Emilia Obrębska

„Socjologia religii”

Emil Durkheim

Religia jest ujednoliconym systemem wierzeń i praktyk odnoszących się do rzeczy świętych, tzn. rzeczy wydzielonych i zakazanych, wierzeń i praktyk, które jednoczą w jedną moralną wspólnotę zwaną Kościołem, tych wszystkich, którzy się do nich stosują.

Istotnym elementem jest to, iż idea religii jest oddzielona od idei Kościoła. Wyjaśnia to fakt, że religia powinna być rzeczą wybitnie społeczną.

Społeczność, której członkowie są zjednoczeni poprzez fakt, że w ten sam sposób wyobrażają sobie świat święty i jego odniesienie do świata świeckiego, i że wyrażają ich wspólne idee w identycznych praktykach, jest właśnie tym, co nazywamy Kościołem.

Kościół może być:

- ściśle narodowy;

- przekraczający granice narodu;

- obejmujący całe społeczności (Rzymianie, Ateńczycy, Hebrajczycy);

- obejmujący jedynie część społ. (od początków protestantyzmu).

Kwestię wyjaśnienia religii w racjonalnych kategoriach można upatrywać w systemie idei, odnoszących się do określonego obiektu. Obiekt ten był wyobrażany na różne sposoby, poprzez naturę, nieskończoność, niepoznawalność, ideał.

Istota religii i wiary polega na tym, że człowiek wierzący czuje się wewnętrznie silniejszy, zarówno zarówno w znoszeniu ciężarów życia, jak i w ich przezwyciężaniu. Czuje się wyniesiony ponad nędze ludzkie, bowiem jest wyniesiony ponad własną ludzką sytuację, wierzy on, że jest zabezpieczony od zła.

Kult natomiast nie jest zwyczajnym systemem znaków, poprzez które wiara przejawia się na zewnątrz, a jest to zbiór środków, przy pomocy których jest ona tworzona i okresowo odtwarzana.

---