Nauki o organizacji

Nauki o organizacji

Historia i ewolucja

Grażyna Gierszewska

Historia i ewolucja

Grażyna Gierszewska

Ewolucja nauk o organizacji

Ewolucja nauk o organizacji

• Szkoła klasyczna – dwa kierunki: naukowego zarządzania i zarządzania

administracyjnego

• Szkoła stosunków międzyludzkich – behawioralna - psychologiczna
• Szkoła ilościowo-systemowa – dwa kierunki: ilościowe teorie zarządzania i

analiza systemowa

• Szkoła zarządzania informacją i wiedzą – nowa szkoła związana z

technologią informacyjną i globalnymi sieciami komputerowymi

Dorobek wszystkich szkół zarządzania jest wykorzystywany we

współczesnej nauce o organizacjach.

Podejścia stosowane w poszczególnych kierunkach nie są

sprzeczne, ale wręcz wzajemnie się uzupełniają.

Mówi się o integrowaniu metod, technik i analiz stosowanych

współcześnie, a wykorzystywanych przez szkolę klasyczną,
behawioralną i systemową.

• Szkoła klasyczna – dwa kierunki: naukowego zarządzania i zarządzania

administracyjnego

• Szkoła stosunków międzyludzkich – behawioralna - psychologiczna
• Szkoła ilościowo-systemowa – dwa kierunki: ilościowe teorie zarządzania i

analiza systemowa

• Szkoła zarządzania informacją i wiedzą – nowa szkoła związana z

technologią informacyjną i globalnymi sieciami komputerowymi

Dorobek wszystkich szkół zarządzania jest wykorzystywany we

współczesnej nauce o organizacjach.

Podejścia stosowane w poszczególnych kierunkach nie są

sprzeczne, ale wręcz wzajemnie się uzupełniają.

Mówi się o integrowaniu metod, technik i analiz stosowanych

współcześnie, a wykorzystywanych przez szkolę klasyczną,
behawioralną i systemową.

Szkoła klasyczna

Szkoła klasyczna

Prekursorami szkoły klasycznej byli R. Owen i Ch. Babbage.
Przedstawiciele tego kierunku to: Henri Le Chatelier, Henry Gantt,

Harrington Emerson, małżeństwo Frank i Lilian Gilbreth, Karol
Adamiecki, Henry Ford.

Osiągnięcia – metody naukowego zarządzania można zastosować

do rozmaitych działań organizacyjnych, projektowanie metod
pracy i dostrzeżenie wagi doboru ludzi i ich doskonalenia.

Ograniczenia: nacisk na racjonalność, dokładne wytyczne, nie

docenianie dążenia ludzi do osiągania zadowolenia z pracy

Prekursorami szkoły klasycznej byli R. Owen i Ch. Babbage.
Przedstawiciele tego kierunku to: Henri Le Chatelier, Henry Gantt,

Harrington Emerson, małżeństwo Frank i Lilian Gilbreth, Karol
Adamiecki, Henry Ford.

Osiągnięcia – metody naukowego zarządzania można zastosować

do rozmaitych działań organizacyjnych, projektowanie metod
pracy i dostrzeżenie wagi doboru ludzi i ich doskonalenia.

Ograniczenia: nacisk na racjonalność, dokładne wytyczne, nie

docenianie dążenia ludzi do osiągania zadowolenia z pracy

Frederick Taylor

Frederick Taylor

Cztery kroki postępowania w celu zwiększenia efektywności i

wydajności siły roboczej wg F. Taylora:

• Naukowe opracowanie każdego elementu pracy na danym

stanowisku, tak aby określić najlepszą metodę wykonania każdego
zadania.

• Naukowo dobierać pracowników do stanowisk, aby każdemu

pracownikowi przydzielić zadania, do których nadaje się najlepiej.

• Naukowo szkolić, doskonalić i nadzorować pracę ludzi.
• Planować pracę, podejmować decyzje przy pomocy naukowych

metod, stwarzając przy tym przyjazną atmosferę współpracy
pomiędzy kierownikami a podwładnymi.

