Orzecznictwo lekarskie

w systemie

ubezpieczenia

społecznego rolników



Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 20 grudnia

1990 r. – o ubezpieczeniu społecznym rolników

(DzU z 1998 r. nr 7, poz. 25 z późn. zm.)



Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. – o

świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia

społecznego w razie choroby i macierzyństwa

(DzU nr 60, poz.636 z późn. zm.)



rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej

z dnia 27 lipca 1999r. w sprawie szczegółowych

zasad i trybu wystawiania zaświadczeń

lekarskich, wzoru zaświadczenia lekarskiego i

zaświadczenia lekarskiego wydanego w wyniku

kontroli lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych (DzU nr 65, poz. 741)

Podstawa prawna:



Ustawa z dnia 30 października 2002r. o

ubezpieczeniu

społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych

( Dz.U. nr 199, poz. 1673)



rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18

grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania

o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybie

postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz

postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania

(Dz U nr 234 poz.1974)

Ustawa o ubezpieczeniu społecznym rolników

wprowadziła nowe uregulowania prawne

dotyczące przyznawania świadczeń dla

rolników, ich małżonków i pracujących z nimi

domowników, którzy:

- posiadają obywatelstwo polskie,

- przebywają na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej na podstawie wizy lub karty pobytu

wydanej w związku z uzyskaniem zezwolenia na

zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia

na osiedlenie się na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej, lub

- są obywatelami państw członkowskich Unii

Europejskiej.

Ubezpieczenie realizuje Kasa Rolniczego

Ubezpieczenia Społecznego (KRUS)

Ustawa przewiduje dwie formy objęcia

ubezpieczeniem, w zależności od warunków

spełnianych przez osoby zainteresowane:

- ubezpieczenie obowiązkowe

- ubezpieczenie dobrowolne.

Ubezpieczeniu obowiązkowemu na mocy ustawy podlega
rolnik prowadzący osobiście na własny rachunek działalność
rolniczą we własnym gospodarstwie rolnym o powierzchni
powyżej 1 hektara użytków rolnych lub prowadzący dział
specjalny produkcji rolnej oraz jego małżonka i domownicy
pracujący stale w jego gospodarstwie, jeśli rolnik jego
małżonka i domownicy nie podlegają innemu ubezpieczeniu
społecznemu i nie mają ustalonego prawa do emerytury lub
renty albo nie mają ustalonego prawa do świadczeń z
ubezpieczeń społecznych.

Ubezpieczeniu dobrowolnemu maja prawo podlegać osoby
nie spełniające warunków ubezpieczenia obowiązkowego,
dla których praca w gospodarstwie rolnym stanowi stałe
źródło utrzymania. .

Ustawa o ubezpieczeniu społecznym rolników

wprowadziła nowe uregulowania dotyczące

przyznawania świadczeń dla rolników i

pracujących z nimi domowników .

Obejmuje ona:

- ubezpieczenia emerytalno – rentowe

- ubezpieczenia wypadkowe, chorobowe i

macierzyńskie.

Składki ubezpieczeniowe opłacane są kwartalnie.

Wysokość tych składek jest niezależna od

wielkości gospodarstwa i jego dochodowości.

Wymiar kwartalnych składek ubezpieczeniowych w
2005 roku

Składka na

ubezpieczeni

I kwartał

II kwartał

IIIkwartał

IV kwartał

emerytalno-

rentowe

168,80

wypadkowe

chorobowe i

macierzyński

W 2004 roku ubezpieczonych w

KRUS było 1 589 325 osób

świadczenia pobierało 1 755

312 osób

Wpływy ze składek

ubezpieczeniowych pokrywają

około 6 % wydatków na

świadczenia wypłacane z tytułu

tego ubezpieczenia.

