Budowa i choroby układu rozrodczego kobiet

Budowa żeńskiego układu rozrodczego

W skład żeńskiego układu rozrodczego wchodzi wiele narządów, które podzielić można na zewnętrzne i wewnętrzne. Narządy wewnętrzne to: jajniki, jajowody, macica oraz pochwa. Z narządów zewnętrznych wymienia się: przedsionek pochwy, łechtaczkę, wargi sromowe mniejsze i wargi sromowe większe oraz wzgórek łonowy, które wszystkie określane są jedną zbiorczą nazwą sromu. Każdy z narządów pełni w procesie rozmnażania odrębną funkcje.

• Jajnik

Jest narządem parzystym, zlokalizowanym w dolnej części jamy brzusznej, a dokładnie poniżej kresy granicznej na bocznej ścianie miednicy. Mają kształt określony, jako migdałowaty, a ich wielkość można porównać do orzecha włoskiego. Przyjmują kolor różowy lub biały i są narządem wrażliwym na ucisk. Z zewnętrznej strony jajnik jest pokryty jednowarstwowym nabłonkiem, wewnątrz składa się z dwóch warstw. Warstwy te to kora i rdzeń. Korę stanowi tkanka łączna, bogato unaczyniona przez naczynia krwionośne. W korze znajdują się pęcherzyki jajnikowe, które nazywane są pierwotnymi mieszkami. Pęcherzyki jajnikowe można podzielić na pierwotne, wzrastające i dojrzewające, przy czym w miarę ich rozwoju, kolejno przechodzą jedne w drugie. Pęcherzyk jajnikowy jest dojrzały, gdy osiąga wielkość ok. 10 mm średnicy, a w jego środku oprócz płynu pęcherzykowego zlokalizowana jest komórka jajowa. W cyklu trwającym na ogół dwadzieścia osiem dni jeden pęcherzyk jajnikowy pęka po uprzednim dojrzeniu raz w lewym, a raz w prawym jajniku. Pęcherzyk, który ulega pęknięciu to tzw. pęcherzyk Graafa. W drugim stadium metafazy procesu mejozy oocyt drugiego rzędu zostaje uwolniony. Trafia on do jajowodu, a raczej do jego ujścia brzusznego poprzez właśnie jamę brzuszną. Natomiast ciałko żółte powstaje w miejscu pęcherzyka jajnikowego, który uległ pęknięciu. Ciałko żółte jest dokrewnym gruczołem. Dojrzewanie pęcherzyka trwa dwa tygodnie, po czym następuje wydalenie komórki jajnikowej, na skutek przerwania ściany pęcherzyka, w którym ta komórka się znajdowała, a zjawisko to nazywane jest owulacją lub jajeczkowaniem.

• Jajowód

Podobnie jak jajniki jest to narząd parzysty. Ten przewód około dwunastocentymetrowej długości biegnie od jajnika do macicy Te cewkowate narządy pełnią bardzo istotną funkcję. Mianowicie, najpierw przyjmują, a potem przeprowadzają komórki jajowe. Jego początek stanowi ujście brzuszne, a koniec ujście maciczne. W budowie jajowodu można wyróżnić następujące elementy: lejek, bańka, cieśń i część maciczną. Kształt lejka przyjmuje właśnie ujście brzuszne jajowodu, do którego dodatkowo uchodzą strzępki, stanowiące wypustki o kształcie pędzelkowatym. Ścianę tego przewodu stanowią błony: zewnętrzna, mięśniowa i śluzowa, z których ta ostatnia pokryta jest nabłonkiem jednowarstwowym zaopatrzonym w rzęski. Komórkę jajową uwolnioną z pęcherzyka wyłapuje lejek, a rzęski nabłonka kierują ją do światła jajowodu. Zdarza się, że komórka jajowa nie trafia do niego, a do zapłodnienia dochodzi w jamie brzusznej. Gdy wszystko przebiega prawidłowo do zapłodnienia dochodzi w części jajowodu zwanej bańką. Ujście maciczne tego narządu umożliwia zapłodnionemu jaju przedostanie się do macicy.