W naukowym podejściu do zarządzania widział on interes wszystkich

ludzi w organizacji, gdyż dawało to wzrost wydajności, zysków,
poprawę warunków pracy, wzrost wynagrodzeń.

Cztery kroki postępowania w celu zwiększenia efektywności i

wydajności siły roboczej wg F. Taylora:

• Naukowe opracowanie każdego elementu pracy na danym

stanowisku, tak aby określić najlepszą metodę wykonania każdego
zadania.

• Naukowo dobierać pracowników do stanowisk, aby każdemu

pracownikowi przydzielić zadania, do których nadaje się najlepiej.

• Naukowo szkolić, doskonalić i nadzorować pracę ludzi.
• Planować pracę, podejmować decyzje przy pomocy naukowych

metod, stwarzając przy tym przyjazną atmosferę współpracy
pomiędzy kierownikami a podwładnymi.

W naukowym podejściu do zarządzania widział on interes wszystkich

ludzi w organizacji, gdyż dawało to wzrost wydajności, zysków,
poprawę warunków pracy, wzrost wynagrodzeń.

Szkoła klasyczna

Henri Le Châtelier, francuski propagator idei F. Taylora.

Jest on autorem koncepcji cyklu zorganizowanego działania, który składa się z

następujących etapów:

• Wybór celu, który mamy osiągnąć. Ma on być użyteczny, jedyny, ściśle

określony i wykonalny.

• Zbadanie środków i warunków działania przy realizacji celu. Określenie

przyczyn i skutków, wykorzystanie chronometrażu czyli pomiaru czasu
wykonania poszczególnych operacji.

• Przygotowanie środków i warunków uznanych za potrzebne do realizacji celu.
• Wykonanie planu.
• Kontrola wyników.

H. Le Châtelier sformułował „regułę przekory” „którą później na gruncie teorii

organizacji i zarządzania rozwinął K. Adamiecki nazywając prawem inercji
przyzwyczajeń – prawem przeciwdziałania – każda zmiana rodzi opór.

Szkoła klasyczna

Karol Adamiecki 1866 - 1933 – polski inżynier, współtwórca systemu racjonalizacji

procesu produkcji i planowania pracy zespołowej. Sformułował prawo harmonii:

• doboru, przy którym elementy procesu są zgodne z ich specyfiką, powinny działać

ze sobą w ścisłym związku i tak, aby każda czynność odbywała się we właściwym
czasie,

• działania, w której to elementy procesu produkcyjnego będą ze sobą uzgodnione i

każdy z elementów, pod względem ekonomicznym ma być najdoskonalszy.

• duchowej, wskazujące na konieczność istnienie więzi emocjonalnych łączących

jednostki ludzkie współpracujące ze sobą w organizacji..

K. Adamiecki uważał, że każdą pracę zbiorową można i trzeba (aby ją usprawnić)

zaprojektować przy pomocy harmonogramów, które obrazowo przedstawiane są w
formie wykresów, czytelnych dla wykonawców.

K. Adamiecki uważał, że podstawą nauki organizacji i zarządzania są trzy

prawa ekonomiczne:

• prawo podziału pracy,
• prawo koncentracji,
• prawo harmonii.

Szkoła klasyczna

Henry Ford, przemysłowiec twórca jednego z największych na

świecie koncernów samochodowych, pomysłodawca i realizator
koncepcji forda T – „Blaszanej Lizy”, samochodu dla przeciętnego
Amerykanina.H. Ford zasłynął z tego, że zaczął on stosować
naukowe podstawy organizacji i zarządzanie w praktyce i odnosił
sukcesy.

Henry Ford jako pierwszy zastosował też taśmową formę produkcji

w przemyśle, realizując masową produkcję. Uważał, że wielkie
pieniądze to produkcja wielkoseryjna, (dająca korzyści skali
wytwarzania), szybki obrót kapitału (płynność finansowa), tanie,
standardowe części zamienne (standaryzacja produkcji i jakości),
tani wyrób. H. Ford był też prekursorem współczesnego
benchmarkingu. Jego ford T powstał w taki oto sposób: kupił on w
1905 r. najnowszy model samochodu firmy Renault, rozebrał go na
części, gruntownie przestudiował i wykorzystał do skonstruowania
swojego samochodu.

