Rozdział 18





ROZDZIAŁ 18
Magazyn wymienny i kopie zapasowe
     Zarządzanie danymi umożliwia tworzenie hierarchii ich magazynowania oraz ułatwia dostęp do
informacji. System Windows 2000 Professional zawiera składnik nazwany Magazynem wymiennym, który może być wykorzystywany do
zarządzania danymi przechowywanymi w systemie. Archiwizacja danych jest jedną z najważniejszych czynności zapewniających ich
bezpieczeństwo, dlatego system Windows 2000 Professional zawiera także narzędzie o nazwie Kopia zapasowa. Korzysta ono
z technologii udostępnianych przez Magazyn wymienny, gwarantując dostępność i łatwość odtworzenia danych w dowolnym
momencie.
Zawartość rozdziału

     
Wprowadzenie do Magazynu wymiennego

     
Administrowanie Magazynem wymiennym

     
Rozwiązywanie problemów z Magazynem wymiennym

     
Przegląd technik tworzenia kopii zapasowych

     
Tworzenie planu kopii zapasowych

     
Tworzenie kopii zapasowej stanu systemu

     
Korzystanie z narzędzia Kopia zapasowa

Porównaj

Więcej informacji na temat systemów plików NTFS oraz FAT znajduje się w rozdziale "Systemy plików".
Więcej informacji na temat naprawiania systemu po awarii znajduje się w rozdziale "Narzędzia i strategie rozwiązywania problemów".


Wprowadzenie do funkcji Magazynu wymiennego
     Magazyn wymienny udostępnia administratorowi systemu i aplikacjom usługi, które
umożliwiają wykorzystywanie, udostępnianie i zarządzanie urządzeniami korzystającymi z nośników wymiennych, takimi jak napędy
taśmowe oraz zautomatyzowane biblioteki nośników. Dostępność technologii Magazynu wymiennego eliminuje potrzebę tworzenia własnych
rozwiązań przez niezależnych dostawców oprogramowania oraz konieczność oddzielnej obsługi każdego urządzenia. Co ważniejsze, Magazyn
wymienny umożliwia współdzielenie kosztownych urządzeń składowania danych pomiędzy wieloma aplikacjami. Dzięki temu aplikacje używane
do magazynowania danych mogą być rozwijane w kierunku funkcji udostępnianych użytkownikom, a nie obsługi kolejnych rozwiązań
sprzętowych.
     Jak pokazano na rysunku 18.1, Magazyn wymienny udostępnia spójny zestaw interfejsów programowania
aplikacji (API), które umożliwiają aplikacjom katalogowanie wszystkich nośników wymiennych (z wyjątkiem dysków elastycznych
i podobnych nośników o niewielkiej pojemności), takich jak dyski, taśmy i nośniki optyczne. Mogą być one przechowywane na
półkach (w trybie offline) lub w automatycznych bibliotekach (w trybie online). Dodatkowo, ukrywając szczegóły obsługi
złożonych systemów automatyki tych bibliotek, Magazyn wymienny zmniejsza koszty tworzenia i obsługi aplikacji służących do
magazynowania danych.

Rysunek 18.1 Korzystanie z nośników wymiennych bez i z użyciem
Magazynu wymiennego
     Magazyn wymienny organizuje nośniki w tzw. pule nośników. Pule kontrolują dostęp do
nośników, grupują je w oparciu o sposób ich wykorzystania oraz umożliwiają ich współdzielenie pomiędzy wieloma aplikacjami
i śledzenie tego współdzielenia.
Podstawowe parametry
     Magazyn wymienny może zostać opisany w za pomocą pięciu podstawowych parametrów: nośnika,
lokalizacji fizycznej, pul nośników, elementów kolejki pracy oraz żądań operatora. Pierwszy z tych parametrów
nośnik
jest podstawowym
i wpływa na wszystkie pozostałe. Kolejne cztery stanowią główne węzły w snap-in Magazyn wymienny.
Nośnik
     Informacje są przechowywane w jednostkach nośnika. Każda jednostka nośnika (nazywana również
kasetą) jest określonego typu, np. może to być taśma 8mm, dysk magnetyczny, dysk optyczny lub CD-ROM.
     Większość nośników posiada jedną stronę, jedynie niektóre ich rodzaje, takie jak dyski magnetooptyczne
(MO), posiadają dwie strony. Kasety oraz strony, które one posiadają, są śledzone przez Magazyn wymienny i mogą przyjmować różne
stany. Więcej informacji na temat stanów kaset i ich stron znajduje się w dalszej części tego rozdziału, w paragrafie "Obsługa
i wykorzystywanie nośników".
Lokalizacja fizyczna
     Magazyn wymienny zarządza dwiema klasami lokalizacji fizycznych: bibliotekami oraz lokalizacjami
nośników w trybie offline. Biblioteki zawierają zarówno kasety, jak i urządzenia umożliwiające ich odczytywanie i zapisywanie.
Nośniki w trybie offline znajdują się w specjalnych magazynach, katalogowanych przez Magazyn wymienny. Nie są one dostępne
w bibliotekach.
Biblioteki
     W najprostszej formie biblioteka składa się z kaset przechowujących dane oraz
urządzenia umożliwiającego ich odczytywanie i zapis. Napęd CD-ROM jest prostą biblioteką z jednym napędem, bez gniazd,
posiadającą port wsuwania-wysuwania (IE
insert-eject) i nie posiadającą transportu. Przykładem bardziej złożonej biblioteki jest
biblioteka
zautomatyzowana, która może przechowywać nawet kilka tysięcy taśm, posiada jeden lub więcej napędów taśmowych oraz mechaniczne
urządzenie umożliwiające przenoszenie taśm do napędów.
     Biblioteki składają się z następujących elementów:
     Gniazda Gniazdo jest lokalizacją służącą do przechowywania nośnika w bibliotece. Na
przykład biblioteka taśmowa posiada jedno gniazdo dla każdej taśmy, której może używać. Biblioteka w postaci autonomicznego napędu
nie
posiada żadnego gniazda, jednakże większość bibliotek posiada przynajmniej cztery. Gniazda mogą być organizowane w kolekcje zwane
magazynkami, które są zazwyczaj wymienne.
     Napędy Napęd jest urządzeniem, które może odczytywać lub zapisywać kasetę. Na przykład
napęd taśmowy może odczytywać i zapisywać taśmę, która jest do niego załadowana.
     Transport Transport jest automatycznym urządzeniem, które przenosi kasety z gniazd do
napędów i z powrotem. Biblioteki automatyczne zazwyczaj posiadają jedno urządzenie transportowe.
     Czytniki kodów kreskowych Kaseta może mieć przyklejoną etykietę z kodem kreskowym,
który może być odczytywany zarówno przez ludzi, jak i przez komputery. W bibliotekach przechowujących tak oznaczone kasety
może
być zainstalowany czytnik kodów kreskowych. Jest on najczęściej zamocowany na urządzeniu transportowym.
     Drzwi Drzwi umożliwiają uzyskiwanie nieograniczonego dostępu do kaset zgromadzonych
w bibliotece. W przypadku dużych bibliotek mogą one przypominać zwykłe drzwi do pomieszczenia. Niektóre biblioteki nie posiadają
żadnych drzwi, inne mogą posiadać ich kilka.
     Porty wsuwania-wysuwania W przeciwieństwie do drzwi, umożliwiających nieograniczony
dostęp do kaset w bibliotece, porty IE (insert-eject) zwane też "szczelinami pocztowymi" kontrolują dostęp. Po dodaniu przez administratora
kasety do biblioteki za pośrednictwem portu IE urządzenie transportowe przenosi ją do odpowiedniego gniazda. Niektóre biblioteki nie posiadają
portów IE, inne mogą posiadać ich kilka. Porty IE, w zależności od ich konstrukcji, mogą przyjmować jedną lub kilka kaset jednocześnie.
Rodzaje bibliotek
     Biblioteka zautomatyzowana może składać się z dowolnych, wymienionych wyżej elementów.
W najprostszej formie zawiera ona kasety, gniazda, w których są one przechowywane, jeden lub kilka napędów, urządzenie
transportowe oraz drzwi lub port IE. Biblioteki automatyczne nazywane są czasem zmieniaczami lub szafami grającymi. Do
wymiany
kasety w jednym z napędów biblioteki nie jest wymagana interwencja użytkownika.
     Biblioteka autonomiczna, nazywana też napędem autonomicznym, jest specjalnym rodzajem biblioteki.
W jej przypadku konieczne jest ręczne wymienianie kaset. Napędy CD-ROM znajdujące się w większości komputerów osobistych są
takimi właśnie bibliotekami. Magazyn wymienny traktuje napędy autonomiczne jako biblioteki z jednym napędem i jednym portem IE.
Aplikacja nie musi wiedzieć, czy kasety są wymieniane przez człowieka, czy mechanizm transportowy.
Lokalizacje fizyczne nośników w trybie offline
     Lokalizacje fizyczne nośników w trybie offline mają zastosowanie wówczas, gdy Magazyn
wymienny
kataloguje kasety nie znajdujące się w bibliotece. Lokalizacją fizyczną kaset w trybie online jest biblioteka, w której się one
znajdują. Kasety, które nie są umieszczone w żadnej bibliotece (np. przechowywane na półce taśmy zawierające kopie zapasowe), są
nośnikami w trybie offline. Gdy administrator przenosi nośnik w trybie offline do biblioteki, Magazyn wymienny modyfikuje jej
lokalizację fizyczną tak, aby wskazywała na tą bibliotekę. Po wyjęciu kasety w trybie online z biblioteki, Magazyn wymienny zmienia
jej lokalizację na fizyczną lokalizację nośnika w trybie offline.
Pule nośników
     Pula nośników jest logiczną kolekcją kaset, które dzielą pewne wspólne atrybuty. Pula składa się
zawsze z nośników jednego rodzaju, które mogą jednak znajdować się w więcej niż jednej bibliotece. Każda kaseta znajduje się
w jakiejś puli nośników. Obie strony dwustronnej kasety znajdują się zawsze w jednej puli.
     Każda pula nośników może kontrolować dostęp do znajdujących się w niej kaset. Uprawnienia te
nie
kontrolują dostępu do danych zawartych w kasetach, a jedynie określają sposób korzystania z kaset, łącznie z tym, czy
dana aplikacja może je przenosić pomiędzy pulami lub alokować na swoje potrzeby.
     Pule nośników mogą być używane w sposób hierarchiczny, czyli zamiast samych kaset zawierać
inne pule. Aplikacja, która potrzebuje pogrupować nośniki różnych rodzajów w jedną kolekcję, może utworzyć jedną pulę dla całej tej
kolekcji,
a następnie dodatkowe pule w jej wnętrzu. Każda z nich może zawierać nośniki innego rodzaju. Istnieją dwie klasy pul:
systemowe oraz aplikacji. Pierwsze z nich są tworzone na własny użytek przez Magazyn wymienny. Zaliczają się do nich pule wolne,
importu oraz nierozpoznane. Pule aplikacji są tworzone przez aplikacje w celu grupowania nośników, co jest szczególnie ważne, gdy kilka
aplikacji współdzieli bibliotekę dołączoną do systemu.
Pule systemowe
     Pule systemowe są używane do przechowywania kaset, nie będących aktualnie w użyciu. Pula
wolna przechowuje nieużywane, dostępne dla aplikacji kasety, natomiast pule nierozpoznana oraz importu są używane do tymczasowego
przechowywania kaset, które zostały przed chwilą umieszczone w bibliotece. Więcej informacji o tym, w jaki sposób Magazyn
wymienny korzysta z tych pul, znajduje się w dalszej części tego rozdziału, w paragrafie "Obsługa i wykorzystywanie
nośników".
     Pule wolne Pule wolne umożliwiają współdzielenie kaset przez aplikacje. Zawierają
one
kasety, które są dostępne dla dowolnej aplikacji i nie zawierają użytecznych danych. Aplikacja może pobierać kasety z pul wolnych
i zwracać je do nich, gdy nie są już potrzebne.
     Pule nierozpoznane Po umieszczeniu w bibliotece kasety, Magazyn wymienny
próbuje ją zidentyfikować. Jeżeli nowa kaseta nie była jeszcze nigdy używana, posiada niezidentyfikowany format lub nie została rozpoznana
aplikacja, która jako ostatnia zapisywała na niej dane, wówczas Magazyn wymienny umieszcza ją w puli nierozpoznanej, odpowiedniej dla
rodzaju nośnika. W ten sam sposób traktowane są czyste kasety. Nośniki znajdujące się w pulach nierozpoznanych mogą zawierać
dane, jednak Magazyn wymienny nie jest w stanie ich odczytywać ani katalogować.
     Pule importu Jeżeli Magazyn wymienny może zidentyfikować format lub aplikację
związaną z kasetą, która została umieszczona w bibliotece, ale kaseta ta nie była jeszcze używana w danym systemie, to
umieszcza ją w puli importu. Na przykład, gdy administrator umieści w bibliotece kasetę zapisaną w innym systemie przez
program Kopia zapasowa, to Magazyn wymienny rozpozna jej format jako MFT (Microsoft Tape Format) i umieści ją w puli importu
odpowiedniej dla rodzaju jej nośnika.
Pule aplikacji
     Każda aplikacja korzystająca z kaset zarządzanych przez Magazyn wymienny korzysta
z jednej lub kilku pul aplikacji. Mogą one być tworzone przez aplikacje lub za pomocą Magazynu wymiennego. Uprawnienia pul aplikacji
mogą zezwalać na ich współdzielenie lub przypisywanie oddzielnych zestawów poszczególnym aplikacjom.
Kolejki pracy
     Gdy aplikacja dokonuje tzw. żądania bibliotecznego, Magazyn wymienny umieszcza to żądanie
w kolejce i przetwarza je w momencie, gdy dostępne będą odpowiednie zasoby. Na przykład żądanie zainstalowania taśmy
w bibliotece powoduje pojawienie się nowego elementu instalacji w kolejce. Element ten może oczekiwać na udostępnienie napędu.
     Tabela 18.1 opisuje stany elementów kolejki pracy, jakie mogą one przyjmować podczas ich
obsługiwania
przez Magazyn wymienny.
Stan Opis