• Macica

Jest narządem nieparzystym. Jej kształt określany jest zazwyczaj jako gruszkowaty lub trójkątny. Znajduje się ona w dolnej części brzusznej jamy, a dokładnie położona jest pomiędzy pęcherzem moczowym, a odbytnicą. W macicy wyróżnia się trzy części: dno, cześć środkową i część dolną. Dno jest skierowane równocześnie ku górze i do przodu, część środkową stanowi trzon, natomiast szyjka jest częścią dolną macicy. Szyjka składa się ponadto z części pochwowej i nadpochwowej. Cieśń macicy to część tego narządu znajdująca się na granicy trzonu i szyjki macicy, w którą przechodzi jama macicy zlokalizowana w obrębie trzonu. Kanał szyjki zakończony jest ujściem prowadzącym do światła pochwy. Warstwa zewnętrzna macicy to błona otrzewna, zwana też surowiczą lub omaciczem. Mięsień macicy zbudowany jest z gładkiej mięśniówki, złożonej z ilości trzech warstw i stanowi zewnętrzną część ściany macicy. Ostatnią, wewnętrzną warstwę ściany tego narządu jest łącząca się z mięśniem macicy - błona śluzowa. Błona ta składa się z dwóch warstw: podstawowej i czynnościowej. Pierwsza warstwa jest cieńsza, druga grubsza. Podczas menstruacji, do której dochodzi na skutek łuszczenia się nabłonka macicy, które jest wydalane, (kiedy nie doszło do zapłodnienia), zmianom ulega warstwa czynnościowa błony śluzowej ściany macicy.

• Pochwa

Stanowi ją przewód (kanał) o charakterze mięśniowo - błoniastym, uchodzący na zewnątrz ciała. Można w niej wyróżnić część górną, którą stanowi cześć pochwowa szyjki macicy, oraz cześć dolną, która stanowi łączące pochwę z przedsionkiem pochwy - ujście. W przypadku kobiet będących dziewicami ujście pochwy jest zamknięte tzw. błoną dziewiczą, która jest fałdem śluzowej błony. Cześć przednia ściany pochwy przylega do pęcherza i cewki moczowej, a tylna do odbytnicy. Ścianę pochwy budują błony: śluzowa i mięśniowa, z zewnątrz natomiast tkanka łączna. Śluz będący wydzieliną szyjki macicy zwilża błonę śluzową pochwy. Funkcją pochwy jest przyjęcie nasienia podczas aktu płciowego, natomiast podczas porodu jest kanałem wyprowadzającym, umożliwiającym płodowi opuszczenie ciała matki.

• Srom

Jak wspomniano srom jest zbiorczą nazwą dla narządów zewnętrznych żeńskiego układu rozrodczego. Wzgórek łonowy to wzniesiona ku górze wyniosłość w kształcie trójkąta. Szpara sromu ograniczona jest wargami sromowymi większymi zlokalizowanymi poniżej wzgórka łonowego. Przedsionek pochwy natomiast jest ograniczony przez mniejsze wargi sromowe. Cewka moczowa, gruczoły przedsionkowe i pochwa uchodzącą do części pochwy zwanej przedsionkiem.

• Łechtaczka

Zbudowana jest z dwóch ciał jamistych. Otoczone są one białawą błoną, a ich zakończenie stanowi tzw. żołędź łechtaczki. Budową narząd ten przypomina prącie. Na skutek płciowego podniecenia ciała jamiste łechtaczki mogą wypełniać się krwią.

Choroby układu rozrodczego kobiet

• Zapalenie narządów płciowych

W przypadku chorób „zapalnych” żeńskiego układu rozrodczego może dojść do zapalenia: sromu, przedsionka większego, pochwy, szyjki macicy, bony śluzowej macicy oraz tzw. przydatków. W związku z tak duża ilością narządów, których dotykają stany zapalne, poniżej omówiono tylko kilka przykładów.

