Określasz wysokość świadczenia? Dodaj „netto” lub „brutto”
Określając wysokość składników wynagrodzenia i innych świadczeń wskaż, czy chodzi o kwotę, którą pracownik otrzyma „na rękę”, czy też będzie od niej potrącony podatek. Dzięki temu możesz uniknąć sprawy przed sądem.
Pracodawca zobowiązał się po rozwiązaniu umowy o pracę płacić Jerzemu F. odszkodowanie za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej. Miało ono wynosić 25% wynagrodzenia powoda za okres odpowiadający okresowi powstrzymywania się od tej działalności. Zgodnie z prawem od kwoty odszkodowania pracodawca powinien odprowadzić podatek PIT. Nie realizował jednak tego obowiązku i wypłacał Jerzemu F. pełne odszkodowanie. Jerzy F. musiał więc samodzielnie zapłacić podatek (wyniosło go to 26.043 zł.). Następnie zażądał od spółki odszkodowania w wysokości 26.043 zł z tytułu szkody, jaką, wg siebie, poniósł, uiszczając podatek samodzielnie.
Decyzja sądu w tej sprawie: Sąd Najwyższy nie zgodził się z pracownikiem. Uznał, że w sytuacji, gdy strony umówiły się, że kwota odszkodowania będzie wynosić 25% jego wynagrodzenia za pracę sprzed daty ustania umowy o pracę, pracownikowi nie przysługiwało roszczenie mające rekompensować poniesiony przez niego uszczerbek majątkowy w postaci wykonania własnego zobowiązania podatkowego, oparte na wzbogaceniu się pracodawcy kosztem pracownika (wyrok z 24 października 2006 r., II PK 126/06).
Co z tego wynika dla Ciebie: Zawsze precyzyjnie ustalaj wysokość świadczeń, które gwarantujesz. Jeśli umowa nie rozstrzyga wyraźnie, że chodzi np. o kwotę netto, przynajmniej zwróć pracownikowi uwagę, że jego świadczenie zostanie wypłacone w mniejszej wysokości, niż wskazana w umowie.