Zarządzanie

administracyjne

Zarządzanie

administracyjne

Podejście administracyjne rozwijało się równolegle z naukowym

zarządzaniem, koncentrując się na zarządzaniu całą organizacją.
Twórcą kierunku jest Henri Fayol, a do klasyków tego nurtu
zalicza się Maxa Webera i jego koncepcję idealnej biurokracji.

Henri Fayol – 1841 – 1925, francuski inżynier, kierował

wieloma przedsięwzięciami w różnych firmach.

H. Fayol jako pierwszy usystematyzował działania

kierowników, określając takie pojęcia jak rozpiętość i zasięg
kierowania, zasady zarządzania. Oddzielił funkcje
przedsiębiorstwa jako systemu ekonomicznego, od funkcji
administracyjnych mających regulować procesy zarządzania
zachodzące w przedsiębiorstwie.

Podejście administracyjne rozwijało się równolegle z naukowym

zarządzaniem, koncentrując się na zarządzaniu całą organizacją.
Twórcą kierunku jest Henri Fayol, a do klasyków tego nurtu
zalicza się Maxa Webera i jego koncepcję idealnej biurokracji.

Henri Fayol – 1841 – 1925, francuski inżynier, kierował

wieloma przedsięwzięciami w różnych firmach.

H. Fayol jako pierwszy usystematyzował działania

kierowników, określając takie pojęcia jak rozpiętość i zasięg
kierowania, zasady zarządzania. Oddzielił funkcje
przedsiębiorstwa jako systemu ekonomicznego, od funkcji
administracyjnych mających regulować procesy zarządzania
zachodzące w przedsiębiorstwie.

Zarządzanie

administracyjne

Zarządzanie

administracyjne

Funkcje przedsiębiorstwa:
• techniczne,
• handlowe,
• finansowe,
• ubezpieczeniowe,
• rachunkowe,
• administracyjne = zarządzanie 

planowanie  organizowanie  motywowanie 
kontrolowanie  rozwijanie

Podział ten obowiązuje do dzisiaj.

Funkcje przedsiębiorstwa:
• techniczne,
• handlowe,
• finansowe,
• ubezpieczeniowe,
• rachunkowe,
• administracyjne = zarządzanie 

planowanie  organizowanie  motywowanie 
kontrolowanie  rozwijanie

Podział ten obowiązuje do dzisiaj.

14 zasad zarządzania H. Fayola:

14 zasad zarządzania H. Fayola:

1.

Podział pracy

2.

Autorytet

3.

Dyscyplina

4.

Jedność
rozkazodawstwa

5.

Jednolitość
kierownictwa

6.

Podporządkowanie
interesu osobistego
interesowi ogółu

7.

Wynagrodzenie

1.

Podział pracy

2.

Autorytet

3.

Dyscyplina

4.

Jedność
rozkazodawstwa

5.

Jednolitość
kierownictwa

6.

Podporządkowanie
interesu osobistego
interesowi ogółu

7.

Wynagrodzenie

8. Centralizacja
9. Hierarchia
10.Ład
11.Odpowiednie

traktowanie
personelu

12.Stabilność

personelu

13.Inicjatywa
14.Esprit de corps

Biurokracja

Biurokracja

Biurokracja jest sposobem sprawowania władzy

organizacyjnej, a typy tej władzy to:

• charyzmatyczna, oparta na nadzwyczajnych cechach

przywódcy,

• tradycyjna, opierająca się na wierze w trwałość pewnego

porządku i jego prawomocność – dziedziczenie pewnego
statusu społecznego – monarchia, władza starszych,
matriarchat, patriarchat,

• racjonalna (legalna) pochodząca z mianowania lub

wyboru dokonanego na podstawie usankcjonowanych
prawnie procedur.

Biurokracja to typ idealny organizacji opartej na władzy

racjonalnej.