•od orzeczenia lekarza orzecznika nie

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27

sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki

zdrowotnej (Dz.U 2004r. nr 210 poz.2135)

finansowanych ze środków publicznych

ubezpieczeniu zdrowotnemu podlegają:

- rolnicy lub ich domownicy spełniający

warunki do

objęcia ubezpieczeniem społecznym

rolników

- rolnicy i ich domownicy , którzy nie

podlegają

ubezpieczeniu społecznemu rolników na

podstawie

ustawy o ubezpieczeniu społecznym i nie

podlegający ubezpieczeniu społecznemu z

innego

tytułu

- osoby pobierające emeryturę rolniczą lub

rentę

-członkowie rodzin rolników, domowników,

emerytów,

rencistów, którzy zostali zgłoszeni do

ubezpieczenia

społecznego

Ubezpieczenie zdrowotne, któremu rolnicy podlegają

na mocy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o

świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze

środków publicznych również finansowane jest z

budżetu państwa.

Składka na ubezpieczenie zdrowotne dla rolnika, który

prowadzi działalność rolniczą, podlegającemu

ubezpieczeniu społecznemu rolników jest równa kwocie

odpowiadającej cenie połowy kwintala żyta z każdego

hektara użytków rolnych w prowadzonym

gospodarstwie.

Zgodnie z treścią komunikatu Prezesa GUS z 17

października 2005 roku składa ta wynosi 13,94 zł za

każdy hektar przeliczeniowy gospodarstwa i jest płatna

co miesiąc

W instytucjach ubezpieczeniowych orzecznictwo

lekarskie odgrywa znaczącą rolę. W postępowaniu

dowodowym ustalającym prawo ubezpieczonego

do pobierania świadczenia z tytułu niezdolności do

pracy czy też odszkodowania właśnie orzeczenie

lekarskie wydane po przeprowadzeniu badania

ubezpieczonego, analizie dokumentacji i ocenie

stanu zdrowia stanowi podstawę do wydania

decyzji o wypłacie świadczenia.

W 1997r.wprowadzono w KRUS aparat orzecznictwa

lekarskiego.

W toku postępowania o ustalenie prawa do

świadczeń z ubezpieczenia społecznego

rolników orzeczenia wydaje:

- lekarz rzeczoznawca KRUS – w I instancji

- komisja lekarska KRUS – II instancja

odwoławcza

Lekarzem rzeczoznawcą KRUS może być

lekarz medycyny posiadający co najmniej

pierwszy stopień specjalizacji z następujących

specjalności: choroby wewnętrzne, medycyna

przemysłowa, medycyna rodzinna, medycyna

ogólna, reumatologia, chirurgia ogólna,

chirurgia ortopedyczno-urazowa, neurologia i

psychiatria.

Członkami komisji lekarskiej KRUS mogą być

lekarze posiadający II stopień specjalizacji.

Od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy

KRUS ubezpieczonemu przysługuje

odwołanie do komisji lekarskiej KRUS w

ciągu 14 dni od dnia doręczenia

orzeczenia.

Do zadań komisji lekarskiej KRUS należy

rozpatrywanie spraw, w których:

–

ubezpieczony odwołał się od

orzeczenia lekarza rzeczoznawcy Kasy,

–

lekarz inspektor orzecznictwa

lekarskiego wniósł zarzut wadliwości

wobec orzeczenia wydanego przez

lekarza rzeczoznawcę Kasy.

Od orzeczenia komisji lekarskiej KRUS

przysługuje odwołanie się do Sadu Pracy

i Ubezpieczeń Społecznych

Bezpośredni nadzór nad orzekaniem

w oddziałach regionalnych Kasy

Rolniczego Ubezpieczenia

Społecznego sprawują regionalni

lekarze inspektorzy orzecznictwa

lekarskiego. Posiadają oni drugi

stopień specjalizacji.

Zwierzchni nadzór nad działalnością

lekarzy rzeczoznawców KRUS oraz

komisji lekarskich KRUS sprawuje

prezes Kasy poprzez naczelnego

lekarza Kasy.

W postępowaniach o ustalenie prawa do świadczeń z
tytułu ubezpieczenia społecznego rolników wydawane są
orzeczenia w sprawach dotyczących:
- ustalenie trwałej i okresowej całkowitej niezdolności do
pracy w
gospodarstwie rolnym
- jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego lub
długotrwałego
uszczerbku na zdrowiu lub śmierci wskutek wypadku
przy pracy
rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej
- niezdolności do samodzielnej egzystencji
- czasowej niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 180
dni
- celowości przekwalifikowania zawodowego z powodu
trwałej
całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie
rolnym
ustalenia wskazań do rehabilitacji

Renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy

przysługuje ubezpieczonemu który łącznie spełnia

następujące warunki:

- jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do

pracy w

gospodarstwie rolnym,

- całkowita niezdolność do pracy powstała w okresie

ubezpieczenia lub nie później niż niż 18 miesięcy od

ustania

ubezpieczenia

- posiada wymagany okres ubezpieczenia , który

wynosi dla

osoby powyżej 30 roku życia wynosi 20 kwartałów .