• Zapalenie sromu może być wywołane różnymi czynnikami na przykład urazami takimi jak otarcie naskórka, czynnikami termiczno - chemicznymi, zaburzeniami o charakterze hormonalnym, bakteriami oraz chorobami ogólnymi jak np. cukrzyca. Gronkowce, paciorkowce i pałeczki doprowadzają do stanów zapalnych sromu tylko w sprzyjających do tego warunkach, gdy kobieta cierpi na inne schorzenia tej części ciała. Wynika to z faktu, ze srom posiada przeciwko drobnoustrojom naturalna odporność. Przy zapaleniu sromu kobiety odczuwają w tej części ciała pieczenie, swędzenie, ból, srom jest obrzęknięty i zaczerwieniony. Ponadto możliwe jest wystąpienie gorączki. Leczenie zapalenia sromu jest uzależnione po pierwsze od stopnia zaawansowania choroby, po drugie od przyczyny, która go wywołała. Leczenie koncentruje się na zlikwidowaniu dokuczliwego pieczenia i wyeliminowaniu choroby. Chore kobiety z zaleceń lekarza stosują maści i kremy uśmierzające swędzenie oraz różnego rodzaju okłady.

• Zapalenie gruczołu Bartholina. Gruczoł Bartholina to inaczej gruczoł przedsionkowy większy. O ile zapalenie sromu jest chorobą stosunkowo rzadko spotykaną, tak zapalenie gruczołu Bartholina może dotknąć kobiety niezależnie od wieku. Czynnikami sprawczymi są w tym przypadku paciorkowce, dwoinka rzeżączki lub pałeczka okrężnicy. Przy zwiększonej temperaturze ciała choroba ta objawia się nasilającym się przy chodzeniu i siedzeniu bólem. Postać ostra to ropień znajdujący się w dolnej części większych warg sromowych. Postać przewlekła, jak można mniemać na podstawie nazwy to ciągle powracające zapalenie z charakterystycznym ropniem. Skutkiem powracającego często zapalenia może być torbiel zastoinowa, czyli guz. Guz ten nie przysparza bólu. Leczenie to przeważnie dawkowanie chorej odpowiednich antybiotyków oraz leżenie. Gdy ropień jest rozległy stosuje się sączkowanie, natomiast, torbiel usuwana jest tylko poprzez operację.

• Zapalenie pochwy. Jego przyczyna mogą być czynniki chemiczne, termiczne, mechaniczne, bakterie, które doprowadzają do degradacji normalnego środowiska pochwy. Zapalenie rzęsistkowe objawia się upławami o zabarwieniu zielonawo - żółtym. Upławy są obfite, a szara wydzielina pokrywa błonę śluzową części przedsionkowej. Swędzenie i dotkliwe pieczenie jest objawem zapalenia pochwy o charakterze drożdżycowym. Po menopauzie zazwyczaj występuje guzkowe zapalenie tego narządu. Doprowadza on pośrednio do postępującego zaniku narządu rodnego oraz do zbyt małej ilości wydzielanych przez organizm estrogenów. Leczenie w każdym przypadku zapalenia pochwy koncentruje się na zminimalizowaniu obrzęku oraz na doprowadzeniu do pojawiania się naturalnej bakteryjnej flory pochwy.

• Zapalenie błony śluzowej. Może występować po przebytych zabiegach na macicy, po poronieniu, bądź też w czasie porodu i połogu. Niestety często jest ono objawem towarzyszącym przy nowotworach i polipach macicy. Głównym objawem są obfite krwawienia występujące najpierw po miesiączce, później w jej trakcie oraz w okresach pomiędzy miesiączkami. Często z zapaleniem błon śluzowych współwystępują zapalenia innych narządów układu rozrodczego. W czasie choroby kobiety powinny pozostawać w łóżku oraz przyjmować odpowiednie środki farmakologiczne.