W kolejce Żądanie oczekuje w kolejce od momentu jego wywołania do czasu, gdy Magazyn wymienny rozpocznie jego
przetwarzanie.
Przetwarzany Żądanie jest przetwarzane, a Magazyn wymienny aktywnie pracuje nad jego ukończeniem.
Oczekiwanie Żądanie przechodzi do tego stanu, jeżeli Magazyn wymienny stwierdzi, że do jego wykonania konieczne jest zwolnienie jednego
lub
kilku zasobów (np. żądany napęd jest używany aktualnie przez inną aplikację).
Wykonany Żądanie przechodzi do tego stanu po zakończeniu jego wykonywania przez Magazyn wymienny.
Nieudany Żądanie przechodzi do tego stanu, jeżeli Magazyn wymienny nie jest w stanie go zakończyć.
Żądania operatora

Uwaga W kontekście używanym w tej sekcji, "operator" jest
synonimem słowa "administrator".


     Czasami, nawet w przypadku bibliotek zautomatyzowanych, do zakończenia
żądania lub wykonania czynności obsługowych konieczna jest manualna interwencja. Jeżeli aplikacja żąda zainstalowania kasety znajdującej się
w lokalizacji fizycznej nośników w trybie offline, to konieczne jest jej wprowadzenie do biblioteki w trybie online. Powoduje to
wygenerowanie żądania dla operatora.
     Żądanie operatora Magazynu wymiennego jest żądaniem wykonania określonego zadania przez
administratora. Może ono zostać wysłane przez Magazyn wymienny lub aplikację kliencką, po czym pojawi się na konsoli Magazynu
wymiennego.
Żądania operatora są generowane w następujących sytuacjach:

Konieczne jest przeniesienie kasety znajdującej się aktualnie w trybie offline do biblioteki w trybie online, ponieważ aplikacja
zainicjowała żądanie jej zainstalowania.
Brakuje dostępnych kaset w trybie online. Administrator musi dodać nowe kasety lub wykorzystać kasety w trybie offline.
Urządzenie uległo awarii i wymaga obsługi.
Urządzenie wymaga czyszczenia, a nie jest dostępna nadająca się do wykorzystania kaseta czyszcząca.
     Żądania operatora mogą być przedstawiane administratorowi za pomocą usługi Posłaniec lub za
pośrednictwem paska stanu Windows. Administrator może wykonać lub odrzucić żądanie. Stany żądań operatora są opisane w Tabeli 18.2.

Tabela 18.2 Stany żądań operatora



StanOpis







Przesłane
Żądanie operatora oczekuje na wykonanie
żądanej
operacji przez operatora.



Odrzucone
Operator wskazał, że żądana czynność nie zostanie przeprowadzona.


     
Wykonane
Administrator wskazał lub Magazyn
wymienny wykrył, że wykonywanie żądania operatora zostało zakończone.



     Administrator może
spełnić lub anulować żądanie operatora. Po spełnieniu żądania musi on potwierdzić je za pomocą konsoli Magazynu wymiennego. Jeżeli
administrator anuluje żądanie, to Magazyn wymienny powiadomi aplikację, która je wygenerowała. Magazyn wymienny zachowuje żądania
operatora przez niecałą godzinę po ich wykonaniu lub anulowaniu.
Usługa magazynu wymiennego
     Magazyn wymienny może przetwarzać następujące żądania wysyłane przez aplikacje klienckie:

Instalowanie i odinstalowywanie kaset.
Czyszczenie napędów.
Dodawanie i usuwanie kaset.
Przeglądanie zawartości biblioteki.
Włączanie i wyłączanie bibliotek, napędów lub kaset.
Udostępnianie nośników i atrybutów biblioteki.
     Magazyn wymienny udostępnia powyższe usługi aplikacjom klienckim za pośrednictwem zestawu funkcji
API, które ukrywają szczegóły obsługi różnorodnych napędów i bibliotek. Magazyn wymienny implementuje model zmieniacza,
posiadający
wszystkie istotne cechy bibliotek i napędów. Za jego pośrednictwem obsługiwane są wszystkie rzeczywiste napędy i zmieniacze.
     Magazyn wymienny może przenosić kasety w obrębie automatycznej biblioteki. Sprzęt do tego
używany (zazwyczaj nazywany "transportem") różni się znacznie w zależności od używanej biblioteki. Pewne biblioteki posiadają
chwytaki,
które pobierają kasety i przenoszą je z ich gniazd do napędów. Inne typy bibliotek przesuwają magazynki zawierające kasety,
a następnie ładują te kasety bezpośrednio do napędów. Żądanie instalacji kasety, wysłane przez aplikację Magazynu wymiennego,
powoduje zainstalowanie kasety dowolnego rodzaju. Rysunek 18.2 przedstawia składniki Magazynu wymiennego.
Rysunek 18.2 Składniki Magazynu wymiennego
Obsługa i wykorzystywanie nośników
     Główną funkcją Magazynu wymiennego jest przenoszenie kaset wewnątrz bibliotek i pomiędzy
nimi
oraz kontrolowanie dostępu. Kasety obsługiwane przez Magazyn wymienny mogą przyjmować różne stany, które określają dozwolone
i zabronione w danym momencie operacje. Na przykład, jeżeli kaseta jest dostępna, to aplikacja może ją zarezerwować dla siebie.
Jeżeli kaseta jest używana przez jedną aplikację, to nie może zostać zarezerwowana przez żadną inną.
     Z nośnikami są związane dwie klasy stanów, opisujących większość czynności dotyczących ich
obsługi i wykorzystania przez Magazyn wymienny i jego aplikacje. Są to stany nośników oraz stany stron.
Nazywanie nośników
     Po umieszczeniu nowej kasety w bibliotece Magazyn wymienny przypisuje jej nazwę początkową.
Nazwa ta może pochodzić z różnych źródeł, łącznie z etykietą kasety i kodem kreskowym. Zasady nazywania nośnika są
następujące:

Jeżeli kaseta posiada etykietę z kodem kreskowym, to jako nazwa przyjmowana jest jej wartość alfanumeryczna.
Jeżeli kaseta posiada jedną stronę oraz rozpoznawalny typ etykiety, to jej nazwa jest pobierana z tej etykiety. Na przykład, jeżeli
formatem taśmy jest MFT (Microsoft Tape Format), to etykieta jest odczytywana z nagłówka MFT. Jeżeli formatem kasety jest system
plików,
to jej nazwa jest pobierana z etykiety woluminu.
W innym przypadku używany jest numer sekwencyjny.
Stany nośników
     Stany związane z kasetami odzwierciedlają operacje na nich wykonywane. W tabeli 18.3
opisano stany nośników Magazynu wymiennego.

Tabela 18.3 Stany nośników
w Magazynie wymiennym



Stan nośnika fizycznegoOpis







Bezczynny
Kaseta znajduje się aktualnie w gnieździe
biblioteki lub jest w trybie offline.



W użyciu
Kaseta jest w trakcie przenoszenia.



Instalowany
Kaseta znajduje się w napędzie, ale nie można jeszcze
z niej korzystać.



Załadowany
Kaseta znajduje się w napędzie i dostępna jest zawartość
jednej z jej stron.


     
Nie załadowany
Kaseta znajduje się jeszcze
w napędzie, ale zawartość strony, która była używana, nie jest już dostępna.



     Strona jest dostępna,
jeżeli aplikacja może przeprowadzać na niej operacje wejścia-wyjścia. Definicja ta jest istotna, ponieważ wsunięcie taśmy do napędu
niekoniecznie musi oznaczać udostępnienie jej zawartości. W przypadku niektórych napędów taśmowych część taśmy musi zostać
wyciągnięta z kasety i owinięta wokół głowicy napędu. Jest to proces nazywany czasem ładowaniem.
Stany stron
     Ponieważ dane są przechowywane na stronie kasety, to stany związane ze stronami odzwierciedlają
raczej ich wykorzystanie niż lokalizację fizyczną. Tabela 18.4 opisuje stany stron używane przez Magazyn wymienny.

Tabela 18.4 Stany stron
w Magazynie
wymiennym



Stan stronyOpis







Przydzielona
Strona, która została zawłaszczona na użytek
aplikacji. Nie jest ona dostępna dla żadnej innej aplikacji.



Dostępna
Strona, która jest aktualnie dostępna dla aplikacji.



Zapełniona
Strona, która jest aktualnie używana, ale już nie można na niej
zapisywać
danych, ponieważ jest fizycznie lub logicznie zapełniona.



Zlikwidowana
Strona, która przekroczyła poziom używalności czyli limit alokacji
(określony przez administratora lub aplikację) i nie może być więcej używana.



Nierozpoznana wymienny.

Strona, której typ i identyfikator etykiety nie zostały rozpoznane przez Magazyn


Importowana
Strona, której typ etykiety został rozpoznany, ale identyfikator nie został rozpoznany przez
Magazyn wymienny. Jest to nowa strona, z której Magazyn wymienny jeszcze nie korzystał, ale której format jest przez tą usługę
rozpoznawany.



Niedostępna
Niedostępna strona wielostronnej kasety, która znajduje się
w napędzie.



Niezgodna
Typ nośnika nie jest zgodny z biblioteką. Kaseta ta powinna zostać
natychmiast usunięta z biblioteki.



Zarezerwowana

Druga strona kasety dwustronnej. Jest ona niedostępna do alokacji przez wszystkie aplikacje oprócz tej, której aktualnie
przydzielono pierwszą stronę.


Nieprzygotowana

Strona, która nie jest już zarezerwowana ani używana przez żadną aplikację, lecz nie posiada jeszcze etykiety nośnika
wolnego. Jest to stan tymczasowy. Aplikacje nie mogą alokować kaset nieprzygotowanych.