Dla osób młodszych ten okres wynosi odpowiednio

mniej

Podstawowa renta rolnicza wynosi 562 zł 58 gr.

Za całkowicie niezdolnego do pracy w

gospodarstwie rolnym uważa się

ubezpieczonego, który z powodu

naruszenia sprawności organizmu

utracił zdolność do osobistego

wykonywania pracy w gospodarstwie

rolnym.

Zgodnie z

ustawą całkowita niezdolność do pracy

gospodarstwie rolnym może być trwała stała lub

okresowa.

Jeśli stwierdzone u ubezpieczonego naruszenie

sprawności, zgodnie z wiedzą medyczną, nie

rokuje odzyskania zdolności do pracy w

gospodarstwie rolnym, ubezpieczonego uznaje się

za trwale całkowicie niezdolnego do pracy w

gospodarstwie rolnym.

W przypadku jeśli ubezpieczony rokuje

odzyskanie zdolności do pracy , całkowitą

niezdolność do pracy uznaje się za okresową.

W przypadku trwałej całkowitej niezdolności do

pracy, gdy lekarz rzeczoznawca Kasy orzeknie

celowość przekwalifikowania zawodowego,

przyznawana jest renta szkoleniowa na czas

określony.

Przy ocenie zdolności do pracy w gospodarstwie rolnym

uwzględnia się:

- wiek i sprawność psychofizyczną ubezpieczonego,

- stopień przystosowania do ubytków anatomicznych,

kalectwa i skutków

choroby

- charakter i przebieg schorzeń, ich wpływ na stan

czynnościowy

- w przypadkach o ustalenie prawa do renty rolniczej z

tytułu wypadku

przy pracy lub rolniczej choroby zawodowej, także

związek przyczynowy

z tym wypadkiem lub chorobą zawodową

- możliwość przywrócenia zdolności do pracy poprzez

leczenie i

rehabilitację oraz zaopatrzenie w pomoce ortopedyczne,

protezy i środki

pomocnicze

- celowość przekwalifikowania zawodowego

- zakres prac dotychczas wykonywanych przez

ubezpieczonego w

gospodarstwie rolnym.

W przypadku orzekania o związku niezdolności do

pracy z określonymi okolicznościami takimi jak

choroba zawodowa lekarz rzeczoznawca KRUS czy też

komisja lekarska związana jest decyzją organu

Państwowej Inspekcji Sanitarnej stwierdzającą

chorobę zawodową.

Ale związanie taką decyzją nie oznacza wprost, że

takim przypadku musi być orzeczona niezdolność do

pracy.

Tak jak w przypadku każdej innej choroby, lekarz

orzekający musi ustalić czy następstwa tej choroby

zawodowej powodują całkowitą niezdolność rolnika do

pracy.

Renta przysługuje wyłącznie wtedy jeśli następstwa

choroby zawodowej powodują niezdolność do pracy

rolnika.

Renta rolnicza szkoleniowa

Jest nowym świadczeniem dla osób

spełniających warunki wymagane dla

uzyskania renty rolniczej z tytułu trwałej,

całkowitej niezdolności do pracy w

gospodarstwie rolnym, w stosunku do

których orzeczono celowość

przekwalifikowania zawodowego

Świadczenie to adresowane jest do ludzi

stosunkowo młodych, wystarczająco

sprawnych intelektualnie i posiadających

motywację do wyuczenia się nowego zawodu.

Jest to świadczenie korzystniejsze niż zwykła

renta rolnicza, umożliwia zdobycie nowych

kwalifikacji i zaistnienie na rynku pracy,

stanowi możliwość samorealizacji

Świadczenie wypłacane jest z

funduszu emerytalno – rentowego,

natomiast na szkolenie ubezpieczony

kierowany jest do powiatowego

urzędu pracy. Koszty nauki są

finansowane z funduszu prewencji i

rehabilitacji KRUS.

