Zakażenia rotawirusowe psów (CRV)

- są uznawane za ważne patogeny jelitowe

u wielu gatunków zwierząt i ludzi, jednak u

psów są najłagodniej przebiegającymi

zakażeniami jelitowymi.

- należą do rodziny Reoviridae

- genom stanowi podwójna nić DNA, nie

posiada otoczki, ma średnicę ok.60-75nm.

- jest dość oporny na działanie cz.

zewnętrznych/większość detergentów

inaktywuje rotawirusy/

Epidemiologia

- rezerwuar: pies

- źródło zakażenia: chore zwierzęta,

środowisko zanieczyszczone kałem

- rotawirusy są rozsiewane z kałem

- do zakażenia dochodzi drogą doustną

- dobrze adaptują się zarówno do

środowiska zewnętrznego jak i do

przednich odcinków przewodu

pokarmowego

- Ab wykazano w surowicy psów i kotów we

wszystkich grupach wiekowych /jednak

szczególnie narażone są zwierzęta w

młodym wieku/

Patogeneza

- o.i = kilka dni

- wirusy atakują dojrzałe komórki

nabłonkowe szczytów kosmków

jelitowych, prowadząc do

łagodnego/średniego stopnia ich zaniku

- zakażone komórki są obrzękłe,

zwyrodniałe i ulegają złuszczeniu do

światła jelita, gdzie dochodzi do

uwolnienia znacznych ilości wirionów,

powodując zakażenie dalszych odcinków

przewodu pokarmowego i innych

zwierząt/zaatakowane może być całe

jelito/

- komórki zakażone ulegają martwicy po

upływie 18-48h od zakażenia per os, a

następnie zostają szybko zastąpione przez

dojrzewające nabłonki krypt jelitowych

- objawy są związane z zanikiem kosmków i

obejmują łagodną/średnią niestrawność,

zaburzenia we wchłanianiu jelitowym i

biegunkę osmotyczną/biegunka śluzowa

utrzymująca się 8-10 dni/, apetyt zostaje

zachowany, brak gorączki

- większość zakażeń przebiegających z

takimi objawami stwierdzono u szczeniąt

<12tyg. Życia

- przypadki ciężkiego zakażenia CRV

występowały nawet u 2tyg. szczeniąt

Objawy kliniczne

Rozpoznanie

- trudne

- brak zmian w obrazie krwi

- wykazanie Ag w kale za pomocą

mikroskopu elektronowego lub izolacja w

hodowli komórkowej

-PCR

- test aglutynacji lateksowej → Ag w kale

/wykorzystywany jest test ludzki,

ponieważ występują wspólne białka

wirusowe/

- serologia → testy są dostępne, ale nie są

wykorzystywane, ze względu na niską

czułość

- w mrożonych skrawkach jelit obecność

wirusa można wykazać za pomocą

techniki immunofluorescencji

Zmiany AP

- są ograniczone do jelit cienkich i obejmują

łagodne do umiarkowanych spłaszczenie

kosmków jelitowych

Leczenie i zapobieganie

- zwierzęta same powracają do zdrowia

- jeśli leczenie potrzebne to ogranicza się do

terapii objawowej

- odpowiednia dieta

- szczepień brak

Zakażenia rotawirusowe kotów

- rodzaj Rotavirus, rodzina Reoviridae

- kształt koła o średnicy ok. 70nm z

centralnie uformowanym rdzeniem w

kształcie piasty

- występuje kilka serogrup/A-G/

- powodują rozwój biegunek

- zakażenia tymi patogenami u kotów są

powszechne/prawie 100% populacji jest

seropozytywne/, jednak w klinicznej

postaci występują b.rzadko

Etiologia i epidemiologia

Objawy kliniczne i rozpoznanie

- chorują koty w wieku od 6 tygodnia do 8

miesiąca życia

- eksperymentalnie udało się zakazić 3

dniowego kota pozbawionego siary,

jednak zakażenia naturalne nie występują

u kotów <10 dni życia i dorosłych kotów

- obecność wirusa można stosunkowo łatwo

wykazać za pomocą mikroskopii

elektronowej w preparatach barwionych

negatywnie

- RNA tych patogenów można uwidocznić za

pomocą wybarwiania solami srebra

- PCR

- wykrywanie zakażeń wirusami z grupy A:

test ELISA, aglutynacja lateksowa

- izolacja w hodowlach komórkowych/zbyt

czasochłonna, dlatego rzadko

wykorzystywana/

- Ag wirusowe w komórkach nabłonkowych

można wykazać za pomocą odczynu

immunofluorescencji, a pełne wiriony przy

użyciu techniki mikroskopii elektronowej

- HP: widoczny obrzęk kosmków jelitowych z

łagodnymi nacieczeniami makrofagów i

neutrofili

Zmiany AP

Leczenie i zapobieganie

- leczenie polega na terapii objawowej

biegunki

- objawy są łagodne i często ustępują

samoistnie

- na ogół nie dochodzi do naruszenia

ciągłości błony śluzowej

- płyny podajemy i.v./s.c. - wybór drogi

uzależniony od stopni odwodnienia

pacjenta

- brak szczepionek

Bibliografia

Choroby zakaźne psów i kotów – C. E.

Greene

Choroby zakaźne psów i kotów – praca

zbiorowa pod redakcją naukową Z.

Glińskiego i K. Kostro