Wolne nośniki
     Strony, które są dostępne do użycia przez dowolną aplikację, znajdują się w stanie "dostępna"
w puli wolnej. Magazyn wymienny zapisuje na takich kasetach specjalną etykietę (nazywaną etykietą nośnika wolnego), która informuje, że
nie zawierają one użytecznych danych. Gdy Magazyn wymienny jest w trakcie zapisywania etykiety nośnika wolnego, przetwarzana strona
jest oznaczana jako "nieprzygotowana". Jest to zazwyczaj stan przejściowy. Jednak, gdy kaseta, której strona jest oznaczana, znajduje się
w lokalizacji fizycznej nośników w trybie offline, to może on trwać dłużej
do momentu załadowania jej do biblioteki. Każde
przejście
do stanu "dostępna" powoduje zapisanie etykiety nośnika wolnego, a tym samym przejściowe występowanie stanu "nieprzygotowana".
     Jeżeli aplikacja chce skorzystać ze strony kasety znajdującej się w stanie "dostępna" lub
"importowana", to alokuje ją zmieniając jej stan na "przydzielona". Aplikacja alokuje "importowaną" kasetę, gdy potrzebuje dostępu do danych,
które znajdują się na nowej, nieznanej dla Magazynu wymiennego stronie. Gdy aplikacja nie potrzebuje już żadnych danych znajdujących się na
tej stronie, wówczas zwalnia ją, co powoduje zmianę jej stanu na "dostępna".
     Jeżeli strona nie może pomieścić więcej danych lub aplikacja nie jest w stanie ich więcej zapisać,
to
jest ona oznaczana jako "zapełniona".
     Magazyn wymienny śledzi, ile razy dana strona była przydzielana. Gdy ilość ta przekroczy określony
poziom, strona przechodzi do stanu "zlikwidowana". Licznik ten jest sprawdzany za każdym razem, gdy strona jest zwalniana. W celu
określenia wartości granicznej dla ilości przydziałów strony, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy pulę zawierającą daną kasetę
i wybrać Właściwości.
     Strony dwustronnej kasety są alokowane oddzielnie. Może się zdarzyć, że aplikacja spróbuje
zaalokować obydwie jej strony, lub że druga strona zostanie zażądana przez inną aplikację. Może to być źródłem problemów, zwłaszcza gdy
kasety są przenoszone pomiędzy systemami. W celu wyeliminowania tego problemu, w momencie przydzielenia pierwszej strony
kasety aplikacji Magazyn wymienny nadaje drugiej stronie kasety stan "zarezerwowana". Jedynie ta aplikacja, która zawłaszczyła pierwszą
stronę, może zażądać alokacji drugiej strony. Jeżeli aplikacja nie potrzebuje drugiej strony kasety, to może zmienić jej stan z powrotem na
"dostępna".
     Gdy aplikacja zwalnia używaną stronę kasety, zawierającej inne zarezerwowane strony, to Magazyn
wymienny zmienia ich stan na "dostępna".


Administrowanie Magazynem wymiennym
     Systemy zawierające kilka autonomicznych napędów i jedną aplikację korzystającą
z Magazynu wymiennego zazwyczaj nie wymagają administracji Magazynem wymiennym. Staje się ona konieczna w przypadku
systemów posiadających bardziej złożoną konfigurację, na przykład zawierających biblioteki taśm lub dysków optycznych, lub wiele aplikacji
korzystających z Magazynu wymiennego. Jednak czasem również w nieskomplikowanym systemie aplikacja może wymagać
pewnego
dostosowania tej usługi.
     Więcej informacji na temat napędów i bibliotek automatycznych obsługiwanych przez system
Windows 2000 można znaleźć korzystając z odnośnika do Hardware Compatibility List (HCL) znajdującego się na stronie Web Resources,
pod adresem http://windows.microsoft.com/windows2000/reskit/webresources.
     Każda z obsługiwanych bibliotek automatycznych posiada własne metody i opcje
konfiguracji.
Na liście zgodności HCL można znaleźć właściwe ustawienia konfiguracyjne dla obsługiwanych urządzeń.
Instalowanie i konfigurowanie aplikacji korzystających z Magazynu wymiennego
     Aplikacje korzystające z Magazynu wymiennego zazwyczaj przeprowadzają jego konfigurację
w momencie ich instalowania. Konfiguracja ta może polegać na przykład na utworzeniu puli nośników aplikacji oraz określeniu dla tej puli
odpowiednich uprawnień.
     Pewne aplikacje używają swojego własnego formatu lub schematu etykietowania. Aby identyfikatory
nośników (OMID
On-media Identifier) zapisane na stronach przez nie używanych mogły być właściwie przetwarzane przez Magazyn wymienny,
konieczne są specjalne biblioteki dynamiczne (DLL). Biblioteki te, nazywane bibliotekami etykiet nośników (MLL
Media Label Library),
umożliwiają odczytywanie etykiet oraz określanie identyfikatorów OMID i są instalowane przez aplikacje klienckie, które wymuszają ich
stosowanie.
Przygotowywanie nośników
     Większość aplikacji pobiera dostępne kasety z puli wolnej. Umieszczanie kaset w tej puli
jest
nazywane czasem ich przygotowywaniem lub formatowaniem i musi zostać wykonane przez aplikację korzystającą z Magazynu
wymiennego lub przez administratora. Jeżeli aplikacje korzystające z Magazynu wymiennego nie przygotowują nośników automatycznie, to
można wykonać tę czynność za pomocą Magazynu wymiennego. Nośniki przygotowuje się w puli nierozpoznanej oraz, gdy kaseta na
pewno
nie zawiera istotnych danych, w puli importu.
     Aby przygotować taśmę, w konsoli Magazynu wymiennego należy kliknąć prawym przyciskiem
nośnik w panelu szczegółów, a następnie wybrać polecenie Przygotuj.
Kontrolowanie usługi Magazynu wymiennego
     Domyślnie Magazyn wymienny jest uruchamiany automatycznie po włączeniu komputera. Można go
skonfigurować tak, aby był uruchamiany jedynie na żądanie, ale nie jest to zalecane, ponieważ może powodować problemy związane
z aplikacjami typu Kopia zapasowa. Podobnie jak w przypadku innych usług systemu Windows 2000, Magazyn wymienny może być
zatrzymywany, uruchamiany oraz restartowany za pomocą menedżera usług.
Konfiguracja urządzeń
     Magazyn wymienny korzysta z technologii Plug and Play w celu rozpoznania urządzeń
dołączonych do systemu, musi jednak dodatkowo powiązać napędy z bibliotekami automatycznymi. Jeżeli Plug and Play wyszuka
bibliotekę
dołączoną do systemu, to Magazyn wymienny przegląda listę napędów, które są także dołączone do systemu i wykrywa, które
z nich
znajdują się wewnątrz biblioteki, a które są napędami autonomicznymi. Magazyn wymienny może dokonać automatycznej konfiguracji,
jeżeli
spełnione są jej wymagania. W przeciwnym przypadku konieczne jest manualne przypisanie napędów do bibliotek automatycznych.
Konfiguracja automatyczna
     Magazyn wymienny samodzielnie konfiguruje biblioteki automatyczne, jeżeli spełnione są następujące
warunki:

Urządzenia sprzętowe biblioteki obsługują raportowanie adresów elementów napędów przy użyciu polecenia SCSI
ReadElementStatus. Aby dowiedzieć się, czy używana biblioteka obsługuje tą funkcję, należy skontaktować się z jej producentem.
Wszystkie napędy w bibliotece są dołączone do tej samej magistrali SCSI.
Konfiguracja manualna
     Ponieważ nie wszystkie biblioteki i konfiguracje systemu udostępniają funkcję konfiguracji
automatycznej, to Magazyn wymienny umożliwia manualne skonfigurowanie jednostek sprzętowych biblioteki. Metody tej należy używać jedynie
w razie konieczności, ponieważ Magazyn wymienny nie będzie w stanie wykrywać zmian w konfiguracji określonej manualnie.
Na ogół Magazyn wymienny należy konfigurować ręcznie jedynie wówczas, gdy wykryje on bibliotekę automatyczną, której nie potrafi sam
skonfigurować. Po ustawieniu konfiguracji ręcznej zmieniacz nie może być już konfigurowany automatycznie.
     W większości przypadków Magazyn wymienny uruchamia konfigurację automatyczną po
zainstalowaniu, przeniesieniu lub usunięciu sprzętu. Następuje to w trakcie ponownego uruchamiania systemu po wprowadzeniu zmian.
W przypadku zmieniaczy, które nie mogą być konfigurowane automatycznie, Magazyn wymienny dodaje do rejestru niekompletne wpisy,
a następnie generuje żądanie operatora dotyczące konfiguracji manualnej.
Aby manualnie skonfigurować Magazyn wymienny, należy:

Zatrzymać usługę Magazynu wymiennego.
Wykonać kopię zapasową bazy danych Magazynu wymiennego kopiując pliki znajdujące się w katalogu
%SystemRoot%\System32\NtmsData do bezpiecznego katalogu tymczasowego.
Ponownie uruchomić Magazyn wymienny. Konsola Magazynu wymiennego wyświetla wszystkie napędy, które nie zostały przypisane do
zmieniacza, jako napędy autonomiczne, nawet jeżeli w rzeczywistości znajdują się one w zmieniaczu.
Opróżnić wszystkie napędy w systemie.
Umieścić kasetę w napędzie biblioteki, która jest konfigurowana, otwierając w tym celu jej drzwi lub korzystając z portu
IE
(informacje na ten temat można znaleźć w dokumentacji zmieniacza). Następnie w konsoli Magazynu wymiennego należy kliknąć
opcję Odśwież dla każdego napędu autonomicznego i wyszukać w ten sposób napęd, który zawiera kasetę. Na zakładce
Informacje o urządzeniu we właściwościach napędu znajduje się jego nazwa, którą należy zanotować. Krok ten należy powtórzyć dla
każdego napędu w zmieniaczu, który jest konfigurowany.
W menu Start kliknąć Uruchom, a następnie wpisać:

regedt32.exe

Lub

regedit.exe

Kliknąć przycisk OK.



Ostrzeżenie Nie należy używać bezpośrednio edytora rejestru do momentu, gdy nie pozostaje żadne inne wyjście. Edytory rejestru
omijają standardowe środki bezpieczeństwa zapewniane przez narzędzia administracyjne. Zabezpieczenia te zapobiegają wprowadzeniu
sprzecznych, mogących zmniejszyć wydajność systemu lub uszkodzić go ustawień. Edycja rejestru może skutkować poważnymi
i niespodziewanymi konsekwencjami, prowadzącymi nawet do zablokowania rozruchu systemu i konieczności ponownej jego
instalacji. Aby konfigurować lub dostosowywać system Windows 2000 należy używać programów w Panelu Sterowania lub Microsoft
Management Console (MMC), jeśli tylko jest to możliwe.


W informacjach konfiguracyjnych Magazynu wymiennego, znajdujących się w kluczu rejestru
HKEY_LOCAL_MACHINE\System\CurrentControlSet\Services\NtmsSvc\Config, utworzyć wpis typu REG_DWORD o nazwie AutoCfg
i nadać mu wartość 0.
Zatrzymać usługę Magazynu wymiennego.
Klucz Config zawiera klucze podrzędne dla wszystkich zmieniaczy (np. Changer0) oraz napędów autonomicznych. Każdy klucz
zmieniacza zawiera wpisy dla wszystkich znajdujących się w nim kieszeni napędów (np. DriveBay0).
W każdym wpisie kieszeni napędu o wartości "???", należy zastąpić tą wartość nazwą znajdującego się
w niej urządzenia (bez początkowych znaków "\" lub "."
na przykład "Tape3").
Zamknąć edytor rejestru
Ponownie uruchomić usługę Magazynu wymiennego. Magazyn wymienny odczyta nowe informacje konfiguracyjne i zainicjuje
urządzenia. Po zainicjowaniu Magazynu wymiennego należy zainstalować kasetę w każdym z napędów biblioteki.

Jeżeli konfiguracja nie została przeprowadzona prawidłowo, to Magazyn wymienny zgłosi błąd podczas swojej inicjalizacji lub
instalowania
kasety.
Jeżeli Magazyn wymienny nie zgłosi żadnego błędu, to konfiguracja manualna została zakończona sukcesem.

Jeżeli konfiguracja manualna nie została przeprowadzona prawidłowo, to należy zatrzymać usługę Magazynu wymiennego. Następnie
należy skopiować zapasową wersję jego bazy danych z powrotem do folderu %SystemRoot%\System32\NtmsData\ i rozpocząć proces
konfiguracji manualnej od początku.
Korzystanie z konsoli Magazynu wymiennego
     Snap-in Magazynu wymiennego może zostać uruchomiony z poziomu węzła magazynu
w Zarządzaniu komputerem lub bezpośrednio z wiersza poleceń, przez uruchomienie Ntmsmgr.msc. Umożliwia on
wykonywanie takich czynności, jak ładowanie i wysuwanie nośników, określanie metod tworzenia inwentarza oraz czyszczenie napędów.
Ładowanie i wysuwanie nośników
     Magazyn wymienny korzysta z portu IE lub drzwi biblioteki w celu ładowania lub wysuwania
kaset. Jeżeli korzysta się z drzwi, to należy skorzystać z okna dialogowego właściwości biblioteki i jej dokumentacji
w celu określenia właściwych numerów gniazd. Większość zmieniaczy w sposób klarowny etykietuje gniazda, nie jest to jednak
regułą.