W pierwszym etapie świadczenie

przyznawane jest na okres 6 miesięcy

i jest przedłużane na wniosek

starosty na okres potrzebny do

wyuczenia się nowego zawodu, ale

nie dłuższy niż do 36 miesięcy.

Prawo do renty szkoleniowej ustaje w

przypadku:

- otrzymania zawiadomienia o braku

możliwości

przekwalifikowania

- w przypadku otrzymania zawiadomienia, że

ubezpieczony nie poddaje się

przekwalifikowaniu

- w przypadku podjęcia zatrudnienia,

wykonywania

robót publicznych lub interwencyjnych w

sytuacji gdy

ubezpieczony poprzednio odmówił, bez

uzasadnionej

przyczyny przyjęcie propozycji zatrudnienia

złożonej

przez powiatowy urząd pracy.

W razie ustania prawa do renty szkoleniowej

wypłacana jest stała renta rolnicza z tytułu

niezdolności do pracy.

Jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego

lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu lub

śmierci wskutek wypadku przy pracy

rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej

Za wypadek przy pracy rolniczej uważa się nagłe

zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które

nastąpiło podczas wykonywania czynności

związanych z prowadzenie działalności rolniczej

albo pozostających w związku z wykonywaniem

tych czynności:



Jednorazowe odszkodowanie z tytułu

stałego lub długotrwałego uszczerbku

na zdrowiu lub śmierci wskutek

wypadku przy pracy rolniczej lub

rolniczej choroby zawodowej



Za wypadek przy pracy rolniczej uważa się

nagłe zdarzenie wywołane przyczyną

zewnętrzną, które nastąpiło podczas

wykonywania czynności związanych z

prowadzenie działalności rolniczej albo

pozostających w związku z wykonywaniem

tych czynności:



Jednorazowe odszkodowanie z tytułu

stałego lub długotrwałego uszczerbku na

zdrowiu lub śmierci wskutek wypadku

przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby

zawodowej przysługuje:



ubezpieczonemu, który doznał stałego

lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu

w następstwie wypadku przy pracy

rolniczej lub w wyniku rolniczej choroby

zawodowej



członkom rodziny ubezpieczonego, który

zmarł wskutek wypadku przy pracy

rolniczej lub w następstwie rolniczej

choroby zawodowej.



Za stały uszczerbek na zdrowiu uznaje się

takie naruszenie sprawności organizmu,

które powoduje upośledzenie czynności

organizmu nie rokujące poprawy.



Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uznaje

się takie naruszenie sprawności organizmu,

które spowodowało upośledzenie czynności

organizmu na okres przekraczający 6

miesięcy, mogące jednak ulec poprawie.



Oceny orzeczniczej określającej wysokość

uszczerbku na zdrowiu dokonuje się po

zakończeniu leczenia lub po uzyskaniu

stabilizacji w stanie zdrowia ubezpieczonego.



Kwota jednorazowego zasiłku przysługująca

za 1% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu

wynosi aktualnie 470 zł.

Jednorazowe odszkodowanie nie

przysługuje osobie, która:



spowodowała wypadek umyślnie

lub wskutek rażącego niedbalstwa



będąc w stanie nietrzeźwym lub

pod wpływem środków

odurzających, substancji

psychotropowych czy tez innych

środków o podobnym działaniu

czym sama w znacznym stopniu

przyczyniła się do wypadku.

Zasiłek Chorobowy



Zasiłek chorobowy przysługuje

rolnikowi, jego małżonkowi, który

wskutek choroby jest niezdolny do

pracy nieprzerwanie co najmniej

przez 30 dni, nie dłużej jednak niż

przez okres 180 dni.



Podstawą do wypłaty świadczenia jest

zaświadczenie lekarskie o czasowej

niezdolności do pracy z powodu choroby

( na druku ZUS – ZLA) wystawione przez

upoważnionego przez ZUS lekarza.



