Tomasz Hoobes (10.12.2008r)
„Teoria Umowy Społecznej”
Arche świata jest sensibilia. Rozum ujawnia sensibilię.
Był zafascynowany geometrią i uznał, że stanowi ona wzór nauki.
Ruch mechaniczny- wszystko jest na kształt geometrii, ale arche tego świata jest ruch mechaniczny.
Struktura społeczności odpowiada strukturze człowieka. Człowiek jest bardzo skomplikowaną machiną. Człowiek dąży do samozachowania. Cały ruch w człowieku powstrzymuje go przed śmiercią.
Dedukujemy, obserwujemy i uzyskujemy lepszą wiedzę o człowieku, która nas poinformuje o tym, jak funkcjonuje społeczeństwo.
Pochodził z Anglii, jego ojciec był pastorem. Hoobes myśli w kategoriach antropologii protestanckiej. Twierdzi że po grzechu pierworodnym człowiek jest całkowicie zły.
Chrystus jest płaszczem który nie zmienia człowieka, ale przykrywa jego grzechy, by Bóg mógł na niego patrzeć. Chrystus jest łaską.
Zachowanie człowieka wyznacza zaborczy egoizm i samozachowanie. Prowadzi to do chęci korzystania z rzeczy wspólnych jako własnych. Człowiek chce uniknąć gwałtownej śmierci.
Każdy człowiek dąży do zachowania samego siebie.
Jest ten mechanizm egoistyczny który mówi że: wszystko jest moje. Inni zagrażają egoizmowi człowieka. Jest obawa że ktoś może mi zagrozić. Między ludźmi jest nieustanny stan wojny. Człowiek jest samowystarczalny, związany z naturą.
Wszyscy ludzie są równie groźni dla siebie. Bezpieczeństwo daje państwo-umowa między jednostkami, którą tą umowę pilnuje państwo i pomaga przestrzegać praw. (Gwarancja umowy).
U Tomasza Hobbes państwo jest „suwerenem”. Ta władza służy kontrolowaniu i przestrzeganiu praw. Suwerena kontroluje inny suweren (gdy jest wiele państw) lub nikt (gdy jest samo); nie podlega żadnej kontroli. Dla Tomasza Hoobes suweren posiada władzę absolutną. Jednostki przekazały swoją wolność państwu (suwerenowi) i nie mogą już tej władzy odzyskać- całkowicie podlegają państwu.
Decyzje suwerena mają na celu utrzymanie pokoju. O wszystkich sprawach rozstrzyga suweren.