Ostrzeżenie Jeżeli kasety są wymieniane przy użyciu drzwi biblioteki nie posiadającej czytnika kodów kreskowych, to
należy przeprowadzić jej pełną inwentaryzację po zakończeniu wymiany. Wprowadzone zmiany nie są wykrywane przez inwentaryzację szybką,
przez co mogą wystąpić problemy z rozpoznaniem kasety, gdy jest ona instalowana w napędzie.


     Tabele 18.5, 18.6 oraz 18.7 zawierają rezultaty przenoszenia nośników CD, nośników taśmowych oraz
nośników
optycznych-zapisywalnych pomiędzy pulami.

Uwaga Ponieważ dyski CD umożliwiają jedynie odczyt, Magazyn wymienny nie pozwala na
umieszczanie ich
w puli nośników wolnych.
     Dyski CD pojawiają się w puli nierozpoznanej jedynie wówczas, gdy są sformatowane przy użyciu
systemu plików nie rozpoznawanego przez system Windows 2000. Więcej informacji na temat systemów plików w Windows 2000 znajduje
się w rozdziale "Systemy plików".



Tabela 18.5 Przenoszenie nośników CD między pulami



Z/Do puliPula importuPula
nierozpoznanaPula aplikacji









Importu
Nie
dotyczy
Zabronione
Dozwolone



Nierozpoznanej
Zabronione
Nie dotyczy
Zabronione



Aplikacji

Dozwolone
Zabronione
Nie dotyczy









Tabela 18.6 Przenoszenie nośników taśmowych między pulami



Z/Do puliPula wolnaPula importuPula
nierozpoznanaPula aplikacji


Wolnej
Nie dotyczy

Zabronione
Zabronione
Zachowuje etykietę nośnika wolnego do chwili zapisania nowej etykiety
przez aplikację.



Importu
Zapisuje etykietę nośnika wolnego

Nie dotyczy
Zabronione
Zabronione



Nierozpoznanej
Zapisuje etykietę nośnika wolnego

Zabronione
Nie dotyczy
Zabronione


Aplikacji

Zapisuje etykietę nośnika wolnego

Zabronione
Zabronione
Zachowuje aktualną
etykietę





Tabela 18.7 Przenoszenie nośników optycznych-zapisywalnych między pulami



Z/Do puliPula wolnaPula importuPula
nierozpoznanaPula aplikacji


Wolnej
Nie dotyczy
Zabronione
Zabronione
Zachowuje etykietę nośnika wolnego do chwili zapisania nowej etykiety przez aplikację.



Importu
Zapisuje etykietę wolną

Nie dotyczy
Zabronione
Zachowuje aktualną
etykietę.


Nierozpoznanej
Zapisuje etykietę wolną

Zabronione
Nie dotyczy
Zabronione


Aplikacji
Zapisuje etykietę wolną
Zabronione
Zabronione

Zachowuje aktualną etykietę. Przenoszone są obydwie strony.



Inwentaryzacje
     Można przeprowadzać dwa rodzaje inwentaryzacji, szybką oraz pełną. Domyślną metodę inwentaryzacji
można określić za pomocą okna właściwości biblioteki w konsoli Magazynu wymiennego.


Uwaga W konsoli Magazynu wymiennego wszystkie węzły poniżej
Lokalizacji
fizycznych, za wyjątkiem Nośników w trybie offline, są traktowane jako biblioteki.


     Szybka inwentaryzacja polega na sprawdzeniu zmian stanu gniazda pomiędzy pełnym
a pustym. Jeżeli baza danych Magazynu wymiennego wskazuje, że gniazdo zawiera kasetę, ale szybka inwentaryzacja wykazała, że
kasety
już w nim nie ma, to Magazyn wymienny zaznacza tą kasetę jako dostępną w trybie offline. Jeżeli gniazdo było puste,
a w chwili przeprowadzania inwentaryzacji jest pełne, to Magazyn wymienny zidentyfikuje znajdującą się w nim kasetę.
W przypadku inwentaryzacji szybkiej uznaje się, że zawartość gniazd, które pozostały zapełnione, nie zmieniła się.
     Inwentaryzacja pełna polega na identyfikacji każdej kasety. Może to zająć dużo czasu, chyba że kasety
posiadają etykiety z kodem kreskowym. Pełna inwentaryzacja takich kaset sprowadza się do odczytania ich kodów. W przypadku
kaset, które nie posiadają kodów kreskowych, konieczne jest odczytanie identyfikatorów nośników.
Czyszczenie napędów
     Pewne napędy, w szczególności napędy taśmowe, wymagają okresowego czyszczenia.
Zabrudzenie napędu, powodujące problemy z operacjami wejścia-wyjścia, jest zazwyczaj wskazywane przez lampkę na przednim panelu
napędu. W większości przypadków napęd wykrywa zabrudzenie podczas działania aplikacji klienckiej Magazynu wymiennego. Sposób
obsługi tej sytuacji przez aplikację jest zazwyczaj opisany w jej dokumentacji. W przypadku niektórych zmieniaczy Magazyn
wymienny może automatyczne oczyścić napęd po zakończeniu używania go przez aplikację.
     W modelu zarządzania urządzeniami Magazynu wymiennego każde urządzenie biblioteki może
zawierać jedną kasetę czyszczącą. Z poziomu konsoli dostępny jest kreator, za pomocą którego można załadować tą kasetę do dowolnej
biblioteki posiadającej funkcję automatycznego czyszczenia.
     Magazyn wymienny korzysta z licznika przebiegów dla każdej kasety czyszczącej. Gdy kaseta ta
osiągnie maksymalny limit, Magazyn wymienny generuje żądanie operatora. Jeżeli administrator wysunie kasetę czyszczącą przed osiągnięciem
przez nią maksymalnej wartości licznika przebiegów, to Magazyn wymienny wyświetli informację o jego wartości aktualnej. Aby sprawdzić
pozostałą ilość przebiegów kasety czyszczącej, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy pulę, która ją zawiera, a następnie wybrać
Właściwości. Po kliknięciu zakładki Nośnik zostanie wyświetlona pozostała ilość dostępnych operacji czyszczenia.


Ostrzeżenie Jeżeli Magazyn wymienny spróbuje zidentyfikować kasetę czyszczącą jako zwyczajną kasetę, mogą się
pojawić problemy. Może się tak zdarzyć, jeżeli jego baza danych stanie się niespójna lub zostanie odtworzona ze starej kopii zapasowej. Wiele
napędów korzysta z kaset czyszczących w inny sposób, niż z kaset zawierających dane, co może spowodować wyświetlanie
komunikatów o błędach sugerujących awarię biblioteki lub Magazynu wymiennego. Nigdy nie należy uruchamiać pierwszy raz Magazynu
wymiennego jeżeli w bibliotece znajduje się kaseta czyszcząca. Podobnie nie należy dołączać nowej biblioteki zawierającej kasetę
czyszczącą. W obydwu przypadkach Magazyn wymienny przeprowadza pełną inwentaryzację biblioteki, co skutkuje próbą
zidentyfikowania
każdej kasety. Dodatkowo nigdy nie należy ładować kasety czyszczącej za pomocą tego samego mechanizmu, który jest używany
w przypadku zwykłych kaset. Jeżeli istnieją podejrzenia braku spójności bazy danych Magazynu wymiennego, to należy usunąć kasetę
czyszczącą z bibliotek dołączonych do systemu.


Elementy kolejki pracy
     Korzystając z okna właściwości elementu kolejki pracy można kontrolować, jak długo
przechowywane są w niej ukończone oraz zakończone niepowodzeniem elementy. Można także skonfigurować kolejkę pracy tak, aby
zachowywała na stałe elementy nie zakończone poprawnie, co jest pomocne w wykrywaniu problemów. Okno właściwości każdego
elementu, który nie został przetworzony poprawnie, zawiera informację o przyczynie niepowodzenia.
     Podczas uruchamiania usługi Magazynu wymiennego można czasem zobaczyć szereg anulowanych
elementów kolejki pracy. Jeżeli w momencie wyłączania tej usługi w kolejce pracy znajdują się jakieś elementy, to są one
anulowane
podczas kolejnego jej uruchomienia.
Żądania operatora
     Operator może być powiadamiany o żądaniach na dwa sposoby: za pomocą usługi Posłaniec
systemu Windows 2000 oraz za pomocą ikony w pasku stanu. W pierwszym przypadku każde żądanie operatora powoduje
pojawienie
się komunikatu. Aby korzystać z tego sposobu, trzeba zagwarantować stałe działanie usługi Posłaniec. W celu przejrzenia kolejki
żądań operatora należy otworzyć konsolę Magazynu wymiennego.
     Druga metoda powiadamiania operatora polega na tym, że zawsze po nadejściu nowego żądania
w pasku stanu systemu Windows pojawia się ikona o nim informująca. Po jej kliknięciu zostanie otworzony węzeł żądań operatora
w snap-in Magazyn wymienny. Administrator musi odrzucić lub wykonać każde przychodzące żądanie, nie może go zignorować.
     Okno właściwości węzła żądań operatora w snap-in Magazyn wymienny umożliwia określenie
czasu
przechowywania żądań ukończonych oraz zakończonych niepowodzeniem (łącznie z anulowanymi). Udostępnia ono także przyciski, które
mogą być używane do natychmiastowego przetworzenia usuniętych, ukończonych oraz zakończonych niepowodzeniem żądań operatora. Przycisk
Domyślne usuwa żądania określone przez kontrolki w oknie właściwości, natomiast Usuń wszystkie powoduje usunięcie
z kolejki wszystkich żądań wykonanych lub zakończonych niepowodzeniem.
Stany bibliotek i napędów
     Biblioteka znajduje się w stanie online, jeżeli funkcjonuje poprawnie i jest dołączona do
komputera, w którym działa usługa Magazynu wymiennego. Biblioteka jest niedostępna (offline) w przypadku, gdy nie funkcjonuje
lub
jest odłączona od komputera. Zarówno biblioteki automatyczne, jak i napędy autonomiczne, mogą znajdować się w stanie online lub
być niedostępne. Jeżeli biblioteka zostanie usunięta, to należy skasować ją ręcznie z konsoli Magazynu wymiennego. Magazyn wymienny
nie usuwa bibliotek automatycznie, na wypadek gdyby ich odłączenie było przypadkowe i tymczasowe.
     Napędy w bibliotekach niedostępnych również znajdują się w stanie offline, jednakże
znajdujące się w nich kasety są uważane za dostępne online, ponieważ rezydują w bibliotece. Oznacza to, że lokalizacje fizyczne
nośników w trybie offline są czym innym niż biblioteki w trybie offline.


Rozwiązywanie problemów z Magazynem wymiennym
     Problemy z Magazynem wymiennym mogą być powodowane przez sprzęt lub
oprogramowanie. W kolejnych sekcjach są zawarte informacje, które mogą pomóc w rozwiązywaniu problemów obydwu rodzajów.
Konfiguracja
     Jeżeli problemy pojawiają się gdy Magazyn wymienny konfiguruje urządzenia, to należy skorzystać
z listy zgodności sprzętu (HCL
Hardware Compatibility List) aby upewnić się, czy dane urządzenie jest obsługiwane. Jeżeli tak, to należy
sprawdzić, czy zostało ono skonfigurowane zgodnie ze wskazówkami zawartymi na liście HCL. Wiele zmieniaczy obsługuje różne konfiguracje
pracy, jednak Magazyn wymienny wymaga specyficznych ich ustawień.
     Ponadto należy się upewnić, czy sprzęt został właściwie skonfigurowany. Jeżeli urządzenie zostało
dołączone do hosta za pomocą magistrali SCSI, to należy sprawdzić, czy magistrala ta została poprawnie skonfigurowana (jest prawidłowo
zakończona, nie występują konflikty identyfikatorów SCSI, długości kabli i parametry kontrolera SCSI są właściwe itd). Urządzenia zgodne
z interfejsem ATA (Advanced Technology Attachment) muszą być prawidłowo skonfigurowane jako urządzania nadrzędne (master),
podrzędne
(slave) lub autonomiczne.
     Jeżeli urządzenia są skonfigurowane prawidłowo, to należy się upewnić, że system Windows 2000 je
odnalazł i zainstalował odpowiednie sterowniki. Należy sprawdzić, czy używany zmieniacz jest widoczny w Menedżerze urządzeń
w węźle Zmieniacze nośników oraz czy napędy są widoczne w węźle Stacje dysków lub Stacje taśm. Jeżeli
sterownik
został zainstalowany, to należy sprawdzić w Rejestrze zdarzeń, czy sterownik napotkał problemy podczas inicjalizacji urządzenia.
     Jeżeli wszystkie urządzenia działają prawidłowo, a mimo to Magazyn wymienny nie jest
w stanie skonfigurować ich automatycznie, to należy przeprowadzić proces konfiguracji manualnej.
Działanie
     Jeżeli element kolejki pracy nie może zostać wykonany, to w celu odczytania powodu
niepowodzenia należy wywołać okno jego właściwości.
     Jeżeli biblioteka jest skonfigurowana prawidłowo, a mimo to nie działa, to należy sprawdzić
dziennik systemowy, szukając komunikatów Magazynu wymiennego oraz komunikatów o błędach związanych ze zmieniaczem, napędami
i kontrolerem. Jeżeli urządzenia te są rzeczywiście przyczyną problemów, to należy zlikwidować ich usterki. Czasami wystarczające jest
wyłączenie i ponowne włączenie lub zresetowanie takiego urządzenia.
     Wykonywane operacje mogą zakończyć się niepowodzeniem, jeżeli w systemie zabraknie
wymaganych zasobów, takich jak pamięć lub przestrzeń dyskowa. Jest to odnotowywane w systemowym dzienniku zdarzeń.
     Jeżeli urządzenia i system działają prawidłowo, a mimo to w dalszym ciągu
występują
problemy, to należy spróbować wyłączyć i ponownie uruchomić usługę Magazynu wymiennego.
     Jeżeli znane już kasety są zawsze umieszczane w puli nierozpoznanej lub jeżeli żądanie instalacji
kończy się niepowodzeniem z powodu niezgodności identyfikatorów nośników OMID, to oznacza, że w systemie może brakować
odpowiedniej biblioteki MLL. Informacje na temat tych bibliotek są zawarte w kluczu rejestru
HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\NTMS\OMID\Tape.