Biurokracja jest sposobem sprawowania władzy

organizacyjnej, a typy tej władzy to:

• charyzmatyczna, oparta na nadzwyczajnych cechach

przywódcy,

• tradycyjna, opierająca się na wierze w trwałość pewnego

porządku i jego prawomocność – dziedziczenie pewnego
statusu społecznego – monarchia, władza starszych,
matriarchat, patriarchat,

• racjonalna (legalna) pochodząca z mianowania lub

wyboru dokonanego na podstawie usankcjonowanych
prawnie procedur.

Biurokracja to typ idealny organizacji opartej na władzy

racjonalnej.

Biurokracja

Biurokracja

Najważniejsze cechy biurokracji to:
• podstawa wszelkich działań są ogólne bezosobowe przepisy,
• hierarchia,
• specjalizacja i podział pracy,
• ciągłość organizacyjna funkcji,
• komunikacja w organizacji przybiera określone przez przepisy

formy,

• ściśle wyznaczone sfery kompetencji, członkowie aparatu

administracyjnego są pozbawieni prawa własności środków
produkcji,

• nie jest możliwe zawłaszczenie stanowiska urzędniczego,
• akty administracyjne, decyzje i zasady są formułowane i

utrwalane na piśmie.

Najważniejsze cechy biurokracji to:
• podstawa wszelkich działań są ogólne bezosobowe przepisy,
• hierarchia,
• specjalizacja i podział pracy,
• ciągłość organizacyjna funkcji,
• komunikacja w organizacji przybiera określone przez przepisy

formy,

• ściśle wyznaczone sfery kompetencji, członkowie aparatu

administracyjnego są pozbawieni prawa własności środków
produkcji,

• nie jest możliwe zawłaszczenie stanowiska urzędniczego,
• akty administracyjne, decyzje i zasady są formułowane i

utrwalane na piśmie.

Biurokracja

Biurokracja

Urzędnicy są mianowani i działają wg następujących zasad:
• są osobiście wolni i podlegają tylko władzy w zakresie wyznaczonych

obowiązków,

• są zorganizowani w system hierarchii,
• stanowiska mają ściśle określone kompetencje,
• stanowisko urzędnicze zajmowane jest na mocy dobrowolnej umowy,
• otrzymują wynagrodzenie wg określonych zasad mają prawo do

emerytury,

• mają możliwość robienia kariery, mogą awansować, podlegają ścisłej

dyscyplinie i kontroli wykonywania swoich obowiązków.

Teoria biurokracji zakłada tworzenie organizacji na wzór bezdusznych

maszyn, wyspecjalizowanych w wykonywaniu określonych zadań,
niezawodne, sprawiedliwe. W tej „maszynie” naczelne miejsce ma
kierownik – władca, rodzaj „pomazańca bożego”.

Praktyka prowadzi do niesprawności i biurokratyzmu.

Urzędnicy są mianowani i działają wg następujących zasad:
• są osobiście wolni i podlegają tylko władzy w zakresie wyznaczonych

obowiązków,

• są zorganizowani w system hierarchii,
• stanowiska mają ściśle określone kompetencje,
• stanowisko urzędnicze zajmowane jest na mocy dobrowolnej umowy,
• otrzymują wynagrodzenie wg określonych zasad mają prawo do

emerytury,

• mają możliwość robienia kariery, mogą awansować, podlegają ścisłej

dyscyplinie i kontroli wykonywania swoich obowiązków.

Teoria biurokracji zakłada tworzenie organizacji na wzór bezdusznych

maszyn, wyspecjalizowanych w wykonywaniu określonych zadań,
niezawodne, sprawiedliwe. W tej „maszynie” naczelne miejsce ma
kierownik – władca, rodzaj „pomazańca bożego”.

Praktyka prowadzi do niesprawności i biurokratyzmu.

niska

sprawność

działania

organizacji

mnożenie

przepisów

wzrost

formalizacji i

specjalizacji

wyuczona

nieudolność

Biurokratyzm oznacza dysfunkcje działania organizacji opartej o
zasady
idealnego typu biurokracji.

