Klocki hamulcowe bezdyskusyjnie należą do części mających wielki i bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo jazdy a jednocześnie są elementami stosunkowo często wymagającymi wymiany. Ich stan powinien więc być regularnie kontrolowany, zaś wymiana przeprowadzana z dużą starannością i we właściwy sposób obejmując także ocenę zużycia współpracujących z nimi elementów układu hamulcowego.

Sygnałem, że czas już najwyższy zastąpić dotychczas eksploatowane klocki nowymi jest zmniejszenie się grubości ich okładzin ciernych do 2 mm. W przypadku, gdy mają one czujnik zużycia (czy to elektryczny czy mechaniczny) pierwszy znak, iż zbliża się ten moment pojawia się zazwyczaj przy 3,5-milimetrowej warstwie materiału ciernego. Rzecz w tym, że im jest ona cieńsza, tym okładzina staje się coraz twardsza, choć początkowo na całej swej grubości miała podobną gęstość. W miarę upływu kilometrów nie tylko jednak ścierała się, ale także pod wpływem nacisku, nieodzownego, by dochodziło do hamowania, materiał cierny stopniowo zagęszczał się (mówiąc bardziej obrazowo - ulegał coraz mocniejszemu sprasowaniu). W efekcie klocek, którego grubość wynosi 2 mm jest już bardzo twardy i powoduje wyraźnie większe zużycie tarcz hamulcowych. A zatem kierowcy, którzy dla oszczędności próbują na klockach jeździć jak najdłużej, w istocie narażają się na większe wydatki. Klocki i tak trzeba będzie wymienić, a dojść może jeszcze konieczność założenia znacznie od nich droższych tarcz hamulcowych.
Dodajmy jeszcze, że klocki, choćby niektóre miały jeszcze dostateczną grubość, zawsze muszą być wymieniane kompletami, tzn. wszystkie na obu kołach jednej osi. W przeciwnym razie dojść może do nierównomiernego hamowania i ściągania pojazdu.
Zanim przystąpi się do zasadniczych czynności przy wymianie klocków, oprócz obowiązkowego zabezpieczenia pojazdu, tak by nie obsunął się on na ziemię przy wykonywanych manipulacjach, warto odessać trochę płynu hamulcowego ze zbiorniczka wyrównawczego. Inaczej w trakcie cofania tłoczków może się on przelać.
Tłoczki cofamy do położenia pierwotnego (maksymalnie wpychamy), po wyjęciu klocków i zdemontowaniu zacisków, za pomocą specjalnego przyrządu, ewentualnie posiłkując się dwoma dźwigniami. Wcześniej jednak sprawdzamy stan ich gumowych osłon i jeśli okażą się one uszkodzone zakładamy nowe. Przy tej okazji naturalnie kontrolujemy czy pod starymi nie zagnieździła się rdza lub nie widać śladów wycieku płynu.
Kolejną czynnością jest oczyszczenie gniazd klocków i prowadnic zacisku, aby wykluczyć tu jakiekolwiek zacięcia. Pomocne w osiągnięciu takiego stanu będzie użycie specjalnych preparatów, ewentualnie propanolu lub płynu hamulcowego. Na zaciski możemy także nanieść specjalną pastę krzemową, która smaruje i chroni przed korozją nawet w bardzo wysokich temperaturach. Ze względu na ekstremalne warunki nie należy natomiast stosować oleju mineralnego.
Przy każdej wymianie klocków hamulcowych sprawdzić trzeba także stan tarczy hamulcowej. Patrzymy czy nie ma ona pęknięć, rys, nadmiernych rantów, śladów przegrzania, itp. Kontrolujemy także jej grubość i porównujemy ją z wartością minimalną podawana przez producenta. ]
Gdy zakładane mają być tylko nowe klocki, zaś tarcza pozostaje ta sama, należy usunąć rdzę z jej krawędzi (za pomocą skrobaka) oraz delikatnie ją przeszlifować. Tak przygotowaną trzeba jeszcze oczyścić i odtłuścić przeznaczonym do tego preparatem.
Boczne krawędzie nowych klocków warto z kolei pokryć specjalną pastą miedziową. Często zalecane jest również sfazowanie górnej i dolnej krawędzi materiału ciernego, aby powierzchnia klocka szybciej dopasowała się (dotarła) do starej tarczy hamulcowej, na której z pewnością jest rant pozostawiony przez poprzedni komplet klocków.
Założenie zawleczek, sprężynek czy kołków mocujących a następnie kół (które, trzeba dokręcić kluczem dynamometrycznym) nie stanowi jeszcze finału wymiany klocków. Nie wolno bowiem zapomnieć o kilkakrotnym naciśnięciu pedału hamulca, aby tłoczki oraz klocki zajęły właściwe położenie, a także sprawdzeniu ilości płynu hamulcowego w zbiorniczku wyrównawczym. Odpowietrzenie układu, jeśli nie był demontowany jakiś element hydrauliki, nie jest niezbędne.
Po zamontowaniu nowych klocków hamulcowych przez 500-800 km należy unikać gwałtownych hamowań. Klocki w tym czasie dopasowują się do tarczy hamulcowej bez względu na to czy była ona wymieniana na nową czy tylko stara została przeszlifowana. Do tego gwałtowne hamowanie na początku eksploatacji może powodować nadmierne wydobywanie się gazów z materiału ciernego oraz wypływanie z niego żywic fenolowych, co skutkuje zjawiskiem nazywanym przez mechaników "zeszkleniem" klocków.
Aby klocki szybciej się docierały, szanujący się producenci stosują metodę podwójnego wypalania (czyli tzw. scorching). Polega ona na intensywnym powierzchniowym przypaleniu klocka w celu m.in. zmniejszenia gęstości wierzchniej warstwy materiału ciernego. Dzięki temu klocek nie dość że w krótszym czasie  dostosowuje się tarczy hamulcowej, to jeszcze przeciwdziała to  powstawaniu tak denerwujących pisków i zgrzytów.
Na koniec warto jeszcze wspomnieć, że kupując klocki nie od rzeczy będzie zapytać sprzedawcę czy oferowany przez niego produkt ma homologację ECE R-90. Stanowi ona bowiem potwierdzenie, iż klocek przeszedł cykl specjalistycznych badań i testów.