Ostrzeżenie Nie należy używać bezpośrednio edytora rejestru do momentu, gdy nie pozostaje żadne inne
wyjście.
Edytory rejestru omijają standardowe środki bezpieczeństwa zapewniane przez narzędzia administracyjne. Zabezpieczenia te zapobiegają
wprowadzeniu sprzecznych, mogących zmniejszyć wydajność systemu lub uszkodzić go ustawień. Edycja rejestru może skutkować poważnymi
i niespodziewanymi konsekwencjami, prowadzącymi nawet do zablokowania rozruchu systemu i konieczności ponownej jego
instalacji. Aby konfigurować lub dostosowywać system Windows 2000 należy używać programów w Panelu Sterowania lub Microsoft
Management Console (MMC), jeśli tylko jest to możliwe.

     Wszystkie biblioteki DLL etykiet nośników zazwyczaj znajdują się w folderze %SystemRoot%\System32,
który jest dostępny jedynie dla administratorów.


Przegląd technik tworzenia kopii zapasowych
     Regularne tworzenie kopii zapasowych lokalnych dysków twardych zabezpiecza przed utratą
danych w przypadku awarii napędów, błędów kontrolerów dyskowych, zaników zasilania, infekcji wirusowych i innych problemów.
Kopie zapasowe, które są dobrze zaplanowane i wykonywane za pomocą niezawodnych urządzeń, czynią odzyskiwanie plików
łatwiejszym
i pochłaniają mniej czasu.
     System Windows 2000 Professional zawiera narzędzie o nazwie Kopia zapasowa. Może być ono
używane do tworzenia kopii danych na taśmie lub w postaci skompresowanego pliku, który może być przechowywany np. w udziale
sieciowym.
Rodzaje kopii zapasowych
     Programu Kopia zapasowa można używać do tworzenia kilku różnych typów kopii zapasowych:
     Normalna Kopia normalna polega na skopiowaniu wszystkich wybranych plików
i oznaczeniu każdego z nich jako zarchiwizowanego. Kopie normalne są najłatwiejsze w użyciu podczas odzyskiwania plików,
ponieważ wymagają jedynie posiadania najświeższej taśmy lub pliku. Wykonywanie kopii normalnych zajmuje najwięcej czasu, ponieważ
kopiowany jest każdy plik, niezależnie od tego, czy został zmieniony od czasu tworzenia ostatniej kopii zapasowej.
     Przyrostowa Kopia przyrostowa polega na kopiowaniu jedynie tych plików, które
zostały
utworzone lub zmienione od czasu utworzenia ostatniej kopii przyrostowej lub normalnej oraz na oznaczeniu ich jako zarchiwizowanych. Pozwala
to na skrócenie czasu potrzebnego do ukończenia procesu tworzenia kopii zapasowej. Przed utworzeniem pierwszej kopii przyrostowej powinno
się utworzyć normalną kopię systemu. Jeżeli korzysta się z kombinacji kopii normalnych oraz przyrostowych, to do odtworzenia danych
konieczne jest posiadanie, w chronologicznym porządku, ostatnio utworzonej kopii normalnej oraz wszystkich kolejnych kopii
przyrostowych.
     Różnicowa Kopia różnicowa polega na kopiowaniu jedynie tych plików, które zostały
utworzone lub zmienione od czasu utworzenia ostatniej kopii normalnej lub przyrostowej. Pozwala to skrócić czas konieczny do jej utworzenia.
Podczas wykonywania kopii różnicowej kopiowane pliki nie są oznaczane jako zarchiwizowane. Przed utworzeniem pierwszej kopii różnicowej
zalecane jest wykonanie pełnej kopii normalnej. Jeżeli korzysta się z kombinacji kopii normalnych oraz różnicowych, to do odtworzenia
danych konieczne jest posiadanie ostatniej kopii normalnej oraz ostatniej kopii różnicowej.
     Kopia Wszystkie wybrane pliki są kopiowane, ale nie oznaczane jako zarchiwizowane.
Jest to przydatne, gdy chce się zabezpieczyć dane pomiędzy poszczególnymi operacjami tworzenia kopii normalnych i przyrostowych bez
zmiany listy archiwizowanych przez nie plików.
     Codzienna Codzienna kopia zapasowa uwzględnia wszystkie te spośród wybranych
plików, które zostały zmodyfikowane w dniu jej wykonywania. Nie są one zaznaczane jako zarchiwizowane.
     Pewne rodzaje kopii zapasowych korzystają ze znacznika, zwanego atrybutem archiwizacji. Umożliwia on
śledzenie, kiedy dany plik został ostatnio uwzględniony w kopii zapasowej. Jeżeli plik zostanie zmieniony, to system Windows 2000
automatycznie oznacza go jako wymagającego ponownej archiwizacji. Pliki i katalogi, które zostały przeniesione, nie są w ten
sposób
oznaczane. Program Kopia zapasowa umożliwia archiwizację wszystkich plików lub jedynie tych, które posiadają ten znacznik ustawiony,
a także określenie, czy po zarchiwizowaniu mają być one odpowiednio oznaczane.
     Należy się upewnić, czy wszystkie aplikacje są zamknięte oraz czy nikt nie korzysta z udziałów
sieciowych w komputerze, w którym tworzona jest kopia zapasowa. Pliki, które są otworzone i używane podczas operacji
tworzenia kopii zapasowej, zazwyczaj nie zostaną zarchiwizowane, co zmniejsza wartość takiej kopii.


Ostrzeżenie Kopie zapasowe zabezpieczają system przed utratą danych spowodowaną przez wirusy, pozwalając na
przywrócenie systemu do stanu niezainfekowanego. Ponieważ niektóre wirusy ujawniają się nawet po kilku tygodniach, należy zachowywać
taśmy
z normalną kopią zapasową przez co najmniej miesiąc.

Urządzenia i nośniki magazynowania danych
     System Windows 2000 może tworzyć kopie zapasowe plików korzystając z różnorodnych
urządzeń,
w tym z napędów taśmowych. Dane mogą być kopiowane do woluminów dyskowych, dysków wymiennych lub udziałów sieciowych,
a także do bibliotek dysków lub taśm, które są zorganizowane w pule nośników i kontrolowane przez automatyczne
zmieniacze.
Jeżeli nie posiada się oddzielnego urządzenia służącego do magazynowania danych, można zapisywać kopie zapasowe na innym lokalnym
dysku twardym lub na dyskietkach.
Urządzenia magazynowania danych
     Technologie przechowywania danych zmieniają się w bardzo dużym tempie, dlatego ważne jest
poznanie cech różnorodnych nośników przed podjęciem decyzji o zakupie. Wybierając urządzenie warto wziąć pod uwagę nie tylko koszt
napędu, ale także koszt nośników, niezawodność i pojemność. Idealne urządzenie do magazynowania danych powinno posiadać więcej niż
wystarczającą pojemność do pomieszczenia sumarycznej powierzchni wszystkich lokalnych dysków twardych i być w stanie
wykrywać
i korygować błędy podczas operacji tworzenia i odzyskiwania kopii. Informacje na temat obsługiwanych urządzeń można znaleźć
korzystając z odnośnika do Hardware Compatibility List (HCL) znajdującego się na stronie Web Resources, pod adresem http://windows.microsoft.com/windows2000/reskit/webresources.

Uwaga Aby sprawdzić, czy posiadane urządzenia i kasety działają prawidłowo,
należy przeprowadzić testowe odtworzenie danych.


Rodzaje nośników
     Najczęściej spotykanym rodzajem nośnika jest taśma magnetyczna. Do typowo używanych nośników
taśmowych zaliczają się kasety QIC (quarter-inch cartridge), taśmy cyfrowe DAT (digital audio tape), kasety 8 mm oraz cyfrowe taśmy DLT (digital
linear tape). Najbardziej pojemne i wydajne napędy korzystają zazwyczaj z kontrolerów SCSI. Do innych rodzajów nośników zaliczają
się dyski magnetyczne, dyski optyczne oraz dyski CD-ROM (CD-R oraz CD-RW).
Zlecenia dotyczące zabezpieczeń
     Do zwiększenia bezpieczeństwa i funkcjonalności operacji tworzenia i odzyskiwania kopii
zapasowych konieczne jest podjęcie pewnych kroków. Zalecane jest także odpowiednie zabezpieczenie kaset używanych do ich tworzenia.
     Opracowując plan tworzenia kopii zapasowych, należy wziąć pod uwagę następujące zalecenia:

Zarówno urządzenia jak i kasety używane do magazynowania danych powinny być odpowiednio zabezpieczone, ponieważ skradzione
kasety mogą zostać użyte do odtworzenia danych w innym komputerze.
Cały wolumin powinno się zabezpieczać za pomocą normalnej kopii zapasowej. W przypadku uszkodzenia dysku odtworzenie całego
woluminu jest bardziej efektywne, jeżeli można je wykonać jako jedną operację.
Zawsze należy archiwizować dane stanu systemu. Zapobiega to utracie informacji o lokalnych kontach użytkowników
i zabezpieczeniach.
Powinno się przechowywać co najmniej trzy aktualne kopie kaset zawierających kopie zapasowe. Jedna z nich powinna być
przechowywana w oddalonej, odpowiednio kontrolowanej i bezpiecznej lokalizacji.
Uprawnienia do tworzenia i odzyskiwania kopii zapasowych
     W większości przypadków operacje tworzenia i odzyskiwania kopii zapasowych
w systemie Windows 2000 Professional są wykonywane przez lokalnego administratora. Jednak, jeżeli komputer używający tego systemu
działa jako serwer plików w lokalnej sieci LAN typu peer-to-peer, to możliwe jest przydzielenie jego użytkownikowi uprawnień do tworzenia
i odzyskiwania kopii zapasowych bez przydzielania mu pełnych uprawnień administratora.

Uwaga Aby mieć możliwość odzyskiwania danych stanu systemu, należy być
członkiem
grupy Administratorzy. Członkowie grupy Operatorzy kopii zapasowej mogą odzyskiwać jedynie pliki użytkowników.


     Administrator komputera znajdującego się w sieci, zawierającego udostępniane
woluminy, lub komputera dostępnego publicznie, powinien rozszerzyć uprawnienia do tworzenia i odzyskiwania kopii zapasowych jedynie
na
tych użytkowników, którzy są za ich tworzenie odpowiedzialni. W tym celu należy dodać ich do lokalnej grupy Operatorzy kopii zapasowej.
W środowiskach, w których konieczne jest zachowanie wysokiego poziomu zabezpieczeń, jedynie administrator powinien
przeprowadzać operacje odzyskiwania plików. Jednak dobrą praktyką jest przeszkolenie personelu do odzyskiwania danych w przypadku,
gdy administrator jest nieobecny.