Jeżeli po wyczerpaniu tego okresu

zasiłkowego ubezpieczony jest nadal

niezdolny do pracy a w wyniku dalszego

leczenia czy rehabilitacji rokuje odzyskanie

zdolności do pracy, okres zasiłkowy

przedłuża się, jednak nie dłużej niż na okres

360 dni. Podstawą do wypłaty zasiłku

chorobowego w



przypadku niezdolności do pracy trwającej

ponad 180 dni jest orzeczenia lekarza

rzeczoznawcy KRUS lub komisji lekarskiej

KRUS



W przypadku nieprzerwanej

niezdolności do pracy, do okresu

zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy

niezdolności do pracy, niezależnie od

tego czy są spowodowane tą samą czy

też innymi chorobami.



Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy

poprzedniej niezdolności do pracy,

spowodowane tą samą chorobą, jeśli

przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej

a powstaniem ponownej niezdolności do

pracy nie przekraczała 60 dni.



Zasiłek chorobowy nie przysługuje

za okres pobytu ubezpieczonego (na

koszt KRUS) w zamkniętym

zakładzie opieki zdrowotnej, lub

rehabilitacji jak również w

przypadku ustania ubezpieczenia.



Zasiłek chorobowy jest wypłacany

za każdy dzień niezdolności do

pracy dłuższej niż 30 dni i wynosi 7

zł. za dzień

Utrata prawa do zasiłku następuje w przypadku:



wykonywania w okresie orzeczonej

niezdolności do pracy, pracy zarobkowej lub

wykorzystywanie zwolnienia niezgodnie z jego

celami



jeżeli niezdolność do pracy powstała w wyniku

przestępstwa lub wykroczenia popełnionego

przez ubezpieczonego i okoliczność ta jest

potwierdzona wyrokiem sądu lub orzeczeniem

kolegium do spraw wykroczeń.



jeśli niezdolność do pracy była spowodowana

nadużyciem alkoholu, ubezpieczony traci

prawo do zasiłku chorobowego za okres

pierwszych 5 dni tej niezdolności.

Niezdolność do samodzielnej

egzystencji

Zgodnie z obowiązującymi przepisami

osobą niezdolną do samodzielnej

egzystencji jest osoba, której

naruszenie sprawności organizmu

powoduje konieczność stałej lub

długotrwałe opieki i pomocy innej

osoby w zaspakajaniu podstawowych

potrzeb życiowych.



Przy orzekaniu uwzględniane są takie

czynności jak samodzielne spożywanie

posiłków, samodzielne ubranie się.

wykonanie toalety. Poza stanem fizycznym

przy ocenie orzeczniczej brane są pod uwagę

również stan psychiczny i ewentualne

schorzenia psychiczne w takim stadium, że

człowiek wymaga pomocy drugiej osoby lub

stwarza zagrożenie dla siebie lub otoczenia.



W przypadku niezdolności do samodzielnej

egzystencji ubezpieczonym przysługuje

dodatek pielęgnacyjny do renty lub

emerytury. Z urzędu taki dodatek wypłacany

jest każdej osobie, która ukończyła 75 lat.

Świadczenie rehabilitacyjne

Głównym celem świadczenia rehabilitacyjnego

jest zapobieganie niepełnosprawności lub

ograniczenie jej do poziomu, który

umożliwia ubezpieczonemu dalsze

wykonywanie pracy w gospodarstwie

rolnym

Świadczenie rehabilitacyjne

przyznawane jest:



ze wskazań prewencyjnych, gdy

ubezpieczony zagrożony jest

utratą zdolności do pracy



lub utracił zdolność do pracy, ale

dalsze leczenie i rehabilitacja

rokują jej odzyskanie.



Jest świadczeniem rzeczowym – leczenie

i rehabilitacja organizowana jest w

ośrodkach rehabilitacyjnych KRUS w

formie 21 - dniowych turnusów,

Rehabilitacja może być kontynuowana w

miejscu zamieszkania w gabinetach

rehabilitacyjnych, Kasa doposażyła w

niezbędny sprzęt około 400 gabinetów w

wiejskich i gminnych ośrodkach zdrowia.



Udział w rehabilitacji leczniczej jest

bezpłatny, ubezpieczonemu zwracane są

koszty dojazdu do ośrodka

rehabilitacyjnego

Świadczenie przyznawane jest na wniosek o

ustalenie wskazań do przeprowadzenia

rehabilitacji leczniczej.

