Czarna porzeczka (łac. Ribes nigrum)
Rodzina: agrestowate (Grossulariaceae)
Opis rośliny : Jest to dorastający do 2m krzew liściasty o charakterystycznym zapachu. Łodygę stanowią drobne, owłosione gałązki. Liście porzeczki są duże, dłoniaste, 3-5 klapowe, w nasadzie ucięte lub sercowate. Owoc stanowią jagody, małe, czarne, słodkawe, z nieregularnymi gruczołkami.
Okres kwitnienia : od kwietnia do maja
Siedlisko : Nadrzeczne olszyny, wilgotne lasy, jest Występuje na całym niżu w stanie dzikim. Jest również pospolicie uprawiany.
Surowiec zielarski : liście i owoce
Główne związki : flawonoidy, garbniki, olejek eteryczny, kwasy organiczne, pektyny, glikozydy, witamina C, wit. Z grupy B, A, P, H, K.
Działanie i zastosowanie : przeciwzapalne, moczopędne i napotne. Używane są przy schorzeniach dróg moczowych i pęcherza, a także w nieżytach żołądka i jelit, często z innymi ziołami. Owoce zawierają duże ilości witamin, szczególnie C i P, w przetworach korzystnie wpływają na procesy przemiany materii i zwiększają odporność organizmu. Czarna porzeczka to największe źrodło witaminy C (aż 182mg w 100g owocu), a w mniejszym stopniu witaminy B, P, prowitaminy A, pektyn, kwasu ortofosforowego, garbników, soli potasu i żelaza. Dzięki temu jest nieocenionym środkiem zapobiegawczym w tworzeniu rakotwórczych nitrozoamin. Hamuje powstawanie w organizmie toksycznych związków wywołujących mutacje genów prowadzących do chorób nowotworowych. Owoce stosowane są przy chorobach reumatycznych, gościu, biegunkach, zaburzeniach wątroby, wyczerpaniu fizycznym i psychicznym. Natomiast napary z liści przyspieszają wydalanie toksyn i regulują pracę nerek. Poza poważnymi schorzeniami czarna porzeczka jest również stosowana w łagodzeniu objawów anginy, chronicznego kaszlu, a także wzmacnia i pobudza do działania nasz układ immunologiczny.