Ostrzeżenie Osoba, która nie posiada uprawnienia do zapisu do pliku, może posiadać uprawnienie do jego
odzyskania.
Podczas odzyskiwania danych takie konflikty uprawnień są ignorowane, dlatego może się zdarzyć nadpisanie takiego pliku.


Uprawnienia dostępu do plików
     W systemie Windows 2000 dostęp do plików NTFS jest ograniczany przez uprawnienia NTFS do
plików i folderów, uprawnienia udziałów oraz atrybuty plików. Nie jest możliwe utworzenie kopii zapasowej lub odtworzenie plików NTFS, do
których nie posiada się uprawnienia dostępu, jeżeli nie jest się członkiem lokalnej grupy Administratorzy lub Operatorzy kopii zapasowej.


Uwaga Systemy plików FAT (FAT16 i FAT32) nie umożliwiają korzystania
z uprawnień dostępu do plików.


Przechowywanie nośników kopii zapasowych
     Nośniki danych powinny być przechowywane w odległej lokalizacji w przypadku
magazynowania długoterminowego oraz jako zabezpieczenie na wypadek katastrofy (np. pożaru). Dodatkowe kopie danych powinny być dla osób
uprawnionych łatwo dostępne w miejscu pracy.


Ostrzeżenie Kasety zawierające kopie zapasowe są bardziej trwałe, jeżeli przechowuje się je w chłodnych
lokalizacjach o kontrolowanej wilgotności. Miejsce ich przechowywania powinno być także wolne od pól magnetycznych, takich jak obecne
w pobliżu tylnych części terminali komputerowych i urządzeń telefonii.

     Kopie codzienne pełne i przyrostowe Kasety je zawierające powinny być
zabezpieczone przed katastrofami naturalnymi, kradzieżą i sabotażem w ognioodpornym sejfie lub szafie.
     Kopie kaset Jeżeli zakupionych zostało kilka kopii jakiegoś oprogramowania, to należy
przechowywać jedną z nich, w miarę możliwości, w oddalonej lokalizacji. Jeżeli posiada się tylko jedną kopię, to należy
skopiować ją na kasetę, oznaczyć jako kopię zapasową, a oryginał przechowywać w oddalonej lokalizacji. W przypadku, gdy
konieczne będzie ponowne zainstalowanie oprogramowania, można odtworzyć je z kopii zapasowej w komputerze używającym
systemu Windows 2000.
     W przypadku ściśle tajnych danych, które muszą być przechowywane w oddalonej
lokalizacji,
należy wziąć pod uwagę skorzystanie z usług firmy specjalizującej się w bezpiecznym przechowywaniu danych. Jeżeli koszty
takiego
zabezpieczenia są zbyt wysokie, to należy skorzystać z rozwiązania alternatywnego, takiego jak depozyt bankowy lub ognioodporny sejf,
który jeżeli nie korzysta się z dysków CD-R, został zaprojektowany do zabezpieczania nośników magnetycznych.
     W celu zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w oddalonej lokalizacji należy
przechowywać:

Pełną, normalną kopię zapasową całego systemu, wykonywaną w odstępach tygodniowych.
Oryginalne oprogramowanie instalowane w komputerach (w miejscu wykorzystywania należy przechowywać jedynie kopie).
Dokumenty, takie jak zamówienia i faktury, wymagane do zrealizowania polisy ubezpieczeniowej.
Informacje potrzebne do przeinstalowania lub ponownego skonfigurowania osprzętu sieciowego.
Informacje potrzebne do ponownego skonfigurowania podsystemu składowania danych.


Tworzenie planu kopii zapasowych
     Opracowując plan tworzenia kopii zapasowych, należy wziąć pod uwagę następujące zalecenia:

Na wypadek awarii powinno posiadać się zapasowe urządzenia i nośniki.
Kopie zapasowe powinno się regularnie testować w celu zweryfikowania niezawodności procedur ich tworzenia oraz sprzętu.
Powinno się także wykonywać testy obciążeniowe sprzętu (napędów taśmowych, optycznych oraz kontrolerów) oraz oprogramowania
(programów używanych do tworzenia kopii oraz sterowników urządzeń).
     Różnorodność konfiguracji systemów wpływa w znaczny sposób na strategie tworzenia kopii
zapasowych. Inaczej wykonuje się archiwizację w przypadku prostych, autonomicznych komputerów posiadających jednego użytkownika,
a inaczej w sieciach grup roboczych, wraz z komputerami przechowującymi publiczne udziały plikowe.


Ostrzeżenie Program Kopia zapasowa nie zabezpiecza plików znajdujących się w komputerach, które używają
systemu MS-DOS. Rozwiązaniem tego problemu może być zarezerwowanie pewnej ilości wolnego miejsca w udziale sieciowym, do którego
użytkownicy systemów MS-DOS oraz Windows 3.1 mogliby kopiować najważniejsze pliki. Po ich umieszczeniu w udziale sieciowym mogą
zostać one zarchiwizowane podczas zwykłego tworzenia kopii zapasowych serwera plików.


     Implementację rozwiązania służącego do tworzenia kopii zapasowych można podzielić na następujące cztery
etapy:

Wybór urządzenia, za pomocą którego będą wykonywane kopie zapasowe. Należy wziąć pod uwagę jego niezawodność,
prędkość, pojemność, koszt i zgodność z systemem Windows 2000. Używane w nim kasety powinny mieć większą pojemność,
niż jest to aktualnie konieczne.
W razie konieczności, instalacja karty kontrolera w komputerze. Jeżeli korzysta się z napędu taśmowego używającego
interfejsu SCSI, to zaleca się podłączenie go do oddzielnego kontrolera.
Podłączenie nowego napędu do komputera i wykonanie kopii danych stanu systemu. Jeżeli korzysta się z zewnętrznego
napędu SCSI, to należy uruchomić go przed włączeniem komputera, aby jego sterownik mógł zostać poprawnie załadowany.
Stworzenie planu rotacji kaset z kopiami zapasowymi. Tworzenie kopii zapasowych jest konieczne tak długo, jak dane
w systemie są tworzone lub zmieniane.
     W określonym przedziale czasu należy używać oddzielnych dysków lub taśm podczas tworzenia
kolejnych kopii zapasowych. Korzystając z oddzielnych nośników zamiast ciągłego używania tego samego, zyskuje się dodatkowe
korzyści:

Zachowanie dostępu do kolejnych wersji plików danych, co jest przydatne gdy użytkownik potrzebuje skorzystać ze starszej ich kopii.
Jeżeli ostatnia kopia jest bezużyteczna z powodu uszkodzenia kasety, to można odtworzyć dane pochodzące z poprzedniego
procesu ich kopiowania.
Przedłużenie żywotności poszczególnych kaset.

Uwaga Warto posiadać kilka dodatkowych, nowych, czystych i sformatowanych nośników na wypadek
uszkodzenia kasety. Należy regularnie przeglądać dziennik programu Kopia zapasowa, szukając błędów, które mogą wskazywać na uszkodzenie
kasety.
     Należy także regularnie czyścić głowice nagrywające napędu taśmowego. Zaniechanie tego może
doprowadzić do bezużyteczności tworzonych kopii, a nawet do trwałego uszkodzenia napędu. Należy zapoznać się z zaleceniami
producenta dotyczącymi sposobu i częstotliwości czyszczenia.


Komputer autonomiczny
     W pierwszej kolejności należy wybrać nośnik dla kopii zapasowych. Jeżeli ilość danych jest
niewielka, to wystarczający może być wymienny dysk twardy lub zapisywalny dysk CD. W celu osiągnięcia większej elastyczności
i pojemności konieczne jest zdecydowanie się na napęd taśmowy.
     Po zainstalowaniu napędu należy przygotować plan archiwizacji oraz wybrać jej rodzaje. Jeżeli
codziennie
tworzone są niezastąpione lub niepowtarzalne dane, to zaleca się codzienne wykonywanie kopii zapasowych. Jeżeli są one mniej wartościowe, to
częstotliwość ich archiwizacji może być mniejsza. Należy jednak być świadomym, że im dłuższy przedział pomiędzy archiwizacjami, tym więcej
informacji może zostać utraconych. Podobnie jak ryzykowna jest praca nad dokumentem przez cały dzień bez jego zapisywania, tak samo nie
jest
bezpieczna praca nad nim przez tydzień bez jego archiwizacji. Wartość danych jest pomocna w określeniu odpowiedniej częstotliwości
tworzenia ich kopii zapasowych.
     Od rodzaju tworzonych kopii zapasowych zależy to, jak łatwe lub trudne jest odtworzenie danych.
Konieczne jest osiągnięcie kompromisu pomiędzy bezpieczeństwem a wygodą. Jeżeli tworzy się pełne, normalne kopie każdego dnia, to
proces ten może zająć bardzo dużo czasu, w zależności od ilości danych i prędkości urządzenia nagrywającego. Z kolei
odtwarzanie danych jest w tym przypadku bardzo łatwe. Z drugiej strony, jeżeli w okresie miesiąca od utworzenia pełnej kopii
tworzy się codzienne kopie przyrostowe, to osiąga się znaczny zysk czasu podczas ich tworzenia. W tej sytuacji jednak do pełnego
odtworzenia uszkodzonego dysku twardego, konieczne jest odtworzenie wszystkich pośrednich kopii w odpowiedniej kolejności.
Zastąpienie
kopii przyrostowych kopiami różnicowymi skraca proces ich odtwarzania, jednak proces tworzenia kopii jest każdego dnia coraz dłuższy,
ponieważ zwiększa się ilość plików zmienionych od czasu utworzenia ostatniej kopii normalnej. Dodatkowo traci się możliwość odtworzenia
wcześniejszych wersji plików dokumentów, chyba że korzysta się z oddzielnej kasety dla każdej kopii różnicowej.
Metoda pierwsza
     Komputery zawierające dane, które często się zmieniają lub są trudne do zastąpienia lub odtworzenia,
a także komputery udostępniające dane w sieci, powinny mieć wykonywaną kopię zapasową codziennie. Należy wykonywać pełną,
normalną kopię zapasową co każdy piątek. Codziennie, od poniedziałku do czwartku, należy wykonywać kopię różnicową korzystając
z oddzielnych kaset lub dysków. Po wykonaniu drugiej piątkowej, pełnej kopii zapasowej, należy odłożyć kasetę z pierwszą pełną
kopią jako tymczasowe archiwum. Podczas tworzenia każdej kolejnej pełnej kopii piątkowej, należy zamieniać te kasety, używając pochodzącej
z poprzedniego tygodnia jako tymczasowego archiwum. W każdy ósmy piątek należy zachować pełną kopię jako archiwum stałe,
przechowywane w bezpiecznej, oddalonej lokalizacji. W ciągu roku metoda ta wymaga skorzystania z co najmniej 14 taśm lub
dysków.

Uwaga Jeżeli komputer jest używany przez siedem dni w tygodniu, to do planu należy dodać
sobotnie
i niedzielne kopie różnicowe.
     W celu wykonania stałego archiwum należy korzystać z nowych, nie używanych jeszcze
kaset.