Uprawnionymi do wypełnienia takiego wniosku są:



lekarz rzeczoznawca KRUS i komisja lekarska

KRUS



lekarze ośrodków zdrowia



inni lekarze prowadzący leczenie ubezpieczonych

Wnioski są oceniane pod względem formalnym i

merytorycznym przez lekarza regionalnego

inspektora orzecznictwa lekarskiego KRUS i po

jego akceptacji rolnicy otrzymują skierowanie do

ośrodka rehabilitacyjnego.

Pierwszeństwo do skierowania na

rehabilitację leczniczą mają osoby:



dla których potrzeba rehabilitacji

jest uzasadniona następstwem

wypadku przy pracy



którym ustalono prawo do zasiłku

chorobowego z tytułu niezdolności

do pracy trwającej ponad 180 dni a

lekarz rzeczoznawca lub komisja

lekarska orzekli wskazania do

świadczenia rehabilitacyjnego.

Świadczenia rehabilitacji

leczniczej są finansowane z

funduszu prewencji i rehabilitacji

KRUS

Z rehabilitacji leczniczej rocznie

korzysta około 14,5 tysięcy osób

Orzecznictwo

pozaubezpieczeniowe

Świadczenia rentowe dla

żołnierzy zawodowych,

emerytów i rencistów

wojskowych; funkcjonariuszy

Policji, Agencji Bezpieczeństwa

Wewnętrznego, Agencji

Wywiadu, Służby Granicznej,

Państwowej Straży Pożarnej,

Służby Więziennej, emerytów i

rencistów policyjnych



Podstawa prawna:



Ustawa z dnia 10 grudnia 1993 r. – o zaopatrzeniu

emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t. jedn.

DzU z 2002 r. nr 11, poz. 108 z późn. zm.)



•

rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia

2 grudnia 1994 r. – w sprawie orzekania o inwalidztwie

żołnierzy zawodowych, emerytów i rencistów wojskowych

(DzU nr 131, poz. 665 z późn. zm.)



Ustawa z dnia 18 lutego 1994 r. – o zaopatrzeniu

emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa

Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej,

Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich

rodzin (DzU nr 53, poz. 214 z późn. zm.)



•

rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z

dnia 16 stycznia 1995r. – w sprawie zasad orzekania o

inwalidztwie funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa,

Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby

Więziennej, emerytów i rencistów policyjnych, trybu

postępowania i właściwości komisji lekarskich w tych

sprawach, sposobu przeprowadzania kontrolnych badań

lekarskich oraz wzywania inwalidów na te badania (DzU nr 8,

poz. 41)



Żołnierzom zawodowym zwolnionym ze

służby wojskowej oraz funkcjonariuszom

zwolnionym ze służby przysługuje z

budżetu państwa zaopatrzenie

emerytalne z tytułu wysługi lat lub w

razie całkowitej niezdolności do służby.

W ramach tego zaopatrzenia

przysługują określone świadczenia

pieniężne, w tym m.in. wojskowa lub

policyjna renta inwalidzka.



Zasady orzekania o inwalidztwie we

wszystkich rodzajach służb

mundurowych są podobne.



O inwalidztwie funkcjonariuszy i związku

inwalidztwa lub śmierci ze służbą orzekają

wojewódzkie i okręgowe komisje lekarskie

podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i

Administracji. Nadzór nad działalnością tych

komisji sprawuje Centralna Komisja Lekarska.



O inwalidztwie i jego związku ze służbą

wojskową żołnierzy zawodowych uznanych za

niezdolnych do zawodowej służby wojskowej

orzekają terenowe i rejonowe wojskowe

komisje lekarskie. Nadzór nad działalnością

wojskowych komisji lekarskich sprawuje

Centralna Wojskowa Komisja Lekarska.



O inwalidztwie funkcjonariuszy i związku

inwalidztwa lub śmierci ze służbą orzekają

wojewódzkie i okręgowe komisje lekarskie

podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i

Administracji. Nadzór nad działalnością tych

komisji sprawuje Centralna Komisja Lekarska.



O inwalidztwie i jego związku ze służbą

wojskową żołnierzy zawodowych uznanych za

niezdolnych do zawodowej służby wojskowej

orzekają terenowe i rejonowe wojskowe

komisje lekarskie. Nadzór nad działalnością

wojskowych komisji lekarskich sprawuje

Centralna Wojskowa Komisja Lekarska.