• Rzęsistkowica

Wywołuje ja uwiciony pierwotniak - rzęsistek pochwowy, występujący powszechnie na całym świecie. Moczowo - płciowy układ jest miejscem rozwoju tego pierwotniaka, który umiejscawia się w samej pochwie, cewce i pęcherzu moczowym. Do zarażenia rzęsistkiem pochwowym może dojść na drodze bezpośredniej lub pośredniej, Zarażenie bezpośrednie ma miejsce podczas stosunku płciowego, natomiast przez wspólne używanie rzeczy osobistych, jak bielizny, ręczników, pościeli, a także przez urządzenia sanitarne i lekarskie dochodzi do zarażenia na drodze pośredniej. Jeśli rzęsistkowica występuje w postaci bezobjawowej, tak jak nie dającej żadnych objawów zewnętrznych, to jej istnienie można wykryć jedynie za pomocą mikroskopowych badań. Postać ostrą rzęsistkowicy natomiast można rozpoznać po upławach, które są wodniste, pieniące, obfite i mają szarawożółty kolor. Ponadto występuje pieczenie i swędzenie sromu. Rzęsistek bytuje przeważnie w pochwie, zatem leczenie opiera się na podawaniu chorej kobiecie środków farmakologicznych dopochwowych. U niektórych osób podaje się również leki doustne o działaniu ogólnym. Wraz z chorą osobą powinien zgłosić się do badania jej partner, z którym odbywa stosunki płciowe.

• Drożdżyca pochwy

Jak wskazuje nazwa, choroby tej można się nabawić przez zarażenie chorobotwórczym drożdżakiem, który atakuje błony śluzowe pochwy oraz srom. Drożdżaki normalnie występują, jako saprofity, ale w warunkach dla nich korzystnych staja się organizmami chorobotwórczymi. Te korzystne warunki to na przykład cukrzyca, awitaminoza w przypadku braku w organizmie witaminy B, ciąża, przyjmowanie antybiotyków, oraz obniżona z różnych powodów ogólna odporność organizmu. Podobnie jak w przypadku rzęsistkowicy do zarażenia dochodzi najczęściej przez kontakt płciowy z chorą osobą. Również w tej chorobie występują upławy, ale są one grudkowate i gęste. Pochwę pokrywa nalot o charakterze grudkowatym, a kobieta odczuwa w okolicach sromu dotkliwe pieczenie i swędzenie. Miejscowo stosowane leczenie powinno odnosić się zarówno do chorej osoby, jak i do jej partnera seksualnego.

• Gruźlica narządu rodnego

Najczęściej chorują na nią osoby w wieku pomiędzy trzydziestym, a czterdziestym rokiem, żcyia, ale nie jest to regułą, mogą dotknąć również kobiety młodsze i starsze. Gruźlica narządu rodnego jest najczęściej powikłaniem zakażenia gruźliczego i odnosi się do jajowodów, sromu, pochwy i błony śluzowej macicy. Pierwszym oznakami formy utajonej tej choroby może być niepłodność, przekształcenie jamy macicy na skutek zrostów w jej wnętrzu oraz rzadko pojawiające się ubogie krwawienia miesiączkowe. Postać jawna objawia się przez bóle w okolicy podbrzusza, gorączką i zapalenie otrzewnej. U kobiet, które przekroczyły wiek czterdziestu lat i na skutek tej choroby wystąpiły u nich rozległe zmiany w narządach rodnych, stosuje się leczenie operacyjne w czasie, którego niestety wycina się macicę wraz z przydatkami.

• Nowotwory

Niestety nowotwory to jeden z poważnie nękających współczesne społeczeństwo problemów. Są one bardzo groźne, gdyż atakują prawie wszystkie układu naszego organizmu, a śmiertelność nimi spowodowana jest bardzo wysoka. Również występują u kobiet, jako nowotwory układu rodnego.

