Polityka

strukturalna UE

Polityka strukturalna

jest to wspólne

działania państw Unii Europejskiej, których

celem jest znoszenie różnic w poziomie życia,

zatrudnienia, w infrastrukturze i w poziomie

rozwoju ekonomicznego poszczególnych

państw i regionów (innymi słowy: osiągnięcie

spójności gospodarczej i społecznej państw

członkowskich). Usuwanie dysproporcji w

rozwoju jest zarazem usuwaniem barier, które

mogłyby zakłócić proces integracji. Głównymi

instrumentami finansowania polityki

strukturalnej są fundusze Strukturalne.

Cele polityki

strukturalnej

Cel Nr. 1

– promowanie rozwoju i dostosowań

strukturalnych regionów opóźnionych w rozwoju

gospodarczym (ich PKB jest niższy niż 75 % średniej

unijnej; obejmuje m.in. Grecję, Irlandię, Portugalię,

części Hiszpanii, Włoch i Wielkiej Brytanii oraz część

Francji); od wejścia Polski do UE cały obszar kraju został

objęty działaniami w ramach togo Celu

Cel Nr. 2

– wspieranie gospodarczej i społecznej

konwersji obszarów stojących w obliczu problemów

strukturalnych (np. górnictwo, hutnictwo)

Cel Nr. 3

– wspieranie adaptacji i modernizacji polityk

oraz systemów kształcenia, szkolenia i zatrudnienia,

wspieranie rozwoju zasobów ludzkich poza obszarem

Celu nr 1.

Fundusze Strukturalne

UE

Głównym narzędziem polityki strukturalnej są środki

finansowe z

funduszy strukturalnych

oraz kredyty

Europejskiego Banku Inwestycyjnego.

W okresie 2000-2006 istniały cztery fundusze strukturalne:

 Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego



Europejski Fundusz Społeczny

 Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej

 Finansowy Instrument Orientacji Rybołówstwa

W perspektywie finansowej 2007-2013 do funduszy

strukturalnych zalicza się

Europejski Fundusz Rozwoju

Regionalnego i Europejski Fundusz Społeczny

.

W miejsce zlikwidowanego po 2006 roku Europejskiego

Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej powołano

Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju

Obszarów Wiejskich

, który stanowi instrument wdrażania

Wspólnej Polityki Rolnej.

Zasady funkcjonowania

Funduszy Strukturalnych UE

Skuteczność oraz efektywność działań na

rzecz spójności społeczno-gospodarczej

zależy od egzekwowania zasad

wspólnotowej polityki regionalnej. Są

one wynikiem doświadczeń zdobytych

przez Komisję Europejską, które mają

na celu koordynację i wspieranie polityk

regionalnych państw członkowskich.

Te zasady dzielą się na 2 grupy:

1. Zasady ogólne

zasada subsydiarności

– głosi ona, że "w zakresie, który nie podlega

jej wyłącznej kompetencji, Wspólnota podejmuje działania tylko
wówczas i tylko w takim zakresie, w którym cele proponowanych
działań nie mogą być skutecznie osiągnięte przez państwa
członkowskie..."

zasada koordynacji

- dotyczący związanego z inną zasadą, zasadą

koncentracji, zintegrowanego wykorzystania wszystkich istniejących
instrumentów finansowych, koordynacji oraz monitorowania realizacji
polityk regionalnych państw członkowskich przez Komisję zgodnie z
jasno sformułowanymi kryteriami oceny efektywności, oraz dążenia do
harmonijnego rozwoju przestrzeni europejskiej,

zasada elastyczności

– stawia ona przed Komisją wyzwanie

respektowania zasady autonomii instytucjonalnej państw członkowskich
oraz poszanowania istniejących uwarunkowań historycznych i
kulturowych poszczególnych regionów Europy, jak również brania
niekiedy pod uwagę danych statystycznych oraz ich interpretacji do
określania potrzeb rozwojowych danego regionu.

2. Zasady organizacji i działania

 zasada koncentracji

- oznacza, że środki każdego funduszu są

przeznaczane na wybrane, i uważane za priorytetowe, sfery

oddziaływania,

 zasada programowania

- oznacza, że fundusze te działają w

oparciu o wieloletnie programy rozwoju, opracowywane w wyniku

negocjacji, z udziałem podmiotów zaangażowanych potem w ich

rozdysponowanie,

 zasada partnerstwa

- wyraża się ścisłą współpracą Komisji i

władz krajowych na poziomie centralnym, regionalnym lub

lokalnym, poczynając od etapu przygotowania projektów

przedsięwzięć, które mają być finansowane z tych funduszy aż po

etap, w którym ich środki są wydatkowane,

 zasada dodatkowości

- która oznacza, że pomoc udzielana przez

Unię Europejską powinna stanowić jedynie uzupełnienie własnych

środków państwa członkowskiego; innymi słowy, oczekuje się, by

pomoc UE nie prowadziła do zmniejszenia bądź wręcz eliminacji

udziału każdego z państw członkowskich w jego własny rozwój.

Poniżej przedstawiam wykres wartości

FS według programów operacyjnych

Dziękuję za uwagę!!!

Materiały zebrane z

następujących
źródeł:

 pl.wikipedia.org
 old.zgwrp.org.pl
 „Ogólne zasady

wdrażania
funduszy strukturalnych
w Polsce”- podręcznik

 eksporterzy.org

Prezentację wykonał

Robert

Czarnecki

- IV TR