Metoda druga
     Jeżeli komputer jest używany niezbyt często lub znajdujące się w nim dane nie są bardzo cenne,
to
należy rozważyć wykonywanie jednej kopii przyrostowej co tydzień, w okresie trzech tygodni, oraz jednej normalnej kopii w każdym
czwartym tygodniu. Również w tym przypadku do tworzenia kopii pełnej należy używać na zmianę dwóch kaset, w celu zapewnienia,
że przynajmniej jedna z nich zawsze będzie dostępna. Rzadsze tworzenie kopii skraca potrzebny czas, ale jednocześnie zmniejsza
stopień
zabezpieczenia danych przed uszkodzeniem lub wymazaniem. W ciągu roku metoda ta wymaga skorzystania z co najmniej pięciu
taśm lub dysków.
Sieci LAN grup roboczych
     Poniższy scenariusz ilustruje możliwe podejście do archiwizacji danych w niewielkiej sieci,
składającej się z komputera używającego systemu Windows 2000 Professional oraz 20 komputerów klienckich korzystających
z udostępnianych przez niego danych.
     Napęd taśmowy należy dołączyć do komputera zawierającego udostępniany udział sieciowy.
Z jego
poziomu można archiwizować pliki użytkowników znajdujących się w odległych komputerach używających systemu Windows for
Workgroups, Windows 95, Windows 98, Windows NT oraz Windows 2000. Następnie należy utworzyć plan rotacji taśm. Jeżeli wymagana jest ich
oszczędność, to należy archiwizować dane klientów rzadziej niż dane znajdujące się w komputerze pełniącym funkcję serwera plików,
jednocześnie zachęcając użytkowników do kopiowania krytycznych plików do udziału sieciowego pod koniec dnia.
     W niżej opisanych metodach archiwizacji danych w odległych komputerach, komputer
zawierający dane, które mają zostać zarchiwizowane, jest określany jako "Klient". Komputer, w którym jest wykonywany proces archiwizacji
będzie określany jako "Serwer".
Metoda pierwsza
     Najpierw należy wykonać lokalną kopię zapasową danych Klienta na dysk. Następnie należy skorzystać
z sieciowego programu do tworzenia kopii zapasowych lub polecenia Xcopy w celu przeniesienia wynikowego pliku archiwum do
Serwera. Należy również wykonać jego weryfikację, w celu upewnienia się, czy dane w Kliencie i dane w Serwerze są
takie same. Prędkość transferu w sieciach Ethernet i Token Ring wynosi zazwyczaj około 1 megabajta (MB) na sekundę, pod
warunkiem, że sieć nie jest zajęta. Do oszacowania czasu transferu archiwum można posłużyć się jego rozmiarem i tą właśnie prędkością.
Jeżeli czas transferu jest zbyt długi, to konieczne może być skorzystanie z szybszego połączenia sieciowego lub innej metody
archiwizacji.
Metoda druga
     Należy skopiować dane, które mają zostać archiwizowane, na inny dysk lub dyski w Kliencie.
Następnie należy połączyć Klienta z siecią i skopiować dane używając urządzenia do tworzenia kopii zapasowych, które jest
dołączone do Klienta. Można także wykonać kopię zapasową w Serwerze za pośrednictwem sieci. Czy jest to możliwe, zależy od takich
czynników, jak:

Dostępność komputera Serwera.
Ewentualne istnienie zasad tworzenia kopii zapasowych, wymagających wykonywania ich w wyznaczonych komputerach.
Czas i koszt wykonania archiwizacji Klienta w porównaniu z transferem plików do Serwera.
Plan tworzenia kopii zapasowych

Uwaga Serwery plików powinne być archiwizowane często. Jeżeli dane są
krytyczne, to obowiązkiem użytkowników powinno być zamykanie plików na koniec dnia.


     Po wybraniu najlepszej metody umożliwienia Serwerowi dostępu do danych, które mają
zostać zarchiwizowane, można rozpocząć opracowywanie planu tworzenia kopii zapasowych. W Serwerze należy wykonywać pełną,
normalną archiwizację w każdy piątek. Od poniedziałku do czwartku należy wykonywać różnicową kopię, korzystając za każdym razem
z oddzielnej taśmy. Program ten należy wykonywać przez cztery tygodnie przed ponownym wykorzystaniem używanych taśm.
W każdy piątek należy zachować kopie pełne jako archiwum stałe, które powinno być przechowywane w bezpiecznej, oddalonej
lokalizacji. W ciągu roku metoda ta wykorzystuje co najmniej 31 taśm.

Uwaga Aby umożliwić użytkownikom dostęp do jeszcze wcześniejszych wersji plików dokumentów,
można
wydłużyć program archiwizacji do sześciu tygodni. Zwiększa to ilość wykorzystywanych w ciągu roku taśm co najmniej do 41.
     Jeżeli komputer jest wykorzystywany przez siedem dni w tygodniu, należy do planu dodać sobotnie
i niedzielne kopie przyrostowe.


Dokumentowanie procedur archiwizacji i odzyskiwania danych
     Zachowywanie aktualnych rejestrów kopii zapasowych jest niezbędne do szybkiego lokalizowania
zarchiwizowanych danych, zwłaszcza gdy gromadzi się znaczną ilość kaset. Rejestry te składają się z etykiet na kasetach, katalogów
oraz
dostępnych online plików rejestru i dzienników.
     Etykiety kaset Etykiety na kasetach zapisywanych jednorazowo powinny zawierać datę
kopii, jej rodzaj (normalna, przyrostowa czy różnicowa) oraz spis zawartości. Odzyskując dane z kopii różnicowej lub przyrostowej,
konieczne jest zlokalizowanie ostatniej kasety z kopią normalną oraz ostatniej kasety z kopią różnicową lub wszystkich kaset
z kopiami przyrostowymi, nagranych od czasu utworzenia kopii pełnej. Nośniki, które mogą być wykorzystywane ponownie, takie jak taśmy
lub dyski wymienne, powinny być etykietowane sekwencyjnie. Należy wtedy prowadzić dziennik, w którym notuje się zawartość kaset, datę
utworzenia kopii, typ kopii oraz datę wprowadzenia nośnika do użytku. W przypadku, gdy konieczna jest wymiana uszkodzonej kasety, to
nową należy oznaczyć kolejnym wolnym numerem i wprowadzić do dziennika odpowiedni zapis.
     Katalogi Większość programów używanych do tworzenia kopii zapasowych posiada
mechanizm umożliwiający katalogowanie archiwów. Program Kopia zapasowa przechowuje katalogi w zawierających archiwa kasetach
i tymczasowo ładuje je do pamięci. Katalogi są tworzone dla każdego zestawu archiwów lub dla każdej kolekcji zarchiwizowanych plików
pochodzących z jednego napędu.
     Pliki dzienników Pliki dzienników zawierają nazwy wszystkich zarchiwizowanych
i odzyskanych plików i katalogów. Plik taki jest użyteczny podczas odzyskiwania danych, ponieważ można go wydrukować lub
przejrzeć za pomocą dowolnego edytora tekstowego. Przechowywanie wydrukowanych dzienników w segregatorze ułatwia wyszukanie
potrzebnych plików. Na przykład, jeżeli taśma zawierająca katalog zestawu archiwów zostanie uszkodzona, to w celu wyszukania pliku
można skorzystać z wydrukowanego dziennika.
Przeprowadzanie operacji weryfikacji
     Operacja weryfikacji polega na porównaniu plików znajdujących się na dysku z plikami
zarchiwizowanymi na kasecie. Jest ona przeprowadzana po zarchiwizowaniu lub odtworzeniu wszystkich plików i trwa w przybliżeniu
tyle samo, co procedura archiwizacji. Zaleca się wykonywanie weryfikacji po każdej archiwizacji, zwłaszcza, jeżeli wykonuje się ją używając
zestawu kaset, które mają być przechowywane długoterminowo. Operacja weryfikacji jest także zalecana po odzyskaniu plików.

Uwaga Jeżeli operacja weryfikacji nie powiedzie się w przypadku pojedynczych
plików, to należy sprawdzić daty ich ostatnich modyfikacji. Jeżeli plik zostanie zmieniony pomiędzy operacjami archiwizacji i weryfikacji, to
ta ostatnia zakończy się niepowodzeniem. Niepowodzenie weryfikacji może być także spowodowane innymi czynnikami, takimi jak zmiana
rozmiaru pliku lub uszkodzenie danych na dysku lub kasecie z archiwum.




Tworzenie kopii zapasowej stanu systemu
     Stan systemu jest opisywany przez następujące dane:

Pliki startowe, łącznie z plikami systemowymi i wszystkimi plikami zabezpieczanymi przez usługę WFP (Windows File
Protection).
Rejestr.
Informacje konfiguracyjne liczników wydajności.
Baza danych rejestru klas Usług składowych.
     Odzyskiwanie stanu systemu rozpoczyna się od zastąpienia plików startowych, a kończy się na
potwierdzeniu spójności rejestru.
     Operacje tworzenia kopii zapasowej i odzyskiwania stanu systemu zawsze dotyczą wszystkich
wymienionych wyżej danych. Nie można wykonać archiwizacji lub odtworzenia pojedynczych komponentów, ponieważ są one współzależne.
Można jednak odtworzyć dane stanu systemu w alternatywnej lokalizacji, co spowoduje odzyskanie jedynie plików rejestru oraz
systemowych plików startowych. W alternatywnej lokalizacji nie jest odzyskiwana baza danych rejestru klas Usług składowych.
     Mimo że nie można wybrać składników stanu systemu, które mają zostać zarchiwizowane, możliwe jest
skopiowanie wraz z danymi stanu systemu wszystkich chronionych plików systemowych. W tym celu należy skorzystać
z zaawansowanych opcji tworzenia kopii zapasowej.
Aby zarchiwizować dane stanu systemu, należy:

Kliknąć menu Start, Programy, Akcesoria i Narzędzia systemowe,
a następnie
opcję Kopia zapasowa.
Kliknąć zakładkę Kopia zapasowa, a następnie wybrać opcję Stan systemu.
     Spowoduje to archiwizację danych stanu systemu wraz z wszystkimi innymi danymi, które zostały
wybrane dla aktualnej operacji tworzenia kopii zapasowej.
     Archiwizując dane stanu systemu należy pamiętać o tym, że:

Do archiwizacji plików i folderów trzeba być administratorem lub operatorem kopii zapasowej.
Dane stanu systemu można archiwizować jedynie w lokalnym komputerze.
Do archiwizacji danych stanu systemu można posłużyć się także Kreatorem kopii zapasowych.
Pliki startowe i systemowe
     Podczas archiwizowania i odtwarzania plików startowych i systemowych program Kopia
zapasowa korzysta z funkcjonalności usługi WFP. Pliki systemowe są archiwizowane i odtwarzane jako jedna całość. Wraz
z nimi jest archiwizowany plik katalogu usługi WFP, ulokowany w folderze
%SystemRoot%\System32\catroot\{F750E6C3-38EE-11D1-85E5-00C04FC295EE}.
     W systemie Windows NT 4.0 i wcześniejszych programy wykonujące kopie zapasowe mogły
selektywnie archiwizować i odtwarzać pliki systemu operacyjnego, w taki sam sposób jak robiły to z plikami danych.
Umożliwiało to tworzenie i odtwarzanie przyrostowych archiwów większości plików systemu operacyjnego. System Windows 2000 na to nie
pozwala.
     Zaawansowana opcja kopii zapasowej Automatycznie wykonaj kopię zapasową chronionych plików
systemowych razem z danymi o stanie systemu powoduje dodatkową archiwizację wszystkich plików systemowych
znajdujących
się w folderze %SystemRoot%.
Aby ustawić zaawansowane opcje kopii zapasowej, należy:

W oknie dialogowym Kopia zapasowa kliknąć zakładkę Kopia zapasowa, a następnie wybrać
wszystkie
pliki i foldery, które mają zostać zarchiwizowane.
Kliknąć opcję Rozpocznij wykonywanie kopii zapasowej.
W oknie dialogowym Informacje o zadaniu kopii zapasowej kliknąć Zaawansowane.
Ustawić wymagane opcje zaawansowane, a następnie kliknąć przycisk OK.
     Zaawansowane opcje kopii zapasowej są opisane w tabeli 18.8.

Tabela 18.8 Zaawansowane opcje kopii
zapasowej



OpcjaOpis







Wykonaj kopię zapasową danych znajdujących się w Magazynie
zdalnym.
Archiwizuje dane, które zostały wyznaczone dla Magazynu zdalnego. Dane takie można odzyskać jedynie do
woluminu NTFS, który jest używany przez system Windows 2000.




Warto pamiętać, że Magazyn zdalny jest dostępny jedynie w sieciach
używających systemu Windows 2000 Server.



Weryfikuj dane po wykonaniu kopii zapasowej.
Weryfikuje, czy zarchiwizowane
dane
są dokładnie takie same, jak oryginalne. Może to znacznie wydłużyć czas potrzebny do wykonania kopii zapasowej.



Jeżeli to możliwe, kompresuj dane kopii zapasowej, aby zaoszczędzić miejsce.

Kompresuje archiwizowane dane, dzięki czemu może pozostać więcej wolnego miejsca na taśmie. Jeżeli opcja ta jest niedostępna, to oznacza,
że
w komputerze nie ma napędu taśmowego lub używany napęd nie może kompresować danych.



Automatycznie wykonaj kopię zapasową chronionych plików systemowych razem z danymi
o stanie systemu.

Archiwizuje wszystkie pliki systemowe znajdujące się w folderze %SystemRoot% wraz z plikami startowymi,
wchodzącymi w skład danych o stanie systemu. Może to znacznie zwiększyć rozmiar kopii zapasowej.