Błędne koło biurokracji

Biurokratyzm oznacza dysfunkcje działania organizacji opartej o
zasady
idealnego typu biurokracji.

Błędne koło biurokracji

Formalizacja – tendencja do ujmowania celów i procedur w system zapisanych wzorców,
przepisów formalnych.
Wyuczona nieudolność – kurczowe trzymanie się przepisów, brak elastyczności działania,
ignorowanie zmian w otoczeniu.
„Mitręga kancelaryjna” – wydłużanie procesów decyzyjnych, niemożność sprawnego
rozstrzygania spraw

.

Formalizacja – tendencja do ujmowania celów i procedur w system zapisanych wzorców,
przepisów formalnych.
Wyuczona nieudolność – kurczowe trzymanie się przepisów, brak elastyczności działania,
ignorowanie zmian w otoczeniu.
„Mitręga kancelaryjna” – wydłużanie procesów decyzyjnych, niemożność sprawnego
rozstrzygania spraw

.

Biurokraty
zm

Biurokraty
zm

Szkoła stosunków międzyludzkich-

kierunek Human Relations

Oliver Sheldon 1896 – 1951, całe życie przepracował w

jednej firmie – brytyjskim przedsiębiorstwie cukierniczym.

W swojej książce opisał „filozofię zarządzania” i

podkreślił społeczną odpowiedzialność organizacji:

• Polityka, warunki i metody przemysłu powinny

przyczyniać się do dobrobytu społeczeństwa.

• Kierownictwo powinno przestrzegać zasad etycznych i

sprawiedliwości i kompilować je ze sprawnościowymi
zasadami prowadzenia działalności gospodarczej.

Szkoła stosunków międzyludzkich-

kierunek Human Relations

Chester Barnard 1886 – 1961, był naczelnym dyrektorem

Bell Telephone Company. Wykorzystał swoje doświadczenia i
wiedzę teoretyczną z zakresu socjologii i filozofii do
sformułowania własnej teorii organizacji.

Tezy główne tej teorii:
• Ludzie zrzeszają się w sformalizowanych organizacjach dla

osiągnięcia tego czego nie zdołają uzyskać w pojedynkę.

• Ludzie dążąc do realizacji celów organizacji, chcą osiągać także

własne cele.

• Przedsiębiorstwo może funkcjonować sprawnie, gdy cele ludzi i

organizacji są w równowadze.

• W każdym przedsiębiorstwie istnieje organizacja nieformalna,

która kierownicy powinni umieć sprawnie się posługiwać.

Szkoła stosunków międzyludzkich-

kierunek Human Relations

Szkoła stosunków międzyludzkich-

kierunek Human Relations

Teoria X i Y – Abrahama Maslowa i Donalda

McGregora - 1943

Teoria X
• Przeciętny człowiek nie lubi pracować i będzie unikać

pracy, jeśli to tylko będzie możliwe.

• Jeśli chcemy by pracownicy ponosili wysiłki zmierzające

do osiągnięcia celów w organizacji, to musimy ich
zmuszać, kontrolować, kierować nimi, a także grozić
karami.

• Przeciętna jednostka ludzka jest leniwa, woli, aby nią

kierowano, pragnie unikać odpowiedzialności, ma
stosunkowo niewielkie ambicje i przede wszystkim
oczekuje bezpieczeństwa.

Teoria X i Y – Abrahama Maslowa i Donalda

McGregora - 1943

Teoria X
• Przeciętny człowiek nie lubi pracować i będzie unikać

pracy, jeśli to tylko będzie możliwe.

• Jeśli chcemy by pracownicy ponosili wysiłki zmierzające

do osiągnięcia celów w organizacji, to musimy ich
zmuszać, kontrolować, kierować nimi, a także grozić
karami.

• Przeciętna jednostka ludzka jest leniwa, woli, aby nią

kierowano, pragnie unikać odpowiedzialności, ma
stosunkowo niewielkie ambicje i przede wszystkim
oczekuje bezpieczeństwa.

