Zarządzanie strategiczne – zarządzanie, w celu organizowania w długim czasie.

typy strategii:

s. dywersyfikacji – zorientowane na szybki wzrost przez zróżnicowanie programowe aż do uzyskania przewagi na rynku

s. integracji pionowej – rozszerzenie własnego programu prze gwizdnięcie elementów z innych organizacji, często konkurencji

s. marketingowa – podejście rynkowe, „spredawania” produktu

s. utrzymania programowego status quo

s. proaktywna – umiejętność monitorowania zachodzących zmian i dostosywania się

s. reaktywna – reagowanie na zmiany, niechętny sposób, pod przymus

typy strategii partii „w codziennym życiu”

1. Funkcjonalne – bardziej zorganizowana do członków partii. Ma organizować wewnątrz:

   a) kadrowa

   b) finansowa

   c) komunikacyjne – PR

   d) marketingowa – kandydaci jako „produkt wyborczy”

2. Sektorowe – pol. gospodarczej, społecznej, zagranicznej, bezpieczeństwa

Kampania wyborcza:

Strategie zależnie od stosunku do elektoratu:

1. Utwardzania – utwardzanie elektoratu, który jest naszym i takie nim kierowanie, aby nie utracić poparcia.

2. Poszerzanie – przekonywania elektoratu niezdecydowanego, aby poparł nas.

3. Neutralizacji – zniechęcanie zwolenników innych partii do pójścia na wybory

4. Odwracania – przekonywanie zwolenników innych partii, aby jednak na nas zagłosowali

Rodzaje Kampanii wyborczej wg Skrzypińskiego

1. Personalne

   – penetracja przestrzenna – na listach wyborczych wstawiać osoby, które będą w stanie zdobyć poparcie w swoim miejscu.

   - penetracja społeczna – partia liczy na głosy danych grup zawodowych.

   - reprezentacji wyborczej – przy koalicjach – podział, aby każde ugropowanie miało na

   (jednego tu brakuje)

   -koncesyjna – zaprasza się na listy osoby z zaprzyjaźnionych organizacji

2. Finansowe

   - eskalacyjna – rozpoczynamy kampanię od małych pieniędzy, by pod sam koniec zintensyikować

   - uderzeniowa – cała kasa w jednym momencie, nagle chcemy zdobyć poparcie

   - falowy – raz intensywnie, raz nie

3. Komunikacyjna – konferencje prasowe, gdzie reklamy, jak się komunikować z wyborcami

4. Relacji międzyludzkich / międzypartyjnych – dyskutujemy o koalicjach itd.

Metody analizy:

1. Metoda antycypacyjna – każe nam stworzyć najbardziej pożądaną przyszłość dla naszej partii. Na podstawie najbardziej pożądanej partii budujemy strategię.

2. Metoda scenariuszowa – przygotujcie się na wiele sytuacji i wizji przyszłości i przygotujcie wiele scenariuszy na różne okoliczności.

Kontrola – jedna z podstawowych cech zarządzania.

1. Cele kontroli:

   - pozwala dostosować się do zmian w otoczeniu

   - ograniczenie kumulowanie się błędów

   - minimalizowanie kosztów

   -radzenie sobie z... nie dopisałem czym.

Dziedziny:

rzeczowe – kontrole jakości oraz kontrolę sprzętu

zasobów ludzkich – kontrole pracowników, ich szkolenia

zasoby informacyjne – PR, przepływu informacji

zasoby finansowe – kontrola wpływu, budżetu

Szczeble kontroli:

finansowa – na szczeblu finansowym

strukturalna – badamy elementy tej całej struktury

organizacji

strategiczna

Etapy kontroli – nie mam

Etapy kontroli:

1. na poziomie operacji – wstępna (obserwacja jakości lub ilości zasobów zanim staną się one częścią systemu), bieżąca (podczas włączania do systemu), i następcza (produkty po okresie przetwarzania

2. finansowa – musi być zysk! Planuje się – tzn. ustala budżet –

   budżet - plan wyrażany w liczbach. Może być budżet finansowy, operacyjni i niepiężny

   sprawozdanie finansowe – dokument odzwierciedlający pewien asket sytuacji finansowej organizacji.

   Bilans

kontrola strukturalna:

a) kontrola biurokratyczna – sztywna, bez udziału pracowników, podporządkowanie pracowników, ograniczona, formalna

b) kontrola z udziałem pracowników – luźna, nieformalna, z udziałem pracowników (ma ich zaangażować), nastawiona na wyniki grupy

kontrola strategiczna:

przy budowaniu strategii warto przewidzieć, jaką możemy do niej dostosowac formę kontroli. Kontrola pozwala nam dostrzec, jeśli odbiegamy od strategii. Kontroluje się przywództwo, przepływ informacji.