Rejestr
     Zawartość rejestru jest archiwizowana lub odtwarzana wraz z danymi o stanie systemu.
Podczas ich archiwizacji kopia plików rejestru jest dodatkowo zapisywana w folderze %SystemRoot%\Repair\Regback. Jeżeli pliki rejestru
zostaną uszkodzone lub przypadkowo usunięte, to można z kopii tej skorzystać bez konieczności pełnego odzyskiwania danych
o stanie systemu z kasety. Ta metoda naprawy rejestru jest zalecana jedynie dla zaawansowanych użytkowników. Więcej informacji
na temat odzyskiwania rejestru z kopii przechowywanej w folderze Regback znajduje się w rozdziale "Narzędzia i strategie
rozwiązywania problemów".

Uwaga Istotne jest, aby zachowywać aktualne i działające kopie rejestru. Należy
go archiwizować przed próbą jego edycji oraz jako element wykonywanej regularnie kopii zapasowej. Jeżeli wybierze się opcję Stan
systemu na zakładce Kopia zapasowa w narzędziu Kopia zapasowa, to rejestr jest archiwizowany automatycznie.


Konfiguracja liczników wydajności
     Konfiguracja liczników wydajności jest także archiwizowana i odtwarzana wraz z innymi
danymi o stanie systemu.
Baza danych rejestru klas Usług składowych
     Model COM (Component Object Model) jest binarnym standardem tworzenia składników oprogramowania
w systemach rozproszonych. Baza danych rejestru klas Usług składowych jest kopiowana i odtwarzana wraz z danymi
o stanie systemu.
     Usługi składowe posiadają specjalne uwarunkowania dotyczące archiwizacji i odtwarzania.
W każdym systemie znajdują się dwa elementy Usług składowych: binarne pliki składników, do których zaliczają się biblioteki DLL
i pliki wykonywalne (EXE), oraz baza danych Usług składowych. Składniki są archiwizowane wraz z innymi plikami, natomiast baza
danych musi zostać zarchiwizowana wraz z innymi danymi o stanie systemu.


Korzystanie z narzędzia Kopia zapasowa
     Kopia zapasowa jest narzędziem posiadającym graficzny interfejs użytkownika. Może być
używana wraz z różnorodnymi nośnikami do archiwizowania i odtwarzania danych w woluminach używających dowolnego,
obsługiwanego przez Windows 2000, systemu plików. Ponadto narzędzie to znacznie upraszcza archiwizację i umożliwia korzystanie
z Harmonogramu zadań systemu Windows 2000 do automatyzacji tej czynności.
     Zadania takie, jak instalowanie taśm lub dysków, są wykonywane przez Magazyn wymienny. Usługa ta
zajmuje się śledzeniem i kontrolowaniem kaset używanych do tworzenia archiwów, organizowanych zazwyczaj w pule,
w urządzeniach magazynujących dane. Ponadto umożliwia aplikacjom, takim właśnie jak Kopia zapasowa, współdzielenie
zautomatyzowanych zmieniaczy i bibliotek kaset. Po uruchomieniu Magazyn wymienny działa w sposób przezroczysty dla
użytkownika, wymagając obsługi jedynie podczas wymiany kaset, natomiast nie wymagając jej podczas archiwizacji lub odtwarzania danych.

Uwaga Archiwizacja plików do nośników o dostępie swobodnym, takich jak dyski
twarde lub wymienne, nie jest zarządzana przez Magazyn wymienny.

     Dzięki korzystaniu z technologii Magazynu wymiennego, docelowy nośnik
w programie Kopia zapasowa nie jest przypisany do napędu w systemie Windows 2000, jak miało to miejsce w wersji tego
programu dołączonej do systemu Windows NT. W przeszłości archiwizowane dane były zapisywane do napędów (na przykład taśmowych
lub dyskowych).
     W systemie Windows 2000 program Kopia zapasowa korzysta z kaset zorganizowanych
w pule nośników. Program ten w dalszym ciągu zapisuje dane na taśmy lub do plików na dyskach, jednakże nośniki są zarządzane
przez Magazyn wymienny, który odwołuje się do nośników zamiast do napędów. Kopia zapasowa rozpoznaje każdą kasetę, z której
korzysta, jako należącą do istniejącej puli nośników lub jako nośnik nieprzydzielony. Znaczenie tej zmiany jest widoczne wtedy, gdy użytkownik
utworzy plan regularnego tworzenia kopii zapasowych.
     W przeszłości użytkownicy tworzyli harmonogram, w którym program Kopia zapasowa był
uruchamiany w określonych dniach. Zadanie archiwizacji wykonywane danego dnia mogło być ukończone przy użyciu dowolnej kasety.
Magazyn wymienny śledzi wykorzystanie wszystkich kaset i nie pozwala na dowolne używanie nierozpoznanych kaset przez aplikacje,
którymi zarządza.
     Każda kaseta używana przez narzędzie Kopia zapasowa musi zostać dodana do puli nośników tej
aplikacji
i wymaga opracowania własnego harmonogramu zadań. Jeżeli użytkownik chce, aby dane były kopiowane do różnych kaset każdej nocy
w ciągu tygodnia, to musi utworzyć siedem zadań, po jednym dla każdej taśmy. Dzieje się tak, ponieważ funkcja Harmonogramu zadań
załączona do programu Kopia zapasowa wymaga podania nazwy kasety, która ma być używana do planowanego zadania (każda kaseta posiada
unikalną nazwę zapisaną w nagłówku obszaru danych). Jeżeli w piątek umieści się w napędzie kasetę wtorkową, to
zaplanowane zadanie zakończy się niepowodzeniem, ponieważ nie będą spełnione wszystkie kryteria wymagane do jego wykonania.
     Ten potencjalny problem można rozwiązać na jeden z dwóch sposobów. Pierwszym z nich
jest
manualne uruchomienie zadania archiwizacji podczas pierwszego użycia danej kasety i przypisanie jej unikalnej nazwy (np.
"Poniedziałek"). Można też skorzystać z konsoli Magazynu wymiennego i za jej pomocą przypisać kasecie unikalną nazwę,
a następnie umieścić tą kasetę w puli aplikacji Kopia zapasowa. Po przypisaniu nazwy do kasety można utworzyć zestaw
zaplanowanych zadań archiwizacji, po jednym dla każdej nazwanej kasety. Tak długo, jak poszczególne kasety będą używane wraz
z właściwymi zadaniami, wszystkie zaplanowane archiwizacje będą wykonywane prawidłowo.

Uwaga Jeżeli korzysta się z biblioteki zawierającej wiele kaset (np. napędu
taśmowego zawierającego magazynek z taśmami) i skonfiguruje się program Kopia zapasowa tak, aby zawsze wybierał taśmę
z puli nośników wolnych, to można zaplanować tylko jedno zadanie. W tym przypadku jednak, przed ponownym użyciem danej
kasety,
konieczne jest jej wymazanie.



Wybieranie nośnika dla kopii zapasowej
     Program Kopia zapasowa wyświetla listę wszystkich dostępnych urządzeń składowania danych
na liście Miejsce docelowe kopii zapasowej na zakładce Kopia zapasowa. Jeżeli nie są wykryte żadne urządzenia zewnętrzne, to
można wykonać kopię do pliku na dysku. Jeżeli kopia ma być wykonana przy użyciu nośnika, który nie jest zarządzany przez Magazyn
wymienny,
to należy sprawdzić, czy został on załadowany do odpowiedniego napędu.

Uwaga Jeżeli przeprowadza się archiwizację używając kaset, która są zarządzane
przez
Magazyn wymienny, to usługa ta musi działać w systemie (można to sprawdzić za pomocą konsoli Usługi). Aby wykonać archiwizację
przy
użyciu nowych kaset, należy w pierwszej kolejności umieścić je w puli nośników. Aby kopia została wykonana w istniejącej
puli
nośników, to należące do niej kasety muszą być załadowane do biblioteki. Więcej informacji na temat Magazynu wymiennego można znaleźć
wcześniej w tym rozdziale, w paragrafie "Magazyn wymienny".


Pliki pomijane podczas archiwizacji
     Program Kopia zapasowa podczas operacji archiwizacji i odzyskiwania pomija następujące rodzaje
plików:

Pliki pomijane domyślnie.
Pliki otwarte przez inne aplikacje.
Pliki pomijane domyślnie
     Program Kopia zapasowa pomija domyślnie pewne pliki. Zaliczają się do nich:

Pliki, do których użytkownik nie posiada uprawnienia odczytu, jeżeli nie należy on do grupy Operatorzy kopii zapasowej.
Pliki, które są tymczasowe z natury, takie jak Pagefile.sys, Hiberfil.sys, Win386.swp, 386spart.par, Backup.log oraz Restore.log. Pliki
te
nie są ani kopiowane ani odtwarzane przez Kopię zapasową. Lista tych plików jest wbudowana w program Kopia zapasowa i nie
może
być zmieniana.
Pliki rejestru w odległych komputerach. System Windows 2000 archiwizuje jedynie lokalne pliki rejestru.
Pliki zablokowane
     System Windows 2000 pozwala na archiwizację lokalnych plików, które są zablokowane przez system
operacyjny. Zaliczają się do nich dzienniki zdarzeń oraz pliki rejestru. Program Kopia zapasowa pomija jednak pliki, które są otwarte przez inne
procesy. Dobrym zwyczajem jest zamknięcie wszystkich aplikacji na czas działania Kopii zapasowej, co pozwala zminimalizować ilość plików,
które nie są archiwizowane.
Pliki zaszyfrowane
     Jeżeli pliki, które mają zostać zarchiwizowane, są zaszyfrowane, to pozostają w tym stanie
również
po zarchiwizowaniu. Dlatego istotne jest, aby klucze prywatne użytkowników, w szczególności klucze agenta odzyskiwania, były
przechowywane bezpiecznie w archiwum. Konsola Certyfikaty umożliwia eksportowanie kluczy na dyskietki oraz inne nośniki wymienne,
które mogą być przechowywane w bezpiecznym miejscu.
     Więcej informacji na temat szyfrowania systemu plików (EFS) znajduje się w rozdziale "Systemy
plików".
Archiwizowanie plików w lokalnym komputerze
     Program Kopia zapasowa pozwala na archiwizację dowolnego pliku znajdującego się w lokalnym
systemie dyskowym.
     Większość zmian w serwerze zachodzi, gdy użytkownicy dodają, modyfikują lub usuwają pliki ze
swoich komputerów. Zaleca się codzienne tworzenie kopii zapasowych zmian w folderach użytkowników.
     Niektórzy użytkownicy przechowują większość używanych przez siebie plików w udziałach
sieciowych. Inni wymagają kopiowania także danych przechowywanych w ich komputerach lokalnych. Procedury archiwizacji powinny brać
pod uwagę obydwie te sytuacje.
     Użytkownicy sieci używają głównie takich aplikacji, jak Microsoft Word. Pliki wykonywalne aplikacji
można
zainstalować ponownie korzystając z oryginalnych nośników, jednak stracony w ten sposób czas powoduje, że metoda ta jest daleka
od ideału. Dodatkowo, jeżeli aplikacje te zostały dostosowane tak, aby odpowiadały potrzebom organizacji, to odtworzenie tych ustawień może
być bardziej pracochłonne niż sama instalacja programów. Ponieważ pliki aplikacji zmieniają się raczej rzadko, to ich archiwizacja gwarantuje
stałą dostępność najświeższych ich wersji bez wykorzystania dużej ilości przestrzeni nośników wymiennych.
Archiwizowanie plików w komputerach odległych
     Programu Kopia zapasowa można używać także do archiwizacji plików w dowolnym komputerze,
z którym można połączyć się za pośrednictwem sieci. Umożliwia to współdzielenie pojedynczego napędu w całej sieci oraz
stosowanie w niej jednej zasady archiwizacji.
     Korzystając z udostępnianych folderów można jedynie archiwizować pliki i foldery znajdujące
się w odległych komputerach. Kopia zapasowa nie umożliwia bezpośredniej archiwizacji danych o stanie systemu komputera
odległego. Aby tego dokonać, należy uruchomić ten program w odległym komputerze lokalnie, zapisać dane o stanie systemu do
pliku
w udostępnianym woluminie, a następnie zarchiwizować ten plik zdalnie. Aby odzyskać zarchiwizowane w ten sposób dane,
należy zdalnie odtworzyć zawierający je plik do udostępnianego woluminu, a następnie lokalnie odtworzyć z niego dane
o stanie systemu.

Uwaga Program Kopia zapasowa ignoruje komputery, które korzystają z systemu
MS-DOS lub Windows 3.1.