• Nowotwory sromu. W przypadku sromu można wyróżnić stany przedrakowe, nowotwory niezłośliwe i złośliwe. Leukopatia sromu zwana inaczej rogowaceniem białym jest jednym ze stanów przedrakowych sromu. Zapadają na nią kobiety, które ukończyły już miesiączkowanie. Początkowo występuje u nich swędzenie. W późniejszym stadium choroby pojawiają się plamy o kolorze białym, wokół których występują owrzodzenia, stąd druga nazwa tej choroby. Stosuje się w tym przypadku leczenie operacyjne, które polega na chirurgicznym wycięciu sromu. W przypadku rogowacenia białego, gdy jest ono nieleczone w większości przypadków doprowadza do nowotworu tej części organizmu. Innym stanem przedrakowym, który doprowadza do zaniku sromu, jest jego marskość. Szpara sromu ulega zmniejszeniu, wargi sromowe większe ulegają spłaszczeniu, natomiast łechtaczka i wargi sromowe mniejsze objęte są procesem stopniowego zaniku. Wysuszone o kolorze białym, to cechy charakterystyczne błon śluzowych w marskości sromu. Ponadto sucha i napięta staje się skóra większych warg sromowych. Jeżeli nie pomaga tzw. leczenie zachowawcze, to najczęściej dochodzi do operacyjnego wycięcia sromu. Kłykciny kończyste to również stan przedrakowy tej części ciała. Występuje on u osób, które cierpią na zapalenie pochwy z upławami o charakterze przewlekłym. Na skutek tej choroby powstają twory o kształcie określanym jako kalafiorowaty, które również niestety mogą doprowadzić do nowotworów. W znacznej większości przypadków kłykciny kończyste, tak jak w innych stanach przedrakowych kończą się leczeniem polegającym na wycięciu sromu. Włókniaki, tłuszczaki, gruczolaki, a również nerwiaki i mięśniaki to nowotwory niezłośliwe sromu. Zlokalizowane są one najczęściej w łechtaczce i wargach sromowych, i są różnych rozmiarów guzkami. W takich przypadkach należy wykonać histologiczne badanie, aby potwierdzić ich niezłośliwy charakter, a następnie poddać się zabiegowi chirurgicznego ich wycięcia. Nowotworem złośliwym sromu jest między innymi rak pierwotny sromu. Mogą na niego chorować kobiety w praktycznie każdym wieku, jednak nieporównywalnie jest więcej kobiet chorych w wieku pomiędzy sześćdziesiątym, a siedemdziesiątym rokiem życia. Podstawowe objawy to ból, swędzenie i pieczenie, charakterystyczne dla większości chorób kobiecego układu rozrodczego. Guzki, które często są owrzodzone mogą mieć zróżnicowany charakter i umiejscawiać się w różnych miejscach np. łechtaczka, ujście cewki moczowej, wargi sromowe. Leczenie stosowane w przypadku raka to wyłącznie chirurgiczne wyeliminowanie guza z organizmu kobiety.

• Nowotwory pochwy. Podobnie, jak w przypadku sromu stanem przedrakowym może być rogowacenie białe, ale także nieodpowiedni proces rozwojowy komórek zwany dysplazją. Nowotwory złośliwe tej części układu rozrodczego występują na szczęście rzadko. Niemniej jednak pojawiają się w postaci naczyniaków, brodawczaków i włókniaków. Guzy osiągają duże rozmiary i usuwa się je operacyjnie. Rak pochwy jest nowotworem złośliwym. Stanowi go skierowany wypukłością do światła pochwy guz. Objawy pojawiają się w późniejszym stadium choroby i są nimi samoistne krwawienia, bóle oraz upławy z krwią. Jeżeli jest to postać bezobjawowa w początkowym stadium czasami zamiast usunięcia chirurgicznego stosuje się śródpochwowe napromieniowania. Jeżeli ta choroba jest już rozwinięta z wyraźnymi objawami często zamiast obejmujące rozległe obszary układu rozrodczego zabiegów chirurgicznych stosuje się radioterapię.

