mm. Ścianki cysty
na biegunach są najgrubsze.

• larwy otorbiają się (tworzą cysty) głównie w mięśniach

międzyżebrowych, w mięśniach języka, gardła i w przeponie.
Larwy mięśniowe żyją nawet 40- 60 lat. Zwapnienie otoczek
cyst występuje po około 8-10 miesiącach.

Objawy Zarażenia

Włośnica

• objawy: opuchnięcie powiek, wysypka (pokrzywka) na

skórze, obrzęk twarzy, wzrost stężenia gamma-globulin,

bóle brzucha, nudności, brak łaknienia, biegunka

(niekiedy z domieszką krwi), zaparcia, wzdęcia. Objawy

występują po 1-2 dniach od zakażenia. Ponadto

dreszcze, gorączka (nawet przez kilka tygodni). Po 7-8

dniach pojawiają się bóle i porażenia mięśni oraz obrzęk

twarzy. Następuje wzrost liczby krwinek

kwasochłonnych. W moczy często obecne jest białko

(białkomocz). Pod paznokciami widnieją tzw. “drzazgi

włośnicze” (liniowe krwawe wybroczyny). Podwyższona

aktywność kinazy fosfokreatynowej. Chorobie często

towarzyszy zapalenie płuc lub opłucnej. Może

doprowadzić do śmierci.

Diagnostyka

• rozpoznanie choroby opiera się na

podstawie występujących objawów i
wywiadu

z

pacjentem

(ostatnio

spożywany

pokarm).

Testy

biochemiczne z reguły zawodzą.
Badania

wycinków

mięśni

są

uciążliwe dla chorego, jednakże mogą
potwierdzić obecność cyst larwalnych.

Profilaktyka

• ochrona konsumentów przed zachorowaniami

należy do producentów żywności. Powszechnie

stosują oni obowiązkowe badanie poubojowe

mięsa – toteż kupowane w sklepie mięso jest

bezpieczne. Nie można jednak tego samego

powiedzieć o wszystkich tzw. dostawcach

bazarowych, którzy nie zawsze legitymują się

zaświadczeniem badania weterynaryjnego. Nas

obowiązuje więc czujność i zasada spożywania

mięsa tylko z pewnych źródeł. Oczywiście nie

powinno się jeść surowego „tatara” z niepewnego

źródła, ani niedogotowanego mięsa.

Leczenie

• mebendazol lub albendazol w

dawce 400 mg/24 h (4 razy w ciągu
doby po 100 mg) przez 5 dni. Ważne
jest oczyszczanie jelit za pomocą
środka przeczyszczającego. Ponadto
podaje się leki przeciwhistaminowe,
przeciwbólowe, przeciwzapalne i
uspokajające.