Renta inwalidzka przysługuje żołnierzowi lub

funkcjonariuszowi, zwolnionemu ze służby, który

stał się inwalidą wskutek stałego lub

długotrwałego

naruszenie sprawności organizmu :



w czasie pełnienia służby



w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby,

jeżeli inwalidztwo jest następstwem urazów

doznanych w czasie pełnienia służby chorób

powstałych w tym czasie



w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeżeli

inwalidztwo jest następstwem wypadku

pozostającego w związku z pełnieniem czynnej

służby albo choroby powstałej w związku ze

szczególnymi właściwościami lub warunkami

służby.



Za stałe naruszenie sprawności uważa

się takie naruszenie sprawności, które

nie rokuje zgodnie z wiedzą medyczną

poprawy.



Za długotrwałe naruszenie sprawności

organizmu uważa się takie naruszenie,

które spowodowało upośledzenie

funkcji organizmu na okres

przekraczający 12 miesięcy mogące

jednak ulec, według wiedzy medycznej,

poprawie.



Żołnierz zwolniony z zawodowej służby

wojskowej lub funkcjonariusz zwolniony ze

służby, którego uznano za inwalidę, może

być zdolny do pracy, częściowo niezdolny do

pracy lub całkowicie niezdolny do pracy.



W ocenie możliwości pracy żołnierzy lub

funkcjonariuszy uznanych za całkowicie

niezdolnych do służby ze względów

zdrowotnych bierze się pod uwagę, czy i

jakie zatrudnienie oraz w jakim wymiarze

czasowym mogliby wykonywać,

wykorzystując posiadane kwalifikacje ogólne

i przygotowanie zawodowe, po

uwzględnieniu istniejących przeciwwskazań

zdrowotnych do zatrudnienia.

Ustalone są trzy grupy inwalidztwa żołnierzy lub

funkcjonariuszy całkowicie niezdolnych do służby:



I grupę inwalidztwa – obejmującą osoby

całkowicie niezdolne do służby i całkowicie

niezdolne do pracy,



II grupę inwalidztwa – obejmującą osoby

całkowicie niezdolne do służby i częściowo

niezdolne do pracy,



III grupę – obejmującą osoby całkowicie

niezdolne do służby ale zdolne do pracy.

Renta inwalidzka wynosi dla inwalidów I grupy – 80 %

II grupy – 60 %

III grupy – 40 % podstawywymiaru



Za całkowicie niezdolną do pracy uważa

się osobę niezdolną do podjęcia

jakiegokolwiek zatrudnienia, z wyjątkiem

zatrudnienia w warunkach specjalnie

stworzonych lub na specjalnych

stanowiskach pracy.



Za częściowo niezdolną do pracy uważa

się osobę, która może wykonywać pracę

w zmniejszonym zakresie bądź też

pracować w warunkach specjalnie

stworzonych lub na specjalnych

stanowiskach pracy.

Przy orzekaniu o inwalidztwie żołnierzy zawodowych i

funkcjonariuszy komisje lekarskie są zobowiązane do

ustalenia:



czy nastąpiła całkowita utrata zdolności do służby oraz

czy istnieje zdolność do pracy



określenia grupy inwalidzkiej



daty powstania inwalidztwa, także daty powstania

stwierdzonej grupy inwalidzkiej



czy zachodzi potrzeba leczenia, protezowania lub

szkolenia przysposabiającego do pracy



wskazań i przeciwwskazań dotyczących zatrudnienia

inwalidów



terminu badania kontrolnego



c.d.



w stosunku do każdej grupy inwalidzkiej, czy

inwalidztwo powstało w skutek wypadku lub choroby

pozostających w związku ze służbą wojskową , z tytułu

których przysługują świadczenia odszkodowawcze



Przy orzekaniu o związku śmierci żołnierza,

funkcjonariusza, emeryta lub rencisty, komisja lekarska

ustala równocześnie, czy śmierć jest następstwem

wypadku lub choroby pozostających w związku ze

szczególnymi warunkami służby , z tytułu których

przysługują świadczenia odszkodowawcze odwoławcze



zdolności do służby na wypadek powszechnej mobilizacji



zdolności do samodzielnej egzystencji,

W zależności od przyczyny powstania inwalidztwo

pozostaje lub nie pozostaje w związku ze służbą.

Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą , gdy powstało wskutek:



zranienia, kontuzji lub innych obrażeń w czasie wykonywania

obowiązków służbowych



wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków

służbowych



chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu

żołnierza lub funkcjonariusza



chorób, które powstały w związku ze szczególnymi

właściwościami lub warunkami służby



chorób i schorzeń, które istniały przed wstąpieniem do służby,

lecz uległy pogorszeniu czasie trwania służby wskutek

szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych

stanowiskach.



Inwalidztwo nie pozostaje w związku z

pełnieniem służby, jeśli powstało z innych

przyczyn niż poprzednio wymienione i jest

następstwem wypadku lub choroby, których

wyłączną przyczyną było naruszenia przez

żołnierza lub funkcjonariusza obowiązujących

przepisów czy rozkazów i był on należycie

przeszkolony w zakresie ich znajomości.



Również wtedy, gdy inwalidztwo jest

następstwem wypadku spowodowanego

nadużyciem alkoholu, czy też spowodowane

zostało przez żołnierza lub funkcjonariusza

rozmyślnie.

kontrolne badania lekarskie:

1) ustawowo pierwsze badanie kontrolne

inwalidy odbywa się po upływie 3 lat od

wydania orzeczenia, następne nie rzadziej niż

co 5 lat

2)komisja ustala datę badania kontrolnego w

okresie wcześniejszym , jeśli istnieje

przypuszczenie, że ustalona w orzeczeniu

grupa inwalidzka może ulec zmianie w okresie

wcześniejszym niż wymieniony w pkt. 1

c.d.

3) w przypadku jeśli charakter i przebieg choroby

powodującej inwalidztwo wskazuje, że zmiana

grupy inwalidzkiej nie nastąpi lub może nastąpić

później niż w okresie wymienionym w pkt.1,

komisja lekarska może orzec, ze badanie kontrolne

jest zbędne lub ustalić jego termin na okres

późniejszy niż wymieniony w pkt. 1

4) nie przeprowadza się badań kontrolnych inwalidów,

którzy ukończyli 55 lat( kobiety) i 60 lat

( mężczyźni) lub gdy inwalidztwo trwa dłużej niż 10

lat.

Podczas badania kontrolnego ocenia się :



czy naruszenie sprawności organizmu

uzasadniające uznanie żołnierza lub

funkcjonariusza za całkowicie niezdolnego do

służby nadal istnieje



czy inwalidztwo nadal istnieje i do której grupy

inwalidów zalicza się badanego



czy inwalidztwo nadal pozostaje w związku ze

służbą



czy badany inwalida jest zdolny do pracy i czy

istnieją przeciwwskazania zdrowotne do podjęcia

określonych rodzajów zatrudnienia



Inwalida ma prawo, w przypadku

istotnego pogorszenia w stanie

zdrowia zgłosić wniosek o

przeprowadzenia badania w celu

zaliczenia do innej grupy inwalidzkiej.

Zasady orzekania o inwalidztwie we wszystkich

rodzajach służb mundurowych są podobne.



O inwalidztwie funkcjonariuszy i związku inwalidztwa

lub śmierci ze służbą orzekają wojewódzkie i

okręgowe komisje lekarskie podległe Ministrowi

Spraw Wewnętrznych i Administracji. Nadzór nad

działalnością tych komisji sprawuje Centralna Komisja

Lekarska.



O inwalidztwie i jego związku ze służbą wojskową

żołnierzy zawodowych uznanych za niezdolnych do

zawodowej służby wojskowej orzekają terenowe i

rejonowe wojskowe komisje lekarskie. Nadzór nad

działalnością wojskowych komisji lekarskich sprawuje

Centralna Wojskowa Komisja Lekarska.



Od orzeczenia komisji lekarskiej przysługuje

zainteresowanemu odwołanie do komisji lekarskiej

wyższego szczebla , w terminie 14 dni od dnia

doręczenia orzeczenia.

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52
Slide 53
Slide 54
Slide 55
Slide 56
Slide 57
Slide 58
Slide 59
Slide 60
Slide 61

Orzecznictwo lekarskie w rolników

Document Outline