• Nowotwory szyjki macicy. Dysplazja i białe rogowacenie to również stany przedrakowe szyjki macicy. Leczenie operacyjne koncentruje się na wycięciu części tego narządu, co powinno być poprzedzone wykonaniem badań histologicznych, Polip szyjkowy i brodawczak to łagodne nowotwory szyjki macicy. Również, aby nie przerodziły się w nowotwór złośliwy muszą zostać usunięte. Rak szyjki macicy jest niestety jednym z najczęściej występujących u kobiet nowotworów złośliwych. Istnieje w tym przypadku grupa ryzyka, do której należą kobiety, które rozpoczęły stosunki seksualne przed dwudziestym rokiem życia, które rodziły w bardzo młodym wieku, kobiety bardzo płodne rodzące wiele dzieci, kobiety, u których higiena osobista pozostawia wiele do życzenia, oraz te, które zostały zrażone wirusem HPV (brodawczaka ludzkiego). Bóle, krwawienia po odbyciu stosunku seksualnego, upławy, krwawienia nieregularne to objawy raka szyjki macicy. Jednak jak widać są one charakterystyczne również dla innych schorzeń kobiecego układu rozrodczego. Dlatego też, jeśli się pojawią należy niezwłocznie udać się do lekarza, który zleci przeprowadzenie szczegółowych badań. Forma przedinwazyjna raka szyjki macicy nie ulega przerzutom, ale może doprowadzać do nawrotów i przekształcać się w formę inwazyjną. W przypadku tej choroby stosowane jest zarówno leczenie operacyjne oraz radioterapia, jednak najczęściej przeprowadza się te metody równocześnie.

• Nowotwory jajnika. Ten typ nowotworów może spotkać kobiety młode, w średnim wieku oraz kobiety starsze. Ze względu na ich różnorodna postać bardzo często nowotwory jajnika są diagnozowane już w zaawansowanym stadium choroby. Uczucie ciężkości i pełności jamy brzusznej, zaburzenia miesiączkowania, parcie na mocz, zaparcia stolca oraz bóle w podbrzuszu to objawy nowotworu jajnika. Gdy choroba jest bardziej zaawansowana dodatkowo mogą wystąpić nudności i wymioty, wzdęcia i brak apetytu, dochodzi także do obwodu samego brzucha. W celu dokładne zbadania nowotworu przeprowadza się szereg badań poczynając od najbardziej podstawowych jak mocz, morfologia i OB poprzez urografię, radiologiczne zbadanie przewodu pokarmowego i badanie histologiczne osadu płynu jamy otrzewnej po ultrasonografie i histologiczne badanie guza (materiału z niego pobranego). Wśród nowotworów jajnika wyróżnia się nowotwory nabłonkowe, gonadalne i germinalne. Pierwsze z nich - nabłonkowe, spośród wszystkich nowotworów tej części układu rozrodczego występują najczęściej. Mogą być niezłośliwe, o złośliwości granicznej oraz złośliwe. Gruczolakotorbielaki różnej postaci stanowią nabłonkowe nowotwory niezłośliwe. Te same twory formy pośredniej złośliwości, pomiędzy łagodnymi i złośliwymi nowotworami to drugi z rodzajów nowotworów nabłonkowych. W przypadku gruczolakotorbielaków surowiczych guz jest gładki lub pokryty brodawkowatymi tworami. Zazwyczaj dotykają one obydwóch jajników. Natomiast gruczolakotorbielaki śluzowe osiągają po powolnym wzroście, znaczne rozmiary. W przypadku raka jajnika można wyróżnić jego postać śluzową, surowiczą i endometrialną. Najczęściej z pośród nich występuje rak endometrialny jajnika, równie często u kobiety rozwija się rak trzonu macicy. We wszystkich przypadkach nowotworów nabłonkowych najczęściej stosuje się leczenie chirurgiczne, czasami chemio - i radioterapię. Błoniak ziarnisty i otoczkowiak to kolejna grupa nowotworów jajnika tzw. gonadalnych. Oznacza to, że są nimi guzy, które pochodzą ze sznurów płciowych. Są one nietypowe, zbudowane z jajnika i jądra, oraz mające zdolność do wydzielania hormonów, co doprowadzać może do zjawiska wirylizacji i feminizacji. Zjawiska te polegają odpowiednio na pojawianiu się u kobiet cech męskich i odwrotnie, powstawanie kobiecych cech u mężczyzn. Większość błoniaków jest nowotworami złośliwymi i najczęściej usuwa się je chirurgicznie. Otoczkowiak atakuje przeważnie jeden z jajników. Jest dużym, gładkim guzem w przypadku, którego stosuje się częściej chemio - i radioterapię niż zabiegi chirurgiczne nawet, gdy jest nowotworem złośliwym. Do nowotworów germianlanych zalicza się rozrodczaka, raka zarodkowego, potworniaka niedojrzałego i dojrzałego. Jest to grupa nowotworów, które powstały z komórek zarodkwoych. Najczęściej z nich występuje rozrodczak i to u kobiet w młodszym wieku, bo pomiędzy czternastym, a dwudziestym piątym rokiem życia. Guz ma gładką powierzchnię, jest otorbiony, a ze względu na jego tendencję do zezłośliwienia musi być usunięty, a po operacji konieczne jest zastosowanie radioterpai. Rak zarodkowy i potworniak niedojrzały występują u młodych kobiet i są nowotworami złośliwymi. Po usunięciu macicy oraz przydatków dodatkowo chora kobieta musi przejść przez chemioterapię. W odróżnieniu od nich potworniak dojrzały jest łagodnym nowotworem. Zezłośliwienia ulega u kobiet w starszym wieku, u których jest chirurgicznie usuwany.