Szkoła stosunków międzyludzkich-

kierunek Human Relations

Szkoła stosunków międzyludzkich-

kierunek Human Relations

Teoria Y
• Wysiłek fizyczny i umysłowy w pracy jest równie naturalny, jak w

zabawie czy wypoczynku.

• Zaangażowanie w cele organizacji jest funkcją nagród, związanych z

ich osiągnięciem.

• Ludzie gotowi są angażować w realizację celów, potrafią się

kontrolować i kierować swoją pracą.

• Przeciętny człowiek, jeśli stworzy mu się odpowiednie warunki, nie

tylko przyjmuje na siebie odpowiedzialność, ale nawet dąży do tego
żeby ją posiadać.

• Wyobraźnia, twórczość i pomysłowość są rozpowszechnione wśród

ludzi, a to przydaje się do rozwiązywania problemów w organizacji.

• W warunkach współczesnego przedsiębiorstwa intelektualne

możliwości przeciętnego pracownika są jedynie częściowo
wykorzystane.

Teoria Y
• Wysiłek fizyczny i umysłowy w pracy jest równie naturalny, jak w

zabawie czy wypoczynku.

• Zaangażowanie w cele organizacji jest funkcją nagród, związanych z

ich osiągnięciem.

• Ludzie gotowi są angażować w realizację celów, potrafią się

kontrolować i kierować swoją pracą.

• Przeciętny człowiek, jeśli stworzy mu się odpowiednie warunki, nie

tylko przyjmuje na siebie odpowiedzialność, ale nawet dąży do tego
żeby ją posiadać.

• Wyobraźnia, twórczość i pomysłowość są rozpowszechnione wśród

ludzi, a to przydaje się do rozwiązywania problemów w organizacji.

• W warunkach współczesnego przedsiębiorstwa intelektualne

możliwości przeciętnego pracownika są jedynie częściowo
wykorzystane.

Szkoła stosunków międzyludzkich-

kierunek Human Relations

Szkoła stosunków międzyludzkich-

kierunek Human Relations

Teoria Z – Wiliam Ouchi - 1975
Kluczem do zwiększonej wydajności są

zaangażowani pracownicy, a podnoszenie
wydajności wymaga:

• doskonalenia produktów i procesów,
• doskonalenia warunków pracy,
• właściwej motywacji,
• adekwatnej do fazy rozwoju przedsiębiorstwa

struktury organizacyjnej.

Teoria Z – Wiliam Ouchi - 1975
Kluczem do zwiększonej wydajności są

zaangażowani pracownicy, a podnoszenie
wydajności wymaga:

• doskonalenia produktów i procesów,
• doskonalenia warunków pracy,
• właściwej motywacji,
• adekwatnej do fazy rozwoju przedsiębiorstwa

struktury organizacyjnej.

Szkoła ilościowo-systemowa

Szkoła ilościowo-systemowa

Cechy metod ilościowych wg H. M.

Wagnera:

• Ukierunkowanie na podejmowanie

decyzji.

• Możliwość oceny działania na podstawie

kryteriów ekonomicznej efektywności.

• Zaufanie do modeli matematycznych.
• Konieczność stosowania środków

technicznych – informatyki

Cechy metod ilościowych wg H. M.

Wagnera:

• Ukierunkowanie na podejmowanie

decyzji.

• Możliwość oceny działania na podstawie

kryteriów ekonomicznej efektywności.

• Zaufanie do modeli matematycznych.
• Konieczność stosowania środków

technicznych – informatyki

Analiza systemowa

Ludwig von Bertalanffy, amerykański biolog, z pochodzenia Austriak i

cybernetyk Norbert Wiener.

System to zestaw elementów, między którymi zachodzą wzajemne relacje i gdzie

każdy element połączony jest z każdym innym bezpośrednio lub pośrednio.

Cechy systemu:

•

Składa się z podsystemów - np. ekonomicznego, celów, technicznego,
zaopatrzenia, marketingu, ludzie, struktura.

•

Organizacja jest systemem otwartym.

•

Homeostaza – samoregulacja, zdolność utrzymania stanu równowagi.

•

Synergia – 2+2  4.

•

Sprzężenie zwrotne (feedback) – dodatnie i ujemne.

•

Ekwifinalność – może istnieć wiele sposobów na osiągnięcie określonego celu
przez system otwarty.

•

Ewolucja systemu – zależy od zdolności organizacji do rozwoju i dostosowania
się do otoczenia.

•

Różnorodność.

•

Entropia – procesy prowadzące do rozpadu i upadku systemu.

Cechy współczesnych organizacji:

• Są jednocześnie systemami sztucznymi i naturalnymi –

określają swoje cele, misje, ale są w nich ludzie ze swoimi
oczekiwaniami i interesami.

• Są systemami otwartymi – prowadzą wymianę ze swoim

otoczeniem – makro, konkurencyjnym. Dostosowują się,
dokonują reorientacji, zmian.

• Są uporządkowanymi systemami społeczno-technicznymi,

składają się z subsystemów.

• Mają budowę hierarchiczną.
• Mają zdolność doskonalenia się.
• Ścierają się w nich dwie tendencje – adaptacyjna -

innowacyjna z konserwatywną - zachowawczą.

• Mają zdolność do osiągania celów w różny sposób.

Współczesne podejście integracyjne

Współczesne zarządzanie wymaga znajomości wielu metod i

technik oraz integrowania wielu podejść do organizacji i
zarządzania.

• Wiele nowych metod zarządzania
• Informacyjne podstawy zarządzania
• Postmodernizm w zarządzaniu – metafory w zarządzaniu,

ludzie odgrywający w organizacji swoje role, interpretacja
organizacji przez jej uczestników

Ze wszystkich modeli, koncepcji i podejść w zarządzaniu

wyłania się bardzo ważny wniosek – zarządzanie opiera

się nie tylko na doświadczeniu, zarządzania można i

trzeba się uczyć.

Współczesne zarządzanie wymaga znajomości wielu metod i

technik oraz integrowania wielu podejść do organizacji i
zarządzania.

• Wiele nowych metod zarządzania
• Informacyjne podstawy zarządzania
• Postmodernizm w zarządzaniu – metafory w zarządzaniu,

ludzie odgrywający w organizacji swoje role, interpretacja
organizacji przez jej uczestników

Ze wszystkich modeli, koncepcji i podejść w zarządzaniu

wyłania się bardzo ważny wniosek – zarządzanie opiera

się nie tylko na doświadczeniu, zarządzania można i

trzeba się uczyć.

Wnioski dla współczesności

Wnioski dla współczesności

Współcześnie systemy zarządzania są wypadkową

doświadczeń wynikających z ewolucji organizacji i
zarządzania, ale zgodnie z twierdzeniami:

• wszystko już było,
• nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki.
Systemy zarządzania są krojone na miarę – dla

organizacji i jej aktualnych potrzeb.

Współczesne systemy zarządzania trudno jest

zakwalifikować i włożyć do „konkretnej szuflady” –
są konglomeratem wielu metod z dyscyplin
naukowych.

Współcześnie systemy zarządzania są wypadkową

doświadczeń wynikających z ewolucji organizacji i
zarządzania, ale zgodnie z twierdzeniami:

• wszystko już było,
• nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki.
Systemy zarządzania są krojone na miarę – dla

organizacji i jej aktualnych potrzeb.

Współczesne systemy zarządzania trudno jest

zakwalifikować i włożyć do „konkretnej szuflady” –
są konglomeratem wielu metod z dyscyplin
naukowych.

Kierunki rozwoju nauk o organizacji

– współcześnie

• Zarządzanie wiedzą
• Zarządzanie projektami
• Poszukiwanie skutecznych metod

restrukturyzacji i usprawniania
organziacji

• Zarządzanie zmianami
• Zarządzanie kryzysowe

• Zarządzanie wiedzą
• Zarządzanie projektami
• Poszukiwanie skutecznych metod

restrukturyzacji i usprawniania
organziacji

• Zarządzanie zmianami
• Zarządzanie kryzysowe