• Nowotwory jajowodu. Są jednymi z najrzadziej występujących nowotworów. Bardzo rzadko diagnozowany przedoperacyjnie rozwija się u kobiet pomiędzy czterdziestym piątym, a sześćdziesiątym rokiem życia. Objawami są bóle w podbrzuszu, upławy, krwawienia, powiększenie obwodu brzucha, a więc objawy charakterystyczne także dla wielu innych chorób układu rozrodczego. Konieczne jest, zatem po konsultacji z lekarzem, przeprowadzenie dodatkowych, potwierdzających badań. Usunięcie macicy z przydatkami oraz radioterapia i chemioterapia to najczęstsze leczenie w tym przypadku.

Profilaktyka

Chorób, schorzeń i zaburzeń układu rozrodczego kobiet jest mnóstwo. Oprócz wyżej wymienionych zalicza się do nich: przedwczesne dojrzewanie, zaburzenia miesiączkowania, upławy, uszkodzenia narządów płciowych, świąd sromu, zapalenie przydatków, nieprawidłowe krwawienia z dróg rodnych, krwawienia po okresie przekwitania, zaburzenia czynnościowe jajników, niepłodność, zapłodnienie pozaustrojowe, poronienie, zatrucie ciążowe (gestoza EPH), konflikt serologiczny, patologie okresu porodu, nowotwory trzonu macicy, ciążowa choroba trofoblastyczna, których wszystkich nie sposób opisać. Kobiety są bardzo narażone na choroby układu rozrodczego. Jeśli tylko pojawią się któreś z wyżej wymienionych objawów, nie należy tego bagatelizować, bo konsekwencje mogą być bardzo poważne zarówno dla samego organizmu, jak i stanu emocjonalnego i psychicznego kobiety, ale należy bezzwłocznie udać się do lekarza ginekologa. Ponadto okresowo wykonywane takie badania jak: morfologia, OB, badanie moczu, cytologia i mamografia pozwalają na wczesne rozpoznanie choroby, która czasami może być wyleczona bez konieczności przeprowadzania zabiegów chirurgicznych. Są to sprawy dla kobiet zbyt ważne, aby mogły być bagatelizowane. Bardzo często w ostatnich czasach, rejonowe przychodnie i ośrodki zdrowia organizują akcje np. cytologii, czy mamografi. Akcje te polegają na tym, że kobiety w określonym wieku, najczęściej między dwudziestym piątym i sześćdziesiątym rokiem życia mogą zrobić badania, bez wcześniejszego skierowania od lekarza ginekologa i bezpłatnie. Warto, zatem poświęcić parę minut, aby w najbliższym ośrodku zdrowia zaczerpnąć informacji i z takich akcji skorzystać. Kobiety, powinny zawsze uważać na zmiany w ich organizmie, a zwłaszcza na te, które dotyczą układu rozrodczego. Może badania, które w tym przypadku są wykonywane nie należą do najprzyjemniejszych, ale jeszcze nieprzyjemniejsze jest na przykład chirurgiczne usuwanie macicy. Dlatego niech wszystkie kobiety nauczą się po pierwsze nie lekceważyć jakichkolwiek negatywnych objawów ze strony swojego organizmu oraz po drugie regularnego, przynajmniej raz do roku przeprowadzania badań profilaktycznych.

---